Το Πνεύμα το Άγιον, μεταμορφώνει σε φως, ζωή, χαρά ό,τι αγγίξει!

Το Πνεύμα το Άγιον, φως, ζωή, χαρά   της Σοφίας Ντρέκου

Το Πνεύμα το Άγιον, φως, ζωή, χαρά

της Σοφίας Ντρέκου

Το Πνεύμα του Θεού
που έχει δοθεί
σ' αυτή τη σάρκα μας 
δεν μπορεί να υπομείνει 
λύπη ή περιορισμό.[1]

Όταν το πνεύμα του Θεού κατέρχεται σ' έναν άνθρωπο και τον επισκιάζει με την πληρότητα της έκχυσής του, τότε η ψυχή του ξεχειλίζει από μια χαρά απερίγραπτη, γιατί το Άγιο Πνεύμα χαροποιεί ό,τι αγγίζει. Η Βασιλεία των ουρανών είναι ειρήνη και χαρά εν Αγίω Πνεύματι. Απόκτησε εσωτερική ειρήνη, και χιλιάδες γύρω σου θα βρουν τη σωτηρία τους.[2]

Η χάρη αποκαλύπτεται βαθμιαία

Ο καθένας που έχει βαφτιστεί με τον ορθόδοξο τρόπο, έχει δεχτεί μυστικά το πλήρωμα της χάρης· και αν έπειτα συνεχίζει να τηρεί τις εντολές, θ' αποκτήσει συνειδητά τη γνώση αυτής της χάρης· και αν έπειτα συνεχίζει να τηρεί τις εντολές, θ' αποκτήσει συνειδητά τη γνώση αυτής της χάρης μέσα του.

Όσο κι αν προχωρήσει κάποιος στην πίστη, όσο μεγάλες ευλογίες κι αν αποκτήσει, ποτέ δεν ανακαλύπτει, ούτε θα μπορέσει ποτέ ν' ανακαλύψει τίποτε περισσότερο απ' ό,τι ήδη έχει λάβει μυστικά με το βάπτισμα.

Ο Χριστός, όντας τέλειος Θεός, χορηγεί στον βαπτισμένο την τέλεια χάρη του Πνεύματος. Εμείς, από την πλευρά μας, δεν μπορούμε να προσθέσουμε τίποτε σ' αυτή τη χάρη, αλλά μας αποκαλύπτεται και μας φανερώνεται βαθμιαία, ανάλογα με την εκπλήρωση των εντολών. Ο,τιδήποτε, λοιπόν, του προσφέρουμε μετά την αναγέννησή μας, ήταν ήδη μέσα μας και προήλθε απ' αυτόν.[3]

Θεοποιημένα πρόσωπα

«Τα θεία πρόσωπα δεν επιβάλλονται, αλλά το ένα μαρτυρεί το άλλο. Γι' αυτό το λόγο ο άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός είπε ότι «ο Υιός είναι η εικόνα του Πατρός και το Πνεύμα η εικόνα του Υιού». Κατά συνέπεια το τρίτο πρόσωπο της Τριάδος είναι το μόνο που δεν απεικονίζεται σ' έν' άλλο πρόσωπο. Το Άγιο Πνεύμα, ως πρόσωπο, παραμένει αφανέρωτο, κρυμμένο, συγκαλύπτοντας τον εαυτό του μόλις εμφανιστεί.

Το Άγιο Πνεύμα είναι το βασιλικό χρίσμα του Χριστού και όλων των Χριστιανών που έχουν κληθεί να βασιλέψουν μαζί του στον Μέλλοντα Αιώνα. Τότε αυτό το θείο πρόσωπο, άγνωστο τώρα, χωρίς να έχει την εικόνα του σε κάποιο άλλο μέλος της Τριάδος, θα φανερωθεί σε θεοποιημένα πρόσωπα· γιατί το πλήθος των αγίων θα είναι η εικόνα του.»[4]

Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μεταμορφώνει σὲ χαρὰ ὅ,τι ἀγγίξει

«Ὅταν κατεβαίνη τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐπάνω στὸν ἄνθρωπο καὶ εἰσχωρεῖ μέσα του, ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου γεμίζει ἀπὸ μία χαρὰ ἀνέκφραστη, γιατὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μεταμορφώνει σὲ χαρὰ ὅ,τι ἀγγίξει. Φανερώνεται σὰν ἕνα ἀνιστόρητο φῶς σ᾿ ἐκείνους ποὺ ἐκδηλώνεται ἡ θεϊκὴ ἐνέργεια. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι γνωρίσανε μὲ τὶς αἰσθήσεις τοὺς τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Τότε τὸν ρώτησα: «Πῶς θὰ μπορέσω νὰ τὸ δῶ κ᾿ ἐγὼ μὲ τὰ μάτια μου;»

Ἀπάνω σ' αὐτά, ὁ πάτερ Σεραφεὶμ ἔβαλε τὰ χέρια του στοὺς ὤμους μου καὶ μοῦ εἶπε: «Τέκνον μου, βρισκόμαστε κ᾿ οἱ δυό μας μέσα στὸ Ἅγιον Πνεῦμα... Γιατί δὲν θέλεις νὰ μὲ κοιτάξης;» «Πάτερ μου, τοῦ εἶπα, δὲν μπορῶ νὰ σὲ κοιτάξω. Τὰ μάτια σου βγάζουνε ἀστραπές. Τὸ πρόσωπό σου ἔχει γίνει πιὸ ἀστραφτερὸ ἀπὸ τὸν ἥλιο, καὶ τὰ μάτια μου θαμπώσανε ἀπὸ τὸ φῶς». «Μὴ φοβᾶσαι, τέκνο τοῦ Θεοῦ, εἶπε ὁ γέροντας. Κ᾿ ἐσὺ εἶσαι ὁλόφωτος ὅπως εἶμ᾿ ἐγώ. Γιατὶ βρίσκεσαι μέσα στὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ἀλλιῶς δὲν θὰ μποροῦσες νὰ μὲ δῆς μὲ τὴν ὄψη ποὺ μὲ βλέπεις».

Ἔσκυψε ἀπάνω μου καὶ μοῦ εἶπε σιγανὰ στὸ αὐτί: «Εὐχαρίστησε τὸν Ὕψιστο γιὰ τὴν ἄπειρη καλοσύνη του. Προσευχήθηκα μυστικὰ στὸν Κύριο καὶ εἶπα μέσα μου: Κύριε, ἀξίωσε τὸν νὰ ἰδῆ καθαρὰ μὲ τὰ σωματικὰ μάτια τοῦ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματός Σου, ποὺ τὴ φανερώνεις στοὺς δούλους σου ὅποτε καταδέχεσαι νὰ παρουσιασθὴς μέσα στὸ μεγαλοπρεπὲς φῶς τῆς δόξης Σου.

Κι᾿ ὅπως βλέπεις, ὁ Κύριος ἀμέσως δέχθηκε τὴν προσευχὴ τοῦ τιποτένιου Σεραφείμ. Πόση εὐγνωμοσύνη πρέπει νὰ χρωστοῦμε στὸ Θεὸ γιὰ τοῦτο τὸ ἀνείπωτο δῶρο ποὺ μᾶς ἔδωσε! Μήτε οἱ Πατέρες τῆς ἐρήμου δὲν ἀξιώνονταν πάντα νὰ δοῦνε τέτοια φανερώματα τῆς ἀγαθότητός Του. Λοιπόν, τέκνον μου, κοίταξέ με ἐλεύθερα. Μὴ φοβᾶσαι, ὁ Κύριος εἶναι μαζί μας».[5] (απόσπασμα από εδώ)

Είναι Αόρατο, Αψηλάφητο κι όμως νιώθεται παντού

Υπάρχει μια μυστική και κρυμμένη ιδιότητα στο Άγιο Πνεύμα που μας δυσκολεύει να μιλήσουμε ή να γράψουμε γι' αυτό. Όπως το λέει ο Άγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος:
Παίρνει τ' όνομά του από την ύλη όπου αναπαύεται,

Γιατί δεν έχει διακριτικό όνομα ανάμεσα στους ανθρώπους.
  • Αλλού ο Άγ. Συμεών γράφει (στην πραγματικότητα, όχι με ειδική αναφορά στο Πνεύμα, αλλά τα λόγια του εφαρμόζονται πολύ καλά στο τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος):
Είναι αόρατο και κανένα χέρι δεν μπορεί να το πιάσει·
Αψηλάφητο, κι όμως νιώθεται παντού...
Τι είναι αυτό; Ω θαύμα! Τι δεν είναι. Γιατί δεν έχει όνομα.

Μέσα στην τρέλλα μου προσπάθησα να το αρπάξω,
Κι' έκλεισα το χέρι μου, νομίζοντας ότι το κρατώ σφιχτά·

Αλλά ξέφυγε και δεν μπορούσα
να το κρατήσω στα δάχτυλά μου.

Γεμάτος λύπη, ξέσφιξα την παλάμη μου
και το είδα άλλη μια φορά μέσα στο χέρι μου.
Ω άφατο θαύμα! Ω παράξενο μυστήριο!
Γιατί μάταια ταλαιπωρούμαστε; Γιατί όλοι πλανιόμαστε;[6]

Το Πνεύμα το Άγιον φως και ζωή και ζώσα πηγή νοερά· Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, αγαθόν, ευθές, νοερόν, ηγεμονεύον, καθαίρον τα πταίσματα· Θεός και θεοποιούν, πυρ εκ πυρός προϊόν, λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα χαρίσματα, δι ου προφήται άπαντες και Θεού απόστολοι μετά μαρτύρων εστέφθησαν. Ξένον άκουσμα, ξένον θέαμα, πυρ διαιρούμενον εις νομάς χαρισμάτων.[7]

Η ανθρώπινη ζωή

Μια ρόδα π' άτσαλα την έχουν στήσει
ετούτη ή σύντομη και πολυδαίδαλη ζωή.

Εκεί πού τείνει προς τα πάνω, κατρακυλά στα χαμηλά-
κι αν φαίνεται πώς στέριωσε δεν μένει ωστόσο σταθερή

Θαρρείς πώς φεύγει κι είναι στάσιμη,
θαρρείς πώς στέκει κι όμως τρέχει.

Κάνει άλματα συχνά, μα δεν μπορεί να ξεκολλήσει. 
Σέρνει και παρασέρνει αυτοκινούμενη τη στασιμότητα.

Ένα διάγραμμα του τίποτα ή ζωή, 
Καπνός ή κι όνειρο ή κι ένα αγριολούλουδο.[8]

Βιβλιογραφία

1. Ο Ποιμήν ή Ποιμήν του Ερμά είναι ένα βιβλίο του 2ου μ.Χ. αιώνα που αποδίδεται στον Αποστολικό πατέρα Ερμά, και σώζεται μέχρι σήμερα. Το βιβλίο γράφτηκε στη Ρώμη στα ελληνικά.
2. Από το αφιέρωμα: Άγιος Σεραφείμ του Sarov 1759-1833
3. Άγιος Μάρκος ο Μοναχός (ΙΓ' αί.).
4. Vladimir Lossky 1903-1958 (Ο Βλαντιμίρ Λόσκι ήταν επιφανής εξόριστος Ρώσος θεολόγος.)
5. Απόσπασμα από το αφιέρωμα «Αγιοκατάταξη Οσίου Σεραφείμ Σαρώφ το 1903. Ιστορικό ανακομιδής λειψάνων (Εικόνες και Βίντεο) στην ενότητα: «Φώτης Κόντογλου - Ὁ Πολυαγαπημένος Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ» εδώ: http://www.sophia-ntrekou.gr/2013/11/agiokatataxi-agioy-serafeim-sarwf-1903.html
6. Του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου
7. Από τον Εσπερινό της Πεντηκοστής.
8. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (ΕΠΕ τόμ. 37, 1417)
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr

Δείτε ακόμη:


Δεν υπάρχουν σχόλια: