Ο ασπρόμαυρος μίμος, ο μετανάστης, ο άνθρωπος,
μονόλογος και ο Βουβός διάλογος στην Ασπρόμαυρη
ταινία (Video Charlie Chaplin - The Immigrant)
Επιμέλεια, Έρευνα Σοφία Ντρέκου
Αρθρογράφος, BSc in Psychology
Ο ασπρόμαυρος μίμος δεν άφησε μόνο στάσεις
στη μνήμη των ανθρώπων αλλά και κινήσεις
που άφησαν έργο γιατί πάντα ήταν
ανθρώπινες πράξεις που έγραψαν ιστορία
διότι εξηγούσαν δίχως παρανόηση
της συμβατικής γλώσσας
γιατί παρουσιάζει μόνο και μόνο την αξία μας
ως χρονική τιμή που δίνει δυναμική στο στατικό
για να εκφράσει τη συγκίνηση
ακόμα κι αν είναι φαινομενικά ακίνητη.
Ασπρόμαυρος μονόλογος
Chaplin: Σήμερα σκέφτηκα για πρώτη φορά πως στην τελική κανείς δεν έχει ακούσει ποτέ τη φωνή του Αλήτη. Βεβαίως τότε ήταν η εποχή του βουβού κινηματογράφου και υπάρχει δικαιολογία. Η αλήθεια είναι άλλη.
Αλλά σε ποιoν να το πω δίχως να με περιγελάσουν; Τώρα που πέθανε η σιωπή στον κινηματογράφο και υπάρχει τόσος θόρυβος, πλέον πώς να μιλήσεις για την αθόρυβη σκέψη και τη σιωπηλή ανθρωπιά.
Αν σκεφτώ όμως πόσος κόσμος δάκρυσε με τις πράξεις του και τις κινήσεις του, τότε δεν μπορώ να μην πω δύο λόγια.
Ο Αλήτης ήταν σιωπηλός για ν’ ακούσει καλύτερα τον πόνο των άλλων και για να τους βοηθήσει με την συμπόνια του αλλά και τις αγκαλιές του. Αν ήξερες πόσο είχε ανάγκη ο κόσμος από αγκαλιές, θα έκλαιγες.
Αλλά δεν ξέρεις και δεν μπορείς να το φανταστείς. Κοίτα γύρω σου όταν είσαι στη σκηνή, κοίτα το βλέμμα τους που περιμένουν την παραμικρή σου κίνηση προς αυτούς.
Αυτό είχε καταλάβει από την αρχή ο Αλήτης. Κι αν έτρεχε ήταν μόνο και μόνο για να προφτάσει ν’ αγκαλιάσει περισσότερο κόσμο και παιδιά. Ναι, μικρά παιδιά που προσπαθούν να τον κρατήσουν μέσα τους, την ώρα που η κοινωνία τα έπιανε για να γίνουν πολίτες, οι οποίοι δεν θα αντιστεκόταν σε κανένα αυταρχικό σύστημα.
Έτσι ήταν ο Αλήτης, ο επαναστάτης της φακής που ήθελε να ζήσει ελεύθερος ακόμα και εκεί που δεν υπήρχε πια ελευθερία, αλλά μόνο βία και γενοκτονία.
Ξέρω, ξέρω δεν είμαι αστείος, αλλά τι να κάνουμε όταν θυμάμαι τον Αλήτη μου έρχεται να χαμογελάσω βέβαια αλλά περισσότερο ακόμα να κλάψω και από χαρά, διότι μέσα στη καρδιά του είχα βάλει τόσο ανθρωπιά που ξεχείλιζε και λέρωνε όλους τους άλλους γύρω του.
Έτσι τους καθάριζε από την βρωμιά την κοινωνική, του συστήματος που δεν έφευγε δίχως θυσίες. Και τώρα μοιάζω με ηλίθιο που λέει ανισόρροπα λόγια. Δεν πειράζει μερικοί και μερικές θα με καταλάβουν.
Τουλάχιστον όσοι άκουγαν τη σιωπή του Αλήτη, αλλά και τη συγκίνηση του όταν ανακαλύπτει την αγαπημένη του, την τυφλή που βλέπει επιτέλους. Κι αν είχε ένα τρύπιο παντελόνι δεν ήταν παρά μόνο για να σκορπά πιο εύκολα την χαρά που αγαπούν τόσο πολύ τα τριαντάφυλλα της ζωής μας.
Είδες δεν θα κλάψω ακόμα κι ας είμαι λυπημένος που σου λέω όλα αυτά. Και ξέρεις γιατί; Διότι κατάλαβα πως και εσύ ακόμα και αν δεν λες λέξη μαζί μου, τον αγάπησες και θέλεις κι εσύ τώρα μια αγκαλιά. Την αγκαλιά μου!
Ασπρόμαυρη ταινία ήταν κι αυτή
αλλά δεν ήταν βουβή σαν τις άλλες
ο αλήτης είχε μεγαλώσει βέβαια
αλλά δεν είχε αλλάξει
ήταν πάντα γλυκός και τρυφερός
ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές
όταν όλοι οι άλλοι θα είχαν εγκαταλείψει
και αυτό μόνο και μόνο για να βοηθήσει
εκείνους και εκείνες που είχαν
ακόμα περισσότερο ανάγκη
από ανθρωπιά και αγάπη,
έτσι όταν την είδα
μετά από τόσα χρόνια
λυπήθηκα και πάλι
τον ασπρόμαυρο ήρωα.
8542 Art by N. Lygeros - L'homme de ta vie.
(Feutres japonais sur papier toile 17.7x12.7).
Ο βουβός διάλογος ενώ είναι εγκεφαλικός
μεταμορφώνει όλη τη σκηνή με μια φορτισμένη
ατμόσφαιρα που ξεχειλίζει συγκίνηση γιατί κανείς
δεν λέει κάτι αλλά τα βλέμματα μάς αγγίζουν
τόσο πολύ που δεν γίνεται να μη δακρύσουμε
μαζί τους αφού βλέπουμε ότι βλέπει
μετά από τόσες πράξεις για να γίνει το θαύμα
του φωτός και τελικά της αποκάλυψης.
Η αντίσταση στην προπαγάνδα
είναι θεμελιακή όταν ανήκεις
στην Ανθρωπότητα γιατί ξέρεις
ότι πρόκειται για το πρώτο στάδιο
της βαρβαρότητας έτσι όταν βλέπεις
τη θέση που πήρε ο Charlie Chaplin
ενάντια στο καθεστώς του τρίτου ράιχ
καταλαβαίνεις και την αξία του έργου του.
Για να καταλάβεις την αξία του έργου
του Charlie Chaplin στην κατοχή
αρκεί να φανταστείς κάποιον σκηνοθέτη
να παίζει σε μια κωμωδία όπου κατηγορεί
την τρομοκρατική οργάνωση που καταστρέφει
τους ναούς και σκοτώνει τους αθώους
κι αν αυτή η σκέψη σε τρομάζει
για σένα φαντάσου ότι αυτός
την έκανε πραγματικότητα ήδη τότε.
Charlie Chaplin à 27 ans. (Monolithe)
Ν. Λυγερός, October 1, 2013 Drawings
O Charlie Chaplin ήταν όμορφος
αλλά αυτό που αγαπούσαμε
ήταν πιο πολύ τον άσχημο ρόλο του
που είναι τόσο ανθρώπινος
με όλους όσους έχουν ανάγκη.
Η αληθινή αγάπη του Chaplin
Έχεις εσύ συνείδηση
πως το παιδί αντιπροσωπεύει
την αληθινή αγάπη
του Charlie Chaplin
πέρα από την πόλη
και τα φώτα της
διότι πρόκειται για ένα δώρο
το οποίο δεν γυρεύει ανταμοιβή
και δεν ζει παρά μόνον για τον άλλον
διότι γνωρίζει καλά
την ευθραυστότητα της ζωής.
Ο ασπρόμαυρος μετανάστης στην ταινία
του Charlie Chaplin The Immigrant (Video)
Μετά το τέλος του κειμένου, ολόκληρη η ταινία του Charlie Chaplin
«The Immigrant - Ο μετανάστης» για την οποία μάς περιγράφει
και νοηματοδοτεί αριστουργηματικά ο στρ. αναλυτής Δρ. Λυγερός
Ο ασπρόμαυρος μετανάστης
In English: The black and white immigrant
Όταν κάποιος κοιτάζει μια ταινία του Τσάρλυ Τσάπλιν και ειδικά το μετανάστη, βλέπει μόνο το χιούμορ όταν είναι απλός θεατής ή τη σκηνοθεσία όταν είναι ειδικός.
Πρέπει όμως να έχεις πονέσει ή να σου έχουν δείξει από κοντά τον πόνο για να καταλάβεις πόσο ουσιαστικά είναι τα μηνύματα του δημιουργού. Διότι όλες οι καρικατούρες του έργου υπάρχουν όντως. Όχι με τον ίδιο τρόπο βέβαια αλλά υπάρχουν, δεν είναι εφευρέσεις του σκηνοθέτη.
Ο Τσάρλι Τσάπλιν απλώς συναρμολόγησε το ψηφιδωτό της φτώχειας και του πόνου. Καταγράφει με το δικό του ύφος τη φιλοσοφία της αθλιότητας. Μπορεί μερικοί να θεωρούν ότι απλουστεύει το θέμα όμως από αφαιρετικό το μετατρέπει σε κατανοητό για όλους. Το έργο του δεν είναι μια γελοιογραφία. Δεν γελοιοποιεί τους άθλιους, αντιθέτως τους προστατεύει με ένα χαμόγελο.
Κάθε ασπρόμαυρος μετανάστης μπορεί να δει μέσα από την ερμηνεία του Τσάρλυ Τσάπλιν ένα κομμάτι της ζωής του και μάλλον και ένα κομμάτι της ψυχής του. Δείχνοντας το Γολγοθά του μετανάστη, ο δημιουργός εξηγεί και την αξιολογία του πόνου. Έτσι μέσα από το έργο του, κάθε μετανάστης, κάθε εγκλωβισμένος, ακόμα και κάθε αγνοούμενος μπορεί να ζήσει και πάλι.
Δίνει ζωή στην αξία. Και η αξία δεν μπορεί παρά να ευχαριστήσει. Διότι με το δικό του ύφος καταφέρνει να αναδείξει την ουσία του πονεμένου δίχως να τον αναγκάζει να εκφραστεί με ένα χυδαίο τρόπο. Με ένα βλέμμα βουρκωμένο, με μια παράτολμη κίνηση, με μια αξέχαστη στιγμή, με μια εικόνα λέει χίλιες λέξεις.
Κάθε λαός θα έπρεπε να είχε κοντά του την ώρα της ανάγκης ένα Τσάρλυ Τσάπλιν, ένα Σαρλώ, ένα Καραγκιόζη με την ετυμολογική έννοια, για να προστατεύει μέσω της αξιοπρέπειας του πόνου τα ανθρώπινα δικαιώματα του καθενός.
Μόνο έτσι ο κάθε μετανάστης, ο κάθε πρόσφυγας, ο κάθε εγκλωβισμένος ακόμα και ο κάθε αγνοούμενος θα διεκδικούσε με τα δικαιώματά του, την ύπαρξή του. Μόνο έτσι ο κάθε πολίτης μιας λαβωμένης χώρας θα έβλεπε με τα μάτια του τα δάκρυα που δεν κύλησαν από φιλότιμο για να μην πληγώσουν την ψυχή του. Μόνο έτσι θα ήξερε τι σήμαινε η ανάγκη.
Ο ασπρόμαυρος άνθρωπος
Το διαμέρισμα ήταν γεμάτο χρώματα. Οι τοίχοι,
τα έπιπλα, ακόμα και τα βιβλία ήταν χρώματα.
Ζεστά.
Τίποτα δεν ήταν μαύρο μα ούτε και λευκό.
Κάποιος τα είχε απαγορέψει. Ή δεν υπήρχαν πια.
Ποιος ξέρει; Το δωμάτιο ήταν φωτεινό.
Ένα μπαλκόνι ανοιχτό στον κόσμο.
Όμως ο κόσμος ήταν άδειος.
Βαστούσε όλον τον κόσμο του μέσα στα χέρια του.
Το μοναδικό του βιβλίο. Και το τελευταίο του ίσως.
Διάβαζε τα μαύρα γράμματα πάνω στο λευκό χαρτί.
Και μέσα του έτρεχε το μελάνι.
Το σώμα του είχε την κούραση του πόνου.
Μα ήταν ζωντανός τουλάχιστον.
Δεν θυμόταν πια πόσα βάρη είχε σηκώσει.
Το μόνο σίγουρο ήταν το βάρος του φωτός.
Δεν έκλαιγε. Δεν μπορούσε. Δεν του το είχαν μάθει.
Ήξερε μόνο να δουλεύει μέρα νύχτα.
Ζούσε μόνο τη νύχτα. Μετά το μεροκάματο.
Και μετά το παν της καθημερινότητας διάβαζε το τίποτα.
Διάβαζε για να μην ξεχάσει. Δεν έπρεπε να ξεχάσει.
Το χρώμα του αοράτου.
Ο Νίκος Λυγερός είναι μαθηματικός,
στρατηγικός αναλυτής και γεννήθηκε...
Διαβάστε την συνέχεια του βιογραφικού »
Σ. Ντρέκου: Ο αλητάκος κάνει ένα περιπετειώδες υπερατλαντικό ταξίδι με το πλοίο, αλλά και μόλις φτάνει στην Αμερική, τα προβλήματα του πολλαπλασιάζονται. Ένα μικρό αριστούργημα ο «Μετανάστης». Είναι μια συγκινητική, πανέμορφη και ανθρώπινη κωμωδία του Τσάπλιν (η πιο κλασική από τις μικρού μήκους του) που μιλάει για την περιπέτεια και τα όνειρα των μεταναστών για μια καλύτερη ζωή. Οι σκηνές με το άγαλμα της ελευθερίας σε συνδυασμό με το δέσιμο των μεταναστών, πείραξαν πολλούς, αλλά πρόκειται για σημαντική στιγμή αυτού του θαυμάσιου και πανέξυπνου έργου τέχνης.
Καλή θέαση.
Charlie Chaplin: The Immigrant (1917)
Black and white με ελληνικούς υπότιτλους
& Colorization movie Video
Charlie Chaplin - The Immigrant (Colorization)
Video: Ν. Λυγερός - Ασπρόμαυρος μονόλογος
Σοφία Ντρέκου: Σημασία έχει το αποτέλεσμα το οποίο και
Info Via from Opus of Nikos Lygeros: Home
799 - Ο ασπρόμαυρος μετανάστης, March 15, 2012
14234 Ο ασπρόμαυρος μίμος January 3, 2014
Σχετικά Θέματα:
★ Cinema, Mon Amour. ο Κινηματογράφος της Λογοτεχνίας
και η Λογοτεχνία του Κινηματογράφου, Ν. Λυγερός [video]
★ Ο κινηματογράφος ή αλλιώς σινεμά και το τέλος του κινηματογράφου
Τίποτα δεν ήταν μαύρο μα ούτε και λευκό.
Κάποιος τα είχε απαγορέψει. Ή δεν υπήρχαν πια.
Ποιος ξέρει; Το δωμάτιο ήταν φωτεινό.
Ένα μπαλκόνι ανοιχτό στον κόσμο.
Όμως ο κόσμος ήταν άδειος.
Βαστούσε όλον τον κόσμο του μέσα στα χέρια του.
Το μοναδικό του βιβλίο. Και το τελευταίο του ίσως.
Διάβαζε τα μαύρα γράμματα πάνω στο λευκό χαρτί.
Και μέσα του έτρεχε το μελάνι.
Το σώμα του είχε την κούραση του πόνου.
Μα ήταν ζωντανός τουλάχιστον.
Δεν θυμόταν πια πόσα βάρη είχε σηκώσει.
Το μόνο σίγουρο ήταν το βάρος του φωτός.
Δεν έκλαιγε. Δεν μπορούσε. Δεν του το είχαν μάθει.
Ήξερε μόνο να δουλεύει μέρα νύχτα.
Ζούσε μόνο τη νύχτα. Μετά το μεροκάματο.
Και μετά το παν της καθημερινότητας διάβαζε το τίποτα.
Διάβαζε για να μην ξεχάσει. Δεν έπρεπε να ξεχάσει.
Το χρώμα του αοράτου.
Ο Νίκος Λυγερός είναι μαθηματικός,
στρατηγικός αναλυτής και γεννήθηκε...
Διαβάστε την συνέχεια του βιογραφικού »
Movie (1917) Charlie Chaplin: The Immigrant
Σ. Ντρέκου: Ο αλητάκος κάνει ένα περιπετειώδες υπερατλαντικό ταξίδι με το πλοίο, αλλά και μόλις φτάνει στην Αμερική, τα προβλήματα του πολλαπλασιάζονται. Ένα μικρό αριστούργημα ο «Μετανάστης». Είναι μια συγκινητική, πανέμορφη και ανθρώπινη κωμωδία του Τσάπλιν (η πιο κλασική από τις μικρού μήκους του) που μιλάει για την περιπέτεια και τα όνειρα των μεταναστών για μια καλύτερη ζωή. Οι σκηνές με το άγαλμα της ελευθερίας σε συνδυασμό με το δέσιμο των μεταναστών, πείραξαν πολλούς, αλλά πρόκειται για σημαντική στιγμή αυτού του θαυμάσιου και πανέξυπνου έργου τέχνης.
Καλή θέαση.
Charlie Chaplin: The Immigrant (1917)
Black and white με ελληνικούς υπότιτλους
& Colorization movie Video
Charlie Chaplin - The Immigrant (Colorization)
Video: Ν. Λυγερός - Ασπρόμαυρος μονόλογος
Music: Composition title: Emotional power.
Composer's name: Theodoros Tsiamitas
Σοφία Ντρέκου: Theo, εύγε πολλάκις!!! Από τις ιδιαιτέρως παλαιότερες αγαπημένες μου αναρτήσεις, σ' ευχαριστώ που μου την θύμισες !!!! 22 Οκτωβρίου 2014 στις 4:35 π.μ.
Σοφία Ντρέκου: Theo, τί βλέπω τώρα;; Δικό σου είναι το βίντεο... είσαι ο δημιουργός!!! Μπράβο σου... το συμπλήρωσα στην ανάρτησή μου μαζί με το όνομά σου. 22 Οκτωβρίου 2014 στις 4:36 π.μ.
Theo Tsiamitas: Να είσαι καλά Σοφία. Συνέθεσα την μουσική. Το βιντεο
Composer's name: Theodoros Tsiamitas
Σοφία Ντρέκου: Theo, εύγε πολλάκις!!! Από τις ιδιαιτέρως παλαιότερες αγαπημένες μου αναρτήσεις, σ' ευχαριστώ που μου την θύμισες !!!! 22 Οκτωβρίου 2014 στις 4:35 π.μ.
Σοφία Ντρέκου: Theo, τί βλέπω τώρα;; Δικό σου είναι το βίντεο... είσαι ο δημιουργός!!! Μπράβο σου... το συμπλήρωσα στην ανάρτησή μου μαζί με το όνομά σου. 22 Οκτωβρίου 2014 στις 4:36 π.μ.
Theo Tsiamitas: Να είσαι καλά Σοφία. Συνέθεσα την μουσική. Το βιντεο
το έφτιαξε άλλος συμμαθητής. 22 Οκτωβρίου 2014 στις 3:11 μ.μ.
Σοφία Ντρέκου: Σημασία έχει το αποτέλεσμα το οποίο και
είναι αριστουργηματικό!! 22 Οκτωβρίου 2014 στις 3:12 μ.μ.
Info Via from Opus of Nikos Lygeros: Home
799 - Ο ασπρόμαυρος μετανάστης, March 15, 2012
799 - The black and white immigrant - In English:
Perfection 13 3 3/2012. Monologue en noir et blanc
Perfection 6 6 6/2005. En. The black and white man.
(poem). Fr. L'homme en noir et blanc. (poème).
The black and white man.(Poem) - N. Lygeros. 14234 Ο ασπρόμαυρος μίμος January 3, 2014
8564 Ασπρόμαυρη ταινία - June 13, 2012
13603 Charlie Chaplin à 27 ans. (Monolithe) Ν. Λυγερός
Published: October 1, 2013 Post Category: Drawings
13603 Charlie Chaplin à 27 ans. (Monolithe) Ν. Λυγερός
Published: October 1, 2013 Post Category: Drawings
57484 - O Charlie Chaplin. December 30, 2020
8542 - L’homme de ta vie: January 1, 2012: Drawings
(Feutres japonais sur papier toile 17.7×12.7) PORTRAIT
8475 - Η αληθινή αγάπη του Chaplin, June 12, 2012
Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου
54129 - Η αντίσταση August 21, 2020 / Poems
Περισσότερα: Ν. Λυγερός - N. Lygeros, Ταινίες, Τέχνες
8542 - L’homme de ta vie: January 1, 2012: Drawings
(Feutres japonais sur papier toile 17.7×12.7) PORTRAIT
8475 - Η αληθινή αγάπη του Chaplin, June 12, 2012
Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου
54129 - Η αντίσταση August 21, 2020 / Poems
Περισσότερα: Ν. Λυγερός - N. Lygeros, Ταινίες, Τέχνες
Σχετικά Θέματα:
★ Cinema, Mon Amour. ο Κινηματογράφος της Λογοτεχνίας
και η Λογοτεχνία του Κινηματογράφου, Ν. Λυγερός [video]
★ Ο κινηματογράφος ή αλλιώς σινεμά και το τέλος του κινηματογράφου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου