Για ποιο λόγο ο Θεός θέλησε να γίνει άνθρωπος
– Χριστολογική και Θεολογική προσέγγιση
Η θεία ενανθρώπηση ως μυστήριο αγάπης, ιστορικής παρουσίας και κοσμικής σωτηρίας.
Ένα δευτερόλεπτο υπάρξεως με το φόρτο της Αγάπης
είναι σαφώς προτιμότερο από την ανυπαρξία
Η Ενανθρώπηση του Θεού: Μυστήριο και Σωτηρία
Γιατί ο Θεός θέλησε να γίνει άνθρωπος; Το ερώτημα αυτό αποτελεί τον πυρήνα της Χριστολογικής θεολογίας και της πίστης μας στον Ιησού Χριστό. Η γέννηση του Θεανθρώπου δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός, αλλά η απάντηση στο βαθύτερο υπαρξιακό αίτημα του ανθρώπου για αγάπη, αλήθεια και σωτηρία. Η ενανθρώπηση αποκαλύπτει τη θεϊκή αγάπη που προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, θεραπεύει την ιστορία, καταργεί τον θάνατο και μεταμορφώνει τον κόσμο. Στην πορεία της Εκκλησίας, το μυστήριο αυτό παραμένει θεμέλιο της Χριστιανικής ταυτότητας και σημείο αναφοράς για κάθε θεολογική και κοσμολογική συζήτηση.
Αφιέρωμα στη Γέννηση του Θεανθρώπου
Στην TV100 το βίντεο με ολόκληρη την εκπομπή De Profundis (Εκ Βαθέων) (24 και 31-12-2021), που παρουσιάζει η δημοσιογράφος Μαρία Αναγνωστίδου, με το αφιέρωμα στη Γέννηση του Θεανθρώπου, με καλεσμένους, τον Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. Χρυσόστομο Σταμούλη και τον ομότιμο καθηγητή Θεολογίας, Μιλτιάδη Κωνσταντίνου με θέμα: «Για ποιο λόγο ο Θεός θέλησε να γίνει άνθρωπος.»
• Ποιος ήταν πραγματικά ο Ιησούς Χριστός;
• Που ήταν ο Χριστός από 13 έως 30 ετών;
• Υπήρξε στα αλήθεια Εσσαίος;
• Ποια είναι η αλήθεια για τα θαύματα Του,
τη διδασκαλία Του, αλλά και τη Θεϊκή Του υπόσταση;
• Πως σε μόλις τρία χρόνια ενεργούς διακονίας, ο Ιησούς
Χριστός άλλαξε τον κόσμο για τους επόμενους 21 αιώνες;
Η εκπομπή χωρίζεται σε δύο μέρη, καθώς εξετάζεται τόσο
η ιστορική όσο και η θεολογική διάσταση του Θεανθρώπου.
Α' μέρος, στις 24 Δεκεμβρίου 2021, φιλοξενείται ο Κοσμήτορας της
Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ Χρυσόστομος Σταμούλης, ενώ στο 2ο...
Β' μέρος - ημέρα προβολής 31 Δεκεμβρίου 2021, ο
ομότιμος καθηγητής Θεολογίας Μιλτιάδης Κωνσταντίνου.
Η θεία αγάπη ως ενανθρώπηση ✍️ Σοφία Ντρέκου
Η Ενανθρώπηση του Θεού φανερώνει ότι η αγάπη δεν είναι θεωρία, αλλά πράξη. Ο Ιησούς Χριστός γίνεται άνθρωπος για να συναντήσει τον κόσμο στο βάθος του πόνου και της αμαρτίας και να ανοίξει τον δρόμο της αιώνιας ζωής. Η θεολογική προσέγγιση μάς υπενθυμίζει ότι η σωτηρία δεν είναι μελλοντική υπόσχεση, αλλά παρόν που ξεκινά ήδη από την ενσάρκωση του Θεού στη γη.
Ο Θεός στο σύμπαν της αγάπης
Η θεία ενανθρώπηση δεν αφορά μόνο τον άνθρωπο, αλλά ολόκληρη την κτίση και το σύμπαν. Η επιστήμη μάς δείχνει έναν κόσμο σε διαρκή εξέλιξη και κοσμική αρμονία, ενώ η θεολογία αποκαλύπτει ότι στο κέντρο αυτής της δημιουργίας βρίσκεται ο Λόγος του Θεού, που έγινε σάρκα. Η ένωση του θείου με το ανθρώπινο δίνει κοσμολογική διάσταση στη σωτηρία, όπου το άπειρο συναντά το πεπερασμένο, το αιώνιο αγκαλιάζει το πρόσκαιρο, και ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να μπορεί ο άνθρωπος να μετέχει στην αιωνιότητα.
.png)
ομότιμος καθηγητής Θεολογίας Μιλτιάδης Κωνσταντίνου.
Η θεία αγάπη ως ενανθρώπηση ✍️ Σοφία Ντρέκου
Η Ενανθρώπηση του Θεού φανερώνει ότι η αγάπη δεν είναι θεωρία, αλλά πράξη. Ο Ιησούς Χριστός γίνεται άνθρωπος για να συναντήσει τον κόσμο στο βάθος του πόνου και της αμαρτίας και να ανοίξει τον δρόμο της αιώνιας ζωής. Η θεολογική προσέγγιση μάς υπενθυμίζει ότι η σωτηρία δεν είναι μελλοντική υπόσχεση, αλλά παρόν που ξεκινά ήδη από την ενσάρκωση του Θεού στη γη.
Ο Θεός στο σύμπαν της αγάπης
Η θεία ενανθρώπηση δεν αφορά μόνο τον άνθρωπο, αλλά ολόκληρη την κτίση και το σύμπαν. Η επιστήμη μάς δείχνει έναν κόσμο σε διαρκή εξέλιξη και κοσμική αρμονία, ενώ η θεολογία αποκαλύπτει ότι στο κέντρο αυτής της δημιουργίας βρίσκεται ο Λόγος του Θεού, που έγινε σάρκα. Η ένωση του θείου με το ανθρώπινο δίνει κοσμολογική διάσταση στη σωτηρία, όπου το άπειρο συναντά το πεπερασμένο, το αιώνιο αγκαλιάζει το πρόσκαιρο, και ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να μπορεί ο άνθρωπος να μετέχει στην αιωνιότητα.
.png)
Σύντομα Βιογραφικά
Ο Χρυσόστομος Σταμούλης γεννήθηκε το 1964 στην Άφυτο Χαλκιδικής. Σπούδασε Θεολογία στα πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, του Βελιγραδίου και του Ντάραμ Αγγλίας. Το 1989 αναγορεύτηκε διδάκτορας Θεολογίας του Α.Π.Θ.
Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ. και διδάσκει τα μαθήματα της Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας και της Φιλόκαλης Αισθητικής της Ορθοδοξίας.
Έχει συγγράψει σειρά βιβλίων και άρθρων. Έκανε μουσικές σπουδές στο Μακεδονικό και στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Διευθύνει τη Χορωδία και την ορχήστρα Νέων, "Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος" Θεσσαλονίκης. Συνεργάστηκε με σπουδαίους συνθέτες, διευθυντές ορχηστρών και τραγουδιστές της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Το 1998 παρουσίασε την πρώτη του δισκογραφική εργασία με τίτλο "Λιταία πύλη".
Ολοκλήρωσε τη μουσική για την ταινία: "Τα βήματα του αποστόλου Παύλου στην Ελλάδα" (2000) και το ντοκιμαντέρ "Καππαδοκία"¨(2002).
2004 Και τα μάτια τους στάζουν Καππαδοκία, Soundtrack του ομώνυμου Ντοκιμαντέρ του Γιάννη Παπακαρμέζη. Τους στίχους των τραγουδιών υπογράφουν ο κύπριος ποιητής Κυριάκος Χαραλαμπίδης και ο Χρυσόστομος Σταμούλης.
Απεβίωσε ξαφνικά στις 18 Αυγούστου 2025 στη Ρόδο από οξύ καρδιακό επεισόδιο, ενώ συμμετείχε σε θεολογικό συνέδριο.
Ο Μιλτιάδης Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1952 στην Κοζάνη. Σπούδασε θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε ειδικές σπουδές στη Φιλολογία των αρχαίων λαών της Μεσοποταμίας και Συρίας-Παλαιστίνης στο Τύμπιγκεν της Γερμανίας. Από το 1984 διδάσκει στο τμήμα θεολογίας Α.Π.Θ. Παλαιά Διαθήκη και Βιβλική Εβραϊκή Γλώσσα.
Είναι ιδρυτικό μέλος και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας και υπεύθυνος του προγράμματος για τη μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στα νέα ελληνικά. Μετέχει επίσης στην επιστημονική επιτροπή για τον σχεδιασμό του μεταφραστικού έργου των Ηνωμένων Βιβλικών Εταιριών σε παγκόσμιο επίπεδο.
De profundis (Εκ βαθέων), μια εκπομπή που ασχολείται με θεματικές που άπτονται της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από τα γνωστικά πεδία της τέχνης, της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της πολιτικής και της θρησκείας. Στην επιμέλεια και παρουσίαση του De profundis, η δημοσιογράφος Μαρία Αναγνωστίδου, υποδέχεται στην 90λεπτης διάρκειας εκπομπή, τον κεντρικό καλεσμένο, για να προσεγγίσουν από κοινού το εκάστοτε θέμα.
Πανεπιστημιακοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό, πλαισιώνονται από δημοφιλή πρόσωπα διαφόρων ειδικοτήτων που μοιράζονται προσωπικές εμπειρίες ή σκέψεις τους πάνω στο θέμα. Παραπομπές σε κείμενα στοχαστών, συγγραφέων, καλλιτεχνών, μέσα από εικόνες, βοηθούν στην πρόοδο της συζήτησης και στην τεκμηρίωση των θεμάτων που απασχολούν τους συνομιλητές. Παρασκευή 22:00, Επανάληψη Τρίτη 15:00@TV100
Πρώτη πατριαρχική λειτουργία στην Ροτόντα Θεσσαλονίκης
Αέναη επΑνάσταση - Sophia Ntrekou 28 Σεπτεμβρίου 2025
Είναι η πρώτη φορά που Οικουμενικός Πατριάρχης εν ενεργεία χωροστατεί εις τον ιστορικόν τούτον ναό» υπενθύμισε τη μακραίωνη ιστορία του περίτεχνου αρχαίου οικοδομήματος. Αναφέρθηκε, επίσης, με θερμά λόγια στο βίο και στην προσφορά του εκλιπόντος καθηγητή Θεολογίας του ΑΠΘ Χρυσοστόμο Σταμούλη, το μνημόσυνο του οποίου τελέστηκε χθες 27 Σεπτεμβρίου στη Ροτόντα.
«Ετελέσαμε σήμερον, εν καταλήξει, το τεσσαρακοντήμερον μνημόσυνον, του μακαριστού διδασκάλου της Εκκλησίας και καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, του Χρυσοστόμου Σταμούλη. Ο εκλιπών προσέφερε πάμπολλα και λίαν σημαντικά εις την Θεολογία.
Με ευαίσθητον αισθητήριον δια την αυθεντικότητα της Ορθοδόξου παραδόσεως, προέβαλε δια της διδασκαλίας του, δια των ομιλιών, των διαλέξεων και του πλουσίου συγγραφικού του έργου, με ισχυράν απήχηση, τας οικουμενικάς αξίας, το φιλοκαλικόν ήθος, την επίκαιρον υπαρξιακήν, ανθρωπολογικήν, κοινωνικήν και κοσμολογικήν σοφίαν της Ορθοδοξίας.
Υμνητής του πολιτισμού της σάρκωσης, ηργάστη διά την έξοδο της Εκκλησίας εις την κοινωνία και τη συμβολή της εις την εν Χριστώ μεταμόρφωση του κόσμου. Η όλη προσπάθειά (του Χρυσοστόμου Σταμούλη) του ετρέφετο από την βεβαιότητα ότι, όπως κάθε ιστορική περίοδος, ούτω και η σύγχρονος εποχή, είναι μοναδική πρόκλησις, ο καιρός δια τη βίωση και εξαγγελία του Ευαγγελίου.
Η διαλεγομένη θεολογία του μακαριστού καθηγητού ήτο το αποτύπωμα μιας δυναμικής προσωπικότητος με βαθιάς ρίζας εις την εκκλησιαστική ζωή και με ακλόνητον βεβαιότητα ότι ο σαρκωθείς Θεός Λόγος είναι Θεός Ζωντανός, Θεός Ζώντων, πληρώσας εις τας πάντας ανεκλαλήτου χαράς, διά της ενδόξου Αναστάσεως Αυτού.
Ο Χρυσόστομος Σταμούλης εσφράγισε και τον χώρο της μουσικής, την οποία καλλιέργησε και ανέδειξε ως εκφραστικοτάτη θεολογική γλώσσα.
Ίδρυσε και διηύθυνε την Ορχήστρα Νέων Θεσσαλονίκης, άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, εσυνεργάστη δημιουργικώς με αξιολόγους συνθέτες και ερμηνευτάς.
Η εκδημία του αφήνει αγεφύρωτο κενόν και εις τον χώρον του πολιτισμού».
ΔΕΙΤΕ: Η ιστορική Θεία Λειτουργία στη Μονή Παναγία Σουμελά τον Δεκαπενταύγουστο μετά από 88 χρόνια στην Τραπεζούντα του Πόντου (video)
Σχόλια Αναγνωστών στο Facebook
28 Σεπτεμβρίου 2025
• Σχόλιο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΜΠΑΣΗΣ: Με στεναγμό και προσμονή μας καλεί πίσω. Ιω. Δαμασκηνός, κεφ.45. Ο Κύριός μας πέθανε για να αισθανθεί ο κόσμος την αγάπη τού θεού για την κτίση του. Και όχι για να μας ελευθερώσει από την αμαρτία, ούτε για κανένα άλλο λόγο. Δεν είμαστε θνητοί επειδή αμαρτήσαμε, αλλά αμαρτήσαμε επειδή είμαστε θνητοί. ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ. Τόμος β.2
• Απάντηση Αέναη επΑνάσταση - Sophia Ntrekou: κ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΜΠΑΣΗΣ, συμφωνώ με το κέντρο που θέτετε: η οικονομία του Χριστού είναι έκρηξη φιλανθρωπίας. Όμως στην Ορθόδοξη παράδοση ο σκοπός της ενανθρωπήσεως και του Σταυρού δεν περιορίζεται σε ένα μόνο σημείο, αλλά είναι πολυδιάστατος: αγάπη, άφεση αμαρτιών, νίκη κατά του θανάτου, κατάργηση του διαβόλου, θέωση.
Η Γραφή μιλά ρητά για άφεση αμαρτιών («το αίμα… εις ἄφεσιν ἁμαρτιῶν»), για τον Χριστό «ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», για φανέρωση «ζωής και αφθαρσίας» και για «κατάργηση του έχοντος το κράτος του θανάτου». Αυτά δεν αντιτίθενται μεταξύ τους· συνθέτουν το ένα μυστήριο σωτηρίας.
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός μιλά για τον Χριστό που προσλαμβάνει τα πάντα πλην της αμαρτίας για να θεραπεύσει: με τον Σταυρό καταλύει τον θάνατο, ελευθερώνει από τη δουλεία του διαβόλου και καθαίρει την αμαρτία. Η αγάπη είναι το κίνητρο, αλλά η θεραπεία αγγίζει και την αμαρτία και τον θάνατο.
Για τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο: η φράση ότι «αμαρτήσαμε επειδή είμαστε θνητοί» αναδεικνύει το υπαρξιακό τραύμα της θνητότητας (φόβος θανάτου → πάθη). Δεν αναιρεί την παύλεια διδασκαλία ότι «δι’ ενός ανθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰσῆλθε εἰς τὸν κόσμον καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος», αλλά φωτίζει πώς ο θάνατος εκτρέφει την αμαρτία. Γι’ αυτό και το έργο του Χριστού θεραπεύει αμφότερα: συγχωρεί την αμαρτία και καταλύει τον θάνατο.
Συνοψίζοντας: Όχι «ή το ένα ή το άλλο», αλλά «και τα δύο και περισσότερα» ...αγάπη που γίνεται συγχώρηση, ίαση, ελευθερία, καινούσια ζωή και θέωση. Αν έχετε συγκεκριμένο χωρίο «επί κειμένου» από τον Ιωάννη Δαμασκηνό ή τον Ισαάκ, ευχαρίστως να το δούμε μαζί· η χαρά είναι στον διάλογο «αν αληθείᾳ καί αγάπη».
...για τη φιλανθρωπία· αλλά στην Ορθοδοξία το έργο του Χριστού είναι σύνολο: αγάπη και άφεση και νίκη κατά θανάτου και θέωση. Ο Δαμασκηνός μιλά για θεραπεία της φύσεως, άφεση και κατάλυση θανάτου· ο Ισαάκ φωτίζει πώς ο φόβος της θνητότητας γεννά πάθη. Άρα όχι «ή-ή», αλλά όλα εν Χριστώ.»
• Σχόλιο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΜΠΑΣΗΣ: Με στεναγμό και προσμονή μας καλεί πίσω. Ιω. Δαμασκηνός, κεφ.45. Ο Κύριός μας πέθανε για να αισθανθεί ο κόσμος την αγάπη τού θεού για την κτίση του. Και όχι για να μας ελευθερώσει από την αμαρτία, ούτε για κανένα άλλο λόγο. Δεν είμαστε θνητοί επειδή αμαρτήσαμε, αλλά αμαρτήσαμε επειδή είμαστε θνητοί. ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ. Τόμος β.2
• Απάντηση Αέναη επΑνάσταση - Sophia Ntrekou: κ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΜΠΑΣΗΣ, συμφωνώ με το κέντρο που θέτετε: η οικονομία του Χριστού είναι έκρηξη φιλανθρωπίας. Όμως στην Ορθόδοξη παράδοση ο σκοπός της ενανθρωπήσεως και του Σταυρού δεν περιορίζεται σε ένα μόνο σημείο, αλλά είναι πολυδιάστατος: αγάπη, άφεση αμαρτιών, νίκη κατά του θανάτου, κατάργηση του διαβόλου, θέωση.
Η Γραφή μιλά ρητά για άφεση αμαρτιών («το αίμα… εις ἄφεσιν ἁμαρτιῶν»), για τον Χριστό «ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», για φανέρωση «ζωής και αφθαρσίας» και για «κατάργηση του έχοντος το κράτος του θανάτου». Αυτά δεν αντιτίθενται μεταξύ τους· συνθέτουν το ένα μυστήριο σωτηρίας.
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός μιλά για τον Χριστό που προσλαμβάνει τα πάντα πλην της αμαρτίας για να θεραπεύσει: με τον Σταυρό καταλύει τον θάνατο, ελευθερώνει από τη δουλεία του διαβόλου και καθαίρει την αμαρτία. Η αγάπη είναι το κίνητρο, αλλά η θεραπεία αγγίζει και την αμαρτία και τον θάνατο.
Για τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο: η φράση ότι «αμαρτήσαμε επειδή είμαστε θνητοί» αναδεικνύει το υπαρξιακό τραύμα της θνητότητας (φόβος θανάτου → πάθη). Δεν αναιρεί την παύλεια διδασκαλία ότι «δι’ ενός ανθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰσῆλθε εἰς τὸν κόσμον καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος», αλλά φωτίζει πώς ο θάνατος εκτρέφει την αμαρτία. Γι’ αυτό και το έργο του Χριστού θεραπεύει αμφότερα: συγχωρεί την αμαρτία και καταλύει τον θάνατο.
Συνοψίζοντας: Όχι «ή το ένα ή το άλλο», αλλά «και τα δύο και περισσότερα» ...αγάπη που γίνεται συγχώρηση, ίαση, ελευθερία, καινούσια ζωή και θέωση. Αν έχετε συγκεκριμένο χωρίο «επί κειμένου» από τον Ιωάννη Δαμασκηνό ή τον Ισαάκ, ευχαρίστως να το δούμε μαζί· η χαρά είναι στον διάλογο «αν αληθείᾳ καί αγάπη».
...για τη φιλανθρωπία· αλλά στην Ορθοδοξία το έργο του Χριστού είναι σύνολο: αγάπη και άφεση και νίκη κατά θανάτου και θέωση. Ο Δαμασκηνός μιλά για θεραπεία της φύσεως, άφεση και κατάλυση θανάτου· ο Ισαάκ φωτίζει πώς ο φόβος της θνητότητας γεννά πάθη. Άρα όχι «ή-ή», αλλά όλα εν Χριστώ.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου