Χαράζει:
Χαράζουν οι ακτίνες του Ηλίου τον δρόμο...
Ο κανόνας:
Στο καθολικό ο κανόνας των Αγίων που τιμά
η Εκκλησία σήμερα μάς δείχνει τα αποτελέσματα
της αναμέτρησης τους με το Φως.
το τάλαντο, το ξυπνητήρι, η αφύπνιση,
το χάδι της συζύγου σου,
το σκούντημα του θαλαμοφύλακα.
Εγερτήριο που θυμίζει Ανάσταση.
Πόσοι άραγε προσδοκούμε Ανάσταση;
Πόσοι ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους μετά τον κόπο
της ημέρας προσδοκώντας ένα Αναστάσιμο ξύπνημα;
Μαθητεύω κάθε πρωί διαβάζοντας...
τον τρόπο στα αναγνώσματα του Ωρολογίου:
Από του ύπνου εξεγερθείς,
στήθι μετ' ευλαβείας και φόβου Θεού, και είπε·
Οι ώρες 1η, 3η, 6η, 9η...
Κάθε μέρα η ανάγνωση τους είναι
για εσένα που είσαι δικός Του.
Μεσημέρι:
Στην Σαμάρια,
στην Μέκκα,
στο Θιβέτ,
στην Ιερουσαλήμ,
το Βατικανό...
στον χώρο εργασίας σου,
επάνω στο Σταυρό...
Σε σταυρώνουν...
Και όσο αντιστέκεσαι πονάς...
Μόνο εκουσίως και απ' αγάπη
όταν σταυρώνεσαι,
ο πόνος...
είναι για τον άλλον...
πονάς για τον άλλον,
σταυρώνεσαι για τον άλλον...
Πεθαίνεις.[1]
Στην Ιερά Μονή Ιβήρων τιμάται η Προστάτιδά μας, δείτε το
Αφιέρωμα η Πορταΐτισσα: Υπό το βλέμμα της Πορταϊτίσσης
Η Ιερά Μονή Ιβήρων
Η Γεωργιανή (Ιβηρική) μονή βρίσκεται σ’ έναν μικρό όρμο στη βορειοανατολική πλευρά της χερσονήσου του Άθωνα, 4 χλμ. από τις Καρυές. Κατατάσσεται τρίτο στην ιεραρχία και την αρχαιότητα της μοναστικής πολιτείας. Ο κτήτοράς της, άρχοντας Ιωάννης Τορνίκιος από την Ιβηρία, την ίδρυσε μεταξύ 979-80 με τα λάφυρα που απεκόμισε ύστερα από την νίκη του επί του επαναστάτη Βάρδα Σκληρού. Ανάμεσα στο 1010 και το 1020 ονομαζόταν μονή των Ιβήρων, ή του Ευθυμίου, εξαιτίας ενός Ίβηρα μοναχού που προηγούμενα μόναζε στη Μεγίστη Λαύρα.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής του μοναστηριού λειτουργούσε εργαστήριο αντιγραφής χειρογράφων στη γεωργιανή γλώσσα. Οι Ίβηρες μοναχοί, που αποτελούσαν τη μειοψηφία του κοινοβίου έμειναν μέχρι το 1357, όταν αυτό περιήλθε σε Έλληνες μοναχούς. Η παράδοση της καταγωγής του, όμως, διατηρείται ζωντανή με τους μοναχούς να υπολογίζουν την ώρα με το Χαλδαϊκό σύστημα που έχει ως βάση την ανατολή του ήλιου. Επανειλημμένα κουρσεύτηκε από τους Άραβες και τους Καταλανούς και ανακατασκευάστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα με την ενίσχυση Γεωργιανών και Ρουμάνων ηγεμόνων. Τραγικό γεγονός είναι η μερική καταστροφή από πυρκαγιά το 1865.
Το Καθολικό έχει δεχτεί πολυάριθμες ανακαινίσεις και μετατροπές. Κτίστηκε το 980-83 από τον Ιβηρα Γεώργιο Βαρασβατζέ. Οι τοιχογραφίες του αποδίδονται στον Θεοφάνη Στρελίτζα. Αφιερωμένο στη Θεοτόκο, θεωρείται από τα αρχαιότερα σωζόμενα κτήρια του Άθωνα. Στο παρεκκλήσι της Πορταϊτισσας ο προσκυνητής δέχεται την ευλογία της φημισμένης εικόνας της Παναγίας, δίπλα στην οποία στέκεται διαρκώς ένας μοναχός που αποκαλείται «προσμονάριος». Στον αρσανά, το λιμάνι της μονής, ορθώνεται σε ύψος 22,5 μ. ένας από τους αρχαιότερους αγιορείτικους πύργους.
Το μοναστήρι ανάμεσα σε άλλα διασώζει την παλαιότερη, ίσως, γραπτή καταγραφή δημοτικού τραγουδιού του 15ου αιώνα, μικρογραφημένα Ευαγγέλια, 2,000 χειρόγραφα, κώδικες από περγαμηνή και πολλές εκατοντάδες αρχέτυπα και παλαίτυπα βιβλία. Ανάμεσά τους ο περίφημος εικονογραφημένος κώδικας του 12ου με τον βίο των Βαρλαάμ και Ιωάσαφ.
Στα κειμήλιά της περιλαμβάνονται ο μανδύας του Γρηγορίου Ε', ο αυτοκρατορικός σάκκος του Ιωάννη Τσιμισκή και η αριστουργηματική επτάφωτη λυχνία σε σχήμα λεμονόδεντρου. Το αρχειοφυλάκιο αποτελεί για τους ερευνητές πολυτιμότατη πηγή πληροφοριών για την βυζαντινή τοπογραφία και προσωπογραφία της Μακεδονίας.[2]
«Η Ιερά Μονή Ιβήρων (Γεωργιανά: ივერთა მონასტერი) είναι 3η στην τάξη των Αγιορείτικων Μονών, ελληνική, κοινοβιακή και γιορτάζει στην Κοίμηση της Παναγίας.
Η μονή Ιβήρων έχει εξαρτήματα της την Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Ιβήρων, επονομαζόμενη και Ιβηρήτικη, δέκα Καθίσματα και είκοσι έξι Κελλιά. Δέκα κελλιά είναι στον οικισμό των Καρυών, δέκα τρία βρίσκονται προς την κατεύθυνση των Καρυών και τα υπόλοιπα τρία προς την Μονή Φιλοθέου.Tο Κελλί του Aγίου Δημητρίου στις Kαρυές χρησιμοποιείται ως αντιπροσωπείο. Το σύνολο των κελλιωτών μοναχών της μονής είναι είκοσι επτά και οι περισσότεροι ασχολούνται κυρίως με γεωργικές καλλιέργειες.
Η μονή απέχει περίπου 1:15 ώρα από τις Καρυές,
1 ώρα από τη Μονή Σταυρονικήτα μέσα από ένα υπέροχο μονοπάτι, όταν αυτό είναι ανοιχτό από τις καιρικές συνθήκες,
1 ώρα από τη Μονή Φιλοθέου (τα πρώτα 30 λέπτα σε δασικό δρόμο και τα υπόλοιπα 30 σε όμορφο μονοπάτι)
και 1:30 ώρα από τη Μονή Καρακάλλου σε δασικό δρόμο.»[3]
Δείτε: Το Άγιο Όρος πριν από 100 χρόνια σε βίντεο ντοκουμέντο του 1919
Μεγαλυνάρια της Παναγίας ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους
Πρόσδεξαι τούς ὕμνους, Μῆτερ Ἁγνή, οὕς ἐν τῶ ναῶ Σου, Σοί προσφέρομεν εὐλαβῶς καί δός ἡμῖν χάριν τοῦ προσκυνεῖν ἀξίως, τήν πάνσεπτον Εἰκόνα Σου, Πορταΐτισσα.
Ἧκε ξενοτρόπως ἡ Σή Εἰκών, ἐν τῶ Ὄρει Ἄθῳ καί ἐδόθη ὡς θησαυρός, τῆ Μονῆ Ἰβήρων, Ἁγνή Θεογεννήτορ, διό ὑμνολογοῦμεν τά Σά θαυμάσια.
Στήλη θεοτύπωτος, ἐμφανής, τῆς περί ἡμᾶς Σου προστασίας, ἡ Σή Εἰκών πέλει, Θεοτόκε, διό ἅπας ὁ Ἄθως, ὑμνεῖ καί μεγαλύνει Σε, Πορταΐτισσα.
Σκέπε τήν Μονήν Σου πάσης ὀργῆς καί βλάβης, Παρθένε, καί μανίας τοῦ δυσμενοῦς καί ἐν ὥρᾳ δίκης, ἡμᾶς ἀκατακρίτους, φύλαξον, Θεοτόκε, τούς πεποιθότας Σοι.
Ἡ Εἰκών τῆς Παναγίας Πορταϊτίσσης, μία τῶν πλέον γνωστῶν ἀνά τήν Ὀρθόδοξον οἰκουμένην καί θαυματουργῶν εἰκόνων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀναγομένη εἰς τήν ἐποχήν τῆς Εἰκονομαχίας (8ος αἰ.), ἀνευρέθη τήν 16η Ἀπριλίου 1014 (θαυμαστῷ τῷ τρόπῳ) εἰς τήν θάλασσαν καί φυλάσσεται ἔκτοτε εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.Τα Μεγαλυνάρια εἶναι ποιήματα τοῦ Μοναχοῦ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, ἐκ τοῦ πρός Αὐτήν Παρακλητικοῦ Κανόνος (1993).[4]
Δείτε: Κοσμική βυζαντινή μουσική και ποίηση: Εις Πρασινάδα Λιβαδιού από χειρόγραφο αρθ. 1203 τής βιβλιοθήκης τής μονής Ιβήρων στο Άγιον Όρος.Παραπομπές:
2. Μονή Ιβήρων» Δρ. Αντώνιος Γ. Δικαίος/ Θεολόγος - Περιβαλλοντολόγος / www.dimosaristoteli.gr
3. Μοναστήρια της Ελλάδος / www.monastiria.gr
4. Παναγία η Πορταΐτισσα [Αφιέρωμα] Υπό το βλέμμα της Πορταϊτίσσης / www.sophia-ntrekou.gr
Πηγή Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Περισσότερα: Άγιον Όρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου