«Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.
Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.
Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό...
«Είδες - μου λέει - γεννήθηκε η ευσπλαχνία!»
Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.
Γιατί, θα περνούσαν αιώνες και αιώνες,
και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό!»
(Τάσος Λειβαδίτης «H Γέννηση»)
Θεωρώ πώς μια καλή προετοιμασία για να κοινωνήσουμε τα Χριστούγεννα και τις άλλες λειτουργίες πού έρχονται, δεν είναι μόνο η νηστεία και η εξομολόγηση. Πρέπει να προηγηθεί η συμφιλίωση πρώτον και δεύτερον όσον το δυνατό ελεημοσύνη.
Αυτά τα δύο είναι μέσα στις πνευματικές μας προϋποθέσεις εκ των ουκ άνευ. Κάποιος χριστιανός μπορεί να νήστεψε μια μέρα ή και καμία για πολλούς λόγους. Άλλος χριστιανός μπορεί να εξομολογήθηκε πριν τρείς ή τέσσερις ή έξι μήνες και να μην του βρέθηκε κώλυμα στην θεία κοινωνία και να μην χρειάζεται μια επετειακή επίσκεψη ανασφαλείας στον εξομολόγο για την «άδεια».
Ενώ ο χριστιανός πού αποφεύγει την συμφιλίωση ή την ελεημοσύνη πού μπορεί, είναι αναπολόγητος. Πώς θα πάμε στον Χριστό με κλειστή καρδιά και άδεια χέρια; Ξυπόλητοι και γυμνοί μπορούμε να πάμε στην εκκλησία. Ανοικτίρμονες όμως νομίζω όχι.»[1]
Τους ανοικτίρμονες δεν τους δέχεται ο Πατήρ οικτιρμῶν... Ἀνέλεος η κρίσις τω μή ποιήσαντι έλεος... Είναι η μοναδική περίπτωση μή συγχωρήσεως όπως φαίνεται στο παράδειγμα του ανοικτίρμονος δούλου.
«Ο Χριστός σε λίγες μέρες γεννιέται και θα γιορτάσουμε το κομβικό αυτό γεγονός της ιστορίας. Είναι κάλεσμα! Το σημαντικότερο που έχει γίνει για τον καθένα μας προσωπικά και το κάλεσμα αυτό είναι κλήση στη ζωή, στην ελπίδα, τη χαρά, την αγάπη, την ορθόδοξη προσμονή, τη ζωντανή έκφραση κάθε δοξολογικής αναπομπής της στιγμής μας εν χριστώ...
Ήρθε ξένος ο χριστός και η πόλη λόγω της απογραφής της εποχής και της σκληροκαρδίας των ανθρώπων της δεν τον δέχτηκε. Και ο Χριστός αδιαμαρτύρητα βρήκε χώρο έξω από την πόλη χωρίς η Παναγία να αντιδράσει και να στενοχωρηθεί...
Και εκεί στη Φάτνη λειτουργήθηκε το μυστήριο της θείας οικονομίας με τρόπο ταπεινό και συνάμα συγκλονιστικό! Η πόλη μέσα στις κοσμικές μέριμνες της απογραφής και των φόρων δεν καταλαβαίνει τίποτα.
Και εμείς; Εμείς αναμένουμε τη γιορτή για να Τον συναπαντήσουμε για άλλη μια φορά επετειακά; Μη γένοιτο! Θα τον συναντήσουμε στη φάτνη της καρδιάς μας και σαν άλλοι ξένοι θα σκύψουμε στο μέγα μυστήριο της καινής κτίσης!
Ας αξιωθούμε έτσι να γιορτάσουμε για να μην μείνει άλλη μια επέτειος να χάνεται στην πρόοδο του χρόνου που φεύγει σαν άλλος επισκέπτης που βρήκε κλειστή την πόρτα.»
