Noon-Rest from Work - The siesta (after Millet) Saint-Rémy 1890
by Vincent van Gogh στο Μουσείο Ορσέ, Παρίσι. Η σιέστα:
Μεσημέρι - Ανάπαυση από τη δουλειά (μετά το κεχρί) (κατά τον Μιγέ)
⛱ Κάψες τον Αλωνάρη, ευτυχία όλο το χρόνο. (παροιμία)
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά ημερομηνία για το ερώτημα Δροσίνης. Ταξινόμηση κατά συνάφεια Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά ημερομηνία για το ερώτημα Δροσίνης. Ταξινόμηση κατά συνάφεια Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Ο Τυφλός προ του Σταυρού στον Γολγοθά - Ιωάννης Πολέμης
Ο εκ γενετής τυφλός προ του Σταυρού
ατενίζει στον Γολγοθά στο φρικτό θέαμα!
Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Columnist Sophia Drekou)
Στο Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (κεφ. 9, 1-38), ο Χριστός, περνώντας μέσα από την Ιερουσαλήμ, συναντάει έναν εκ γενετής τυφλό. Ο Κύριος, έκανε πηλό, αφού έπτυσε στο χώμα, του άλειψε τα μάτια και τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Κωστής Παλαμάς, αφιέρωμα στον ποιητή που ήχησαν οι σάλπιγγες
Το να σηκωθείς είναι δύσκολο μα όχι ακατόρθωτο.
Το να πάρεις όμως την Ιστορία στην πλάτη σου
και να την κουβαλήσεις σε λεύτερα μονοπάτια,
στο ξέφωτο, αυτό και αν είναι ηρωισμός.
«Με τον Παλαμά λύεται ευφρόσυνα ένα υπόκωφο δράμα δυο χιλιάδων χρόνων. Το παλαμικό έργο είναι ο τόπος όπου γίνεται η ολοκληρωτική πραγμάτωση και ανάσταση του ελληνικού ποιητικού λόγου στη ζωή». Γιώργος Σεφέρης (Δοκιμές, Α’, 215).
Ο Κωστής Παλαμάς (Πάτρα, 13 Ιανουαρίου 1859 – Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1943) ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός, κριτικός της λογοτεχνίας, και ο μοναδικός Έλληνας ποιητής που ήταν διαρκώς υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ κατά τη δεκαετία του ’30.
Γεώργιος Δροσίνης: Πίστη, Τί λοιπόν, Ανθισμένη Αμυγδαλιά και ο Βιολιστής
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Ό,τι και να γράψει κανείς για το ταλέντο του Γεωργίου Δροσίνη, είναι λίγο. Υπήρξε τεράστιος ποιητής, από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές όλων των εποχών. Άγγιξε και το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ πολλά ποιήματά του κοσμούσαν τις παλιές σχολικές εκδόσεις, όταν στην παιδεία δεν είχαν παρεισφρήσει επικίνδυνοι και ανίκανοι άνθρωποι.
Ολόφωτα Φεγγάρια
της Σοφίας Ντρέκου
Κάπου μέσα στην νύχτα, εκεί που ταξίδευα στα ανοιχτά πελάγη του νοός μου, άκουσα φωνές αγαπημένων φίλων με ζεστές καρδιές, χωρίς ρωγμές. Λόγια αποήχων κυμάτων πίσω από τη σιωπή της πλώρης ενός θαλασσινού ταξιδιού και αμέσως θερμάνθηκε η καρδιά μου. Κουράστηκα αδέλφια στο πέλαγος να κολυμπώ μέσ' στα βαθιά νερά προσπαθώντας ν' αλλάξω πορεία, να βρω μια στεριά να σώσω ότι δεν σώνεται κι έτσι ήρθα κοντά σας να ξαποστάσω.
Ωδή στον πόνο
Ακροβατώντας τις ώρες της σιωπής μου, περνούν από μπροστά μου σαν ασπρόμαυρη ταινία τα αγέλαστα, χαμένα όνειρα. Όπου και να αγγίξεις τις θύμησες, πονάνε. Ο πόνος γεννά αλήθεια, συμπόνια, υπομονή, κοινωνία. Ο πόνος δεν ξυπνάει μόνο εμάς, αλλά γεννάει και την αγάπη στους γύρω μας. Ο πόνος γεννά και την σιωπή. Σκεπάζει το μαρτύριο του πονεμένου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)