Σοφία Ντρέκου
«Σα να παίζαμε κρυφτό μέσα στο φως... ξαφνικά σ' έχασα και δε σ' ακούγω βαθιά στον εαυτό σου κρυμμένος μη τολμώντας ν’ ανοίξεις μια τρύπα, να φανερωθείς κάνοντας την επικοινωνία μας δύσκολη, σα να ντρέπεσαι ή να φοβάσαι, δεν ξέρω, να σου κλέψαν τα ρούχα χωρίς να φωνάξεις στους κλέφτες. Τώρα θα περιμένεις η νύχτα να σε σώσει, στα σκοτεινά ψηλαφώντας να βρεις την ψυχή σου. Δειλέ, αγαπούσες τον Καίσαρα, όχι τα όνειρα.»[1].