Να θυμάστε αδελφοί μου, πώς σήμερα η Εκκλησία δεν έχει να παλέψει με τον Διοκλητιανό, τον Άρειο και τους Βαρλααμίτες. Δηλαδή υπάρχουν ακόμα αυτοί σε άλλες μορφές και επιδιώκουν να αλλοιώσουν το ήθος μας.
Ωστόσο όμως μπροστά μας υψώνονται άλλα τέρατα: Της απομόνωσης, της απελπισίας, της απιστίας, της κοινωνικής και πνευματικής εξαθλίωσης, της αδικίας,της αρρωστημένης εξάρτησης από τον καταναλωτισμό, τις φτηνές αγάπες και τις ακριβές προδοσίες του ανθρωπίνου προσώπου. Μέσα στο σκοτάδι αυτό ας γίνουμε φως και χέρι πού τραβάει από τον Άδη κάθε ψυχή πού δοκιμάζεται έτσι. Ο Θεός μαζί μας!
1. «Χριστούγεννα: Το κομβικό γεγονός της ιστορίας»
Πρωτοπρεσβύτερος Παντελεήμων Κρούσκος, θεολόγος.
Τα λεγόμενα συγγνωστά αμαρτήματα συγχωρούνται όταν κι εσύ στην προσευχή σου συγχωρείς μέσα από την καρδιά σου όσους νομίζεις ότι έβλαψαν ή σε κορόιδεψαν ή σου φέρθηκαν άσχημα. Διαφορετικά ο καθένας έπρεπε να έχει έναν εξομολόγο μαζί του κάθε μέρα να του διαβάζει ευχή ανά δύο λεπτά. Αυτό δεν σημαίνει ότι στην εξομολόγηση δεν τα λέμε, αλλά αν στο διάστημα μέχρι την θεια Κοινωνία κάνουμε κάτι συγγνωστό, "απλό" δηλαδή. Άντε κανένα ψεματάκι, άντε να μιλήσουμε σε κάποιον λίγο απότομα, άντε να πούμε και τον διαιτητή "μακάκα". Τότε όταν στον απόδειπνο λέμε το Πάτερ ημών και όταν φτάνουμε στο σημείο να ζητάμε συγχώρηση από τον Θεό όπως και εμείς συγχωρήσαμε τους άλλους, αν το εννοούμε και το λέμε με μετάνοια δεν είναι ανάγκη να χτυπάμε τα τηλέφωνα εναγωνίως να βρούμε τον εξομολόγο μας. Αυτά δεν τα έβγαλα από την κεφάλα μου, αλλά μου τα είχε πει ο πνευματικός μου όταν άρχισα να εξομολογούμαι.
...και να σας πω το μέγα μυστικό;;;; Μου το είπε ασκητής στην Κρήτη, δεν θα αποκαλύψω το όνομά του γιατί γίνεται ήδη χαμός στην σπηλιά-κελλάκι όπου ζει... Σας ταλαιπωρεί κάποιο πάθος πάρα πολύ και σας δυσκολεύει; Θέλετε να "εξαφανιστεί" και από λιοντάρι να γίνει τρομαγμένο γατάκι; Ένα κατοστάρι κομποσχοίνι την ημέρα «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τους εχθρούς μου» κι εκείνη την ώρα ένας ένας να περνάν από τον νου νοερώς και σεις να τους συγχωρείτε λέγοντας την παραπάνω ευχή. Τότε θα νιώσετε τόσο ανάλαφροι λες και βγήκατε από εξομολόγηση γιατί "τραβήξατε" και την συγγνώμη του Θεού. Επιπλέον κατευνάζετε και τα πάθη.
Βαρυσήμαντο και εξαιρετικά θεραπευτικό μέσον είναι η εξομολόγηση να γίνεται με αναλυτικό λόγο. Να μη μας βρουν τα Χριστούγεννα καθεύδοντες αλλά νήφοντες. Αλλοιώς δεν θα πάρουμε είδηση από την επίσκεψη Του και θα παραμείνουμε μακριά από το φως Του εν σκότει και σκιά διαπορευόμενοι.
Περισσότερα » Χριστούγεννα
Αυτά τα δύο είναι μέσα στις πνευματικές μας προϋποθέσεις εκ των ουκ άνευ. Κάποιος χριστιανός μπορεί να νήστεψε μια μέρα ή και καμία για πολλούς λόγους. Άλλος χριστιανός μπορεί να εξομολογήθηκε πριν τρείς ή τέσσερις ή έξι μήνες και να μην του βρέθηκε κώλυμα στην θεία κοινωνία και να μην χρειάζεται μια επετειακή επίσκεψη ανασφαλείας στον εξομολόγο για την «άδεια».
Ενώ ο χριστιανός πού αποφεύγει την συμφιλίωση ή την ελεημοσύνη πού μπορεί, είναι αναπολόγητος. Πώς θα πάμε στον Χριστό με κλειστή καρδιά και άδεια χέρια; Ξυπόλητοι και γυμνοί μπορούμε να πάμε στην εκκλησία. Ανοικτίρμονες όμως νομίζω όχι.»[1]
Τους ανοικτίρμονες δεν τους δέχεται ο Πατήρ οικτιρμῶν... Ἀνέλεος η κρίσις τω μή ποιήσαντι έλεος... Είναι η μοναδική περίπτωση μή συγχωρήσεως όπως φαίνεται στο παράδειγμα του ανοικτίρμονος δούλου.
Χριστούγεννα: Το κομβικό γεγονός της ιστορίας
Ήρθε ξένος ο χριστός και η πόλη λόγω της απογραφής της εποχής και της σκληροκαρδίας των ανθρώπων της δεν τον δέχτηκε. Και ο Χριστός αδιαμαρτύρητα βρήκε χώρο έξω από την πόλη χωρίς η Παναγία να αντιδράσει και να στενοχωρηθεί...
Και εκεί στη Φάτνη λειτουργήθηκε το μυστήριο της θείας οικονομίας με τρόπο ταπεινό και συνάμα συγκλονιστικό! Η πόλη μέσα στις κοσμικές μέριμνες της απογραφής και των φόρων δεν καταλαβαίνει τίποτα.
- Οι καρδιές είναι αλλού αφού αλλού είναι και ο θησαυρός τους. Και οι αισθήσεις τους δεν είναι δεκτικές στη θεία συγκατάβαση...
Και εμείς; Εμείς αναμένουμε τη γιορτή για να Τον συναπαντήσουμε για άλλη μια φορά επετειακά; Μη γένοιτο! Θα τον συναντήσουμε στη φάτνη της καρδιάς μας και σαν άλλοι ξένοι θα σκύψουμε στο μέγα μυστήριο της καινής κτίσης!
Ας αξιωθούμε έτσι να γιορτάσουμε για να μην μείνει άλλη μια επέτειος να χάνεται στην πρόοδο του χρόνου που φεύγει σαν άλλος επισκέπτης που βρήκε κλειστή την πόρτα.»
Να θυμάστε αδελφοί μου, πώς σήμερα η Εκκλησία δεν έχει να παλέψει με τον Διοκλητιανό, τον Άρειο και τους Βαρλααμίτες. Δηλαδή υπάρχουν ακόμα αυτοί σε άλλες μορφές και επιδιώκουν να αλλοιώσουν το ήθος μας.
Ωστόσο όμως μπροστά μας υψώνονται άλλα τέρατα: Της απομόνωσης, της απελπισίας, της απιστίας, της κοινωνικής και πνευματικής εξαθλίωσης, της αδικίας,της αρρωστημένης εξάρτησης από τον καταναλωτισμό, τις φτηνές αγάπες και τις ακριβές προδοσίες του ανθρωπίνου προσώπου. Μέσα στο σκοτάδι αυτό ας γίνουμε φως και χέρι πού τραβάει από τον Άδη κάθε ψυχή πού δοκιμάζεται έτσι. Ο Θεός μαζί μας!
1. «Χριστούγεννα: Το κομβικό γεγονός της ιστορίας»
Πρωτοπρεσβύτερος Παντελεήμων Κρούσκος, θεολόγος.
Τα λεγόμενα συγγνωστά αμαρτήματα συγχωρούνται όταν κι εσύ στην προσευχή σου συγχωρείς μέσα από την καρδιά σου όσους νομίζεις ότι έβλαψαν ή σε κορόιδεψαν ή σου φέρθηκαν άσχημα. Διαφορετικά ο καθένας έπρεπε να έχει έναν εξομολόγο μαζί του κάθε μέρα να του διαβάζει ευχή ανά δύο λεπτά. Αυτό δεν σημαίνει ότι στην εξομολόγηση δεν τα λέμε, αλλά αν στο διάστημα μέχρι την θεια Κοινωνία κάνουμε κάτι συγγνωστό, "απλό" δηλαδή. Άντε κανένα ψεματάκι, άντε να μιλήσουμε σε κάποιον λίγο απότομα, άντε να πούμε και τον διαιτητή "μακάκα". Τότε όταν στον απόδειπνο λέμε το Πάτερ ημών και όταν φτάνουμε στο σημείο να ζητάμε συγχώρηση από τον Θεό όπως και εμείς συγχωρήσαμε τους άλλους, αν το εννοούμε και το λέμε με μετάνοια δεν είναι ανάγκη να χτυπάμε τα τηλέφωνα εναγωνίως να βρούμε τον εξομολόγο μας. Αυτά δεν τα έβγαλα από την κεφάλα μου, αλλά μου τα είχε πει ο πνευματικός μου όταν άρχισα να εξομολογούμαι.
...και να σας πω το μέγα μυστικό;;;; Μου το είπε ασκητής στην Κρήτη, δεν θα αποκαλύψω το όνομά του γιατί γίνεται ήδη χαμός στην σπηλιά-κελλάκι όπου ζει... Σας ταλαιπωρεί κάποιο πάθος πάρα πολύ και σας δυσκολεύει; Θέλετε να "εξαφανιστεί" και από λιοντάρι να γίνει τρομαγμένο γατάκι; Ένα κατοστάρι κομποσχοίνι την ημέρα «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τους εχθρούς μου» κι εκείνη την ώρα ένας ένας να περνάν από τον νου νοερώς και σεις να τους συγχωρείτε λέγοντας την παραπάνω ευχή. Τότε θα νιώσετε τόσο ανάλαφροι λες και βγήκατε από εξομολόγηση γιατί "τραβήξατε" και την συγγνώμη του Θεού. Επιπλέον κατευνάζετε και τα πάθη.
Περισσότερα » Χριστούγεννα
Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία 16 Δεκεμβρίου 2014
Σοφία Ντρέκου 16 Δεκεμβρίου 2014
Σοφία Ντρέκου 20 Δεκεμβρίου 2014 στις 4:42 μ.μ.
3 σχόλια:
"βράβευση της εβδομάδας" για την εβδομάδα που πέρασε σύμφωνα με την ομώνυμη ενότητα του yannidakis, η παρούσα καταχώρηση του ιστολογίου. Το ιστολόγιο είναι πλέον υποψήφιο για τη μηνιαία βράβευση "ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ". Καληνωρίσματα :[
Σας ευχαριστώ πολύ... Καλά Χριστούγεννα!!! ☆☆¨´`'*°☆ ♥ *.*★* *★
Τα φετινά Χριστούγεννα ας στρέψουμε το βλέμμα, την καρδιά και την προσευχή μας, στα παιδιά του Ντονέτσκ
http://opaidagogos.blogspot.gr/2014/12/blog-post_22.html
Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα,
με τον Χριστό γεννημένο στην ψυχή και στη ζωή μας
Δημοσίευση σχολίου