Ημέρα αφιερωμένη στην Αγία Πελαγία η οποία στις 23 Ιουλίου 1822 αξιώθηκε της Υπέρτατης Ευλογίας να δει μέσα στο κελί της την Θεοτόκο. Το πρωί αυτής της μέρας η εικόνα μεταφέρεται στο Μοναστήρι της «Κυρίας των Αγγέλων» στο Κεχροβούνι, όπου παραμένει ολόκληρη την ημέρα.
Στον Ναό της Αγίας Πελαγίας γίνεται πανηγυρική Λειτουργία και Παράκληση. Χιλιάδες λαού προσέρχονται να προσκυνήσουν την Αγία Εικόνα. Η Ηγουμένη και οι Μοναχές φιλοξενούν τον κόσμο που υπομονετικά περιμένει την ώρα της επιστροφής.
Το απόγευμα, ο κλήρος και χιλιάδες λαού συνοδεύουν την Αγία Εικόνα που μεταφέρεται στην πόλη με τα πόδια. Από όπου περνά η Εικόνα της Παναγίας οι καμπάνες των εκκλησιών των χωριών και των εξωκλησιών χτυπούν χαρμόσυνα. Γέροντες και ανήμποροι κάτοικοι βγαίνουν στον κεντρικό δρόμο για να προσκυνήσουν την Αγία Εικόνα.
Όταν η Ιερή Πομπή φτάσει στην πόλη, γίνεται δέηση στην εξέδρα της παραλίας, καίγονται πυροτεχνήματα και αργά το βράδυ η Αγία Εικόνα μεταφέρεται στον Ναό της.
Οσία Πελαγία η Τηνία
Εορτάζει 23 Ιουλίου.
Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση της Λουκίας ο πατέρας της πέθανε. Ήταν τότε 12 χρονών και έδειχνε σημάδια έντονης επιθυμίας να αφιερωθεί και να υπηρετήσει το θέλημα του Θεού. Οι δυσκολίες της ζωής έκαναν την μητέρα της να τη στείλει στον Τριπόταμο, στην κάπως πιο ευκατάστατη αδελφή της.
Εκεί η Λούκια έμεινε τρία χρόνια και συχνά επισκεπτόταν την άλλη θεία της, που ήταν μοναχή στη Μονή Κεχροβουνίου. Ένοιωσε τότε επιτακτική την ανάγκη ν' ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και σε ηλικία 15 χρονών μπήκε στο Μοναστήρι σαν δόκιμη, υπό την επίβλεψη της θείας της μοναχής Πελαγίας. Όταν ήλθε η ώρα έγινε και η ίδια μοναχή με το όνομα Πελαγία.
Ως μοναχή αφοσιώθηκε με ψυχή και σώμα στην λατρεία του Θεού και στην ανακούφιση των πασχόντων. Η αγνότητα της ψυχής της, η οσιότητα της ζωής της, η αυταπάρνηση της, η μυστική ζωή της κι ο πόθος της για λύτρωση συντέλεσαν ώστε η μοναχή Πελαγία να γίνει το «σκεύος εκλογής» για ν' αποκαλυφθεί σ' αυτήν η Παναγία για την εύρεση της Αγίας εικόνας της στον αγρό του Δοξαρά στην πόλη της Τήνου (30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ.), γεγονός που έμελλε να κάμει την Τήνο ιερό νησί και να κατατάξει την Πελαγία μεταξύ των Αγίων. Το γεγονός δε αυτό συνέβη όταν η Όσια ήταν 73 χρόνων και αρχιερέας Τήνου ήταν ο Γαβριήλ.
Η Οσία Πελαγία έκανε, με τις πρεσβείες της Παναγίας και τη χάρη του Θεού, αρκετά θαύματα πριν και μετά τον θάνατο της, ο όποιος ήλθε στις 28 Απριλίου 1834 μ.Χ. και τάφηκε στο ναό των Ταξιαρχών του μοναστηριού.
Το 1973 μ.Χ. όμως, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός στο όνομα της, όπου φυλάσσεται και προσκυνείται η αγία κάρα της σήμερα. Ανακηρύχτηκε αγία με Συνοδική Πατριαρχική Πράξη στις 11 Σεπτεμβρίου 1970 μ.Χ. και η μνήμη της ορίστηκε να τιμάται στις 23 Ιουλίου, την ήμερα δηλαδή του οράματος της.
Τα Ιερά Λείψανα της Αγίας βρίσκονται στην Ιερά Μονή Κεχροβουνίου Τήνου.
Ως μοναχή αφοσιώθηκε με ψυχή και σώμα στην λατρεία του Θεού και στην ανακούφιση των πασχόντων. Η αγνότητα της ψυχής της, η οσιότητα της ζωής της, η αυταπάρνηση της, η μυστική ζωή της κι ο πόθος της για λύτρωση συντέλεσαν ώστε η μοναχή Πελαγία να γίνει το «σκεύος εκλογής» για ν' αποκαλυφθεί σ' αυτήν η Παναγία για την εύρεση της Αγίας εικόνας της στον αγρό του Δοξαρά στην πόλη της Τήνου (30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ.), γεγονός που έμελλε να κάμει την Τήνο ιερό νησί και να κατατάξει την Πελαγία μεταξύ των Αγίων. Το γεγονός δε αυτό συνέβη όταν η Όσια ήταν 73 χρόνων και αρχιερέας Τήνου ήταν ο Γαβριήλ.
Η Οσία Πελαγία έκανε, με τις πρεσβείες της Παναγίας και τη χάρη του Θεού, αρκετά θαύματα πριν και μετά τον θάνατο της, ο όποιος ήλθε στις 28 Απριλίου 1834 μ.Χ. και τάφηκε στο ναό των Ταξιαρχών του μοναστηριού.
Το 1973 μ.Χ. όμως, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός στο όνομα της, όπου φυλάσσεται και προσκυνείται η αγία κάρα της σήμερα. Ανακηρύχτηκε αγία με Συνοδική Πατριαρχική Πράξη στις 11 Σεπτεμβρίου 1970 μ.Χ. και η μνήμη της ορίστηκε να τιμάται στις 23 Ιουλίου, την ήμερα δηλαδή του οράματος της.
Τα Ιερά Λείψανα της Αγίας βρίσκονται στην Ιερά Μονή Κεχροβουνίου Τήνου.
ΔΕΙΤΕ το Αφιέρωμα στην Παναγία της Τήνου
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΕΣΕΩΣ
Την Κυριακή 9 Ιουλίου 1822 μ.Χ. βλέπει στον ύπνο της μία μεγαλοπρεπή κυρία με φωτοστέφανο, η οποία της εξηγεί πόσο υπέφερε θαμμένη τόσα χρόνια κάτω από το χώμα. Της ζήτησε όταν ξημερώσει να επισκεφθεί τον επίτροπο εσωτερικών υποθέσεων της Μονής και να του ανακοινώσει την επιθυμία της να αποκαλυφθεί το ερειπωμένο θαμμένο μέγαρό της στον αγρό του Αντ. Δωξαρά.
Όταν ξύπνησε κατάλαβε ότι η κυρία ήταν η Θεοτόκος και ότι το μέγαρο ήταν προφανώς ο Ναός Της. Της γεννήθηκαν όμως αμφιβολίες για το κατά πόσο μπορεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει σε εκείνη την άσημη ταπεινή και το πώς θα έπρεπε να υποφέρει τους χλευασμούς και τις κοροϊδίες του δύσπιστου κόσμου. Έτσι αποφάσισε να μην αναφέρει τίποτα.
Την επόμενη Κυριακή 16 Ιουλίου 1822 μ.Χ., εμφανίζεται και πάλι στον ύπνο της η ίδια Κυρία δίνοντας και πάλι την ίδια παραγγελία. Η Πελαγία δεν είχε πλέον καμία αμφιβολία ότι ήταν η εκλεκτή από την Θεοτόκο, αλλά και πάλι την απέτρεψαν οι αμφιβολίες.
Την ίδια μέρα η Πελαγία κατέφυγε στην Ηγουμένη η οποία γνωρίζοντας τον ενάρετο βίο της την πίστεψε και επισκέφθηκε τον επίτροπο. Ο επίτροπος με την σειρά του ειδοποίησε με την συνοδεία της Πελαγίας τον Μητροπολίτη της Τήνου ο οποίος προσκαλεί τον λαό της Τήνου στον Μητροπολιτικό ναό των Ταξιαρχών, παρακαλώντας τον να συνδράμουν για τον σκοπό αυτό σε χρήμα ή και σε εργασία.
Όταν ξύπνησε κατάλαβε ότι η κυρία ήταν η Θεοτόκος και ότι το μέγαρο ήταν προφανώς ο Ναός Της. Της γεννήθηκαν όμως αμφιβολίες για το κατά πόσο μπορεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει σε εκείνη την άσημη ταπεινή και το πώς θα έπρεπε να υποφέρει τους χλευασμούς και τις κοροϊδίες του δύσπιστου κόσμου. Έτσι αποφάσισε να μην αναφέρει τίποτα.
Την επόμενη Κυριακή 16 Ιουλίου 1822 μ.Χ., εμφανίζεται και πάλι στον ύπνο της η ίδια Κυρία δίνοντας και πάλι την ίδια παραγγελία. Η Πελαγία δεν είχε πλέον καμία αμφιβολία ότι ήταν η εκλεκτή από την Θεοτόκο, αλλά και πάλι την απέτρεψαν οι αμφιβολίες.
Όταν και την τρίτη Κυριακή 23 Ιουλίου 1822 μ.Χ. εμφανίζεται στον ύπνο της με στεναχωρημένο, αλλά αυστηρό ύφος ζητώντας εξηγήσεις για την αγνόηση της παραγγελίας της, η Πελαγία αποφασίζει πλέον να προχωρήσει χωρίς να ολιγωρήσει.
Την ίδια μέρα η Πελαγία κατέφυγε στην Ηγουμένη η οποία γνωρίζοντας τον ενάρετο βίο της την πίστεψε και επισκέφθηκε τον επίτροπο. Ο επίτροπος με την σειρά του ειδοποίησε με την συνοδεία της Πελαγίας τον Μητροπολίτη της Τήνου ο οποίος προσκαλεί τον λαό της Τήνου στον Μητροπολιτικό ναό των Ταξιαρχών, παρακαλώντας τον να συνδράμουν για τον σκοπό αυτό σε χρήμα ή και σε εργασία.
Δείτε: Ανάμνηση Εύρεσης Εικόνας Παναγίας της Τήνου και το έθιμο Φαναράκια
Ο λαός πρόθυμα άρχισε τις ανασκαφές στις αρχές Σεπτεμβρίου 1822 μ.Χ. από τις οποίες αποκαλύφθηκαν ο αρχαίος ναός του Διονύσου και ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Ωστόσο δεν βρέθηκε κανένα ίχνος εικόνας πράγμα που επισκίασε το θετικό κλίμα και οδήγησε τον κόσμο σιγά, σιγά στην εγκατάλειψη του εγχειρήματος.
Η Πανώλη θέριζε εκείνη την εποχή, πράγμα που ο επίτροπος το θεώρησε θεία τιμωρία.
Σε συνεργασία πάλι με τον Μητροπολίτη Τήνου συγκαλούν και πάλι τον λαό της Τήνου με την ίδια έκκληση ορίζοντας επιπλέον και μια επιτροπή ελέγχου του έργου. Όσο οι εργασίες δεν έφερναν αποτέλεσμα, ο λαός χλεύαζε και κατηγορούσε την Πελαγία ως ονειροπόλα.
Σε συνεργασία πάλι με τον Μητροπολίτη Τήνου συγκαλούν και πάλι τον λαό της Τήνου με την ίδια έκκληση ορίζοντας επιπλέον και μια επιτροπή ελέγχου του έργου. Όσο οι εργασίες δεν έφερναν αποτέλεσμα, ο λαός χλεύαζε και κατηγορούσε την Πελαγία ως ονειροπόλα.
Η μοναχή Πελαγία είδε στο όραμά της και πάλι την Παναγία, η οποία της είπε ότι θα εξόντωνε όλους τους κατοίκους της Τήνου, εάν δεν ανοικοδομούσαν τον ναό.
Πράγματι, μετά από λίγο καιρό ο ναός ήταν έτοιμος, ενώ υπολειπόταν μονάχα η διακόσμηση και η πλακόστρωσή του.
Στις 30 Ιανουαρίου του 1823 το μεσημέρι, ανήμερα της εορτής των Τριών Ιεραρχών, μερικοί εργάτες ισοπέδωναν το έδαφος του ναού, όταν ένας από αυτούς, ονόματι Εμμ. Μάτσας ή Σπανός, αντιλήφθηκε ότι η αξίνα του προσέκρουσε σε ξύλο και το έσχισε στη μέση. Από περιέργεια, ο Σπανός το καθάρισε με το χέρι του και διαπίστωσε ότι από το ένα μέρος ήταν καμένο το ξύλο, ενώ από το άλλο διατηρούσε ίχνη χρωμάτων. Έσπευσε να το καθαρίσει καλύτερα και είδε ότι επρόκειτο περί μιας εικόνας. Δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία ότι τα δύο τεμάχια ξύλου ήταν η εικόνα της Παναγίας.
Έτσι, όταν η εικόνα καθαρίστηκε επιμελώς, αποκαλύφθηκε ότι παρίστανε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Από άποψη τέχνης, ήταν ένα αληθινό αριστούργημα! Η αξίνα του εργάτη είχε κόψει την εικόνα στο μέσον, μεταξύ των προσωπογραφιών της Θεοτόκου και του Αρχάγγελου Γαβριήλ, χωρίς να τις πλήξει. Τούτο θεωρήθηκε θαύμα!
Μετά την ανεύρεση της εικόνας, η επιδημία της πανώλης εξαφανίστηκε ευθύς. Οι κάτοικοι της Τήνου, τότε, καταλήφθηκαν από ιερό ενθουσιασμό και αποφάσισαν σύσσωμοι να αναγείρουν περικαλλή Ναό επ’ ονόματι της Ευαγγελιστρίας.
Ο Ναός ανεγέρθηκε τάχιστα και ήταν έτοιμος εντός του ίδιου έτους, του 1823 δηλαδή. Ο Ναός της Ευαγγελιστρίας στην Τήνο είναι εκείνος, στον οποίο έκτοτε ολόκληρη η Ελληνική Ορθοδοξία προσέρχεται να προσκυνήσει τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΘΗΝΑΙ», στις 14/08/1925.
Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην
εφημερίδα «ΑΘΗΝΑΙ», στις 14/08/1925
1 σχόλιο:
( ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ ). Οράματα της μοναχής Πελαγίας. Θαύματα της Τηνιακής Παναγίας. Η εικόνα σου ανακαλύπτεται μέσα στην επανάσταση. Το γόνα σου στολίζεται στου γένους την ανάσταση. Ο Κολοκοτρώνης, ο Μακρυγιάννης σε προσκυνούν. Τον νου οργώνεις. Θα γιάνεις όσους σε τιμούν. Χιλιάδες παρηγορείς,ενδυναμώνεις. Μυριάδες ψυχές μ' αλληγορίες σιμώνεις. Καπαδόπουλος Ελισαίος.
Δημοσίευση σχολίου