της Σοφίας Ντρέκου
Ο Ευγένιος (π. Σεραφείμ Ρόουζ) αγαπούσε ιδιαιτέρως τη Λειτουργία σε Σι Ελάσονα, τα Κατά Ιωάννη Πάθη, τα Κατά Ματθαίον Πάθη, το Μαγκνίφικατ, τις καντάτες και το Χριστουγεννιάτικο Ορατόριο.
Τα λόγια που χρησιμοποίησε ο Μπαχ ήταν απευθείας παρμένα από τα Ευαγγέλια και άλλες περικοπές της Αγίας Γραφής. Το άκουσμα μελοποιημένων στίχων από τη βίβλο, άσκησε βαθύτατη επίδραση στον Ευγένιο. Ειδικά μια καντάτα του Μπαχ – ο αριθμός 82 – βοήθησε ν' αλλάξει τη ζωή του Ευγένιου. Τιτλοφορείται Ιch Habe Genug (Έχω αρκετά) και έχει θέμα της το θάνατο.
Η σύνθεση αυτή για μια φωνή και μια ορχήστρα, γράφτηκε για την εορτή της Υπαπαντής, όταν ο Χριστός παρουσιάζεται στο Ναό μπροστά στον Άγιο Συμεών, ο οποίος Tον υποδέχεται μαζί με τη Μητέρα του και δηλώνει στον Κύριο ότι είναι έτοιμος πλέον για να πεθάνει.
Ο Μπαχ έγραψε μια συγκλονιστική σύνθεση με θέμα τον πόθο του ανθρώπου για την Ουράνια Πατρίδα, για να φθάσει πέρα από την επίγεια «κοιλάδα του Κλαυθμώνος» (το ακούτε παρακάτω). Ο βαρύτονος τραγουδάει τρεις άριες απευθυνόμενος στην ίδια την ψυχή Του, ενώ τον συνοδεύουν απλές κατανυχτικές μελωδίες θεϊκής ομορφιάς.
Η πρώτη είναι ένας στεναγμός ανακούφισης καθώς πλησιάζει το τέλος της ζωής: «Έχω αρκετά. Έχω δεχθεί το Σωτήρα, την ελπίδα των πιστών στην αγκαλιά μου που Τον λαχταρούσε. Έχω αρκετά. Αντίκρισα Εκείνον, η πίστη μου έχει αγκαλιάσει τον Ιησού και σήμερα θα άφηνα με χαρά αυτόν τον κόσμο. Μοναδική ελπίδα μου είναι ο Ιησούς ότι θα γίνει δικός μου κι εγώ δικός Του. Στηρίζομαι σ’ Αυτόν με πίστη και όπως ο Συμεών, διακρίνω ήδη τη χαρά αυτής της άλλης ζωής. Ας Τον ακολουθήσουμε. Είθε ο Κύριος να με απελευθέρωνε από τα δεσμά της ανθρώπινης μορφής μου- Είθε η ημέρα της αναχώρησής μου να είχε φθάσει με χαρά τότε θα έλεγα στον κόσμο: «Έχω αρκετά».
Στο δεύτερο μέρος η μουσική γίνεται ήρεμη, απαλή σα νανούρισμα και η ψυχή παρακινείται να κλείσει τα μάτια της στη ζωή για πάντα: «Αναπαυθείτε τώρα κουρασμένα μάτια- κλείστε απαλά και ειρηνικά. Κόσμε, δε μένω άλλο πια εδώ. Σε αποκηρύσσω, ώστε το πνεύμα μου να αναθάλλει. Εδώ τα πάντα είναι δυστυχία, εκεί όμως θα αντικρίσω γλυκιά ειρήνη, τέλεια ανάπαυση».
Σ’ αυτό το σημείο εκφράζεται μια θερμή παράκληση: «Θεέ μου! Πότε θα με καλέσεις να έλθω ειρηνικά κοντά Σου, να ξαπλώσω στη δροσερή γη και ν’ αναπαυθώ εκεί σε Σένα;».
Η ψυχή πεθαίνει γι’ αυτόν τον κόσμο και τον αποχαιρετά: «Καληνύχτα κόσμε!». Η μελωδία σταματά και το μόνο που ακούγεται τώρα είναι το χαμηλόφωνο ψιθύρισμα ενός εκκλησιαστικού οργάνου, συμβολίζοντας το πέρασμα του Θανάτου.
Στο τρίτο μέρος η ψυχή, απελευθερωμένη από τα γήινα δεσμά, ξεπηδά από το σώμα και εισέρχεται στην αιωνιότητα. Η μουσική αντανακλά το ανάλαφρο, φτερούγισμα, την ελευθερία και την έκταση ενός πουλιού που πετά ψηλά: «Αγαλλιάζω στο θάνατο μου».
Κάθονταν ώρες ολόκληρες και ρέμβαζε σκεπτόμενος βαθιά αυτά που του αποκάλυπτε αυτή η καντάτα, η οποία του μετέδιδε κάτι τόσο βαθύ, όπου τίποτα άλλο στον κόσμο δεν του φαινόνταν τόσο σημαντικό. Η Άλισον (στενή φίλη του όταν ήταν κοσμικός) πιστεύει ότι ο Μπαχ έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να πιστέψει ο Ευγένιος στο Θεό.[1]
Δείτε: Ένας Αμερικανός ορθόδοξος διδάσκαλος: ο π. Σεραφείμ Ρόουζ με την ζωή και τα έργα του
Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685 - 1750)
Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ (13 Αυγούστου 1934 - 2 Σεπτεμβρίου 1982) ήταν Αμερικανός ιερομόναχος της Ορθόδοξης εκκλησίας.
Ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (Johann Sebastian Bach, Άϊζεναχ, 21/31 Μαρτίου 1685 - Λειψία, 28 Ιουλίου 1750) ήταν Γερμανός συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας, εκπαιδευτικός και εκτελεστής (οργανίστας, κλειδοκυμβαλίστας, βιολιστής και βιολονίστας) της περιόδου Μπαρόκ. Υπήρξε αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος συνθέτης αυτής της περιόδου, καθώς και ένας από τους σπουδαιότερους στην ιστορία της έντεχνης Δυτικής μουσικής. Τα περισσότερα από 1000 έργα του που έχουν διασωθεί ως τις μέρες μας, ενσωματώνουν όλα τα χαρακτηριστικά του στυλ Μπαρόκ, το οποίο και απογειώνουν στην τελειότητα.[3]
Ο ιερομόναχος Σεραφείμ Ρόουζ, κατά κόσμον Ευγένιος, γεννήθηκε σε μια τυπική μεσαία αμερικάνικη οικογένεια στο σαν Ντιέγκο της Αμερικής, το 1931. Τελειώνοντας το γυμνάσιο, άρχισε να ψάχνει την «αλήθεια», όπως έλεγε ο ίδιος και καθώς δεν την έβρισκε στην κοινωνία στην οποία ζούσε, άρχισε να επαναστατεί. Ο ίδιος είχε προ πολλού απορρίψει τον χριστιανισμό της Αμερικής, έτσι όπως τον βίωναν οι άνθρωποι γύρω του, θεωρώντας τον κοσμικό, αδύναμο και ψεύτικο. Πίστευε ότι αυτός ο Χριστιανισμός είχε βάλει τον Θεό σ’ ένα καλούπι.
Ο π. Σεραφείμ κοιμήθηκε στις 20 Αυγούστου 1982. Ήταν μόλις σαράντα οκτώ ετών. Όπως γράφει στη Σοφία Σολομώντος: «Επειδή ο άνθρωπος αυτός έζησε ως τέλειος τα λίγα χρόνια του, αυτά ισοδυνάμησαν με πολλά χρόνια επίγειας ζωής. Ήταν αρεστός στον Κύριο και γι’ αυτό αρπάχτηκε γρήγορα μέσα από τον κακό κόσμο» (Σοφ. Σολ. 4, 13-14.) [4]
Περισσότερα: π. Σεραφείμ Ρόουζ, Μεταστροφές
Παραπομπές:
• www.youtube.com - Bach - Cantata "Ich habe genug" BWV 82 - Hans Hotter • π. Σεραφείμ του Ρόουζ (1931-1982) και Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685 - 1750)
• Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια, el.wikipedia.org
Βίντεο: Ας ακούσουμε κι εμείς το μουσικό έργο του μεγάλου μουσουργού, που επηρέασε και άλλαξε την ζωή του π. Σεραφείμ Ρόουζ, έναν από τους πιο αγαπημένους σύγχρονους Γέροντες της Ορθόδοξης εκκλησίας.
♪♫ Καλή ακρόαση.
Σχετικά:
Δημοσιεύσεις από φίλους και ομάδες
Σοφία Ντρέκου 7 Φεβρουαρίου 2016
αέναη επΑνάσταση 7 Φεβρουαρίου 2016
Λαμπρινή Παπαποστόλου 29 Οκτωβρίου 2016
2 σχόλια:
Δεν είναι το συναπάντημα, η όποια ανάγκη, το ταίριασμα, είναι η δίψα για την ζωή που τόσο στερηθήκαμε και που προσμένουμε την όγδοη μέρα. Δεν είναι η μοναξιά, το μοναδικό της ύπαρξης, μόνον το αιώνιο κάλεσμα είναι αυτό που χαρά και προσμονή, μπορεί να μας επιφυλάσει για το αιώνιο.
Η αιώνια θυσία έχει νόημα κι αξία... το όραμα της «αιώνιας άνοιξης» και η χαρά της προσμονής της ποθητής και «ανέσπερης» εκείνης ημέρας.
Δημοσίευση σχολίου