Γράμμα στον Τσάρλι Τσάπλιν - Νικηφόρος Βρεττάκος (Videos)

Γράμμα στον Τσάρλι Τσάπλιν - Νικηφόρος Βρεττάκος

ΜΝΗΜΗ Νικηφόρου Βρεττάκου
.✟. 4 Αυγούστου 1991 .✟.

Tο ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου 
«Γράμμα στον Τσάρλι Τσάπλιν». 

Πρόκειται για μια επιστολή σε ποιητική μορφή προς τον γνωστό ηθοποιό και σκηνοθέτη τού βωβού κινηματογράφου, στην οποία ο ποιητής μιλάει για λογαριασμό όλων των φτωχών και κατατρεγμένων τού κόσμου.

Αισθητική, λειτουργικότητα και μαθησιακός στόχος σε απόλυτη αρμονία, στην πολυμεσική παρουσίαση «Τσάρλι Τσάπλιν», που σκιαγραφεί με σεβασμό και συναίσθημα την μοναδικότητα του Σαρλό.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν ήταν ένας από τους σπουδαιότερους και διασημότερους ηθοποιούς και σκηνοθέτες του κινηματογράφου όλων των εποχών. Από το 1914 και μετά, γύρισε πολλές ταινίες στην Αμερική, κυρίως του βωβού κινηματογράφου, και έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο.

Χαρακτηριστικός είναι ο ήρωας που εμπνεύστηκε, ο Σαρλό, ο πρώτος αναγνωρίσιμος χαρακτήρας του σινεμά, ο γνωστός μικρόσωμος άκακος αλήτης, με το καπέλο, το μπαστουνάκι, τα φαρδιά ρούχα, τα τρισάθλια λοξά παπούτσια και το μουστακάκι-βούρτσα.

Κεντρικό θέμα τού ποιήματος είναι οι ευχαριστίες τού ποιητή προς τον Τσάρλι Τσάπλιν για όσα τού προσέφεραν οι ταινίες του και η παράκλησή του να συνεχίσει με το έργο του να δίνει κουράγιο στους δυστυχισμένους ανθρώπους.

Γράμμα στον Τσάρλι Τσάπλιν

«Κύριε, φύλαττε αυτούς εις πολλά έτη».
26 Ιουλίου, Ταΰγετος

Αδελφέ Τσάρλι Τσάπλιν.
Με την ψυχή γιομάτη περιστέρια
και γράμματα για όλο τον κόσμο,
πήρα το δρόμο στο πλευρό ενός φίλου
και δυο παιδιών κι ανέβηκα εδώ πάνω,
μ' όλη τη δύναμή μου να φωνάξω
πως κέρδισα τη μοίρα μου! Πως ήρθε
σήμερα ο χρόνος να μετατοπίσω
στης γης το μέσο φωταγωγημένο
το βουνό τούτο ολόκληρο.

Ε, Τσάρλι Τσάπλιν, παιδικέ μου φίλε,
που' μοιαζαν τα παπούτσια μας! 
Περάσαν
τόσα χρόνια από τότε κι όμως νιώθω
μια ζεστασιά παράξενη, ως να μ' είχες
στα χέρια σου ζεστάνει κάποια νύχτα,
που νιφάδες χιονιού τρύπωναν μέσα
στον κινηματογράφο του χωριού μου
και τα μάτια μου ελάμπαν βλέποντας σε
σαν του αγριμιού, ολοκάθαρα.

                                         Πού να' ξερα,
πως θα' μενες εσύ, Τσάρλι, ως το τέλος
ο φίλος μας στον κόσμο, ο παραστάτης
σε όλους εμάς, και πως εγώ μια μέρα
με τη φτωχή αλφαβήτα που εκεί κάτω
στο ταπεινό σχολειό μας με μαθαίναν,
θα σου' γραφα ένα γράμμα σαν και τούτο,
γιομάτο από φιλί και καρδοχτύπια
για όλο τον κόσμο!

                                                         Τσάρλι. 
Για τον άστεγο λουστράκο που τρεμούλιαζε 
χτυπώντας τα δόντια του απ' το κρύο 
κι έχοντας ρίξει το κεφάλι του πάνω στο δικό μου
σ' έβλεπε στο πανί και ξεχασμένος 
γελούσε απαρηγόρητα. 

Για κείνον τον ισχνό γεροντάκο που μπροστά μου
σήκωνε τ' αγγονάκι του, κι αυτό,
με τα χέρια που κρέμονταν σαν άσπρα
μαραμένα τριαντάφυλλα, γελώντας,
σου' γνεφε να το ιδείς.

Για τους εργάτες του Μπορινάζ.
Για τους μεταλλωρύχους,
που βγαίνοντας στον ήλιο, έχουν στα χείλη
μια γεύση σκοταδιού και στην ψυχή τους
ένα κομμάτι νύχτας.

Για τις πόρνες που είναι πιο μοναχές 
κι από τις ίδιες τις Μοναχές του Θεού. 
Για τις μητέρες που αγιάζουνε το σύμπαν.
Τους κοπιώντες και τους πεφορτισμένους,
Τσάρλι Τσάπλιν!!

Τσάρλι Τσάπλιν, καλέ μου ταχυδρόμε,
που πας σ' όλες τις χώρες και χτυπάς
με το διακριτικό σου μπαστουνάκι
των φτωχών τα παράθυρα κι αφήνεις
στο πατζούρι τους πάνω ένα γαρούφαλο,
που με το πλάι το βράδι, ακροπατώντας,
μπαίνεις απ' τις μισάνοιχτες πορτούλες
στον ύπνο των παιδιών, με την ψυχή σου
φορτωμένη παιχνίδια· 

Τσάρλι, φίλε
των φίλων μου όλων που δεν έχουν φίλους,
που τους πήραν τη χάρη και την πρόνοια
και που σένα έχουν μόνο ανάμεσά τους
να πηγαίνεις και να' ρχεσαι, κουνώντας
τα λοξά σου παπούτσια, διάβασέ τους
την αγάπη μου, Τσάρλι! Ένα λουλούδι
μ' εκατομμύρια φύλλα είναι το γράμμα
που σου στέλνω για όλους.
Μοίρασέ τους την ελπίδα μου, Τσάρλι!

Σ' έναν αιώνα που αλλοφρόνησε η γης,
που οι μηχανές, μας ταπεινώνουν, Τσάρλι,
και που εμείς μικροί δούλοι ανεπαίσθητοι
κοιτάμε δίχως πρόσωπα απάνω μας τον ήλιο,
πήρε η οθόνη το ύψος και το νόημα του όρους Σινά.

Γι' αυτό ποιος άλλος Τσάρλι,
βουλιάζοντας στη λάσπη θα μπορέσει
να περπατήσει νύχτα και να φτάσει
στων κάμπων τα καλύβια, να κατέβει
στων ορυχείων τα βάθη, να μπει μέσα
στις φάμπρικες τρυπώνοντας με τρόπο
πίσω απ' τον επιστάτη, να βαδίσει
στις βαμβακοφυτείες, στα ρυζοχώραφα,
στα καπνοτόπια, Τσάρλι; Εσύ γνωρίζεις
τη γλώσσα του αδελφού σε όλες τις γλώσσες,
και μόνο εσύ μπορείς, με τις συσπάσεις
του τραγικού μετώπου σου κουνώντας
το μαύρο σου καπέλο, να μιλήσεις
προς τους φίλους μου όλους. 

Να μοιράσεις
μια χάρτα καραμέλες στα Εσκιμώπουλα,
να κάνεις τον πατέρα μες στα σπίτια
που οι πατέρες σκοτώθηκαν, να βγάλεις
τα παιδιά τους στα πάρκα, παίρνοντάς τα
δυο δυο στην αγκαλιά σου. Να μοιράσεις
αυτά που σου προσφέρω: μιαν αγκάλη
άσπρα λουλούδια για όλους.

Πες το σε όλους,
χαιρέτησέ τους όλους, Τσάρλι Τσάπλιν,
πες τους πως όπου να' ναι πλησιάζουν
οι ταχυδρόμοι του ήλιου, που θα φέρουν
παπούτσια στο λουστράκο, που θα ρίξουν
στης Παναγίας τους ώμους ένα σάλι
κι ένα ζεστό πλεχτούλι στο παιδί της.

Πες τους πως είναι αλήθεια και πως ένας
φίλος τους απ' του Ομήρου την πατρίδα
τους στέλνει αυτό το γράμμα.

Γεια σου Τσάρλι,
φίλοι γεια σας κι εγώ μια κι ήρθε ο Χρόνος
- σίδερο και φωτιά είναι η αγάπη -
θα βάλω τώρα να μετατοπίσω
σαν μια εκκλησία με αμέτρητες καμπάνες
το μέγα βουνό τούτο. Γεια σας. Γεια σας!

Νικηφόρος Βρεττάκος

Από την εξαιρετική ανθολογία του Ηλία Γκρη,
Ο Ταχυδρόμος φέρνει γράμματα. Ποιήματα.
Εκδόσεις Ελληνικά Ταχυδρομεία, Αθήνα 2017



Βίντεο: Πρόκειται για το ομώνυμο μάθημα της
Γλώσσας για την Στ' Δημοτικού, έτσι όπως
το διαβάζει ο ηθοποιός Γρηγόρης Βαλτινός.
Το απόσπασμα υπάρχει σε CD που δημιούργησε
και μοίρασε στα σχολεία, το Υπουργείο Πολιτισμού.













Απόδοση του ποιήματος με μουσική υπόκρουση




«Η ζωή είναι μια παράσταση χωρίς πρόβα.
Γι' αυτό αυτοσχεδίασε. Χόρεψε, τραγούδα,
αγάπα, γέλα, κλάψε. Ζήσε έντονα πριν τελειώσει
η παράσταση χωρίς χειροκρότημα.»

Τσάρλι Τσάπλιν 1889 - 25 Δεκεμβρίου 1977


♫ Αν απλώς χαμογελάς... Το τραγούδι 
του Charlie Chaplin Smile διαχρονικό 

Το "Smile" είναι ένα τραγούδι που βασίζεται σε ορχηστρικό θέμα που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ως μουσική υπόκρουση στην ταινία «Μοντέρνοι Καιροί» του Τσάρλι Τσάπλιν το 1936. Η μουσική είναι του ίδιου, ενώ οι στίχοι προστέθηκαν αργότερα και το τραγούδι απετέλεσε αφορμή για χιλιάδες διαφορετικές ερμηνείες από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες παγκοσμίως. Αυτή είναι η πρώτη και αυθεντική εκτέλεση από τον Νατ Κινγκ Κόουλ (Nat King Cole). Το μήνυμα είναι πάντοτε επίκαιρο, κυρίως σε εποχές που όλα μοιάζουν μαύρα. «Χαμογέλα και ίσως αύριο θα δεις τον ήλιο να λάμπει από μέσα σου»
Ο σερ Τσαρλς Σπένσερ «Τσάρλι» Τσάπλιν (αγγλικά: Charles Spencer "Charlie" Chaplin, 16 Απριλίου 1889 − 25 Δεκεμβρίου 1977), γνωστός στην Ελλάδα και με το προσωνύμιο «Σαρλό», ήταν Άγγλος ηθοποιός, σκηνοθέτης και συνθέτης, του οποίου η φήμη ανήλθε κατά τη διάρκεια της εποχής του βουβού κινηματογράφου. Μεγαλούργησε στις πρώτες δεκαετίες του Χόλυγουντ. Είναι χρονικά η πρώτη παγκόσμια αναγνωρίσιμη φιγούρα της κινηματογραφικής τέχνης, κυρίως μέσω του χαρακτήρα «Σαρλό» που ενσάρκωνε στις πρώτες ταινίες του.

Από το 1912 έως το 1918 αξιοποίησε το ταλέντο του σε πολλές μικρές κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου, δημιουργώντας τον τύπο του Σαρλό. Ο ίδιος όχι μόνο πρωταγωνιστούσε, αλλά ήταν επίσης ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και συνθέτης της μουσικής των ταινιών του. Η παγκόσμια καταξίωση ήρθε μέσα από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, όπως οι Μοντέρνοι καιροί, Ο μεγάλος δικτάτωρ, Τα φώτα της πόλης, Ο κύριος Βερντού και άλλες, που τον κατέταξαν ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς της έβδομης τέχνης.

Το 1952, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου και της Μαύρης Λίστας, έπεσε σε δυσμένεια λόγω των αριστερών πολιτικών φρονημάτων του. Ενώ ταξίδευε προς το Λονδίνο, έμαθε την απόφαση του αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης να πάρει τη βίζα του και επομένως το δικαίωμα επιστροφής. Μετά από αυτό το γεγονός παρέμεινε οριστικά στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα στο Βεβέ της Ελβετίας, όπου πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1977.

Στο διάστημα αυτό ταξίδεψε στην Αμερική μόνο μια φορά, το 1972, προκειμένου να παραλάβει το ειδικό Τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά του στην έβδομη τέχνη, κερδίζοντας το μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα της ιστορίας των βραβείων.

Το 1995 σε μία παγκόσμια μελέτη σε κριτικούς κινηματογράφου, ο Τσάπλιν ψηφίστηκε ως ο καλύτερος ηθοποιός στην ιστορία του κινηματογράφου. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

ΔΕΙΤΕΤσάρλι Τσάπλιν: Ο ασπρόμαυρος μονόλογος και ο Βουβός διάλογος (Video Charlie Chaplin - The Immigrant)


Νικηφόρος Βρεττάκος


Γεννήθηκε το 1912 στις Κροκεές της Λακωνίας. Το 1929 ήρθε στην Αθήνα για σπουδές στην Νομική σχολή αλλά την εγκατέλειψε για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην λογοτεχνία. Άσκησε διάφορα επαγγέλματα αλλά η κύρια ασχολία του ήταν η ποίηση. «Στην ποίηση», γράφει ο ίδιος, «έδωσα την ψυχή μου. Και χωρίς να είμαι βέβαιος ότι είμαι ποιητής, ξέρω τώρα πως δεν είμαι τίποτε άλλο».

Εξέδωσε περισσότερες από 15 ποιητικές συλλογές και αρκετά πεζά έργα. Στα έργα του εξυμνεί όσο λίγοι την αγάπη, την ειρήνη, τον ανθρωπισμό και το ελληνικό πνεύμα. Τιμήθηκε μεταξύ άλλων, τρείς φορές με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης, καθώς και με το αριστείο Γραμμάτων από την Ακαδημία Αθηνών (1982), της οποίας έγινε μέλος το 1989. Πέθανε στην Αθήνα το 1991.

Η ποίηση του Βρεττάκου διακρίνεται από μια αισιόδοξη διάθεση και από βαθιά αγάπη για τη φύση, για τη ζωή και για τον άνθρωπο. Εξέδωσε πολλές ποιητικές συλλογές και τιμήθηκε δύο φορές με κρατικό βραβείο ποιήσεως. Έλαβε μέρος στον πόλεμο του '40 και στην Αντίσταση. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει συγκεντρωθεί σε τρεις τόμους με τον τίτλο Οδοιπορία. Δείτε την βιογραφία του εδώ

by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr

Περισσότερα Θέματα: Νικηφόρος Βρεττάκος

2 σχόλια:

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Εξαιρετικό, όπως πάντα. Ευχαριστούμε.

Sophia Drekou είπε...

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,
αγαπημένε μας αδελφέ και
ηλιαχτίδα φωτός στο διαδίκτυο,
να σε χαιρόμαστε να μας γράφεις πάντα.