Η αναμόχλευση του παρελθόντος προσδίδει ακόμη και στις πιο απλές καθημερινές στιγμές της συνύπαρξης του παιδιού με τη μάνα του μια μοναδικότητα. Με τρυφερότητα και νοσταλγία ανακαλεί στη μνήμη του ο Γιάννης Ρίτσος στο ποίημά του [Η μητέρα μου] (απόσπασμα από το «Ορέστης, Τέταρτη διάσταση») την εικόνα της μάνας του σε συγκεκριμένες τέτοιες στιγμές, όπως:
Νικηφόρος Βρεττάκος: «Κάθε Μεγάλη Παρασκευή συμμετέχω στο θείο δράμα, που το βλέπω σαν το καθολικό δράμα της ίδιας της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς αντιπροσωπεύει όλους όσοι πόνεσαν: τους μάρτυρες, τους αδικημένους, τους πεφορτισμένους.