Ομολόγησε η Ειρήνη Μουρτζούκου τις δολοφονίες
Πιθανές ψυχοπαθολογικές ενδείξεις
(βάσει όσων η ίδια φέρεται να είπε):
«Όταν τσακωνόμουν με τη μάνα μου, ήθελα να κάνω κακό.
Το έκανα, μετάνιωνα και μετά το ξανάκανα»
Η Ειρήνη Μουρτζούκου (25 ετών) φέρεται να ομολόγησε την Τρίτη 8 Ιουλίου 2025, σε ανωμοτί κατάθεση ενώπιον στελεχών του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, ότι ευθύνεται για συνολικά τέσσερις δολοφονίες βρεφών και ενός παιδιού της ίδιας της αδελφής της.
Όπως προκύπτει, από την πρώτη στιγμή τα στελέχη του Ανθρωποκτονιών αντιλήφθηκαν πως πρόκειται για έναν άνθρωπο με προβληματική συμπεριφορά που εδράζεται πάνω στην απόρριψη που νιώθει ότι έχει αντιμετωπίσει από τη μητέρα της.
Ξεκινώντας λοιπόν την «κουβέντα» από την απόρριψη που νιώθει από τη μητέρα της, προχώρησαν στον θάνατο της αδερφής της λέγοντας της ότι έχει παραγραφεί. Νιώθοντας έτσι ότι βρίσκεται σε ένα ασφαλές περιβάλλον λύθηκε και άρχισε να μιλά και για τις υπόλοιπες δολοφονίες.
«Όποτε μάλωνα με τη μητέρα μου ήθελα να κάνω κακό. Κλείδωνε το μυαλό μου. Το έκανα, μετά το μετάνιωνα και το ξανάκανα. Με το που τσακωνόμουν με αυτήν μου γύριζε το μάτι, ήθελα να κάνω κακό» ανέφερε στους αστυνομικούς. Επίσης υποστήριξε ότι το δεύτερο παιδί της το σκότωσε κατά λάθος, καθώς το πλάκωσε στον ύπνο.
Την ίδια στιγμή αρνήθηκε να αποκαλύψει στους αστυνομικούς τον τρόπο με τον οποίο σκότωσε τα παιδιά, ενώ αρνήθηκε πως εμπλέκεται στον θάνατο του μικρού Παναγιωτάκη.
Ποιες δολοφονίες ομολόγησε η Μουρτζούκου
Οι καταγεγραμμένες ομολογίες περιλαμβάνουν:
Τη δολοφονία της αδερφής της: Στις 6 Φεβρουαρίου 2014 στο Άργος, όταν ήταν 14 ετών (στην ηλικία αυτή εκτιμάται γύρω στο 2014, όταν η αδελφή της ήταν περίπου 1½ έτους), πεθαίνει η ενάμιση έτους αδελφή της Ειρήνης. Η αιτία θανάτου είναι λοίμωξη του αναπνευστικού και διάμεση πνευμονίτιδα.
Τη δολοφονία του βρέφους φίλης της—της κουμπάρας της Κατερίνας: Στις 4 Φεβρουαρίου 2021, στην Αχαΐα, η Ειρήνη προσέχει το 6 μηνών βρέφος φίλης της καθώς η μητέρα του μωρού, η Κατερίνα έχει φύγει. Η ιατροδικαστική έρευνα έδειξε διάμεση πνευμονίτιδα και το μωρό είχε και επιληπτικά επεισόδια.
Πρώτο βρέφος: Τη δολοφονία του δικού της βρέφους ηλικίας 19 ημερών: Στις 19 Ιουνίου 2022, στην Αχαΐα, η Ειρήνη προσέχει το βρέφος της 19 ημερών στο σπίτι. Το μωρό πεθαίνει. Η ιατροδικαστική έρευνα καταλήγει ότι αιτία θανάτου ήταν διάμεση πνευμονίτιδα και ο γονιδιακός έλεγχος βγαίνει καθαρός.
Δεύτερο παιδί: Τη δολοφονία του δικού της βρέφους ηλικίας 2 μηνών: Στις 17 Οκτωβρίου 2023 στο Παίδων «Αγία Σοφία», πεθαίνει το 2 μηνών κοριτσάκι της. Αιτία θανάτου νοσοκομείου: καρδιακή ανακοπή. Ο ιατροδικαστής βρίσκει: επιληπτικές κρίσεις, ισχυρή φαρμακευτική αγωγή, ο θάνατος αποδίδεται στις επιληπτικές κρίσεις. Συστάθηκε περαιτέρω γονιδιακός έλεγχος.
Επιπλέον, υπάρχουν αναφορές ότι δεν έχει ακόμα ομολογήσει την υπόθεση του 15μηνου Παναγιωτάκη (θετό παιδί φίλης της) που πέθανε τον Αύγουστο 2024 —ωστόσο πηγές αναφέρουν ότι η αναγνώριση της εμπλοκής της σε αυτήν την υπόθεση μπορεί να έρθει σύντομα.
Οι λόγοι πίσω από την ομολογία
Η ίδια φέρεται να δήλωσε ότι νιώθει «δαίμονες» μέσα της, και ότι όταν τσακωνόταν με τη μητέρα της «ήθελε να κάνει κακό».
Σύμφωνα με πληροφορίες, η ΕΛ.ΑΣ. την έκανε να «λυγίσει» προσεκτικά, ξεκινώντας από την ενδεχόμενη δολοφονία της αδελφής της, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της πριν αποκαλύψει τις υπόλοιπες πράξεις.
Πού βρίσκεται σήμερα η υπόθεση;
Η Μουρτζούκου έχει ήδη μεταφερθεί στην Πάτρα και έλαβε προθεσμία να απολογηθεί την Κυριακή 13 Ιουλίου 2025.
Το ποινικό κατηγορητήριο περιλαμβάνει: τις ανθρωποκτονίες τεσσάρων βρεφών, απόπειρα για μια ακόμα φίλη της, καθώς και την περίπου εννιαετή υπόθεση δολοφονίας της αδελφής —αν και αυτή έχει πλέον παραγραφεί.
Η δικογραφία βασίζεται σε εκθέσεις γιατρών & ιατροδικαστών, φωτογραφίες, μαρτυρίες και ενδείξεις ασφυξίας —πολλά περιστατικά αρχικά σημειώθηκαν ως "παθολογικοί θάνατοι", όμως οι ανακριτικές επανεξετάσεις αποκάλυψαν εσκεμμένη δράση.
Συμπέρασμα
Η είδηση της ημέρας 9 Ιουλίου 2025 είναι πως η Ειρήνη Μουρτζούκου αποφάσισε να ομολογήσει τις εφιαλτικές πράξεις της —σε έναν συνολικό απολογισμό τεσσάρων βρεφονεκρών, τέσσερα θύματα, με ενδεχόμενο να προστεθούν κι άλλα. Η ελληνική κοινή γνώμη είναι συγκλονισμένη, ενώ η δίκη αναμένεται να προκαλέσει έντονες συζητήσεις γύρω από την ψυχοπαθολογία, την ευθύνη των γονέων, και την ισορροπία ανάμεσα στην παιδική προστασία και την εγκληματικότητα.
Από τις έως τώρα επίσημες πληροφορίες δεν έχει ανακοινωθεί διάγνωση για συγκεκριμένη ψυχιατρική διαταραχή της Ειρήνης Μουρτζούκου, όμως τα στοιχεία που έχουν γίνει γνωστά επιτρέπουν κάποιες προσεκτικές υποθέσεις.
Πιθανές ψυχοπαθολογικές ενδείξεις (βάσει όσων η ίδια φέρεται να είπε):
1. Απουσία ενοχής και επανάληψη εγκλημάτων:
Φέρεται να είπε στους αστυνομικούς:
«Το έκανα, το μετάνιωνα… και μετά το ξανάκανα».
Αυτή η κυκλική, χωρίς ενοχή, συμπεριφορά είναι χαρακτηριστική διαταραχών που σχετίζονται με:
- Ψυχοπαθητικά στοιχεία (διαταραχή αντικοινωνικής προσωπικότητας)
- Ακραία ναρκισσιστική δομή με παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης
2. Έκφραση παραισθήσεων ή ψευδαισθήσεων;
Αναφέρθηκε ότι είπε:
«Έχω δαίμονες μέσα μου. Όταν μαλώνω με τη μάνα μου, θέλω να κάνω κακό».
Αν η αναφορά στους «δαίμονες» είναι κυριολεκτική (και όχι μεταφορική), τότε ίσως υπάρχει ψυχωσική βάση, όπως:
- Σχιζοφρενική διαταραχή
- Ή κάποια ψυχωτική διαταραχή με καταθλιπτικά στοιχεία, αν υπήρχε θλίψη, παραίτηση κ.λπ.
3. Απόλυτος έλεγχος / ανάγκη για εξουσία στη ζωή των άλλων:
Το ότι τα εγκλήματα ήταν όλα μέσα από κύκλο στενών ανθρώπων (τα ίδια της τα παιδιά, παιδί κουμπάρας, η αδελφή της) δείχνει:
- Παθολογική ανάγκη για έλεγχο
- Πιθανό σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου – δηλαδή άτομα που προκαλούν βλάβη σε άλλους (συνήθως παιδιά) για να κερδίσουν προσοχή ή να νιώθουν «σωτήρες» ή «θύματα»
Τι λένε οι ειδικοί (μέχρι τώρα):
Κανένας επίσημος ψυχίατρος δεν έχει καταθέσει δημόσια γνωμάτευση.
Όμως αναμένεται να διαταχθεί ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη πριν από την απολογία της, ώστε να διαπιστωθεί αν:
- είχε καταλογισμό (αν είχε επίγνωση των πράξεών της)
- χρήζει θεραπείας ή εγκλεισμού σε ψυχιατρικό ίδρυμα
- πάσχει από μόνιμη ή παροδική ψυχική νόσο
Πιθανές διαγνώσεις (υποθετικές, βάσει συμπεριφοράς):
Διάγνωση
Αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας: Έλλειψη ενοχής, ψυχρότητα, επιθετικότητα, παραβίαση ηθικών ορίων
Ψυχωσική διαταραχή (σχιζοφρενικού τύπου): Αν υπάρχουν παραισθήσεις, αποσύνδεση από την πραγματικότητα
Διαταραχή Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου: Πρόκληση ασθένειας/βλάβης σε άλλους για προσοχή ή «ρόλο θύματος»
Μεθοριακή (οριακή) διαταραχή προσωπικότητας: Ακραία συναισθηματική αστάθεια, αυτοκαταστροφικές τάσεις, προβλήματα στις σχέσεις
Συμπέρασμα:
Δεν μπορούμε να αποδώσουμε με βεβαιότητα κάποια διάγνωση μέχρι να υπάρξει επίσημη ψυχιατρική εκτίμηση.
Όμως τα μέχρι στιγμής στοιχεία δείχνουν μια βαθιά διαταραγμένη προσωπικότητα, με στοιχεία:
- ψυχοπαθητικά,
- ενδεχομένως ψυχωτικά,
- και έντονα αυτοκαταστροφικά ή παθολογικής εξάρτησης από τη μητέρα της.
Επιμέλεια, Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
πηγή: Sophia Drekou (Αέναη επΑνάσταση)
Περισσότερα Θέματα: Ψυχοθεραπευτικά, Κοινωνία
Δείτε επίσης: ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ο σύζυγος ότι σκότωσε την γυναίκα του
Περισσότερα Θέματα: Ψυχοθεραπευτικά, Κοινωνία
Δείτε επίσης: ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ο σύζυγος ότι σκότωσε την γυναίκα του
Οι αναγνώστες σχολιάζουν…
Μαρτυρίες, σκέψεις και «κραυγές» για
την υπόθεση της Ειρήνης Μουρτζούκου
Στην πολύκροτη και σκοτεινή υπόθεση της Ειρήνης Μουρτζούκου, οι αναγνώστες της σελίδας «www.sophia-ntrekou.gr» έσπευσαν να εκφράσουν τις σκέψεις, τις απορίες, τα αισθήματα και τις αγωνίες τους. Σεβόμενη τη βαθιά ανθρώπινη διάσταση του θέματος, παραθέτω αποσπάσματα και απαντήσεις, ως ψυχική σπουδή και κοινωνικό κάτοπτρο.
🔹 Andreas Giannakopoulos: «Συνήθως πού οφείλονται τέτοιες τάσεις; Υπάρχει πρόβλημα στην οικογένεια; Είναι προβληματική και η μάνα;»
Απάντηση: Οι τάσεις αυτές μπορεί να προκύπτουν από συνδυασμό ψυχιατρικών διαταραχών, οικογενειακής δυσλειτουργίας, προσωπικών τραυμάτων και αδυναμίας παρέμβασης εγκαίρως από το περιβάλλον. Η μητέρα, ακόμα και χωρίς ψυχοπαθολογία, ίσως ήταν συναισθηματικά εξουθενωμένη ή σε άρνηση. Πολλές φορές, μια κόρη με διαταραγμένη ψυχοσύνθεση «καταλαμβάνει» σιωπηλά τον ψυχικό χώρο του σπιτιού.
🔹 Ευθαλία Θάλια δύο: «Η Ειρήνη εκτός των διαπιστωμένων διαταραχών πιστεύω πως είναι πολύ έξυπνη. Επί ένα χρόνο ξεγέλασε το πανελλήνιο. Δεν ήταν και δύσκολο να ξεγελάσει τη μάνα της, η οποία μάλλον δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να δει.»
Απάντηση: Πολύ σωστή η παρατήρησή σου. Η ευφυΐα δεν αποκλείει την παθολογία — καμιά φορά τη διευκολύνει. Η ψυχική νόσος δεν σημαίνει απαραίτητα έλλειψη εξυπνάδας· πολλές φορές συνοδεύεται από χειριστικότητα και ανάγκη ελέγχου, που θολώνουν τις εντυπώσεις. Και πράγματι, η αδράνεια της μητέρας, ακόμα κι αν δεν οφείλεται σε δόλο, γεννά απορία και ευθύνη.
🔹 Αναστασία Καραϊσκάκη: «Ο Νάρκισσος πάντα θα θέλει να βρίσκεται στην επικαιρότητα χωρίς να λογαριάζει συνέπειες… της αξίζει απομόνωση.»
Απάντηση: Εξαιρετική παρατήρηση. Ο ναρκισσισμός, ιδίως όταν συνυπάρχει με άλλες διαταραχές, μπορεί να τροφοδοτεί την εμμονή με την προσοχή, ακόμη και μέσω της φρίκης. Όταν το «εγώ» είναι μεγαλύτερο από την ενοχή, η τιμωρία της απομόνωσης μοιάζει –έστω αμυδρά– με δικαιοσύνη.
🔹 Ελένη Κονδύλη: «Παπαδιαμάντης και πάλι...»
Απάντηση: Ναι, η Φραγκογιαννού της σύγχρονης εποχής, χωρίς λύτρωση και μετάνοια.
Η Μουρτζούκου θυμίζει μια παραμορφωμένη “Φόνισσα”, όπου η βία δεν γεννιέται πια από κοινωνική σκληρότητα, αλλά από μια εσωτερική ερήμωση. Παπαδιαμάντης πάντα, γιατί η λογοτεχνία προέβλεψε εκείνο που η ψυχιατρική τώρα μελετά.
🔹 Jimmy Fourakis: «Απορίες: γιατί άργησε να επισημοποιηθεί και γιατί να μας το σερβίρουν τώρα;»
Απάντηση: Jimmy, ίσως γιατί το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έπρεπε να επισκιαστεί.
Η «θεαματική αποκάλυψη» σερβίρεται όταν πρέπει να στραφεί αλλού το βλέμμα του κόσμου.
Συνέχεια σχολιασμού:
Jimmy Fourakis: «Ή τοποθέτησή σας δίνει αξία και σ’ εμένα περισσότερη τροφή για σκέψη. Ευχαριστώ.»
🔹 Bibi Aggeli: «Τραγωδία...»
Απάντηση: Τραγωδία στην ψυχή, στο σώμα, στην πίστη, στην κοινωνία. Και όταν οι τραγωδίες παύουν να συγκλονίζουν, τότε αρχίζει ο πραγματικός θάνατος του πολιτισμού.
🔹 Ελένη Μουρατιάν: «Πέρα από κάθε φαντασία... Δεν το χωράει ανθρώπου νους.»
Απάντηση: Όταν η πράξη ξεπερνά τη λογική, δεν μένει παρά να προσπαθήσουμε να τη δούμε μέσα από τα ρήγματα της ψυχής. Εκεί που το «αδιανόητο» γίνεται πραγματικότητα.
🔹 Σβώλου Ιωάννα (1): «Έχω δαίμονα μέσα μου… το δαιμόνιο με ωθεί…»
Απάντηση: Μια τέτοια «ομολογία» θυμίζει αρχέγονες φωνές της πνευματικής παράδοσης, όπου το κακό προσωποποιείται. Δεν χρειάζεται να ερμηνευτεί κυριολεκτικά — αλλά υποδηλώνει την εσωτερική αίσθηση της αλλοτρίωσης του εαυτού.
🔹 Tom Halkias: «Έλα, πιθανές ψυχοπαθολογικές ενδείξεις, και δε της φαίνεται καθόλου 🙄»
Απάντηση: Η ειρωνεία σου αναδεικνύει κάτι σημαντικό: η ψυχοπαθολογία δεν έχει πάντα “πρόσωπο”. Πολλοί άνθρωποι φέρουν διαταραχές δίχως ορατά εξωτερικά χαρακτηριστικά. Κι αυτό κάνει την έγκαιρη διάγνωση τόσο απαραίτητη — και τόσο δύσκολη.
🔹 Μαίρη Κάπα: «Μάνα που σκοτώνει τα παιδιά της δεν αξίζει να ζει...»
Απάντηση: Ο πόνος σου είναι αυθεντικός. Κι όταν η μητρική ιδιότητα γίνεται πεδίο φόνου, τότε ο άνθρωπος χάνει και το τελευταίο του ιερό. Και η κοινωνία οφείλει να διατηρήσει τον σεβασμό για τη ζωή, ακόμη κι όταν τιμωρεί τον θάνατο.
🔹 Katerina Varela: «Υπάρχει ψυχοπαθολογία, αλλά και ευθύνες του οικογενειακού περιβάλλοντος.»
Απάντηση: Απόλυτα εύστοχο. Η αλήθεια είναι σπάνια μονοσήμαντη: παθολογία, ναι — αλλά και σιωπή, αμέλεια ή αδυναμία του περιβάλλοντος. Η ψυχική νόσος δεν αναπτύσσεται πάντα στο κενό.
🔹 Athanasios Karajannis (1): «Δολοφόνος ψυχών και σωμάτων»
Απάντηση: Η έκφρασή σου είναι ποιητική και τρομακτική μαζί. Γιατί πριν πεθάνουν τα σώματα, είχαν ίσως ήδη σβήσει οι ψυχικές σχέσεις, η αγάπη, το φως.
🔹 Athanasios Karajannis (2): «Γιατί δεν έσπαγε το δικό της το κεφάλι; Για να κάνει κακό ήθελε;»
Απάντηση: Η αγανάκτηση δεν είναι μικρότητα — είναι ανθρώπινη αγωνία μπροστά στο ανεξήγητο. Το γιατί στράφηκε εναντίον αθώων και όχι στον εαυτό της, ίσως δείχνει τη διάθεση κυριαρχίας, όχι απελπισίας.
🔹 Jimmy Fourakis (γενική τοποθέτηση): «Η εργαλειοποίηση συμβάντων με σκοπό τον αποπροσανατολισμό κρατάει χρόνια...»
Απάντηση: Πράγματι. Ζούμε σε εποχές όπου το έγκλημα γίνεται άλλοθι πολιτικής χρήσης, και η τραγωδία, μοχλός χειραγώγησης. Το βλέμμα του λαού συχνά μετατοπίζεται από εκεί που πρέπει — και οι «διαολιές», όπως εύστοχα λες, συμβαίνουν στο ημίφως της αδιαφορίας.
🔹 Σβώλου Ιωάννα (2): «Και έτσι γίναμε μάρτυρες ότι και το μητρικό φίλτρο… αποδείχθηκε έλαττον των σκοτεινών δυνάμεων...»
Απάντηση: Πράγματι, η υπόθεση αυτή ράγισε ακόμη και το ένστικτο που θεωρούσαμε ακλόνητο. Αν και η μητρότητα υποκύπτει, τότε πρέπει να δούμε πού ακριβώς σπάει η ψυχή — και τι μπορούμε να κάνουμε πριν γίνει συντρίμμια.
🔹 Θεοδώρα Ρίμπα (2): «Μήδεια»
Απάντηση: Είπες το πιο ουσιαστικό με μία λέξη. Η Μήδεια δεν είναι μύθος, είναι συλλογικό τραύμα. Και όταν μια κοινωνία φτάνει να την ξαναζεί, οφείλει να κοιτάξει μέσα της.
🔹 Kalli Kalliopi: «Κανένας ιερέας να την διαβάσει δεν βρέθηκε;»
Απάντηση: Η ερώτησή σου είναι βαθιά. Μια προσευχή, μια ανάγνωση, μια εξομολόγηση… ίσως να ήταν το χέρι που θα τραβούσε την ψυχή από το σκοτάδι. Κανείς δεν το ξέρει. Όμως όταν η Εκκλησία απουσιάζει, το κενό το καλύπτει η φρίκη.
🔹 Θεοδώρα Ρίμπα (3): «Αν προσέξεις τα μάτια της, φαίνεται ότι την οδηγεί κάτι πιο δυνατό από την παθογένεια.»
Απάντηση: Θεοδώρα, τα μάτια είναι το ρήγμα της ψυχής. Και πράγματι, εκεί δεν βλέπεις απλώς ψυχική νόσο – βλέπεις την απουσία φωτός. Όταν τα μάτια δεν καθρεφτίζουν τίποτα, ίσως δεν φταίει μόνο το σώμα… αλλά αυτό που έχει πια φύγει από μέσα.
Ευχαριστώ όλους όσοι έγραψαν.
Οι λέξεις σας, θραύσματα από τον καθρέφτη της κοινωνίας.
Η φρίκη δεν εξανθρωπίζεται — αλλά ίσως μέσα από το συλλογικό
βλέμμα, να αναγνωριστεί, να κατανοηθεί και να μην επαναληφθεί.
Με τιμή και συγκίνηση,
Σοφία Ντρέκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου