Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Columnist Sophia Drekou, BSc Psychology)
Όταν ο Χριστός Ανέστη εκ του τάφου και εμφανίστηκε
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Βάρναλης. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Βάρναλης. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Γιάννης Ρίτσος - Ειρήνη (video απαγγέλλει ο ίδιος ο ποιητής)
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Columnist Sophia Drekou, BSc Psychology)
Ο Λιαντίνης για τον Διονύσιο Σολωμό ως σωτήρας του μύθου του '21 και ο Φιλοσοφικός Σολωμός στο Χάσμα Σεισμού (video)
της Σοφίας Ντρέκου (Sophia Drekou)
Σεβόταν πολύ τον Σολωμό ο Λιαντίνης, είχε μάλιστα παλαιότερα γράψει, ότι «ο Σολωμός μαζί με τον Όμηρο αποτελούν την Αγία Δυάδα του λαού μας» [«Χάσμα σεισμού», σ. 21] και ότι «ο Σολωμός δεν ημπορούσε να χωρέσει στην εποχή του. Ούτε στα έργα της εποχής του, στην κουλτούρα της Ευρώπης, αφού με τη δική του φωνή εμίλησε ο τόπος του, που δεν τον χωρούν τα ιστορικά περιγράμματα» [ό.π., σ. 158].
Μυροφόρων... οι Αγίες Μαθήτριες Του Χριστού (αφιέρωμα)
🎨 Resurrection Morn, 1895 by painter Herbert Gustave Schmalz
Πρωί Ανάστασης, 1895 του ζωγράφου Χέρμπερτ Γκουστάβ Σμαλτς
Κυριακή των Αγίων ενδόξων Μαθητριών του Χριστού,
των Αγίων Μυροφόρων γυναικών,
έτι δε Ιωσήφ του εξ Αριμαθαίας
και του νυκτερινού μαθητού Νικοδήμου
Γεώργιος Δροσίνης ✧ Πίστη, Τί λοιπόν, Ανθισμένη Αμυγδαλιά και ο Βιολιστής
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Ό,τι και να γράψει κανείς για το ταλέντο του Γεωργίου Δροσίνη, είναι λίγο. Υπήρξε τεράστιος ποιητής, από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές όλων των εποχών. Άγγιξε και το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ πολλά ποιήματά του κοσμούσαν τις παλιές σχολικές εκδόσεις, όταν στην παιδεία δεν είχαν παρεισφρήσει επικίνδυνοι και ανίκανοι άνθρωποι.
Ο Λιόντας ο ληστής 𝄞 αφηγείται το ιστορικό του τραγουδιού ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος 𝄞 μουσική Μάνος Λοΐζος
Φωτ. Το Εξώφυλλο του δίσκου επιμελήθηκε ο
ζωγράφος Γιώργος Βακιρτζής (1923-1988)
Ο Λιόντας ο ληστής (Στο Γιώργο Κουπαρούσο) Στίχοι:
Παπαδόπουλος Λευτέρης - Μουσική: Λοΐζος Μάνος (1972)
Ύμνος εις την Ελευθερίαν - Διονύσιος Σολωμός με Ιστορικό, ανάλυση και σχόλια του ίδιου του ποιητή
«Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νους σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και
μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη»
Οδ Ελύτης, «Το Άξιον εστί» (απόσπασμα)
Εργασία, έρευνα Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Columnist Sophia Drekou, BSc in Psychology)
21 Οκτωβρίου 1825: Δημοσιεύτηκε ο «Ύμνος εις την Ελευθερία» στη «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος». Παράλληλα, ο Σπυρίδων Τρικούπης δημοσίευσε και την πρώτη κριτική του ποιήματος στην ίδια εφημερίδα, η οποία κυκλοφορούσε στο Ναύπλιο. Ο «Ύμνος εις την Ελευθερία» αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές, εκ των οποίων οι δύο πρώτες αποτελούν τον εθνικό μας ύμνο.
Γιάννης Ρίτσος - Στοιχεία Ταυτότητος: ο ποιητής της Ρωμηοσύνης
Αθάνατη η μνήμη του μοναδικού
Επικού Ποιητή της Ρωμηοσύνης †
Το όνομά του... Γιάννης Ρίτσος
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Columnist Sophia Drekou, BSc Psychology)
Ο μήνας Ιούλιος στη Λαογραφία, Αγιολογία, Λογοτεχνία, Τέχνη, Μουσική και Επιστήμη ~ αφιέρωμα video
Noon-Rest from Work - The siesta (after Millet) Saint-Rémy 1890
by Vincent van Gogh στο Μουσείο Ορσέ, Παρίσι. Η σιέστα:
Μεσημέρι - Ανάπαυση από τη δουλειά (μετά το κεχρί) (κατά τον Μιγέ)
⛱ Κάψες τον Αλωνάρη, ευτυχία όλο το χρόνο. (παροιμία)
Η ιστορία και τα μυστικά της γραβάτας (Αφιέρωμα και Videos)
Μικρή γραβάτα
Εγώ είμαι η μία και μοναδική γραβάτα σου.
Αυτή που πήρες λίγο πριν πατήσεις τα τριάντα,
έτσι να υπάρχω για καλό και για κακό.
Εγώ είμαι η μία και μοναδική γραβάτα σου.
Αυτή που πήρες λίγο πριν πατήσεις τα τριάντα,
έτσι να υπάρχω για καλό και για κακό.
Κωστής Παλαμάς Αποκριτική γραφή: Ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, των Ευρωπαίων περίγελα και των Αρχαίων παλιάτσοι
της Σοφίας Ντρέκου
Με τον Κωστή Παλαμά λύνεται ευφρόσυνα ένα υπόκωφο δράμα δυο χιλιάδων χρόνων. Το παλαμικό έργο είναι ο τόπος όπου γίνεται η ολοκληρωτική πραγμάτωση και ανάσταση του ελληνικού ποιητικού λόγου στη ζωή. Γιώργος Σεφέρης (Δοκιμές, Α’, 215).
Το 1908 η Ελλάδα γι' άλλη μια φορά είναι ταπεινωμένη. Μετά την πτώχευση του Τρικούπη και τις ήττες, οι δανειστές ελέγχουν την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας. Ίντριγκες, ψέματα, φόροι και χαράτσια. Ο λαός πεινάει. Όχι όπως σήμερα, αλλά σαφώς χειρότερα. Δεν υπάρχει καμία αισιοδοξία και ο Κωστής Παλαμάς γράφει το ποίημα «Αποκριτική γραφή - Γύριζε».
Με ποιητική ακρίβεια, μιλάει ευθέως για «την πόρνη Ρωμιοσύνη, τον περίγελο των Ευρωπαίων, τους στέρφους μανταρίνους και το ρωμιό που ξανάσκυψε να γίνει σκλάβος». 105 χρόνια μετά ο ποιητής είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Κρίμα που δε διαβάσαμε τους στίχους του στα λεωφορεία… όπως και τον Καβάφη.
Το ποίημα περιγράφει με δραματικό τρόπο την απόγνωση του Κωστή Παλαμά για τον ξεπεσμό της χώρας. Γράφτηκε το 1908 και περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή «Η Πολιτεία και η Μοναξιά».
Στην αρχή του 20ου αιώνα, η Ελλάδα ήταν μια χώρα χρεοκοπημένη, ταπεινωμένη και διαλυμένη οικονομικά και κοινωνικά. Μόλις στεκόταν στα πόδια της με την οικονομική «βοήθεια» -με το αζημίωτο φυσικά- των ξένων, στους οποίους είχε ουσιαστικά εκχωρήσει την εθνική της κυριαρχία. Ανίκανοι πολιτικοί ηγέτες κι ένας ταλαιπωρημένος λαός, που πολιτικάντηδες δημαγωγοί εύκολα τον έσερναν από τη μύτη- συνέθεταν ένα ζοφερό σκηνικό.
Έπειτα θα ακολουθούσαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-1913), ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918), ένας βαθύτατος Εθνικός Διχασμός (1915-1922), η Μικρασιατική Καταστροφή (1922), η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929, η Μεγάλη Ύφεση. Πρόσφυγες, Δικτατορίες, ένας οδυνηρός Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και ένας ακόμη πιο θλιβερός Εμφύλιος πόλεμος (1946-1949), ο απόηχος του οποίου φθάνει μέχρι και τις μέρες μας.
Γράφει ο ποιητής στο σπίτι του, το θρυλικό «κελί» επί της Ασκληπιού 3, στην Αθήνα.
Γύριζε - Αποκριτική γραφή
«Εγώ γυρίζω, γυρίζω, και κάνω τον άνεμο κουβάρι…»
Ανδρέας Καρκαβίτσας (Από ένα γράμμα του)
Ανδριάντας Κωστή Παλαμά, 1975. Γλύπτης: Βάσος Φαληρέας
(1905-1979) στο Πνευματικό κέντρο Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας)
Γύριζε, μή σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,
η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δέ θάβρη.
Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.
Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει
το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη·
κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι,
στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.
Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Γύρω μου αδιάφοροι κι οχτροί, και ουρλιάζουνε μπροστά μου,
κι εμέ μ’ αδράχνει ένας θυμός κι ένας σκοπός με πάει·
κι ένα παλιό τραγούδι μου μέσ’ απ’ τη θάλασσά μου
ξανάρχεται στα χείλη μου, κύμα κι αφρός, και σπάει:
Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάνα Γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι·
Λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
Κι οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!
Και το επικό παλάτι, νά! (για σένα εγώ το υψώνω,
κορόνα του βυζαντινού θυμού, Βουλγαροχτόνε),
το παρατώ· πολεμική καστέλα θεμελιώνω.
Είν’ εδώ μέσα οι βούλγαροι και οι τούρκοι και μας τρώνε.
Το Τότε μια για πάντα πάει· γεννήσου από το Τώρα,
γκρεμιστή, πλάστη, φύσηξε το φύσημά σου, ω μάγε,
σκολαστικός και ρουσφετλής ρημάζουνε τη χώρα·
βουλγαροχτόνε, φρύαξε, και ρίξου, Τουρκοφάγε!
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Σε βλέπω· αναγελαστικά τα μάτια σου σπαράζουν
στο αγέλαστό σου πρόσωπο, συγνεφιασμένη μέρα,
το πρόσωπό σου απελπισιά, τα μάτια σου ταράζουν.
Μα κράτησε το δρόμο σου και κοίτα παραπέρα.
Πάντα είν’ ορθός κι ασάλευτος ο λειτουργός· το χέρι
τ’ αργοσαλεύει ρυθμικά βλογώντας· μην ξεχάνεις.
Γύρω μου ατάραχα, η ελιά, το φως, το καλοκαίρι·
στριφογυρίζει, δέρνεται μονάχα ο μπεχλιβάνης.
Ας σκούζουν οι ντερβίσηδες, ας λένε οι μανταρίνοι,
και μέσα η χώρα γριά λωλή κι ας δασκαλοκρατιέται.
Στα περιβόλια —κοίταξε— βαθιά είν’ οι άσπροι κρίνοι,
κάτου από δέντρα φουντωτά λαός δροσολογιέται.
Πόσα ολοστρόγγυλα παιδιά κι ωραία κορίτσια πόσα
με τα χλωρά, με τα πουλιά περνάνε ταιριασμένα,
και συλλαβίζουν τη ζωή, την ομορφιά, τη γλώσσα
κι απάνου στα δημιουργά βιβλία σου σκυμμένα!
21 του Μάη 1908
Πηγή: Από την την ποιητική συλλογή του Κωστή Παλαμά «Η Πολιτεία και η Μοναξιά». Εκδόσεις Ι. Ν. Σιδέρης. Σελίδες: 228 - Έτος έκδοσης: 1912. Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Στον λόγο του ποιητή, εντούτοις, απουσιάζει η κατηγορία, το μίσος για το παρελθόν, του σήμερα. Ένοχος, είναι και μόνο, αποκλειστικά το παρόν. Γιατί τότε το 1908 που γράφει ο ποιητής, το παρελθόν ήταν ζωντανό ακόμα, στην ακόμα σκλαβωμένη τότε, πάλαι περιοχή της βυζαντινής κοινοτικής ομοσπονδίας. Περιγράφει γλαφυρά και με θαυμαστή ποιητική ακρίβεια την τραγική κατάσταση της πατρίδος.
ΔΕΙΤΕ: Ηχήστε οι Σάλπιγγες: ο θάνατος και η συγκλονιστική, αντιστασιακή κηδεία του Κωστή Παλαμά με φωτο / βίντεο αφιέρωμα
Στο ποίημα ο μεγάλος ποιητής μιλά με πίκρα για «την πόρνη Ρωμιοσύνη, τον περίγελο των Ευρωπαίων, τους στέρφους μανταρίνους και το ρωμιό που ξανάσκυψε να γίνει σκλάβος».
Οι στίχοι φαίνεται ως να έχουν γραφτεί σήμερα και να αφορούν αυτά που μας συμβαίνουν τώρα. Και όμως το υπέροχο αυτό ποίημα, λίγοι το γνώριζαν και ίσως να μην του έδωσαν την πρέπουσα σημασία. Κρίμα, γιατί θα έπρεπε όλοι να το γνωρίζαμε νωρίτερα, ώστε να διορθώναμε ενδεχομένως κάποια πράγματα.
Αέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr
*Ο Κωστής Παλαμάς (Πάτρα, 13 Ιανουαρίου 1859 - Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1943) ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας.
Στις 28 Φεβρουαρίου 1943 ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός (1884-1951) απήγγειλε στην κηδεία του Κωστή Παλαμά το περίφημο ποίημά του, που αρχίζει με τους στίχους «Ηχήστε οι σάλπιγγες... Σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει η Ελλάδα» είπε εύστοχα, δίνοντας το πνεύμα ομόθυμης παρουσίας του λαού στην κηδεία. Και «με μια φωνή όσο ποτέ δυνατή» απήγγειλε το ποίημα «Παλαμάς», που είχε γράψει ως επικήδειο, τα χαράματα της 28ης Φεβρουαρίου προς τιμήν του μεγάλου ποιητή: Βλ. ΕΔΩ » http://www.sophia-ntrekou.gr/2013/06/blog-post_30.html
Βιντεο / αφιέρωμα by Αέναη επΑνάσταση
Γύριζε: Η Τρίτη Όχθη με αφορμή την επικείμενη
κυκλοφορία του cd παρουσιάζει στην μπουάτ
Απανεμιά στην Πλάκα, 17/4/2018, ένα τραγούδι
σε στίχους Κ. Παλαμά από την «αποκριτική γραφή».
Νατάσα Μωυσόγλου: Τραγούδι
Βίντεο: Γύριζε - Ποίηση: Κωστής Παλαμάς
Μουσική - Ερμηνεία: Μάριος Καπνιάς
facebook: Ορθοδοξία, Θρησκεία και πολιτική 26 Σεπτεμβρίου 2015 ·
Papaderos Thodoris: Παλαμάς, Βάρναλης, Κόντογλου (να ξανακυκλοφορήσομε «τα μυστικά άνθη του»)....και τόσοι άλλοι μέσα από το χθες, Διδάσκουν. Στρέφοντας κατά πάνω μας τον καθρέπτη της κυκλικότητας του χρόνου, μέσα στον οποίο η ιστορία επαναλαμβάνεται συνεχώς. Εμείς ξεχάσαμε να διαβάζομε. Το οπτικοακουστικό θέαμα είναι πιο εύπεπτο για την ευδαιμονία της ραστώνης του στρουθοκαμηλισμού μας. 26 Σεπτεμβρίου 2015 στις 1:17 π.μ.
Σοφία Ντρέκου 4 Οκτωβρίου 2013 στις 1:46 π.μ. olympia.gr Νοεμβρίου 6, 2013
Τα 100 καλύτερα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας
Τα 100 καλύτερα βιβλία της νεοελληνικής
λογοτεχνίας των τελευταίων δύο αιώνων
επιλέγουν 120 σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς
Τι συμβολίζει ο μοναχός όταν χτυπά το μοναστηριακό σήμαντρο; 🔔 Ποιά η θεολογική σημασία της καμπάνας; 📽 video
Κάνε την καρδιά σου Μοναστήρι.
Χτύπα εκεί το σήμαντρο.
Κάλεσε εκεί για Αγρυπνία, θυμίασε,
Κωστής Παλαμάς ✍ αφιέρωμα στον ποιητή που ήχησαν οι σάλπιγγες
Το να σηκωθείς είναι δύσκολο μα όχι ακατόρθωτο.
Το να πάρεις όμως την Ιστορία στην πλάτη σου
και να την κουβαλήσεις σε λεύτερα μονοπάτια,
στο ξέφωτο, αυτό και αν είναι ηρωισμός.
Κωστής Παλαμάς. Ένας από τους
σπουδαιότερους ποιητές της Ελλάδας
Ο Καβάφης Στα 200 π.Χ. Εν μεγάλη Ελληνική αποικία (ανάλυση) για το Έτος Καβάφη
της Σοφίας Ντρέκου (Sophia Drekou)
Αρθρογράφος (BSc in Psychology)
Για την Ελληνική αποικία του 2013 μ.Χ.
για το Έτος Καβάφη, της Σοφίας Ντρέκου
Το λαϊκό μοιρολόϊ στον εθνικό ήρωα Γρηγόρη Λαμπράκη • Κώστας Βάρναλης ✧ Τι απέγιναν οι δράστες της δολοφονίας Λαμπράκη (αφιέρωμα)
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Μια εγκληματική επίθεση που σημάδεψε
τη νεώτερη πολιτική ιστορία της χώρας.
Στους Μπελογιάννηδες: Νίκος Μπελογιάννης, ο γιος του Ανθρώπου με το Γαρύφαλλο Νίκου Μπελογιάνη
Στους Μπελογιάννηδες
Χαραυγή κατεπάνω του θανάτου
βάδιζεν η καρδιά σου, Παλικάρι,
λες κι ήταν άλλος: άγουρος που ορθρίζει
ν’ ανταμώσει κρυφά την πρώτη αγάπη.
Μην κλαίτε, μάνες μαυρομαντηλούσες
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)