Ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης (30 Οκτωβρίου 1908 - 13 Ιανουαρίου 1993) γεννήθηκε, έζησε και πέθανε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο Παρίσι Φαρμακολογία και διατηρούσε για πολλά χρόνια ένα πασίγνωστο φαρμακείο στη Θεσσαλονίκη, που υπήρξε κέντρο λογοτεχνικών συνερεύσεων.
Την παραμονή των Φώτων, της τελευταίας γιορτής του 12ημέρου, ημέρα άλαδης νηστείας, από το πρωί τα παιδιά γύριζαν στις γειτονιές του Λιοπεσίου και έψαλλαν:
Το έργο και το παράδειγμά του επίκαιρο. Ένας «άγιος της διπλανής πόρτας», αφιλοχρήματος, σαλός, ελεήμων, ευλαβής, περιθωριακός για την «καθώς πρέπει» κοινωνία, και συγχρόνως ένας από τους σημαντικότερους (αν όχι ο σημαντικότερος) Νεοέλληνες λογοτέχνες.
Ο ίδιος σε ένα σύντομο αυτοβιογραφικό σημείωμα ιστορεί τη ζωή του: