ο απόστολος Παύλος και φιλόσοφοι. Μια συμβολική σύνθεση
που ενώνει το κείμενο της πίστης με την κριτική σκέψη.
Είναι η σύγχρονη ενασχόληση των φιλοσόφων με
τον απόστολο Παύλο καλά νέα για τους χριστιανούς;
Επιμέλεια άρθρου της Σοφίας Ντρέκου
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Όταν οι μεγάλοι στοχαστές της εποχής μας ξαναδιαβάζουν τον Παύλο: Τι σημαίνει αυτό για τον σύγχρονο χριστιανό;
Πώς αντιμετωπίζουν οι σύγχρονοι φιλόσοφοι τον απόστολο Παύλο; Είναι η νέα ανάγνωση των κειμένων του καλή είδηση για τους χριστιανούς; Δείτε το βίντεο και διαβάστε μια στοχαστική ανάλυση.
Εισαγωγή
Η σκέψη του αποστόλου Παύλου έχει απασχολήσει όχι μόνο θεολόγους αλλά και σύγχρονους φιλοσόφους όπως ο Jacob Taubes και ο Giorgio Agamben. Η νέα ανάγνωση των επιστολών του εγείρει κρίσιμα ερωτήματα:
Μπορεί η πολιτική θεολογία του Παύλου να εμπνεύσει τη σύγχρονη σκέψη ή μήπως απομακρύνει τον χριστιανισμό από το θεμέλιο της πίστης;
Σε αυτό το άρθρο και το συνοδευτικό βίντεο, επιχειρούμε μια περιήγηση στις ιδέες που επηρεάζουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε σήμερα την παυλική παρακαταθήκη.
Η συζήτηση παραμένει ανοικτή – και περισσότερο επίκαιρη από ποτέ.
Ο Απόστολος Παύλος (Ταρσός, Κιλικία αρχές 1ου αι. (5-15 μ.Χ.) – Ρώμη 66-68 μ.Χ.), συγγραφέας των μισών περίπου από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, αναγνωρίσθηκε ως Ισαπόστολος και Άγιος, και ήταν μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της πρώιμης εποχής του Χριστιανισμού, υποστηρικτής της παγκοσμιότητας της Διδασκαλίας Του Ιησού. Για τον λόγο αυτό πήρε το όνομα "Απόστολος τῶν ἐθνῶν" και των εθνικών, εκείνων δηλαδή που δεν ανήκουν στον λαό και στη θρησκεία των Εβραίων.
Λεγόταν Σαούλ (Σαύλος, βλ. Πράξ. 7:58, 8:1 κ.ά.) αλλά κατά την τότε συνήθεια των Ιουδαίων της διασποράς έφερε εκτός από το ιουδαϊκό όνομα και ένα ομόηχο ελληνικό ή ρωμαϊκό.
Γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας σε ένα χωρίο που ονομάζεται Γίσχαλα και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του Χριστιανισμού. Το 36 μ.Χ. περίπου, όταν κάποτε μετέβαινε στη Δαμασκό για να διώξει και εκεί χριστιανούς, έγινε θαύμα στο οποίο φανερώθηκε ο Χριστός, ο οποίος τον πρόσταξε να πάει στον Ανανία ο οποίος τον κατήχησε και τον βάπτισε. Έτσι, έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και την ζωή του γι’ αυτό.
Ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα και Απόστολος των Εθνών, λόγω των τεσσάρων μεγάλων αποστολικών περιοδειών του. Είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μέχρι το Θάνατό τον, ο Παύλος έκανε τέσσερις αποστολικές περιοδείες με σκοπό την κήρυξη του θείον λόγου.
Συνέγραψε 14 επιστολές προς τις Εκκλησίες τις οποίες εκείνος ίδρυσε. Τη ζωή του με τις περιπέτειές του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη.
Ο Απόστολος Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Προς Γαλάτας β΄ 20). Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, «τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Προς Κολασσαείς γ΄ 11). Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις τις ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός.
Λεγόταν Σαούλ (Σαύλος, βλ. Πράξ. 7:58, 8:1 κ.ά.) αλλά κατά την τότε συνήθεια των Ιουδαίων της διασποράς έφερε εκτός από το ιουδαϊκό όνομα και ένα ομόηχο ελληνικό ή ρωμαϊκό.
Γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας σε ένα χωρίο που ονομάζεται Γίσχαλα και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του Χριστιανισμού. Το 36 μ.Χ. περίπου, όταν κάποτε μετέβαινε στη Δαμασκό για να διώξει και εκεί χριστιανούς, έγινε θαύμα στο οποίο φανερώθηκε ο Χριστός, ο οποίος τον πρόσταξε να πάει στον Ανανία ο οποίος τον κατήχησε και τον βάπτισε. Έτσι, έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και την ζωή του γι’ αυτό.
Ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα και Απόστολος των Εθνών, λόγω των τεσσάρων μεγάλων αποστολικών περιοδειών του. Είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μέχρι το Θάνατό τον, ο Παύλος έκανε τέσσερις αποστολικές περιοδείες με σκοπό την κήρυξη του θείον λόγου.
Συνέγραψε 14 επιστολές προς τις Εκκλησίες τις οποίες εκείνος ίδρυσε. Τη ζωή του με τις περιπέτειές του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη.
Ο Απόστολος Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Προς Γαλάτας β΄ 20). Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, «τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Προς Κολασσαείς γ΄ 11). Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις τις ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός.
Ο Απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς να είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) δι’ αποκεφαλισμού στη Ρώμη μεταξύ των ετών 64 - 67 μ.Χ.
H σύγχρονη ενασχόληση των φιλοσόφων με τον Απόστολο Παύλο
Τις τελευταίες δεκαετίες φιλόσοφοι, οι περισσότεροι με θητεία στο μαρξιστικό κίνημα, έδειξαν ένα απρόσμενο ενδιαφέρον για τη θεολογία του αποστόλου Παύλου, και ιδίως για την πολιτική σημασία της.
Πρώτος από όλους τη συζήτηση εγκαινίασε ο Jacob Taubes (1923-1987), αναδεικνύοντας την πολιτική αιχμή της σκέψης του Παύλου και παρουσιάζοντάς τον ως τον νέο Μωυσή, το δημιουργό ενός νέου λαού, αλλά και ως το στοχαστή του οποίου η επίδραση αγγίζει ακόμα και τους Νέους Χρόνους.
Ο Alain Badiou (Αλαίν Μπαντιού) είδε στον Παύλο έναν ποιητικό στοχαστή του Συμβάντος (event) και μια φιγούρα του μαχητή, ενώ ο Giorgio Agamben (Τζόρτζιο Αγκάμπεν) τον κλασικό μεσσιανικό στοχαστή της δυτικής σκέψης, έναν πρόδρομο του Benjamin (Βάλτερ Μπένγιαμιν 1892-1940).
Ο Slavoj Žižek (Σλάβοϊ Ζίζεκ), τέλος, είδε την παύλεια θεολογία ως το προαπαιτούμενο για έναν γνήσιο διαλεκτικό υλισμό. Η συζήτηση αυτή δεν έμεινε ασχολίαστη από τους χριστιανούς θεολόγους.
Στην ανακοίνωση του διήμερου συνεδρίου που διοργάνωσε ο Άρτος Ζωής με θέμα: Ο Θεός της Βίβλου και ο Θεός των φιλοσόφων παρουσιάζεται αυτή η συζήτηση στα πολύ βασικά της σημεία και γίνεται μια απόπειρα να δοθεί μια απάντηση στο ερώτημα του τίτλου.
Δείτε παρακάτω ΟΛΗ την ομιλία με τον πρωτοπρεσβύτερο Ευάγγελο Γκανά (Αθήνα, 1965) ο οποίος είναι γνωστός Έλληνας κληρικός, θεολόγος και συγγραφέας. Είναι πτυχιούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και πτυχιούχος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι καταξιωμένος θεολόγος και εκκλησιαστικός επιστήμονας, με ευρύτερη αναγνώριση και συμμετοχή σε πολλά θεολογικά και επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Υπηρετεί στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών ως εφημέριος στην ενορία του Οσίου Μελετίου Σεπολίων. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά ("Νέα Εστία", "Σύναξη", "Θεολογία", "Ίνδικτος", "Cogito") και σε συλλογικούς τόμους. Είναι έγγαμος και πατέρας έξι παιδιών.
Λίγα λόγια για τους παραπάνω φιλοσόφους
Ο Γιάκομπ Τάουμπες (Jacob Taubes 25 Φεβρουαρίου 1923 – 21 Μαρτίου 1987) ήταν κοινωνιολόγος της θρησκείας, φιλόσοφος και μελετητής του Ιουδαϊσμού. Ο Τάουμπες γεννήθηκε σε μια παλαιά ραββινική οικογένεια. Ήταν παντρεμένος με τη συγγραφέα Σούζαν Τάουμπες.
Το διδακτορικό του το απέκτησε το 1947 με μια διατριβή για την Δυτική Εσχατολογία (Occidental Eschatology) και δίδαξε αρχικά θρησκευτικές σπουδές και ιουδαϊκές σπουδές στις Ηνωμένες Πολιτείες, στα πανεπιστήμια του Χάρβαρντ, του Κολούμπια και του Πρίνστον.
Από το 1965 υπήρξε καθηγητής ιουδαϊκών σπουδών και ερμηνευτικής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (Free University of Berlin).
Άσκησε σημαντική επίδραση σε πολλούς σύγχρονους στοχαστές, όπως ο Giorgio Agamben, η Susan Sontag, η Avital Ronell, ο Marshall Berman, η Babette Babich, οι Aleida και Jan Assmann, ο Amos Funkenstein και ο Peter Sloterdijk.
Τα βιβλία του Τάουμπες περιλαμβάνουν τα έργα Δυτική Εσχατολογία (Occidental Eschatology, Stanford University Press, 2009) και Η Πολιτική Θεολογία του Παύλου (The Political Theology of Paul, Stanford University Press, 2004).
Παύλεια θεολογία και σύγχρονα φιλοσοφικά ρεύματα - Η πολιτική πρόσληψη της θεολογίας του απ. Παύλου από τον Jacob Taubes (The Pauline Theology and Contemporary Philosophical Movements. Jacob Taubes and his Work: The Political Theology of Paul the Apostle) σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 73-94.Βλ. εδώ: www.academia.edu/29840648/
Ο Αλαίν Μπαντιού ([alɛ̃ badju] γεννημένος στις 17 Ιανουαρίου 1937) είναι Γάλλος φιλόσοφος της Μαρξιστικής σχολής και καθηγητής στο European Graduate School, πρώην κάτοχος της έδρας της Φιλοσοφίας στην École Normale Supérieure (ENS). Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή στοχαστές και από τους σπουδαιότερους Γάλλους φιλόσοφους της δεκαετίας του '60. Εκτός από αμετανόητος κομμουνιστής είναι και υπέρμαχος του Μαοϊσμού και της Κινέζικης πολιτιστικής επανάστασης, καθώς γοητεύτηκε από τις ιδέες τους. Ο ίδιος έχει ταχθεί υπέρ ενός μη- Σταλινικού Κομμουνισμού και παρότι έχουν σχολιαστεί κατά καιρούς οι ακροαριστερές του απόψεις, αυτό δεν τον εμπόδισε από το να δώσει δεκάδες διαλέξεις σε πολλά μέρη του κόσμου, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Συχνά δίνει συνεντεύξεις στον τύπο, όπου εκφράζει την άποψή του για ζητήματα της επικαιρότητας.
Το παύλειο κήρυγμα του Badiou στους Αθηναίους (απόσπασμα 2014)
[...] Τελειώνοντας, θα προτιμούσα, αφήνοντας τις διερωτήσεις αυτές ανοικτές, να μεταφέρω κάτι από την ατμόσφαιρα των ομιλιών του Μπαντιού (Badiou) στην Αθήνα, οι οποίες, -πιστεύω-, τον αναδεικνύουν σε έναν συγκλονιστικό θεολόγο της εμμένειας. Η τρίτη του ομιλία στη Νομική Σχολή έλαβε χώρα λίγες ώρες αφότου είχε δοθεί στην Πλατεία Συντάγματος συνέντευξη τύπου επιβιωσάντων από την τραγωδία στο Φαρμακονήσι, όπου είχαμε μάθει εμβρόντητοι ότι ήταν πιθανό μετανάστες να είχαν σκοτωθεί στην θάλασσα κοντά στο Φαρμακονήσι λόγω μιας ορισμένης πολιτικής τόσο της Ελλάδας, όσο σε κάποιο βαθμό και της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν γένει, που αποδείχτηκε εγκληματική καθώς στέρησε την ζωή από 14 γυναίκες και παιδιά. Ο Αλαίν Μπαντιού (Badiou) προσάρμοσε την ομιλία του, που είχε ως θέμα την πολιτική και την κρίση, και έκανε μία ομιλία για το ενιαίο του κόσμου μας και για τον ξένο, που –θα τολμούσε κανείς να πει-, καθιστά τον λόγο του μία συνέχεια του κηρύγματος του αποστόλου Παύλου στους Αθηναίους.
Με μία οιονεί θεολογική έμπνευση ως συνεχιστής του ουνιβερσαλισμού του αποστόλου Παύλου, δηλαδή της αντίληψης ότι όλη η ανθρωπότητα είναι μία, και πρέπει να αίρουμε τα ψευδή διαχωριστικά τείχη, ο Badiou κήρυξε το ενιαίο του κόσμου μας, ως μια αλήθεια βαθύτερη από την ψευδή ειδωλολατρική ενότητα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Η τελευταία, όπως βλέπουμε συγκλονισμένοι, ενώ διατείνεται ότι ενώνει τον κόσμο χάρη στη ροή και την κυκλοφορία εμπορευμάτων και πληροφοριών, ταυτόχρονα χτίζει διαχωριστικά τείχη παντού: Μεταξύ Η.Π.Α. και Μεξικού, μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, μεταξύ Ευρωπαίων και Αφρικανών, στο εσωτερικό των μεγαλουπόλεων της παγκοσμιοποίησης κ.ά. Ενώ τώρα έρχεται να προστεθεί και το τείχος του αίματος στο Αιγαίο, με την προσπάθεια οι φόνοι των μεταναστών να στήσουν ένα ιδιότυπο τείχος τρόμου.
Εντέλει, διερωτάται ο Αλαίν Μπαντιού (Badiou), και όλοι μας μαζί του, το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου, που πανηγυρίστηκε το 1989 ως νίκη της ελευθερίας και της ενότητας της ανθρωπότητας, έγινε μόνο και μόνο για να πολλαπλασιαστούν τα τείχη σε όλον τον κόσμο, ώστε αντί για ένα μοναδικό παραπέτασμα μεταξύ Δύσης και Ανατολής να έχουμε μυριάδες νέα τείχη, μεταξύ Βορρά και Νότου, μεταξύ τάξεων, φυλών κ.ο.κ.; Τείχη ανάμεσα σε «λαθραίους» και «νόμιμους», παρόμοια άλλωστε με τα τείχη ανάμεσα στους «ενάρετους» Γερμανούς και τους «κακούς» Έλληνες;
Στην πραγματικότητα οι φόνοι μεταναστών καταδεικνύουν τον ψευδεπίγραφο και ειδωλολατρικό χαρακτήρα της ενότητας του κόσμου που προσφέρει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός. Ο τελευταίος βασίζεται στη λατρεία ενός ειδώλου ελευθερίας που είναι η ελευθερία της απεριόριστης κυκλοφορίας και ιδιοκτησίας, απέναντι στον οποίο τίθεται μία άλλη πραγματική ενότητα: Η ενότητα του κόσμου των ζωντανών υπάρξεων, των ζωντανών ανθρώπων.
Με ζήλο παρόμοιο με αυτόν που ο απόστολος Παύλος κήρυξε την καθολικότητα της ενιαίας αγιοπνευματικής ανθρωπότητας που συνίσταται ως Σώμα Χριστού, ο Badiou επιχειρεί να γκρεμίσει τα ειδωλολατρικά τείχη που επιχειρούν να καλύψουν τη νέα ενιαία ανθρώπινη πραγματικότητα, αυτή του νομαδικού προλεταριάτου. Το είδωλο είναι η ψευδής ενότητα της κυκλοφορίας των αγαθών και των πληροφοριών, στο οποίο ο Badiou θα τολμούσε να προσθέσει και την ψευδαίσθηση δημοκρατίας που είναι η σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία. (Πρόκειται για μια από τις πιο «ακραίες» θέσεις του, -παρεμπιπτόντως, είναι χαρακτηριστικό ότι στις τρεις ομιλίες του δεν αναφέρθηκε ποτέ στην δυνατότητα να προκύψει κάποια λύση για την Ελλάδα μέσα από τις επόμενες εθνικές εκλογές).
Το να διακηρύξουμε την αληθινή ενότητα του κόσμου των ζωντανών υπάρξεων και της εργασίας είναι το πρώτο καθήκον, η πρώτη αρχή δράσης, μια νέα κατηγορική προσταγή. Από εκεί και πέρα, παρ’ όλη την σφοδρή του κριτική προς την ταυτότητα και τον «ταυτοτισμό», ο Badiou παρουσίασε προθυμία να δεχτεί μια «διαστολή της ταυτότητας», προκειμένου βασιζόμενοι σε αυτό που είμαστε, να μπορέσουμε εν διαλόγῳ με τον ξένο να εμπλουτίσουμε τον εαυτό μας στην βάση μιας διευρυμένης ερμηνείας του «γίνε αυτό που είσαι», στους αντίποδες μιας ταυτότητας αποκλεισμού που δεν μπορεί παρά να γεννήσει τον φασισμό.
Συνδέοντας όσα γράψαμε στην αρχή με το πνεύμα των ομιλιών στην Αθήνα, θα λέγαμε ότι ο κόσμος του Badiou είναι μάλλον ένας κόσμος μη ακεραιοποιήσιμος, σε αντίθεση δηλαδή με κάποιες μορφές θεϊστικής μεταφυσικής, όπου καθίσταται όλος από το βλέμμα ενός απείρου Θεού. Αλλά εν ταυτώ, είναι και ένας κόσμος ενιαίος, του οποίου καλούμαστε να βεβαιώσουμε την ενότητα αφενός με το να γκρεμίσουμε τα φασιστικά τείχη, και αφετέρου με το να καταγγείλουμε τις ειδωλολατρικές ψευδείς ενότητες. Η διαδικασία ωστόσο της καταδείξεως της ενότητας του κόσμου και της ανθρωπότητας είναι μη ολοκληρώσιμη, καθώς δεν υπάρχει τέλος της Ιστορίας, είτε εγελιανού τύπου, είτε τύπου Fukuyama.
Στην δεύτερη αθηναϊκή ομιλία του για τον Lacan στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (24/1), ο Badiou έθεσε ως το άπιαστο τέλος της Ιστορίας, ένα τέλος που ποτέ δεν κατορθούται ολοκληρωτικά, την Ισότητα. Με λακανικούς όρους, η Ισότητα είναι κάτι σαν το Πραγματικό του καπιταλισμού, δηλαδή η συστατική εξαίρεση στην ανισότητα επί της οποίας βασίζεται το σύστημα του καπιταλισμού και η συμβολοποίησή του. Το ίδιο μπορεί να διατυπωθεί και ως ότι η κατάργηση της ιδιοκτησίας είναι η συστατική εξαίρεση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία επί της οποίας βασίζεται ο καπιταλισμός. Αυτή η ιδέα της Ισότητας έχει κάτι και από το Πραγματικό του Lacan, και από την κανονιστική ιδέα ορίζοντος του Kant, την οποία ως ορίζοντα ουδέποτε φτάνουμε, και από την επέκεινα της ουσίας Ιδέα του Αγαθού στον Πλάτωνα, αλλά και από την έννοια της συστατικής εξαίρεσης που χρησιμοποιεί μεταξύ άλλων ο Slavoj Zižek, καθώς η Ισότητα δεν είναι το Πραγματικό εν γένει, αλλά το Πραγματικό ειδικά του σύγχρονου καπιταλισμού, ο οποίος ακριβώς συγκροτείται γύρω από τον αποκλεισμό της ισότητας. Και καθώς ο Lacan ταυτίζει το Πραγματικό με το Αδύνατο, οπότε κατ’ επέκταση και το Συμβολικό με το δυνατό, ο Badiou επαναλαμβάνει την ταύτιση αυτή για να δικαιώσει το παλιό σύνθημα του Μάη του ’68 (αποδιδόμενο στον Che Guevara) «Ας είμαστε ρεαλιστές, ας απαιτήσουμε το αδύνατο» («soyons réalistes, exigeons l’impossible»).
Το Λακανικό Πραγματικό είναι ακριβώς το Αδύνατο, και όταν το απαιτούμε, είναι η αρχή για να το κάνουμε δυνατό, ή μάλλον, για να επεκτείνουμε την δυνατότητα του Συμβολικού, ή με όρους του Badiou, να μετατοπίσουμε το όριο μεταξύ του δυνατού και του αδυνάτου ανακαλύπτοντας νέες συναρπαστικές δυνατότητες. Πρόκειται για μια επαναστατική ριζοσπαστικοποίηση του λακανισμού, με την οποία δεν θα συμφωνούσαν όλοι οι λακανικοί, καθώς θέτει το Συμβολικό μάλλον από την πλευρά του κράτους ή ενός αυταρχικού νόμου, με τρόπο ώστε η θεωρούμενη «επέκτασή» του να μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μια «υποχώρησή» του, που σηματοδοτεί την κατάκτηση μεγαλύτερων ελευθεριών με τον τρόπο μιας σαρτρικής ευφορίας της απελευθέρωσης.
Ο σκοπός ωστόσο του Badiou είναι ως πλατωνικός σοφός που επιστρέφει στο σπήλαιο να μας εξεγείρει τόσο από το ντιβάνι της ψυχανάλυσης, όσο και από τον καναπέ του σπηλαίου των σύγχρονων μήντια, του Ίντερνετ, της τηλεόρασης, των Web-TV, στην επίγνωση του πραγματικού κόσμου που βρίσκεται εκεί έξω, άπειρος και μη ακεραιοποιήσιμος, αλλά με μία ανθρωπότητα καθολική εν-τω-γίγνεσθαι. Μία ανθρωπότητα, που όπως και στα χρόνια του αποστόλου Παύλου, οικοδομείται πάνω στο αίμα των μαρτύρων της εποχής μας, όπως αυτών που θρηνήσαμε πρόσφατα στο Φαρμακονήσι.
Ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν (ιταλικά: Giorgio Agamben, Ρώμη, 22 Απριλίου 1942) είναι Ιταλός φιλόσοφος και συγγραφέας. Εξειδικεύτηκε στη σκέψη των Βάλτερ Μπένγιαμιν, Μάρτιν Χάιντεγκερ, Καρλ Σμιτ και Άμπι Βάρμπουργκ (Aby Warburg). Ενδιαφέρθηκε για την ιστορία των εννοιών, κυρίως της μεσαιωνικής φιλοσοφίας αλλά και μέσα στη γενεαλογική μελέτη των κατηγοριών του δικαίου και της θεολογίας. Η έννοια της βιοπολιτικής, δανεισμένη από τον Φουκώ, είναι το κέντρο ενδιαφέροντος πολλών έργων του.
Τα έργα του προσεγγίζουν διαφορετικά ερωτήματα για τη γλώσσα, τη θεολογία του Αποστόλου Παύλου υπό την επιρροή του έργου του Taubes, το ζώο και τον άνθρωπο, τη γραμμή του Χάιντεγκερ, την επιθυμία, τα πάθη, σχετικά με τον Αριστοτέλη και τον Φρόυντ. Το 2006 έλαβε το βραβείο Charles Veillon για το σύνολο του έργου του. Σήμερα συνεχίζει να παρεμβαίνει οργανώνοντας σεμινάρια στο Πανεπιστήμιο Paris VIII (Vincennes–Saint-Denis) όπως το 2011 που πρότεινε το σεμινάριο «Je le veux. Je l'ordonne. Archéologie du commandement et de la volonté.» (Το θέλω, το διατάζω. Αρχαιολογία της εντολής και της επιθυμίας.)
Ο Βάλτερ Μπέντιξ Σένφλις Μπένγιαμιν (Walter Bendix Schönflies Benjamin, 15 Ιουλίου 1892 - 26 Σεπτεμβρίου 1940), ήταν Γερμανός μαρξιστής και κριτικός της λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, και φιλόσοφος. Συνδέθηκε με τη Σχολή της Φρανκφούρτης για την κριτική θεωρία και επηρεάστηκε επίσης από τα γραπτά του, νεότερού του, Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο οποίος ανέπτυξε την κριτική αισθητική και τον διαλεκτικό υλισμό, και του Gershom Scholem, ο οποίος θεμελίωσε τη σύγχρονη, ακαδημαϊκή μελέτη της Καββάλα και του ιουδαϊκού μυστικισμού. Τις τελευταίες δεκαετίες, το ενδιαφέρον για το έργο του αυξήθηκε δραματικά, κάνοντάς τον έναν από τους πιο σημαντικούς στοχαστές του εικοστού αιώνα σχετικά με τη λογοτεχνία και τη σύγχρονη αισθητική εμπειρία.
Ως κριτικός της κοινωνίας και του πολιτισμού, ο Μπένγιαμιν συνδύασε ιδέες προερχόμενες από τον ιστορικό υλισμό, τον γερμανικό ιδεαλισμό, και τον εβραϊκό μυστικισμό σ' ένα έργο που αποτέλεσε μια καινοφανή συνεισφορά στον δυτικό μαρξισμό και στην αισθητική θεωρία. Ως φιλόλογος διανοούμενος, έγραψε τα πιο σημαντικά του δοκίμια για τον Κάρολο Μπωντλαίρ, μετέφρασε την έκδοση Tableaux Parisiens από τα Άνθη του κακού, καθώς και το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Μαρσέλ Προυστ. Τα έργα του –ιδιαίτερα τα δοκίμιά του Η αποστολή του μεταφραστή και το Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνολογικής του αναπαραγωγιμότητας– αποτελούν σημαντικά σημεία αναφοράς των λογοτεχνικών και, γενικότερα, των ακαδημαϊκών σπουδών. Επηρεασμένος από τον Μπαχόφεν, ο Μπένγιαμιν δημιούργησε τον όρο «ενορατική αντίληψη», για την αισθητική τέχνη μέσω της οποίας ο πολιτισμός θα ανακτούσε τη χαμένη εκτίμησή του για τον μύθο.
Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ (Slavoj Žižek 21 Μαρτίου 1949) είναι Σλοβένος φιλόσοφος και κριτικός θεωρητικός που δουλεύει στα πλαίσια των παραδόσεων του Χεγκελιανισμού, του Μαρξισμού και της Λακανιανής ψυχαναλυτικής.
Ο Ζίζεκ έχει σημαντική συμβολή σε τομείς όπως η πολιτική θεωρία, η θεωρία του κινηματογράφου και η θεωρητική ψυχανάλυση. Αντλεί παραδείγματα από τη μαζική κουλτούρα για να εξηγήσει τη θεωρία του Ζακ Λακάν και τις χρήσεις της λακανιανής ψυχαναλυτικής, και θέσεις της χεγκελιανής φιλοσοφίας και της μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας για να ερμηνεύσει τα κοινωνικά φαινόμενα.
Τα θέματα που πραγματεύεται στα γραπτά του συμπεριλαμβάνουν την υποκειμενικότητα, την ιδεολογία, τον καπιταλισμό, το φονταμενταλισμό, το ρατσισμό, την ανεκτικότητα, την πολυπολιτισμικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την οικολογία, την παγκοσμιοποίηση, τον Πόλεμο στο Ιράκ, την επανάσταση, την ουτοπία, τον ολοκληρωτισμό, το μεταμοντερνισμό, τη μαζική κουλτούρα, την όπερα, τον κινηματογράφο, την πολιτική θεολογία και τη θρησκεία.
by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Περισσότερα: Απόστολος Παύλος,
Download Free PDF Μπορείτε να κατεβάσετε
ΑΡΘΡΑ από τον ιστότοπο www.academia. edu
Παύλεια θεολογία και σύγχρονα φιλοσοφικά ρεύματα - Η πολιτική πρόσληψη της θεολογίας του απ. Παύλου από τον Jacob Taubes (The Pauline Theology and Contemporary Philosophical Movements. Jacob Taubes and his Work: The Political Theology of Paul the Apostle) Χαράλαμπος Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 73-94. www.academia.edu/29840648/
Στην εισήγηση επισημαίνεται η στενή σύνδεση της φιλοσοφίας και της θεολογίας. Τονίζεται επίσης ότι η στενή αυτή σχέση αναλύεται από τον Αριστοτέλη στο έργο του «μετά τα φυσικά». Επίσης σημειώνεται ότι ο απ. Παύλος χρησιμοποιεί τη φιλοσοφία της εποχής του και τη συνδυάζει με την θεολογία του. Στη συνέχεια αναλύεται, πώς o φιλόσοφoς J. Taubes εξετάζει και ερμηνεύει την προς Ρωμαίους επιστολή του απ. Παύλου. Ο φιλόσοφος τονίζει τον πολιτικό χαρακτήρα της προς Ρωμαίους Επιστολής. Επίσης τονίζει ότι ο Παύλος περιγράφει την ίδρυση του νέου λαού του Θεού. Ο λαός αυτός δεν έχει καμία σχέση με εθνικιστικές αντιλήψεις. Αντίθετα διακηρύττει την έμπρακτη αγάπη προς όλους και αγωνίζεται να την εφαρμόσει.
Ο «αφηγούμενος» χώρος και η θεραπεία του παράλυτου (Μκ 2,1-12) [The „ narrated „ space and the healing of the paralytic (Mk 2,1-12)] By Charalabos Atmatzidis, Ο «αφηγούμενος» χώρος και η θεραπεία του παράλυτου (Μκ 21-12).pdf
Ο Χαράλαμπος Γ. Ατματζίδης, είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και διδάσκει Ερμηνεία και Θεολογία της Καινής Διαθήκης. Γεννήθηκε το 1953 στη Δράμα. Είναι πτυχιούχος της Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και της Νομικής, της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ίδιου Πανεπιστημίου.
Το τελευταίο δείπνο του Ιησού (Μκ 14,12-26) Ιστορικότητα - διακειμενικότητα - τελετουργία
[The Last Supper of Jesus (Mk 14: 12-26) Historicity - Intertextuality – Ritual]. Άρθρο για τον αφιερωματικό τόμο: Μυριώνυμον εὖχος, Τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντλεήμονι ἐπί τῷ χρυσῷ Ἰωβηλαίῳ Ἱερωσύνης (1969-2019) καὶ τῷ ἀργυρῷ Ἰωβηλαίῳ Ἀρχιερωσύνης (1994-2019), Τόμος Γ΄, Βέροια 2019, 29-44. www.academia.edu/42946044/
«Ο Απ. Παύλος και ο εθνοφυλετισμός. Μια προσέγγιση του Γαλ 3,28» (Apostle Paul and Ethnicism. An Approach of Gal 3,28), www.academia.edu/40765824/
«Μετανεοτερική απόπειρα μετάφρασης των όρων πρεσβύτερος και πρεσβύτεροι στα Β' Ιω 1, Γ' Ιω 1 & Απ 4,4», www.academia.edu/40726739/
Η επίκαιρη και «μετρημένη» πολιτική των χριστιανών προς τον ελληνορωμαϊκό κόσμο σύμφωνα με την Α' Πέτρου. Ερμηνευτική, γλωσσολογική και κοινωνιολογική προσέγγιση, (The Timely and "Mesured- Prudent" Policy of Christians Towards the Greco-Roman World According to 1 Peter Hermeneutical, Linguistic and Sociological Approach), Εισήγηση στο Συνέδριο της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, 14-15 Δεκεμβρίου 2018 με θέμα «Βίβλος και πολιτική» Βλ. σε www.academia.edu/38023102/
Ο πρώτος χριστιανισμός και οι πολιτισμοί της Μεσογείου. Μια ιδιαίτερη σχέση. Το παράδειγμα των όρων «αὐτάρκης» και «αὐτάρκεια», [The Early Christianity and the Mediterranean civilizations. An especial relationship. (The example of the terms "self-sufficient" and "sufficiency")], Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 443-453. www.academia.edu/29773345/
Ιησούς Χριστός, απ. Παύλος, ευαγγελισμός και ιεραποστολή, Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 407-442.
Οι εμφανίσεις του αναστημένου Ιησού στα Ευαγγέλια και στις Επιστολές του Ιγνατίου του Θεοφόρου, σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 391-406.
Οι ιωάννειες Επιστολές και οι πρώτοι χριστιανοί της Εφέσου, (The Johannine Letters and the early Christians of Ephesus), σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 373-390. www.academia.edu/28022913/
Gregor Palamas und die Theorie über das wahre Licht und dessen Begründung von der Heiligen Schrift. Das Beispiel des 2 Kor 4,4.6, Orthodoxes Forum, 29 (2015) Heft 1, 5-20. Βλ. και Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 267-284. Το άρθρο είναι εμπλουτισμένη έκδοση στα γερμανικά του άρθρου: «Η αγιογραφική τεκμηρίωση της περί υποστατικού φωτός θέσης από τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά. Το παράδειγμα του Β' Κορ 4,4.6», Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 47-67. www.academia.edu/28022914/
Η εκλεκτή κυρία στo Β' Ιω 1. Η αντι-γλώσσα της επιστολής και οι εκκλησιολογικές της προεκτάσεις, Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 245-266. Βλ. και σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 245-246.
Το τελευταίο δείπνο του Ιησού (Μκ 14,12-26). Ιστορικότητα - διακειμενικότητα – τελετουργία, σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 188-208.
Θεία εγκατάλειψη και ανθρώπινη αγωνία - Μετά-δομική προσέγγιση του Μκ 15,34.37, σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 179-188.
Η πρωτοχριστιανική μειονότητα της Κορίνθου λατρεύουσα τον Κύριο (Α' Κορ 8,6) - Κοινωνιολογική και εκκλησιολογική προσέγγιση, (The early Christian minority in Corinth worshiping the Lord (1 Cor 8,6) - Sociological and ecclesiological approach), σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 149-178.www.academia.edu/28022911/
Ο Πάπας Λέων Α' (ο Μέγας) και η πρόσληψη της Βίβλου στην 28η Επιστολή του ("Τόμος"), σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 129-148.
«Σύγχρονες θεωρίες ερμηνείας και μετάφρασης της Βίβλου» - Η θεωρία της «ενσυναίσθησης» και το Μκ 5,25-34», (“Modern Interpretation Theories and Bible Translation. Empathy Theory and Mk 5:25-34”), Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 111-128. www.academia.edu/31511300/
Παύλεια θεολογία και σύγχρονα φιλοσοφικά ρεύματα - Η πολιτική πρόσληψη της θεολογίας του απ. Παύλου από τον Jacob Taubes (The Pauline Theology and Contemporary Philosophical Movements. Jacob Taubes and his Work: The Political Theology of Paul the Apostle) σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 73-94. www.academia.edu/29840648/
Απολλώνια και διονυσιακή ερμηνεία. Αποκαλύψεως ιβ' 1.6α: Μια ενδεχόμενη μαριολογική πρόσληψη, (Apollonian and Dionysian Criticism. Revelation 12,1.6a: A Possible Mariological Reading?), Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 73-94. www.academia.edu/29772423/
Ο σύγχρονος χριστιανός της Δύσης και η επικαιροποίηση των μηνυμάτων της Καινής Διαθήκης στην μετανεοτερικότητα, (The Modern Western Christian and the Contextualization of the New Testament's Messages in Postmodernism), σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 35-72. www.academia.edu/28022912/
Η αναγνωστική θεωρία και η πρόσληψη του Β' Πε 1,4 από τους Πατέρες της Εκκλησίας, (The Theory of Reception Aesthetics (Wirkungsästhetik) and the Reception of 2 Peter 1.4 by the Fathers of the Church), Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 343-385. (Άρθρο στο Περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, τόμος 85, τεύχος 2, Απρίλιος-Ιούνιος 2014). Βλ. και σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 73-94. www.academia.edu/28040907/
The Historical Jesus. State of Research and Methodological Questions from an Orthodox Perspective, Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing,Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 313-341. (Το παρόν άρθρο είναι μετάφραση στα αγγλικά της εισήγησης που έγινε στα γερμανικά στο Fifth International East-West Symposium of New Testament Scholars, Studiorum Novi Testamenti Societas / Eastern Europe Liaison Committee, με θέμα: “Gospel Images of Jesus Christ in Church Tradition and in Biblical Scholarship”, Minsk, September 2 to 9, 2010. Δημοσιεύτηκε πρώτα στο C. Karakolis, K.-W. Niebuhr, S. Rogalsky (ed.), Gospel Images of Jesus Christ in Church Tradition and in Biblical Scholarship, WUNT 288, Mohr Siebeck, Tübingen 2012, 65-92).
Die Beziehungen zwischen der deutschen und der griechischen neutestamentlichen Wissenschaft. Übersicht und Perspektiven, Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 285-312. (Εισήγηση στο Συνέδριο με θέμα: «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος». Σχέση και αλληλεπίδραση μεταξύ Γερμανόφωνης και ελληνόφωνης θεολογίας στα χρόνια της κρίσης (Am Anfang war das Wort. Wechselseitige Beziehungen & und Einflüsse zwischen der deutsch und griechish sprachligen Theologie in Zeiten der Krise), 19-20 Μαΐου 2011, Goethe Institut & Σύλλογος Μεταπτυχιακών φοιτητών και υπ. διδακτόρων «Απόστολος Ιάσων ο Θεσσαλονικεύς», Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.)
Η θεολογία του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου στο πλαίσιο της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης, Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 249-284. (Εισήγηση στο ΙΒ΄ Συνέδριο Ορθοδόξων Βιβλικών Θεολόγων στις Σέρρες (17-19 Σεπτεμβρίου 2010) με θέμα: Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής. Θέματα εισαγωγικά, φιλολογικά, ερμηνευτικά και θεολογικά του ευαγγελίου του. Οργάνωση: Ελληνική Εταιρεία Βιβλικών Σπουδών)
Ποικιλομορφία ἢ ἑνότητα στὴ θεολογία τῆς Καινῆς Διαθήκης; Τὸ παράδειγμα τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ πλούτου στὶς παύλειες ἐπιστολὲς, Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 227-248. (Άρθρο για τον χαριστήριο τόμο προς τιμή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεολογική Σχολή, Εις Μαρτύριον τοις έθνεσιν, Τόμος χαριστήριος εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην, Θεσσαλονίκη 2011, 25-46.) www.academia.edu/5172376/
Μεταξύ «Σκύλλας» και «Χάρυβδης». Οικειοποιητική ή ξενισμική μετάφραση της Βίβλου; Απόπειρα μετάφρασης των όρων «πρεσβύτερος» και «πρεσβύτεροι» στα Β' Ιω 1 · Γ΄ Ιω 1 & Απ 4,41,σε Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 197-226. Βλ. και Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 268-284. (Εισήγηση στο Biblicum 2010/2011, που πραγματοποιείται από τον Τομέα Βιβλικής Γραμματείας και Θρησκειολογίας του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Η εισήγηση αυτή δημοσιεύεται για πρώτη φορά στο επιστημονικό περιοδικό «Πολύφιλος»).
Ο Καθηγητής Σάββας Αγουρίδης και η έρευνα για τον ιστορικό Ιησού, Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 169-194.
«Ἰησοῦς… ἦν [γὰρ] παραδόξων ἔργων ποιητής». Η εξορκιστική δραστηριότητα του Ιησού - Περιπτωσιολογία και νοηματοδότηση, Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 157-166.
Η λογεία ως πρότυπο άσκησης της αγάπης και της κοινωνικής αλληλεγγύης μεταξύ των χριστιανών, Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 131-155. www.academia.edu/2039337/
Ο απόστολος Παύλος, η διάδοση του Ευαγγελίου και ο πολιτισμός, (Apostle Paul, Propagation of the Gospel and Culture) σε Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 94-130. (Διάλεξη που πραγματοποιήθηκε παρουσία της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και μετά από πρόσκληση της Ιεράς Μητροπόλεως Δέρκων, στις 21 Δεκεμβρίου 2013, στην Κωνσταντινούπολη, Τουρκία και στην αίθουσα του Συνδέσμου Αποφοίτων του Ζωγραφείου Λυκείου). www.academia.edu/6097991/
Η έκφραση «πίστις (Ἰησοῦ) Χριστοῦ» στις παύλειες επιστολές. Ιστορική αναφορά και ερμηνευτικές παρατηρήσεις, Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 69-93.
Η αγιογραφική τεκμηρίωση της περί υποστατικού φωτός θέσης από τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά. Το παράδειγμα του Β' Κορ 4,4.6, σε Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 47-67. www.academia.edu/5172320/
Μονοθεϊσμός και αρχέγονος χριστιανισμός - Το παράδειγμα του Α' Κορ 8,1-6, (Monotheism and Early Christianity - The Example of 1 Cor 8,1-6), σε Χ. Ατματζίδη, Καινοδιαθηκικά, Critical Approaches to the Bible, Volume II, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 19-45. www.academia.edu/2776692/
Ο απ. Παύλος και το ζήτημα της δουλείας (Α΄ Κορ 7,20-21), "Paul and the Slavery according to 1 Cor 7: 20-21" Χ. Ατματζίδη, Κριτικές αναγνώσεις των βιβλικών κειμένων. Ερευνητικές επισκέψεις σε βιβλικά τοπία, Τόμος Β', Βιβλική Βιβλιοθήκη 47, Εκδόσεις Π. Πουρνάρα 2010, 105-159. www.academia.edu/5188571/
Η παραινετική χρήση των στοιχείων της φύσης στη Β' Πέτρου ως παράδειγμα συνάντησης του χριστιανισμού με την ελληνική σκέψη, Χ. Ατματζίδη, Κριτικές αναγνώσεις των βιβλικών κειμένων. Ερευνητικές επισκέψεις σε βιβλικά τοπία, Τόμος Β', Βιβλική Βιβλιοθήκη 47, Εκδόσεις Π. Πουρνάρα 2010, 15-59.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ερμηνεύοντας τον απ. Παύλο ως προς το θέμα της δουλείας, Χ. Ατματζίδη, Κριτικές αναγνώσεις των βιβλικών κειμένων. Ερευνητικές επισκέψεις σε βιβλικά τοπία, Τόμος Α', Βιβλική Βιβλιοθήκη 46, Εκδόσεις Π. Πουρνάρα 2010, 374-393.
Οι εσχατολογικές αναφορές της Β' προς Θεσσαλονικείς επιστολής και των επιστολών του Ιωάννη για τον «υἱὸ τῆς ἀνομίας» και τον «ἀντίχριστο» [Διακειμενική προσέγγιση], Χ. Ατματζίδη, Κριτικές αναγνώσεις των βιβλικών κειμένων. Ερευνητικές επισκέψεις σε βιβλικά τοπία, Τόμος Α', Βιβλική Βιβλιοθήκη 46, Εκδόσεις Π. Πουρνάρα 2010, 333-371. Βλ και σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 309-331.
Η «ἐκλεκτή κυρία» στο Β' Ιω 1. Η αντί-γλώσσα της επιστολής και οι εκκλησιολογικές της προεκτάσεις, Χ. Ατματζίδη, Κριτικές αναγνώσεις των βιβλικών κειμένων. Ερευνητικές επισκέψεις σε βιβλικά τοπία, Τόμος Α', Βιβλική Βιβλιοθήκη 46, Εκδόσεις Π. Πουρνάρα 2010, 299-332. Βλ και σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 245-266. www.academia.edu/5173272/
Ανιχνεύοντας το αίτημα της ενότητας στην παύλεια εκκλησιολογία. Από την αντίθεση στη σύνθεση, Χ. Ατματζίδη, Κριτικές αναγνώσεις των βιβλικών κειμένων. Ερευνητικές επισκέψεις σε βιβλικά τοπία, Τόμος Α', Βιβλική Βιβλιοθήκη 46, Εκδόσεις Π. Πουρνάρα 2010, 265-297. Βλ. και σε Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 310-331. www.academia.edu/5173425/
Η δικαιοσύνη Θεού και ο άνθρωπος. Σκιαγράφηση ενός τρόπου σωτηρίας κατά την παύλεια θεολογία, Χ. Ατματζίδη, Κριτικές αναγνώσεις των βιβλικών κειμένων. Ερευνητικές επισκέψεις σε βιβλικά τοπία, Τόμος Α', Βιβλική Βιβλιοθήκη 46, Εκδόσεις Π. Πουρνάρα 2010, 213-264.
Εσχατολογικοί «τόποι» στον αρχαίο ελληνικό κόσμο και τον Απόστολο Παύλο, Πρακτικά Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου (Ι' Παύλεια) με θέμα: «Ο Απόστολος Παύλος και ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός», Βέροια 2004, σελίδες 77-110. Βλ. και Χ. Ατματζίδη, Κριτικές αναγνώσεις των βιβλικών κειμένων. Ερευνητικές επισκέψεις σε βιβλικά τοπία, Τόμος Α', Βιβλική Βιβλιοθήκη 46, Εκδόσεις Π. Πουρνάρα 2010, 333-372.
Οι ηθικές προτροπές για τον πλούτο και τους πλούσιους στο Α' Τιμ 6 και η καινοδιαθηκική ηθική Πρακτικά IΑ' Συνάξεως Oρθοδόξων Bιβλικών Θεολόγων, με θέμα: «Η πνευματική παρακαταθήκη του Αποστόλου Παύλου – Ποιμαντικές Επιστολές», Λευκάδα 25-28 Σεπτεμβρίου 2003, σελίδες 41-84. Βλ. και Χ. Ατματζίδη, Ερμηνευτικές και θεολογικές προσεγγίσεις στην Καινή Διαθήκη, Critical Approaches to the Bible, Volume IVI, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 4357-395.
Η φεμινιστική ερμηνεία της προς Εφεσίους επιστολής, "Feminist Criticism and the Epistle to Ephesians", Πρακτικά Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου (Θ' Παύλεια), με θέμα: «Η γυναίκα κατά τον Απόστολο Παύλο», Βέροια 2003, σελίδες 101-125. Βλ. και Χ. Ατματζίδης, Μετά-νεοτερική ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Απολλώνια ΚΑΙ Διονυσιακή Ερμηνεία, Εκδόσεις OSTRACON, Critical Approaches to the Bible, vol. XX, Θεσσαλονίκη 2019, 351-372. www.academia.edu/5173251/
Ο χορτασμός των πέντε χιλιάδων (Mτ 14,13-21· Mκ 6,34-44· Λκ 9,10-17· Iω 6,1-14). Μια φουνταμενταλιστική ερμηνευτική προσέγγιση Δελτίο Bιβλικών Mελετών, 20 (Iανουάριος-Iούνιος 2001), σελίδες 52-82. Βλ. και Χ. Ατματζίδη, Ερμηνευτικές και θεολογικές προσεγγίσεις στην Καινή Διαθήκη, Critical Approaches to the Bible, Volume IVI, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 461-487.
H κοινωνική διαστρωμάτωση της χριστιανικής κοινότητας σύμφωνα με το κατά Λουκάν Eυαγγέλιο, Πρακτικά I' Συνάξεως Oρθοδόξων Bιβλικών Θεολόγων με θέμα: Το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Προβλήματα φιλολογικά, ιστορικά, ερμηνευτικά, θεολογικά, Βόλος 15-17 Σεπτεμβρίου 2000, σελίδες 45-74. Βλ. και Χ. Ατματζίδη, Ερμηνευτικές και θεολογικές προσεγγίσεις στην Καινή Διαθήκη, Critical Approaches to the Bible, Volume IVI, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 437-460.
Χώροι διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών, Ι. Μ. Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, Επιστημονική Ημερίδα: Η Εκκλησία και το μάθημα των Θρησκευτικών, Νεάπολη Θεσσαλονίκης, 2006, 76-97. www.academia.edu/40735063/
«H διήγηση για το βασιλιά Άβγαρο και τον Iησού», Στο συλλογικό τόμο: Aπόκρυφα Xριστιανικά Kείμενα (έκδ. Ιω. Kαραβιδόπουλου), τόμ. A', (BB 14), Θεσσαλονίκη 1999, σελίδες 327-354. Βλ. και Χ. Ατματζίδη, Ερμηνευτικές και θεολογικές προσεγγίσεις στην Καινή Διαθήκη, Critical Approaches to the Bible, Volume IVI, Εκδόσεις OSTRACON Publishing, Θεσσαλονίκη 2014, σελίδες 735-767.
Yπάρχει αντισημιτισμός στην A' Θεσσαλονικείς 2,14-16;, (Antisemitism and 1 Thessalonians 2: 14-16) Πρακτικά Θ΄ Συνάξεως Oρθοδόξων Bιβλικών Θεολόγων με θέμα: Οι δύο προς Θεσσαλονικείς επιστολές του Αποστόλου Παύλου. Προβλήματα φιλολογικά, ερμηνευτικά, ιστορικά, ερμηνευτικά, Ιερισσός Χαλκιδικής 13-16 Σεπτεμβρίου 1997, σελίδες 41-66. www.academia.edu/5172410/
Το κομποσχοίνι. Iερό αντικείμενο ή μέσο επίκλησης του Θεού; Γρηγόριος Παλαμάς 770 (Nοέμβριος-Δεκέμβριος 1997), σελίδες 871-883. www.academia.edu/40735107/
by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Περισσότερα Θέματα: Φιλοσοφία, Ψυχοθεραπευτικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου