O Προτεσταντισμός αποτελεί έναν από τους μεγάλους κλάδους του Χριστιανισμού, με συνολικά πάνω από 900 εκατομμύρια πιστούς παγκοσμίως, περίπου το 40% των Χριστιανών.
Αυτοί χωρίζονται στους νεοπροτεστάντες/χαρισματικούς προτεστάντες δηλαδή τα δόγματα που δημιουργήθηκαν τον 19ο και τον 20ο αιώνα μ.Χ με στόχο τον επανευαγγελισμό του κόσμου όπως Ευαγγελικοί, Βαπτιστές, Πεντηκοστιανοί, Αντβεντιστές (που αποτελούν περίπου 800 εκατομμύρια πιστούς ή αλλιώς το 88% του παγκόσμιου προτεσταντικού πληθυσμού και συναντώνται κυρίως στην Υποσαχάρια Αφρική, την Λατινική και Κεντρική Αμερική, την Καραϊβική και τον νότο των ΗΠΑ) και τους παραδοσιακούς προτεστάντες (Λουθηρανοί, Αγγλικανοί, Καλβινιστές, Μεθοδιστές κτλ από αριθμούν περίπου 100 εκατομμύρια άτομα δηλαδή το 12% των προτεσταντών της γης και υπάρχουν κυρίως σε Βόρεια και Δυτική Ευρώπη, Βόρεια Αμερική, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία).
Ο φόβος του άλλου σε μια άλλη 11η Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ
Ως κίνημα Μεταρρύθμισης εμφανίστηκε το 16ο αιώνα στη Γερμανία, με πρωτεργάτη του το Μαρτίνο Λούθηρο. Το όνομα προέρχεται από την λατινική λέξη «Protestantismus», διαμαρτυρία εξού και οι εναλλακτικές ονομασίες Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία ή Διαμαρτυρόμενοι.[1]
Slüter’s reformation sermon in Rostock, Bernhard Reinhold, 1858
Οι προτεστάντες αρνούνται ότι η δύναμη του Θεού επιτελεί θαύματα διά των υλικών στοιχείων του κόσμου. Νόμιζαν ότι έτσι θα έκαναν τη χριστιανική Πίστη «πιο πνευματική»· απεναντίας, μ’ αυτόν τον τρόπο φτώχυναν και παραμόρφωσαν τον χριστιανισμό. Απέρριψαν τη θεουργό δύναμη του Θεού, η οποία ενεργεί διά των ιερών εικόνων, διά των λειψάνων των αγίων, διά του Τιμίου Σταυρού, ακόμη και διά της δυνάμεως της Θείας Μεταλήψεως, όπως ορισμένοι εξ αυτών διατείνονται.
Αν μάλιστα ακολουθούσαν μέχρι τέλους τη λανθασμένη αυτή ατραπό, θα έπρεπε να απορρίψουν ακόμη και τα θαύματα που επιτελέστηκαν διά του ζωηφόρου Σώματος του Κυρίου Ιησού Χριστού, διότι το Σώμα Του ήταν επίσης και υλικό· εξίσου θα έπρεπε να απορρίψουν και τα θαύματα διά του αγγίγματος των χειρών των αποστόλων και των αγίων, διότι και τα χέρια αυτά είναι επίσης υλικά – για να μην αναφέρουμε και τη ράβδο του Μωυσή ή την εσθήτα της Υπεραγίας Θεοτόκου ή το μαντήλι του Αποστόλου Παύλου κ.ο.κ.
Με την απόρριψή τους αυτή οι προτεστάντες στέκονται απέναντι σε όλη την Εκκλησία από αρχαιοτάτων χρόνων. Ιδού, μια από τις χιλιάδες αποδείξεις πως ο Θεός ενεργεί διαμέσου των υλικών στοιχείων, ιδίως όταν θέλει να δοξάσει τους αγίους Του:
Υπήρχε στην Αλεξάνδρεια μια ψηλή κολόνα με το άγαλμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου στην κορυφή, ενδεδυμένο το μοναχικό Σχήμα και κρατώντας τη ράβδο του μοναχού ανά χείρας. Αύτη η κολόνα χρησίμευε ως μνημείο νίκης του αυτοκράτορα επί των αντιπάλων του, έτσι όπως τον απεικόνιζε με τη μοναχική περιβολή του αγίου Σεννουφίου, κρατώντας ράβδο. Όταν ο Θεός βούλεται, ακόμη κι ένα ένδυμα από έναν άγιο μπορεί να νικήσει κραταιούς στρατούς απίστων. Ποιός θα τολμούσε ποτέ να περιορίσει την ενέργεια ή τις μεθόδους δράσης της δυνάμεως του Παντοδύναμου Θεού;[2]
[3] Βιβλιογραφία
1. «Pewforum: Christianity (2010)» (PDF). Global Christianity – A Report on the Size and Distribution of the World’s Christian Population • «Religious Diversity and Personal Contact». gordonconwell.edu.
2. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος,
Σεπτέμβριος 2010, εκδόσεις Άθως, σ. 268-269
Περισσότερα: Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς,
Μεταστροφές, Προτεσταντισμός, Θεολογία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου