Τρεις ήλιοι στον κινεζικό ουρανό.
Τι είναι το «παρήλιον»;
Τι είναι το «παρήλιον»;
Πρόκειται για λαμπερά σημεία φωτός που βρίσκονται δίπλα στον Ήλιο σαν «πιστοί ακόλουθοι». Πιο απλά, το παρήλιον είναι ένα ατμοσφαιρικό φαινόμενο το οποίο δημιουργεί σημεία φωτός σε ένα φωτεινό δαχτυλίδι σε ακτίνα 22 μοιρών από κάθε πλευρά του Ηλίου. Εμφανίζονται όταν το φως διαθλάται από κρυστάλλους πάγου των θυσανόμορφων νεφών- εξαιρετικά λεπτά και αραιά στην τροπόσφαιρα Το φαινόμενο είναι πιο συχνό το χειμώνα. Οι εικόνες που ακολουθούν είναι όντως εντυπωσιακές.
Το θέαμα των τριών ήλιων στον ουρανό της πόλης Χαϊλούν της βορειοανατολικής Κίνας έκανε πολλούς κατοίκους της περιοχής να σταθούν ακίνητοι, θαυμάζοντας κάτι φαινομενικά μοναδικό.
Για σχεδόν ένα τέταρτο ο ήλιος φάνηκε να πλαισιώνεται από δύο μικρότερους φωτεινούς δίσκους. Κάποιοι ντόπιοι δεν έχουν δει ποτέ κάτι τέτοιο, όμως η αλήθεια είναι πως το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές. Οι Κινέζοι το αποκαλούν «Σουανγκουάερ», δηλαδή «ο ήλιος με τα δύο αυτιά».
Η αστρονομία ονομάζει το φαινόμενο «παρήλιον». Πρόκειται για το φαινόμενο κατά το οποίο οι κρύσταλλοι πάγου μένουν στη θέση τους σε μεγάλο υψόμετρο με τη βοήθεια της σταθερής ατμόσφαιρας. Έτσι σχηματίζεται ένα τεράστιο κάτοπτρο που αντανακλά το φως του ήλιου και δημιουργεί την ψευδαίσθηση των τριών ηλιακών δίσκων. manosdanezis.gr3sun
Παρήλιον: Ο «πιστός ακόλουθος» του Ηλίου
Σχόλια στο Facebook
Ιφιγένεια Γεωργιάδου: Σοφία, να τολμάς να προχωράς με τις πληγές της καρδιάς σε διαρκή διαδικασία επούλωσης και θεραπευτική ανάπλαση... προσδοκώντας στο απερινόητο θεϊκό Του έλεος...Ι.Γ 8 Ιουλίου 2015 στις 7:25 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Ιφιγένειά μου, μαγική ομορφιά σε αυτούς τους στίχους ! Σου ξυπνούν αναστάσιμες νοσταλγίες και σε παρακινούν στην αναζήτηση της αιώνιας άφθαρτης ομορφιάς. Άνοιξη... Ή ζωή και η Ανάστασις! Το άγγιγμα του ήλιου στη φύση και η ανάσταση της. Το άγγιγμα του βλέμματος στο βλέμμα του αγνώστου περαστικού και η Ανάσταση της ελπίδας, της διάθεσης πως η ζωή έχει και την όμορφη πλευρά της. Άνοιξη μέσα από τον ήχο της καμπάνας που διαλαλεί το «Χριστός Ανέστη!» 8 Ιουλίου 2015 στις 7:32 μ.μ.
Αέναη επΑνάσταση: Η Οδός του Έρωταιφιγένεια γεωργιάδου: ΚΙ ΑΝ ΜΕ ΔΕΙΣ ΝΑ ΦΤΑΝΩ ΠΑΝΩ... ΘΕΕ ΜΟΥ ΣΧΩΡΑΜΕ ΚΙ ΑΜΑ ΠΕΣΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ... ΠΑΡΗΓΟΡΑ ΜΕ. 8 Ιουλίου 2015 στις 7:38 μ.μ.
ιφιγένεια γεωργιάδου: Σοφία, Αν δεν προδωθείς απ' τα χνάρια που άφησες δεν θα λυτρωθείς αν γυρίζεις στα λημέρια της πληγής. 8 Ιουλίου 2017
ιφιγένεια γεωργιάδου: να πάρω ένα βραβείο Νόμπελ γι 'αυτό, όπως ο John Forbes Nash, ...σημείο ισορροπίας... προβληματικό από την φύση της ενδεχόμενης ανυπαρξίας... 8 Ιουλίου στις 2:34 π.μ
Σοφία Ντρέκου: ιφιγένεια,
η συνάντηση γίνεται
ένας θόρυβος αξεπέραστος
στην παρανοïκή ανυπαρξία
των ιδεών της επαφής μας.
Πόση αναμονή να ορίζει πλέον
το παιχνίδι μιάς ύπαρξης
που αναζητεί την επικοινωνία
διασχίζοντας επιδεικτικά
την αλλοτρίωση της αδιαφορίας;
ένας θόρυβος αξεπέραστος
στην παρανοïκή ανυπαρξία
των ιδεών της επαφής μας.
Πόση αναμονή να ορίζει πλέον
το παιχνίδι μιάς ύπαρξης
που αναζητεί την επικοινωνία
διασχίζοντας επιδεικτικά
την αλλοτρίωση της αδιαφορίας;
Μέχρι τον αναπτήρα που ανάβει
ένα τσιγάρο κρατημένο στα χείλη
τόσο μόνο διαρκεί η ακροβασία
του νού μέχρι την επόμενη λέξη.
8 Ιουλίου στις 2:38 π.μ.
Aggelos Aslanidis: Δύσκολο να βρεθείς στο σημείο απο όπου ξεκίνησες και αν ξαναγυρίσεις τίποτε δεν είναι το ίδιο, τίποτε δεν είναι όπως παλιά ο χρόνος στρεβλώνει τα πάντα.... 8 Ιουλίου στις 5:59 π.μ.
Σοφία Ντρέκου: Ναι, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ ! Μονάχα η μνημοσύνη στην βύθιση του υδάτινου βυθού, στην ελευθερία της απεραντοσύνης της επικίνδυνης αθωότητας. 8 Ιουλίου στις 10:10 π.μ.
υιός άσωτος (Sotirios Laliotis) ...Όμως παίρνεις το μάθημά σου και αυτό θα πρέπει να είναι το ζητούμενο. Εκτός πια και αν το πάθημα γίνεται τρόπος ζωής, οπότε η δυστυχία, αυτή που εκ του μακρόθεν ορέγεται, καταντά να γίνεται η σκιά μας και το κακό με αυτήν είναι ότι στο λεξιλόγιο της δεν υπάρχει η λέξης έλεος. 9 Ιουλίου στις 1:09 π.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου