Ο κατά φαντασίαν… ποιητής!

Ο κατά φαντασίαν... ποιητής! - Βασίλης Ταβουλάρης

Ο κατά φαντασίαν… ποιητής!

Ένας ποιητής που ταξιδεύει μέσα στους δρόμους φυτεύοντας τους σπόρους της ψυχής του, για να φυτρώσουν άστρα. Ο ποιητής αυτός ταξιδεύει μόνος, σαν ιππότης. Υψώνει σαν λάβαρο την καρδιά του και, κάτω από τη σκιά της, δίνει τις μάχες του. Συμμάχους, ακόλουθους ή ιπποκόμους δεν έχει – είναι μόνο εκείνος και η καρδιά του. Ανάμεσα στους πολλούς λογοτέχνες του τόπου μας και στους ακόμη περισσότερους φίλους της λογοτεχνίας, ο Βασίλης Ταβουλάρης πότε ενώνεται με όλους και πότε ξεχωρίζει απ’ όλους.

Ένα δείγμα της φωνής του «Μπλε ματωμένο ρόδο»:

«Ένα αποκύημα της φαντασίας,
ήσουν εσύ, ω θεϊκό μου ρόδο,
εσύ ήσουν εκείνο το μπλε ματωμένο μου ρόδο,
που μέσα στο χρώμα των φιλήδονων ματιών σου,
ένοιωθα να χάνομαι,
ως άστρο μιας άλλης θλιμμένης εποχής.
Κι αυτός ο θνητός, ο θνητός ο έρωτας μου,
μέσα σε χαμένες πατρίδες τριγυρνούσε
και έψαχνε να βρει καμένη γη, μια γη χωρίς ελπίδα,
μίας απρόσωπης και χαρωπής και ευαίσθητης ψυχής.
Και ζωγράφιζα με το άδειο μου κορμί,
την δική σου μορφή ω μπλε ματωμένο μου ρόδο,
πάνω σε ανεξίτηλο πάγο, με ένα φλόγιστρο καταπιεστικό.
Και ένοιωθα πως η κάθε στιγμή που πέρναγε,
την σάρκα ράγιζε και ναι, την έσπαζε,
σαν δακρυσμένο μαντεμένιο γυαλί.
Σπαθιά φωτιάς, στο δέρμα μπήγονταν,
το πνεύμα ανάσταιναν και το διόριζαν πονηρό κριτή.
Νύχτες διόρασης, κρυφής ενόρασης,
ήταν το δικό σου το άχραντο φιλί,
φιλί συμπάθειας μα και απέχθειας,
φιλί απόλυτης ενοχής.
Και το αεράκι, αυτό το γελαστό αεράκι,
εκείνης της παράξενης μα και ιδιαίτερης βραδιάς,
θυμάμαι έλουζε την δική σου χρυσοπελέκητη
κι απαστράπτουσα μορφή».

Η δεξαμενή που αρδεύει την ποίηση είναι η ψυχή. Και η πηγή, που τροφοδοτεί την ψυχή, είναι η ζωή. Αληθινός Ποιητής είναι εκείνος που έχει ζήσει. Μετατρέπει σε ποίηση τη ζωή του κι έτσι, ως ένα βαθμό, μεταμορφώνει τις ζωές των άλλων σε ποιητικές ζωές.

Η ποίηση είν’ ένα ποτάμι, που ποτίζει έναν κήπο με δέντρα. Εμείς είμαστε αυτά τα δέντρα. Και περιμένουμε το νερό του, για ν’ ανθίσουμε και να γίνουμε οπωροφόρα.

Κάθε Ποιητής είναι ένας Προμηθέας, που πυρπολεί με φλόγες ελευθερίας τις ψυχές μας. Και αντροκαλιέται με τον αετό, πάνω στον Καύκασο της μοναξιάς του. Ένας «επαναστάτης της ζωής από μικρός», που «διεκδικεί την ευτυχία με τα τζίγκινά του ζάρια», «με όνειρο να κάνει τον κόσμο χιονισμένο λουλουδότοπο».

Εσύ, αναγνώστη μου, γίνε ένας Ηρακλής· και λευτέρωσέ τον από τον Καύκασο, συμμεριζόμενος την αγωνία του.

Εκείνος «απλώνει το χέρι και σου δίνει πατρίδα». Κι εσύ χορεύεις μαζί του, σε μιάν ερωτική αντιπαράθεση «τόσο όμορφη, σαν μελωδία ενός χαμένου τραγουδιού». Ενός τραγουδιού που νοηματοδοτεί τα σύμπαντα.

Ας ετοιμαστούμε λοιπόν. Η αυλαία άνοιξε. Ας πάρουμε βαθιά ανάσα και ας εισέλθουμε στη φαντασία… του κατά φαντασίαν Ποιητή μας.

Ο ίδιος αυτοτιτλοφορείται ως «κατά φαντασίαν ποιητής» και αυτός είναι ο τίτλος του πρώτου πονήματός του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λεξίτυπον, 2021 (Αθήνα, τηλ. 2103832117, www.lexitipon.gr).


Ρέθυμνο, 21 Νοεμβρίου 2020

Ο Βασίλης Ταβουλάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978 και κατοικεί στο Ρέθυμνο, όπου ασχολείται με τις ραδιοφωνικές παραγωγές και τη διαφήμιση. Κατάγεται από την Αρεόπολη Μάνης και τον Κρασούνα Μυλοποτάμου Κρήτης. «Ο κατά φαντασίαν… ποιητής» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.

Ας δούμε μερικά ακόμη ποιήματα του Βασίλη Ταβουλάρη

Ο κατά φαντασίαν ποιητής, εξώφυλλο

ΑΙΩΝΙΑ ΦΩΤΙΑ

Και ένοιωθα το βλέμμα σου να πέφτει πάνω μου, ναι πάνω μου,
και ’γώ φλεγόμουνα ολόκληρος σαν πυρκαγιά,
και μέσα μου έκαιγε μια αιώνια φωτιά.
Πυρακτωμένος ο εαυτός μου,
αυτός ο λιποτάκτης εαυτός μου,
και μία λάβα ηφαιστειακή να συνυπάρχει μέσα μου
και να διοχετεύεται σε ουράνια σύμπαντα ρομαντικά.
Κι εσύ σαν αστρικός πλανήτης,
να με κοιτάζεις με αυτό το βλέμμα σου, το θεϊκό,
αυτό το βλέμμα που ’ταν αλλιώτικο,
βλέμμα γλυκό που φέρνει ρίγος,
τρέμουλο και ανόθευτο ερωτισμό.
Και ανέμοι φύσαγαν,
και με παράσερναν μέσα σε όνειρα φανταστικά,
όνειρα ποίησης,
και μέσα μου έσταζαν,
φιλιά φωτιάς,
αυτής της αιώνιας φωτιάς.
Αυτής της άτιμης,
που με ανέβαζε ως τα βουνά,
ως τα αστέρια,
αυτά που γέλαγαν όταν με έβλεπαν,
μα ’συ με το θεϊκό σου βλέμμα,
ναι! με αγκάλιαζες και με προστάτευες...
ξανά και ξανά.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ήμουνα επαναστάτης της ζωής από μικρός,
με όνειρο να κάνω τον κόσμο χιονισμένο λουλουδότοπο,
αλλά τώρα που πέρασαν οι βροχερές ημέρες
που έλουζαν το σκοτεινό εγώ μου,
έχω αντιληφθεί πως η μόνη αλλαγή που επήλθε,
είναι στο κακομαθημένο αγόρι που βρισκόταν μέσα μου
στις πιο κρυφές ζωγραφιές του παράλληλου μυαλού μου

ΤΟ ΑΓΙΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ

«...και μέσα στον κόσμο τον ρεαλιστικά εικονικό,
μαζί βαδίσαμε, εσύ και εγώ, ο φανταστικά πραγματικός
και ονειρικά αληθινός μα όχι ψεύτικος εαυτός μου,
βαδίσαμε που λές, πάνω σε θάλασσες τρελές,
πλεώμενοι σε κύματα απόκρυφα πίσω απ' τις σκιές
των κοχυλιών του αύριο του σήμερα και του χθές!

Και ήταν εκεί, την πιο κατάλληλη στιγμή,
το Άγιο Στήριγμα, μία μορφή απόλυτα θνητή μα θεϊκή,
που με αγκάλιαζε και έσταζε, πάνω μου έσταζε,
το νόημα ετούτης της ζωής, που άλλοι δεν κατάλαβαν,
όμως εγώ και εσύ, δυάδα θεϊκή, πάμε σε τούνελ μαγικά,
με οδηγό το Άγιο Στήριγμα, αυτό το μαγικό, που με σκοτάδι
φωτεινό να λάμπει μέσα μου σαν αστραπή και κεραυνός!

Μα να βροντά!, και είναι Αυτός, το Άγιο Στήριγμα,
τόσο συμπαντικός και λαμπερός, μα τόσο κοντινός
χωρίς να είναι μακρυνός, να μ' αγκαλιάζει τρυφερά
και στοργικά και να με οδηγεί, σε ένα κόσμο αγγελικό,
μακρυά από χίμαιρες, ερινύες και κάθε τι δαιμονικό.

Στον δρόμο της ζωής την πιο κατάλληλη στιγμή ήταν εκεί,
το Άγιο Στήριγμα, και μείς μαζί δυάδα θεϊκή, να μ' αγαπάς
να σ' αγαπώ και ενωμένοι να βαδίζουμε πια στον πραγματικό...»

Σποτ: Studio Ρέθυμνο 9.80 - Μουσική: Mozart


Ο Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης (1971) είναι θεολόγος με λογοτεχνικά και λαογραφικά ενδιαφέροντα, έγγαμος και πατέρας μιας κόρης. Ζει και εργάζεται στο Ρέθυμνο. Έχει διατελέσει επί σειρά ετών μέλος του Δ.Σ. του Παγκρητίου Συνδέσμου Θεολόγων, είναι συνεργάτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου και μέλος της διαδικτυακής Ορθόδοξης Ομάδας Δογματικής Έρευνας (oodegr.com), της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρίας Ρεθύμνου και άλλων πολιτιστικών φορέων. Αρθρογραφεί και στην σελίδα μας Αέναη επΑνάσταση (βλ.εδώ)


Δεν υπάρχουν σχόλια: