Αν δεν αγωνιζόμαστε, ας έχουμε τουλάχιστον την
ευπρέπεια να σεβαστούμε αυτούς που το κάνουν.
Χοσέ Μαρτί 1853 - 1895 Κούβα †
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Την ώρα που όλοι προσπαθούν να μας πείσουν με μία αφέλεια που σπάζει κόκαλα ότι είναι φυσιολογικό πλήθος ανδρών να εγκαταλείπουν τον τόπο τους, γιατί διεξάγονται μάχες λες και όλοι τους ξέχασαν πώς αντιστάθηκαν οι Έλληνες όταν είχαμε κατοχή, βλέπουμε χριστιανές να παίρνουνε τα όπλα για να πολεμήσουν.
Όταν πεθαίνει κάποιος
έλεγε ο Albert Einstein
που άφησε σπουδαίο έργο
είναι σαν να τελειώνει
ένας πίνακας ζωγράφου
διότι δείχνει έτσι
μια μορφή όχι πληρότητας
αλλά τελειότητας
που χαρακτηρίζεται
από την αξία του
και τις υπερβάσεις
που έκανε στη ζωή
για να παράγει
ακόμα και μόνος
το απαραίτητο
για να έλθει
η πραγματικότητα
του μέλλοντος
δίχως να περιμένει
το παρόν που καθυστερεί
με την καθημερινότητα.
World Kobanê Day is a day of victory
Η Αΐν αλ-Αράμπ, είναι πόλη της βόρειας Συρίας, η οποία συχνά είναι πεδίο συγκρούσεων ανάμεσα στις δυνάμεις του Συριακού Κουρδιστάν και του Ισλαμικού Κράτους. Στην απογραφή του 2004 είχε πληθυσμό 44.821 κατοίκων.
Πολιορκία του Κομπάνε
16 Σεπ 2014 – 26 Ιαν 2015
Στις 16 Σεπτεμβρίου 2014 το Ισλαμικό Κράτος ξεκίνησε να πολιορκεί την συριακή πόλη Αΐν αλ-Αράμπ (ή Κομπάνε, στα κουρδικά). Προηγουμένως το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της πόλης, την είχε εγκαταλείψει, βρίσκοντας καταφύγιο στην Τουρκία.
Πολιορκία του Κομπάνε
16 Σεπ 2014 – 26 Ιαν 2015
Στις 16 Σεπτεμβρίου 2014 το Ισλαμικό Κράτος ξεκίνησε να πολιορκεί την συριακή πόλη Αΐν αλ-Αράμπ (ή Κομπάνε, στα κουρδικά). Προηγουμένως το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της πόλης, την είχε εγκαταλείψει, βρίσκοντας καταφύγιο στην Τουρκία.
Σήμερα το Kobane είναι ελεύθερο, ωστόσο η ISIS
συνεχίζει να επιτίθεται, βοηθούμενη και από κάποια
από τα κράτη της περιοχής. Καλούμε όλους να
συμμετάσχουν για μία ακόμη φορά στην
Παγκόσμια Ημέρα για το Kobane, την 1η Νοεμβρίου,
για να γιορτάσουμε τη νίκη του Kobane και να στείλουμε
ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στη βαρβαρότητα
της ISIS και των υποστηρικτών της.
World Kobane Day was launched by the Kurdish Freedom Movement and its supporters in response to the horrific news of Islamic State’s (ISIS) siege of the city of Kobane in late 2014.
Μτφ.: Η Παγκόσμια Ημέρα Κομπάνι καθιερώθηκε από το Κουρδικό Κίνημα Ελευθερίας και τους υποστηρικτές του ως απάντηση στην φρικτή Πολιορκία του Κομπάνε από το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) στα τέλη του 2014.
Βίντεο οι γυναίκες στο Κομπάνι. πολεμούν κατά του ISIS: Τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη από την ταινία «Ζ» (1969) χρησιμοποίησαν σε ανέβασαν στο ίντερνετ οι Κούρδοι που υπερασπίζονται την πόλη Κομπάνι από τους τζιχαντιστές. Το βλέπετε ΕΔΩ
Το Κομπάνι: Η Αΐν αλ-Αράμπ (κουρδικά: Kobanê), είναι πόλη της βόρειας Συρίας, η οποία συχνά είναι πεδίο συγκρούσεων ανάμεσα στις δυνάμεις του Συριακού Κουρδιστάν και του Ισλαμικού Κράτους.
Στην απογραφή του 2004 είχε πληθυσμό 44.821 κατοίκων. Η πλειοψηφία αυτών των κατοίκων είναι Κούρδοι, ενώ το υπόλοιπο μέρος του πληθυσμού αποτελείται από Άραβες (5%), Τουρκμένους (5%) και Αρμένιους (1%).
Εξαιτίας του Συριακού Εμφυλίου Πολέμου η πόλη πέρασε στον έλεγχο της κουρδικής πολιτοφυλακής (YPG) το 2012. Το 2014, ανακηρύχθηκε ως διοικητικό κέντρο του Καντονιού Κομπανέ του Συριακού Κουρδιστάν. Τα τελευταία χρόνια διεξάγεται η Πολιορκία του Κομπάνι από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.
Ν. Λυγερός: Χριστιανές παλεύουν κατά
της τρομοκρατικής οργάνωσης Daesh
Την ώρα που όλοι προσπαθούν να μας πείσουν με μία αφέλεια που σπάζει κόκαλα ότι είναι φυσιολογικό πλήθος ανδρών να εγκαταλείπουν τον τόπο τους, γιατί διεξάγονται μάχες λες και όλοι τους ξέχασαν πώς αντιστάθηκαν οι Έλληνες όταν είχαμε κατοχή, βλέπουμε χριστιανές να παίρνουνε τα όπλα για να πολεμήσουν την τρομοκρατική οργάνωση Daesh.
Έτσι φαίνεται πόσο γελοία και αναξιόπιστη είναι η προπαγάνδα της ουδετερότητας που καλύπτει όλες τις ενοχές των ατόμων που δεν κάνουν τίποτα. Διότι τι πρέπει να φανταστούμε τώρα ότι είναι όλοι άνδρες που φεύγουν κι αφήνουν γυναίκες και παιδιά πίσω τους, για να βρουν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη και ταυτόχρονα οι γυναίκες παραμένουν για ν’ αντισταθούν στις απαράδεκτες επιθέσεις της τρομοκρατικής οργάνωσης.
Δείτε: Ισλάμ: Ιστορία, πηγές, λάθη και μεταναστευτική θεολογική βοήθεια
Δεν ντρέπονται πια όσοι προσπαθούν να μας πουν ότι βοηθούν τους ανθρώπους της Ανατολής, επειδή τους παρέχουν μεταφορικά μέσα εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ η πραγματική τους ανάγκη είναι στη χώρα τους στον τόπο τους, δηλαδή εκεί ακριβώς που βρίσκονται οι χριστιανές που αναγκάζονται να μπουν στον αγώνα της αντίστασης για να μείνει ένα μέλλον για τα παιδιά τους.
Πόσες φορές θ’ ακούν αριστερισμούς του τίποτα που είναι ανίκανοι ν’ ακολουθήσουν τα νοητικά σχήματα ανθρώπων σαν τον Τσε στη Λατινική Αμερική, τους αναρχικούς στην Ισπανία και ειδικά στη Βαρκελώνη, τους άλλους στη Ρωσία. Πόσα κινήματα της γνήσιας αριστεράς δεν έχουν παλέψει ενάντια στους Ναζί.
Και η αντίσταση του Μίκη δεν ήταν παραδειγματική;
Η πράξη του Μανόλη δεν είχε σημασία;
Από την άλλη έχουμε δεξιούς εθνικόφρονες του καφενείου που θέλουν να μας δώσουν μαθήματα. Τελικά προτιμούμε αυτές τις χριστιανές που γράφουν τα κόμματα και παλεύουν επί της ουσίας ενάντια στη βαρβαρότητα χωρίς να κάνουν ποτέ πίσω.
Το Ιστορικό της Επίθεσης στο Κομπάνι
Στις 15 Σεπτεμβρίου 2014, η πιο σκοτεινή και απάνθρωπη δύναμη του κόσμου, η ISIS, επιτέθηκε στην πόλη Kobane της Συρίας. Η ISIS διεξήγαγε αυτή την επίθεση με βαρύ οπλισμό που είχε αποσπάσει από τους στρατούς του Ιράκ και της Συρίας και με την ενεργό στήριξη των κρατών της Τουρκίας, του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας.
Η ISIS αποτελεί μια παγκόσμια απειλή για την ανθρωπότητα, αφότου ήταν σε θέση να καταλάβει μεγάλα τμήματα σε Ιράκ και Συρία. Η κύρια φιλοδοξία αυτής της οργάνωσης ήταν να εγκαταστήσει ένα σεχταριστικό σύστημα, το οποίο θα καταστρατηγούσε της αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ισότητας. Παρόλα αυτά, κάποια κράτη υποστήριξαν την ISIS προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.
Ενώ η Τουρκία στήριξε την ISIS προκειμένου να αναιρέσει τα κουρδικά επιτεύγματα στην περιοχή, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία το έπραξαν για θρησκευτικούς λόγους. Την ίδια στιγμή, συγκεκριμένες δυτικές δυνάμεις έκαναν τα στραβά μάτια στις πράξεις της ISIS, λόγω οικονομικών και ηγεμονικών συμφερόντων.
Με όλη αυτή την υποστήριξη, η ISIS μπόρεσε να συνεχίσει τις φρικιαστικές της επιθέσεις. Και αυτές οι επιθέσεις δεν περιορίστηκαν μόνο στην περιοχή, αλλά επεκτάθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μία σύγκρουση που οδήγησε στο θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους βρισκόταν σε εξέλιξη. Αυτή η σύγκρουση οδήγησε και εκατομμύρια άλλους στον εκτοπισμό, στην πείνα και στη μετανάστευση.
H ISIS διάλεξε τους Κούρδους και τις γυναίκες ως τα πρώτα θύματά της, προκειμένου να χτίσει την αυτοκρατορία της πάνω στο φόβο. Στις 14 Αυγούστου του 2014, η ISIS επιτέθηκε στην πόλη του Sinjar, όπου σκότωσε χιλιάδες πολίτες και απήγαγε περισσότερες από 5000 Κούρδισες Γιέζιντι, προκειμένου να τις πουλήσει ως σκλάβες του σεξ.
Η ISIS, με την ενθάρρυνση και της Τουρκίας, έθεσε στη συνέχεια ως στόχο να καταστρέψει την κοσμική, ισότιμη και πλουραλιστική διοίκηση των Κούρδων της Rojava, επιτιθέμενη στην πόλη του Kobane, στις 15 Σεπτεμβρίου 2014. Αυτή η επίθεση έγινε η αιτία για να ξεδιπλωθούν δυο διαφορετικοί κόσμοι.
Από τη μία, το οπισθοδρομικό σύστημα που αντιπροσωπεύεται από την ISIS, και από την άλλη η απελευθέρωση του ανθρώπου, η απελευθέρωση της γυναίκας, οι δημοκρατικές και οικολογικές αξίες που αντιπροσωπεύουν οι Κούρδοι. Το Kobane ήταν το μέρος όπου οι δύο αυτοί τελείως διαφορετικοί κόσμοι συγκρούστηκαν.
Το Kobane έγινε ένα σύμβολο για τους προοδευτικούς ανθρώπους, τους δημοκράτες και ειδικά για τις γυναίκες όλου του κόσμου. Η ήττα της ISIS στο Kobane σηματοδότησε την αρχή τους τέλους ενός εφιάλτη και κατέστρεψε το μύθο περί αήττητης ISIS.
Αυτής της πραγματικότητας υπήρξε μάρτυρας όλος ο κόσμος. Οι αξίες αυτών που αντιστάθηκαν στο Kobane, ειδικά η αποφασιστικότητα των γυναικών, έγιναν μια αχτίδα ελπίδας απέναντι στην παγερότητα της ISIS.
Σε απάντηση, την Παγκόσμια Ημέρα για το Kobane, την 1η του Νοέμβρη, άνθρωποι από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν για να υπερασπιστούν την ελευθερία με το τραγούδι και να καταδικάσουν τις δυνάμεις που υποστηρίζουν την ISIS. Οι γυναίκες του Kobane, οι μαχητές της ελευθερίας και οι άνθρωποι που τους υποστήριξαν κατέστρεψαν την αυτοκρατορία του τρόμου που είχε εγκαθιδρύσει η ISIS.
Σήμερα το Kobane είναι ελεύθερο, ωστόσο η ISIS συνεχίζει να επιτίθεται, βοηθούμενη και από κάποια από τα κράτη της περιοχής. Καλούμε όλους να συμμετάσχουν για μία ακόμη φορά στην Παγκόσμια Ημέρα για το Kobane, την 1η Νοεμβρίου, για να γιορτάσουμε τη νίκη του Kobane και να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στη βαρβαρότητα της ISIS και των υποστηρικτών της.
Ας κατεβούμε στους δρόμους κάθε την 1η του Νοέμβρη και ας τραγουδήσουμε, για μία ακόμη φορά, τα τραγούδια της ελευθερίας, για τη στήριξη ενός συστήματος που σέβεται τις δημοκρατικές αξίες, την απελευθέρωση της γυναίκας και το φυσικό μας περιβάλλον.
Ας υψώσουμε τις φωνές μας υπέρ της ειρήνης και της ελευθερίας την Παγκόσμια Ημέρα για το Kobane, ενάντια σε αυτούς που προκαλούν πολέμους για τα οικονομικά και ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα.
Ας κατεβούμε στους δρόμους την 1η του Νοέμβρη για να απαιτήσουμε ένα τέλος σε όλες τις αντιδραστικές δυνάμεις και τις εθνικιστικές, θρησκευτικές και δικτατορικές πολιτικές των κρατών της περιοχής.
Ας κατεβούμε στους δρόμους για να ενδυναμώσουμε τη
διεθνή αλληλεγγύη, την Παγκόσμια Ημέρα για το Kobane,
1η Νοεμβρίου. Επιτροπή Αλληλεγγύης για το Kobane - Ευρώπη
Αφίσα που χρησιμοποιείται από την σελίδα στο
Facebook για την Παγκόσμια ημέρα του Κομπάνι.
Το Ισλαμικό Κράτος, αρχικά γνωστό ως (ΙSIS) Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ο όρος «Λεβάντε» αναφέρεται επίσης ως «Ανατολής», «Συρίας» ή «Αλ-Σαμ») και Νταές, το αντίστοιχο ακρώνυμο στα Αραβικά (داعش, Daesh) είναι μία ενεργή τζιχαντιστική τρομοκρατική οργάνωση του Ιράκ και της Συρίας.
Στις 29 Ιουνίου 2014, το ISIS αλλάζει το όνομα του σε Ισλαμικό κράτος και κηρύττει μονομερώς την ίδρυση χαλιφάτου, σε μια έκταση που περιέχει περιοχές της Συρίας και του Ιράκ, ορίζοντας στην θέση του «χαλίφη» και «ηγέτη των απανταχού μουσουλμάνων» τον επικεφαλής της, Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι (γνωστό έκτοτε ως «Χαλίφης Ιμπραήμ»).
Στους στόχους της οργάνωσης είναι η περαιτέρω εξάπλωση του «χαλιφάτου» μελλοντικά σε περιοχές στον Λίβανο, όπου έχει πραγματοποιήσει στο παρελθόν τρομοκρατική επίθεση, την Ιορδανία, το Ισραήλ, την Παλαιστίνη, το Κουβέιτ, την Τουρκία και την Κύπρο. wikipedia.org
Αμερικάνικη αναγνώριση της γενοκτονίας των Χριστιανών
Ν. Λυγερός: Αυτό που περιμέναμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις αναγνωρίσεις των γενοκτονιών έγινε. Η Βουλή των Αντιπροσώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ψήφισε ομόφωνα με 393 ψήφους την πρόταση του χαρακτηρισμού της δράσης της τρομοκρατικής οργάνωσης Daesh* ως γενοκτονία.
Ακόμα πιο συγκεκριμένα η ψηφοφορία αποφάσισε ότι οι θηριωδίες που διαπράχθηκαν από το Daesh κατά των χριστιανών, των Yazidis και άλλων θρησκευτικών και εθνοτικών μειονοτήτων στο Ιράκ και τη Συρία συνιστούν εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και γενοκτονία.
Δείτε: Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ για τον όρο μετανάστες / πρόσφυγες (ανάλυση)
Αυτό το παράδειγμα είναι σημαντικό και για άλλα κράτη και δομές γιατί θα μπορέσουν να υποστηρίξουν ακόμα πιο εύκολα την ψηφοφορία και στα ίδια τους τα κράτη. Έχουμε καιρό που λέμε ότι η τρομοκρατική οργάνωση Daesh διαπράττει μια γενοκτονία αλλά τώρα έχουμε ένα επίσημο φορέα και μάλιστα μεγάλης εμβέλειας να αναγνωρίζει και πρακτικά αυτήν τη γενοκτονία. Δεν είναι ένας χαρακτηρισμός που διεκδικούν τα ίδια τα θύματα στην Αμερική αλλά μια εθνική απόφαση δικαιοσύνης που ακολουθεί και την έννοια των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας.
Αφού είναι ένα έθνος μέλος αυτής της Ανθρωπότητας που αναγνωρίζει το δικαίωμα ζωής ενός λαού. Αυτή η αλλαγή φάσης είναι σημαντική για το μέλλον αφού οι θύτες κατηγορούνται άμεσα κι όχι μετά από δεκαετίες αγώνων για αναγνώριση. Με αυτόν τον τρόπο η Ανθρωπότητα μπορεί να είναι πιο δραστική και πιο αποτελεσματική ενάντια στη βαρβαρότητα για να σώσει τους αθώους πριν πεθάνουν.
.....και η Σουηδία συμμετέχει στην διεθνή προσπάθεια
για αναγνώριση της «Παγκόσμιας Ημέρας του Κομπάνι»
Βίντεο αφιερωμένα στις Λιονταρίνες της Αδέσποτης Συρίας,
τις Αντάρτισσες της Λευτεριάς και της Αξιοπρέπειας!
FaceBook: Σοφία Ντρέκου 25 Φεβρουαρίου 2016
● Ο υιος ασσωτος (Sotirios Laliotis) 14 Ιουνίου 2017 κοινοποίησε δημοσίευσή σας 14 Ιουνίου στις 8:13 π.μ.: Αφιερωμένο εξαιρετικά, σε εκείνους και εκείνες που κλαυθμυρίζουν για τους εν δυνάμει μετανάστες (αναχωρητές) για... Καλύτερη ζωή... Εκεί που οι τραπεζίτες και οι μεγάλο κεφαλαιούχοι στήνουν χορό τσαλαπατώντας ιδρώτα και δικαιώματα των εργαζομένων.
● Ο υιος ασσωτος (Sotirios Laliotis) 14 Ιουνίου 2017 κοινοποίησε δημοσίευσή σας 14 Ιουνίου στις 8:13 π.μ.: Αφιερωμένο εξαιρετικά, σε εκείνους και εκείνες που κλαυθμυρίζουν για τους εν δυνάμει μετανάστες (αναχωρητές) για... Καλύτερη ζωή... Εκεί που οι τραπεζίτες και οι μεγάλο κεφαλαιούχοι στήνουν χορό τσαλαπατώντας ιδρώτα και δικαιώματα των εργαζομένων.
Zachariou Christos 14 Ιουνίου στις 3:29 μ.μ.: Έτσι έθνη και λαοί μένουν αθάνατα στην Ιστορία. Αφιερωμένο στους ριψάσπιδες ερμαφρόδιτους υποταγμένους στην σατανική επιβουλή, την προωθητήρια τάξη της ιριδίζουσας <<αγάπης>> των α-πολιτικών της ασκεψίας. Το Κάλλος αγαπητοί-ες της αγάπης, δια πάν πρόσωπο και την πατρίδα δεν φανερώνεται με τα πεσμένα ρούχα, και του κώλου την θέαση. Είναι πύρωμα και λάβα που ξεχειλίζει από της καρδιάς τα βάθη τυλίγει και προφυλάσσει παν Τίμιο και Ιερό! 14 Ιουνίου 2017 στις 7:29 μ.μ.
«Δεν ντρέπονται πια όσοι προσπαθούν να μας πουν ότι βοηθούν τους ανθρώπους της Ανατολής, επειδή τους παρέχουν μεταφορικά μέσα εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ η πραγματική τους ανάγκη είναι στη χώρα τους στον τόπο τους, δηλαδή εκεί ακριβώς που βρίσκονται οι χριστιανές που αναγκάζονται να μπουν στον αγώνα της αντίστασης για να μείνει ένα μέλλον για τα παιδιά τους.»
● Παυλίδης Γεώργιος: Όταν θυμόμαστε όσους πεθαίνουν ενάντια στη βαρβαρότητα κάνουμε πιο ζωντανή την ιδέα της ανθρωπότητας ακόμη και για όσους ανήκουν θέλοντας και μή στις φέτες της κοινωνίας που απλώς παρέρχονται στο πέρασμα του χρόνου. 12 Απριλίου 2016 στις 4:42 μ.μ.
Παυλίδης Γεώργιος: Άμα συμφωνείτε...είναι βασικό..ή βάσιμο..ή βάλσαμο ή κάτι ανά-λογο..όχι πάντως επί-λογο..ούτε κ πρό-λογο..αφού υπήρξε διά-λογο..αν κ μοιάζει κάπως παρά-λογο..αλλά πάντα είναι για το υπέρ-λογο που...μάλλον..ίσως..ενδεχομένως..! 18 Αυγούστου 2016 στις 10:49 π.μ.
● Σοφία Ντρέκου 19 Αυγούστου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου