Αυτός που φοβάται δεν είσαι εσύ αλλά οι φόβοι εκείνων...

Όταν φοβάσαι,  ο φόβος διακλαδώνεται   σε αναρίθμητες γενεές.

της Σοφίας Ντρέκου

Όταν φοβάσαι, 
ο φόβος διακλαδώνεται 
σε αναρίθμητες γενεές.

«Φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ' 
ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον» 
Επιστολή Α' Ιωάννου, 4, 18-21

Μην τους φοβάσαι, στο φόβο σου
ποντάρουν... Γιάννης Ρίτσος

Δεν φοβάσαι εσύ. Δεν αγχώνεσαι εσύ. Δεν είσαι εσύ που τρέμεις και τρελαίνεσαι κάτω από τα βάρη και τις δυσκολίες της καθημερινότητας, μα οι ρόλοι που έχεις επωμιστεί. Εάν βγάλεις το κουστούμι που σου έβαλαν και σκίσεις την μάσκα που φοράς, υποδυόμενος κάτι που δεν είσαι, τότε θα δεις ότι εσύ ποτέ δεν φοβήθηκες. Ότι ποτέ δεν μελαγχόλησες.


Η θλίψη σου, δεν σου ανήκει. Ανήκει στους ρόλους σου. Όχι σε εσένα. Εσύ είσαι χαρούμενος. Το πνεύμα, η ψυχή που ζεί μέσα σου, δεν ξέρει από θλίψη, είναι δώρο Θεού γεμάτο φως και χαρά. Η θλίψη είναι αντίδραση στο ψέμα που ζεις. Το άγχος σε εκείνο που προσπαθείς να υποδυθείς, ο φόβος ενοχή όχι γι’ αυτά που έκανες, μα για εκείνα που ξέχασες και αρνήθηκες να ζήσεις…

Αυτός που φοβάται δεν είσαι εσύ, αλλά οι φόβοι εκείνων που σε μεγάλωσαν.


Οι γονείς δεν ειναι απλώς βιολογικές πραγματικότητες, αλλά κυρίως ψυχικές. Πάντως η ψυχή δεν γεννιέται με φόβους και προβολές. Μέσα μας ζούνε οι πρόγονοι μας, όπως έλεγε το Άγιος Πορφύριος. Δική μας αποστολή να τους θεραπεύσουμε.


«Να ξέρετε απλά, ότι δεν γράφω τίποτε μα τίποτε που να μην το έχω ζήσει ή έστω πονέσει. Προσπαθώ να μιλάω μέσα από την καρδιά μου και να ανοίγω τα παράθυρα να φύγει η μοναξιά. Μιλάω και γράφω για να γλιστρήσουν στις λέξεις οι καημοί μου και προσεύχομαι έστω και ελάχιστα για να ηρεμήσει η ψυχή. [1]


«Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη 
και γίνανε τα τείχη φυλακή μας.»
Κώστας Ουράνης, 1890-1953

Από την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη: Οι μελλούμενες γενεές δε σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό, μακριά από σένα. Ζουν, ενεργούν και θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου… Κατά που θα κινήσεις; Πώς θ' αντικρίσεις τη ζωή και το θάνατο, την αρετή και το φόβο; Όλη η γενεά καταφεύγει στο στήθος σου και ρωτάει και προσδοκάει με αγωνία. Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξη σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου. Κάθε σου πράξη αντιχτυπάει σε χιλιάδες μοίρες. Όπως περπατάς, ανοίγεις, δημιουργείς την κοίτη όπου θα μπει και θα οδέψει ο ποταμός των απόγονων. Όταν φοβάσαι, ο φόβος διακλαδώνεται σε αναρίθμητες γενεές και εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου. Όταν υψώνεσαι σε μια γενναία πράξη, η ράτσα σου αλάκερη υψώνεται και αντρειεύει. 

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης (της Κλίμακος): «Ὁ φόβος εἶναι κίνδυνος πού προμελετᾶται. Ἢ διαφορετικά, ὁ φόβος εἶναι μία ἔντρομη καρδιακή αἴσθησις, πού συγκλονίζεται καί ἀγωνιᾶ ἀπό ἀναμονή ἀπροβλέπτων συμφορῶν. Ὁ φόβος εἶναι μία στέρησις τῆς ἐσωτερικῆς πληροφορίας. Ἡ ὑπερήφανη ψυχή εἶναι δούλη τῆς δειλίας· ἔχοντας πεποίθησι στόν ἑαυτόν της καί ὄχι στόν Θεόν, φοβεῖται τούς κρότους τῶν κτισμάτων καί τίς σκιές.» (Οσίου Ιωάννου του Σιναΐτου - Ουρανοδρόμος Κλίμαξ - Λόγος 20ος - Περί δειλίας)

Μ. Αναγνωστάκης: «Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο 
όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.»

Αριστοτέλης (Λόγος περί παθῶν) Φόβος και θάρρος: «Ποῖα δέ φοβοῦνται καί τίνας καί πῶς ἔχοντες, ὧδ' ἔσται φανερόν. ἔστω δή ὁ φόβος λύπη τις ἢ ταραχή ἐκ φαντασίας μέλλοντος κακοῦ φθαρτικοῦ ἢ λυπηροῦ· οὐ γάρ πάντα τά κακά φοβοῦνται, οἷον εἰ ἔσται ἄδικος ἢ βραδύς, ἀλλ’ ὅσα λύπας μεγάλας ἢ φθοράς δύναται, καί ταῦτα ἐάν μή πόρρω(25)»


Πλάτων: «Ο φόβος είναι ένα είδος λύπης ή μια μορφή αναστάτωσης, που προκαλεί η ιδέα κάποιου καταστρεπτικού ή οδυνηρού κακού που πρόκειται να συμβεί. Η ψυχική αναταραχή που προκλήθηκε από την αναμονή του κακού».


 ♫♪ «I'm So Afraid» (Live Rosebud, 1976)
Ιδιαιτέρως my very best song, παλαιόθεν!
Άλμπουμ: Life Becoming A Landslide (Live)
Fleetwood Mac, February 1975 ♫♪
Παρακαλώ με ιδιαίτερο σεβασμό θέασης 
και ακουστικής μετά το 2:43''


Δείτε: Απεβίωσε ο ιδιοφυής κιθαρίστας των Fleetwood Mac, Peter Green που νίκησε τη σχιζοφρένεια (Αφιέρωμα)

«Ο φόβος να αγαπάς είναι 
ο φόβος να είσαι ελεύθερος».
Ντοστογιέφσκι (Το υπόγειο)

Κική Δημουλά: «…Ὁ φόβος, ὄνομα οὐσιαστικόν
στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός καί μετά πληθυντικός
οἱ φόβοι. Οἱ φόβοι γιά ὅλα ἀπό δῶ καί πέρα…»

Καινή Διαθήκη Α' Ιωάννου, 4, 18-21 18: «Φόβος δεν υπάρχει μέσα στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη έξω διώχνει το φόβο, γιατί ο φόβος έχει σχέση με τιμωρία, και αυτός που φοβάται δεν έχει τελειοποιηθεί στην αγάπη. Εμείς αγαπούμε, γιατί αυτός πρώτος μάς αγάπησε. Αν κάποιος πει: «Αγαπώ το Θεό», και τον αδελφό του τον μισεί, είναι ψεύτης. Γιατί αυτός που δεν αγαπά τον αδελφό του, που έχει δει, δε δύναται να αγαπά το Θεό, που δεν έχει δει. Και αυτήν την εντολή έχουμε από Αυτόν: όποιος αγαπά το Θεό να αγαπά και τον αδελφό του.»

Aν κάποιος εκθέσει τον εαυτό του στο βαθύτερό του φόβο, 
τότε ο φόβος δεν έχει δύναμη, και ο φόβος της ελευθερίας 
συρρικνώνεται κι εξαφανίζεται. Είσαι ελεύθερος.
Jim Morrison [8 Δεκ 1943 - 3 Ιουλ 1971]


Μην Φοβάσαι, απλά σκέψου, άκου και πρόσεχε.
Η «ξεροκεφαλιά» δεν είναι «Μαγκιά»

Μην ξεχνάμε ότι μια κοινωνία που αφήνεται στη θύελλα ανεξέλεγκτων φόβων, είναι μια υποταγμένη κοινωνία, μια κοινωνία ανίκανη να αντιδράσει λογικά και ήρεμα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της. Μια παράλογα φοβισμένη κοινωνίας κυριαρχείται από την αίσθηση του ανεξέλεγκτου πανικού, της οργής, της εκδίκησης και της ανεξέλεγκτης βίας.

Μια φοβισμένη κοινωνία είναι μια εύκολα χειραγωγούμενη κοινωνία.
Ας μην επιτρέψουμε ένα παράλογο γιγάντωμα των φόβων μας,
να μας στερήσει το υπέρτατο ανθρώπινο αγαθό, την Ελευθερία μας.

Ας επεκτείνουμε τις γνώσεις και την πολιτισμική μας ταυτότητα.
Ας θυμηθούμε όλες τις αξίες έχουμε ξεχάσει την περίοδο
της παράλογης ευημερίας μας. Μάνος Δανέζης

Σοφία Ντρέκου: Εάν κάτι συγκινούσε και συγκινεί τον Χριστό, ήταν οι ερωτικές υπάρξεις. Εκείνες που έχουν καρδιά. Νιώθουν, πάσχουν, αισθάνονται τον πόνο, την χαρά, την ζωή, το πένθος, τον έρωτα και την αγάπη. Οι Μυροφόρες είναι οι πρώτες που βλέπουν τον Αναστημένο Χριστό, γιατί είχαν έντονο πόθο για Εκείνον. Είχαν την αγάπη που ξεπερνάει τον φόβο και τις ανασφάλειες, τις δικαιολογίες και τις προφάσεις. Είχαν την καρδιά εκείνη που όταν αγαπάει δεν ξέρει να υπολογίζει παρά μονάχα να δίνειΌταν η αγάπη έχει εμπόδια, μερικές φορές ένα τραγούδι, ένα ποίημα, ακόμα και μια πρόταση ελπίδας, μπορεί να της δείξει το δρόμο. Η Ακουστική ΨυχοΈκφραση, είναι εδώ για να σας ακούσει, να προβληματιστεί μαζί σας και ΙΣΩΣ και να σας βοηθήσει στο να δείτε και να δρομολογήσετε εσείς την δική σας έκφραση ψυχής. 


Παραπομπές:


Σχόλια και Διάλογοι στο facebook:

Ο Dimitris Marinakos κοινοποίησε τη 
ένα πανέμορφο άρθρο μια θαρραλέα ζεύξη και εν τέλη μια πανέμορφη σύνθεση από τη φίλη Σοφία Ντρέκου η οποία ουσιαστικά επιχειρεί να διοικήσει τον φόβο δια του παραδείγματος μιας και ο ίδιος ο συντάκτης δεν φοβήθηκε αυτή την πανέμορφη και άξια σύνθεση ! Πανέμορφο και τολμηρότατο άρθρο για πάρα πολλούς λόγους, σε έναν κόσμο που φθείρεται μέσα σε επινοημένες και σκόπιμες συγκρούσεις.

Σοφία ΝτρέκουDimitris, σ'ευχαριστώ πολύ από καρδιάς. Μου έδωσες χαρά που είδες με αυτό το ξεχωριστό βλέμμα το κείμενο, όπως ακριβώς το προσδιόρισα κι εγώ φτιάχτοντάς το. Τιμή μου να το ακούω από εσένα που πολύ εκτιμώ την γνώμη σου. Ελπίζω να σου άρεσε κι αγαπημένη μου μουσική επιλογή. Καλή εβδομάδα Δημήτρη μου! 4 Μαΐου 2015 στις 6:28 μ.μ.


Dimitris Marinakos: Έχω προσέξει τις μουσικές επιλογές σου στα άρθρα και έχω καταλάβει ότι δεν είναι "διακοσμητικές". Ότι αναδεικνύεις το χαϊδεύεις όσο καλύτερα μπορείς μέχρι να σου χαμογελάσει και τότε μας το προσφέρεις και αυτό είναι δώρο γιατί ξοδεύεις χρόνο για να μας προσφέρεις γνώση και έμπνευση υπεύθυνα. 4 Μαΐου 2015 στις 6:39 μ.μ.

Savvas Marinos: Ο φόβος εδράζεται στα βιώματα- μνήμες τα οποία κουβαλάμε μέσα μας. Αφορούν δε στο μέλλον. Κάτι θα μου συμβεί κάτι θα πάθω θα πεθάνω θα αρρωστήσω κτλ.
Βέβαια όλες αυτές τις φράσεις τις πρώτο ακούσαμε από τους γονείς μας σε δεύτερο πρόσωπο. Αργότερα έγιναν δικό μας βίωμα και τρέχει μέσα μας αυτομάτως όταν προκύπτει ένα ερέθισμα που το θεωρούμε επικίνδυνο.

Ο φόβος είναι μια γέφυρα που μας περνάει πάνω από το παρόν και μας συνδέει με την χειρότερη εκδοχή του μέλλοντός μας.


Ο φόβος μας αποκόπτει από το παρόν εκεί που κατοικεί η αγάπη. Γι αυτό ο Ιησούς σαν αντίδοτο στη μέριμνα μας λέει να κοιτάμε το σήμερα!


Η αγάπη που διώχνει το φόβο μας ενώνει με το παρών δηλαδή το χωροχρόνο του Θεού αυτός που είπε για τον εαυτό του Εγώ Είμαι και ζει στο αιώνιο τώρα! 4 Μαΐου 2015 στις 1:04 π.μ.


Dimitris Marinakos: Σοφία ! καταπληκτική ζεύξη ! όμορφο άρθρο ! πανέμορφη σύνθεση! Το ίδιο το άρθρο επιχειρεί να διοικήσει το φόβο δια του παραδείγματος του συντάκτη που δεν φοβήθηκε αυτή την πανέμορφη και άξια σύνθεση. Μπράβο !!! Μπράβο !!!! 4 Μαΐου 2015 στις 9:08 π.μ.


ιφιγένεια γεωργιάδου: Πάντως η ψυχή δεν γεννιέται με φόβους και προβολές. Μέσα μας ζούνε οι πρόγονοι μας, όπως έλεγε το Άγιος Πορφύριος. Δική μας αποστολή να τους θεραπεύσουμε.>>> Σοφία: τι λόγος θεραπευτικός ανατρεπτικός της κληρονομικής μας μελαγχολίας για δρόμους και προοπτικές ασύμβατες ανεκπλήρωτες τραγικές από κοινωνικές συγκυρίες αποσπασματικές και ολέθρια διαλυτικές μια ενδόμυχης αγαπητικής κυριαρχίας. 4 Μαΐου 2015 στις 11:35 π.μ.


Φοίβη ευαγγελου: Καλό απόγευμα καλή μου φίλη. όμορφη εβδομάδα. Φοβάσαι όταν έχεις διώξει από κοντά σου τον Άγγελο σου. 4 Μαΐου 2015 στις 4:07 μ.μ.


Σοφία Ντρέκου: ΔΗΜΗΤΡΗΣ Θανασάς, "Φοβόμουν το σκοτάδι... φοβόμουν το άγνωστο... το ότι δεν έβλεπα το τέλος του δρόμου... φοβόμουν το κρύο... τη βροχή... ΑΚΟΜΑ τα φοβάμαι... αλλά, πλέον, δεν τα αφήνω να με σταματήσουν". 4 Μαΐου 2015 στις 10:39 μ.μ.


Τσίτσος Βασίλειος: Ποτέ μου δεν φοβήθηκα τη μάχη τόσα χρόνια, το θάνατο ξεπέρασα μα και την καταφρόνια , εκείνο που με φόβισε και με φοβίζει ακόμα και σαν θα πάρω απάντηση θα είμαι πια στο Χώμα είναι αν η προαίρεση που είναι ο οδηγός μου, είναι για μένα ο Χριστός ή είναι ο εαυτός μου. 4 Μαΐου 2015 στις 11:14 μ.μ.


Δέσποινα Αποστολίδου: Απλά τέλειο....αγγίζει το βάθος της ψυχής και συγκλονίζει!!! 11 ώρες

Kalliopi Petkou: Έτσι! !!!!!!Δεν είναι υπέροχο? ?????? Από την φίλη μου Σοφία. 11 ώρες


Δέσποινα Αποστολίδου: Είναι πραγματικά εξαιρετική η φίλη σου...γράφει τόσο απαλά και δυνατά συγχρόνως.! Ειλικρινά με έχει επηρεάσει πολύ!


Δεν υπάρχουν σχόλια: