Ένας φτωχός Ιησούς ο μεγάλος εραστής όλων των περιφρονημένων και άκληρων του κόσμου

Ένας φτωχός Ιησούς…

Σχεδόν σαράντα μέρες μετά τα Χριστούγεννα, γιορτάζεται η Υπαπαντή, δηλαδή το γεγονός ότι η Μαρία και ο Ιωσήφ πήγαν («πρόσφεραν») τον σαρανταήμερο Ιησού στον ναό, όπως όριζε ο θρησκευτικός τους νόμος. Απλή ρουτίνα, ε; Για να δούμε όμως μήπως μια άλλη δυναμική υποφώσκει εδώ…

Πρώτα απ’ όλα, την Υπαπαντή την εξιστορεί μόνο το ευαγγέλιο του Λουκά, το οποίο έχει τη δική του ρετσινιά ως το «ευαγγέλιο των καταπιεζόμενων και των φτωχών». Είναι ενδεικτικό ότι στη γέννηση του Χριστού ο Λουκάς δεν είχε μνημονεύσει τους τρεις Μάγους και τα ακριβά δώρα τους, είχε μνημονεύσει όμως τους τσοπάνηδες. 

Ερχόμαστε στην Υπαπαντή. Όταν ο Λουκάς την περιγράφει, γράφει ότι οι γονείς του Ιησού «έπρεπε να προσφέρουν και θυσία ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δυο μικρά περιστέρια». Φράση απλούλα, ε; Κι όμως, γεμάτη δυναμικά συμφραζόμενα: Βάσει του θρησκευτικού νόμου, οι γονείς κανονικά έπρεπε να προσφέρουν άλλα, ακριβότερα πράγματα: ένα χρονιάρικο αμνό κι ένα νεοσσό περιστεράς ή τρυγόνας. Η οικονομικά ευτελέστερη θυσία που πρόσφεραν λοιπόν ο Ιωσήφ και η Μαρία ήταν ακριβώς η θυσία που προβλεπόταν να προσφέρουν οι φτωχοί! 

Το ευαγγέλιο δεν κάνει ρεπορτάζ. Φωτίζει ηθελημένα μια συγκεκριμένη θεολογική επιλογή. Καθόσον «ο Ιησούς του Λουκά είναι […] ο μεγάλος εραστής όλων των περιφρονημένων και άκληρων αυτού του κόσμου: των πτωχών, των αμαρτωλών, των Σαμαρειτών και των γυναικών».

Θ.Ν.Π. / 1-2-2021 (facebook, Papathanasiou Athanasios)

ΥΓ 1: Για την αφήγηση της Υπαπαντής βλ. Λουκ. 2:22-24. Για την κανονική, ακριβότερη προσφορά βλ. Παλαιά Διαθήκη, Λευιτ. 12:6-8. Τα παραθέματα είναι από το Stanley B. Marrow, «Τα λόγια του Ιησού στα Ευαγγέλια (μτφρ. Σ. Αγουρίδη), εκδ. Άρτος Ζωής, Αθήνα 1986, σσ. 130-131. Βλ. και Π. Ν. Τρεμπέλας, «Υπόμνημα εις το κατά Λουκάν ευαγγέλιον», εκδ Σωτήρ, Αθήναι 1983, σ. 102.

ΥΓ 2: Για τη θυσία των φτωχών (την οποία πρόσφερε η φαμίλια του Ιησού στην Υπαπαντή) και για ότι δεν φαίνεται να είχε πλουτίσει από τα δώρα των Μάγων, το οποία, σύμφωνα με μια παράδοση, τα ξόδεψε στην προσφυγιά της Αιγύπτου, βλ. το βιβλίο μου «Ο Θεός μου ο Αλλοδαπός», εκδ. Εν Πλω, Αθήνα 2018 (έκδ. 5η), σ. 70.

• Ο κ. Θανάσης Παπαθανασίου είναι Διδάκτωρ Θεολογίας, 
Αναπλ. Καθ. της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας
πτυχιούχος Νομικής και Αρχισυντάκτης του Περιοδικού «Σύναξη»

Εικόνα: Максим Шешуков art of Maxim Sheshukov a contemporary
iconographer working in Sviyazhsk (Kazan region of Russia) 

by Αέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr

Περισσότερα: Θαν. Παπαθανασίου, Υπαπαντή

Σας προτείνω θέματα του κ. Θαν. Παπαθανασίου:

• Ο τιμουλκών σίτον δημοκατάρατος: Πώς θα απευθυνόταν ο Μέγας Βασίλειος στις φαρμακευτικές εταιρίες των εμβολίων για τον covid-19
• Περί αποχής από τις ιερές Ακολουθίες, την Θεία Λειτουργία, αλλά και από αυτή την Θεία Κοινωνία

• Για τη γύμνωση ως εξουθένωση και ως «ποινή»
• H χρήση της λέξης Αντίχριστος στους κινηματογραφικούς ρόλους του Θ. Βέγγου
• Απληστία: Καλύτερα παρέα με γύπες, παρά με πλεονέκτη και άπληστο
• Βίντεο: Θανάσης Παπαθανασίου, στην εκπομπή «ΣΤΑ ΑΚΡΑ». Ερώτηση: Πώς αντιλαμβάνεσθε το δίστιχο «κράτα τον νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι!»;