Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
Τα Θεοφάνια (παλαιότερη και παραδοσιακή γραφή Θεοφάνεια) είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (εορτών των Χριστουγέννων).
Το όνομα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύμφωνα με τρεις σχετικές ευαγγελικές περικοπές. Η εορτή των Θεοφανίων λέγεται επίσης και Επιφάνια και Φώτα ή Φωτά (ή Εορτή των Φώτων). Σε αυτή την εορτή γιορτάζουν τα ονόματα Φώτιος, Φωτεινή, Φανή, Τριάδα, Ουρανία, Ιορδάνης, Ιορδάνα, Περιστέρης, Περιστέρα, Θεοφάνης, Θεοφανία και Θεοχάρης.
Πώς είναι το σωστό: Θεοφάνεια ή Θεοφάνια;
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος θα τεθεί το δίλημμα: «Θεοφάνεια» ή «Θεοφάνια»; Στο schooltime.gr ο Φιλόλογος Άρης Ιωαννίδης, λέει ότι, μπορεί να μη χρησιμοποιείται η λέξη επί καθημερινής βάσεως, αλλά όταν έρχεται ο καιρός να κάνει την εμφάνισή της, τα ορθογραφικά λεξικά παίρνουν φωτιά… Μπορείς να το δεις όπως θες, με -ει- , με – ι – (ευτυχώς μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχουμε δει κανένα άλλο συνδυασμό)…
Και πώς είναι το σωστό; Για να το προσεγγίσουμε καλύτερα, θα ήταν σωστό να επιχειρήσουμε μία ιστορική αναδρομή στη χρηστική λειτουργία της λέξης. Εκτός, λοιπόν, από τη γνωστή σε όλους χριστιανική γιορτή, τα Θεοφάν(ε)ια υπήρξαν και γιορτή στους Δελφούς, κατά τη διάρκεια της οποίας φανέρωναν στους λάτρεις του θεού Απόλλωνα το άγαλμά του, ενίοτε και άλλων θεών.
Αργότερα, η λέξη κατέλαβε περίοπτη θέση στο λεξιλόγιο της θρησκείας μας, καθώς χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να δηλώσει το μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού, αλλά και την ίδια τη Γέννηση του Χριστού, καθώς μάλιστα τα Χριστούγεννα είχαν διπλή ονομασία, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από το ότι στις 6 Ιανουαρίου τιμούσαν κάποτε και τις δύο μεγάλες γιορτές. Κι αυτό μέχρι τον 4ο αιώνα, όταν οι δύο αυτές γιορτές πήραν τον δρόμο τους, καθώς πλέον τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα αφιερωμένη στον Θεό Ήλιο από τους εθνικούς. Από εκείνο το σημείο, λοιπόν, κι έπειτα άρχισε να χρησιμοποιείται η λέξη Θεοφάν(ε)ια για τη Βάπτιση του Κυρίου (εμφάνιση της Αγίας Τριάδος, εορτή των Φώτων), παράλληλα με τη λέξη Επιφάνια.
Ετυμολογικά, τώρα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η γραφή με -ει- δικαιολογείται (εν μέρει) ως δήλωση της ιδιότητας του επιθέτου «θεοφανής». Όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι πρόκειται για εορτή σε ουδέτερο γένος, οπότε και κρίνεται προτιμότερο να τηρηθεί η γραφή με – ι – (πβ. τα Πύθια, τα Ίσθμια).
Στο λεξικό, άλλωστε, ετυμολογίας του Γιώργου Μπαμπινιώτη διαβάζουμε τα εξής: «Διάφορες εορτές εκφέρονται σε πληθυντικό ουδετέρου, όπως συμβαίνει με τα Επιφάνια και τα Θεοφάνια (πβ. επίσης Ίσθμια, Πύθια, ακόμη και Χριστούγεννα). Επειδή οι λέξεις αυτές προέρχονται απευθείας από θέμα τού ρ. φαίνομαι και όχι από το αντίστοιχο επίθ. (επιφανής), είναι ορθό να γράφονται με -ι- (Επιφάνια, Θεοφάνια), πράγμα που τις διαχωρίζει από τα παράγωγα τού επιθέτου (π.χ. επιφανής – η επιφάνεια)».
by Αέναη επΑνάσταση | Sophia Drekou
Περισσότερα: Θεοφάνια, Μπαμπινιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου