Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Σιλουανός. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Σιλουανός. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο Γέροντας Σωφρόνιος μιλά για τον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη


Ο Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης
εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου και 

ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
εορτάζει στις 11 Ιουλίου


Ο ΟΣΙΟΣ Σιλουανός ο Αθωνίτης είναι μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες φυσιογνωμίες του αγιορείτικου και γενικότερα του ορθοδόξου μοναχισμού. Γεννήθηκε το 1866 στη Ρωσία από γονείς ευσεβείς.

Κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι - ο Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης και η Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν (video)

ο Άλμπερτ Αϊνστάιν (Albert Einstein) και ο άγιος siloyanos o agioreitis

Κράτα το νου σου στον Άδη: Είμαστε πλασμένοι για τον θάνατο;
Η Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν και ο άγιος Σιλουανός

Επιμέλεια, έρευνα Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Columnist Sophia Drekou, BSc in Psychology)


Αυτή είναι η οδός που οδηγεί στον κόσμο της αγιότητος.

Το να κρατάμε το νου μας στον Άδη
είναι μια πρόσκληση στις πιο σκοτεινές 

Η Αγία Τριάδα ως φανέρωση και εμπειρία του Ακτίστου Φωτός (Θεολογικό σχόλιο)


Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Αναδημοσιεύω αγαπητοί αναγνώστες, τα σημαντικά ΣΧΟΛΙΑ (από εδώ) του αδελφού μας «ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ» από την ανάρτηση μας «Η Αγία Τριάδα ως φανέρωση και εμπειρία του Ακτίστου Φωτός!» διότι πιστεύουμε ότι αξίζουν ιδιαιτέρας προσοχή και ειδική ανάρτηση, ώστε να διαβαστούν απ' όλους μας, προς πνευματικό όφελος και θεολογική επισήμανση. Τον ευχαριστούμε πολύ για τις παρεμβάσεις του στο ιστολόγιό μας.

Πέντε άνθρωποι που ήθελαν πραγματικά «να δουν» πώς αναζητούμε τον Θεό; Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Ι. Μονή Αγίου Ονουφρίου στο χωριό Ιάμπλοτσνα, Πολωνία, 2009 
Υπερχείλιση ποταμού. φωτο: Ταντέους Ζάτσεκ, Православие.Ru

Τι μας εμποδίζει να γνωρίσουμε τον Θεό

Πέντε άνθρωποι που ήθελαν πραγματικά «να δουν»

Πώς αναζητούμε τον Θεό

Επιμέλεια: Θ. Ι. Ρηγινιώτης

Η Κυριακή των Βαΐων ασκεί κριτική στον εθνικισμό και την πολιτική

Κυριακή των Βαΐων στην Συρία. Χριστιανός Μαχητής
στην Ρανκούς, συριακή πόλη της Δαμασκού,
κλίνει το γόνυ στον διωκόμενο Εσταυρωμένο.

Κυριακή των Βαΐων, εθνικισμός και πολιτική

Η Κυριακή των Βαΐων ασκεί κριτική όχι μόνο στους εθνικιστικούς πόθους όλων των λαών, αλλά ακόμη και στην επιθυμία μιας πολιτικής ελευθερίας ή μιας κοινωνικής δικαιοσύνης που κερδίζεται με τα όπλα.

Γέροντας Τύχων ο Αγιορείτης ♱ ο βίος του από τον Άγιο Παΐσιο τον αγιορείτη


Τον Βίο του Παπα - Τυχών (1884 - 23 Σεπτεμβρίου 1968) 
έχει γράψει ο ίδιος ο Άγιος Παΐσιος στο βιβλίο του: 

1η δημοσίευση και επιμέλεια
Σοφίας Ντρέκου το 2013

Ο Παπα-Τύχων

O Παπα - Τυχών γεννήθηκε στη Ρωσία, στη Νόβια Μιχαλόσκα το 1884. Οι γονείς του, ο Παύλος και ή Ελένη, ήταν ευλαβείς άνθρωποι, και επόμενο ήταν και ο καρπός τους, ο Τιμόθεος κατά κόσμον, να έχει κληρονομική την ευλάβεια και την αγάπη προς τον Θεό και να θέλει να αφιερωθεί στον Θεό από μικρό παιδί.

Η Ενότητα της Εκκλησίας και η Θεία Ευχαριστία κατά τους τρείς πρώτους αιώνες 📖 Διδακτορική διατριβή


Διδακτορική Εργασία: Η ενότητα της Εκκλησίας, 
«εν τη Θεία Ευχαριστία και τω Επισκόπω» 
κατά τους 3 πρώτους αιώνες. 

Διδακτορική Διατριβή που υποβλήθηκε στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, του Μητροπολίτη Περγάμου και καθηγητή Πανεπιστημίου, Ιωάννου Ζηζιούλα. 2η Έκδοση. Εκδόσεις Γρηγόρη. Αθήνα 1990.

Ο Όσιος Ονούφριος ο Αιγύπτιος (αφιέρωμα)

εικόνα του αγίου Ονουφρίου του 17ου αιώνα
διά χειρός Εμμανουήλ Ιερέα Τζάνε, του Ρεθύμνου

Εργασία Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος

Αenai.epΑnastasi - Sophia.Ntrekou.gr

Ο Όσιος Ονούφριος ο Αιγύπτιος

Γέννηση: 320 μ.Χ., Ιράν
Απεβίωσε: 400 μ.Χ., Συρία

† Εορτάζεται στις 12 Ιουνίου

Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου
βρίσκονται στην ομώνυμη Μονή Κερατέας
Αττικής και στη Μονή Λειμώνος Λέσβου.

Νηπιοχριστόδωρε ἐρήμου κλέος,
Δεῖξον με παθῶν ἔρημον ταῖς εὐχαῖς σου.

Ο Όσιος Ονούφριος έζησε με επαναστατικό,
αντισυμβατικό και αντικαταναλωτικό τρόπο.

Τα ζώα έχουν ψυχή;



Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου

Τα ζώα έχουν ψυχή;

Το ερώτημα αν τα ζώα έχουν ψυχή είναι ένα πολύπλοκο φιλοσοφικό και θεολογικό ζήτημα, με διαφορετικές απόψεις να διατυπώνονται ανά τους αιώνες. Δεν υπάρχει μια ενιαία απάντηση που να γίνεται αποδεκτή από όλους.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι τα ζώα έχουν ψυχή, αναγνωρίζοντας συναισθήματα και νοητικές ικανότητες στα ζώα που τους θυμίζουν την ανθρώπινη εμπειρία.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι μοναδική και διακριτή από την ψυχή των ζώων, εστιάζοντας στην ανθρώπινη λογική και πνευματικότητα.

Μια άλλη προσέγγιση είναι ότι τα ζώα έχουν μια μορφή ψυχής ή συνείδησης, αλλά διαφορετική από την ανθρώπινη.

Το ζήτημα της ύπαρξης ψυχής στα ζώα παραμένει ανοιχτό και εξαρτάται από τις προσωπικές πεποιθήσεις και απόψεις του καθενός. Εμείς θα το εξετάσουμε από την ορθόδοξη εκκλησιαστική θεολογία.







Ο δογματολόγος και Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ανδρέας Θεοδώρου († 2004) στο βιβλίο του «Απαντήσεις σε ερωτήματα Δογματικά» και στην σελ. 67, μάς αποσαφηνίζει δογματικά, αν τα ζώα έχουν ψυχή. Και μας λέει: «Αναμφισβήτητα έχουν. Για τις ψυχές των ζώων κάνει ευρύ λόγο η Αγία Γραφή. Η Γένεση ιδιαίτερα γράφει:
«Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω τὰ ὕδατα ἑρπετὰ ψυχῶν ζωσῶν», «...ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν κατὰ γένος, τετράποδα καὶ ἑρπετὰ καὶ θηρία τῆς γῆς κατὰ γένος».

Πρέπει όμως να κάνουμε μια διασάφηση. Η λέξη «ψυχή» δεν είναι λέξη μονοσήμαντη. Έχει πολλές έννοιες στην Αγία Γραφή. Έτσι μπορεί να σημαίνει τη ζωή του ανθρώπου, την πνευματική του ουσία, που είναι σε αξία πολυτιμότερη από τον κόσμο ολόκληρο. Στα ζώα σημαίνει τη ζωτική δύναμη, που μαζί με το φυσικό τους ένστικτο τα συγκρατεί στο είναι και τα κατευθύνει στην εκπλήρωση του φυσιολογικού σκοπού της υπάρξεως τους. Η ψυχή του ζώου βρίσκεται στο αίμα του («ότι το αίμα αυτού ψυχή» Δευτ. 12,23)

Όπως γίνεται νοητό, η ψυχή των ζώων δεν μπορεί να ταυτιστεί με τη λογική ψυχή των ανθρώπων, που είναι φύση νοερά και άυλη, προέρχεται από την πνοή του Θεού και είναι «εικόνα» Θεού, αθάνατη και ακατάλυτη. Είναι όμως παράλογο ορισμένες εκδηλώσεις των ζώων, συγκινησιακές ευαισθησίες και άλλες δεξιότητες, να τις εξισώνουμε με τα λογικά και πνευματικά εκδηλώματα της ανθρώπινης ψυχής. Είναι φυσικές ορμές, ένστικτα, που υπάρχουν στην ουσία του ζώου και τίποτα περισσότερο.

Η ψυχή των ζώων δεν είναι αθάνατη. Με το θάνατο του ζώου η ύπαρξή του εξαφανίζεται. Χάνεται οριστικά. Το ζώο δεν πρόκειται να αναστηθεί εκ των νεκρών κατά την κοινή ανάσταση. Ως άλογο ων δεν είναι υπεύθυνο για τα ενεργήματά του, δια τούτο δεν πρόκειται να λογοδοτήσει στον πλάστη του. 

Τα ζώα είναι πλάσματα θελημένα από το Θεό, χαριτωμένα και όμορφα. Έχουν συγκεκριμένο λόγο υπάρξεως. Συγγενεύουν με τον άνθρωπο, γιατί τόσο αυτά όσο και οι άνθρωποι έχουν το λόγο υπάρξεως τους – διαφορετικό φυσικά σε κάθε περίπτωση – στη δημιουργική ενέργεια του Θεού. 

Αυτά καθ' αυτά έχουν την όποια αξία τους, ως πλάσματα του κοινού Πατέρα, γι’ αυτό ο άνθρωπος πρέπει εν μέτρω να τα αγαπά, να τα φροντίζει και όχι να τα βασανίζει και να τα καταστρέφει.

Η αγάπη προς τα ζώα είναι εκδήλωση χριστιανικής αγάπης και ευγνωμοσύνης προς το δωρεοδότη Κύριο, που τόσο απλόχερα έπλασε τα όντα του, που πολλές φορές εξυπηρετούν (κυρίως τα ζώα) με κάθε τρόπο τον άνθρωπο.

Η ψυχή στα ζώα


Ο Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Αγγελιδάκης, στο βιβλίο του: Το θαυμάσιο γεγονός της δημιουργίας, το έν-λογο του ανθρώπου και το ά-λογο των ζώων, από τις εκδόσεις: Σαΐτης, Αθήνα 2018, στις σελ. 75-80 γράφει:

Τα ζώα έχουν και αυτά ψυχή; Και αν έχουν ψυχή, είναι αυτή της ιδίας φύσεως με την ανθρώπινη;

Ο αγ. Γρηγόριος Νύσσης λέει, ότι με τον όρο «ψυχή», μόνο την ανθρώπινη λογική ψυχή μπορούμε να προσδιορίσουμε. Η ζωϊκή ψυχή και πολύ περισσότερο η φυτική ψυχή, που είναι η υποδιαίρεση, όπως τις αναφέρει ο Αριστοτέλης (Περί ψυχής 2, 413b-13), δεν είναι ψυχή με την ακριβή έννοια του όρου (1). Στην περίπτωση αυτή, τα ζώα δεν έχουν πραγματικά ψυχή και καταχρηστικά μιλάμε στην περίπτωση αυτή περί ψυχής.

Στην έλληνική χριστιανική παράδοση δεν λείπουν κείμενα που θεωρούν ότι και τα ζώα έχουν όντως ψυχή, τουλάχιστον με μια μερική έννοια τοΰ όρου. Στο Ευχολόγιο για παράδειγμα, «Ευχή του Αγίου Μοδέστου», διαβάζουμε: «Ναι Κύριε Ιησού Χριστέ, τοις ιδίοις σπλάγχνοις επικαμπτόμενος, οίκτειρον τα πάσχοντα ζώα, τη δρεπάνη του θανάτου αγεληδόν θεριζόμενα... Ει γαρ δίκαιος οικτείρει ψυχάς κτηνών αυτού, πως ουκ οικτειρήσης ταύτα, συ ο τούτων ποιητής και προνοητής; Συ γαρ, εύσπλαγχνε, και των εν τη Κιβωτώ ζώων εμνήσθης, υπό της οικίας χρηστότητος και ο των οικτιρμών σου νικώμενος...» (2).

Ο Ωριγένης ισχυρίζεται μέχρις ενός σημείου, ότι και τα ζώα έχουν ψυχή, δηλώνοντας κατηγορηματικά: «Κανείς νομίζω δεν αμφιβάλλει ότι τα ζωντανά πλάσματα, ανεξαιρέτως, ακόμη κι αυτά που ζουν στο νερό, έχουν ψυχές» και παραπέμπει στη Γραφή για να στηρίξει την άποψή του (Γεν. 1,21-24 και Λευιτικόν 17,14) (3). Είναι όμως η ψυχή του ζώου ίδιας φύσεως με την ανθρώπινη; Ο Ωριγένης είναι έτοιμος να παραδεχθεί ότι υπάρχουν ομοιότητες, παρ' ότι συνήθως τα ζώα θεωρούνται «άλογα»· μάλιστα υποδεικνύει ότι πολλά από αυτά παρουσιάζουν λογικότητα που μοιάζει πολύ με αυτή των ανθρώπων: π.χ. «Η φύση των κυνηγετικών σκύλων και των πολεμικών αλόγων πλησιάζει, αν μου επιτρέπεται να πω, στην ίδια τη λογική» (4). Εδώ μιλάει μόνο για εξημερωμένα ζώα, αλλά ο Θεόφιλος Αντιόχειας προχωρεί ακόμη περισσότερο, υποδεικνύοντας «την εν αυτοίς τοις ζώοις δεδομένην σύνεσιν προς το γεννάν και εκτρέφειν» (5). 'Αλλοι Πατέρες της Εκκλησίας επιμένουν ότι τα ζώα διαθέτουν όχι μόνο κάποιο βαθμό λογικής, όπως οι άνθρωποι, αλλά και μνήμη και μια ευρεία κλίμακα αισθημάτων και συγκινήσεων. Εκδηλωνουν συναισθήματα χαράς και λύπης, λέει ο αγ. Βασίλειος Καισαρείας, και αναγνωρίζουν εκείνους που έχουν παλαιότερα συναντήσει (6).

Ο αγ. Ιωάννης της Κλίμακος προσθέτει ότι εκφράζουν αγάπη το ένα προς το άλλο, «διότι συχνά θρηνούν για την απώλεια των συντρόφων τους» (7). Ενθυμουμενοι την όνο του Βαρλαάμ (Αριθ. 22,23-34) θα μπορούσαμε ακόμη να προσθέσουμε ότι τα ζώα διαθέτουν πνευματική όραση, αντιλαμβανόμενα πράγματα στα οποία οι άνθρωποι αποδεικνύονται τυφλοί. Αν όλα αυτά αληθεύουν, που δικαιολογούμεθα να τραβήξουμε την κόκκινη γραμμή μεταξύ ανθρώπων και ζώων; Ασφαλώς ο Νεμέσιος Έμέσης έχει δίκιο όταν διαβεβαιώνει ότι όλα τα ζωντανά όντα, φυτά, ζώα και άνθρωποι, μετέχουν κοινής ζωής, «ώστε μίαν είναι και συγγενή την πάσαν φύσιν» (8). Ταυτοχρόνως, όμως, η ελληνική χριστιανική παράδοση πίστευε ότι υπάρχει μια κεφαλαιώδης διαφορά μεταξύ ανθρώπων και ζώων. Ο Ωριγένης βασιζόμενος στην περιγραφή της Γενέσεως περί της Δημιουργίας, την εντοπίζει: Η ανθρώπινη ψυχή πλάστηκε κατά τη θεία εικόνα, ενώ των ζώων όχι (9). Αυτό σημαίνει ότι από τα ζώα λείπει η συνειδητή σχέση με τον Θεό, την οποία αντιθέτως απολαμβάνουν οι άνθρωποι, και έτσι οι ψυχές τους δεν είναι προικισμένες με την αθανασία.

Η ψυχή του ζώου, κατά τον Μ. Βασίλειο, πλάστηκε από τη γη και μετά τον θάνατο διαλύεται και πάλι στη γη (10) , ενώ ο άνθρωπος κατέχει την πνοή της ζωής, την οποία ενεφύσησε απ' ευθείας σ' αυτόν ο ίδιος ο Θεός (Γεν. 2,7) και αυτή ακριβώς είναι που τον καθιστά ικανό να «ομοιάσει» προς τον Θεό και να κερδίσει την αιώνια Βασιλεία. Ο C. S. Lewis , μιλώντας για τον πόνο των ζώων, υποθέτει ότι ίσως εμείς οι άνθρωποι διοχετεύουμε στα ζώα -σ' εκείνα που ασφαλώς είναι εξημερωμένα- την αθανασία που τους λείπει.

Κάποιοι από τους Πατέρες της Εκκλησίας εκφράζουν την άποψη ότι στον μέλλοντα αιώνα θα μπορούσαν να υπάρχουν ζώα, αλλά δεν περίμεναν να είναι τα ίδια ακριβώς με αυτά που υπάρχουν σήμερα. Κάθε άνθρωπος, με την προσωπική του διακριτότητα, θα αναστηθεί εκ νεκρών, αλλά αυτό δεν θα συμβεί στα ζώα. Φαίνεται ότι στον μέλλοντα αιώνα, τα ζώα θεωρούμενα το καθένα ξεχωριστά, θα έχουν μια νέα μορφή.

Δικαιολογείται ο Χριστιανισμός να αρνείται την αθανασία στα ζώα; Ο Χριστός λέγει, ότι ακόμη και ένα σπουργίτι «ουκ εστιν επιλελησμένον ενώπιον του Θεού» και «εν εξ αυτών ου πεσείται επί την γην άνευ του πατρός υμών» (Λουκ. 12,6 και Ματθ. 10,29). Ο Χριστός δεν λέγει ότι τα σπουργίτια έχουν αθάνατη ζωή, αλλά και δεν αρνείται το ενδεχόμενο. Η Καινή Διαθήκη αφήνει το ζήτημα ανοικτό, γιατί να μην το αφήσουμε κι εμείς! Αυτό που ο Χριστός λέει, είναι ότι «πολλών στρουθίων διαφέρετε υμείς».

Το θέμα αυτό το αποδέχονται αρκετοί χριστιανοί συγγραφείς και το αναπτύσσουν. Πιστεύουν σ' ένα σύμπαν ιεραρχημένο, μέσα στο οποίο ο άνθρωπος, ακριβώς επειδή δημιουργήθηκε κατά τη θεία εικόνα, «κυριαρχεί» επί των ζώων (πρβλ. Γεν. 1,27-28). Ως κυριαρχία, δεν εννοεί την αυθαίρετη εξουσία ή τη στυγνή εκμετάλλευση- αντιθέτως, η κυριαρχία την οποία μας εμπιστεύθηκε ο Θεός, είναι και αυτή κατά την εικόνα και ομοίωσή Του, δηλαδή θα πρέπει να αναπαράγουμε την αγαπητική φροντίδα και συμπάθεια του Θεού έναντι της δημιουργίας.

Η χριστιανική θεολογική σκέψη πιστεύει ότι υπήρχε μια εποχή, σύμφωνα με την αφήγηση περί παραδείσου, που ο Αδάμ και η Εύα ζούσαν εν ειρήνη με τα ζώα μέσα στον κήπο της Εδέμ. Την αρμονία αυτή κατέστρεψε ακριβώς η δική μας αμαρτία, η αστοχία και η παράβαση των θείων εντολών.

Στην εσχατολογική Βασιλεία όμως, η αρχική αρμονία θα αποκατασταθεί: «και συμβοσκηθήεται λύκος μετ' αρνός, και πάρδαλις συναναπαύσεται ερίφω, και μοσχάριον και ταύρος και λέων άμα βοσκηθήσονται, και παιδάριον μικρόν άξει αυτούς» (Ησ. 11,6). Στον παράδεισο οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα, τρέφονταν μόνο από τα φυτά (Γεν. 1,29-30), έτσι λοιπόν θα αποκατασταθούν τα πράγματα και πάλι.

Η κατανάλωση κρέατος επετράπη στους ανθρώπους μόνο μετά την πτώση (Γεν. 9,3), δεν είναι αφ' εαυτής αμαρτωλή, πάντως όμως αντιπροσωπεύει μια παρακμή από την άρχική τελειότητα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ήταν ποτέ κατ' αρχήν υπέρ της φυτοφαγίας, παρ' ότι οι μοναχοί και οι μοναχές συνήθως απέχουν από το κρέας. Τρώνε όμως ψάρι, όπως έτρωγε και ο Χριστός (Λουκ. 24,42-43). Την μη ύπαρξη κρεοφαγίας στον Παράδεισο δέχεται και ο Μ. Βασίλειος, ο οποίος γράφει: «ουκ ην εν τω παραδείσω οίνος, ούπω ζωοθυσίαι, ούπω κρεοφαγίαι. Ότε απεγυμνώθη η τελείωσις, τότε συνεχωρήθη η απόλαυσις» (10 α ). Συνεχίζοντας ο Μ. Βασίλειος σημειώνει ότι τόσον ο άνθρωπος όσο και τα ζώα ήταν φυτοφάγα. Επομένως μετά την πτώση αρχίζει η κρεοφαγία. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στη συνέχεια της διηγήσεως της Γενέσεως με τον 'Αβελ και τον Νώε, όπου έχουν αρχίσει οι ζωοθυσίες και η κρεοφαγία (πρβλ. Γεν. 4,3-4- 8,20).

Το γεγονός, ότι στην χριστιανική παράδοση δεν αναγνωρίζεται στα ζώα αθάνατη ψυχή, πλασμένη κατά τη θεία εικόνα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα μεταχειριζόμαστε ως αντικείμενα που δεν αξίζουν τον σεβασμό μας.

Κατά τους λόγους του αγίου Ισαάκ της Νινευή, ο οποίος στην ελληνική παράδοση τιμάται ως Ισαάκ ο Σύρος (7 ος αι.): «ο ταπεινός άνθρωπος πλησιάζει τα άγρια ζώα, και την ώρα που αυτά τον βλέπουν η αγριότητά τους δαμάζεται. Τον πλησιάζουν και προσκολλώνται σ' αυτόν όπως στον κύριό τους, κουνώντας την ουρά και γλείφοντας τα χέρια και τα πόδια του, διότι οσμίζονται σ' αυτόν την ίδια μυρωδιά που ανέδιδε ο Αδάμ πριν από την παράβαση» (11). Και αλλού ο 'Αγιος γράφει λόγια αξιομνημόνευτα για τη συμπάθεια που πρέπει να δείχνουμε προς τα ζώα: «Τι είναι καρδία ελεήμων; Είναι να φλέγεται από αγάπη η καρδιά για όλη την κτίση- για τους ανθρώπους, για τα πουλιά και για τα ζώα, και για τους δαίμονες και για κάθε κτίσμα. Και καθώς ο άνθρωπος τα φέρνει στη μνήμη του και τα σκέφτεται, τα μάτια του τρέχουν δάκρυα. Από την πολλή και σφοδρή συμπάθεια που συνέχει την καρδιά του, και από την πολλή εμμονή σ' αυτή την κατάσταση, μικραίνει η καρδιά του και δεν μπορεί να υποφέρει ή να ακούσει ή να δει κάποια βλάβη ή κάτι έστω και λίγο λυπηρό να γίνεται στην κτίση. Γι' αυτό και για τα άλογα ζώα και για τους εχθρούς της αλήθειας και για αυτούς που τον βλάπτουν προσεύχεται συνεχώς με δάκρυα, ζητώντας από τον Θεό να τους φυλάξει και να τους συγχωρήσει. Ομοίως προσεύχεται και για τα ερπετά από την πολλή του ευσπλαχνία, που συγκινεί την καρδιά του, υπερβαίνοντας το ανθρώπινο μέτρο και φθάνοντας στην ομοιότητα του Θεού» (12).

Ένας άγιος του 20ου αι., ο Ρώσος μοναχός Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938), εκφράζει τη συμπάθειά του με την ίδια ένταση: «Ο Κύριος επιδαψιλεύει τόσο πλούσια τη χάρη του στους εκλεκτούς του, ώστε αυτοί αγκαλιάζουν ολόκληρη τη γη, ολόκληρο τον κόσμο με την αγάπη τους... Μια μέρα είδα στον δρόμο ένα φίδι κομματιασμένο, που κάθε του τεμάχιο σφάδαζε και λυπήθηκα όλη την κτίση και κάθε κτίσμα, κάθε τι που πάσχει, και έκλαψα πολύ ενώπιον του Θεού» (13).

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) Περί κατασκευής του ανθρώπου 15, PG 44, 176 B , 177 A.
(2) Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον, Αποστ. Διακονίας, Αθήνα 1984.
(3) Περί πρώτων αρχών, 2, 8, 1.
(4) όπ.π. 3, 1, 3.
(5) Προς Αυτόλυκον 1, 6.
(6) Εξαήμερος 8, 1. PG 29, 165ΑΒ.
(7) Κλίμαξ θείας αναβάσεως, 26, PG 88, 1028 Α.
(8) Λόγος κεφαλαιώδης περί φύσεως ανθρώπου 1.
(9) Κατά Κέλσου 4, 83.
(10) Εξαήμερος 8, 2. PG 29, 128 A.
(10α) Λόγος περί νηστείας, PG 31, 69.
(11) Μυστική πραγματεία 82.
(12) Ομιλία 74.
(13) Από το βιβλίο του Καλλίστου Ware, Μητρ.
Διοκλείας, Εχθροί ή φίλοι, σελ. 69-79, εκδ. Εν Πλω, 2014.

ΠΗΓΗ: www.sophia-ntrekou.gr.

Περισσότερα Θέματα: ΖΩΑ, Αγία Γραφή,

Ozzy Osbourne & Black Sabbath: Από το χάος στην αθανασία - μια σκοτεινή προσευχή ροκ, πίστης και υπαρξιακού σπαραγμού στον Όζι Όζμπορν

Ο Ozzy Osbourne στο θρόνο του κατά την διάρκεια του Back to the Beginning στο Villa Park on July 5, 2025
Ο Ozzy Osbourne στο θρόνο του κατά την διάρκεια του
Back to the Beginning στο Villa Park on July 5, 2025

Ένα αποχαιρετιστήριο αφιέρωμα στον Όζι Όζμπορν
(Ozzy Osbourne), τραγουδιστή των Black Sabbath ✟
γεμάτο μουσική, μνήμη και ελπίδα.

Για εκείνους που πάλεψαν με το σκοτάδι…
και τόλμησαν να αναζητήσουν το φως.

Μια γέφυρα ανάμεσα στη ροκ και στην ψυχή
 και στη μυσταγωγία του ύστατου ελέους

Ο Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ όπως τον γνώρισα - Μαρτυρία αγιότητας και φως

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ – ο Άγιος της διάκρισης και της θεοπτίας.
Ο  Γέροντας Σωφρόνιος ο Ησυχαστής και Θεολόγος συζητά με τον 
Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεο (Βλάχο) τον Ιούλιο του 1981
Ο Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ, φωτογραφία από τη μονή του Τιμίου Προδρόμου, 
όπου υπηρέτησε τον Θεό και τους ανθρώπους με διάκριση, ταπείνωση και αγάπη.

Άγιος Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του 'Εσσεξ
ο Άγιος της διάκρισης και της θεοπτίας

Ζωντανή μαρτυρία για τον Άγιο Σωφρόνιο του Έσσεξ από τον πολυγραφότατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεο. Πνευματική εμπειρία, συγκίνηση και λόγος θεολογικός μέσα από τη μορφή ενός αγίου των καιρών μας. Ένας προσωπικός λόγος για τον Άγιο Σωφρόνιο, γεμάτος φως, σεβασμό και θεολογική συνείδηση.

Απάντηση σε αγγλόφωνη νεαρή φίλη της αρχαίας Ελλάδας

Replying to an English-speaking young admirer of ancient Greece

Μια ενδιαφέρουσα επιστολή, μελέτη φιλοξενούμε σήμερα 
αγαπητοί αναγνώστες της «Αέναης επΑνάστασης» και 
ευχόμαστε κι εμείς από καρδιάς να βρεθεί ο παραλήπτης της.

Νηστεία Ασθενών

michael-peter-ancher-the-sick-girl
πίνακας: το άρρωστο κορίτσι, 1882 του Μίκαελ Άνκερ
The Sick Girl of Michael Ancher. Collection: Statens Museum for Kunst

Εργασία Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)


Ένα από τα θέματα που απασχολούν συνήθως, όσοι/ες νηστεύουν, είναι και το δίλημμα, να νηστέψουμε ή να μην νηστέψουμε επειδή τυγχάνει να είμαστε άρρωστοι σε περίοδο νηστείας. 

Αγιοκατάταξη Γέροντα Σωφρονίου του Έσσεξ, από τους χαρισματικότερους μοναχούς του 20ου αιώνα (Το επίσημο ανακοινωθέν του Οικουμενικού Πατριαρχείου)


Αγιοκατατάχθηκε έπειτα από απόφαση της Ιεράς Συνόδου
του Οικουμενικού Πατριαρχείου μία μεγάλη μορφή της
Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ.

Το επίσημο ανακοινωθέν του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Ανακοινωθέν πρώτης ημέρας εργασιών της
Αγίας και Ιεράς Συνόδου για το μήνα Νοέμβριο

Η εργασία του ψυχικού θανάτου στην κλινική ψυχανάλυση - Παλεύοντας με το Κακό

Η εις Άδου Κάθοδος δια χειρός της Ουκρανής αγιογράφου Ιβάνκα Ντέμτσουκ
 Harrowing of Hell from the hand of Ukrainian iconographer Ivanka Demchuk

Την αναμέτρηση με τον θάνατο σε διαφορετικά πεδία ζυγίζουν τα κατοπινά κείμενα. Πρώτα απ’ όλα, ο Ψυχαναλυτής Δημήτρης Κυριαζής εξετάζει τον «ψυχικό θάνατο», δηλαδή την καταβύθιση του ανθρώπου σε μια φοβερή κατάσταση μη-πραγματικής ζωής ούτε κυριολεκτικού θανάτου. Ὁ συγγραφέας προτείνει την διάνοιξη στην αγάπη ως ατραπό εξόδου από τον «θάνατο» αυτόν.

Μιλά ο ίδιος ο άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ στα ελληνικά (video)


11 Ιουλίου του 1993 κοιμήθηκε ένας από τους χαρισματικότερους μοναχούς του 20ου αιώνα, ο Γέροντας Σωφρόνιος Σάχαρωφ του Έσσεξ.

Ακούστε αγαπητοί αναγνώστες, δύο βίντεο όπου ομιλεί ο ίδιος ο μακαριστός Θεόπτης γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ στα Ελληνικά, όταν ήταν 96 ετών, ένα χρόνο δηλαδή πριν από την κοίμησή του!