Noon-Rest from Work - The siesta (after Millet) Saint-Rémy 1890
by Vincent van Gogh στο Μουσείο Ορσέ, Παρίσι. Η σιέστα:
Μεσημέρι - Ανάπαυση από τη δουλειά (μετά το κεχρί) (κατά τον Μιγέ)
Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
Ο ΜΗΝΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ
Ο Ιούλιος ή Ιούλης ή Θερνόν (ποντιακά, συναντάται και ως Χορτοθέρτς), είναι ο έβδομος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες.
Ο ελληνικός λαός τον ονομάζει και Αλωνάρη, Αλωνιστή ή Αλωνιάτη ή Αλωνευτή, επειδή κατά τον μήνα αυτόν γίνεται το αλώνισμα του σιταριού.
Ακόμα τον ονομάζει Γυαλιστή ή Γυαλινό (Νάξο & Χίο), επειδή σε ορισμένες περιοχές της χώρας κατά το μήνα αυτό «γυαλίζουν», δηλ. ωριμάζουν τα σταφύλια. Επίσης αναφέρεται σαν Δευτερόλης (σαν 2ος μήνας του καλοκαιριού), Αηλιάς ή Αηλιάτης (20/7, η γιορτή του Προφήτη Ηλία) και Φουσκομηνάς ή Χασκόμηνας (Ρόδος).
Πιο αναλυτικά
Ο Ιούλιος, Ιούλης ή Γιούλης είναι ο έβδομος μήνας του έτους για το Ιουλιανό, το Γρηγοριανό και το Νέο Διορθωμένο Ιουλιανό Ημερολόγιο με διάρκεια 31 ημερών. Αρχικά ήταν ο πέμπτος μήνας του παλαιού ρωμαϊκού ημερολογίου και ονομαζόταν mensis Quintilis (Πέμπτος μήνας).
Με την πρώτη μεταρρύθμιση του ημερολογίου από τον Νουμά Πομπίλιο, τον Σαβίνο δεύτερο βασιλιά της Ρώμης, και την εισαγωγή των μηνών Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου πέρασε στην έβδομη θέση διατηρώντας όμως την αρχική ονομασία του.
Το 45 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας καθιέρωσε ένα νέο ημερολόγιο (Ιουλιανό ημερολόγιο ) που διόρθωσε τις αστρονομικές αποκλίσεις στο παλαιό ρωμαϊκό. Μετά τη δολοφονία του το 44 π.Χ., η Ρωμαϊκή Σύγκλητος, μετά από εισήγηση του Μάρκου Αντώνιου, μετονόμασε τον Quintilis, σε Ιούλιο (Julius), επειδή ήταν ο μήνας της γέννησης του Ιούλιου Καίσαρα, τιμώντας τον σπουδαίο ηγέτη.
Ας σημειωθεί ότι οι λατινικές ονομασίες των μηνών του Ιουλιανού ημερολογίου δεν σήμαιναν τίποτα για τον ελληνικό αγροτικό πληθυσμό. Έτσι, σταδιακά, οι άνθρωποι της υπαίθρου δημιούργησαν νέες ονομασίες, που σχετίζονταν με τις γεωργικές εργασίες και τις γιορτές των αγίων που τελούνταν κάθε μήνα. Για τον λόγο αυτόν ο Ιούλιος ονομάζεται Αλωνάρης, Αλωνιστής και Αλωνιάτης αφού στον μήνα αυτόν γίνεται το αλώνισμα των δημητριακών.
Σε περιοχές της ορεινής Ελλάδας καλείται και Θεριστής γιατί τότε, λόγω ψυχρότερου καιρού από τα πεδινά, γίνεται ο θερισμός των σιτηρών. Ονομάζεται ακόμα Άι-Λιάς ή Άι-Λιάτης, επειδή στις 20 του μηνός γιορτάζεται ο Προφήτης Ηλιού (Ηλίας).
Οι εποχικές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μετά την εμφάνιση της γεωργίας, αφού η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών. Λόγω των γεωργικών αυτών ασχολιών, ο Ιούλιος ονομάζεται και Αλωνάρης ή Αλωνιστής, αφού το μήνα αυτό γίνεται το αλώνισμα των δημητριακών.
Παλαιότερα, όταν δεν υπήρχαν οι σύγχρονες μηχανές, οι γεωργοί μας καθάριζαν από τα αγριόχορτα το αλώνι που βρισκόταν σε μέρος που να το φυσούν οι περισσότεροι άνεμοι και ήταν στρωμένο με πέτρα ή συχνότερα με χώμα. Όπως γράφει σ’ ένα ποίημά του και ο Γεώργιος Δροσίνης (1859-1951): «Στ’ αλώνια καλοσάρωτα / και ξεχορταριασμένα / θα ξαπλωθούν οι θημωνιές / ξανθόμαλλες πλεξίδες».
Το αλώνι είχε σχήμα κυκλικό και στη μέση βρισκόταν το «στρέντζερο» ή το «στρογγερό», το ξύλινο δοκάρι γύρω από το οποίο έτρεχαν τα ζώα που θα αλώνιζαν τα στάχυα. Τα βόδια, τα άλογα, τα γαϊδούρια ή τα μουλάρια που χρησιμοποιούνταν ήταν ζεμένα το ένα δίπλα στο άλλο και γυρνούσαν γύρω από τον κεντρικό στύλο ποδοπατώντας έτσι στα στάχυα. Πολλές φορές χρησιμοποιούσαν και τη «δοκάνα», μια ειδικά διαμορφωμένη πλατφόρμα που θρυμμάτιζε τα στάχυα.
Παγκόσμια διαμαρτυρία εναντίον Ελλάδας για τα βασανισμένα γαϊδουράκια της Σαντορίνης (Έρευνα)
Κατόπιν με ένα δικράνι, σαν φτυάρι, ξεκινούσε το λίχνισμα, δηλαδή η διαδικασία που ξεχώριζε τον καρπό από το άχυρο με τη βοήθεια του ανέμου. Σύμφωνα, πάντως, με τα έθιμα του αλωνίσματος δεν κάνει να βρεθεί στο αλώνι γυναίκα με ρόκα γνέθοντας γιατί «είναι ξωτικιά και διώχνει τον άνεμο και δεν μπορούν να ανεμίσουν (λιχνίσουν)». Πολλά από τα έθιμα αυτά προέρχονται μάλιστα από τα αρχαιοελληνικά Θαλύσια, προς τιμήν της Δήμητρας.
Με το λίχνισμα συνδέεται επίσης και ο Προφήτης Ηλίας που διαφεντεύει τους ανέμους και του οποίου η μνήμη γιορτάζεται στις 20 του μήνα. Γι’ αυτό άλλωστε ο Ιούλιος ονομάζεται και Αϊλιάτης ή Αϊλιάς. Ο Προφήτης Ηλίας, όμως, είναι συνδεδεμένος και με τις βροχές και με τις κορυφές των βουνών. Σε κάθε περιοχή θα βρούμε κι από ένα ξωκλήσι του. Από την αρχαιότητα άλλωστε οι κορυφές ήταν κέντρα λατρείας και ταυτίζονταν με τον Δία, που ήταν επίσης και θεός των μετεωρολογικών φαινομένων, εξ ου και οι ονομασίες του Νεφεληγερέτης, Υέτιος και Κεραύνιος, ιδιότητες που οι νεοέλληνες, αλλά και οι Σλάβοι, αποδίδουν και στον Προφήτη Ηλία.
O Iούλιος ως θεριστής και ο Λέων, το ζωδιακό του σύμβολο.
Mικρογραφία χειρόγραφου του 1346. Mονή Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος.
Περιγραφή: Ζώδιο Ιουλίου: Αριστερά εικονίζεται νέος, με έντονη κίνηση δεξιά, μέσα σε χωράφι με σιτάρι. Κρατεί στο δεξί του χέρι δρεπάνι και θερίζει δέσμη σιταριού. Δεξιά παριστάνεται ο Λέων, το σύμβολο του ζωδίου του μήνα Ιουλίου. Βάθος χρυσό. Το χειρόγραφο του 1346 προέρχεται από την Τραπεζούντα και βρίσκεται στη Ιερά Μονή Βατοπεδίου.Σύμφωνα με μια παράδοση που αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης:
«Οι βροχές και τ’ αστροπελέκια από τον Προφήτη Ηλία γίνονται. Ξαπλώνει στα σύννεφα και κοιμάται όταν είναι να καλοσυνέψει ο καιρός. Μα όταν είναι για νερό, τρέχει με τ’ αμάξι του στον ουρανό και γι’ αυτό βροντάει… Όταν βροντάει είναι που με το πύρινο αμάξι του κυνηγάει τη Λάμια να τη σκοτώσει, για να μην καταστρέψει τα σπαρτά των ανθρώπων. Οι αστραπές που πέφτουν τότες είναι οι πύρινες σαγίτες που ρίχνει στη Λάμια ο άγιος».
Δεν είναι, όμως, μόνο ο Προφήτης Ηλίας που γιορτάζεται τον Ιούλιο. Πολλές από τις μεγάλες γιορτές του μήνα είναι αφιερωμένες στους άγιους «ατήρες», αρχίζοντας με τους Ανάργυρους γιατρούς Κοσμά και Δαμιανό, την πρώτη του μήνα. Η αφιλοκερδής δραστηριότητά τους εξόργισε τον έπαρχο, ο οποίος τους ζήτησε τον 3ο αιώνα να αποκηρύξουν την πίστη τους κι όταν αυτοί αρνήθηκαν, τους βασάνισε και στο τέλος τους αποκεφάλισε. Στη συνέχεια έρχεται η γιορτή της θεραπεύτριας Αγίας Κυριακής στις 7 Ιουλίου, ενώ στις 17 του μήνα γιορτάζεται η μνήμη της Αγίας Μαρίνας, η οποία «ξεμαραίνει», δηλαδή αναζωογονεί, τα καχεκτικά παιδιά. Στη γιορτή της στο Θησείο συνήθιζαν να περνούν ξάγρυπνοι τη νύχτα όσοι είχαν άρρωστα παιδιά, αλλάζοντας τα ρούχα τους μπροστά στην εικόνα της.
Και οι γιορτές συνεχίζονται με την οσιομάρτυρα Αγία Παρασκευή, η οποία σύμφωνα με την παράδοση θεραπεύει τα μάτια και η μνήμη της εορτάζεται στις 26 του μήνα. Μία ημέρα αργότερα γιορτάζεται άλλος ένας ιατρός που ασκούσε την ιατρική ως φιλανθρωπία και ο οποίος αποκεφαλίστηκε το έτος 305. Πρόκειται για τον Άγιο Παντελεήμονα, του οποίου η ιδιότητα είναι εμφανής και από την παροιμία «κουτσοί, στραβοί στον άγιο Παντελεήμονα».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και η ανθρωπολόγος Λίντα Παπαγαλάνη:
«Η θρησκευτική λαϊκή παράδοση κρατά ζωντανή τη θαυματουργική χαριτοδότηση των αγίων, όπως και των αρχαίων θεοτήτων. Με ευχές, τελετικά δρώμενα και προσφορές, οι πιστοί προσπαθούν, σ’ ένα συνδυασμό ευλάβειας, πίστης, φόβου και προσωπικής ωφέλειας, να διασφαλίσουν τη συνεπικουρία των θείων δυνάμεων».
Στο αττικό ημερολόγιο ήταν ο πρώτος μήνας του έτους και ονομάζονταν Εκατομβαιών διάρκειας 30 ημερών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα από 23 Ιουνίου έως τις 23 Ιουλίου.
Είναι ο ενδέκατος μήνας κατά το Εκκλησιαστικό ημερολόγιο που αρχίζει τον Σεπτέμβριο, και ο πέμπτος κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, γι' αυτό αρχικά στα Λατινικά ονομάζονταν Quintilis.
► Τι σημαίνει αρχή της Ινδίκτου; Γιατί ξεκινάει το εκκλησιαστικό έτος 1η Σεπτεμβρίου; ...και μετά ► Αρχή της Ινδίκτου: ημέρα προσευχής υπέρ του φυσικού περιβάλλοντος κατά το Οικουμενικό Πατριαρχείο
Ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ (Gaius Iulius Caesar 100 π.Χ. - 15 Μαρτίου 44 π.Χ.), ήταν Ρωμαίος πολιτικός, στρατηγός και αξιόλογος συγγραφέας της λατινικής ιστοριογραφίας. Έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στον μετασχηματισμό της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
*Εκατομβαιών: Η λέξη παράγεται από την εκατόμβη που σήμαινε θυσία εκατό βοδιών. Επρόκειτο για τη μαγική πράξη πολλαπλασιασμού των βοδιών. «Θυσίαζαν ένα για ν' αποκτήσουν εκατό»
*Εκατομβαιών: Η λέξη παράγεται από την εκατόμβη που σήμαινε θυσία εκατό βοδιών. Επρόκειτο για τη μαγική πράξη πολλαπλασιασμού των βοδιών. «Θυσίαζαν ένα για ν' αποκτήσουν εκατό»
Γ. Τσαρούχης - 12 μήνες Γιούλης [1972]
[Μουσείο Γιάννη Τσαρούχη]
ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ:
«Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγία Μαρίνα σύκα».
«Αλωνάρη με τα αλώνια και με τα χρυσά πεπόνια».
«Τζίτζιρας ελάλησε, άσπρη ρόγα γυάλισε».
«Τον Ιούλη κι οι γριές κάνουνε ξετσιπωσιές».
«Από τ' Αι-Λιος ο καιρός γυρίζει αλλιώς».
«Γαμπρός αλωναριάτικος, κακό χειμώνα βγάνει».
«Έτσι το ‘χει το λινάρι να ανθεί τον Αλωνάρη».
«Η καλή αμυγδαλιά ανθίζει το Γενάρη και βαστάει τ' αμύγδαλα όλο τον Αλωνάρη».
«Κάλλιο λόγια στο χωράφι , παρά ντράβαλα (φασαρίες) στ' αλώνι».
«Κάτσε κότα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη».
«Κότα πίτα το Γενάρη, κόκορα τον Αλωνάρη».
«Κότα, χήνα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη».
«Μικρό-μικρό τ' αλώνι μου, και να ‘ναι μοναχικό μου».
«Ο άη-Λιας κόβει σταφύλια και η αγία Μαρίνα σύκα».
«Ο Θεριστής θερίζει, ο Αλωνάρης αλωνίζει κι ο Αύγουστος ξεχωρίζει».
«Όρνιθα το Γενάρη, κέφαλος τον Αλωνάρη».
«Που μουχτάει τον Χειμώνα‚ χαίρεται τον Αλωνάρη».
«Πρωτόλη (Ιούνιε), Δευτερόλη (Ιούλιε) μου, φτωχολογιάς ελπίδα».
«Στο κακορίζικο χωριό τον Αλωνάρη βρέχει».
«Τ' Αλωναριού τα κάματα (δυνατή ζέστη), τ' Αυγούστου τα λιοβόρια» (ζεστός δυνατός ανατολικός άνεμος).
«Της αγιά Μαρίνας ρώγα και του άη -Λιός σταφύλι». (δηλαδή το σταφύλι ωριμάζει αργότερα από τη σταφίδα)
«Της Αγιάς Μαρίνας ρούγα και του Αϊ Λια σταφύλι και του Αγιού Παντελεήμονα γιομάτο το κοφίνι».
«Το τραγούδι του Θεριστή, η χαρά του Αλωνιστή».
«Τον Αλωνάρη δούλευε καλό χειμώνα να έχεις».
«Τον Αλωνάρη έβρεχε στον ποτισμένο τόπο».
«Χιόνισε μέσα στο Γενάρη, να οι χαρές του Αλωνάρη».
Ιούλιος ο μήνας του ζεόλιθου - Στον κόσμο του Ζεόλιθου (Αφιέρωμα / Ενημέρωση) Zéolithe of N. Lygeros
Ο Ιούλης, όπως και ο Νοέμβρης, είναι οι μήνες με τις
περισσότερες γνωστές στο λαό μας ορθόδοξες γιορτές!
Των αγίων Αναργύρων Ιατρών Κοσμά και Δαμιανού (1 Ιουλίου), της αγίας Κυριακής (7 Ιουλίου), του αγίου Προκοπίου (8 Ιουλίου), της αγίας Ευφημίας και Όλγας (11 Ιουλίου), των αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης (15 Ιουλίου), της αγίας Μαρίνας (17 Ιουλίου), του προφήτη Ηλία (20 Ιουλίου), της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής [& Μαρκέλλας] (22 Ιουλίου), της αγίας Χριστίνας (24 Ιουλίου), της αγίας Άννας, γιαγιάς του Χριστού (25 Ιουλίου), της αγίας Παρασκευής (26 Ιουλίου), του αγίου Παντελεήμονα (27 Ιουλίου), της αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου (28 Ιουλίου).
Ας προσθέσω και του αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς (2 Ιουλίου – μαζί με της Παναγίας των Βλαχερνών), του αγίου Ανδρέα Κρήτης (4 Ιουλίου – του μεγάλου ποιητή και μουσικού), αλλά και ότι είναι η επέτειος της μνήμης δυο κορυφαίων αγίων της εποχής μας, του γέροντα Παΐσιου και του γέροντα Σωφρόνιου του Έσσεξ (11 και 12 Ιουλίου).
Νικόλαος Λύτρας, Το ψάθινο καπέλο (1925)
Το Ψάθινο Καπέλο είναι ελαιογραφία του Νικολάου Λύτρα που δημιούργησε το 1925 και θεωρείται ως ένα από τα πιο τολμηρά και εντυπωσιακά έργα του πρώιμου ελληνικού Μοντερνισμού. Εκτίθεται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας.
Το θέμα απεικονίζει μια νεαρή κοπέλα με ένα ψάθινο καπέλο σε ασπρισμένο αυλόγυρο σε νησιώτικο τοπίο μια ζεστή καλοκαιρινή ημέρα.
Αισθητική ανάλυση: Είναι χαρακτηριστικό έργο του Λύτρα, που υπήρξε από τους πρωτοστάτες της Ομάδας Τέχνης, επηρεασμένος από τον εξπρεσιονισμό χωρίς όμως να παραμορφώνει το σχέδιο δουλεύοντας με ένταση το χρώμα. Ο ζωγράφος χρησιμοποιεί έντονα και ζωντανά χρώματα, όλα τα γκριζογάλαζα ψυχρά στο κάτω μέρος, όλα τα πορτοκαλοκίτρινα θερμά προς τα πάνω. Σε αυτόν τον πίνακα κυριαρχούν τα χρώματα του βασικού κίτρινου με το συμπληρωματικό μωβ που χρωματίζουν τη φιγούρα με πλατιές ελεύθερες πινελιές, παχύρρευστο χρώμα και χειρονομιακή γραφή, δίνοντας έμφαση στον υλικό χαρακτήρα του χρώματος.
Βιβλιογραφία: Όλγα Ζιρω· Ελένη Μερτζάνη· Δρ. Βασιλική Πετρίδου. «Κεφάλαιο 16 Οι δεκαετίες 1900-1930 (Α' μέρος) Εξπρεσιονισμός, Φωβισμός, ο Γαλάζιος Καβαλάρης, Κυβισμός, Φουτουρισμός». Ιστορία της Τέχνης, Γ' Γενικού Λυκείου. Αθήνα: Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών βιβλίων.
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ
Κώστας Βάρναλης - Η «άγνωστη» ατιμία
«...Ήτανε μήνας Αλωνάρης, ντάλα μεσημέρι,
που ξεφαντώνανε στα κλώνια ασίγαστα τζιτζίκια,
στη θάλασσα των αμπελιών μελώναν τα σταφύλια
και βίγλιζε στη δεμοσιά με χίλια μάτια ο ήλιος
κι από τον ήλιο πιότερο λαμπάδιαζεν ο τάφος...»
«Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μία ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
''δώστε τη χούντα στο λαό''». Μαν. Αναγνωστάκης
«Ψελλιστί παίρνεται ο υπνάκος
μέσα σ’ ένα στεντόρειο μεσημέρι,
γεμάτο τζιτζίκια που μαίνονται. Ιούλιος.
Α, νά 'ρθει η ώρα που θα δαγκώνεις
το περγαμόντο και που ύστερα
θα πίνεις πίνεις δροσερό νερό,
καφέδες, και σιγάρο ατελεύτητο
σαν την Ελλάδα.» Οδυσσέα Ελύτη
Γυμνός, Ιούλιο μήνα (Ο Μικρός Ναυτίλος)
Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του. Kοιτάζω τον ασβέστη αντικρύ στον τοίχο της μικρής μου κάμαρας. Λίγο πιο ψηλά το ταβάνι με τα δοκάρια. Πιο χαμηλά την κασέλα όπου έχω αποθέσει όλα μου τα υπάρχοντα: δυο παντελόνια, τέσσερα πουκάμισα, κάτι ασπρόρουχα. Δίπλα, η καρέκλα με την πελώρια ψάθα. Xάμου, στ' άσπρα και μαύρα πλακάκια, τα δυο μου σάνταλα. Έχω στο πλάι μου κι ένα βιβλίο. Γεννήθηκα για να 'χω τόσα. Δεν μου λέει τίποτε να παραδοξολογώ. Aπό το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε. Mόνο που 'ναι πιο δύσκολο. Kι από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις, αλλά θέλει να ξέρεις να τ' αγγίξεις οπόταν η φύση σού υπακούει. Kι από τη φύση - αλλά θέλει να ξέρεις να της αφαιρέσεις την αγκίδα της. Οδυσσέας Ελύτης
Κ. Π. Καβάφης - Να μείνει
Η ώρα μια την νύχτα θάτανε, ή μιάμισυ.
Σε μια γωνιά του καπηλειού·
πίσω απ’ το ξύλινο το χώρισμα.
Εκτός ημών των δυο το μαγαζί όλως διόλου άδειο.
Μια λάμπα πετρελαίου μόλις το φώτιζε.
Κοιμούντανε, στην πόρτα, ο αγρυπνισμένος υπηρέτης.
Δεν θα μας έβλεπε κανείς. Μα κιόλας είχαμεν εξαφθεί
τόσο πολύ, που γίναμε ακατάλληλοι για προφυλάξεις.
Τα ενδύματα μισοανοίχθηκαν — πολλά δεν ήσαν
γιατί επύρωνε θείος Ιούλιος μήνας.
Σάρκας απόλαυσις ανάμεσα στα μισοανοιγμένα ενδύματα·
γρήγορο σάρκας γύμνωμα — που το ίνδαλμά του
είκοσι έξι χρόνους διάβηκε· και τώρα ήλθε να μείνει
μες στην ποίησιν αυτή. Διαβάζει ο Γ.Π. Σαββίδης
Νίκος Καρούζος - Αλλόφρονας Ιούλιος
Ο γενέθλιός μου μήνας στα θολερά λιοπύρια του Καρκίνου
μ’ έναν απρόκοφτον ίσκιο που αναβλύζει δονούμενος από φευγαλέα
φωνήματα κληματαριάς - τι άρια ο θάνατος ή η έβδομη κοίμηση…
Σα να αισθάνομαι το σώμα μου
στον ιδρώτα λουσμένο μουσείο
Οπού ‘χει να δείξει σωζόμενες αστραπές
τη μεγάλη του πόνου προσωπογραφία.
Μοναστήρι παμπάλαιο τούτος- εδώ ο ύπερος.
Δεν επιτρέπω υπολειπόμενα δάκρυα
προχωρώντας με χαυλιόδοντες αταραξίας
ανάμεσα στα μελανθή με φως ανήμερο
να κατακάψω και τις πέντε ηπείρους.
Την καλησπέρα μου στα Ιδανικά σας.
17 Ιουλίου 1979 - Ν. Καρούζος
Μακρινός ο ήχος απ’ τα πένθη
Οπού ‘χει να δείξει σωζόμενες αστραπές
τη μεγάλη του πόνου προσωπογραφία.
Μοναστήρι παμπάλαιο τούτος- εδώ ο ύπερος.
Δεν επιτρέπω υπολειπόμενα δάκρυα
προχωρώντας με χαυλιόδοντες αταραξίας
ανάμεσα στα μελανθή με φως ανήμερο
να κατακάψω και τις πέντε ηπείρους.
Την καλησπέρα μου στα Ιδανικά σας.
17 Ιουλίου 1979 - Ν. Καρούζος
Μακρινός ο ήχος απ’ τα πένθη
στο ακόρεστο ξέφωτο που οδεύουμε
τόσο λεπτή σαν κλωστούλα φυσαρμόνικα
στα σαρκώδη χείλη της βραδιάς η απουσία
ξετινάζοντας όνειρα πρησκόμενα κι αγιάτρευτα.
τόσο λεπτή σαν κλωστούλα φυσαρμόνικα
στα σαρκώδη χείλη της βραδιάς η απουσία
ξετινάζοντας όνειρα πρησκόμενα κι αγιάτρευτα.
Είμαι πικρός και επώδυνος από αρχαϊκότητα
ωσάν το στρουφί που ραμφίζει τα μικρά του ευρήματα.
Είμαι σήμερα κλειδωμένος στην ευτυχία.
Τη μουσική μου δεν τη θέλω πια σας τη χαρίζω.
Ο πρίγκηπας Ιούλης (savoir vivre)
Η απόλαυση καταφθάνει
με την αποδρομή τού ήλιου.
Σαν δροσίζει το απόγευμα
και καταλαγιάζουν τα τζιτζίκια.
Η ξαφνική σκιά τού σύννεφου
που βιάζεται.
Όταν σταματά λίγο, βασανιστικά
το χάδι.
Πέφτοντας οι ψιχάλες πάνω
στο γυμνό σώμα.
Μικραίνοντας οι μέρες,
λιγάκι μόνο.
Σαν ξαποσταίνει η ανάγκη.
Και σχολά προσώρας τ' όνειρο.
Σαν τής ζωής ο σαματάς
μοιάζει να σβήνει.
Όχι εντελώς.
Σαν πετά η ψυχή ελεύθερη,
χωρίς το σώμα να κρυώνει.
Μπασò... (Ιούλιος 2020)
Kostis Bassogiannis
Βιβλιογραφία:
• Σιμόπουλος, Διονύσης Π. Οι Μήνες Ιούλιος και Αύγουστος, Γεωτρόπιο Ελευθεροτυπίας, Τεύχος 480 (27 Ιουνίου 2009)
• Σιμόπουλος, Διονύσης Π. Οι Μήνες Ιούλιος και Αύγουστος, Γεωτρόπιο Ελευθεροτυπίας, Τεύχος 480 (27 Ιουνίου 2009)
• Νικόλαος Πολίτης, Οι παραδόσεις του ελληνικού λαού, Α', Alter - Ego ΜΜΕ Α.Ε.
• Η Οδύσσεια των Ημερολογίων - Αναζητώντας τις Ρίζες της Γνώσης Τόμος Α. Συγγραφείς: Στράτος Θεοδοσίου, Μάνος Δανέζης, Εκδότης: ΔΙΑΥΛΟΣ 1995. Η έννοια των ημερολογίων δεν ήταν δυνατόν να μη συνδεθεί στενά και έντονα με τα θρησκευτικά, ιστορικά και πολιτισμικά δεδομένα των κοινωνιών που τα εφεύραν και τα χρησιμοποίησαν. Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η ιστορία των ημερολογίων είναι κυρίως μια περιήγηση στην ιστορία της τέχνης, της επιστήμης και γενικότερα του πολιτισμού των λαών που τα δημιούργησαν. Για το λόγο αυτό, μέσα από τις σελίδες του πρώτου τόμου του βιβλίου μας, επιχειρούμε να βυθιστούμε στις ρίζες της πανάρχαιας γνώσης των Σουμερίων, Βαβυλωνίων, Αιγυπτίων, Περσών και Εβραίων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
• Η Οδύσσεια των Ημερολογίων - Αναζητώντας τις Ρίζες της Γνώσης Τόμος Α. Συγγραφείς: Στράτος Θεοδοσίου, Μάνος Δανέζης, Εκδότης: ΔΙΑΥΛΟΣ 1995. Η έννοια των ημερολογίων δεν ήταν δυνατόν να μη συνδεθεί στενά και έντονα με τα θρησκευτικά, ιστορικά και πολιτισμικά δεδομένα των κοινωνιών που τα εφεύραν και τα χρησιμοποίησαν. Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η ιστορία των ημερολογίων είναι κυρίως μια περιήγηση στην ιστορία της τέχνης, της επιστήμης και γενικότερα του πολιτισμού των λαών που τα δημιούργησαν. Για το λόγο αυτό, μέσα από τις σελίδες του πρώτου τόμου του βιβλίου μας, επιχειρούμε να βυθιστούμε στις ρίζες της πανάρχαιας γνώσης των Σουμερίων, Βαβυλωνίων, Αιγυπτίων, Περσών και Εβραίων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βίντεο για τον Μήνα Ιούλιο
Απόσπασμα από την εκπομπή της ΕΡΤ
"Οι 12 μήνες" όπου οι καθηγητές Στράτος
Θεοδοσίου και Μάνος Δανέζης μας κάνουν
μία μικρή εισαγωγή στην ιστορία των
ημερολογίων και τους αστερισμούς. 8:31
2:10 Υγρός Ιούλιος - Ερμηνεία - Μουσική:
Παντελής Θαλασσινός Στίχοι: Πόλυς Κυριάκου
Βίντεο 3:02 Η ζωή του Ιουλίου me τα σημαντικότερα
γεγονότα της ζωής του Ιουλίου Καίσαρα σε 3 λεπτά
Ερμηνεία: Λόγος Τιμής - Ιούλιος του 18
(Ελεύθερο Πνεύμα Κοράκι)
3:04 Λουδοβίκος Ανωγείων - Ιούλιος κι ο Άνεμος
H σειρά βίντεο «Μεγάλοι Στρατηγοί της Ιστορίας» είναι μια νέα προσπάθεια, η οποία παρουσιάζει συνοπτικά μεγάλους στρατηλάτες, στρατιωτικούς ηγέτες, πολιτικούς και επιφανείς άνδρες της ιστορίας που άφησαν το στίγμα τους στην ανθρωπότητα.
Βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο βιβλίο του Αμερικανού στρατιωτικού και συγγραφέα ''Michael Lee Lanning, «Οι 100 Μεγαλύτεροι Στρατηγοί όλων των Εποχών» που εκδόθηκε το 2002.
Ιούλιος πορθητής ♪ Παντελής Θαλασσινός
Φοράει νύχτα στα μαλλιά, του φεγγαριού την άλω
να γίνει η αγάπη διάφανη, γυναίκα ποθητή
από το κάστρο της Ωριάς στέλνει στερνό σινιάλο
και περιμένει τρέμοντας Ιούλιο πορθητή
Με της φωτιάς τα άλογα ο ήλιος ταξιδεύει
σε πάει όνειρο χρυσό στους δρόμους τ' ουρανού
και μια ψυχή που καίγεται τον άνεμο αγναντεύει
και χάνεται στα σύννεφα τσιγάρου πρωινού
Ένα τσαμπάκι μέλισσες και λιάτικο σταφύλι
είναι του μήνα Καίσαρα το βιός το αληθινό
κι ο ποιητής που έψαχνε θαλασσινό τριφύλλι
έγινε άσπρο ανέσπερο και φως εωθινό!
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Σχόλια Facebook
Aggelos Aslanidis: Μέρος το αλωνίσματος ΄ταν και οι σταχομαζόχτρες, φτωχές γυναίκες συνήθως χήρες με ορφανά άκληρες κτηματικά που μάζευαν στάχυ-στάχυ ακόμα και σπυρί σπυρί το σιτάρι για να ταΐσουν τα παιδιά τους. Επίσης Σοφία να ξέρεις ότι με το δικράνι δεν μπορείς να λυχνίσεις ούτε με το φτυάρι αλλά με κάποιο άλλο ξύλινο εργαλείο που είναι σαν φτυάρι με οδοντωτή απόληξη, Λεγμετέρ το λέμε στα ποντιακά. Υπήρχε η δουκανη που έκοβε τα στάχυα και την καλαμιά για να γίνει το άχυρό και να ξεχωρίσει ο καρπός και το Λωγ ένα κύλινδρος μεγάλος από πελετική πέτρα, για να τρίψει το στάχυ και να ξεχωρίσει ο καρπός Μεγάλος κόπος για να βγει ο επιούσιος. Μέσα σ' αυτόν τον κόπο ο παραγωγός στο αλώνισμα δεν έβαζε καφάσι στο ζώα που συντελούσαν στην λειτουργεία του αλωνίσματος για να τρώνε αν θέλανε. Το δικράνι το χρησιμοποιούσαν για να μαζεύουν το άχυρο Καλησπέρα Σοφία! 1 Ιουλ 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου