Είσαι έγκυος ανήλικη και σε πιέζουν να το βγάλεις; Ζήτα βοήθεια!

Είσαι έγκυος ανήλικη και σε πιέζουν να το βγάλεις; Ζήτα βοήθεια!

Δύο συγκλονιστικά και ανατρεπτικά μηνύματα υπό μορφή άρθρων, για να ευαισθητοποιηθούν οι καρδιές με την μάσκα της δήθεν ηθικής, μιας σαθρής οικογενειακής και κοινωνικής δομής. Αν και δεν το έχω ζητήσει ποτέ αγαπητοί μου αναγνώστες και αναγνώστριες, παρά μόνο σε άκρως απαραίτητη αφορμή όπως τώρα, παρακαλώ να διαδώσετε απανταχού την δημοσίευσή μας να σωθεί έστω κι ένα μωράκι. Σας ευχαριστώ από καρδίας.

Σοφία Ντρέκου

Περιεχόμενα:
1. Είσαι έγκυος ανήλικη και σε πιέζουν να το βγάλεις; Ζήτα βοήθεια!
2. Επιστολή σε γονιό, που η έφηβη κόρη του είναι έγκυος
3. Βίντεο: π. Κων. Πλευράκης για τον εκκλησιαστικό ξενώνα «Σπίτι της Μαρίας»
4. Μπαμπά, μ’ αγαπάς; Μαμά, μ’ αγαπάς;
5. Βίντεο αναλυτικό με πληροφορίες για το «Σπίτι της Μαρίας»/Ξενώνας Φιλοξενίας Άγαμων Μητέρων & Κακοποιημένων.

Είσαι έγκυος ανήλικη και σε πιέζουν να το βγάλεις; Ζήτα βοήθεια!
Αυτό το κείμενο απευθύνεται σε ανήλικες κοπέλες, ή ενήλικες που εξαρτώνται ακόμα από την οικογένεια των γονιών τους, οι οποίες εγκυμονούν και θέλουν να γεννήσουν το μωρό τους, αλλά η οικογένειά τους τις πιέζει ή και τις εκβιάζει να το σκοτώσουν χωρίς να το αφήσουν να γεννηθεί, κάνοντας έκτρωση.

Σε κοπέλες ή γυναίκες που οι ίδιες θέλουν να κάνουν έκτρωση και να μην επιτρέψουν στο μωρό που έχουν μέσα τους να γεννηθεί, έχω να πω κάτι άλλο:

«Μην το κάνεις. Είναι το παιδί σου, το μωρό σου. Σε λίγους μήνες θα το έχεις στην αγκαλιά σου και θα είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου!

Αυτό που έχεις μέσα σου είναι άνθρωπος, ιερός και απαραβίαστος. Δεν σου ανήκει, Δεν είναι μέρος του σώματός σου, αλλά μία άλλη ανθρώπινη ύπαρξη, που τη φιλοξενείς, και σε χρειάζεται. Είσαι η μητέρα του και χρειάζεται την αγάπη σου. Μην το δολοφονήσεις.
  • Αν έχεις δυσκολίες για να το γεννήσεις, ζήτα βοήθεια από τους τόσους φορείς και θεσμούς αγάπης, αλληλεγγύης και κοινωνικής πρόνοιας. Δύο τέτοιοι φορείς είναι η Εκκλησία και ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού «Η Αγκαλιά» (agalia.org.gr). Σε ικετεύω: αγάπησέ το, μην το σκοτώνεις!».
Αν όμως είσαι έγκυος, είτε ανήλικη είτε ενήλικη, και οι άνθρωποι, από τους οποίους εξαρτάσαι, σε πιέζουν να το βγάλεις, σε παρακαλώ, άκουσέ με. Με πόνο και αγάπη στην καρδιά μου, έχω να σου πω τούτα:

1) Μην υποχωρήσεις! Είναι το παιδάκι σου. Δεν έχει κανείς, μα κανείς, το δικαίωμα να σε υποχρεώσει να το σκοτώσεις! Όποιος κι αν το προσπαθεί αυτό, δεν σε αγαπάει! Ίσως νομίζει ότι σε αγαπάει, αλλά στην πραγματικότητα σε βασανίζει, σε καταστρέφει και καταδιώκει το παιδάκι σου, όπως ο Ηρώδης κάποτε, χωρίς έλεος, έσφαξε τα μωρά της Βηθλεέμ προσπαθώντας να σκοτώσει το μικρό Χριστό.

2) Ζήτα βοήθεια. Ο πρώτος, όπου σου προτείνω να μιλήσεις, είναι ο ιερέας της ενορίας σου (ακόμα κι αν δεν τον γνωρίζεις) ή του χωριού σου ή ένας άλλος ιερέας που γνωρίζεις και εμπιστεύεσαι. Μίλησέ του μέσα από μυστήριο της εξομολόγησης, που θα σε βοηθήσει να κάνεις μια καινούργια αρχή στη ζωή σου. Πες του τα όλα και ζήτησε τη βοήθειά του και φυσικά τη βοήθεια του Χριστού και της Παναγίας, που και το δικό Της παιδί, όταν το γέννησε, προσπάθησε να το σκοτώσει ο άσπλαχνος βασιλιάς Ηρώδης, όπως γράφω πιο πάνω.

3) Η Εκκλησία ίσως δεν είναι αρκετή για να προστατεύσει εσένα και το αγέννητο παιδί σου, γιατί εκείνοι που το καταδιώκουν ίσως χρησιμοποιήσουν το νόμο και απειλήσουν με δικηγόρους και εισαγγελείς. Ιδίως αν είσαι ανήλικη, ίσως η Εκκλησία δεν κατοχυρώνεται από το νόμο να σε προστατεύσει από τους γονείς σου.

Πήγαινε λοιπόν, σε παρακαλώ, στους φορείς για τις κακοποιημένες γυναίκες και τα κακοποιημένα παιδιά. Ζήτα τη βοήθειά τους. Κι εσύ είσαι κακοποιημένη, και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο: σε καταπιέζουν για να επιτρέψεις να μπει μέσα στο σώμα σου χειρουργικό μαχαίρι ή καυστικό οξύ και να σκοτώσει, μέσα στη μήτρα σου (την πηγή της ζωής), το ίδιο σου το παιδί! Υπάρχει πιο ανελέητη και απάνθρωπη κακοποίηση απ’ αυτήν; 
  • Υπάρχει τηλεφωνική Γραμμή SOS, με το νούμερο τηλεφώνου 15900. Αλλά και στην πόλη όπου ζεις σίγουρα υπάρχει γραφείο βοήθειας κακοποιημένων γυναικών και παιδιών. Ρώτα στο ΚΕΠ.
4) Αυτοί οι φορείς ίσως δεν έχουν δει ξανά γυναίκα που να τους ζητήσει βοήθεια για τέτοιο λόγο. Ίσως ξαφνιαστούν ή βρεθούν σε αμηχανία και δηλώσουν ότι δεν μπορούν να σε βοηθήσουν. Σου συνιστώ να επιμείνεις. Αν, όμως, τελικά σου κλείσουν την πόρτα (ελπίζω ότι δε θα συμβεί αυτό και ότι θα καταλάβουν αμέσως ότι πρέπει να σε βοηθήσουν), σου συνιστώ να απευθυνθείς σε δικηγόρο και να τον ρωτήσεις αν μπορεί εκείνος να σε βοηθήσει, ή να βοηθήσει το φορέα που σου συμπαραστέκεται, είτε είναι η Εκκλησία είτε κάποιο γραφείο για κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά.

5) Αν όλα αυτά δεν έχουν αποτέλεσμα και αν οι δικοί σου είναι αμετάπειστοι και ανυποχώρητοι, ένα έχω να σου πω: ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΙΑ από τους ανθρώπους που σε καταδιώκουν για να σκοτώσουν το παιδί σου, όπως θα έφευγες αν σε βίαζαν! Κι αυτό που σου κάνουν τώρα, βιασμός είναι και μάλιστα από τους χειρότερους.

Βρες ένα έμπιστο φιλικό πρόσωπο και πάρε τη βοήθειά του για να φύγεις, να εξαφανιστείς προσωρινά και να επιστρέψεις αφού θα έχεις πια γεννήσει το παιδάκι σου. Ο νόμος δεν τους επιτρέπει να το σκοτώσουν αφού γεννηθεί! Μάλιστα, είμαι βέβαιος πως τότε, που θα το δουν με τα μάτια τους, θα το αγαπήσουν και θα το αγκαλιάσουν!...

Πρόσεξε μόνο, να μην πέσεις σε παγίδα και εμπιστευτείς άτομα που θα σε ξεγελάσουν και θα σε εκμεταλλευτούν. Όλα είναι πιθανά δυστυχώς και πρέπει να προσέχεις κάθε στιγμή.

Με αυτά, δεν εννοώ να μισείς τους δικούς σου. Σε παρακαλώ να τους αγαπάς και να τους συγχωρείς, και να προσεύχεσαι στο Θεό γι’ αυτούς. Όμως αυτή τη στιγμή, επείγει να προστατευτείς από το λανθασμένο «ενδιαφέρον» που νομίζουν πως έχουν για σένα.

Ίσως κάποιος μου κάνει μήνυση που σε παρακινώ να φύγεις απ’ το σπίτι σου. Δεν πειράζει. Στο δικαστήριο, με τη βοήθεια της Παναγίας, θα κάνω αυτό που κάνω και τώρα: θα υποστηρίξω τη ζωή, εσένα και το αγέννητο μωρό σου!

Εύχομαι σύντομα να κρατάς στην αγκαλιά σου το παιδάκι σου και, με τη βοήθεια της αγάπης σου, να γίνει καλός άνθρωπος και καλός χριστιανός (όπως πιστεύω πως είναι ο δρόμος της αληθινής ευτυχίας).

Αν είσαι γονιός ή «σύντροφος»

Μπαμπά, μ’ αγαπάς; Μαμά, μ’ αγαπάς;

Στους γονείς και τους κηδεμόνες, αλλά και τους συζύγους ή «συντρόφους», που πιέζουν τις γυναίκες να σκοτώσουν το μωρό τους, έχω να πω τούτα:

Μην είσαι κτήνος! Είναι φόνος. Δε θα γλιτώσεις ποτέ από μια τόσο σκληρή, απάνθρωπη και ανελέητη πράξη. Ό,τι κι αν προσφέρεις μετά σε αυτή την κοπέλα, που θα την έχεις πείσει να σκοτώσει το μωράκι της, ποτέ, ούτε η ίδια, ούτε ο Θεός, ούτε κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα πιστέψει ότι «την αγαπάς»!

Αν στ’ αλήθεια την αγαπάς, βοήθησέ την να το γεννήσει και να το μεγαλώσει σωστά, με στοργή και αγάπη. Μη γελιέσαι: τίποτα στη ζωή της δεν είναι τόσο σημαντικό, που ν’ αξίζει να σκοτώσει το ίδιο της το παιδί! Αυτό το παιδί δε θα την εμποδίσει από τίποτα στη ζωή της, όπως ποτέ τα παιδιά δεν εμπόδισαν τις άξιες και σωστές μανάδες τους να κάνουν μεγάλα, σοφά και όμορφα πράγματα, και για τις ίδιες, και για τα παιδιά τους και για τον κόσμο ολόκληρο.

Αν όμως την πιέσεις να το σκοτώσει, την τραυματίζεις ανεπανόρθωτα. Δε θα το ξεπεράσει ποτέ, να το ξέρεις. Δε θα χαρεί ποτέ αληθινά. Και θα το βρεις μπροστά σου. Αν όχι τώρα, όταν θα συναντήσεις το Χριστό στον ουρανό, άσχετα αν νομίζεις ότι πιστεύεις ή «δεν πιστεύεις» σ’ Αυτόν.

Υπάρχουν και κάτι τύποι, που ενώ ο αγαπημένος της κόρης τους θέλει το παιδάκι και ζητά σε γάμο την κοπέλα, εκείνοι τον διώχνουν και εκβιάζουν εκείνη να σκοτώσει το μωρό της! Δεν πιστεύω να είσαι κι εσύ απ’ αυτούς, γιατί αυτοί οι άνθρωποι, όσο ψηλά στην κοινωνία κι αν στέκονται, είναι εγκληματίες και σίγουρα τους αξίζει να πάνε φυλακή. Δεν αγαπούν το παιδί τους. Το μισούν!...

Αν είσαι σύζυγος ή «σύντροφος», τότε αυτό το μωράκι είναι και δικό σου παιδί. Τι θηρίο πρέπει να είναι κάποιος για να θέλει να σκοτώσει το παιδί του; Τι θηρίο πρέπει να είναι για να θέλει να υποχρεώσει τη σύζυγό του να σκοτώσει το παιδί τους;

Αλλά μήπως είναι παιδί κάποιου άλλου; Μήπως η γυναίκα σου έκανε ένα λάθος και το παιδί έχει βιολογικό πατέρα κάποιον άλλο;

Όχι, μην ξεγελάς τον εαυτό σου: δεν έχεις δικαίωμα να ζητήσεις τη δολοφονία του. Το καλύτερο: δώσε συγχώρεση και αγάπησέ το σαν δικό σου. Είναι δύσκολο, αλλά αυτό είναι το χρέος σου. Αν αναρωτιέσαι, εγώ αυτό θα έκανα.

Αν είσαι χριστιανός, με καταλαβαίνεις. Αν όχι, ζήτα διαζύγιο, αν θέλεις, αλλά μη ζητάς από αυτή τη μάνα να ξεπαστρέψει το παιδί της, έναν άνθρωπο.

Αγνότητα και αγάπη

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι ακόμα: οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανισμού, με αγάπη και σοφία, συμβουλεύουν τους ανθρώπους να μην έχουν σεξουαλικές σχέσεις παρά μόνο με τον ή την σύζυγό τους (δηλ. να μην προσφέρουν το σώμα τους – που είναι ιερό και άγιο – στον καθένα, αλλά μόνο στον ή στην σύζυγό τους) και κάθε τέτοια σχέση να μην παρακινείται μόνο από σεξουαλικό πόθο, αλλά από αληθινή αγάπη, και να συνοδεύεται με μόνιμη δέσμευση, δηλαδή γάμο. Τους ζητούν επίσης να είναι πάντα έτοιμοι να δεχτούν τον καρπό αυτής της αγάπης και της σεξουαλικότητας, το μεγαλύτερο δώρο του Θεού, τα παιδιά – όσα κι αν είναι. Μπορούν να τα μεγαλώσουν, αρκεί να τα αγαπάνε πολύ και να τα φέρουν κοντά στην πηγή κάθε καλοσύνης, το Θεό. Αυτοί που τους λένε πως δεν θα τα κάνουν ευτυχισμένα αν δεν έχουν να τους προσφέρουν πολλά χρήματα, λένε ψέματα.

Δυστυχώς, η εποχή μας, εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα, είναι εποχή απομόνωσης του ανθρώπου, καταστροφής της οικογένειας, καταστροφής του γάμου, συκοφάντησης της αγνότητας, προπαγάνδας υπέρ της ασυγκράτητης σεξουαλικής μανίας. Γι’ αυτό, χρειάζεται προσοχή.

Όλα αυτά, αν και πρέπει να τα λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν, όμως τα αφήνουμε πίσω αν έχει ήδη συμβεί η εγκυμοσύνη. Τότε, δεν κρίνουμε, μόνο αγαπάμε και βοηθάμε. Και βοήθεια στην έγκυο δεν είναι να την ωθήσουμε σε παιδοκτονία, αλλά να τη στηρίξουμε να κυοφορήσει, να γεννήσει και να μεγαλώσει το μωρό της.

Κλείνω με ένα υστερόγραφο: κείμενα σαν αυτό, ταιριάζει να γράφονται για τις γυναίκες από βάρβαρες, απολίτιστες χώρες ή από τις περιοχές των τζιχαντιστών, όπου τις μεταχειρίζονται σαν σκυλιά. Το ότι είναι ανάγκη να τα γράφουμε αυτά εδώ, στην ευρωπαϊκή (και «χριστιανική») Ελλάδα, φανερώνει πως, μόλις πέσουν οι μάσκες της ανθρωπιάς και του πολιτισμού μας, δεν είμαστε λιγότερο εγωιστές, σκληροί και απάνθρωποι από τους τζιχαντιστές. Οι πρόγονοί μας, αν και φτωχοί και σχεδόν αγράμματοι, ήξεραν πως η έγκυος και το αγέννητο παιδί της είναι πρόσωπα ιερά και πως είναι φρικτή αμαρτία και έγκλημα η έκτρωση. Εμείς, με πιστωτικές κάρτες, iphones και selfies, δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να βρούμε την ανθρωπιά μας.


Σημ. Σ. Ντρέκου: Για σένα κορίτσι μου που βιώνεις την εγκατάλειψη και θέλεις να γεννήσεις το μωρό σου, υπάρχει ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού «Η Αγκαλιά» (agalia.org.gr). και το «Σπίτι της Μαρίας», για άγαμες, εγκυμονούσες, και ανύπαντρες μητέρες. ΖΗΤΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ! Στο τέλος της εργασίας, δείτε ακόμη ένα πιό αναλυτικό βίντεο με πληροφορίες για το «Σπίτι της Μαρίας» Ξενώνας Φιλοξενίας Άγαμων Μητέρων & Κακοποιημένων.


ΕΠΙΣΤΟΛΗ σε γονιό, που η 
έφηβη κόρη του είναι έγκυος

Θα συνεχίσουμε αγαπητοί αναγνώστες/στριες με μία επιστολή ακόμη «Μπαμπά, μ’ αγαπάς; Μαμά, μ’ αγαπάς;» του ιδίου του κ. Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη (Μέλος Δ.Σ. του Παγκρητίου Συνδέσμου Θεολόγων), που επίσης απευθύνεται σε γονιούς και παιδιά.

Επιστολή σε γονιό, που η έφηβη κόρη του είναι έγκυος

Εισαγωγή από την Ο.Ο.Δ.Ε.: Οι άγιοι Πατέρες δεν εγκρίνουν το σεξ εκτός γάμου, όχι γιατί είναι "ηθικιστές", αλλά γιατί ξέρουν ότι δε βοηθάει τον άνθρωπο να φτάσει στον πιο σημαντικό -ή το μοναδικό σημαντικό- σκοπό που μπορεί να θέσει στη ζωή του, την ένωση με το Θεό. Μάλλον τον εμποδίζει, κλείνοντάς τον στον εαυτό του και στις ηδονικές επιδιώξεις του. Ζητούν λοιπόν από τον άνθρωπο να φέρει την ερωτική σχέση του ως δώρο στον ίδιο το Θεό, καθαγιάζοντάς την με το μέγα και άγιο μυστήριο του γάμου. Αυτό είναι κι ένα είδος εξετάσεων, για να δει ο καθένας κατά πόσο «αγαπάει πραγματικά» ή βολεύεται προσωρινά αποφεύγοντας τις ισόβιες δεσμεύσεις.

Όχι ότι ο γάμος λύνει με «μαγικό τρόπο» όλα τα προβλήματα - υπάρχουν πολλά, ένας ολόκληρος χριστιανικός αγώνας, που πρέπει να κάνει το ζευγάρι για να φτάσει στο πολυπόθητο «τέρμα», στο Θεό. Αλλά ο γάμος τοποθετεί αυτή την προσπάθεια στην αφετηρία.

Τι γίνεται όμως όταν, για τον α' ή το β' λόγο, εκτός γάμου, συμβεί όχι απλώς σεξουαλική σχέση, αλλά εγκυμοσύνη; Πόσο πρόθυμος είναι ιδιαίτερα ένας γονιός να αντιμετωπίσει με το χριστιανικό τρόπο, τον τρόπο της αγάπης, κι όχι με σκληρό ηθικισμό, μια τέτοια περίπτωση μέσα «στο ίδιο του το σπίτι»;

Μπαμπά, μ’ αγαπάς; Μαμά, μ’ αγαπάς;

Είσαι έγκυος ανήλικη και σε πιέζουν να το βγάλεις; Ζήτα βοήθεια!

Γράφει ο συνεργάτης μας
Θεόδωρος. Ι. Ρηγινιώτης

Θα έρθει η στιγμή που θ’ ακούσεις αυτή την ερώτηση 
απ’ το παιδί σου. Και ίσως αυτή η στιγμή να έχει έρθει ήδη.

Θα το ακούσεις με πόνο, γιατί το παιδί σου πονάει. Και πονάει περισσότερο, γιατί φοβάται πώς θα αντιδράσεις, όταν σου πει το πρόβλημά του. Φοβάται ότι θα αντιδράσεις βίαια και θα κάνεις το πρόβλημά του πολύ χειρότερο, πολύ πιο οδυνηρό. Φοβάται ότι θα του προκαλέσεις πόνο. Και, αν μπορούσε, δε θα σου έλεγε ποτέ το πρόβλημά του – θα σου το έκρυβε για πάντα. Επειδή φοβάται ότι θα στραφείς εναντίον του, χωρίς αγάπη, για να υπερασπιστείς τιποτένιες «αξίες»: το όνομά σου, την «αξιοπρέπειά σου», με δυο λόγια: τον εγωισμό σου.

Γι’ αυτό, αδελφέ μου, γι’ αυτό, αδελφή μου, πρέπει να σε ρωτήσω κι εγώ:
  • Ποιον αγαπάς περισσότερο, το παιδί σου ή τον εαυτό σου; Το παιδί σου ή τις ηθικές αρχές σου;
Πρόσεξε, γιατί από την απάντησή σου θα κριθούν οι ίδιες οι ηθικές αρχές σου.

Ξέρω κάποιον γνωστό σου, που έδωσε ξεκάθαρη απάντηση σ’ αυτό το πρόβλημα: ότι αγαπάει μόνο το παιδί του, όχι τον εαυτό του, ούτε το όνομά του, ούτε νοιάζεται για τις ηθικές αρχές του ή για την «αξιοπρέπειά του», όταν το παιδί του κινδυνεύει, ακόμη κι αν εκείνο, με λάθη και ανωριμότητα, έχει προκαλέσει μόνο του τη συμφορά του. Δεν τον νοιάζει η γνώμη «της κοινωνίας» για τις πράξεις του, ενώ ο ίδιος νοιώθει όμορφα και αξιοπρεπής όταν σωθεί το παιδί του από τα προβλήματα που το ίδιο έχει προκαλέσει στον εαυτό του. Και ξέρει ένα μόνο τρόπο να το σώσει: να το σφίξει στην αγκαλιά του και να το φροντίσει, χωρίς να το ρωτήσει τίποτα, χωρίς να του ζητήσει τίποτα, χωρίς να το κρίνει για τίποτα.

Αυτός ο γνωστός σου –πολύ γνωστός σου– είναι ο Χριστός. Έδωσε αυτή την απάντηση, όχι μόνο συγχωρώντας τους σταυρωτές Του πάνω στο σταυρό, αλλά και διδάσκοντας την παραβολή του ασώτου υιού. Σ’ αυτή την παραβολή, ο Πατέρας (που είναι ο ίδιος ο Χριστός) όχι μόνο ανοίγει την πόρτα του στο γιο του, που επιστρέφει σε κακά χάλια από δικές του ανοησίες (έφαγε το μερίδιό του από την πατρική περιουσία και μετά πέθαινε απ’ την πείνα), αλλά και βγαίνει ο ίδιος να τον αγκαλιάσει και να τον πάρει στο σπίτι, μόλις τον βλέπει από μακριά να πλησιάζει.
  • Ξέρω ότι η στάση αυτή σκανδαλίζει πολλούς, που νομίζουν πως είναι πιο δίκαιοι ή πιο σοφοί απ’ το Χριστό, δηλαδή το Θεό. Αυτοί θα έκλειναν την πόρτα στο παιδί τους – είναι εκείνοι που λένε τα απάνθρωπα και εγκληματικά λόγια: «Εγώ σε προειδοποίησα. Αν χρειαστείς βοήθεια, να μην έρθεις σε μένα».
Δε φαντάζομαι να είσαι κι εσύ απ’ αυτούς. Αν όμως είσαι (σκέψη που με πικραίνει βαθύτατα), τότε κακώς έγινες γονιός. Κακώς ο Θεός σού εμπιστεύτηκε το παιδί σου, ή τα παιδιά σου. Δεν το άξιζες, γιατί δεν ξέρεις να αγαπάς. Ή μάλλον ξέρεις να αγαπάς τον εαυτό σου, αλλά όχι τα παιδιά σου.

Δεν είσαι τέτοιος γονιός, ελπίζω. Είσαι από τους γονιούς που αγαπούν το παιδί τους πιο πολύ από την ηθική τους, πιο πολύ από το όνομά τους και τη γνώμη των άλλων γι’ αυτούς, πιο πολύ ακόμη και από την αξιοπρέπειά τους και φυσικά πιο πολύ από τον εαυτό τους. Έτσι είναι;

Πάντως, ό,τι κι αν είναι, ήρθε η ώρα να το δείξεις. Τώρα η κόρη σου σε χρειάζεται πιο πολύ από κάθε φορά. Πολύ περισσότερο απ’ όσο σε χρειάζεται για να της πληρώνεις τα φροντιστήρια ή τις ξένες γλώσσες ή το κολυμβητήριο. Τώρα δεν παίζεται η εισαγωγή της στο πανεπιστήμιο, αλλά κάτι αφάνταστα πιο σημαντικό, κάτι πραγματικά σοβαρό: η ζωής της και η ζωή του παιδιού της.

Ναι, καλά κατάλαβες: η κόρη σου είναι έγκυος.

Καλά θα κάνεις να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου. Είπες ότι την αγαπάς. Άρα δε θες να της προκαλέσεις πόνο. Δε θες να την «τιμωρήσεις». Δε θες να χειροτερέψεις το πρόβλημά της. Άλλωστε, αν τη στενοχωρήσεις, εσύ θα στενοχωρηθείς πιο πολύ. Αν την κάνεις να πονέσει, εσύ θα πονέσεις πιο πολύ. Αυτό δεν είναι η αγάπη;

Αυτό είναι και το κριτήριο, για να δεις αν πράγματι αγαπάς την κόρη σου πιο πολύ ή τον εαυτό σου: όταν βρέθηκες στην ανάγκη να την τιμωρήσεις, πόνεσες εσύ το ίδιο ή και πιο πολύ απ’ αυτήν; Αν ναι, τότε την αγαπάς. Αν ένιωσες ικανοποίηση, που «απέδωσες δικαιοσύνη» ή που «έκανες το καθήκον σου» και τη «συνέτισες» ως γονιός, τότε φοβάμαι πως πρέπει να την αγαπήσεις πιο πολύ. Δεν την αγαπάς αρκετά.

Τώρα, πάντως, ήρθε η ώρα να τη στηρίξεις. Αυτό είναι –μόνον αυτό– το καθήκον σου ως γονιού. Όχι να την κρίνεις, όχι να την κατηγορήσεις, όχι να τη «διορθώσεις» ή να τη «συνετίσεις», όχι όλες αυτές οι βλακείες. Είναι αργά πια. Τώρα η κόρη σου έχει ένα πρόβλημα. Και το καθήκον σου είναι να της συμπαρασταθείς – με το μόνο τρόπο που μπορεί κάποιος να συμπαρασταθεί στο συνάνθρωπό του, με την αγάπη.

Αγκάλιασέ την, στήριξέ την, άφησέ την να σου μιλήσει, να κλάψει κοντά σου, αν το έχει ανάγκη, πες της και δείξε της ότι την αγαπάς εξίσου με πριν, ότι δε νομίζεις ότι «σε πρόδωσε», «σε απογοήτευσε» κ.τ.λ. Όλοι κάνουμε λάθη. Αλλά οι αληθινά δικοί μας άνθρωποι μάς αγαπάνε γι’ αυτό που είμαστε, όχι γι’ αυτά που κάνουμε. Κι εμείς αγαπάμε τους άλλους, και τα παιδιά μας, γι’ αυτό που είναι, όχι γι’ αυτά που κάνουν. Και αυτό που είναι αξίζει πάρα πολύ την αγάπη μας, όσα λάθη κι αν έχουν κάνει ή εξακολουθούν να κάνουν.

  • Πρόσεξε όμως. Εδώ, εκτός από την κόρη σου, άλλος ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα. Ο άνθρωπος αυτός είναι το εγγονάκι σου.
Έχεις ένα εγγονάκι, ξέρεις. Η κόρη σου είναι έγκυος, κι αυτό σημαίνει ότι μέσα της άρχισε ήδη να ζει ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα, πάρα πολύ ανθρώπινο, άνθρωπος όσο κι εσύ, όσο ο άλλος γονιός του παιδιού σου, όσο το ίδιο το παιδί σου. Κι αυτός ο καινούργιος άνθρωπος (δεν τον βλέπεις, ίσως δεν έχει ακόμη σχηματιστεί η καρδιά του, αλλά υπάρχει, ζει και έχει ανθρώπινη ψυχή, δώρο του Θεού, ψυχή αθάνατη, που δεν θα πεθάνει ακόμη κι αν το μικροσκοπικό σώμα του πεθάνει τώρα), αυτός λοιπόν ο καινούργιος άνθρωπος δεν είναι ξένος για την κόρη σου, δεν είναι ξένος για σένα, είναι σάρκα από τη σάρκα σου και αίμα από το αίμα σου. Είναι πολύ στενός σου συγγενής, εγγονάκι σου. Σε λίγους μήνες θα είναι κοντά σου, θα το κρατάς αγκαλιά και θα το παίζεις στα γόνατά σου. Και σε λίγα χρόνια θα είναι ολόκληρος άντρας ή κοτζάμ γυναίκα.
  • Εδώ λοιπόν, αγαπητέ μου γονιέ (αγαπητέ μου αδελφέ, αγαπητή μου αδελφή), θα δώσεις εξετάσεις στη συνείδησή σου, στο παιδί σου και στον ίδιο το Θεό, άσχετα αν πιστεύεις ή όχι σ’ Αυτόν.
Τι θα προτιμήσεις; Προτιμάς το εγγονάκι σου (το μελλοντικό άντρα, τη μελλοντική γυναίκα) ή θα απαιτήσεις από την κόρη σου να το ξεφορτωθεί και θα το ξεχάσετε όλοι μαζί, για ένα φτηνό τίμημα, όπως το να μπει στο πανεπιστήμιο ή να κάνει καριέρα ή να ζήσει τη ζωή της (με σεξουαλικές χαρές, αλλά χωρίς υποχρεώσεις) ή, ακόμα χειρότερο, για να μη «ρεζιλευτείτε στη γειτονιά ή στη δουλειά σας ή στον κύκλο σας»;

Άλλωστε η κόρη σου είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει ποτέ να το ξεχάσει. Αντίθετα, είναι μάλλον σίγουρο πως σε κάθε πρόβλημα, που θα συμβαίνει αργότερα στη ζωή της, θα σκέφτεται: «Τιμωρούμαι, γιατί κάποτε σκότωσα εκείνο το παιδάκι, το παιδάκι μου». Ακόμη κι όταν γεράσει, δε θα της έχουν φύγει οι τύψεις.

Αυτό το παιδί, ξέρεις, δεν είναι σκουπίδι, δεν είναι αντικείμενο. Δεν είναι «λάθος». Είναι ένας άνθρωπος. Ένα δώρο του Θεού στην κόρη σου και σε σένα. Είναι οι εξετάσεις που δίνετε όλοι μαζί για να χάσετε τα πάντα (όσα αξίζουν περισσότερο στον κόσμο, και δεν είναι η καριέρα ή οι απολαύσεις) ή να κερδίσετε τα πάντα. Όχι μόνο τώρα, αλλά (δε με νοιάζει αν δεν το πιστεύεις) στην αιωνιότητα.
  • Θα κλείσω αυτό το γράμμα λέγοντας τίμια τι θα έκανα εγώ στη θέση σου.
Θα συμπαραστεκόμουν στην κόρη μου δίνοντάς της όλη μου την αγάπη και χωρίς να την κατηγορήσω για τίποτα. Και θα την παρακαλούσα να κρατήσει το μωρό, ακόμη κι αν η ίδια είχε αποφασίσει να «τερματίσει την κύηση» (όπως λέμε τώρα, εξευγενισμένα, τη δολοφονία μωρών μέσα στη μήτρα της μητέρας τους). Θα της εξηγούσα ότι:

α) Ακόμη κι αν η εγκυμοσύνη την εμποδίσει να διαβάσει για το σχολείο ή για τις πανελλήνιες, αξίζει να θυσιάσει μια χρονιά για να φέρει στη ζωή κάτι τόσο πολύτιμο, το παιδί της και το εγγονάκι μου. Δεν πειράζει, θα συνεχίσει το σχολείο του χρόνου.

β) Η εγκυμοσύνη δεν την εμποδίζει να σπουδάσει. Κι αν πρέπει να φύγει σε άλλη πόλη για τις σπουδές της και δυσκολεύεται να συνδυάσει το ρόλο της μητέρας με τις υποχρεώσεις της φοιτήτριας, θα πάω κι εγώ μαζί της (ή κι οι δυο γονείς της, αν είναι δυνατόν) και θα τη βοηθήσω όσο μπορώ. Ακόμη κι αν ανατραπεί η ζωή μου όπως την έχω τώρα, αξίζει κάθε θυσία για να μεγαλώσουμε αυτό το πολύτιμο πλασματάκι, το μελλοντικό άντρα, τη μελλοντική γυναίκα, το παιδί της και το εγγονάκι μου. Είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μας έχει συμβεί.

γ) Αν ο πατέρας του παιδιού επιθυμεί και είναι σε θέση να την παντρευτεί, θα βοηθήσω όσο μπορώ για να γίνει αυτός ο γάμος. Αν είναι ένας ανεύθυνος ή βίαιος ή ήδη παντρεμένος ή δεν επιθυμεί να παντρευτεί την κόρη μου, αλλά την ήθελε μόνο για να κάνει το κέφι του, ας πάει στην ευχή του Θεού. Εγώ είμαι εδώ για το παιδί μου, εγώ είμαι εδώ και για το εγγονάκι μου. Ο Θεός να τα έχει καλά και τα δυο.

Αυτά λοιπόν, αδελφέ μου, αδελφή μου, θα έκανα εγώ, αν βρισκόμουν στη θέση σου. Αυτά θα κάνω, αν κάποτε βρεθώ στη θέση σου. Αυτά σε παρακαλώ να κάνεις κι εσύ, τώρα, που (χωρίς να το περιμένεις) βρέθηκες σ’ αυτή τη θέση.

Δε θα το μετανιώσεις. Θα ανταμειφθείς με τη χαρά της παρουσίας αυτού του πολύτιμου ανθρώπινου πλάσματος στη ζωή σου. Αυτού του ανθρώπου, που θα σου δώσει τόση αγάπη, όση θα του προσφέρεις κι εσύ, και θα σου τη δώσει όχι μόνο τώρα αλλά και μετά από χρόνια.

Θα ανταμείψεις και την κόρη σου, που θα της δείξεις πόσο την αγαπάς και ότι την αγαπάς περισσότερο από τον εαυτό σου, το όνομά σου ή την «αξιοπρέπειά σου». Και, υπόψιν, ότι, όποιος αγαπάει το παιδί της κόρης σου, της δίνει τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι αγαπάει και την ίδια. Το δώρο αυτό που της κάνεις είναι ανεκτίμητο, πίστεψέ με.


Θα τελειώσω με ένα υστερόγραφο. 

Μήπως η κόρη σου δεν σου έχει πει τίποτα; Μήπως, χωρίς να το καταλαβαίνεις, η σχέση σας είναι τέτοια, που δεν πρόκειται να σου μιλήσει, ακόμη κι αν έχει (ή αν της προκύψει στο μέλλον) αυτό το πρόβλημα; Μήπως θα προτιμήσει να πάει ολομόναχη, ή σιωπηλά με μια φίλη της ή με τον άλλο γονιό της, σ’ ένα χειρουργικό σφαγείο για να κατασκάψουν το σώμα της και να πετσοκόψουν το μωρό της, επειδή η σχέση σας είναι τέτοια, ώστε το καλύτερο πράγμα στον κόσμο (την εγκυμοσύνη) το έχεις κάνει εσύ «πρόβλημα»;

Έστω κι αν νομίζεις πως η σχέση σας είναι αρμονική, πιστεύω ότι θα πρέπει να αναρωτηθείς και να κάνεις από τώρα –πριν είναι αργά– προληπτικές κινήσεις, όπως:
  • ν’ αρχίσεις να χτίζεις μια σχέση αληθινής επικοινωνίας με την κόρη σου, γεμάτη αγάπη, κατανόηση και σεβασμό προς αυτήν – εκείνη, από την πλευρά της, είναι σίγουρο πως σε αγαπά και σε σέβεται, ακόμη κι αν η δική σου συμπεριφορά είναι απότομη ή απόμακρη και δεν την αφήνει να σου το δείξει· να μιλήσεις μαζί της συγκεκριμένα γι’ αυτό το θέμα και να τη βοηθήσεις να καταλάβει πως η αντίδρασή σου, σε περίπτωση που προκύψει, θα χαρακτηρίζεται από αγάπη και συμπαράσταση και προς εκείνη και προς το μωρό της, για τους οποίους θα θυσιάσεις ευχαρίστως την «αξιοπρέπειά σου» και «το όνομά σου στην κοινωνία».
Ίσως είναι δύσκολο για σένα να σκεφτείς έτσι, γιατί πρέπει να σπάσεις ένα ταμπού που βασανίζει την κοινωνία μας εδώ και αιώνες, το ταμπού της «ηθικής» και της «αξιοπρέπειας». 

Όμως υπάρχει μια δύναμη που σπάει όλα τα ταμπού: η αγάπη. Και υπάρχει κάποιος που παρέχει την αγάπη ως δώρο σ’ εκείνον που του τη ζητάει με αγωνία. Κάποιος που είναι ολόκληρος αγάπη και που συνεχώς μας προσκαλεί να μοιραστούμε την αγάπη του. Δε μας ζητάει τίποτα και μας δίνει τα πάντα – και, αν μας ζητάει κάτι, πάλι για δικό μας όφελος το ζητάει. Θα τον συναντήσεις εύκολα και θα του μιλήσεις ακόμα πιο εύκολα. Είναι συνέχεια on line. Κοίταξε γύρω σου και θα δεις την κεραία του. Έχει το πιο αναγνωρίσιμο σχήμα στον κόσμο:

Παρακαλώ να διαδώσετε απανταχού την δημοσίευσή μας 
να σωθεί έστω κι ένα μωράκι. Σας ευχαριστώ από καρδίας.

Βίντεο και πληροφορίες για το «Σπίτι της Μαρίας»
Ξενώνας Φιλοξενίας Άγαμων Μητέρων & Κακοποιημένων

Η εκπομπή αναφέρεται στη χαρά της ορθόδοξης μαρτυρίας και της προσφοράς. Τόποι και άνθρωποι, σύμβολα και Ιστορία, παραδείγματα καθημερινού βίου και πνευματικής πορείας που εμπνέουν και γεμίζουν χαρά, στις δύσκολες για όλους μέρες.

Στο πρώτο επεισόδιο παρουσιάζονται δύο ιδιαίτερα ιδρύματα που λειτουργούν με πρωτοβουλία δύο ιερωμένων: ο «Φάρος του Κόσμου», που φιλοξενεί ανήλικα παιδιά Ρομά στον Δενδροπόταμο και το «Σπίτι της Μαρίας», ένας χώρος για τις ανύπαντρες μητέρες και τα μωρά τους.



Δείτε και το σχετικό άρθρο μας:
Σχετικά θέματα:

Δεν υπάρχουν σχόλια: