Αφιέρωμα στον φιλόσοφο και Νομπελίστα Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus)


«Εμείς εξορίσαμε την ομορφιά. 
Οι Έλληνες πολέμησαν γι’ αυτήν» 
 (από την «Εξορία της Ελένης», 1948)


Έρευνα Σοφία Ντρέκου Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)


4 Ιανουαρίου 1960 πεθαίνει σε τροχαίο ο διάσημος συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ. Ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους συγγραφείς και διανοητές με διεθνή ακτινοβολία και ευδιάκριτο αποτύπωμα στην λογοτεχνία, το θέατρο και την φιλοσοφία. Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Λίγο πριν ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ σκοτωθεί αδόκητα σε τροχαίο δυστύχημα, λέγεται ότι είχε διαβάσει το βιβλίο του μεγάλου Ορθόδοξου θεολόγου Λόσσκυ που έγραψε ειδικά για τους δυτικούς ανθρώπους με τίτλο «Η μυστική θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας».

Ο Καμύ είχε εντυπωσιαστεί από αυτό και είχε δηλώσει:
«Αυτό είναι κάτι με το οποίο μπορώ να συνομιλήσω».

Αυτά είναι ευρέως γνωστά.

Πριν όμως από αυτό είχε συμβεί και το άλλο: ο Καμύ είχε διαβάσει την άποψη του Αυγουστίνου ότι «οι δίκαιοι θα ευφραίνονται στην μέλλουσα ζωή βλέποντας τα βάσανα των κολαζομένων». Και τότε είχε πει χαρακτηριστικά: «ένας τέτοιος Θεός δεν με ενδιαφέρει».

Το να επιχειρήσει κανείς να υπερασπιστεί την ιδιότητα του φιλοσόφου του Albert Camus, σημαίνει ότι αποδέχεται πως υπάρχει μια κριτική στην οποία πρέπει να απαντήσει...

5448Η φιλοσοφική επανάσταση του Albert Camus - Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου June 3, 2012 Articles

5448) La révolte philosophique d' Albert Camus. Perfection 
11 1 1/2010. Eλ. Η φιλοσοφική επανάσταση του Albert Camus.

Το να επιχειρήσει κανείς να υπερασπιστεί την ιδιότητα του φιλοσόφου του Albert Camus, σημαίνει ότι αποδέχεται πως υπάρχει μια κριτική στην οποία πρέπει να απαντήσει.

Σε στρατηγικό επίπεδο, αυτό είναι ήδη ένα λάθος, δίχως να είναι απαραιτήτως μία λάθος κρίση. Να επιθυμεί κανείς να βάλει όλη την σκέψη τού Camus στο αυστηρό πλαίσιο του φιλοσόφου, δεν είναι μόνον απώλεια χρόνου μα και ανούσιο.

Εν τέλει το να θεωρήσουμε ότι το συνονθύλευμα στη φιλοσοφία μπορεί να δώσει την ιδιότητα του φιλοσόφου, είναι μια πνευματική παράνοια. Το συνονθύλευμα δεν τεκμηριώνει παρά μόνον αυτό που είναι, δηλαδή, απολύτως τίποτε στο επίπεδο της έρευνας και μια αναγκαιότητα για να διδάξουμε στη δευτεροβάθμια, που αντιστοιχεί, στην περίπτωση της «φιλοσοφικής» ύλης, σε μια διδασκαλία στην τρίτη λυκείου.

Αυτό είναι το άκρον άωτον του χιούμορ, καθώς για να μην κατηγορηθείς ότι είσαι ένας φιλόσοφος της τρίτης λυκείου, πρέπει ν’ αποδείξεις ότι μπορείς να διδάξεις τη φιλοσοφία σ’ αυτή την ίδια τάξη!

Γιατί να μην χρησιμοποιούμε την αναλογία του ορισμού των μαθηματικών του Jean Dieudonne', δηλαδή, όπως ένας μαθηματικός είναι κάποιος που έχει διδακτορικό στις επιστήμες, ειδικότητα μαθηματικά, και μια δημοσίευση μετά το τελευταίο.

Σ’ αυτή την περίπτωση πόσοι επαγγελματίες φιλόσοφοι θα ήταν διαπιστευμένοι ως φιλόσοφοι; Δεν χρήζει απαντήσεως η ερώτηση τούτη, δεδομένου ότι δεν υπάρχει παρά μόνον για να καταδείξει τον παραλογισμό του προηγούμενου κριτηρίου. Στην πραγματικότητα, το αληθινό πρόβλημα είναι ακόμη πιο απλό και δύναται να εκφραστεί με μία άλλη ερώτηση επίσης τελείως παράλογη.

Ο Σωκράτης ήταν φιλόσοφος; Γι’ αυτόν τον λόγο, η αναλογία δεν στερείται ενδιαφέροντος, διότι είναι βέβαιο ότι αυτός ο τελευταίος δεν ήταν βεβαίως διαπιστευμένος ως τέτοιος από το σύνολο των επαγγελματιών ρητόρων.

Πρέπει να προτιμούμε τον Πρωταγόρα από τον Σωκράτη, όπως στην υποτιθέμενη περίπτωση με τον Jean-Paul Sartre και τον Albert Camus, όσο αφορά στην τεχνική φύση του φιλοσοφικού περιεχομένου, ή ακόμη τον Karl Marx από τον Joseph Proudhon.

Εάν υπάρχει μια οντότητα που μπορεί να κρίνει και να ξεχωρίζει, δεν είναι βεβαίως οι κοινωνίες, που δεν είναι παρά μόνον φαινόμενα που παρέρχονται από τη φύση τους, μα η ανθρωπότητα η ίδια, που είναι διαχρονική από τη φύση της.

Ο Μύθος του Σισύφου του Albert Camus δεν είναι φιλοσοφία της επανάστασης, μα μία φιλοσοφική επανάσταση. Δεν μονοπώλησε την φιλοσοφική τεχνική για να δημιουργήσει ένα έργο που θεωρείται οικουμενικό, μα με αφετηρία τη φιλοσοφία την ίδια εξέφρασε ένα ρεύμα σκέψης που δεν είναι μόνον επανάσταση κατά του παραλόγου, μα και μία αληθινή ανθρώπινη επανάσταση κατά των κοινωνιών της τύχης, δίχως ανάγκη, στην αναζήτηση της ευτυχίας εις βάρος της ελευθερίας. Αυτή είναι η συμβολή του Albert Camus.

Άρθρα, του Δρ. Νίκου Λυγερού και αναλύσεις 
Albert Camus 1913 - 4 Ιανουαρίου 1960


Ν. Λυγερός May 20, 2012 Άρθρα

Η φιλοσοφική σκέψη του Albert Camus

Κάθε απλοϊκή προσέγγιση της απλότητας του έργου του Albert Camus καταρρέει εξ ορισμού, διότι δεν μπορεί ν’ αγγίξει το πρόγραμμά του, δηλαδή τη μελέτη του παράλογου.

Ο Albert Camus δεν έγραψε μόνο λογοτεχνία. Δίχως τη φιλοσοφία του, η λογοτεχνία του θα ήταν παράλογη. Ενώ η αξία της προέρχεται από τη φιλοσοφία του παράλογου. Όταν έγραψε το Μύθο του Σισύφου, ο Albert Camus δεν ήξερε μόνο τι έκανε, ήξερε και για ποιο λόγο το έκανε. Για να δομήσει το σύστημά του, χρησιμοποίησε μία πολυπλευρική προσέγγιση. 

Έτσι το θεατρικό του, Η Παρεξήγηση αποτελεί το πρώτο στίγμα του συστήματός του. Δημιούργησε ένα τεχνητό πλαίσιο για να αναδείξει το γνωστικό πυρήνα, πράγμα το οποίο δύσκολα θα μπορούσε να πετύχει μέσα σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο.

Η Παρεξήγηση είναι ένα έργο καθαρό από κάθε άποψη, με την έννοια ότι δημιουργήθηκε για ένα και μόνο σκοπό. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν προετοιμάζει το έδαφος για το θεατρικό ανωτέρας τάξεως,

Ο Καλιγούλας. Το τεχνητό προετοιμάζει την τεχνική, η οποία αποτελεί το υπόβαθρο της τέχνης.

Η Παρεξήγηση δεν είναι φυσιολογική, δεν είναι όμως ούτε παράλογη. Εξετάζει κάθε λεπτομέρεια της διαδικασίας του παράλογου και αναλύει τα νοητικά σχήματα της αναγκαιότητας και της τυχαιότητας. Ενοχλεί τα κοινωνικά δεδομένα, διότι θέλει μόνο και μόνο ν’ αγγίξει το ανθρώπινο στοιχείο.

Η δομή της Παρεξήγησης είναι απλή, όσο απλή είναι η δομή της ηθικής του Spinoza μέσω των φιλοσοφικών του θεωρημάτων. Αν και το πλαίσιο είναι τεχνητό, δεν ισχύει το ίδιο για το περιεχόμενο, όπως μπορούμε να το αντιληφθούμε μέσω του διηγήματος Η εξορία και το βασίλειο, όπου ο Albert Camus ενσωματώνει στοιχεία της ιστορίας της Αλγερίας.

Στο κάτω-κάτω της γραφής, όλο το θέατρο είναι τεχνητό διότι είναι ο μοναδικός τρόπος για ν’ αναδείξει το αληθινό. Η Παρεξήγηση είναι μία εισαγωγή. Δεν αποτελεί το κύριο έργο.

Το ίδιο ισχύει και για τον Καλιγούλα, αν και το ιστορικό του υπόβαθρο μάς αναγκάζει να το εξετάσουμε και να το μελετήσουμε και από μία άλλη οπτική γωνία. Η σύνθεση του έργου γίνεται μέσω του Μύθου του Σισύφου. Βέβαια, αυτό το έργο έχει ένα πολλαπλό υπόβαθρο που αποτελείται μεταξύ άλλων από τα έργα του Molière, του Достоевский και του Kafka.

Με αυτόν τον τρόπο, ο Albert Camus αγκυροβολεί το έργο του στη θάλασσα της ανθρωπότητάς τους. Κατάφερε ν’ αποδείξει στην κοινωνία ότι ανήκε μόνο και μόνο στην ανθρωπότητα. Ενσωμάτωσε την ερμηνεία του κόσμου και εξήγησε την ελευθερία του παράλογου. Ακόμα και αν είναι τολμηρή η αναλογία, ειδικά για τους κανονικούς φιλολόγους και κανονικούς μαθηματικούς, πρέπει να την κάνουμε διότι είναι το πρέπον.

Η Παρεξήγηση έχει το ίδιο τεχνητό στοιχείο που έχει και το θεώρημα της μη πληρότητας του Kurt Gödel. Αλλά έχει επίσης και την ίδια αποτελεσματικότητα. Και τα δύο δίνουν μεγαλύτερη ελευθερία στον άνθρωπο που μπορεί να γράψει το πεπρωμένο του, γνωρίζοντας την αξία του παράδοξου που εξηγεί την παρεξήγηση.
Βίντεο που βασίζεται σε αποσπάσματα της βιντεοσκοπημένης διάλεξης που έδωσε ο Νίκος Λυγερός με θέμα «Η φιλοσοφική σκέψη του Camus» στις Σέρρες στις 22 Φεβρουαρίου 2010. Ολόκληρη η ομιλία βρίσκεται αναρτημένη στην παρακάτω διεύθυνση: https://lygeros.org/35-talks/ Η φιλοσοφική σκέψη του Camus. Σέρρες, 22/02/2010 Πρόσκληση/Video


Περισσότερα Θέματα για τον Albert Camus ΕΔΩ κ ΕΔΩ
Αποσπάσματα 
0:00 Εισαγωγή
0:37 Τα πρώτα χρόνια
1:23 Ο Καμύ δημοσιογράφος και αντιστασιακός
2:14 Ο Καμύ και ο "πόλεμος χωρίς όνομα"
4:02 Ο Καμύ και το Νόμπελ
4:55 Ο τρόπος γραφής του
5:23 Ο Καμύ φιλόσοφος
6:19 Ο Καμύ και ο Δον Ζουάν
7:19 Ο Καμύ και οι "Δαιμονισμένοι"
7:42 O Καμύ θεατρικός συγγραφέας
8:19 Ο Καμύ και ο Καλιγούλας
9:26 Ο Καμύ και "η Παρεξήγηση"
10:22 Ο Καμύ σημείο αντιλεγόμενο
11:19 Ο Καμύ και η ισότητα
12:00 Ο Καμύ ως ο "πρώτος άνθρωπος"



Διάλεξη Ν. Λυγερού με θέμα: Albert Camus:
Αισθητικές και νοηματικές περιπλανήσεις
Αμφιθέατρο Ιδρύματος Β & Μ Θεοχαράκη.
Δευτέρα 14 Iανουαρίου 2013, ώρα: 19.00. 



8175 - Master Class: Οι Δίκαιοι του Camus
Ν. Λυγερός Poublished: May 8, 2012 Articles

Εκατό χρόνια μετά τα γεγονότα, πενήντα χρόνια μετά την πρώτη παράσταση γιατί να μελετάμε ακόμα τους Δίκαιους του Camus. Δέκα χρόνια μετά το έργο που ανεβάσαμε στην Γαλλία, στο πλαίσιο, των Master Classes θέλουμε να δώσουμε την ευκαιρία στην Ελλάδα, σε παιδιά που δεν πρόλαβε να απορροφήσει ο συμβιβασμός της κοινωνίας, ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας σκηνοθετικής προσέγγισης του συμβολικού έργου, του Γάλλου συγγραφέα. Η επιλογή της ερμηνείας των ηθοποιών επιτρέπει και ένα συλλογικό προβληματισμό για την έννοια της ομάδας στο πλαίσιο του θεάτρου. 

Επιπλέον, η ακραία κατάσταση, η έντονη δράση, ο εσωτερικός στοχασμός δίνουν τη δυνατότητα έκφρασης της δημιουργικότητας των παιδιών σε μια ανοιχτή δομή που απέδειξε την ανθεκτικότητά της. Δεν είναι ένα συμβατικό θεατρικό έργο, ακόμα κι αν ανήκει πλέον στο κλασικό ρεπερτόριο. Δυσκόλεψε και δυσκολεύει τις κοινωνίες, λόγω της ανθρωπιάς του και της έμφασης που δίνει στις ανθρώπινες σχέσεις. Το υπόβαθρο είναι ιστορικό κι όχι αυθαίρετο. Το πλαίσιο δεν είναι τεχνητό όπως στην «Παρεξήγηση». Το πεδίο χρησιμοποιεί τον «Μύθο του Σίσυφου». Και η δράση ανήκει στο πρώτο επίπεδο της εργογραφίας του Camus. 

Ο συνδυασμός αυτών των δεδομένων δημιουργεί μια πολλαπλότητα για τις στρατηγικές μάθησης. Έτσι δεν υπάρχει ανάγκη μιας γραμμικής παρουσίασης. Ακόμα και οι πράξεις μπορούν να αποτελέσουν διάφορους ελκυστές, οι οποίοι μπορούν να λειτουργήσουν αρχικά με ανεξάρτητο τρόπο αλλά να υλοποιήσουν μέσω της δράσης, τη στρατηγική κίνηση ικανή να αποδώσει ολιστικά το έργο. 

Επιπρόσθετα, το έργο με τους ρόλους του οι οποίοι έχουν πλούσια χαρακτηριστικά επιτρέπει το ταίριασμα με τις τάσεις. Με αυτόν τον τρόπο οι Δίκαιοι είναι ιδανικοί για ένα πειραματικό εργαστήρι και αποδίδουν και βιωματικά. Αν αυτοί οι λόγοι δεν επαρκούν για να ασχοληθούμε με αυτό το έργο σ’ αυτήν την εποχή, τότε ας αποφασίσουμε ότι είναι ένα επιπλέον παράδειγμα παραλόγου, το οποίο μέσα από το παράδοξο λύνει διάφορα προβλήματα υπαρξιακά δίχως να εκφυλίσει ούτε την προσέγγιση ούτε την σκέψη του Camus πάνω σ’ ένα θέμα ζωής και θανάτου. TAGS: CAMUS

Ν. Λυγερός: Η ανθρωπιά του Albert Camus. Εικόνα V, 29/05/2020

Εικόνα V. Παρασκευή 29 Μαΐου 2020, ώρα: 19.00 – 21.00












N. Lygeros - Albert Camus Lyon 16/09/2010
Albert Camus ou la philosophie humaine
Mairie de Lyon (3e) 16/09/2010

N. Lygeros: Festival Albert CAMUS. Lyon, 04/11/2013



Photos: N. Lygeros - Conférence sur 
MGEN, Lyon, 14/06/2013


Ν. Λυγερός: Η ανθρωπιά του Albert Camus. Εικόνα V,
29/05/2020 https://lygeros.org/20200529-talks/


N. Lygeros - Albert Camus cent ans après,
son œuvre sa pensée. Mairie Lyon 7e. 10/04/2013
de Camus, Lyon 30/10/2013

N. Lygeros: Albert Camus: Les Justes Acte - 11 βίντεο - 8175 - Master Class: Οι Δίκαιοι του Camus: Εκατό χρόνια μετά τα γεγονότα, πενήντα χρόνια μετά την πρώτη παράσταση γιατί να μελετάμε ακόμα τους Δίκαιους του Camus. Δέκα χρόνια μετά το έργο που ανεβάσαμε…


N. Lygeros - Présentation des
Justes par Camus, 29/05/2020


Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: Albert Camus
Αισθητικές και νοηματικές περιπλανήσεις
Αμφιθέατρο Ιδρύματος Β & Μ Θεοχαράκη. 
Δευτέρα 14 Iανουαρίου 2013, ώρα: 19.00. 



Περισσότερα Θέματα για τον Albert Camus ΕΔΩ κ ΕΔΩ
2aΟ Πλάτωνας έγραψε στην είσοδο της Ακαδημίας το ρητό: «ΜΗΔΕΙΣ ΑΓΕΩΜΕΤΡΗΤΟΣ ΕΙΣΙΤΩ», δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στη σπουδή και τη γνώση της Γεωμετρίας. Το σημαντικότερο έργο Γεωμετρίας στην αρχαιότητα ήταν τα «Στοιχεία» (13 βιβλία) του Ευκλείδη (330 – 270 π.Χ.), που απετέλεσε σταθμό στη Γεωμετρία και αναδείχτηκε σε πρότυπο μαθηματικής σκέψης. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα «Στοιχεία» του Ευκλείδη αναγνωρίζονται διεθνώς ως ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ανθρωπίνου πνεύματος. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μαζί με τη Βίβλο είναι από τα συγγράμματα που είχαν τις περισσότερες εκδόσεις. 

Ο διάσημος Γάλλος μαθηματικός Jean Dieudonne, έγραψε για τα «Στοιχεία» του Ευκλείδη, ότι: «Η Γεωμετρία των Αρχαίων Ελλήνων είναι ίσως το πιο εκπληκτικό πνευματικό δημιούργημα του ανθρώπου. Χάρη στους Έλληνες μπορέσαμε να οικοδομήσουμε τη σύγχρονη επιστήμη». Πηγή: Σχολικό βιβλίο Μαθηματικών Α' Γυμνασίου.
Δείτε: Η Ακαδημία του Πλάτωνα και οι εξαιρετικοί σπουδαστές της (2.400 χρόνια)

Σχολιασμοί στο Facebook:

Van Gel Span: Για το αμφιλεγόμενο έργο του "Ξένος", τα πυρά δέχτηκε κι ο Smith των Cure, που το έκανε επιτυχία, με τίτλο που εγείρει ρατσιστικά ένστικτα, ίσως σε μερικά θέματα ο λογοτέχνης πρέπει να αποσαφηνίζει με τον εξωλογοτεχνικό λόγο του. 3 Ιαν 2021












Ο George Philalethe 19 Φεβρουαρίου 2016: Λίγο πριν ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ σκοτωθεί αδόκητα σε τροχαίο δυστύχημα, λέγεται ότι είχε διαβάσει το βιβλίο του μεγάλου Ορθόδοξου θεολόγου Λόσσκυ που έγραψε ειδικά για τους δυτικούς ανθρώπους με τίτλο «Η μυστική θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας».

Ο Καμύ είχε εντυπωσιαστεί από αυτό και είχε δηλώσει:
«Αυτό είναι κάτι με το οποίο μπορώ να συνομιλήσω».

Αυτά είναι ευρέως γνωστά.

Πριν όμως από αυτό είχε συμβεί και το άλλο: ο Καμύ είχε διαβάσει την άποψη του Αυγουστίνου ότι «οι δίκαιοι θα ευφραίνονται στην μέλλουσα ζωή βλέποντας τα βάσανα των κολαζομένων». Και τότε είχε πει χαρακτηριστικά: «ένας τέτοιος Θεός δεν με ενδιαφέρει».

Στο τελευταίο αυτό σημείο αναφέρθηκε ο Χ. Γιανναράς στην ενδιαφέρουσα προχθεσινή του ομιλία στο ΑΠΘ.

Karaolis Elias: Αγαπητέ αδερφέ, μάλλον οι Δίκαιοι δεν θα εχουσιν γνώσιν το τι θα συμβαίνει εις τας κολάσεις... το αντίθετο μάλλον... οι κολασμένοι θα κολάζονται εχουσιν γνώσιν το τι συμβαίνει εις τον Παραδεισον. 19 Φεβρουαρίου 2016 στις 10:30 μ.μ.

George Philalethe: Elias, Πιθανώς... Πάντως, το σημαντικό εδώ είναι ότι πρόκειται για ζήτημα προαιρέσεως του καθένα, όχι τιμωρητικής πρόθεσης ή σαδιστικής, ας πούμε, διάθεσης. Ο ορθόδοξος θεολόγος Παύλος Ευδοκίμωφ μιλάει κάπου, αδελφέ Ηλία, για την "κόλαση της θείας αγάπης", που θα προέρχεται ακριβώς από την λύπη του Θεού για την ίδια την ύπαρξη των κολαζόμενων, κάτι που δείχνει μια αντίθετη οπτική η οποία υπάρχει μέσα στην Ορθοδοξία.

«I think that hell is up to God to be “activated” or not; I think that as an Orthodox Christian who holds Gregory the Theologian or Gregory of Nyssa in very high regard, but simultaneously as someone who finds that God’s ardent, blazing, purest love is not compatible with the will to eternally exclude someone from its joys.

Either way, theologian Paul Evdokimov had said something very truthful: Hell corresponds to a “hell of God’s love”, that is the grief and sadness caused to God by its very existence.

At the same time, it is free will which plays an undeniably very important role; “God can do all but force you to love Him”. But it is very often the various false perceptions of God the reason they look away from Him.

We’ll see…»

Και σε απόδοση: «Νομίζω ότι η Κόλαση είναι στο χέρι του Θεού εάν θα «ενεργοποιηθεί» ή όχι° το νομίζω αυτό ως Ορθόδοξος Χριστιανός που έχει σε μεγάλη εκτίμηση τον Γρηγόριο τον Θεολόγο ή τον Γρηγόριο Νύσσης, αλλά ταυτόχρονα και ως κάποιος που βρίσκει ότι η ένθερμη, φλεγόμενη, αγνότατη αγάπη του Θεού δεν είναι συμβατή με την επιθυμία να αποκλείσει κάποιον αιωνίως από τις χάρες της.

Σε κάθε περίπτωση, ο θεολόγος Πωλ Ευδοκίμωφ είχε πει κάτι πολύ αληθινό: η Κόλαση αντιστοιχεί σε μια «Κόλαση της θείας αγάπης», δηλαδή τη θλίψη και λύπη που προκαλείται στον Θεό από την ίδια την ύπαρξή της.

Την ίδια στιγμή, είναι η ελεύθερη θέληση που παίζει ένα αδιαμφισβήτητα σημαντικό ρόλο° «ο Θεός τα μπορεί όλα εκτός από να σε αναγκάσει να τον αγαπήσεις». Αλλά είναι πολύ συχνά οι διάφορες ψευδείς αντιλήψεις του Θεού ο λόγος που οι άνθρωποι Τον αποστρέφονται. Θα δούμε…» philalethe00.wordpress.com

Σοφία Ντρέκου: Μπράβο Φιλαλήθη μου... δεν το ήξερα. Έχω φτιάξει κι εγώ αυτά τα ολίγα «Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων Αλμπέρ Καμύ19 Φεβρουαρίου 2016 στις 10:58 μ.μ.

Κατερίνα αλεξανδρή: πείτε μας κι άλλα για το θέμα αυτό και την ανάπτυξή του από τον κ. Γιανναρά καθώς είναι πολύ επίκαιρο και αφορά πολύ κόσμο...αναμένουμε. 19 Φεβρουαρίου 2016 στις 11:04 μ.μ.

George Philalethe: Μπράβο, Σοφία! Έχεις ορισμένες θαυμάσιες αναρτήσεις γενικότερα στο ιστολόγιό σου (και δεν το λέω απλά ως φιλοφροσύνη)! Προσωπικά ήξερα μόνο το πρώτο σκέλος... 😀 19 Φεβρουαρίου 2016 στις 11:05 μ.μ.

Σοφία Ντρέκου: Εκτιμώ την γνώμη σου Γιώργο. 19 Φεβρουαρίου 2016 στις 11:07 μ.μ.

George Philalethe: Κατερίνα, όλα αυτά αναφέρθηκαν στα πλαίσια της συζήτησης που έγινε μετά την εισήγηση (την οποία δυστυχώς δεν πρόλαβα). Στη συνάφεια αυτή ανέφερε ορισμένα στοιχεία για τον Αυγουστίνο, ο οποίος έχει κεφαλαιώδη σημασία για τον δυτικό χριστιανισμό, αλλά και την δυτικοευρωπαϊκή ιστορία και το δυτικό παράδειγμα γενικότερα. Είπε συγκεκριμένα ότι ο Καρλομάγνος ως ιδρυτής της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους κ.λπ. ήταν αυτός που έβαλε τον Αυγουστίνο στο κέντρο του πολιτισμικού παραδείγματος της Δύσης που βασιζόταν ακριβώς στην νέα εκδοχή του χριστιανισμού που δημιούργησε ο Αυγουστίνος.

Επίσης, ότι ένα καίριο χαρακτηριστικό του Αυγουστίνου ήταν ότι δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα και ότι είχε μια νομική παιδεία. Το γεγονός ότι δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα ως ήσσων Χριστιανός Επίσκοπος και συγγραφέας της εποχής ήταν καίριο ως προς το ότι διαμόρφωσε ένα χριστιανισμό ο οποίος διέφερε ριζικά από αυτόν των ελληνόφωνων Πατέρων της Ανατολής. 19 Φεβρουαρίου 2016 στις 11:18 μ.μ.

Kotsman George: Δυστυχώς, η Δύση χαρακτηρίζεται από τέτοιου είδους απάνθρωπη θεώρηση. "Απύθμενη απανθρωπιά" την χαρακτηρίζει ο Max Weber. 20 Φεβρουαρίου 2016 στις 9:50 μ.μ.



Δεν υπάρχουν σχόλια: