Ο Μοναχός και το Σήμαντρο
«Κάνε την καρδιά σου Μοναστήρι.
Χτύπα εκεί το σήμαντρο.
Κάλεσε εκεί για Αγρυπνία, θυμίασε,
και ψιθύρισε ακατάπαυστα προσευχές.
Ο Θεός είναι δίπλα σου.»
Άγιος Λουκάς ο Ιατρός
† 11 Ιουνίου 1961 μ.Χ.
Η εικόνα ενός μοναχού που κρούει το σήμαντρο καλώντας άπαντες στο μοναστήρι να συμμετάσχουν στα ιερά τους καθήκοντα εκφράζει έναν από τους πιο απλούς αλλά συνάμα και αγνούς συμβολισμούς της σχέσης που υπάρχει ανάμεσα στον άνθρωπο και το Θεό.
- «Το ξύλο ή ο «κόπανος», το δεύτερο ξύλινο σήμαντρο που κρούεται στις Ιερές Μονές πριν τις λατρευτικές ακολουθίες. Συμβολίζει το ξύλο που έκρουσε ο Νώε για να μπουν τα ζώα στην κιβωτό, και μάλιστα ο εύρυθμος ήχος συμβολίζει τα ποδοβολητά των ζώων.
Έτσι λοιπόν όπως τα άλογα ζώα άκουσαν το κάλεσμα του Νώε και σώθηκαν από τον κατακλυσμό, έτσι και ημείς ως έλλογα ζώα εισερχόμεθα στην πνευματική κιβωτό -την εκκλησία- για να σωθούμε από τον κατακλυσμό της αμαρτίας και αποστασίας.»
Δείτε: Το Άγιο Όρος πριν από 100 χρόνια σε βίντεο ντοκουμέντο του 1919Επίσης, για το πρωινό ξύπνημα, ιδιαίτερα το χειμώνα στο Άγιον όρος που είναι νύχτα: Αρχίζει με αραιά χτυπήματα, που τα ακούς μέσα στον βαθύ σου ύπνο. Εντάσσονται στο όνειρο. Υψώνει αργά, βαθμιαία τον ρυθμό, ανεβάζοντας το επίπεδο της συνείδησης, μέχρι να ανοίξεις τα μάτια σου. Προχωρεί σ' ένα κρεσέντο ρυθμικό, πράγμα που δημιουργεί εγρήγορση. Μια μικρή Ανάσταση κάθε πρωί. Όταν το σήμαντρο τελειώσει, έχεις ξυπνήσει τελείως, έτοιμος να βαδίσεις κάτω από το φως των άστρων προς το καθολικό. Για τον Όρθρο. Οι μοναχές και οι μοναχοί ξέρουν να ζούν.
Περισσότερα: Άγιον Όρος, Μοναχισμός
«Κανένας δεν κατάλαβε τι έλεγε η Καμπάνα.
Γιατί καθένας άκουγε τη δική του σκέψη.
Κ’ ύστερα γυρίσανε όλοι στα σπίτια τους
με την φανφάρα,
που έπαιζε χαρούμενα κομμάτια.
που έπαιζε χαρούμενα κομμάτια.
Εκεί στο σπίτι τους ανάμενε
ζεστό φαγί και ζεστή αγκαλιά.
ζεστό φαγί και ζεστή αγκαλιά.
Κ’ είτανε όλοι τους βαθιά περήφανοι
με την ιδέα, πως έχουνε
με την ιδέα, πως έχουνε
