Ο Χίτλερ παραδίδει στους Βούλγαρους την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Η σκληρή βουλγαρική κατοχή, όπου απαγορεύτηκαν τα ελληνικά και εκδιώχθηκαν χιλιάδες άνθρωποι από τα σπίτια τους


Ο Χίτλερ παραδίδει στους Βούλγαρους την Ανατολική Μακεδονία
και Θράκη. Η σκληρή βουλγαρική κατοχή, όπου απαγορεύτηκαν
τα ελληνικά και εκδιώχθηκαν χιλιάδες άνθρωποι από τα σπίτια τους.

Η σκληρή Βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη οι μαζικές διώξεις, τα βασανιστήρια και τις απαγορεύσεις της περιόδου 1941-44. Ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος και ο Χίτλερ άνοιξαν το δρόμο στον βασιλιά Μπόρις Γ' να επιβάλει τη «Μεγάλη Βουλγαρία» χωρίς ο στρατός του να δώσει ούτε μία μάχη. 

Το Τριμερές Σύμφωνο με τη Γερμανία και την Ιταλία του εξασφάλισε την πολυπόθητη έξοδο στο Αιγαίο και σηματοδότησε έναν απίστευτο κύκλο αίματος στην περιοχή. Η εκπομπή ταξίδεψε στις Σέρρες, τη Δράμα και την Καβάλα και κατέγραψε συγκλονιστικές μαρτυρίες.

Ανατολική Μακεδονία και Θράκη παραδόθηκαν
ως δώρο από τους Γερμανούς στους
Βούλγαρους χωρίς να έχουν δώσει μάχη.

Μιλούν άνθρωποι που βίωσαν τη Βουλγαρική κατοχή. Παρουσιάζουν πως μέσα σε μία νύχτα όλες οι ελληνικές αστυνομικές, διοικητικές, οικονομικές, εκπαιδευτικές και θρησκευτικές αρχές αντικαταστάθηκαν από αντίστοιχες βουλγαρικές. Οι Βούλγαροι δεν έκαναν κατοχή χώρας, όπως οι Ιταλοί και οι Γερμανοί, αλλά προσάρτηση εδαφών.

Κάθε Έλληνας καταστηματάρχης για να μην κατασχεθεί το μαγαζί του υποχρεωνόταν να αποκτήσει βουλγάρικο ονοματεπώνυμο, αλλά και Βούλγαρο συνέταιρο. Συνέταιρο στις εισπράξεις, αλλά όχι στα έξοδα.

Ένα από τα πρώτα μέτρα εκβουλγαρισμού ήταν η απαγόρευση της ελληνικής γλώσσας. Ακόμα και στα σχολεία. Σε όλα τα καταστήματα και δημόσιες υπηρεσίες και τράπεζες οι επιγραφές ήταν στα βουλγάρικα. Όποιος δεν μιλούσε τη γλώσσα έπεφτε θύμα άγριου ξυλοδαρμού. Ήταν μια γενικευμένη μέθοδος εκφοβισμού, που όσοι την έζησαν την θυμούνται και την περιγράφουν.

Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο του Πασχάλη Παλαβούζη.
Δεν επιτρέπεται η αναπαραγωγή χωρίς την άδειά του.
Επιχρωματισμός από τη «Μηχανή του Χρόνου».

Η φυγή προς στις γερμανοκρατούμενες περιοχές μέσω του ποταμού Στρυμόνα ήταν η μόνη διέξοδος για χιλιάδες Έλληνες, καθώς εκεί λειτουργούσαν, έστω και τυπικά, οι κατοχικές ελληνικές αρχές.

Ανατολική Μακεδονία και Θράκη παραδόθηκαν ως δώρο από τους Γερμανούς στους Βούλγαρους χωρίς να έχουν δώσει μάχη.

Στην εκπομπή ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ μιλούν οι ιστορικοί: Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Τάσος Χατζηαναστασίου, Σπύρος Σφέτας, Δημήτρης Πασχαλίδης, Βασίλης Ριτζαλέος, Δήμητρα Πατρωνίδου, Κατερίνα Τσέκου και οι δημοσιογράφοι Βασίλης Τζανακάρης και Σπύρος Κουζινόπουλος. Μιλούν ακόμη από το νομό Δράμας οι κάτοικοι: Αθανάσιος Κάζης, Κώστας Χατζησπάσου, Δημήτρης Γκλαβόπουλος, Ευάγγελος Δώδος, Ανέστης Μορφίδης, Διαμάντης Λαζαρίδης, Περικλής Γαϊτάνης και Στέλλα Τσίπα. Συμμετέχουν στην εκπομπή ο εφημέριος Δοξάτου Ιωάννης Αγγέλου, ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής πολιτικής Άγγελος Συρίγος, ο καθηγητής Βαλκανικών Σπουδών Βλάσης Βλασίδης, ο συγγραφέας Δημήτρης Μπατσιούλας και ο Μανώλης Γλέζος.


Η εκπομπή ολοκληρώνεται σε δύο μέρη. Στο 2ο επεισόδιο γίνεται εκτενής αναφορά στην εξέγερση της Δράμας και το τρομερό ολοκαύτωμα με περισσότερους από 2 χιλιάδες νεκρούς. Στόχος των Βούλγαρων ήταν οι άμαχοι και γυναικόπαιδα από τους νομούς Δράμας, Σερρών και Καβάλας. Μηχανή του Χρόνου - Η Βουλγαρική Κατοχή

Δείτε τα βίντεο..
























ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Ο κ. Aggelos Aslanidis μάς λέει στην Αέναη επΑνάσταση ότι: «Την Βουλγάρικη κατοχή την γνωρίζω από αφηγήσεις της οικογένειας και των συγχωριανών μου. Ήταν πολύ πιο σκληρή της Γερμανικής κατοχής.

Αυτά που γράφει το κείμενο είναι πολύ συνοπτικά με το τί συνέβη στην πραγματικότητα. Οι Αθηναίοι δεν έχουν γνώση της ιστορίας της Μακεδονίας τα κοινοτικά καταστήματα ήταν τόπος φυλακών και μαρτυρίου για τους γηγενής που αρνούνταν να δεχθούν την Βουλγαρική υπηκοότητα ή και να δηλώσουν ότι είναι Βούλγαροι.

Οι πρόσφυγες υπέστησαν τα πάνδεινα. Ξυλοδαρμοί μέχρι θανάτου, πείνα, κακουχίες και φυγή πέραν του Στρυμόνα, στην γερμανική κατοχή. Αυτό και μόνο δείχνει την τραγική κατάσταση στη Ανατολική Μακεδονία και Θράκη.

Σήμερα βλέπουν κοντόφθαλμα και διαπραγματεύονται με Σλάβους το όνομά της Μακεδονίας Θα πρέπει να καθίσουν στο θρανίο να περάσουν κάποια μαθήματα για την ιστορία της Μακεδονίας και μετά να πολιτευτούν.»


Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών (1941-44)


Η Βουλγαρική κατοχή ελληνικών εδαφών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προέκυψε από τη συνεργασία της Βουλγαρίας με τις δυνάμεις του Άξονα κατά την επίθεσή τους εναντίον της Ελλάδας. Ξεκίνησε με την είσοδο του βουλγαρικού στρατού στις 20 Απριλίου 1941 και έληξε με την οριστική αποχώρηση των στρατευμάτων στις 26 Οκτωβρίου 1944

Οι περιοχές που καταλήφθηκαν αρχικά ήταν η Ανατολική Μακεδονία και η ελληνική Θράκη, εκτός από μία έκταση στα ελληνικά σύνορα με την Τουρκία στο νομό Έβρου, που παρέμεινε υπό τον έλεγχο των Γερμανών. Μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας, η σφαίρα επιρροής της Βουλγαρίας στα ελληνικά εδάφη μεγεθύνθηκε και ο βουλγαρικός στρατός προωθήθηκε στην Κεντρική Μακεδονία μέχρι τον Αξιό, εξαιρουμένης της Θεσσαλονίκης και μιας έκτασης 20 μιλίων γύρω από αυτήν.

Οι Βούλγαροι ακολούθησαν πολιτική εξόντωσης και απελάσεων του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής, με στόχο τον εκβουλγαρισμό της περιοχής και την οριστική προσάρτηση της από την Βουλγαρία. Στην προσπάθειά τους αυτή πραγματοποίησαν απελάσεις δημοσίων υπαλλήλων, κλείσιμο ελληνικών σχολείων και διωγμό εκπαιδευτικών, αντικατάσταση Ελλήνων κληρικών από Βούλγαρους ιερείς και πραγματοποίηση μετονομασιών.

Με ένα σύστημα έκδοσης αδειών άσκησης επαγγέλματος κατέστησαν αδύνατη την άσκηση επαγγελμάτων από Έλληνες. Μέχρι τα τέλη του 1941 είχαν εκδιώξει περισσότερους από 100.000 Έλληνες πραγματοποιώντας παράλληλα εποικισμούς με βουλγαρικούς πληθυσμούς.

Η Κατοχή 1941-44 αποτέλεσε την τρίτη κατά σειρά βουλγαρική κατοχή της περιοχής μετά την Α' Βουλγαρική Κατοχή (1913) και τη Β' Βουλγαρική Κατοχή (1916-1918).


Οι επιδιώξεις των Βούλγαρων στη Μακεδονία
Κατερίνας Τσέκου, διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας 
του Ιονίου Πανεπιστημίου. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Μετά την ήττα του ελληνικού στρατού από τις ναζιστικές δυνάμεις, η περιοχή από τον Στρυμόνα έως τον Έβρο, μαζί με τα νησιά της Θάσου και της Σαμοθράκης παραχωρήθηκαν στη Βουλγαρία, ως ανταμοιβή για την προσχώρησή της στον Άξονα (εκτός από 3/4 του νομού Έβρου, έπειτα από σχετική αξίωση της Τουρκίας). Έκτοτε, για τους κατακτητές ανήκαν διοικητικά στην «περιφέρεια Άσπρης Θάλασσας» ή «Αιγαίου» ή «Αιγαιίδα» (Μπελομόρε), η οποία συμπεριλαμβανόταν στην 4η περιοχή (Στάρα Ζαγκόρα – Πλόβντιφ – Μπελομόρε) της βουλγαρικής επικράτειας.

Εδώ έγκειται και η διαφορά μεταξύ ιταλικής, γερμανικής και βουλγαρικής κατοχής. Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί αναγνώριζαν ότι βρίσκονται σε μια ξένη χώρα ως δύναμη κατοχής, ενώ οι Βούλγαροι προπαγάνδιζαν ότι βρίσκονται σε «απελευθερωμένο βουλγαρικό έδαφος» και σκόπευαν να μείνουν οριστικά. Η Βουλγαρία ισχυριζόταν πως δεν κατέλαβε, αλλά απελευθέρωσε περιοχές, οι οποίες ήταν βουλγαρικό εθνικό έδαφος με αδύναμο βουλγαρικό πληθυσμό, λόγω της προηγηθείσας πολιτικής εξελληνισμού του ελληνικού κράτους. Έτσι δικαιολογούσε τα αποτελέσματα βουλγαρικής απογραφής της 31ης Μαΐου 1941 στην «περιφέρεια Άσπρης Θάλασσας», κατά την οποία καταγράφηκαν 13 πόλεις και 799 χωριά (συνολικά 812 οικισμοί) και απογράφηκαν 649.419 κάτοικοι. Και συγκεκριμένα κατά εθνικότητα 43.761 Βούλγαροι, 6.138 Πομάκοι, 72.985 Τούρκοι, 514.426 Έλληνες και 12.019 άλλοι (Εβραίοι, Αρμένιοι κ.ά.).

Η νέα βουλγαρική κατοχή υπήρξε βαρύτερη από τις προηγούμενες (η πρώτη στους Βαλκανικούς, 1912 – 1913, κι η δεύτερη στον Α' Παγκόσμιο, το 1916 – 1919), καθώς ο ελληνισμός της «βουλγαροκρατούμενης ζώνης» (514.426 Έλληνες, κατά τους Βουλγάρους) βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν επιθετικό βουλγαρικό επεκτατισμό, ανανεωμένο από τις νέες συνθήκες, λόγω της συνεργασίας του με τη Γερμανία, και αποφασισμένο με το τέλος του πολέμου να διεκδικήσει «αποκατάστασιν της εθνικής ενότητος της Βουλγαρίας».

Η μοναρχική εξουσία του Βόρη Γ', με την «πρόθυμη», κατά την προπαγάνδα της, συνεργασία και συμμετοχή της πολιτικής, εμποροβιομηχανικής, επιστημονικής και καλλιτεχνικής κοινότητας της Βουλγαρίας, επιχείρησε να ανατρέψει τα πληθυσμιακά δεδομένα και να (απο)δείξει την ενότητα της «Παλιάς Βουλγαρίας» με τα «νεο-απελευθερωμένα» εδάφη.

Προετοίμαζε την πολυπόθητη οριστική προσάρτησή τους, με το να δημιουργήσει «εθνικά δίκαια» των «σκλαβωμένων για χρόνια Βουλγάρων αδελφών» στις παραχωρημένες, από τους Γερμανούς, στη Βουλγαρία περιοχές: τα σερβικά εδάφη, τη Δομβρουτσά, επαρχία ρουμανική, αλλά και «την περιφέρεια Άσπρης Θάλασσας», δηλαδή τον νομό Σερρών, εκτός της περιοχής της Νιγρίτας (δηλαδή εκτός του 1/5 του νομού Σερρών), τους νομούς Δράμας – Ξάνθης – Καβάλας – Ροδόπης και Έβρου, εκτός της ουδέτερης ζώνης (δηλαδή εκτός των 3/4 του νομού Έβρου).

Παρά τις όποιες αρχικές υποσχέσεις προς τους κατοίκους για ασφάλεια, ευνομία, ζωή, τιμή και περιουσία, όλα μαρτυρούν ότι εφαρμόσθηκε στα νεοαποκτηθέντα για τη Βουλγαρία εδάφη ένα μελετημένο, και στις λεπτομέρειές του, πρόγραμμα εμφάνισης των υπό κατοχήν περιοχών με όψη και χαρακτήρα βουλγαρικό.

Η εξέγερση της Δράμας και η σφαγή στο Δοξάτο

Η πρώτη ένοπλη αντίδραση στον αφόρητο ζυγό της βουλγαρικής κατοχής, η εξέγερση της Δράμας και της γύρω περιοχής της (28 προς 29 Σεπτεμβρίου 1941), παραμένει σκοτεινή υπόθεση σε πολλά σημεία της. Φαίνεται πως η κομματική οργάνωση του ΚΚΕ Δράμας εκτίμησε εσφαλμένα την κατάσταση: Παρασύρθηκε, υπολογίζοντας σε γρήγορη νίκη του «Κόκκινου Στρατού» και στη λαϊκή δυσαρέσκεια και τη λαχτάρα για αντίδραση στην καταπίεση. Έδωσε πίστη σε φήμες για κομμουνιστική εξέγερση στη Βουλγαρία κατά των Γερμανών και για επικείμενη προσχώρηση του βουλγαρικού στρατού κατοχής σ’ αυτήν (ενδεχομένως υποβολιμαίες από την Ασφάλεια των βουλγαρικών Αρχών κατοχής – Οχράνα. Δηλαδή δεν αποκλείεται βουλγαρική «προβοκάτσια» με σκοπό την εξόντωση του ελληνικού στοιχείου).

Η εξέγερση, όμως, ήταν πρόωρη και η έλλειψη στρατιωτικών στελεχών και κατάλληλων μηχανισμών, αλλά και σχεδίου και στόχου, δεν άφηναν προοπτική επιτυχίας και οδήγησαν σε τραγωδία.

Με το πρόσχημα της καταστολής της εξέγερσης, οι βουλγαρικές Αρχές προχώρησαν σε σκληρά αντίποινα σε βάρος του άμαχου πληθυσμού στην ευρύτερη περιοχή της Δράμας: συλλήψεις, εκτελέσεις (3.000 στην πόλη της Δράμας και στο χωριό Δοξάτο μόνο), ανακρίσεις, ξυλοδαρμοί, λεηλασίες. Η συστηματική καταδίωξη των ανταρτών συνεχίσθηκε μέχρι τις 5 Νοεμβρίου 1941. Οι βουλγαρικές δυνάμεις κατάφεραν την εξόντωση των ενόπλων ανταρτικών ομάδων και τη σύλληψη και εκτέλεση ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ, ενώ, και μέχρι τα μέσα του 1942, οι ελάχιστοι διασωθέντες αντάρτες επιχειρούσαν να διαφύγουν στη γερμανοκρατούμενη ζώνη.

Τα «γεγονότα της Δράμας» συγκλόνισαν όλο τον υπόδουλο ελληνικό λαό. Στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη οι συνέπειες ήταν καθοριστικές για το μέλλον: επικράτησε σύγχυση για τις συνθήκες εκδήλωσης «του κινήματος της Δράμας», το ΚΚΕ βρέθηκε χωρίς ηγεσία, εξαιρετικά δύσκολη ήταν πια η ανάπτυξη αξιόλογου μαζικού ανταρτικού κινήματος, διότι προέκυψε διστακτικότητα και φόβος του πληθυσμού για την ένοπλη δράση, αλλά και καχυποψία και εχθρότητα κάποτε προς το ΚΚΕ, στο οποίο χρεώνονταν τα τρομερά αντίποινα των Βουλγάρων, με αποτέλεσμα να ευνοηθεί η εμφάνιση και η δράση αυτόνομων, κυρίως εθνικιστικών, αντιστασιακών ομάδων.

Συμπερασματικά, στη διάρκεια της κατοχής 1941 – 1944, η Βουλγαρία, σε πλήρη αντίφαση με την επίσημη ρητορική της «…περί τηρήσεως απολύτου ισότητος και δικαιοσύνης έναντι του πληθυσμού...», μέσω της αποδυνάμωσης, της απομάκρυνσης, της εξόντωσης, της «βουλγαροποίησης» του πληθυσμού και της τελικής αλλοίωσης της εθνολογικής του σύνθεσης προετοίμαζε την επιθυμητή οριστική προσάρτηση της Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης. Για να εκπληρώσει επιτέλους, με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το όνειρο της «Μεγάλης Βουλγαρίας» και να επικρατήσει στη χερσόνησο του Αίμου.

Οι προσπάθειες αφελληνισμού του πληθυσμού

Ο Ελληνισμός, ανεπιθύμητος στη βουλγαροκρατούμενη Ανατολική Μακεδονία και Δυτική Θράκη υπέστη, κατά την τρίχρονη κατοχή (1941 – 1944), μέτρα κατάργησης κάθε εθνικής και θρησκευτικής του ελευθερίας, αλλά και σκληρότατα μέτρα εξόντωσής του:

– Κατάλυση του ελληνικού κράτους σε όλες του τις εκδηλώσεις (Διοίκηση, Εκκλησία, Παιδεία...).

– Ανάληψη της δημόσιας και ιδιωτικής οικονομικής ζωής από το βουλγαρικό κράτος και από Βούλγαρους ιδιώτες (αναγκαστικός συνεταιρισμός, απαγόρευση άσκησης επαγγελμάτων…).

– Αποδυνάμωση του ελληνικού στοιχείου με την απομάκρυνση των στηριγμάτων του, πνευματικών, κοινωνικών, ηθικών, τις απελάσεις, τη στρατολογία και την απαγωγή των ανδρών μακριά από τις εστίες τους (ομηρία, «τάγματα εργασίας»).

– «Βουλγαροποίηση» του ελληνικού στοιχείου, με την υποχρέωση έκδοσης βουλγαρικής ταυτότητας, πίεση για δήλωση βουλγαρικής εθνικότητας, υποχρεωτική χρήση βουλγαρικής γλώσσας σε όλες τις εκδηλώσεις της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής κ.ά.

– Οικονομική αφαίμαξη του ελληνικού στοιχείου με την επιβαλλόμενη ανεργία, τη βαριά φορολογία, τον αναγκαστικό δανεισμό από το βουλγαρικό Δημόσιο, τις αρπαγές κ.ά.

– Τρομοκράτηση, βιαιοπραγίες, απαγορεύσεις, εξαθλίωση των λαϊκών τάξεων, κυρίως με τους περιορισμούς στη διατροφή, το νερό, τον φωτισμό.

– Δημογραφική αραίωση του τόπου, καθώς με τις διάφορες πιέσεις προωθούνταν η εκούσια ή ακούσια μετανάστευση των Ελλήνων κατοίκων του.

– Αλλοίωση της εθνολογικής σύνθεσης με τον εποικισμό με Βούλγαρους εθελοντές εποίκους.

– Προπαγάνδα του βουλγαρικού ενδιαφέροντος με την οργάνωση συνεδρίων, διασκέψεων κ.ά., την κατασκευή τεχνικών έργων κ.ά. διαφημιζόμενων με απροκάλυπτες τυμπανοκρουσίες από τον βουλγαρικό Τύπο.

– Εμφάνιση μορφωτικού – καλλιτεχνικού – «εκπολιτιστικού» έργου με εκδηλώσεις στις κατεχόμενες περιοχές προς επίδειξη του βουλγαρικού χαρακτήρα της «Νέας Βουλγαρίας» (κοινής καταγωγής, θρησκείας, γλώσσας, ηθών και εθίμων).

by Sophia Ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση

Περισσότερα » ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Β' ΠαγκόσμιοςΜ. ΓλέζοςΑ' Παγκόσμιος Πόλεμος














Σχόλια στο Facebook 29 Ιανουαρίου 2018 
 

George Xman: εγώ είμαι από δράμα. τι μας κάνανε τότε οι Βούλγαροι. το ίδιο άθλιοι με τους Γερμανούς ναζιστές. 29 Ιαν 2018

Βασίλης Μπακιρτζίδης: Εγώ θαλεγα πολύ χειρότεροι ότι ήταν οι Βούλγαροι σύμφωνα με μαρτυρίες πού άκουσα από τούς γονείς μου και τους παππουδες μου που ζούσαν στην περιοχή του Σιδηροκάστρου! 29 Ιαν 2018

Athanasios Migdalas: Κι εγώ γνωρίζω από τους παλιούς πως "πέρα από τον Στρυμόνα", η Γερμανοκρατούμενη περιοχή, λογιάζονταν "ελεύθερη". Κρυφά φεύγαν οι νέοι εκεί μέσω του Στρυμόνα για να αποφύγουν να γίνουν "όμηροι", ή "ντουρντουβάκια" όπως παρέμεινε ο όρος, που σπάζανε πέτρες στα βουνά της Βουλγαρίας.  29 Ιαν 2018

Aggelos Aslanidis: Αυτά που γράφει το κείμενο είναι πολύ συνοπτικά με το τί συνέβει στην πραγματικότητα. Οι Αθηναίοι δεν έχουν γνώση της ιστορίας της Μακεδονίας τα κοινοτικά καταστήματα ήταν τόπος φυλακών και μαρτυρίου για τους γηγενής που αρνούνταν να δεχθούν την Βουλγαρική υπηκοότητα η/και να δηλώσουν ότι είναι Βούλγαροι. Οι πρόσφυγες υπέστησαν τα πάνδεινα. Ξυλοδαρμοί μέχρι θανάτου, πείνα, κακουχίες και φυγή πέραν του Στρυμώνα, στην γερμανική κατοχή, αυτό και μόνο δείχνει την τραγική κατάσταση στη Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Σήμερα βλέπουν κοντόφθαλμα και διαπραγματεύονται με Σλάβους το όνομά της Μακεδονίας Θα πρέπει να καθίσουν στο θρανίο να περάσουν κάποια μαθήματα για την ιστορία της Μακεδονίας και μετά να πολιτευθούν. 29 Ιαν 2018

Σοφία Ντρέκου: Το ήξερα ότι θα μας δίνατε περισσότερες μαρτυρίες κ. Άγγελε. Θα το προσθέσω κι αυτό το κείμενό σας στην δημοσίευση. Σας ευχαριστούμε. 29 Ιαν 2018 

Βασίλης Μπακιρτζίδης: Ακριβώς όπως τα αναφέρει ο Κύριος Ασλανιδης! 29 Ιαν 2018

Βουρδογιαννης Κωνσταντίνος: Τόσο τραγική ήταν η κατάσταση στις περιοχές που έλεγχαν οι Βούλγαροι, ώστε στο Κιλκίς όταν ο Τσουντας πέτυχε να πείσει τους Γερμανούς να κρατήσουν την περιοχή υπο την εποπτεία τους θεωρήθηκε επιτυχία 29 Ιαν 2018

Zachariou Christos: Οι υποχωρήσεις σε εθνικά θέματα, εν καιρό ειρήνης, από τους νεο-πολιτικούς της πακκίρας, εν καιρό ειρήνης είναι τόσο επικίνδυνη που κοντεύει τα όρια της προδώσας. Κάποτε κάποιοι έδιναν την ζωή τους για να λευτερώσουν ή να κρατήσουν μια σπιθαμή γης. Τώρα όλα ανάγονται στο οικονομικό συμφέρον, το όποιο και τον αργό θάνατο για λαούς και έθνη. 29 Ιαν 2018

Αντώνης Παπαγεωργόπουλος: Να τα βλέπουν οι αριστεροί αυτά. 29 Ιαν 2018

Aggelos Aslanidis: Πακκίρα=δεκέρα, λέγεται πακκίρα στην Κύπρο γιατί ήτα χάλκινο νόμισμα ευτελούς αξίας. 29 Ιαν 2018

Georgios Charisopoulos: Συμπατριώτες αυτά δυστυχώς έχουν περάσει, μην χάνουμε χρόνο. Στο δια ταύτα. Στις 04 02 στο Συλλαλητήριο Της Αθήνας πρέπει να γίνει Σεισμός να Φύγουν η πράκτορες τον Ξένον Συμφερόντων! Ο Λαός μόνο έχει Δικαίωμα να Αποφασίσει Όχι η Ανθέλληνες που Κυβερνούν!!!!! Όχι Άλλο Καναπέ και Καφετέριες. Όλοι στην Συγκέντρωση Για την ΜΑΚΕΔΟΝΊΑ ΝΑ ΦΎΓΟΥΝ ΤΑ ΚΟΠΡΌΣΚΥΛΑ. 29 Ιαν 2018

Aggelos AslanidisSophia Drekou, Έκλεισαν τα Ελληνικά σχολεία μας, έδιωξαν τους δασκάλους και στην θέση τους διόρισαν Βούλγαρους δασκάλους. Ταλαιπωρούσαν τους ιερείς να για να υπαχθεί η εκκλησία τους στην Βουλγάρικη Εξαρχία και να φύγουν από το Πατριαρχείο. Αυτούς που δεν δεχόταν τους στέλναν πέραν του Στρυμόνα στην Γερμανική Κατοχή. Μόνο στο Δοξάτο της Δράμας σκότωσαν τρεις χιλλιάδες(3,000) άνδρες. Από στους μη βουλγάρους υπηκόους επάβαλλαν φόρο 90% της παραγωγής τους. Δεν μπορούσες να διασταυρώσεις τον δρόμο βούλγαρου διότι θα σε έδερνε. 

Στα 4 χρόνια βουλγάρικης κατοχής κατέβηκαν βούλγαροι από την βουλγαρία στο χωριό μας. Στο διπλανό σπίτι ο γείτονας μας είχε φύγει πέρα από τον Στρυμόνα και στο σπίτι του κατοίκησε ένας βούλγαρος. Ήλθε με ένα αμάξι και έφυγε με 13 αμάξια φορτωμένα διάφορα αγαθά. Αρπάζανε κοπέλες και τις παντρευόντουσαν με το ζόρι. Απήγαναν κοπελιές με το ζόρι καθώς φεύγανε. Μπαίνανε στα Μοναστήρια και κλέψανε εικόνες χειρόγραφα και άλλα κειμήλια τα οποία διεκδικούμε, αλλά δεν μας τα επιστρέφουν.(συνεχίζεται). 29 Ιαν 2018

Δεν υπάρχουν σχόλια: