Replying to an English-speaking young admirer of ancient Greece
Μια ενδιαφέρουσα επιστολή, μελέτη φιλοξενούμε σήμερα αγαπητοί αναγνώστες της «
Αέναης επΑνάστασης» και ευχόμαστε κι εμείς από καρδιάς να βρεθεί ο παραλήπτης της.
1. Εισαγωγή – Η ανάγκη για έναν γνήσιο διάλογο
(Πλαίσιο: σεβασμός, αφορμή και πρόθεση για δημοσίευση της επιστολής.)
Μια εκ βαθέων επιστολή που επιχειρεί να γεφυρώσει την αγάπη για την αρχαία Ελλάδα με την αλήθεια της Ορθοδοξίας, διαχωρίζοντας τον πολιτισμό από τη λατρεία των «θεών».
Απάντηση σε νεαρή φίλη της αρχαίας Ελλάδας που ασπάστηκε παγανιστικές αντιλήψεις, ερμηνεύοντας τη λατρεία των αρχαίων «θεών» ως πολιτισμική ανωτερότητα. Το κείμενο αποτελεί μια χριστιανική απολογία με σεβασμό, νηφαλιότητα και ιστορικά επιχειρήματα. Μέσα από παραδείγματα της ειδωλολατρικής κατάπτωσης, συγκρίσεις με τη βίαιη λατρεία των Ολύμπιων θεών, και την παρουσίαση της ορθόδοξης θεώρησης του Θεού ως αγάπη, προβάλλεται ο ελληνορθόδοξος πολιτισμός ως υπέρβαση της βαρβαρότητας.
Το κείμενο δεν απορρίπτει την αρχαία Ελλάδα, αλλά τη διαβάζει υπό το φως της θέωσης και του προσώπου, προτείνοντας μια οικουμενική χριστιανική ταυτότητα που σέβεται τη φιλοσοφία αλλά αναγνωρίζει το Χριστό ως πληρότητα της αλήθειας.
✍️ Σοφία Ντρέκου (Sophia Drekou)
In the end of Hellenic language, and in English. (Replying
to an English-speaking young admirer of ancient Greece)Η παρακάτω επιστολή είχε σταλεί στα αγγλικά ως απάντηση σε νεαρό πρόσωπο από την ελληνική παροικία των Η.Π.Α., που από υπερβολική αγάπη προς την αρχαία Ελλάδα έχει στραφεί προς τον
παγανισμό (έχει κάνει δηλαδή το ίδιο λάθος με πολλούς άλλους συνανθρώπους μας).
Την αποστολή της (με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο), τέλη του Μάη του 2009, ακολούθησε σιωπή. Έφτασε στην παραλήπτρια; Δεν έμαθα. Και, αν έφτασε, προκάλεσε προβληματισμό ή πετάχτηκε στον Καιάδα, δηλαδή στο καλάθι των αχρήστων; Με απέραντο σεβασμό προς την παραλήπτρια, την αποστέλλω για φιλοξενία εδώ, ώστε κάποτε, από χέρι σε χέρι, να φτάσει σ’ αυτήν (αν δεν έχει φτάσει ήδη). Ίσως έχει σημασία να φτάσει και σε άλλα μάτια, αν περιέχει πληροφορίες ευρύτερου ενδιαφέροντος για όλους εκείνους, που αναζητούν την αλήθεια και προβληματίζονται γι’ αυτήν.
Την επιστολή, στην οποία αποτελεί απάντηση, δεν μπορώ να τη δημοσιεύσω, γιατί δεν είναι δική μου. Αν εμφανιστεί η παραλήπτρια και τη δώσει στη δημοσιότητα, ευχαρίστως ας δώσει και την πρώτη μου επιστολή προς αυτήν.
2. Η γλώσσα ως πνευματική πρόσβαση(Σύνδεση γλώσσας, αλήθειας και αυθεντικότητας στην πρόσληψη κειμένων.)Αγαπητή νεαρή φίλη,
Σ’ ευχαριστώ για την απάντησή σου. Όμως νομίζω ότι είναι σωστό να προσθέσω μερικές παρατηρήσεις σ’ αυτά που γράφεις.
Ελπίζω να μπορείς να διαβάσεις στα ελληνικά. Αν όχι, σου προτείνω να μάθεις άριστα ελληνικά (αρχαία και νέα), για να μπορείς να διαβάζεις τα αυθεντικά αρχαία ελληνικά και χριστιανικά κείμενα και να μη χρειάζεσαι μεταφράσεις. Μια μετάφραση ίσως να περιέχει λάθη ή ψέματα.
3. Ηθικά παραδείγματα από την παγανιστική θεολογία
(Αποδόμηση των «θεών» της αρχαιότητας με ανθρωπολογικά επιχειρήματα.)
Περί Θεού.
Γνωρίζω για κάποιον θεό, που ο γιος του ήταν κανίβαλος. Το όνομά του είναι Ποσειδώνας και το όνομα του γιου του είναι Κύκλωπας Πολύφημος. Μαθαίνουμε γι’ αυτόν στην «Οδύσσεια» του Ομήρου. Δε θα ήθελα να έχω ένα τέτοιο θεό.
Γνωρίζω για κάποιον θεό, που έτρωγε τα παιδιά του, και για μια θεά, που πέταξε το νεογέννητο μωρό της από την κορυφή του Ολύμπου, επειδή… ήταν άσχημο. Τα ονόματά τους είναι Κρόνος και Ήρα. Δε θα ήθελα να έχω τέτοιους θεούς.
Γνωρίζω για κάποιον θεό, που έκανε τρελή μια μητέρα και την έβαλε να κομματιάσει το γιο της, επειδή εκείνος αρνήθηκε να τον λατρέψει. Το όνομά του είναι Διόνυσος και μαθαίνουμε γι’ αυτό στην τραγωδία του μεγάλου Ευριπίδη «Βάκχες». Δε θα ήθελα να έχω ένα τέτοιο θεό.
Γνωρίζω για κάποιον θεό, που ήθελε να μένουν οι άνθρωποι στο σκοτάδι και τιμώρησε σαδιστικά τον τιτάνα που τους έφερε τη φωτιά. Το όνομα του θεού είναι Δίας ή Ζεύς και το όνομα του τιτάνα… το γνωρίζεις. Δε θα ήθελα να έχω ένα τέτοιο θεό, όπως ο Ζεύς (Δίας).
4. Ο Θεός της αγάπης – Ο Χριστός(Συγκριτική θεολογία με επίκεντρο τον Χριστό ως προσφορά αγάπης.)Αλλά γνωρίζω και για κάποιο Θεό, δημιουργό του σύμπαντος και των ανθρώπων, που έγινε άνθρωπος και παρέδωσε τον εαυτό του στους κακούς ανθρώπους και τους άφησε να τον βασανίσουν και να τον σκοτώσουν. Και, καθώς τον σκότωναν, τους συγχώρησε. Εκείνος δεν είχε να κερδίσει τίποτα, αλλά το έκανε μόνο επειδή αγαπούσε όλους ανθρώπους όπως ο ερωτευμένος την αγαπημένη του. Έτσι κάλεσε όλους τους ανθρώπους –και τους δολοφόνους του– να ενωθούν μαζί του διά της αγάπης και να γίνουν θεοί! Το θεϊκό όνομά του είναι Υιός του Θεού Πατρός, Λόγος και Σοφία, και το ανθρώπινο όνομά του είναι Ιησούς Χριστός. Χαίρομαι που έχω έναν τέτοιο θεό, που με αγαπάει ακόμα κι όταν δεν τον αγαπώ.
5. Ποιμένας και πρόβατο – Αντιστροφή του σχήματος εξουσίας
(Η έννοια της ελευθερίας υπό χριστιανική θεώρηση – ποιμήν ως θυσιαζόμενος)
Ο Θεός μου είναι
ένας παράξενος Θεός. Δεν είναι μόνο ποιμένας, αλλά και πρόβατο. Είναι ποιμένας, για να δώσει τη ζωή του για να με σώσει από τους λύκους (κατά Ιωάννην, 10, 11-15), αλλά είναι και πρόβατο (αμνός), γιατί άφησε να τον σκοτώσουν, όπως θυσιάζουν τα πρόβατα.
Οι μαθητές του, αν και ποιμένες της Εκκλησίας, ήταν επίσης και πρόβατα που θανατώθηκαν (κατά Ματθαίον, 10, 16-22, κατά Λουκάν, 10, 3) και κάθε χριστιανός είναι και ποιμένας και πρόβατο για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. (Στα βιβλία των χριστιανών αγίων Πατέρων τονίζεται πάντα ότι οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται «λογικά πρόβατα», όχι «άλογα». Λέγονται έτσι σε αντίθεση με τους «λύκους» και όχι με τους ανθρώπους).
Με έναν τέτοιο Θεό, που γίνεται πρόβατο για να με σώσει, δε με πειράζει να γίνω κι εγώ πρόβατο για να βοηθήσω τους άλλους. Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, αν και είναι σπουδαία, δίνει βάρος μόνο στο νου. Έτσι δυσκολεύεται να καταλάβει την αγάπη. Γι’ αυτό ίσως δε μπορείς να καταλάβεις τη συμπεριφορά του Χριστού. Εκείνος δε «χωρίζει τις οικογένειες» (αντίθετα: ενώνει) αλλά οι οικογένειες χωρίστηκαν, επειδή πολλοί ειδωλολάτρες θανάτωσαν τα παιδιά τους, που ήταν χριστιανοί. Τέτοιοι ήταν ο πατέρας της αγίας Βαρβάρας, ο πατέρας του αγίου Γοβδελαά, ο πατέρας του αγίου Ιωάσαφ του Ινδού και πολλοί άλλοι.
Αυτοί λοιπόν οι πατεράδες ήταν ελεύθεροι άνθρωποι ή κτήνη; Πάντως οι άγιοι μάρτυρες, που έδωσαν τη ζωή τους για την πίστη τους, δεν ήταν πρόβατα, ήταν ελεύθεροι άνθρωποι. Πρόβατα ήταν οι δήμιοι και οι βασανιστές τους.
Όμως οι Αχαιοί, όταν βίαζαν τις γυναίκες της Τροίας (ο Αίας βίασε την Κασσάνδρα μέσα στο ναό της Αθηνάς) και όταν θυσίαζαν την Πολυξένη στον τάφο του Αχιλλέα ή οι Αθηναίοι, όταν θυσίαζαν τρεις αιχμαλώτους στη Σαλαμίνα, ήταν ελεύθεροι άνθρωποι ή κτήνη; Και οι Σπαρτιάτες, όταν βασάνιζαν τους Είλωτες και πετούσαν τα ανάπηρα μωρά στον Καιάδα, ήταν ελεύθεροι άνθρωποι ή κτήνη;
Και οι Αθηναίοι, όταν επιτέθηκαν στη Σικελία (όπου και καταστράφηκαν) και όταν δίκαζαν το Σωκράτη (αλλά και το Μιλτιάδη, το Φειδία και πολλούς άλλους) ήταν ελεύθεροι άνθρωποι ή πρόβατα;
6. Είναι ελευθερία η αρχαιότητα;(Κριτική θεώρηση ιστορικών στιγμών και ηθικών κρίσεων στην αρχαιότητα)Κτήνη, πρόβατα και ελεύθερους ανθρώπους φοβάμαι ότι μπορείς να βρεις παντού. Τον 3ο αι. μ.Χ. ο
νεοπλατωνικός Πορφύριος παραπονιέται, επειδή πάρα πολλοί Έλληνες έκαναν ανθρωποθυσίες στην Αρκαδία! (λεπτομέρειες
εδώ). Και έχουν βρεθεί πολλές επιγραφές, που μιλούν για ανθρώπους που τους θυσιάζουν στους «θεούς». Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ελεύθεροι άνθρωποι ή πρόβατα;
Περί άλλων.
Σου «πρόσφερα» μια βιβλιοθήκη γεμάτη γνώση [σ.σ.: βιβλιογραφικές και διαδικτυακές παραπομπές σε προηγούμενη επιστολή (1)], όμως μια ολόκληρη βιβλιοθήκη, για να μελετηθεί, χρειάζεται πολύ χρόνο (ή χρόνια) και ελληνική γλώσσα. Ίσως τώρα είσαι τόσο βέβαιη γι’ αυτά που πιστεύεις, ώστε δεν θέλεις να τη μελετήσεις, όμως μην την πετάξεις. Κάποτε πρέπει να δεις και την άλλη πλευρά, από τα ίδια τα βιβλία μας, και όχι βέβαια από ένα ή δυο, αλλά από δεκάδες. Τότε θα ξέρεις αληθινά τι είναι και τι λέει ο χριστιανισμός.
7. Εκκλησία, θρησκεία και ελευθερία
(Η Ορθοδοξία ως αντίσταση στη βία και η θέωση ως απάντηση στον φανατισμό)
Κι εγώ δεν θέλω ένα Θεό, που εξαιτίας του σκοτώνονται εκατομμύρια άνθρωποι. Γι’ αυτό είμαι και παραμένω ορθόδοξος χριστιανός και δεν θα γίνω ποτέ
ρωμαιοκαθολικός ή
προτεστάντης. Επειδή είμαι ορθόδοξος χριστιανός, ξέρω ότι δεν πρέπει να σκοτώσω ποτέ κανέναν, γιατί ο Χριστός νίκησε με το να τον σκοτώσουν, όχι με το να σκοτώσει. Έτσι η πατρίδα μου η Ελλάδα θα γίνει χώρα του φωτός και της δόξας, με την αγάπη και την ειρήνη, όχι με τη βία. Στην Ελλάδα υπάρχει βία και παρακμή, επειδή ξεχάσαμε το χριστιανισμό, όχι επειδή είμαστε χριστιανοί.
Ο χριστιανισμός δεν είναι «εβραϊκός», αλλά πανανθρώπινος. Αυτό είναι το σωστό, γιατί, αν αγαπώ μόνο την πατρίδα μου ή μόνο την οικογένειά μου, μπορώ να σκοτώσω ή να βασανίσω αυτούς που δεν ανήκουν σ’ αυτές. Και αυτό δεν είναι φως και δόξα, αλλά φανατισμός και συμπεριφορά κτήνους.
8. Χριστιανισμός και άνθρωποι – Αγάπη ως δυσκολία και κάλεσμα(Αντιπαράθεση του κακού παραδείγματος με την ταπεινή ορθόδοξη μαρτυρία.)Μπορείς να
διαστρεβλώσεις κομμάτια από την Καινή Διαθήκη και να παρουσιάσεις (ή να θεωρήσεις) τον Ιησού Χριστό και τους μαθητές του κακούς και σκληρούς. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Απλώς, ο χριστιανισμός είναι αγάπη και η αγάπη είναι κάτι δύσκολο. Γι’ αυτό ίσως βλέπεις πολλούς χριστιανούς που δεν αγαπούν, αλλά πληγώνουν τους άλλους. Αυτοί οι άνθρωποι πληγώνουν και το Χριστό, σαν να τον σταυρώνουν ξανά και ξανά.
9. Βιβλιογραφία και πνευματικές παρακαταθήκες(Παραπομπές σε ορθόδοξα κείμενα, βιβλία και μοναστικά κέντρα.)Όμως δεν είναι αυτοί ο χριστιανισμός, αλλά εκείνοι οι ταπεινοί άνθρωποι που αγαπούν. Ψάξε και θα τους βρεις. Αν μου επιτρέπεις, σε πληροφορώ ότι θα μάθεις για μερικούς σε βιβλία όπως: αρχιμανδρίτη
Σωφρονίου (Σαχάρωφ), «Ο άγιος
Σιλουανός ο Αθωνίτης» και «Η ζωή Του ζωή μου», έκδοση του Stavropegic Monastery to St John theBaptist, Essex. Klaus Kenneth, Born to Hate – Reborn to Love [ελλ.:
Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς, εκδ. Εν Πλω]. Επίσης, στα βιβλία ανθρώπων όπως οι ορθόδοξοι επίσκοποι
Αντώνιος Μπλουμ και
Κάλλιστος Γουέαρ.
10. Συμπέρασμα - Επιστροφή σαν του ασώτου(Κλείσιμο, γεμάτο ελπίδα, με νύξη στον π. Γκίλκουιστ.)Αγαπητή φίλη, ξέρω ότι δεν μπορώ να σε πείσω να λατρέψεις τον Θεό, όμως γράφω, ώστε να ξέρεις τι να κάνεις, όταν απογοητευτείς από τον σκληρό ορθολογιστικό αρχαίο ελληνικό κόσμο και από τους σημερινούς φίλους σου. Θυμήσου τότε την παραβολή του
ασώτου υιού (κατά Λουκάν, 15, 11-32) και ότι μπορείς να πράξεις ανάλογα, για να ζήσεις στην ψυχή και το σώμα. Τώρα ίσως δεν συμφωνείς με αυτά που λέω. Δεν πειράζει. Δεν τα λέω για τώρα, αλλά για τότε.
Υπάρχουν στον ορθόδοξο χριστιανισμό κάποια πνευματικά κέντρα (μοναστήρια), όπου θεραπεύονται άνθρωποι πληγωμένοι στην ψυχή, με τον ορθόδοξο τρόπο της αγάπης. Τέτοια κέντρα στην αγγλόφωνη δύση είναι π.χ. τα:
• Stavropegic Monastery to St John the Baptist, Essex, England,
• St Anthony’s Greek Orthodox Monastery, Arizona,
• St Herman of Alaska Bratherhood, Platina, California.
Ταξιδεύοντας προς τη δική σου
Ιθάκη, μπορείς να περάσεις κι από εκεί, πριν ή μετά τους Λαιστρυγόνες, πριν ή μετά τις Σειρήνες, πριν ή μετά τους Κύκλωπες. Εκεί θα δεις τον καπνό από το πατρικό σου σπίτι να ανεβαίνει στον ουρανό και θα πεις, μαζί με τον π. Πήτερ
Γκίλκουιστ (πρώην προτεστάντη που έγινε ορθόδοξος μαζί με μια μεγάλη ομάδα ερευνητών)
«Καλώς ήρθατε στο σπίτι σας».
Ελπίζω ότι τότε θα τα ξαναπούμε.
Ειλικρινά,
★
Για την εξάπλωση του χριστιανισμού:
★
Για τους δήθεν διωγμούς των εθνικών από τους χριστιανούς, συνοπτικά:
★ Αναλυτικά: Νεοπαγανιστικές απάτες - Γενικά για τον Παγανισμό- Για τα δήθεν εγκλήματα που καταλογίζονται «στο χριστιανισμό» ή «στην Εκκλησία»:
★
Για την ηθική ποιότητα του αρχαίου ελληνικού (προχριστιανικού) κόσμου:
★
Για την ηθική και πολιτισμική ποιότητα του Βυζαντίου:
★
Για τη φύση των αρχαίων θεών:
Οι δήθεν «θεοί» τού Παγανισμού★
Για το χαρακτήρα του χριστιανικού Θεού και την ηθική ποιότητα του χριστιανισμού:
★ Για το ζήτημα της ελληνικότητας, που ασφαλώς σε απασχολεί:
•
Ελληνικότητα: Για τη φιλοσοφική αποτίμηση των Πατέρων της Εκκλησίας, βλ. τη «
Δογματική» του καθηγητή του πανεπιστημίου της Γενεύης επισκόπου Ιωάννη Ζηζιούλα,
• Χρήστου Γιανναρά, το «
Σχεδίασμα εισαγωγής στη φιλοσοφία», Δόμος, Αθήνα 1990,
•
π. Νικολάου Λουδοβίκου Διατριβή - «Η ευχαριστιακή οντολογία», Δόμος, Αθήνα 1992, Κατεβάστε τη διατριβή σε μορφή
PDF διαβάζετε
εδώ• καθώς και τον τόμο «
Το αρχαίον ελληνικόν πνεύμα» (Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου), στα αντίστοιχα λήμματα-κεφάλαια.
Κατεβάστε εδώ• Ομοίως και τη σχετική εργογραφία των παλαιότερων καθηγητών φιλοσοφίας
Βασιλείου Τατάκη και
Κων/νου Γεωργούλη.
★ Παραπέμπω επίσης στην ιστοσελίδα Ανώνυμος απολογητής, καθώς και σε μια στοιχειώδη βιβλιογραφία:
• Γιάννη Τσέντου Ιουλιανός ο Παραβάτης, Τήνος, Αθήνα 2004.
• Κυριάκου Σιμόπουλου, Μύθος, απάτη και βαρβαρότητα οι Ολυμπιάδες, Στάχυ 1998.
• π. Γεωργίου Μεταλληνού, Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία - Απάντηση στη Νεοπαγανιστική πρόκληση. Αρμός, Αθήνα 2003.
• Επισκόπου Κάλλιστου Ware, καθηγητή του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, «Ο ορθόδοξος δρόμος» (The Orthodox Way, Londonand Oxford, Mowbray 1979).
• Βλάχου, επισκόπου Ναυπάκτου, Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία, έκδ. ιεράς μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), Λεβαδιά 2004.
• Αναστασίου Φιλιππίδη, Ρωμιοσύνη ή βαρβαρότητα.
• Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης και Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί, έκδ. ιεράς μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας (Stavropegic Monastery toSt John the Baptist, Essex).
• Η Ορθόδοξη νηπτική θεολογία της Εκκλησίας, ως μέθοδος θεραπείας, Βλάχου, επισκόπου Ναυπάκτου:
Θ. Ρηγινιώτης,
Μεταστροφές
Από την ειδωλολατρία στην Ελευθερία: Χριστιανισμός και ελληνικότητα
✍️ Σοφία Ντρέκου (Sophia Drekou)
Η απάντηση σε μια νεαρή φίλη που ελκύεται από την αρχαία Ελλάδα, συχνά αναδεικνύει κάτι βαθύτερο: τη δίψα για ομορφιά, για δύναμη, για ρίζες. Μα το ελληνικό φως δεν κατοικεί πια στον Όλυμπο. Ο Χριστιανισμός και η ελληνικότητα δεν είναι σε σύγκρουση, αλλά σε μεταμόρφωση. Ο Χριστός δεν κατάργησε την Ελλάδα· την πληροφόρησε, την λύτρωσε από τους «θεούς» που απαιτούσαν αίμα και φόβο. Ο Θεός της αγάπης δεν ζητά θυσίες, αλλά προσφέρει τον Εαυτό Του.
Η ειδωλολατρία, όπως και ο σύγχρονος παγανισμός, παγιδεύει τον άνθρωπο σε μια ψευδώνυμη ελευθερία, που τον αποθεώνει χωρίς να τον σώζει. Αντιθέτως, η Ορθοδοξία τον κατεβάζει στην ταπείνωση και τον ανασταίνει στην αληθινή του ελευθερία και θέωση. Η χριστιανική θεώρηση της αρχαιότητας δεν είναι απόρριψη, αλλά διάκριση: άλλο το κάλλος της φιλοσοφίας και άλλο η τύφλωση της ειδωλολατρίας.
Σε εποχές που η ταυτότητα είναι ζητούμενο, η απάντηση δεν είναι να επιστρέψουμε στα είδωλα, αλλά να φωτιστούμε από το Φως που η Ελλάδα ήδη δέχθηκε και φώτισε τον κόσμο. Αυτός είναι ο αληθινός πατριωτισμός και η ελληνορθόδοξη ταυτότητα.
Σχετικά Θέματα:
Βίντεο: Απόσπασμα της τελευταίας ομιλίας Γιάννη Φουράκη (1937-2010) στις 24/9/2010 όπου ομολόγησε ότι οι κύριες οργανώσεις, αλλά και τα
κεφάλια των νεοπαγανιστών, είναι
τέκτονες και προέρχονται από την
μασονία. Έτσι γίνεται αντιληπτό γιατί προσπαθούν να εκμεταλλευθούν με πονηριά την αγάπη των Ελλήνων για τους αρχαίους τους προγόνους και να πλήξουν με
μίσος την Ελληνορθόδοξη παράδοση επειδή ήταν Χριστιανική.
Να τονίσουμε ότι ο Φουράκης που ήταν ο πατέρας της κίνησης για να μάθουν οι Έλληνες την αρχαιοελληνική τους ιστορία, ήταν βαθιά Ορθόδοξος Χριστιανός και είχε
προσωπική επαφή με τον
άγιο Πορφύριο τον οποίο γνώρισε προσωπικά και ο οποίος σύμφωνα με τον ίδιο τον Φουράκη, του είπε ότι έχει ιδιαίτερη βοήθεια από τον Θεό στο έργο του και να φροντίσει για να παραμείνει η ευλογία αυτή να μείνει στον ορθό δρόμο στην προσπάθειά του και να μην παρεκκλίνει όπως έκαναν οι νεοπαγανιστές.
Ο Φουράκης επιθυμούσε πολύ να συνδέσει την Ελληνορθόδοξη Παράδοση με την Αρχαία μας Ελλάδα. Πολύ περισσότερα λέει περί του θέματος αλλά και του νοήματος του εν λόγω βίντεο, ο πολύ στενός φίλος του Παντελής Γιαννουλάκης
Replying to an English-speakin gyoung admirer of ancient Greece
The following letter had been sent some time ago as our response to a young person in a Greek community overseas, who, out of her exceeding love for ancient Greece had turned to paganism (in other words, she had made the same mistake like many other of our fellow-men).
Without in the least wishing to downgrade the entirely personal character of that letter or the individual significance that each person has, we are publishing it with the permission of its author, because we believe that it contains information of broader interest for all those who seek the truth and who have a deep concern for it.
Theodore I. Riginiotes
Translated by K.N.
***
Dear young friend,
I thank you for your reply. However, I think it only proper to add a few observations to what you have written.
I hope you are able to read Greek; if not, I would suggest that you learn the Greek language (both ancient and modern) thoroughly. This will facilitate you greatly when reading the authentic ancient Greek and Christian texts, without the assistance of translations. A translation may well contain errors or falsehoods.
On God.
I know of a certain god, whose son was a cannibal. His name was Poseidon and his son was called Polyphemus. We learnt about him in Homer's "Odyssey". Personally, I would not like to have such a god...
I also know of a god who ate his children, and of a goddess who tossed her newborn child from the peak of mount Olympus because it was...ugly. Their names respectively were Cronus and Hera. Again, I would not want to have such gods as my own...
I know of another god, who drove a mother insane and induced her to butcher her own son, simply because her son refused to worship him. His name was Dionysus and we are told of this incident in the tragedy written by the great Euripides, "The Bacchae". Nor is this god to my liking..
I know of yet another god who wanted mankind to remain in the dark and who sadistically punished the Titan who brought fire to them. The name of that god was Zeus and the name of that Titan...well, you surely know it. I would again not want to have a god like Zeus...
However, I know of a certain God, the creator of the universe and of mankind, who condescended to become a Man and Who gave Himself up to wicked people, allowing them to torture Him and kill Him. And, even though they were killing Him, He forgave them. He had nothing to gain; the only reason He did it was for the love He had for all people, like the way that someone feels for his loved one. So, this God invited all people - including His murderers - to join Him through Love, so that they could become godlike themselves! His divine name is Son of God the Father, Logos and Sophia (meaning "Logic" and "Wisdom"), while His human name is Jesus Christ. This is the God I am extremely pleased to have; a God Who loves me, even when I don't love Him.
On shepherds and sheep.
My God is a strange God. Not only is He a shepherd, He is also a lamb. He is a shepherd, who gives His life to save me from the wolves (John 10:11-15), but is also a lamb, because he allowed them to slaughter Him, the way that lambs are slaughtered. His disciples, albeit shepherds (pastors) of the Church, were likewise lambs that were slaughtered (Matthew 10:16-22 and Luke 10:3), just as every Christian is both shepherd and lamb, for the sake of aiding his fellow-man. (In the writings of Christian holy Fathers it is always stressed that people are characterized as "rational sheep" and not "irrational" ones. They are thus referred to, when juxtaposed to "wolves", and not to people).
With a God such as this, Who Himself becomes a lamb to save me, I don't mind in the least if I too become a sheep to help others.
Albeit significant, ancient Hellenic philosophy tends to focus more on the intellect, therefore it finds it hard to comprehend love. Perhaps that is why you can't comprehend Christ's behaviour. He doesn't "break up families" (on the contrary, He unites them); whereas families had been broken up because many idolaters had put their children to death, simply because they were Christian. Such were: the father of saint Barbara, saint Govdela's father, or the father of the Indian saint Johasaph and so many others.
So, do you really believe these sorts of fathers were free men, or beasts? What is certain, is that the holy martyrs who gave up their lives for their faith were definitely not sheep; they were free men. Executioners and torturers are more reminiscent of sheep...
Similarly, when the Achaeans raped the women of Troy (Ajax raped Cassandra inside the temple of Athena), and when Polyxeni was sacrificed on Achilles' tomb, or when the Athenians sacrificed three prisoners in Salamis - were they your idea of 'free men' also, or were they beasts? And what about the Spartans, who tortured the Helots and discarded all disfigured infants in the Kaiadas pit? Were they also free men, not beasts?
What about the Athenians, when they attacked Sicily (and were destroyed there), and when they condemned Socrates, even Miltiades, Phidias and many others - were they free men also, or sheep?
I'm afraid that one can find beasts, sheep and free men everywhere. In the 3rd century, the neo-Platonist Porphyrios had complained about how too many Hellenes were performing human sacrifices in Arcadia!!! (Details in the Greek article: http://www.oodegr.com/neopaganismos/arxaio_xali/Thisies1.htm). Not forgetting that numerous inscriptions have been found that refer to people who sacrificed humans to the "gods". Were these people free men or sheep?
Other points.
I have 'provided' you with an entire library full of knowledge, however, to study an entire library would require a very long time (even many years), along with a sound knowledge of the Greek language. You may feel confident now about what you believe in and may not wish to study it, but you should nevertheless not discard it. There will come a time when you will need to examine the 'other side' from within our books, and of course not from one or two of them, but from scores of them. Only then will you get a better idea of what Christianity is all about and what it teaches.
I too don't want a God for whose sake millions of people are killed. That is why I am - and will remain - an Orthodox Christian and never become a Roman Catholic or Protestant. It is precisely because I am an Orthodox Christian that I know I should never kill anyone, given that Christ conquered by being killed, and not by killing. This is the way that my homeland Hellas will become the land of light and glory - through love and peace - and not through violence. Violence and decadence now abound in Hellas, exactly because we have forsaken Christianity, and not because we are Christians.
Christianity is not 'Jewish'; it is for all mankind. That is the correct attitude, because, if I love only my own homeland or only my family, it becomes easier for me to kill or totrure those who don't belong to them. And THAT is not light and glory, but sheer fanaticism and bestial behaviour.
You can distort pieces of the New Testament and present (or regard) Jesus Christ and His disciples as evil and mean. But that is not the truth. Quite simply, Christianity is about love and love is a difficult item. Perhaps that is the reason you have noticed many Christians who don't love, but instead hurt others. These people also hurt Christ, and it is as though they are crucifying Him over and over again. But, they are not what Christianity is; Christianity is those humble people, who know how to love. Search, and you shall discover them. If you permit me, I would like to inform you that you can learn about such people, in books like the Archmandrite Sophrony Sacharov's: "Saint Siluan the Athonite" and "His Life is mine", published by the Stavropegic Monastery to St John the Baptist, Essex, England. Also: by Klaus Kenneth, "Born to Hate – Reborn to Love". There are also the books by people such as the Orthodox Bishops Anthony Bloom and Kallistus Ware....
Dear friend, I know I am not able to convince you to worship God, nevertheless, I am writing to you so that you will know what to do when you eventually become disillusioned by the callous, rationalist ancient Hellenic world and by your current circle of friends. When you do, just remember the parable of the prodigal son (Luke 15: 11-32) so that you can act likewise, and know that you can be alive in body and soul. You may not agree with what I'm saying now. It doesn't matter. I'm not saying these things for now, but for then.
In Orthodox Christianity there are certain spiritual centers (monasteries) where people who are wounded in soul are healed, through the orthodox method of love. In the English-speaking West, they are for example:
Stavropegic Monastery of St John the Baptist, Essex, England,
St Anthony’s Greek Orthodox Monastery, Arizona,
St Herman of Alaska Brotherhood, Platina, California.
While travelling on your journey to Ithaca, pass by these also - either before or after the Laestrygons, before or after listening to the Sirens' song, befor or after the encounter with the Cyclops. There you will surely see the smoke rising from your paternal home up to the heavens and you will say - along with fr. Peter Gilquist (a former Protestant who returned to Orthodoxy, together with a large number of researchers) - "Coming Home".
I hope to talk to you again, then.
Sincerely, Theodore I. Riginiotes
www.sophia-ntrekou.grΟι Αναγνώστες σχολιάζουν στο Facebook
Ουρλιάζουν οι νεοπαγανιστές κραδαίνοντας τις πηγές, ότι οι χριστιανοί διέλυσαν τον αρχαίο πολιτισμό. Όμως οι καταστροφές που προξένησαν οι χριστιανοί αντικειμενικά είναι λίγες -όπως λίγοι και οι δράστες, προφανώς αυθαίρετα σκεπτόμενοι, αφού το δόγμα μας τότε δεν είχε ξεκαθαρίσει ολοκληρωτικά ή μη μόνον τον 9ο αιώνα οριστικά και αμετάκλητα- και ανεπαίσθητες μπροστά στις ζημιές που προξένησαν οι αφεντάδες τους, οι Σαυρωπαίοι (σταυροφόροι) και οι Οθωμανοί, αφού οι 2 τελευταίοι σαν δεσποτικές κοινωνίες απλώς ήταν άσχετοι με την γνώση.
Λένε οι νεοπαγανιστές ότι το έθνος μας απαγορεύτηκε στην βυζαντινή εποχή και αγνοούν και το βεβαιώνουν και οι βυζαντινές πηγές πως ποτέ η θρησκεία, ή κάθε θρησκεία εν γένει δεν αντιτάχθηκε στα έθνη.
Τι συμπεραίνουμε; Ότι οι νεοπαγανιστές ανασκευάζουν την πραγματικότητα γιατί η ιδιοτέλεια τους οδηγεί, κι όχι κάτι άλλο ανώτερο.
24 σχόλια
