Η Κυριακή των Βαΐων ασκεί κριτική στον εθνικισμό και την πολιτική

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΣΤΗΝ
ΠΟΛΗ ΡΑΝΚΟΥΣ ΚΛΙΝΕΙ ΓΟΝΥ ΣΤΟΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ

Κυριακή των Βαΐων, εθνικισμός και πολιτική...

Η Κυριακή των Βαΐων ασκεί κριτική όχι μόνο στους εθνικιστικούς πόθους όλων των λαών, αλλά ακόμη και στην επιθυμία μιας πολιτικής ελευθερίας ή μιας κοινωνικής δικαιοσύνης που κερδίζεται με τα όπλα.

Είναι κοινώς αποδεκτό, νομίζω, ότι ο Κύριος κατέφθασε στην Ιερουσαλήμ με το ταπεινό γαϊδουράκι και τους άοπλους συνοδούς του, ως απάντηση στις μεσσιανικές προσδοκίες των Ιουδαίων, που περίμεναν έναν πολιτικό ηγέτη, έναν Μεσσία πολεμιστή, που θα τους απελευθέρωνε από τους Ρωμαίους και θα αποκαθιστούσε «τη βασιλεία του Ισραήλ» (Πράξεις των αποστόλων 1, 6). Το αποτέλεσμα των προσδοκιών αυτών οι Ιουδαίοι το είδαν αργότερα, με τις επαναστάσεις του 70 μ.Χ. (καταστροφή της Ιερουσαλήμ) και του Βαρ Κοχβά (132-135), που κατέληξε στον ολοκληρωτικό ξεριζωμό τους.

Painting of the siege of Jerusalem by the Roman army, in 70 AD.
Πολιορκία και καταστροφή της Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.)

Ακριβώς αντίστοιχα το δικό μας γένος (των Ρωμιών) περίμενε το Μαρμαρωμένο Βασιλιά, και κάποιοι τον περιμένουν ακόμη, να απελευθερώσει την Πόλη και να αποκαταστήσει τη βασιλεία των Ελλήνων ή ενδεχομένως τη βυζαντινή αυτοκρατορία μας.

Όμως νομίζω ότι καλό θα είναι να παραδειγματιστούμε από την αποτυχία του ιουδαϊκού μεσσιανισμού: εξαιτίας του σταυρώθηκε το Χριστός από την ίδια την εθνικοθρησκευτική ηγεσία των Ιουδαίων (μια ηγεσία αρχιερέων του αληθινού Θεού και όχι των ειδώλων!), με την διά βοής μάλιστα έγκριση του ίδιου του λαού (του πιστού στον αληθινό Θεό λαού) και κατέληξε στην καταστροφή του ναού, στη θανάτωση αμέτρητων χιλιάδων και στον ξεριζωμό του έθνους τους.

Η ελευθερία είναι απαραίτητη, αλλά πρωτεύει η πνευματική & ηθική ελευθερία, η οποία κερδίζεται με την αγιότητα και την αυτοθυσία και όχι με το μίσος κατά των εχθρών ή χύνοντας το αίμα άλλων (που μέσα σ' αυτό το αίμα κάποια στιγμή θα παρασυρθούμε και θα χύσουμε και το αίμα των δικών μας). Και νομίζω ότι μέσα στην Ιστορία δεν έχουμε δει περίπτωση όπου με τη βία να έχει κατακτηθεί αληθινά η ελευθερία. Κι εμείς, ούτε με την Επανάσταση του 1821 κερδίσαμε στην πραγματικότητα την ελευθερία μας, ούτε μέχρι σήμερα έχουμε δει κάτι καλό από τα οράματα μιας μεγάλης Ελλάδας...

Η αστυνομία, τα δικαστήρια και οι φυλακές, φυσικά και ο στρατός, είναι απαραίτητα, αλλά με προϋπόθεση την αγάπη και τη συγχώρηση και όχι το μίσος, την επιθυμία για εκδίκηση & την αυταπάτη ότι εμείς μπορούμε να φέρουμε δικαιοσύνη. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΥΛΟΓΕΙ ΤΑ ΟΠΛΑ; «Ο Θεός όπως αγαπάει εσένα, έτσι αγαπά και τους εχθρούς σου» είχε πει η γερόντισσα Γαβριηλία. Στο χριστιανισμό, «το Α είναι: αγαπήσεις τον Θεόν σου, και το Ω: αγαπήσεις τον εχθρόν σου» (Γαλάτεια Γρηγοριάδου Σουρέλη).

Palm-Sunday-Nationalism-Politics

Ας ξυπνήσουμε λοιπόν χριστιανικά, παρακαλώ. Ναι, έχουμε προσδοκίες, που πρέπει όμως να ζητούν "πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού" (Ματθ. 6, 33). Ας μην ξεχνάμε ότι οι χριστιανοί "πατρίδας οικούσιν ιδίας, αλλ’ ως πάροικοι· ... πάσα ξένη πατρίς εστίν αυτών, και πάσα πατρίς ξένη. ... επί γης διατρίβουσιν, αλλ’ εν ουρανώ πολιτεύονται. πείθονται τοις ωρισμένοις νόμοις, και τοις ιδίοις βίοις νικώσι τους νόμους. αγαπώσι πάντας, και υπό πάντων διώκονται" (επιστολή προς Διόγνητον, κεφ. 5). "Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (προς Εβραίους 13, 14)

Με δυο λόγια, αν δεν αρχίσουμε αγαπώντας εκείνους που θεωρούμε αντίχριστους και επιζήμιους για τον εαυτό μας, για την πατρίδα, ακόμη & για την ψυχή μας την ίδια (είτε πολιτικούς, είτε μετανάστες, είτε Τούρκους, είτε κακοποιούς, είτε όποιους θεωρεί ο καθένας εχθρούς του ή εχθρούς της κοινωνίας ή της πατρίδας), δε νομίζω ότι θα αρχίσουμε και να βλέπουμε προκοπή.

«Σας ικετεύω, δοκιμάστε. Αν κάποιος σας προσβάλει ή σας ατιμάσει ή σας πάρει κάτι από τα υπάρχοντά σας ή και αν καταδιώκει την Εκκλησία ακόμη, προσευχηθείτε στον Κύριο λέγοντας: «Κύριε, όλοι είμαστε πλάσματά Σου. Λυπήσου τους πλανημένους δούλους Σου και κάλεσέ τους σε μετάνοια»» (άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, εδώ).

Ο-αυθεντικός-πίνακας-του-Διονυσίου-Τσόκου-με-την-δολοφονία-Καποδίστρια
Ελπίζω ότι δε χρειάζεται να γράψουμε τι απεικονίζει αυτός ο πίνακας...


Δεν υπάρχουν σχόλια: