προσέξτε πόσο κοντά και φιλικός είναι ο δάσκαλος με τα παιδιά.
Νοητικός υπολογισμός στο δημοτικό σχολείο, του 1895, έργο του
Νικολάι Μπογκντάνοφ-Μπέλσκι. Κρατική Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα,
Mental calculation at primary school, 1895 by Nikolai Petrovich
Bogdanov-Belsky in the State Tretyakov Gallery, Moscow.
Από τον «δάσκαλο-γέφυρα» του Καζαντζάκη ως τον Χρίστο Τσολάκη: τι σημαίνει αληθινή παιδεία και ποια χαρακτηριστικά ξεχωρίζουν τον εκπαιδευτικό που εμπνέει, καλλιεργεί εμπιστοσύνη και προστατεύει την αξιοπρέπεια του μαθητή.
✍️ Σοφία Ντρέκου
Τι είναι αληθινή παιδεία
Η αληθινή παιδεία δεν είναι εκπαίδευση και
δεν προϋποθέτει χρήμα και τεχνολογία.
Εισαγωγή - Ο δάσκαλος ως γέφυρα ζωής
Η παιδεία δεν εξαντλείται στην εκπαίδευση· είναι πράξη ήθους που γεννά εμπιστοσύνη, σεβασμό, ψυχολογική ασφάλεια και αγάπη για τη μάθηση. Από τον «δάσκαλο-γέφυρα» του Καζαντζάκη που βοηθά τον μαθητή να περάσει απέναντι, μέχρι την παιδαγωγική σοφία του Χρίστου Τσολάκη, ο αληθινός εκπαιδευτικός δεν επιβάλλεται, αλλά εμπνέει· δεν ταπεινώνει, αλλά αναδεικνύει τον μαθητή· δεν κρύβεται πίσω από τεχνολογία και διαδικασίες, αλλά στέκεται με σεβασμό, συνέπεια, γλωσσική και πολιτισμική καλλιέργεια μέσα στο σχολείο και την κοινωνία.
Ο δάσκαλος ως οδηγός του νου
Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες. Νίκος Καζαντζάκης
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Δάσκαλε, μάθαινε
Το σχολείο της γέφυρας στο Νέο Δελχί: ο Rajesh Kumar Sharma διδάσκει δωρεάν παιδιά από παραγκουπόλεις, αποδεικνύοντας ότι η παιδεία γεννιέται πέρα από τοίχους και αίθουσες.
Free school under a bridge – παιδεία χωρίς τοίχους στο Νέο Δελχί.
Στην φωτογραφία: Το σχολείο της γέφυρας (φωτό από εδώ). Στο Νέο Δελχί, κάτω από μια γέφυρα του metro, συντελείται καθημερινά ένα μικρό θαύμα. Μαζεύονται καθημερινά για δύο ώρες εκπαίδευσης, γύρω στα 70 παιδιά, από τις γειτονικές παραγκουπόλεις, παρακολουθούν μαθήματα στο υπαίθριο σχολείο που έχει στήσει εκεί ένας αφανής ήρωας: Ο 40χρονος Rajesh Kumar Sharma.
Βίντεο: Χρίστος Τσολάκης. Πως πρέπει να είναι ο δάσκαλος. Εκπομπή Βίκυ Φλέσσα «Στα Άκρα» Παρασκευή 10/06/2011 Καλεσμένος ο Xρίστος Τσολάκης Ομότιμος καθηγητής Νεοελληνικής Γλώσσας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ. Σχολιάζει από το Α έως το Ω για την παιδεία και την εκπαίδευση.
Ο Καβάφης μεταφράζεται και μεταφράστηκε σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου γιατί είναι εγκεφαλικός κι εκείνη η ποίηση μεταφράζεται.
Αλλά η ποίηση του Ελύτη που είναι συναισθηματική ποίηση, είναι συγκίνηση, οι λέξεις οι ίδιες είναι τραγούδι.. πως θα μεταφερθεί το τραγούδι αυτό; Με ποιους ήχους στις άλλες γλώσσες; Ήμουνα τότε στη Σουηδία που ένας Σουηδός κι ένας Έλληνας πάσχιζαν να μεταφράσουν Ελύτη... και δεν μεταφραζόταν. Και δεν μετέφρασαν βέβαια...
Πείτε μου πως θα μεταφραστεί το «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός»;
Αν θέλουμε να βοηθήσουμε να ανεβάσουμε το επίπεδο του λαού.
Άλλωστε εγώ πιστεύω ότι και οι γιαγιούλες στα χωριά και οι άνθρωποι που έχουν πίστη και έχουν καλές σχέσεις με την Εκκλησία όταν πάνε εκεί τα αισθάνονται με τον τρόπο τους...
Ο δάσκαλος Χρίστος Τσολάκης - ομότιμος καθηγητής στο Παιδαγωγικό τμήμα Δημοτικής εκπαίδευσης του ΑΠΘ, μίλησε για παιδεία, μόρφωση, καλλιέργεια, και για το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Αναφέρθηκε στους δασκάλους του, τους γονείς του, τους εκπαιδευτικούς μας και το σχολειό. Τόνισε πρωτίστως την αγάπη για τα παιδιά και παράλληλα για το γνωστικό αντικείμενο.
Παιδαγωγική ευθύνη και ήθος στην εκπαίδευση
✍️ Σοφία Ντρέκου
Η παιδαγωγική είναι σχέση εμπιστοσύνης που καλλιεργεί αξιοπρέπεια, αυτοεκτίμηση και αγάπη για τη γνώση. Ο δάσκαλος με ήθος που σέβεται τον μαθητή, δημιουργεί ψυχολογική ασφάλεια, γίνεται «γέφυρα» προς την αυτονομία του νου και μεταμορφώνει το σχολείο σε κοινότητα μάθησης με γλωσσική και πολιτισμική καλλιέργεια. Έτσι η παιδεία ξεπερνά την εκπαίδευση και υπηρετεί την κοινωνία.
Ψυχολογική σχολική εκπαίδευση: ασφάλεια, αξιοπρέπεια και μάθηση
Η ψυχολογική σχολική εκπαίδευση είναι το ήσυχο θεμέλιο της παιδείας: ένα σχολείο όπου ο μαθητής νιώθει ψυχολογική ασφάλεια, σεβασμό και εμπιστοσύνη μετατρέπεται σε κοινότητα μάθησης.
Ο εκπαιδευτικός καλλιεργεί σχέση εκπαιδευτικού–μαθητή που προστατεύει την αξιοπρέπεια, αναγνωρίζει τα λάθη ως δρόμους ανάπτυξης και επιλέγει συνέπειες χωρίς ταπείνωση.
Με γλώσσα ευγένειας, σταθερούς κανόνες και ανατροφοδότηση που ενθαρρύνει την αυτοεκτίμηση, η διδασκαλία γίνεται παιδαγωγική πράξη με κοινωνική απήχηση: διαμορφώνει χαρακτήρες ανθεκτικούς, αυτόνομους, ανοιχτούς στη γνώση και στη συνεργασία.
Έτσι, η εκπαίδευση υπερβαίνει την τεχνική της μετάδοσης και γίνεται παιδεία που θεραπεύει, οικοδομεί και εμπνέει — στο σχολείο, στην κοινωνία και στη ζωή.
A free school under a bridge in India: A group of more than 50 children gather everyday under a bridge for two hours of education. This is their informal school run by their teacher Rajesh Kumar.
Their classroom is a flattened patch of dirt and rocks under the elevated rail tracks. Their blackboards are rectangles painted on a chipped concrete wall. Their teacher is a shop owner with no formal training, but he has a strong conviction that education is their only hope.
In this April 4, 2013 photo, Rajesh Kumar, the founder of a free school for slum children, second right, and Laxmi Chandra, right, use improvised blackboards to teach children under a mass transit bridge in New Delhi. (AP) A free school under a bridge in India.
Οι Αναγνώστες σχολιάζουν στο Facebook
Σοφία Ντρέκου 11 Σεπτεμβρίου 2014
Αέναη επΑνάσταση 30 Ιανουαρίου 2015 στις 7:26 π.μ.
Αέναη επΑνάσταση 30 Ιανουαρίου 2016
Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία 12-9-2014:
✍️ Σοφία Ντρέκου
Τι είναι αληθινή παιδεία
Η αληθινή παιδεία δεν είναι εκπαίδευση και
δεν προϋποθέτει χρήμα και τεχνολογία.
Εισαγωγή - Ο δάσκαλος ως γέφυρα ζωής
Η παιδεία δεν εξαντλείται στην εκπαίδευση· είναι πράξη ήθους που γεννά εμπιστοσύνη, σεβασμό, ψυχολογική ασφάλεια και αγάπη για τη μάθηση. Από τον «δάσκαλο-γέφυρα» του Καζαντζάκη που βοηθά τον μαθητή να περάσει απέναντι, μέχρι την παιδαγωγική σοφία του Χρίστου Τσολάκη, ο αληθινός εκπαιδευτικός δεν επιβάλλεται, αλλά εμπνέει· δεν ταπεινώνει, αλλά αναδεικνύει τον μαθητή· δεν κρύβεται πίσω από τεχνολογία και διαδικασίες, αλλά στέκεται με σεβασμό, συνέπεια, γλωσσική και πολιτισμική καλλιέργεια μέσα στο σχολείο και την κοινωνία.
Ο δάσκαλος ως οδηγός του νου
Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας τον μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες. Νίκος Καζαντζάκης
Ο πραγματικά σοφός δάσκαλος δεν είναι αυτός
που σε σπρώχνει μέσα στον οίκο της σοφίας, αλλά
αυτός που σε οδηγεί στο κατώφλι του μυαλού σου.
αυτός που σε οδηγεί στο κατώφλι του μυαλού σου.
Χαλίλ Γκιμπράν, 1883-1931 ποιητής, φιλόσοφος
Δάσκαλε, μάθαινε! Δάσκαλε, μάθαινε!
Μην λες πολύ συχνά, πως έχεις δίκιο, δάσκαλε!
Άσε τον μαθητή σου να το νιώσει!
Όλη την ώρα την αλήθεια μην την καταπονείς:
Δεν το αντέχει. Να ακούς όταν μιλάς!
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Δάσκαλε, μάθαινε
Παιδεία χωρίς τοίχους: Το σχολείο της γέφυρας
Το σχολείο της γέφυρας στο Νέο Δελχί: ο Rajesh Kumar Sharma διδάσκει δωρεάν παιδιά από παραγκουπόλεις, αποδεικνύοντας ότι η παιδεία γεννιέται πέρα από τοίχους και αίθουσες.
Free school under a bridge – παιδεία χωρίς τοίχους στο Νέο Δελχί.
Στην φωτογραφία: Το σχολείο της γέφυρας (φωτό από εδώ). Στο Νέο Δελχί, κάτω από μια γέφυρα του metro, συντελείται καθημερινά ένα μικρό θαύμα. Μαζεύονται καθημερινά για δύο ώρες εκπαίδευσης, γύρω στα 70 παιδιά, από τις γειτονικές παραγκουπόλεις, παρακολουθούν μαθήματα στο υπαίθριο σχολείο που έχει στήσει εκεί ένας αφανής ήρωας: Ο 40χρονος Rajesh Kumar Sharma.
Χρίστος Τσολάκης: παιδαγωγική με καρδιά και γλώσσα
Βίντεο: Χρίστος Τσολάκης. Πως πρέπει να είναι ο δάσκαλος. Εκπομπή Βίκυ Φλέσσα «Στα Άκρα» Παρασκευή 10/06/2011 Καλεσμένος ο Xρίστος Τσολάκης Ομότιμος καθηγητής Νεοελληνικής Γλώσσας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ. Σχολιάζει από το Α έως το Ω για την παιδεία και την εκπαίδευση.
- Περί μεταφράσεως των ιερών κειμένων
- Η ποίηση δεν μεταφράζεται και μάλιστα όταν είναι συγκινησιακή.
Ο Καβάφης μεταφράζεται και μεταφράστηκε σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου γιατί είναι εγκεφαλικός κι εκείνη η ποίηση μεταφράζεται.
Αλλά η ποίηση του Ελύτη που είναι συναισθηματική ποίηση, είναι συγκίνηση, οι λέξεις οι ίδιες είναι τραγούδι.. πως θα μεταφερθεί το τραγούδι αυτό; Με ποιους ήχους στις άλλες γλώσσες; Ήμουνα τότε στη Σουηδία που ένας Σουηδός κι ένας Έλληνας πάσχιζαν να μεταφράσουν Ελύτη... και δεν μεταφραζόταν. Και δεν μετέφρασαν βέβαια...
Πείτε μου πως θα μεταφραστεί το «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός»;
Αν θέλουμε να βοηθήσουμε να ανεβάσουμε το επίπεδο του λαού.
Άλλωστε εγώ πιστεύω ότι και οι γιαγιούλες στα χωριά και οι άνθρωποι που έχουν πίστη και έχουν καλές σχέσεις με την Εκκλησία όταν πάνε εκεί τα αισθάνονται με τον τρόπο τους...
Ο δάσκαλος Χρίστος Τσολάκης - ομότιμος καθηγητής στο Παιδαγωγικό τμήμα Δημοτικής εκπαίδευσης του ΑΠΘ, μίλησε για παιδεία, μόρφωση, καλλιέργεια, και για το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Αναφέρθηκε στους δασκάλους του, τους γονείς του, τους εκπαιδευτικούς μας και το σχολειό. Τόνισε πρωτίστως την αγάπη για τα παιδιά και παράλληλα για το γνωστικό αντικείμενο.
Ήμουν γιος δασκάλου, αλλά και ο παππούς μου, ο Παπα-Χρίστος Τσολάκης, ήταν και αυτός δάσκαλος. Μεγάλωσα κοντά σε δασκάλους. Τον παπά-Χρίστο Τσολάκη, τον παππού μου, τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί, όταν ήμουν 7 ή 8 χρονών, γιατί βοηθούσε τους αντιστασιακούς και δεν έσκυψε το κεφάλι στους κατακτητές. Τον εκτέλεσαν μπροστά στην πόρτα του σπιτιού μας, μπροστά στα μάτια μου. Τότε, ο πατέρας μου για να μη κινδυνέψει η ζωή μου με πήρε και με έκρυψε στα βουνά, στις σπηλιές. Οι Γερμανοί για αντίποινα, πολλές φορές, σχεδόν πάντα, εκτελούσαν αθώους». Και μέσα στην τραγικότητα των στιγμών, ο Δάσκαλος Τσολάκης, θυμούμενος τα παιδικά του χρόνια στην κατοχή, συνεχίζει την αφήγηση, ζώντας ξανά εκείνα τα «πέτρινα» χρόνια.
Στα βουνά λοιπόν και στις σπηλιές, καθώς με έκρυβε ο πατέρας μου, πάντοτε, πριν φύγουμε από το σπίτι, έπαιρνα μαζί μου και ένα μικρό σακούλι, έβαζα τα βιβλία μου τα σχολικά και με τη βοήθεια ενός κεριού, διάβαζα μέσα στη σπηλιά, όσο μπορούσα, διάβαζα, διάβαζα κάθε μέρα, γιατί ο παππούς ο Παπα-Χρίστος, όσο ζούσε, πριν τον εκτελέσουν οι Γερμανοί μου έλεγε :''Μη περάσει μέρα, Χριστάκη που να μη διαβάσεις ένα βιβλίο. Μη περάσει μέρα που να μην ανοίξεις τετράδιο. Το ίδιο άλλωστε μου έλεγε και ο πατέρας μου. Κι εγώ αυτό έκανα. Και το κάνω εδώ και 70 χρόνια. Δεν περνά μέρα που να μην ανοίξω και διαβάσω κάποιο βιβλίο. Μου έμεινε από τότε αυτό το «κουσούρι». Μια παλιά συνήθεια…
Η μάνα μου πάλι, μπορεί να μην ήταν δασκάλα, όπως ο πατέρας και ο παππούς, αλλά είχε τελειώσει το σχολείο της ΖΩΗΣ, είχε διαβάσει το βιβλίο της Κοινωνίας. Είχε τελειώσει το Δημοτικό η μάνα μου, αλλά είχε γλωσσικό και πολιτισμικό πλούτο, μέσα της και μέσα απ’ τις ιστορίες και τα παραμύθια που μου διηγούταν, μέσα από τους θρύλους και τα γνωμικά, τη θρησκευτική και ιστορική μας παράδοση, μου χάρισε και αυτή, με τον πιο απλό τρόπο, πολιτισμικό πλούτο, γνώση, μεταλαμπάδευση της παράδοσης, γλωσσικό πλούτο, μέσα από τα ήθη και έθιμα του τόπου μας, πολύτιμη γλωσσική κληρονομιά, πολύτιμη γλωσσική καλλιέργεια κι αυτή ακριβώς η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΑΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ…
Ο Χρίστος Τσολάκης (Σκοτεινά Πιερίας, 30 Ιανουαρίου 1935 - Θεσσαλονίκη, 30 Ιουλίου 2012) ήταν ένας από τους κορυφαίους Έλληνες φιλόλογους και παιδαγωγούς.
Στα βουνά λοιπόν και στις σπηλιές, καθώς με έκρυβε ο πατέρας μου, πάντοτε, πριν φύγουμε από το σπίτι, έπαιρνα μαζί μου και ένα μικρό σακούλι, έβαζα τα βιβλία μου τα σχολικά και με τη βοήθεια ενός κεριού, διάβαζα μέσα στη σπηλιά, όσο μπορούσα, διάβαζα, διάβαζα κάθε μέρα, γιατί ο παππούς ο Παπα-Χρίστος, όσο ζούσε, πριν τον εκτελέσουν οι Γερμανοί μου έλεγε :''Μη περάσει μέρα, Χριστάκη που να μη διαβάσεις ένα βιβλίο. Μη περάσει μέρα που να μην ανοίξεις τετράδιο. Το ίδιο άλλωστε μου έλεγε και ο πατέρας μου. Κι εγώ αυτό έκανα. Και το κάνω εδώ και 70 χρόνια. Δεν περνά μέρα που να μην ανοίξω και διαβάσω κάποιο βιβλίο. Μου έμεινε από τότε αυτό το «κουσούρι». Μια παλιά συνήθεια…
Η μάνα μου πάλι, μπορεί να μην ήταν δασκάλα, όπως ο πατέρας και ο παππούς, αλλά είχε τελειώσει το σχολείο της ΖΩΗΣ, είχε διαβάσει το βιβλίο της Κοινωνίας. Είχε τελειώσει το Δημοτικό η μάνα μου, αλλά είχε γλωσσικό και πολιτισμικό πλούτο, μέσα της και μέσα απ’ τις ιστορίες και τα παραμύθια που μου διηγούταν, μέσα από τους θρύλους και τα γνωμικά, τη θρησκευτική και ιστορική μας παράδοση, μου χάρισε και αυτή, με τον πιο απλό τρόπο, πολιτισμικό πλούτο, γνώση, μεταλαμπάδευση της παράδοσης, γλωσσικό πλούτο, μέσα από τα ήθη και έθιμα του τόπου μας, πολύτιμη γλωσσική κληρονομιά, πολύτιμη γλωσσική καλλιέργεια κι αυτή ακριβώς η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΑΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ…
Ο Χρίστος Τσολάκης (Σκοτεινά Πιερίας, 30 Ιανουαρίου 1935 - Θεσσαλονίκη, 30 Ιουλίου 2012) ήταν ένας από τους κορυφαίους Έλληνες φιλόλογους και παιδαγωγούς.
Παιδαγωγική ευθύνη και ήθος στην εκπαίδευση
✍️ Σοφία Ντρέκου
Η παιδαγωγική είναι σχέση εμπιστοσύνης που καλλιεργεί αξιοπρέπεια, αυτοεκτίμηση και αγάπη για τη γνώση. Ο δάσκαλος με ήθος που σέβεται τον μαθητή, δημιουργεί ψυχολογική ασφάλεια, γίνεται «γέφυρα» προς την αυτονομία του νου και μεταμορφώνει το σχολείο σε κοινότητα μάθησης με γλωσσική και πολιτισμική καλλιέργεια. Έτσι η παιδεία ξεπερνά την εκπαίδευση και υπηρετεί την κοινωνία.
Pink Floyd - Another Brick in the Wall (Subs)
Ψυχολογική σχολική εκπαίδευση: ασφάλεια, αξιοπρέπεια και μάθηση
Η ψυχολογική σχολική εκπαίδευση είναι το ήσυχο θεμέλιο της παιδείας: ένα σχολείο όπου ο μαθητής νιώθει ψυχολογική ασφάλεια, σεβασμό και εμπιστοσύνη μετατρέπεται σε κοινότητα μάθησης.
Ο εκπαιδευτικός καλλιεργεί σχέση εκπαιδευτικού–μαθητή που προστατεύει την αξιοπρέπεια, αναγνωρίζει τα λάθη ως δρόμους ανάπτυξης και επιλέγει συνέπειες χωρίς ταπείνωση.
Με γλώσσα ευγένειας, σταθερούς κανόνες και ανατροφοδότηση που ενθαρρύνει την αυτοεκτίμηση, η διδασκαλία γίνεται παιδαγωγική πράξη με κοινωνική απήχηση: διαμορφώνει χαρακτήρες ανθεκτικούς, αυτόνομους, ανοιχτούς στη γνώση και στη συνεργασία.
Έτσι, η εκπαίδευση υπερβαίνει την τεχνική της μετάδοσης και γίνεται παιδεία που θεραπεύει, οικοδομεί και εμπνέει — στο σχολείο, στην κοινωνία και στη ζωή.
by Αέναη επΑνάσταση
ΔΕΙΤΕ επίσης: το ποίημα η «Προσευχή της δασκάλας»,
βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1946. Ο ποιητής Πάμπλο
Νερούδα, ήταν ένας από τους μαθητές της [ΕΔΩ]
(11/06/2011) ΣΤΑ ΑΚΡΑ" με την Βίκυ Φλέσσα
A free school under a bridge in India: A group of more than 50 children gather everyday under a bridge for two hours of education. This is their informal school run by their teacher Rajesh Kumar.
Their classroom is a flattened patch of dirt and rocks under the elevated rail tracks. Their blackboards are rectangles painted on a chipped concrete wall. Their teacher is a shop owner with no formal training, but he has a strong conviction that education is their only hope.
In this April 4, 2013 photo, Rajesh Kumar, the founder of a free school for slum children, second right, and Laxmi Chandra, right, use improvised blackboards to teach children under a mass transit bridge in New Delhi. (AP) A free school under a bridge in India.
Οι Αναγνώστες σχολιάζουν στο Facebook
Αέναη επΑνάσταση 30 Ιανουαρίου 2015 στις 7:26 π.μ.
Αέναη επΑνάσταση 30 Ιανουαρίου 2016
Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία 12-9-2014:
Διδασκαλία με χάρτες, ήρωες του '21 και ξύλινα θρανία.
Τα σχολεία της νοσταλγίας και της γνώσης απέναντι
στα φροντιστήρια και τη βαρεμάρα...
δάσκαλος, παιδεία, εκπαίδευση, παιδαγωγική, σεβασμός, αξιοπρέπεια, εμπιστοσύνη. Ο αληθινός δάσκαλος διδάσκει με ήθος, σεβασμό και αγάπη· παιδεία πέρα από εκπαίδευση. Πώς πρέπει να είναι ο δάσκαλος; Παιδαγωγική με ήθος, σεβασμό και αγάπη
δάσκαλος, παιδεία, εκπαίδευση, παιδαγωγική, σεβασμός, αξιοπρέπεια, εμπιστοσύνη. Ο αληθινός δάσκαλος διδάσκει με ήθος, σεβασμό και αγάπη· παιδεία πέρα από εκπαίδευση. Πώς πρέπει να είναι ο δάσκαλος; Παιδαγωγική με ήθος, σεβασμό και αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου