Ψυχοσάββατο, Κώστα Μπαλάφα (1920 - 9 Οκτ 2011)
Ας δούμε ένα ποίημα της Κικής Δημουλά
που κοιμήθηκε το Ψυχοσάββατο του 2020
Μέσα από τις συμπληγάδες της αμφισβήτησης, της αβεβαιότητας, της ειρωνείας συχνά, της πάλης του εφήμερου με το αιώνιο, η Κική Δημουλά θεολογεί μ' ένα δικό της ολότελα τρόπο - εν ταυτώ και οικείο - που ταιριάζει στους σύνθετους και ορθολογικούς καιρούς μας.
Ο στίχος της για το Θεό είναι πολλές φορές αποφατικός. Μα και η όλη της ποίηση δεν είναι παρά μια πρόσκληση για αποκρυπτογράφηση και επανανακάλυψη των καίριων και ουσιωδών, πέρα από σοβαροφάνειες ή σπουδαιοφάνειες. Οι «θεοφάνειες» της Δημουλά μού θυμίζουν το «Βυθοῦ ἀνεκάλυψε πυθμένα, καὶ διὰ ξηρᾶς οἰκείους ἕλκει...». (Νικοδήμου του Αγιορείτου, ερμηνεία εις τον κανόνα των Θεοφανείων ).
Π.Α.Α.
Υ.Γ. Ακολουθεί ένα εξαίσιο ποίημα της Κικής Δημουλά (Βίντεο
το διαβάζει η ίδια) για όποιον/α είναι ικανός να το προσλάβει.
Η ΓΛYKΥΤΑΤΗ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΣ
Τρισάγια κάθε τόσο
γιὰ νὰ δοθεῖ ἡ ὑπηκοότητα νεκροῦ
στὸν κεκοιμημένον δοῦλόν σου.
Ὕψιστε, τί ἐννοεῖς
ἄλλο νεκρὸς καὶ ἄλλο δοῦλος.
Κι ἀπὸ πότε ἐπιτρέπεται
νὰ κοιμοῦνται ἔτσι βαθιὰ
ἀτιμώρητοι οἱ δοῦλοι.
Τὸν κεκοιμημένον δοῦλόν σου.
Θέ μου, ἂν ἀπελευθερώνει ὁ θάνατος
ὅπως μᾶς τὸ ὑπόσχεται παρήγορη
ἡ γλυκύτατη ἀβεβαιότης,
ἐσὺ γιατί τὸν θὲς ντὲ καὶ καλὰ δουλέμπορο;
Τὸν κεκοιμημένον.
Περὶ ὕπνου πρόκειται, Κύριε;
Μὰ τοῦ κολλάει ὕπνος τοῦ νεκροῦ
ἔτσι εὔκολα νυστάζει ἡ ἀπώλεια τῆς ζωῆς;
Ἐδῶ ἐμεῖς, δοῦλοι τοῦ ἀπάνω κόσμου ἀκόμα
κι ὅμως ποιὸς κλείνει μάτι
ἂν δὲν τὸν νανουρίσει ὅπως ξέρει
μόνο ἡ γιαγιά του ἡ ἀβεβαιότης
μὲ τὴ γλυκεῖα της ρόδινη ἀφύπνιση.
Κύριε, μήπως ὅταν ἐνέκρινες
αὐτοὺς τοὺς ἀνελέητους ἀνταγωνιστικοὺς ψαλμοὺς
ἤσουν ἀκόμη ἄνθρωπος;
Κική Δημουλά, Η γλυκυτάτη αβεβαιότης
Περισσότερα Θέματα: Ψυχοσάββατο
Κική Δημουλά, Λογοτεχνία-Ποίηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου