Η ακρίτισσα κυρά της Ρω Δέσποινα Αχλαδιώτη: χαμένη στο πέλαγος νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα - video αφιέρωμα

Η Κυρά της Ρω (13 Μαΐου 1982)  Δέσποινα Αχλαδιώτη η ακρίτισσα

Η Κυρά της Ρω (13 Μαΐου 1982)
Δέσποινα Αχλαδιώτη η ακρίτισσα

της Σοφίας Ντρέκου (Sophia Drekou)
Αρθρογράφος (BSc in Psychology)


Στην μνήμη της γυναίκας που επέλεξε να φυλάττει
«Θερμοπύλας», στις εσχατίες του Αιγαίου. Η ίδια έλεγε:
«Η ζωή των Καστελλοριζιτών ήταν η βραχονησίδα Ρω,
αν οι Τούρκοι την παίρναν δεν θα υπήρχε Καστελλόριζο».

Η αρχόντισα της Ρω, Δέσποινα Αχλαδιώτη έφυγε από
την ζωή στις 13 Μαΐου του 1982. Ετάφη κάτω από
την ελληνική σημαία που τιμούσε τόσο εν ζωή. Στη Ρω!

Tο όνομά της έγινε σύμβολο. Σημείο αναφοράς γενναιότητας και πατριωτισμού. Μια γυναίκα με πρόσωπό τσαλακωμένο από τις αντιξοότητες, με ένα κορμί ζαρωμένο από το αλάτι της θάλασσας και τις κακουχίες, αλλά με βλέμμα πεντακάθαρο με καρδιά αγνή, με ψυχή που ξεχείλιζε στα κύματα γύρω από το μικρό της νησάκι.

Ήταν 13 Μαΐου 1982 όταν μια γυναίκα, σύμβολο για την Ελλάδα, η Δέσποινα Αχλαδιώτη γνωστή σε όλους με το όνομα: «Η κυρά της Ρω», έφυγε από τη ζωή. Ήταν μια γυναίκα απλή, ταπεινή… μια αγωνίστρια της ζωής.

Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.

Όταν την βράβευσε η Ακαδημία, η Αχλαδιώτου είπε: «η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις τουρκικές ακτές. Την Ελληνική σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον τάφο». Η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη στο Καστελόριζο και η σωρός της μεταφέρθηκε με σκάφος του Πολεμικού Ναυτικού στη Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε την σημαία.

Όταν την παρασημοφόρησε το υπουργείο Αμύνης, ο αρχηγός ΓΕΝ ναύαρχος Εγκολφόπουλος έστειλε στο Καστελόριζο το αντιτορπιλικό «Πάνθηρ» με άγημα ναυτών. Ο πλοίαρχος Λαμπίρης δίνει εκ μέρους του αρχηγού το παράσημο και η Δέσποινα διαβάζει συλλαβιστά την αντιφώνησή της που έγραψε σε μια κόλλα χαρτί. Κάποια στιγμή, κατέβασε το χειρόγραφό της και απορημένη για τις τιμές, στρέφεται προς το μέρος μας που σημειώναμε αυτά που διάβαζε και μας λέει αφοπλιστικά με παιδική αφέλεια: «Τώρα παιδάκι μ’ γιατί τα κάνουν όλα τούτα; Δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο…» είπε η αρχόντισσα Δέσποινα… ΚΥΡΑ της ΡΩ!!!

Γεννήθηκε το 1890 και το πραγματικό της όνομα ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτη. Υπήρξε μέλος της Αντίστασης κατά την περίοδο της κατοχής και επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου. Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το 1924.

  • Η Ρω ή Ρώγη ή Ροπή, όπως την αναφέρουν διάφοροι χάρτες ή παλιά βιβλία, βρίσκεται 4 μίλια δυτικά από το Καστελλόριζο (βλ. αφιέρωμα) και σε απόσταση 12 μιλίων από τις τoυρκικές ακτές. Είναι το πρώτο νησάκι που βλέπει ο επισκέπτης από το πλοίο λίγο πριν φτάσει στο νησί προερχόμενος από τη Ρόδο, με την ελληνική σημαία να ανεμίζει και το Κάστρο να δεσπόζει στη μέση και ψηλά, σαν μάρτυρας μιας μακράς Ιστορίας πολυκύμαντης αλλά όχι ξεχασμένης. Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν το Καστελλόριζο, την ονόμασαν «Καρά αντά», από το μελανωπό χρώμα των βουνών της. Στο λιμανάκι του νησιού υπάρχει η εκκλησία του Αη Γιώργη και στο νησί υπάρχουν ακόμα τα δύο μικρά σπιτάκια που έμενε η Κυρά της Ρω. Η ονομασία «Άι Γιώργης» δόθηκε από το μικρό εκκλησάκι με τη λιτή αιγαιοπελαγίτικη, μοναστηριακού ρυθμού, αρχιτεκτονική που μέχρι σήμερα σώζεται ιερό και αμόλυντο στο μικρό και πεταλοειδές λιμανάκι της Ρω. Κοντά του υπάρχει μια μικρή αγροτική έκταση, που καλλιεργεί ο εκάστοτε διαμένων κτηνοτρόφος. Η Pω ανήκει «κατά κυριότητα» στο Δήμο Μεγίστης, ο οποίος κάθε τέσσερα χρόνια την εκμισθώνει σε κτηνοτρόφο κάτοικο Καστελλορίζου με τη διαδικασία πλειοδοτικού διαγωνισμού.

Το 1927, εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου.

Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της κατοχής. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με «δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά», όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Άγγλους στη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς.

Εκείνη τη χρονιά το αντιτορπιλικό «Κουντουριώτης» έφτασε στο λιμάνι του νησιού και το Καστελόριζο ήταν πλέον ελεύθερο από τους Ιταλούς. Το νησί μετατράπηκε σε έδρα των Συμμάχων, οι οποίοι όταν άκουσαν για μια γυναίκα που κατοικεί στην απέναντι βραχονησίδα έστειλαν ναύτες να τη χαιρετήσουν και να τις δώσουν τρόφιμα και εφόδια. Η Δέσποινα τους βοηθούσε καθ’ όλη τη διάρκεια των επιχειρήσεων και όταν τα πλοία περνούσαν μπροστά από τη Ρω έτρεχε και τα χαιρετούσε κουνώντας τη σημαία. Ακόμα και κατά τον βομβαρδισμό του Καστελόριζου από τα γερμανικά βομβαρδιστικά, που όλοι οι κάτοικοι έφυγαν από το νησί, η Κυρά της Ρω δεν εγκατέλειψε το σπίτι της.

  • «Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τα αγαπώ. Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες. Βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Γούρικες ακτές. Την ελληνική σημαία, θέλω να μου τη βάλουν στον τάφο μου», είχε πει η Γενναία Γυναίκα Δέσποινα.

Η Δέσποινα επικοινωνούσε με το Καστελόριζο   μέσω των ψαράδων που πήγαιναν συχνά   στη βραχονησίδα. Οι κάτοικοι του Καστελόριζου   την αποκαλούσαν Η Κόρη της Ρω.
Η Δέσποινα επικοινωνούσε με το Καστελόριζο 
μέσω των ψαράδων που πήγαιναν συχνά 
στη βραχονησίδα. Οι κάτοικοι του Καστελόριζου 
την αποκαλούσαν Η Κόρη της Ρω.

Έμενε και το προστάτευε, καθώς όταν έλειπε οι Τούρκοι έβρισκαν την ευκαιρία να ανέβουν στη βραχονησίδα. Το 1974 ένας τούρκος δημοσιογράφος, ο Ομάρ Κασάρ με άλλους δυο Τούρκους εκμεταλλεύτηκαν την απουσία της και ύψωσαν τη τούρκικη σημαία στη Ρω. Η Δέσποινα γύρισε στο νησί και την κατέβασε. Την επόμενη χρονιά το ναυτικό κατέφθασε με ένα αντιτορπιλικό στο Καστελόριζο και την παρασημοφόρησε για τον πατριωτισμό της. Όλοι οι κάτοικοι του νησιού συγκεντρώθηκαν για να την ευχαριστήσουν. Η Κυρά της Ρω διάβασε μερικά λόγια που είχε γράψει σε ένα χαρτί και τελείωσε τις ευχαριστίες της, λέγοντας «Ζήτω η Ελλάς».

Προς τιμήν της Κυράς της Ρω, τα ΕΛΤΑ εξέδωσαν τον Ιούλιο του 1983 γραμματόσημο με την προσωπογραφία της.
Προς τιμήν της Κυράς της Ρω, τα ΕΛΤΑ εξέδωσαν τον Ιούλιο 
του 1983 γραμματόσημο με την προσωπογραφία της.

Μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, τα Δωδεκάνησα και μαζί μ' αυτά και το Καστελόριζο και όλες οι παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947, περιήλθαν στην Ελλάδα. Η μοίρα της Ρω ήταν λοιπόν αναπόσπαστα συνδεδεμένη μ' αυτήν του Καστελόριζου.
Δείτε: Πατρίδα μας είναι το Καστελλόριζο (Αφιέρωμα Σοφία Ντρέκου)
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1943, για πρώτη φορά Ελληνικό αντιτορπιλικό, το «Παύλος Κουντουριώτης», κατέπλευσε στο Καστελόριζο, όπου βομβαρδίστηκε μέχρι τις 19 Νοεμβρίου 1943 από Γερμανικά στούκας. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν πάλι να φύγουν με συμμαχικά πλοία είτε προς Κύπρο είτε προς τις μικρασιατικές ακτές. Ωστόσο, η Κυρά της Ρω παρέμεινε στο νησί να υψώνει κάθε πρωί την Ελληνική σημαία, προσφέροντας τη βοήθεια της σε Ιερολοχίτες που βρήκαν καταφύγιο εκεί. Με τη λήξη του πολέμου, ορισμένοι κάτοικοι επέστρεψαν στο Καστελόριζο κατά ομάδες.

Οι περιπέτειες για την Κυρά της Ρω δεν τελείωσαν με την απελευθέρωση. Τον Αύγουστο του 1975, ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ και δύο ακόμα άτομα, παρακολουθώντας τη Ρω και εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν εκεί και τοποθέτησαν πάνω σ' ένα κοντάρι 4 μέτρων τη σημαία τους. Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε. Στη 1 Σεπτεμβρίου 1975, κατάπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος «Γ. Πεζόπουλος» για συμπαράσταση στην κυρά της Ρω. Όμως δεύτερη τουρκική σημαία τοποθετήθηκε αυτή τη φορά στη νήσο Στρογγυλή απέναντι στα νότια του Καστελόριζου.

Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982. Η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη στο Καστελλόριζο, παρουσία του τότε υφυπουργού Άμυνας. Η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.

Ν. Λυγερός: Μνήμη Καστελλόριζου

Μνήμη Καστελλόριζου πάνω στη θάλασσα
κοιτάξαμε προσεχτικά για να μη χάσουμε
ούτε μια στιγμή από τη ζωή μας
λες κι η Μεσόγειο είχε πια στίγμα
και δεν μπορούσαμε να ξεχάσουμε
την κυρά τη Ρω που δέσποζε
στην πλατεία μας πάντα σιωπηλή
και δίπλα στη γαλανόλευκη.

Ο Νίκος Λυγερός στη Ρω
Ο Νίκος Λυγερός στο τάφο της Κυράς στην Ρω

Το 1993, το έργο της προσπάθησε να συνεχίσει ο φυσικοθεραπευτής Κλήμης Ναυρίδης, που έμεινε γνωστός ως ο «κύρης της Ρω». Άντεξε στο νησάκι τρία χρόνια. Οι προστριβές με άλλους δύο, που ήρθαν στο νησί, αλλά και τα επεισόδια με λαθρομετανάστες, τον ανάγκασαν να πάρει την απόφαση να φύγει. Τον «πρόδωσε» η καρδιά του το 1998 και πέθανε σε ηλικία 50 ετών.

Ποίημα: «Η Κυρά της Ρω»

Μια θαλασσοκυρά μελτεμάκι μου
γίνηκε καπετάνισσα ανεμάκι μου
και κίνησε τ’ αρμένι μες στο πέλαγο
με πετροκάραβο γοργό.

Και τούτο το καΐκι μελτεμάκι μου
είχε ένα όνομα παράξενο ανεμάκι μου
τα δυο της Ρωμιοσύνης πρωτογράμματα είχε κλέψει
και τα’ καμε μια χαραγιά βαφτιστική στην πλώρη.

Η Ρω σεργιάνι ολημερίς μελτεμάκι μου
στ’ άκρια του Αιγαίου ανεμάκι μου
σ’ απόμακρα λιμάνια ξεχασμένα.

Σαν την αντάμωνες στου αφρού την πλάτη μελτεμάκι μου
στεκόσουν για να παίξεις ανεμάκι μου
μ’ εκείνο το γαλάζιο και λευκό πανί που το κατάρτι στόλιζε.

Κι απάνω στο χορό μελτεμάκι μου
απάνω στη στροφή ανεμάκι μου
εφάνηκε η κυρά της Ρω πετροβολώντας.

Και φώναζε σ’ εσένα μελτεμάκι μου
ν’ αφήσεις τη σημαία ανεμάκι μου
μην τύχει και σκιστεί μήπως και λαβωθεί
το απέραντο γαλάζιο των ματιών μας.


Όπως είχε αναφέρει η ίδια στο αφιέρωμα που της έκανε ο Φρέντυ Γερμανός στην κρατική τηλεόραση: «Η ζωή των Καστελοριζιτών ήταν η βραχονησίδα Ρω, αν οι Τούρκοι την παίρναν δεν θα υπήρχε Καστελόριζο». Η παρουσία της Δέσποινας στην απομακρυσμένη βραχονησίδα στοχοποιήθηκε από τους Τούρκους και συχνά δοκίμαζαν τις αντοχές της. Πρώτη φορά ανέβηκαν και ύψωσαν τη τουρκική σημαία στη Ρω το 1929. Μόλις η Δέσποινα την είδε πήρε ένα λευκό σεντόνι και γαλάζιο ύφασμα και έραψε την ελληνική σημαία. Μαζί με τον άντρα της κατέβασαν την τούρκικη και ύψωσαν την ελληνική.

Από αυτή την εκπομπή δημοσιεύουμε παρακάτω
μερικά απομαγνητοφωνημένα στιγμιότυπα από
συνέντευξη που έδωσε η Κυρά της Ρω στον Φρέντυ Γερμανό.
Ολόκληρη την εκπομπή την βλέπετε ΕΔΩ
Αιωνία η Μνήμη της Ακρίτισσας Ελληνίδας Γερόντισσας.

Βιβλιογραφία:
• Χρονικό του 20ου αιώνα, εκδ. Τέσσερα Έψιλον, σελ. 1258.
• Η Κυρά της Ρω, Δέσποινα Αχλαδιώτη (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
• Πατρίδα μας είναι το Καστελλόριζο (Αφιέρωμα της Σοφίας Ντρέκου)
http://nikos-lygeros-poihsh.blogspot.gr/2013/02/blog-post_25.html
• Το Ποίημα: Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ είναι της Άννας Ιακώβου από το βιβλίο «Η Κυρά της Ρω» των εκδόσεων Άθως, Ιανουάριος 2017.
• Τα Βίντεο από www.YouTube, εταιρεία της Google.
ΠηγήΑέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr

Βίντεο αφιέρωμα στην αναρχική/ακομμάτιστη Γυναίκα, Δέσποινα 
ή μεγαλοφώνως η ΚΥΡΑ της ΡΩ από την Αέναη Επανάσταση:

Βίντεο ολόκληρη η συνέντευξη
με τον Φρέντυ Γερμανό το 1975.











Βίντεο Κυρά μου Δέσποινα της Ρω Τραγούδι: Eυαγγελία Ξενοπούλου. Η λήψη έγινε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 40 χρόνια του ΟΜΙΛΟΥ ΒΡΑΚΟΦΟΡΩΝ ΚΡΗΤΗΣ, στο Θέατρο Ερωφίλη, Ρεθύμνου, Κρήτης. 10 Αυγούστου 2013





Tο ακριτικό νησί της Ρω επισκέφθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Εκεί, ο πρωθυπουργός απέτισε φόρο τιμής στο μνημείο της Κυράς της Ρω, ενώ στρατιωτικό άγημα απέδωσε τιμές και έψαλε τον Εθνικό Ύμνο. Ο πρωθυπουργός απευθυνόμενος στην τοπική στρατιωτική δύναμη, είπε μεταξύ άλλων: «Η παρουσία σας εδώ και η θητεία σας είναι μια πολύ ουσιαστική συνεισφορά στο λαό. Αισθάνεστε το δέος της υπεράσπισης της εθνικής μας κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας». Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας είχε συζήτηση με τους ένστολους. Μαζί με τον πρωθυπουργό είναι ο υπουργός και ο υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Π. Κουρουμπλής και Ν. Σαντορινιός αντιστοίχως, ο αν. υπουργός Υγείας Π. Πολάκης, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Ευάγγ. Αποστολάκης και ο αρχηγός του Λιμενικού Σώματος Στ. Ράπτης. ΕΡΤ/ΑΠΕ-ΜΠΕ


Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ: Η Ελλάδα δεν μας έδωσε μόνο κατά το παρελθόν ηρωίδες γυναίκες, Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους κ.ά. αλλά και στις ημέρες μας που είναι ημέρες απαξίωσης των ιδανικών της Πατρίδος, υπάρχουν γυναίκες που αγαπούν την Ελλάδα κατά θαυμαστό τρόπο και αποδεικνύονται πιστά τέκνα της. Μεταξύ των συγχρόνων γυναικών είναι και η Δέσποινα Αχλαδιώτου, η κυρά της Ρω, της οποίας το έργο επιβράβευσε ο Ελληνικός λαός και προβάλει σε σειρά εκπομπών το Εκκλησιαστικό κανάλι της 4Ε.

Γαλάζια μου αὐγή κι ἄστρο τῶν πόθων μου
ἡ γαλανόλευκη θωριά σου θ' ἀνεβαίνει
πάντα ψηλά κι ὅλο ψηλά κι ὅλο ψηλότερα
σημαία μου ἀκριβή καί χιλιοδοξασμένη.

Κι ἄν εἶναι νά πεθάνουμε γιά σένα
πατρίδα μου γλυκειά καί τιμημένη
χαλάλι τῆς Ἑλλάδος
μιά φορά κανείς πεθαίνει!

Παντέρημη στό βράχο σου Ἑλλάδα μου
ἀπόμεινα νά καρτερῶ ἐσέ πατρίδα
νά μ' ἀνταμώσεις καί νά γείρω στήν ἀγκάλη σου
εἶν' ἡ στερνή πού μοῦ ἀπόμεινε ἐλπίδα.

Κι ἄν εἶναι νά πεθάνουμε γιά σένα
πατρίδα μου γλυκειά καί τιμημένη
χαλάλι τῆς Ἑλλάδος
μιά φορά κανείς πεθαίνει!

Πεθαίνω μά θά ζῶ μέσα στά κύματα
σέ κάθε φύσημα τοῦ ἀνέμου στό Αἰγαῖο,
πού θά χαϊδεύει τήν σημαία σου Ἑλλάδα μου
μέ τῆς καρδιᾶς μου τό παλμό τόν τελευταῖο.

Κι ἄν εἶναι νά πεθάνουμε γιά σένα
πατρίδα μου γλυκειά καί τιμημένη
χαλάλι τῆς Ἑλλάδος
μιά φορά κανείς πεθαίνει!


Καστελλόριζο, Στρογγύλη, Ρω: Ζωή
στο ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας
Εκπομπή 360° Μοίρες (15.11.2018)

Σε Καστελόριζο, Ρω και Στρογγύλη, ταξιδεύει απόψε η εκπομπή 360 Μοίρες, με την Σοφία Παπαϊωάννου. Συγκινούν τα λόγια των κατοίκων αλλά και το μήνυμα υπερηφάνειας που στέλνουν οι φαντάροι που υπηρετούν στο ανατολικότερο σημείο της Ελλάδας.











Δείτε Σχετικά: