Η προσευχή του Γιώργου Σεφέρη


Ο Έλληνας διπλωμάτης και ποιητής ο Γιώργος Σεφέρης (πραγματικό όνομα: Γεώργιος Σεφεριάδης, Βουρλά, Σμύρνη, 13 Μαρτίου 1900 - Αθήνα, 20 Σεπτεμβρίου 1971) είναι ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ το 1963. Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές και εκ των δύο μοναδικών Ελλήνων βραβευμένων με Νόμπελ Λογοτεχνίας, μαζί με τον Οδυσσέα Ελύτη.

ΔείτεΤο Νόμπελ του Γιώργου Σεφέρη και η συγκλονιστική ομιλία του στην Σουηδική Ακαδημία το 1963

Η κ. Ιωάννα Τσάτσου γράφει για τον αδελφό της Γιώργο Σεφέρη:

H μάνα, χωρίς ποτέ να μας διδάξει, μάς άφησε ανυπολόγιστη κληρονομιά: την πίστη στην παρουσία του Θεού. Τ’ αγόρια, με την αντρίκεια τους αιδώ δεν εκφράζονταν εύκολα, δεν πήγαιναν συχνά στην εκκλησιά. Όμως λίγο να τους γνώριζες, ένιωθες ν’ αναπνέουν αυτήν την παρουσία, να ζουν την ορθοδοξία ολόκληρη.

Αυτή η πίστη παραστάθηκε στο Γιώργο έως το τέλος. Κι η προσευχή που γνώρισε παιδάκι ήταν έτοιμη να βρει το δρόμο της. Στις ώρες τις κρίσιμες, τις ώρες τις γόνιμες, την έβλεπα αυτή την εκ βαθέων έκκληση ν’ ανεβαίνη στα μάτια του.

Έλληνας διπλωμάτης και ποιητής ο Γιώργος Σεφέρης

Μόνο εκείνο το ιερό: «Δοσμένα» λέει πολλά. Τό 'λεγε και τό 'γραφε ο Γιώργος σε κύριο τίτλο για τους στίχους του.

– Τι καλό ποίημα, «ο Βασιλιάς της Ασίνης»

– Αυτά είναι από το Θεό.

Χαμογέλασε σαν μου χάρισε τη μετάφρασή του της Αποκάλυψης:

– Βλέπεις, Ιωάννα, καθένας έχει το δικό του τρόπο να κάνει την προσευχή του.

Και στο τέλος, στην αρρώστια του, ακίνητος στο δωμάτιο της ανάνηψης, κι εγώ καθισμένη στο πλαϊνό του σκαμνάκι, μ’ αγκάλιαζε με το δεμένο του χέρι, όλο μάτια. Όταν ακόμη μπορούσε να μιλήσει:

– Άναψε το κεράκι σου για μένα...

Βιβλίο της Ιωάννας Τσάτσου, «Ο αδερφός μου Γιώργος Σεφέρης»,
Εκδόσεις: Εστία. Έτος: 1973 Σελίδες: 371, 4η έκδοση, σελ. 16-7.
«Οι ψεύτικοι άνθρωποι νόθεψαν τις λέξεις και μείναμε βουβοί οι αληθινοί. Αν μπορούσε ο κόσμος να σωπάσει για λίγο, τί ωραία ποιήματα, θα είχαν έπειτα γραφεί.]

Δυστυχώς μόνο τις ιδέες μου βάζω απάνω στο χαρτί και τις κοιμίζω τον ύπνο τον αξύπνητο ίσως. Γιατί μια ιδέα, μια κ' είδε τo φώς και μια κ' εσπαρτάρησε, πρέπει να τη δέσεις, ειδεμή, πάει παντοτινά χαμένη.]

Από πόσο μακρυά έρχεται η ψυχή του ανθρώπου για να ζεί τόσους θανάτους.]

Να βρεις δεv είναι τίποτα. Το δύσκολο είναι να προσθέσεις στον εαυτό σου αυτό που βρήκες.»

Η Ιωάννα Τσάτσου γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1909, κόρη του δικηγόρου και διδάκτορα της Νομικής Σχολής του Παρισιού Στέλιου Σεφεριάδη και της Δέσπως το γένος Γιωργάκη Τενεκίδη, και αδελφή του Γιώργου Σεφέρη. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αναγορεύτηκε διδάκτωρ στην ίδια σχολή με τίτλο της εργασίας της «Επίδραση της εθνικότητας επί του κύρους του γάμου». Την περίοδο 1950-1951 αγωνίστηκε υπέρ του δικαιώματος ψήφου των Ελληνίδων και το 1966 πήρε μέρος στην Έκτη Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών.

Δείτε επίσης: Πρώτη φορά οι Ελληνίδες στις κάλπες το 1934

Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1965. Το 1973 που εξέδωσε το βιογραφικό πεζό «Ο αδελφός μου Γιώργος Σεφέρης», που τιμήθηκε με το Α’ κρατικό βραβείο βιογραφίας. Πέθανε στην Αθήνα στις 30 Σεπτεμβρίου 2000, σε ηλικία 91 ετών.

Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ιωάννας Τσάτσου βλ. χ.σ., «Τσάτσου Ιωάννα», στο «Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό», τ. 9β, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών, 1988.

O αδερφός μου Γιώργος Σεφέρης (1974) είναι μια θερμή αγαπητική βιογραφία ή, καλύτερα, ψυχογραφία του ποιητή από το 1912, όταν ο Σεφέρης ήταν δωδεκάχρονο παιδί στη Σμύρνη, μέχρι το 1941, όταν φεύγει από την Aθήνα μαζί με την ελληνική κυβέρνηση με προορισμό τη Mέση Aνατολή. Tο βιβλίο της Iωάννας Tσάτσου είναι πολύτιμη μαρτυρία και για έναν πρόσθετο λόγο: μαζί με Σεφέρη παρουσιάζεται και όλη η πατρική οικογένειά του, ο τρόπος της ζωής της και οι σχέσεις μεταξύ των μελών της.

Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Τις φυλακές που είναι για μένα όλες οι νύχτες μου και όλες οι μέρες μου, και πόσο σκοτεινές ακόμα, και πόσο τις φοβάμαι, είναι τόσο παιδί ακόμα η ψυχή μου, και είναι η ζωή τόσο πρόστυχια και τόσο κακιά... Γιατί να δειχτώ, αφού δεν ακούνε και δεν βλέπουν. Κ' έπειτα πήρα τόσο σοβαρά την φιλολογία. Άλλη συνείδηση κι αυτή - σχεδόν δεν σκέπτομαι τίποτ' άλλο όλη τη μέρα, γυρεύω, γυρεύω το δρόμο τον απάτητο, και θα τον βρω, γιατί πρέπει, και άμα θα γράψω θα είμαι ο καλύτερος, μα και πάλι πόσα ματώματα... [...] Πόσο γυρεύω την ξεκούραση... τη θάλασσα την ήσυχη, τους ορίζοντες τους απέραντους. Να ησυχάσω, να ναρκωθώ λιγάκι μέσα στην αγάπη, κι έπειτα ξαναρχίζω, μα πριν περάσω όλους τους μεσημεριάτικους ήλιους, λίγο νερό, λίγο νερό, για το όνομα του Θεού».

Αυτά γράφει από το Παρίσι τον Μάιο του 1921, ο Γιώργος Σεφέρης προς την αδερφή του Ιωάννα Τσάτσου, σε μια από τις πολλές επιστολές του, που δημοσιεύονται στο βιβλίο της μετά το θάνατό του.

by Αέναη επΑνάσταση

 

Περισσότερα: Γιώργος Σεφέρης 

 

«Κύριε όχι μ' αυτούς»: 28 Μαρτίου 1969 ο Γιώργος Σεφέρης μιλάει κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Μαγνητοφωνεί μία δήλωση στο BBC με ένα κείμενο διαχρονικό και λίαν επίκαιρο... Συγκινητικό το τέλος της δήλωσής του. «Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ το Θεό, να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω.» ► Ακούστε τον στο βίντεο » http://www.sophia-ntrekou.gr/2014/11/1969-bbcdilwsi-seferi-gia-tin-xoynta.html




Δεν υπάρχουν σχόλια: