Ύψωση Τιμίου Σταυρού: το ιστορικό της εορτής και η περιγραφή της εικόνας της Υψώσεως

της Σοφίας Ντρέκου

Ο Σταυρός πριν τη μεγάλη σταυρική θυσία του Χριστού ήταν έχθιστο φονικό όργανο εκτέλεσης κακούργων. Όποιος πέθαινε δια της σταυρώσεως χαρακτηρίζονταν «επικατάρατος» (Γαλ.3:1). 

Η Πρόοδος του Τιμίου Σταυρού: Ιστορία και νόημα της αρχαίας λιτανείας του Αυγούστου με θεολογικό και υγειονομικό νόημα

Πομπή του σταυρού στο πολιορκημένο Λένινγκραντ - Νικολάι Λουκιάνοφ.

Крестный ход в блокадном Ленинграде / Художник Николай Лукианов

Η Πρόοδος του Τιμίου Σταυρού (1 Αυγούστου): Ιστορία και νόημα της λιτανείας του Αυγούστου στην Ορθόδοξη Παράδοση. Μια αρχαία λιτανεία με θεολογικό και υγειονομικό νόημα.

Η λιτανεία του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη,

ως ευλογημένη πορεία προστασίας από ασθένειες και

πνευματικής καθαρής προετοιμασίας πριν τον Δεκαπενταύγουστο.

Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού - Ιστορία, Θεολογία και Σύγχρονα Μηνύματα | Αέναη επΑνάσταση

Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στο Μηνολόγιο Βασιλείου Β΄ (11ος αιώνας)

Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Μηνολόγιο Βασιλείου Β'. Πρώτο

τέταρτο 11ου αιώνα. Ρώμη, Αποστολική Βιβλιοθήκη του Βατικανού.

The Elevation of the Holy Cross. Menologion of Basil II. First

quarter of 11th century. Rome, Biblioteca Apostolica Vaticana.

Αφιέρωμα στη μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας στις 14 Σεπτεμβρίου: Ιστορία, παραδόσεις, θεολογικό νόημα και κοσμολογική προοπτική του Σταυρού.

✞ Ο Σταυρός Του Χριστού, είναι η αέναη επΑνάσταση της

Ορθοδοξίας και του Πολιτισμού ...ΕΙΝΑΙ το Πολίτευμα μας ✞

✍️ Σοφία Ντρέκου (Sophia Drekou)

Εισαγωγή

Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού: Η εορτή που τελείται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες στιγμές της Ορθοδοξίας. Η γιορτή συνδέεται με την Αγία Ελένη και την ανεύρεση του Σταυρού του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, με την ιστορική ανάκτησή του από τον αυτοκράτορα Ηράκλειο, αλλά και με το θαυμαστό όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. 

Ο Σταυρός δεν είναι μόνο ιστορικό κειμήλιο αλλά και διαχρονικό σύμβολο σωτηρίας, πίστης και πολιτισμού, με πλούσιες παραδόσεις και θεολογικά νοήματα που παραμένουν ζωντανά έως σήμερα.

Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού: Ιστορικό πλαίσιο

Αγία Ελένη, ανεύρεση Σταυρού, Μεγάλος Κωνσταντίνος, Ηράκλειος.

21 Μαρτίου 630: Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος
επανάφερε τον Τίμιο Σταυρό στην Ιερουσαλήμ.

Το 614, ο Χοσρόης Β’ της Περσίας έκλεψε τον Τίμιο Σταυρό από την Ιερουσαλήμ ως τρόπαιο, αφού κατέλαβε την πόλη. Το 628, ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ηράκλειος τον κατατρόπωσε και πήρε πίσω το ιερό κειμήλιο.

Στην αρχή το τοποθέτησε στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα, στις 21 Μαρτίου 630, στην Ιερουσαλήμ. Μερικοί μελετητές αναφέρουν ότι η ανάκτηση του Τίμιου Σταυρού από τους Πέρσες ήταν ένα κόλπο που εξυπηρετούσε πολιτικές σκοπιμότητες, καθώς μάλλον, έξι αιώνες μετά τη σταύρωση, είχε χαθεί...

Ο άμβωνας της Αγίας Σοφίας, τόπος ύψωσης Σταυρού

Αναπαράσταση άμβωνα της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

Απεικόνιση του άμβωνα στον Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας

του πρώτου ορθόδοξου ναού στην Κωνσταντινούπολη

Στὴν άνω εἰκόνα ἀπὸ τὸ Μηνολόγιο τοῦ Βασιλείου Β´ (10ος αἰ.) ὁ πατριάρχης στέκεται στὴν κορυφὴ τοῦ ἄμβωνα συνοδευόμενος ἀπὸ δύο κληρικούς. Δεξιά, στὴ βάση τοῦ ἄμβωνα, ἕνας διάκονος κρατάει λαμπάδα. Ἀριστερά, ἡ γηραιὰ μορφὴ ἴσως εἶναι ὁ σκευοφύλακας ποὺ μετέφερε τὴ θήκη μὲ τὸν σταυρό. (Bιβλ. Βατικανοῦ, cod. gr. 1613, σ. 35).

Ὁ ἄμβωνας ὡς ἀρχιτεκτονικὸ τμῆμα στὸ κέντρο τοῦ ναοῦ διατήρησε κεντρικὴ θέση στὰ δρώμενα τῆς ὀρθόδοξης λατρείας. Οὐσιαστικὰ λειτουργοῦσε ὅπως τὸ θεατρικὸ πατάρι στὸ ὁποῖο εἶναι ὁρατὸς ὅποιος στεκόταν ἐκεῖ, περιμετρικά, ἀπὸ ὅλη τὴ σύναξη.

Ἡ ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ποὺ γιορτάζεται 14 Σεπτεμβρίου, εἶχε καθιερωθεῖ ἤδη τὸν 4ο αἰώνα, καὶ ἔχει συνδεθεῖ μὲ τὴν Ἁγία Ἑλένη καὶ τὴν εὕρεση τοῦ Σταυροῦ τοῦ Ἰησοῦ στὰ Ἱεροσόλυμα ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο τῆς πόλης Μακάριο. Κατὰ μίμηση τοῦ Μακαρίου ὁ πατριάρχης ἀνεβαίνει στὸν ἄμβωνα ὑψώνοντας στὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα τὸν σταυρὸ ποὺ κρατᾶ.

Απόσπασμα το βιβλίο του καθηγητή του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Αθηνών 

Ιωσήφ Βιβιλάκη, με τίτλο: «Το κήρυγμα ως performance» από της εκδόσεις Αρμός.

Ο Άμβων Δεν σώζεται στην Κωνσταντινούπολη. Από περιγραφές γνωρίζουμε ότι βρισκόταν κάτω από τον τρούλλο. Αποτελούσε μια υπερυψωμένη μαρμάρινη πλατφόρμα με περιμετρικά στηθαία στηριγμένη πάνω σε οκτώ κίονες που άφηναν χώρο για ψάλτες από κάτω. Συνδεόταν με υπερυψωμένη εξέδρα (σολέα) με την Ωραία Πύλη του Τέμπλου. Υπάρχουν πολλές προτεινόμενες αναπαραστάσεις του άμβωνα, αλλά επιλέχτηκε η εναργέστερη. (Βλ. εδώ)

Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού (ΕΜΕ)

14 Σεπτέμβρη: η γιορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης

του Τιμίου Σταυρού, μια μέρα για τους ορθόδοξους

χριστιανούς αντίστοιχη με τη Μεγάλη Παρασκευή.

Εορτάζουν τα ονόματα: Θεοκλής, Θεοκλέας, Θεόκλεια,
Σταύρος, Σταύρακας, Σταυράκιος, Σταυρής, Σταυριανός,
Σταυράκης, Σταυρούλα, Σταυριανή, Σταυρίνα, Σταυρία.

Μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθοδοξίας κι από τις πιο αγαπημένες στους ορθόδοξους λαούς - κι όμως, μέρα νηστείας χωρίς λάδι (μόνο σαλάτα αλάδωτη, βραστές πατάτες, ψωμί κι ελιές και τέτοια), όπου στις εκκλησίες διαβάζουμε το ευαγγέλιο με τη σταύρωση του Χριστού.

Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού είναι μία σταθερή θρησκευτική εορτή που έχει καθοριστεί να εορτάζεται στις 14 Σεπτεμβρίου από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού τιμάται και από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και από την Καθολική Εκκλησία.

►Δείτε: Ύψωση Τιμίου Σταυρού: το ιστορικό της εορτής και η περιγραφή της εικόνας

Σύμφωνα με τους συναξαριστές η εορτή γίνεται για την πρώτη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού που έγινε στις 14 Σεπτεμβρίου το 335 μ.Χ. ενώ κάποιοι άλλοι συναξαριστές υποστηρίζουν ότι η εορτή αυτή γίνεται για την δεύτερη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού δηλαδή για την Ύψωση του 629 μ.Χ. 

► Παλαιές μαρτυρίες για το σημείο του Τιμίου Σταυρού που φάνηκε στα Ιεροσόλυμα

Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται από τούς Αποστολικούς χρόνους. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία με τα οποία ο μέγας απόστολος εξαίρει τον ρόλο του Σταυρού στην διαδικασία της σωτηρίας του κόσμου.

Οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς.

Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού φάνηκε στο θαυμαστό όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στα 312, ενώ βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου κοντά στη Ρώμη. Ο αυτοκράτορας είδε στον ουρανό, ημέρα μεσημέρι, το σημείο του σταυρού, σχηματισμένο με αστέρια, και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», επίσης σχηματισμένη με αστέρια. Ήταν η 28η Οκτωβρίου 312.

ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ...

Από εκείνη την ώρα έδωσε διαταγή το σημείο αυτό να γίνει το σύμβολο του στρατού του. Χαράχτηκε παντού, στις ασπίδες των στρατιωτών, στα κράνη, στα λάβαρα, και αλλού.

Κατάλαβε ο μεγάλος και διορατικός εκείνος άνδρας ότι το μέλλον της ανθρωπότητας ανήκε στον Χριστιανισμό, όπως και έγινε. Έτσι έδωσε αμέσως διαταγή να σταματήσουν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, καθώς και όλων όσων διώκονταν για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

Με το γνωστό «Διάταγμα των Μεδιολάνων» κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκία στο κράτος.

Παράλληλα υιοθέτησε τις ευαγγελικές αρχές για να γίνουν η βάση του δικαίου και της νομοθεσίας του (κατάργηση δουλείας, κοινωνική πρόνοια, αργία Κυριακής, κ.λπ).

► Δείτε: Μετά από 1700 χρόνια καταργείται η Αργία της Κυριακής (Ιστορικές αναφορές)

Για να είναι δίκαιος με όλους τους υπηκόους παρέμεινε προστάτης και της εθνικής θρησκείας (Μέγας Αρχιερεύς).

Η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη αναφέρεται από πολλούς ιστορικούς της πρωτοβυζαντινής περιόδου (Σωκράτης, Σωζόμενος Θεοδώρητος, Ρουφίνος και Αμβρόσιος).

► Ιστορικό Ευρέσεως Τιμίου Σταυρού μετά των Τιμίων Ήλων υπό της Αγίας Ελένης

Σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες, ο αυτοκράτωρ Αδριανός είχε οικοδομήσει επί του τάφου του Ιησού Χριστού ειδωλολατρικό ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη.

Η Αγία Ελένη γνωρίζοντας αυτήν την παράδοση κατεδάφισε τον ναό και κάτω από τα θεμέλιά του βρήκε τρεις σταυρούς. Προκειμένου να διαπιστωθεί ποιός σταυρός ήταν εκείνος του Ιησού Χριστού ο τότε επίσκοπος Ιεροσολύμων ακούμπησε το σώμα μίας ευσεβέστατης νεκρής γυναίκας διαδοχικά και με τους τρεις σταυρούς. Μόλις το νεκρό σώμα της γυναίκας ακούμπησε τον Τίμιο Σταυρό αναστήθηκε.

Την επομένη, την 14η Σεπτεμβρίου του 335 έγινε η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού εντός του ναού και σε περιφανές μέρος για να μπορούν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι οι περιχαρείς πιστοί.

Όμως την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε και την δεύτερη ύψωση. 

Στα 613 οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. Η παράδοση αναφέρει ότι άπειρα θαύματα γινόταν εκεί.

Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν το Τίμιο Ξύλο μαγικό και γι' αυτό το φύλασσαν και το προσκυνούσαν, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και ιδιότητα!

Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά την νίκη του εναντίον των Περσών παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε εκ νέου στο ναό της Αναστάσεως.

Θεολογικό νόημα και λατρευτική εμπειρία

Ευαγγελικά χωρία, Παύλειες επιστολές, Ορθόδοξη λατρεία.

Ήταν πάλι 14 Σεπτεμβρίου του 626.

Ο αρχαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας Παυλίνος αναφέρει στην ενδέκατη επιστολή του ότι η τοπική εκκλησία των Ιεροσολύμων θεώρησε ότι ο Σταυρός του Χριστού ανήκει σε όλη την χριστιανοσύνη και γι' αυτό αποφάσισε να τεμαχίσει το Τίμιο Ξύλο και να το διανείμει σε όλη την Εκκλησία. Η Αγία Ελένη έπειτα πήρε τον Τίμιο Σταυρό μαζί της στην Κωνσταντινούπολη, αφού όμως άφησε μέρος αυτού στα Ιεροσόλυμα, στον Πατριάρχη Μακάριο.

Ο Σταυρός του Κυρίου είχε 4,50 μέτρα ύψος και 2,40 μέτρα πλάτος. Κι ο ιστορικός Παυλίνος στην ενδέκατη επιστολή του αναφέρει ότι ενώ ο Σταυρός, από την ημέρα της εύρεσης του τεμαχιζότανε (σε απειροελάχιστα κομματάκια) και δινότανε στους πιστούς για ευλογία, εν τούτοις αυτός παρέμεινε ακέραιος και δεν μειωνόταν καθόλου!

Επίσης, όσον άφορα τα καρφιά του Κυρίου, καθώς αναφέρει η παράδοση, ξεχώρισαν από τα καρφιά των ληστών διότι δεν είχαν σκουριάσει από το πέρασμα των χρόνων, φαινόντουσαν σαν καινούργια, ενώ των ληστών ήταν σκουριασμένα.

Έτσι διασώθηκαν μέχρι σήμερα πολλά τεμάχια, τα οποία φυλάσσονται ως τα πολυτιμότερα κειμήλια, κυρίως στις ιερές μονές του Αγίου Όρους.

Μια εσχατολογική προφητεία λέγει πως ένα από τα συγκλονιστικά γεγονότα του τέλους του κόσμου θα είναι και η επανένωση του Τιμίου Σταυρού!

Έθιμα και παραδόσεις της ημέρας

Βασιλικός, αγιασμός, ναυτικοί, αγρότες, νηστεία.

Βασιλικός: Στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού συνηθίζεται να μοιράζεται στις εκκλησίες βασιλικός ο οποίος δίνεται γιατί όταν η Αγία Ελένη επιθεωρούσε τα κτήματα και τα χωράφια της περιοχής, οδηγήθηκε τυχαία σε ένα αρωματικό φυτό το οποίο όταν το μύρισε αισθάνθηκε ότι εκεί κάτω βρισκόταν ο Τίμιος Σταυρός και έβαλε τους εργάτες να σκάψουν. Σκάβοντας τελικά βρήκαν τον Σταυρό του Θεανθρώπου. Έτσι και η Αγία Ελένη ονόμασε το φυτό βασιλικό. Τον βασιλικό που μοιράζει η εκκλησία στους πιστούς τον παίρνουν οι γυναίκες και τον σταυρώνουν στο στο προζύμι που έφτιαχναν και ύστερα τον έβαζαν σε ένα ποτήρι με νερό ελπίζοντας ότι θα έβγαζε ρίζες και έτσι θα τον φύτευαν ξανά. (σχετικά εδώ)

Αγιασμός: Τον αγιασμό τον έδινε η εκκλησία στους πιστούς για να αγιάσουν το σπίτι τους και για να φτιάξουν το προζύμι της χρονιάς το οποίο ήταν γλυκό και δεν μούχλιαζε.

Την ημέρα του της Ύψωσης του Τίμιου Σταυρού οι ναυτικοί συνήθιζαν να δένουν τα καράβια τους και και να μην ταξιδεύουν επειδή υπήρχε μια παροιμία που έλεγε «Του Σταυρού, σταύρωνε και δένε».

Οι αγρότες έφερναν ένα μείγμα από τα δημητριακά που θα έσπερναν μέσα στην εκκλησία για να δεχτούν την ευλογία του πρεσβυτέρου «Βλαστήσαι την γην, και δούναι σπέρμα το σπείροντι, και άρτον εις βρώσιν».

Την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού γιορτάζουν τα ονόματα: Θεοκλής, Θεοκλέας, Θεόκλεια, Σταύρος, Σταύρακας, Σταυράκιος, Σταυρής, Σταυριανός, Σταυράκης, Σταυρούλα, Σταυριανή, Σταυρίνα, Σταυρία.

Το απολυτίκιο της ημέρας: Σώσον Κύριε τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου. Νίκας τοις Βασιλεύσι (ή τοις ευσεβέσι) κατα βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων δια του Σταυρού Σου πολίτευμα.

Δείτε: Ιστορικό Ευρέσεως Τιμίου Σταυρού μετά των Τιμίων Ήλων υπό της Αγίας Ελένης

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ

Σταύρωση του Χριστού, έργο Άντονι βαν Ντάικ, 1627.

Crucifixion - Anton Van Dyck (1627) Άντονι βαν Ντάικ

Museo Nacional Thyssen-Bornemisza. Wikipedia

Γράφει ο Θοδωρής Ρουμπάνης στο ethnos.gr

Πιστεύεται ότι επινοήθηκε από τους Πέρσες τον 6ο αιώνα π.Χ. Οι Ρωμαίοι μαστίγωναν με το φραγγέλιο τους κατάδικους πριν από την καθήλωση. Ο θάνατος ερχόταν από ασφυξία.

Σταύρωση και μαρτύριο: ιστορικά και ιατρικά δεδομένα

Από Κικέρωνα έως ιατρικές μελέτες του σταυρικού θανάτου.

Ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρωνας, γνωστός και απλά ως Κικέρων, θεωρείται δικαίως ένας από τους μεγαλύτερους διανοητές, ρήτορες και συγγραφείς στη λατινική γλώσσα. Έζησε μεταξύ 106 π.Χ. και 43 π.Χ., δηλαδή στο τέλος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας.

Μία από τις φοβερότερες εμπειρίες της ζωής του ήταν η παρουσία σε εκτέλεση καταδίκου με τη μέθοδο της σταύρωσης. «Είναι το πλέον φρικτό βασανιστήριο που έχω παρακολουθήσει», είπε.

Γενικά οι Ρωμαίοι ευγενείς απέφευγαν ακόμα και να αναφέρουν τις λέξεις σταύρωση ή σταυρός. Τις θεωρούσαν αποτρόπαιες, όπως αποτρόπαιο και ασύλληπτης αγριότητας ήταν το μαρτύριο που δήλωναν.

Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι η σταύρωση ως θανατική ποινή άρχισε να εφαρμόζεται από τον 6ο π.Χ. αιώνα στην αυτοκρατορία του Δαρείου. Θεωρούν ότι οι Πέρσες την εφηύραν. 

Καταργήθηκε το 337 μ.Χ. σε ολόκληρη την επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, από σεβασμό στο σταυρικό μαρτύριο του Ιησού Χριστού. Είναι ίσως ο φρικτότερος τρόπος θανάτωσης που έχει εφεύρει ο ανθρώπινος νους.

Μια διαδεδομένη αντίληψη είναι ότι ο θάνατος πάνω στον σταυρό προέρχεται από την αιμορραγία και τον πόνο που προκαλούν τα καρφιά, τα οποία έχουν διαπεράσει τα χέρια του εσταυρωμένου.

► Δείτε: Γιατί ο Χριστός πέθανε τόσο γρήγορα επάνω στο σταυρό. Η μαρτυρία των ευαγγελίων

Κανείς δεν αντιλέγει ότι αυτό πράγματι αποτελεί ένα μαρτύριο δυσβάστακτο. Όμως δεν είναι εκείνο που κατά κύριο λόγο προξενεί τον θάνατο.

Ο θάνατος πάνω στον σταυρό έχει μια σειρά προδιαθετικά αίτια. Ξεκινά από το άγριο φραγγέλωμα, το κάρφωμα των χεριών και των ποδιών, την καθήλωση στον σταυρό και στην αδυναμία αναπνοής από τον καταδικασμένο. Ο θάνατος από τη σταύρωση οφείλεται κυρίως στην ασφυξία.

Το Ευαγγέλιο περιγράφει με ενάργεια πώς οι Ρωμαίοι στρατιώτες «εράπιζον εκολάφιζον, έτυπτον, έδερον» τον Χριστό. Και το έκαναν με όλη την τραχύτητα με την οποία ήταν συνηθισμένοι να φέρουν εις πέρας το έργο τους, για να κάνουν ακόμα πιο επίπονη τη θέση του δυστυχούς, που είχε πέσει στα χέρια τους.

Το φοβερό εργαλείο που χρησιμοποιούσαν κατά τον αγριότερο τρόπο ήταν το φραγγέλιο. «Φραγγελώσας παρέδωσεν αυτόν...», αναφέρει για τον Πιλάτο ο ευαγγελιστής Μάρκος.

Το φραγγέλιο δεν ήταν μια απλή μαστίγωση. Ο δήμιος που εκτελούσε τη φραγγέλωση έπαιρνε ένα χοντρό μαστίγιο με πολλές λουρίδες στην άκρη. Πάνω τους ήταν δεμένες σφαίρες από μολύβι ή μικρά κόκαλα ζώων ή και κότσια από πρόβατο.

Το θύμα βρισκόταν δεμένο σε μια κολόνα ή έναν πάσσαλο. Ο βασανιστής χτυπούσε με δύναμη αυτό το φονικό εργαλείο πάνω στη ράχη του δεμένου ανθρώπου.

Από τα πρώτα κιόλας χτυπήματα το δέρμα του θύματος αυλακωνόταν. Υστερα από μερικά χτυπήματα έφευγαν οι σάρκες του και απογυμνώνονταν τα κόκαλα. Αναφέρονται πολλές περιπτώσεις καταδίκων που βρήκαν τον θάνατο στη διάρκεια της φραγγέλωσης.

Στην κατασχισμένη από το φραγγέλιο πλάτη του πήρε ο Ιησούς τον βαρύ ξύλινο σταυρό για να τον μεταφέρει στον λόφο του Γολγοθά. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να σηκώσει αυτό το βάρος. Έτσι και ο Χριστός λύγισε κάτω από το βάρος του σταυρού, ήδη εξαντλημένος και με αιμορραγία, που του στοίχιζε σε δυνάμεις.

Οι Ρωμαίοι στρατιώτες (όχι από καλοσύνη τους, αλλά) για να μην πεθάνει πριν φτάσει στον Γολγοθά, ανέθεσαν σε έναν περαστικό, τον Σίμωνα τον Κυρηναίο, να κουβαλήσει για το υπόλοιπο διάστημα τον σταυρό. Αιμορραγία ακατάσχετη προκαλούσαν στο τριχωτό της κεφαλής τα αγκάθια, που είχε ο στέφανος, τον οποίο του είχαν φορέσει στο πραιτόριο.

Αυτό το έξαιμο και καταπονημένο σώμα κάρφωσαν στον σταυρό.

Τα καρφιά δεν τα έμπηξαν οι δήμιοι στις παλάμες των χεριών, παρά τις διαφορετικές απεικονίσεις, που παρουσιάζουν συνήθως οι ζωγράφοι και οι αγιογράφοι

Ένας Γάλλος χειρουργός, ο Μπαρμπέτ, απέδειξε με πειράματα που έκανε σε πτώματα ότι είναι αδύνατο το ανθρώπινο σώμα να κρατηθεί από δύο καρφιά, που διαπερνούν τις παλάμες του κατάδικου, ακόμη κι αν υπάρχουν άλλα καρφιά στα πόδια
Κάτω από το βάρος του σώματος, εάν περνούσαν από εκεί τα καρφιά, θα σκιζόταν πέρα για πέρα το δέρμα ανάμεσα στα δάχτυλα και ο εσταυρωμένος θα έπεφτε με το πρόσωπο κάτω. Θα τον συγκρατούσαν μόνο τα καρφιά των ποδιών του.

Ο ίδιος επιστήμονας απέδειξε ότι το μόνο σημείο των χεριών από το οποίο μπορεί να συγκρατηθεί το σώμα στον σταυρό είναι ο καρπός.

Σε όποιο σημείο του καρπού τοποθετηθεί το καρφί, οδηγούμενο από τα οστά και τους συνδέσμους που βρίσκονται στο σημείο αυτό, θα περάσει από έναν ανατομικό χώρο, που οι γιατροί ονομάζουν destot. Με άλλα λόγια θα περάσει ανάμεσα από τα δύο οστάρια του καρπού.

Από δώδεκα πειράματα που έκανε ο Μπαμπέτ βγήκε το ίδιο συμπέρασμα. Κανένα κόκαλο δεν τραυματίστηκε ή δεν έσπασε από το κάρφωμα του χεριού στο ύψος του καρπού. Παρατήρησε, επίσης, ότι στον χώρο αυτόν το καρφί έρχεται σε αδιάκοπη επαφή και τριβή με ένα μεγάλο νεύρο, το λεγόμενο μέσο νεύρο.

Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τους φοβερούς πόνους που προκαλεί στον εσταυρωμένο αυτός ο τραυματισμός του νεύρου. Εδώ ένα μικρό χτύπημα στον αγκώνα προκαλεί ένα αφόρητο αίσθημα ηλεκτρικής εκκένωσης. Ένα πολλαπλάσιο ερέθισμα πόνου συνόδευε το μαρτύριο της σταύρωσης. Όσο για το καρφί των ποδιών διαπιστώθηκε ότι θα πρέπει να περνούσε ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο μετατάρσιο.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ο σταυρός χρησιμοποιήθηκε σε αρκετούς λαούς

Η σταύρωση, ο φρικτότερος τρόπος θανάτωσης που επινόησε το ανθρώπινο μυαλό, πρωτοεμφανίστηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα. Μέχρι το 337 μ.Χ. που καταργήθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο χρησιμοποιήθηκε σε αρκετούς λαούς, Πέρσες, Ιουδαίους, Καρχηδόνιους, Ρωμαίους.

Οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τη σταύρωση ήταν οι Πέρσες. Αυτοί ίσως και την επινόησαν. 

Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως ο Δαρείος ο Α’, βασιλιάς των Περσών, σταύρωσε 3.000 πολιτικούς αντιπάλους του στη Βαβυλώνα. Αυτό τοποθετείται χρονικά στο 519 π.Χ.

Άλλες αρχαίες πηγές αναφέρουν τη χρήση της σταύρωσης από τους Ινδούς, τους Σκύθες, τους Θράκες, τους Γερμανούς και τους Νουμίδες. Κατά τον Πολύβιο τη σταύρωση εφάρμοσαν και οι Καρχηδόνιοι από τους οποίους την πήραν και οι Ρωμαίοι.

Στον ελληνικό κόσμο οι εγκληματίες συχνά τοποθετούνταν πάνω σε ένα επίμηκες ξύλο, πάνω στο οποίο διαπομπεύονταν, βασανίζονταν και θανατώνονταν.

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ότι ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος Α’ σταύρωσε Ελληνες μισθοφόρους που είχαν προσληφθεί από τους Καρχηδονίους.

Τη σταύρωση χρησιμοποίησε και ο Μέγας Αλέξανδρος. Μετά την άλωση της Τύρου διέταξε τη σταύρωση 2.000 υπερασπιστών της φοινικικής αυτής πόλης, που επέζησαν της σκληρής και πολύχρονης πολιορκίας. Ο Αρριανός αναφέρει ότι ο Μακεδόνας στρατηλάτης, μετά τον θάνατο του Ηφαιστίωνα, πρόσταξε τη σταύρωση του Γλαυκία, που ήταν γιατρός του επιστήθιου φίλου του.

Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής το 303 π.Χ., όταν κατέλαβε τη Συκιώνα, σταύρωσε 80 άνδρες από το αντίπαλο στρατόπεδο.

Ο Αντίοχος Δ' ο Επιφαλής, που διοικούσε την Ιουδαία, θέλησε να εξαλείψει τον ιουδαϊσμό και γι' αυτό παρήγγειλε να σταυρώνονται όσοι παραμένουν πιστοί στη θρησκεία του Μωυσή.

Το 88 π.Χ. ο αρχιερέας και βασιλιάς των Ιουδαίων Αλέξανδρος Ιανναίος διέταξε τη σταύρωση 800 Φαρισαίων αντιπάλων του.

ΔΕΙΤΕ: Ποιά ήταν τα Πρόσωπα κοντά στον Ιησού;

Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ

Οι Γερμανοί «παράλλαξαν» το βασανιστήριο στους δύο πολέμους

Αναλύοντας τον μηχανισμό του σταυρικού θανάτου ο καθηγητής Σπυρίδων Γ. Μακρής ξεκινά από τις εικόνες, που παρουσιάζουν τους δύο ληστές, «τους συσταυρωθέντας» με τον Χριστό. Αυτούς δεν τους είχαν καρφώσει πάνω στον σταυρό, αλλά τους είχαν δέσει τα χέρια με σχοινί.

Πράγματι για να εκπνεύσει κανείς «επί ξύλου κρεμάμενος» δεν απαιτείται να καρφωθούν τα χέρια και τα πόδια του πάνω στα δύο τεμνόμενα δοκάρια. Αρκεί και το δέσιμό τους.

Ο Σπ. Γ. Μακρής φέρνει δύο σύγχρονα ιστορικά παραδείγματα:

* Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στον Γερμανικό Στρατό εφαρμοζόταν ως πειθαρχική ποινή το δέσιμο των χεριών του τιμωρημένου από τα χέρια ψηλά σε έναν πάσσαλο με τέτοιο τρόπο, ώστε τα πόδια του να μην ακουμπούν στο έδαφος. Σύντομα το άτομο αυτό παρουσίαζε συμπτώματα ασφυξίας. Οι αναπνευστικές του κινήσεις γίνονταν όλο και πιο δύσκολες. Το αίμα συγκεντρωνόταν με μεγάλη πίεση στο κεφάλι. Οι αρτηρίες πρήζονταν. Το κεφάλι γινόταν υπεραιμικό. Ο άνθρωπος λιποθυμούσε. Και αν δεν προλάβαιναν να κόψουν το σχοινί, θα πέθαινε.

* Αυτό το μαρτύριο θυμήθηκαν οι ναζί και στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στο χρονικό του Νταχάου αναφέρεται ότι κρατούμενοι θανατώνονταν με αυτόν τον τρόπο. Αυτόπτες μάρτυρες μίλησαν με αποτροπιασμό για όσα είδαν τα μάτια τους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το πρόσωπο του ανθρώπου παραμορφώνεται σαν του απαγχονισμένου. Ο θώρακας διατείνεται σε αφάνταστο βαθμό. Το κοιλιακό τοίχωμα δημιουργεί μια βαθιά κοιλότητα. Ο κρεμασμένος περιβρέχεται από ιδρώτα, τόσο που κάτω από τα πόδια του δημιουργείται μια μικρή λίμνη.

ΔΕΙΤΕ την μελέτη του Σπ. Γ. Μακρή, καθ. Αναισθησιολογίας Α.Π.Θ. »»» Η επιστήμη μπροστά στη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού

Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι ο σταυρός φέρνει τον άνθρωπο σε μια μεγάλη έλξη, που οφείλεται στο βάρος του σώματος. Το βάρος τραβά το κορμί προς τα κάτω από τα χέρια με μια μεγάλη έλξη των χεριών, των βραχιόνων, των ώμων και του θώρακα. Αυτή η έλξη βαστά τον θώρακα σε μια συνεχή αναγκαστική θέση εισπνοής, αν και ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκτελέσει κινήσεις εκπνοής.

Στον κάθε άνθρωπο οι κινήσεις εκπνοής γίνονται παθητικά από τον οργανισμό χωρίς να απαιτείται καμιά προσπάθεια. Πρόκειται για μια αυτόματη επάνοδο του μεταμορφωμένου από την εισπνοή θώρακα. Με αυτόν τον τρόπο ανανεώνεται ο αέρας στις κυψελίδες των πνευμόνων, οξυγονώνεται το αίμα και εξασφαλίζεται η επιβίωση.

Στην κατάσταση της σταύρωσης ο άνθρωπος βρίσκεται σε πολύ μεγάλο περιορισμό της αναπνοής του. Είναι κάτι σαν να τον έχουν δέσει σφιχτά από τον θώρακα ή σαν να έχουν τοποθετήσει επάνω του ένα μεγάλο βάρος. Οι πνεύμονες δεν μπορούν να γεμίσουν αέρα. Ο θάνατος από τη σταύρωση οφείλεται κυρίως σε ασφυξία.

Η μεγάλη πίεση στον θώρακα εμποδίζει το αίμα να κατέβει από το κεφάλι στην καρδιά. Η μεγάλη συμφόρηση αίματος στο κεφάλι των ανθρώπων αυτών, των εσταυρωμένων, θα μπορούσε να προκαλέσει τον θάνατο πολύ σύντομα. Όμως ο δυστυχής κατάδικος ενστικτωδώς βρίσκει διέξοδο για να παρατείνει τη ζωή του. Όμως ταυτόχρονα το μαρτύριό του γίνεται σκληρότερο.

Η διέξοδος που βρίσκει είναι να στηρίξει το κορμί του πιέζοντας τα πόδια του πάνω στα καρφιά στα οποία είναι προσηλωμένα. Έτσι, μέσα σε ανυπόφορους πόνους, ανυψώνεται λίγο ο θώρακας, σταματά η εξάρτηση του σωματικού βάρους από τα χέρια και τους ώμους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ανακουφιστεί ο θώρακας, να μπορέσει ο άνθρωπος να αναπνεύσει και να κατέβει το αίμα από το κεφάλι στην καρδιά.

Ο πόνος και η κούραση δεν επιτρέπουν να συνεχιστεί επί πολύ αυτή η επίπονη μυϊκή προσπάθεια. Εξαντλημένος ο άνθρωπος ξαναπέφτει στην πρώτη θέση για να επιχειρήσει ξανά να ανασηκωθεί. Οι κινήσεις αυτές επαναλαμβάνονται μέχρι την τελική εξάντληση του ανθρώπου και τον θάνατό του από ασφυξία.

Επειδή ήταν τόσο φρικτός αυτός ο θάνατος, η ρωμαϊκή νομοθεσία τον επέτρεπε μονάχα για δούλους ή για προδότες.

Ο Σταυρός ως Κοσμολογικό και Ιστορικό Σύμβολο

✍️ Σοφία Ντρέκου - Κοσμολογική προοπτική του Σταυρού

Ο Τίμιος Σταυρός δεν είναι μόνο μνήμη του μαρτυρίου του Χριστού, αλλά και σημείο καμπής στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η ανύψωσή του φανερώνει την ένωση του ουρανού με τη γη, την υπέρβαση του θανάτου και τη γέννηση νέων πολιτισμών που θεμελιώθηκαν στις αρχές της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας.

Σήμερα, σε έναν κόσμο γεμάτο γεωπολιτικές εντάσεις και υπαρξιακές αναζητήσεις, ο Σταυρός λειτουργεί ως παγκόσμιο σημείο αναφοράς: υπενθυμίζει ότι το ανθρώπινο δράμα μπορεί να μεταμορφωθεί σε ανάσταση, και ότι μέσα στον πόνο μπορεί να αναδυθεί το φως μιας νέας κοσμολογικής ελπίδας.

Σώσον Κύριε τον λαόν σου και ευλόγησον

την κληρονομίαν σου εις αιώνα αιώνος. Αμήν!

Εορτές με αναφορά στον Τίμιο Σταυρό

Εκτός από τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, την οποία πανηγυρίζει με κατάνυξη και ευλάβεια ο χριστιανικός κόσμος, η Αγία μας Εκκλησία έχει
καθιερώσει και άλλες εορτές, με αναφορά στον Σταυρό τού Κυρίου. Έτσι, στη διάρκεια τού εκκλησιαστικού έτους πού αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου, εορτές με αναφορά στον Τίμιο
Σταυρό είναι οι έξης:

4 Σεπτεμβρίου· Μωυσέως του προφήτου: Στην υμνολογία της ημέρας γίνεται συχνή μνεία του Σταυρού, επειδή πολλά γεγονότα της ζωής του μεγάλου αυτού προφήτη θεωρούνται
προτύπωση του ζωοποιού Ξύλου.
13 Σεπτεμβρίου· Προεόρτια της Υψώσεως τού Τιμίου Σταυρού.
14 Σεπτεμβρίου· Η παγκόσμιος Ύψωσίς του Τιμίου Σταυρού
21 Σεπτεμβρίου· Η απόδοσις της εορτής της Υψώσεως.
7 Μαρτίου· «Του εν ουρανώ φανέντος σημείου τού Τιμίου Σταυρού, ώρα τρίτη της ημέρας…».
31 Ιουλίου· Προεόρτια της προελεύσεως τού Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.
1 Αυγούστου· Η πρόοδος τού τιμίου και ζωοποιού Σταυρού.
Η Γ΄ Κυριακή των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι αφιερωμένη στην προσκύνηση τού Σταυρού, γι’ αυτό και λέγεται «της Σταυροπροσκυνήσεως».
Και φυσικά, αφιερωμένη στο Σταυρό και τη Σταύρωση τού Κυρίου είναι
Η Μεγάλη Παρασκευή και κάθε Παρασκευή τού έτους, καθώς και η Τετάρτη.

Περισσότερα: Σταυρός, Μ. Εβδομάδα, Νηστεία

by Sophia Ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση

Σεπτέμβριος - Ο μήνας του τρύγου, της Ινδίκτου και των παραδόσεων | Αέναη επΑνάσταση

Σεπτέμβριος, η ωραία κηπουρός, 1896. Άγνωστος καλλιτέχνης. Συλλογή

Κούπερ Χιούιτ, Μουσείο Σχεδιασμού Σμιθσόνιαν, Νέα Υόρκη. September,*

La Belle Jardinière. Collection: Cooper Hewitt, Smithsonian Design Museum

Ο Σεπτέμβριος ή Σεπτέμβρης - Ιστορικές αναφορές
και Παραδοσιακά έθιμα στην αρχή της Ινδίκτου

Σταυροπροσκυνήσεως: Ποιό το νόημα και ο σκοπός ο Σταυρός στο μέσον της Εκκλησίας (αφιέρωμα)

Επιμέλεια της Σοφίας Ντρέκου, Αρθρογράφος

Τρίτη Εβδομάδα ήτοι Γ΄ Κυριακή των Νηστειών της Σταυροπροσκυνήσεως

Η Προσκύνηση του Σταυρού εορτάζεται την τρίτη Κυριακή. Η προσκύνηση έρχεται αυτή την ημέρα, γιατί είναι εις το μέσον των σαράντα ημερών. Οι λειτουργίες για αυτή την ημέρα είναι παρόμοιες με εκείνες για τη Μεγάλη Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου). 

Γ΄ Κυριακή των Νηστειών της Σταυροπροσκυνήσεως

Γ' Κυριακή των Νηστειών, Σταυροπροσκυνήσεως

την εορτάζουμε 28 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα.

της Σοφίας Ντρέκου

Σταυροπροσκυνήσεως: Είναι η ονομασία της τρίτης Κυριακής της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, κατά την οποία τιμάται ο Σταυρός, το σύμβολο της χριστιανικής πίστης. Πρόκειται για δεσποτική εορτή, η οποία έχει τις ρίζες της στην Παλαιστίνη, όταν την πρώτη Κυριακή μετά την 6η Μαρτίου εορταζόταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη.

Οι Χαιρετισμοί του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού ✟ οι 24 Οίκοι στον Τίμιο Σταυρό

✞ Ο Σταυρός Του Χριστού, είναι η αέναη επΑνάσταση της

Ορθοδοξίας και του Πολιτισμού ...ΕΙΝΑΙ το Πολίτευμα μας ✞

Επιμέλεια, έρευνα Σοφία Ντρέκου

Οι κοσμοχαρμόσυνοι Χαιρετισμοί οι ΚΔ’ (24) οίκοι στον Τίμιο Σταυρό

Ο Σταυρός πριν τη μεγάλη σταυρική θυσία του Χριστού ήταν έχθιστο φονικό όργανο εκτέλεσης κακούργων. Όποιος πέθαινε δια της σταυρώσεως χαρακτηρίζονταν «επικατάρατος» (Γαλ.3:1).

Αναλυτική περιγραφή της εικόνας της Σταύρωσης του Χριστού ✟

ΠΡΟΣΚΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Μια αισθητική και ερμηνευτική παρουσίαση της εικόνας

Εύρεση της τιμίας κεφαλής του Ιωάννου του Προδρόμου - Η σχέση της φωνής προς τον Λόγο

24 Φεβρουαρίου Μνήμη Α' και Β' Εύρεση 

Τίμιας κεφαλής του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Φωνὴ βοῶντος γῆς μυχῷ κεκρυμμένη,

Τῆς γῆς ῥαγείσης, πᾶσιν ἤχησε ξένως.

Εἰκάδι δὲ Προδρόμοιο Κάρην εὗρον κατὰ πέμπτην.

25 Μαΐου Μνήμη της Γ' ευρέσεως της τιμίας κεφαλής 

Μεταμορφώσεως: η θεολογία, η ερμηνεία της εικόνας και τα έθιμα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Χριστού (αφιέρωμα)

Μωσαϊκό του 11ου αιώνα. Ψηφιδωτό στην Ιερά Μονή Δαφνίου

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος Ιησού Χριστού (6 Αυγούστου)

Εορτάζουν ο Σωτήρης, η Σωτηρία, η Ευμορφία και η Μόρφω.

Η εικόνα της Μεταμόρφωσης αποτελεί το κλειδί

της ορθόδοξης θεολογίας για τη θέα του Θεού.

Εργασία της Σοφίας Ντρέκου

Περιεχόμενα:

Γέροντας Τύχων ο Αγιορείτης ♱ ο βίος του από τον Άγιο Παΐσιο τον αγιορείτη

Τον Βίο του Παπα - Τυχών (1884 - 23 Σεπτεμβρίου 1968) 

έχει γράψει ο ίδιος ο Άγιος Παΐσιος στο βιβλίο του: 

«Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα». το βιβλίο ΕΔΩ

1η δημοσίευση και επιμέλεια
Σοφίας Ντρέκου το 2013

Ο Παπα-Τύχων

O Παπα - Τυχών γεννήθηκε στη Ρωσία, στη Νόβια Μιχαλόσκα το 1884. Οι γονείς του, ο Παύλος και ή Ελένη, ήταν ευλαβείς άνθρωποι, και επόμενο ήταν και ο καρπός τους, ο Τιμόθεος κατά κόσμον, να έχει κληρονομική την ευλάβεια και την αγάπη προς τον Θεό και να θέλει να αφιερωθεί στον Θεό από μικρό παιδί.

Στρατιωτικοί Άγιοι: οι Προστάτες των ενόπλων δυνάμεων - Σύναξη πάντων Στρατιωτικών Αγίων

Σχέδιο γραπτό με ολόσωμους τους στρατιωτικούς αγίους Δημήτριο,

Μερκούριο και Αρτέμιο στη μία όψη, και, στην άλλη, τους ιεράρχες

Θεοφύλακτο και Κυπριανό, που εικονίζονται έως την οσφύ.

0,20x0,289 μ. Αρχές 19ου αι. Ζωγράφος: Αθανάσιος από τη

Γαλάτιστα (μνείες 1823-1839) (ΓΕ 25309). The Benaki Museum

Ἀνακοινωθέν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

(15 Φεβρουαρίου 2019)

Τον κοινό εορτασμό πάντων των Στρατιωτικών 

Αγίων αποφάσισε το Οικουμενικόν Πατριαρχείον

Σύναξη πάντων των Στρατιωτικών Αγίων

Εορτάζουν στις 8 Ιουλίου εκάστου έτους.

Η Θεία Λειτουργία Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων ⛪ ανάλυση

Μια φωνή από τα βάθη των αιώνων, από την

αρχαία ζωντανή παράδοση της Εκκλησίας

Επιμέλεια, έρευνα Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος

Η Προηγιασμένη, στην αληθινή εσπερινή τέλεσή της, όχι μόνο εντάσσεται στο σύστημα των ακολουθιών της Τεσσαρακοστής, αλλά αποτελεί τον καρπό και τον στέφανο και τον άξονα γύρω από τον οποίο αυτή στρέφεται και το στόχο στον οποίο μας κατευθύνει.

Η ιστορία της Παναγίας των Βλαχερνών - προστάτιδα της Κωνσταντινούπολης

Η Παναγία των Βλαχερνών εορτάζει 2 Ιουλίου 

η Ανάμνηση των Εγκαινίων του Ναού

της Θεοτόκου στην Κωνσταντινούπολη

στις Βλαχέρνες (Βλαχέρναι), 31 Ιουλίου και

1η Αυγούστου Προεόρτια Προόδου Τιμίου Σταυρού

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Η περιοχή των Βλαχερνών αρχικά βρισκόταν εκτός των τειχών της Κωνσταντινούπολης, αλλά το 627 ενσωματώθηκε εντός των Θεοδοσιανών τειχών. Τον 11ο αιώνα, ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α' Κομνηνός έχτισε το ανάκτορο των Βλαχερνών, το οποίο έγινε η κύρια κατοικία των αυτοκρατόρων από το 1081 έως το 1453.