Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Γεμίζουν τ' άδεια μας σταμνιά κερί και μέλι
της Σοφίας Ντρέκου

Γιατρός, ψυχίατρος, ήρθε να καλογερέψει και πήγαμε να πάρει την ευχή του παππού μας τού παπα Εφραίμ.

Και στον γυρισμό πήραμε ευλογία να προσκυνήσουμε στις σπηλιές τής Αγίας Άννας, εκεί που έζησε ο γέρο Ιωσήφ μέχρι το 1956. Τώρα είμαστε στο 1984, Τρίτη των Μυροφόρων, της Διακινήσεως.

Πήγαινα μπροστά. Μόνο η κάσσα από το έμπα όρθια. Στα δεξιά γκρεμός, χάος κάτω η θάλασσα.


Αριστερά εκκλησάκι, ένα τζάμι σπασμένο στο παράθυρο. Κυττάζω μέσα και η ευωδία γλυκιά, σαν μέλι σαν κερί, λες και μόλις άναψε το καρβουνάκι.

Δεν λέω τίποτα γιατί ο ψυχίατρος όλα τα ζύγιζε με την λογική. Προχώρησα και τον ακούω να φωνάζει ευωδιάζει, ευωδιάζει, μέσα από το εκκλησάκι έρχεται ευωδία.

Ποιός να ήρθε, κανένας δεν είχε περάσει, τα χορτάρια τα χτυπούσαμε για να σκίσουμε.

Δεν απάντησα και προχώρησα προς τα κελλιά που δεν ακουμπούσαν στον βράχο, για την υγρασία.

Σε μια γρεντιά μια αρμαθιά κλειδιά.

Ποιο να ανοίγει το δωμάτιο; Βάζω ένα και με την πρώτη άνοιξε.

Λες και χθες μετακόμισε ο νοικοκύρης.

Και εκεί που έβαζε το κεφάλι του ευωδία… Η ίδια σαν το εκκλησάκι.

Ελάτε γιατρέ. Μυρίστε και εδώ. - Μυρίζει το ίδιο σαν έξω. 


Αργότερα ρώτησα και έμαθα πως αυτό ήταν 
το κελλί του Γερο Ιωσήφ (του Ησυχαστή).

Διήγηση π. Πορφυρίου Σιμωνοπετρίτου
Δείτε την ταινία: Ιωσήφ ο Ησυχαστής που πήρε 5 βραβεία στο φεστιβάλ του Λονδίνου
Μέλι γλυκύτατον ησυχίας τρυγήσας
ερημίαις πλανώμενος ερασμίαις τού Άθω.
Μέλι ουράνιον εν Εδέμ σε ευφραίνει,
όπερ παμμάκαρ Ιωσήφ σπηλαιώτα, 
ως οσμή αιωνία εκ λειψάνων σου πνέει.
24.9.1988

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής (1898-1959)
Εκοιμήθη στις 15 Αυγούστου

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής
ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής νέος

Γεννήθηκε το έτος 1898 εις το χωρίον Λεύκες της Πάρου. Η Πάρος είναι ένα μικρό και ήρεμο νησί των Κυκλάδων. Οι γονείς του ήσαν πτωχοί και αναγκάζονταν να εργάζωνται πολύ δια να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Ο πατέρας του ωνομάζετο Γεώργιος και απέθανε πολύ ενωρίς. Η μητέρα του Μαρία ανέλαβε την προστασία όλης της οικογενείας. Η μητέρα του ήταν ευλογημένη ψυχή και είχε απλότητα και ακεραιότητα χαρακτήρος και επήγαμε πολύ συχνά εις την Εκκλησίαν δια να λειτουργηθή, αλλά και δια να περιποιηθή τον Ιερόν ναόν.

Όταν ο μικρός Φραγκίσκος -αυτό ήταν το κοσμικόν όνομα του Γέροντος Ιωσήφ- έφυγε δια να γίνη μοναχός η μητέρα του είπε εις τους συγγενείς της:
  • «Το εγνώριζα πως θα γίνη μοναχός από την γέννησίν του. Όταν εγέννησα τον Φραγκίσκον μου και ήμουνα ακόμη εις το κρεββάτι με το μωρό δίπλα φασκιωμένο, είδα να ανοίγη η στέγη του σπιτιού και ένας φτερωτός και πολύ ωραίος νέος, που μόλις μπορούσα να τον αντικρύσω από την πολλήν λάμψιν του, κατέβηκε και εστάθηκε πλάι στο μωρό μου και άρχισε να το ξεσκεπάζη με σκοπόν να το πάρη. Όταν εγώ διαμαρτυρήθηκα λέγοντας, «Τι κάνεις καλέ; Θα μου πάρης το μωρό μου;» Εκείνος επέμενε ότι δια τον σκοπόν αυτόν ήρθε και αυτή είναι η απόφασις. Και δια να με βεβαίωση, μάλιστα μου έδειξε σε ένα σημειωματάριο γραμμένη μια εντολή, ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάρη το μικρό. Όταν αντιστάθηκα, ο Άγγελος μου έδωσε ένα πολύτιμον κόσμημα σε σχήμα σταυρού και μου πήρε το μωρό». 
Από τότε πίστευα, έλεγε η μητέρα του Μαρία, ότι κάποτε ο Φραγκίσκος θα ακολουθούσε τον Χριστόν.

Ο Γέροντας ως την εφηβικήν του ηλικίαν παρέμεινε εις το χωριό του και βοηθούσε την μητέραν του εις τις διάφορες εργασίες του σπιτιού. Μετά έφυγε δια τον Πειραιά, όπου εργαζότανε ως μικροέμπορος. Εις την ηλικίαν των εικοσιτριών ετών κέντρον της εργασίας του ήτο η Αθήνα. Ήταν πολύ δραστήριος, αλλά απέφευγε την πονηρία και την αδικίαν.

Τότε άρχισε να μελετά πατερικά βιβλία. Μεγάλον ενθουσιασμόν προκαλούσαν εις αυτόν οι βίοι των μεγάλων ασκητών. Την απόφασίν του δια τον μοναχισμόν την επήρε υστέρα από το ακόλουθο όραμα:
  • «Ένα βράδυ είδα εις τον ύπνο μου ότι περνούσα έξω από τα ανάκτορα και αμέσως με επήραν δυό αξιωματικοί της ανακτορικής φρουράς και με ανέβασαν εις το παλάτι. Δεν εκατάλαβα τον λόγον και δια τούτο διαμαρτυρήθηκα. Τότε μου αποκρίθηκαν με καλωσύνη να μη φοβούμαι, αλλά να ανέβω, διατί είναι θέλημα του Βασιλέως. Ανεβήκαμε σε ένα πολύ υπέροχον ανάκτορον, ανώτερον από κάθε επίγειον, μουεφόρεσαν μια ολόλευκη και πολύτιμη στολή και μου είπαν· «από εδώ και εμπρός θα υπηρετής εδώ». Και μετά με επήγαν να προσκυνήσω τον Βασιλέα. Ξύπνησα αμέσως και αυτά που είδα και άκουσα χαράχθηκαν τόσο πολύ μέσα μου, ώστε δεν μπορούσα να κάνω η να σκεφθώ τίποτε άλλο. Σταμάτησα τις εργασίες μου και έμεινα σκεπτικός. Άκουγα ζωντανά μέσα μου να επαναλαμβάνεται διαρκώς εκείνη η εντολή «από τώρα και εμπρός θα υπηρετής εδώ». Όλη μου η κατάστασις εσωτερικά και εξωτερικά άλλαξε».
Έτσι επήρε την απόφασιν και έφυγε δια το Άγιον Όρος. Ο πρώτος σταθμός ήταν τα Κατουνάκια. Εκεί ζούσε τότε ο αείμνηστος Γέροντας Δανιήλ, ο ιδρυτής της αδελφότητος των Δανιηλαίων. Από τον Γέροντα Δανιήλ, ο οποίος ήταν ευλαβής και συνετός άνθρωπος, έλαβε μεγάλην βοήθειαν. Δεν έμεινε όμως μαζί του, διότι αγαπούσε την αυστηρότερη ησυχαστικήν ζωήν.

Σε μια πανηγύρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος εις την κορυφήν του Άθωνα, εγνώρισε τον Γέροντα Αρσένιο. Έκτοτε ο π. Αρσένιος έγινε ο μόνιμος συνασκητής του και δεν εχώρισαν ποτέ πλέον.


Υποτάχθηκαν εις τον Γέροντα Εφραίμ που είχε την καλύβην του Ευαγγελισμού εις τα Κατουνάκια. Έπειτα μαζί με τον Γέροντά τους Εφραίμ έφυγαν δια την Σκήτην του Αγίου Βασιλείου δια περισσοτέραν άσκησιν.

Μετά την κοίμησιν του Γέροντος Εφραίμ άρχισαν τους μεγάλους ασκητικούς αγώνας. Η άσκησίς τους ήταν η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή. Κυριώτερον όμως έργον αποτελούσεν δι αυτούς η νήψις και ο εγκλεισμός του νοός εις την καρδίαν.

Το έτος 1938 μαζί με τον π. Αρσένιον μετεκόμισαν εις τις απόκρημνες σπηλιές της Μικράς Αγίας Άννης. Εις ένα από τα σπήλαια αυτά υπήρχε και Εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου. Διεμόρφωσαν εκεί τον χώρον, έκτισαν και μερικά κελλία και παρέμειναν εις το σπήλαιον αυτό έως και το έτος 1947.

Εις αυτό το ταπεινόν σπήλαιον του Τιμίου Προδρόμου ασκήθηκαν και ετοιμάσθηκαν τα πνευματικά του παιδιά και έγιναν έπειτα ηγούμενοι εις άλλα μοναστήρια. Εις τον μακαριστόν Γέροντα Ιωσήφ οφείλεται η πνευματική αναγέννησις και επάνδρωσις έξι Ιερών Μονών του Αγίου Όρους και πολλών άλλων γυναικείων αδελφοτήτων εις τον Ελλαδικόν χώρον.

Από το ταπεινόν αυτό σπήλαιον εξεκίνησε και ο Γέροντας Εφραίμ και ίδρυσε εις τον Καναδά και την Αμερικήν ιερούς Παρθενώνες, πνευματικά φυτώρια απ' όπου μεταφυτεύεται και εξακτζώνεται το Ορθόδοξον Πνεύμα, το φως του Χριστού εις τον απόδημον Ελληνισμόν, αλλά και εις τα πέρατα του κόσμου.
Κοιμήθηκε ο Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας ο φιλοθεΐτης
Η αρετή έχει κόπον δια να την απόκτηση κανείς. Αλλά όταν την απόκτηση και την ευωδίαν της δεν μπορεί να συγκρατήση. Το Ορθόδοξον ασκητικόν Πνεύμα μπορεί να αναμόρφωση τον κόσμον και να ανάπλασητον άνθρωπον που σήμερα έχασε τον δρόμον του, τον προορισμόν του και υποφέρει πολύ.
  • Το έτος 1951 μεταφέρθηκαν εις την Νέαν Σκήτην, εις την καλύβην του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όπου παρέμεινε έως την κοίμησίν του που συνέβη την 15ην Αυγούστου του έτους 1959, εορτήν της κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Τα περί της κοιμήσεώς του τα περιγράφει πολύ γλαφυρά ο Γέροντάς μου Εφραίμ εις το βιβλίον «Προθύμως Ανάβαινε», το οποίον είναι έκδοσις της Ιεράς Μονής Φιλοθέου:

«Η αγάπη του προς την Παναγίαν μας είναι ανωτέρα πάσης περιγραφής. Μόνον που ανέφερε το όνομά της τα μάτια του έτρεχαν. Την παρακαλούσε από καιρόν, να τον πάρη, να ξεκουρασθή. Και τον εισήκουσεν η Παντάνασσα. Τον επληροφόρησε ένα μήνα πριν δια την αναχώρησίν του. Με εκάλεσε τότε ο Γέροντας και μου υπέδειξε τι να ετοιμάσωμε. Επεριμέναμε.

Την παραμονήν της κοιμήσεώς του -14 Αυγούστου 1959- επέρασε να τον ίδη ο κ. Σχοινάς από τον Βόλον·ήσαν γνώριμοι πολύ.

-Τι κάμετε, του λέγει, πως έχει η υγεία σας;

-Αύριον, Σωτήρη, αναχωρώ δια την αιώνιαν πατρίδα. Όταν ακούσης τις καμπάνες, να ενθυμηθής τον λόγον μου.

Το βράδυ εις την αγρυπνίαν της Κοιμήσεως της Παναγίας μας ο Γέροντας συνέψαλλε όσον ηδύνατο με τους πατέρας. Εις την Θείαν Λειτουργίαν την ώραν που εκοινώνησε τα Άχραντα Μυστήρια είπε· «εφόδιον ζωής αιωνίου».

Ξημέρωσε 15η Αυγούστου. Ο Γέροντας κάθεται στην μαρτυρική του πολυθρόνα στην αυλή του ησυχαστηρίου μας. Περιμένει την ώραν και την στιγμήν. Είναι σίγουρος δια την πληροφορίαν που του είχε δώσει η Παναγία μας, αλλά βλέποντας την ώραν να περνά και τον ήλιον να ανεβαίνη του έρχεται κάτι ωσάν στενοχώρια, ωσάν αγωνία δια την βραδύτητα.

Είναι η τελευταία επίσκεψις του πονηρού. Με φωνάζει και μου λέγει:
  • «Παιδί μου, γιατί αργεί ο Θεός να με πάρη; Ο ήλιος ανεβαίνει και εγώ ακόμη είμαι εδώ!». Βλέποντας εγώ τον Γέροντά μου να λυπήται και σχεδόν να αδημονή του λέγω με θάρρος: «Γέροντα μη στενοχωρήστε, τώρα εμείς θα κάνωμε ευχή» και θα φύγετε».
Εσταμάτησαν τα δάκρυά του. Οι πατέρες, ο καθένας το κομποσχοίνι του και έντονον την ευχήν. Δεν επέρασε ένα τέταρτο και μου λέγει: «Κάλεσε τους πατέρες να βάλουν μετάνοιαν, διότι φεύγω». Εβάλαμε την τελευταίαν μετάνοιαν. Έπειτα από λίγο εσήκωσε τα μάτια του υψηλά και έβλεπε επιμόνως επί δυό λεπτά περίπου. Κατόπιν γυρίζει και πλήρης νηφαλιότητος και ανέκφραστου ψυχικού θάμβους μας λέγει:


«Όλα ετελείωσαν, φεύγω, αναχωρώ, ευλογείτε!» Και με τις τελευταίες λέξεις έγειρε το κεφάλι του δεξιά, ανοιγόκλεισε δυό τρεις φορές ήρεμα το στόμα και τα μάτια, και αυτό ήταν. Παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Εκείνου, τον οποίον επόθησε και εδούλευσεν εκ νεότητος.

Θάνατος όντως οσιακός. Εις ημάς εσκόρπισε αναστάσιμον αίσθησιν. Εμπροστά μας είχαμε νεκρόν καιήρμοζε πένθος, όμως μέσα μας εζούσαμε ανάστασιν. Και τούτο το αίσθημα δεν έλειψε πλέον· με αυτό συνοδεύεται έκτοτε η ενθύμησις του αειμνήστου αγίου Γέροντος».

Η διδασκαλία του περιέχεται εις εξηνταπέντε επιστολάς, τας οποίας έχει εκδόσει η Ιερά Μονή Φιλοθέου. Εις αυτάς φαίνεται καθαρά, ότι είναι συνεχιστής και εκφραστής όλης της νηπτικής παραδόσεως.

Ο εμπειρικός τρόπος της ζωής του έδειξε εφηρμοσμένην όλην την διδασκαλίαν του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Τα κύματα της θείας χάριτος πλημμύριζαν την ψυχήν του και ο νους του ηρπάζετο εις θεωρίαν. Ήτο κάτοχος του ακτίστου φωτός και άριστος διδάσκαλος της νοεράς προσευχής.

Όλος ο βίος του είναι ένα πνευματικόν συναξάρι που θυμίζει τους παλαιούς ασκητάς της ερήμου. Τουςαγώνας του με τα δαιμόνια ούτε να τους ακούση κανείς δεν τολμά σήμερα. Ήταν ανδρείος πολεμιστής εναντίον των παθών και εβίαζε τον εαυτόν του εις αφάντα στον βαθμόν. Απέκτησε πολλήν καθαρότητα και αγνότητα ψυχής και σώματος και είχε ως παράδειγμα πάντα την Παναγία μας. Έγραφε σε μία επιστολή: «Δεν ημπορώ να σας περιγράψω πόσον αρέσκει η Παναγία μας την σωφροσύνην και την καθαρότητα. Επειδή Αυτή είναι η μόνη αγνή Παρθένος, δι αυτό και όλους τοιούτους θέλει και αγαπά».

Ο αείμνηστος Γέρων Ιωσήφ επέρασε όλα τα στάδια της πνευματικής πορείας του ανθρώπου, δηλαδή της καθάρσεως, του φωτισμού και της τελειώσεως. Εγνώρισε όλα τα θεία χαρίσματα αυτών των καταστάσεων.

Έγινε έμπειρος πνευματικός οδηγός, διακριτικός και απλανής οδηγός της πνευματικής ζωής· δι αυτό έγραφε:
  • «αναγκάζομαι να ανοίγω τους αύλακας εις τον κόσμον· καθότι υπάρχει ελπίς να δεχθούν τον λόγον ψυχαί καθαραί και εις εμέ να γίνη ωφέλεια ο μισθός της αγάπης. Λοιπόν ακούσατέ μου τους λόγους, χαρίσατέ μου τας ακοάς...». 
Η ζωή του και η διδασκαλία του είναι μια ορθόδοξη εμπειρική θεολογία.

Από πνευματικήν υπακοήν εις τον άγιον αυτόν Γέροντα, τον παππούν μας, οφείλομεν να εκτελούμεν τις συμβουλές του, δια να συνεχίζεται και σήμερα η νηπτική και ησυχαστική παράδοσις εις το Άγιον Όρος και να ευαρεστήται και η Υπεραγία Θεοτόκος, της οποίας το περιβόλι ως ανάξιοι κατοικούμεν.

Να έχωμεν την ευχήν του μακαριστού Γέροντος Ιωσήφ.

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Αποφθέγματα

Πρόσεχε να μήν κατακρίνεις. Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα. Αλλ' όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή. Συ όμως, τότε μή χάνεις την προθυμία σου, άλλα φώναζε διαρκώς την ευχή με βία, με το ζόρι, με πόνο πολύ. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς. Και σαν να ατενίζεις νοερά τον Χριστό να του λέγεις: «Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου». Και υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλι η χαρά. Όμως και πάλι ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα. Αλλά και πάλιν αγώνας, νίκη, ευχαριστία. Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός.

Φάρμακα εἷναι οἱ πειρασμοί καί βότανα ἰατρικά, ὅπου θεραπεύουν τά φανερά πάθη καί τές ἀόρατες πληγές μας. Ἔχε λοιπόν ὑπομονήν διά νά κερδίζῃς καθ’ ἑκάστην καί νά ταμιεύῃς μσθόν καί ἀνάπαυσιν καί χαράν εἰς τήν οὐράνιον Βασιλείαν. Διότι ἔρχεται νύξ, ἡ τοῦ θανάτου, καί οὐδείς πλέον δύναται ἐργάζεσθαι. Διά τοῦτο σπεύσον. Ὀλίγος ὁ καιρός.

Η ζωή του ανθρώπου, παιδί μου, είναι θλίψη, διότι είναι στην εξορία. Μή ζητείς τελεία ανάπαυση. Ο Χριστός μας σήκωσε το Σταυρό, και μείς θα σηκώσουμε. Όλες τις θλίψεις, εάν τις απομένουμε, βρίσκομε Χάρη παρά Κυρίου. Γι’ αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να δοκιμάζει το ζήλο και την αγάπη, που έχουμε προς αυτόν. Γι’ αυτό χρειάζεται υπομονή. Χωρίς υπομονή δεν γίνεται ο άνθρωπος πρακτικός, δεν μαθαίνει τα πνευματικά, δεν φθάνει σε μέτρα Αρετής και τελειώσεως.

Ταπείνωσις εἷναι νά σφάλλῃ ὁ ἄλλος καί, πρίν προλάβῃ αὐτός νά ζητήσῃ συγχώρησιν, νά τοῦ βάνωμεν ἡμεῖς μετάνοιαν, λέγοντες: Συγχώρησον, ἀδελφέ, εὐλόγησον! Μή σοῦ φαίνεται πολύ καί δύσκολον αὐτό. Εἷναι ἕνα οὐδέν ἐμπρός εἰς ἐκεῖνο ὅπου ἔκαμε πρός ἡμᾶς ὁ Δεσπότης Χριστός. Ἐνώπιον τῶν Ἀπέλων ἔσκυψε καί ἔβαλε μετάνοιαν ἀπό τοῦ ουρανοῦ εἰς τήν γῆν· Θεός πρός ανθρώπους! Καί σύ κάμεις τόν κόσμον ἄνω κάτω διά νά μήν εἰπῆς ἕνα «εὐλόγησον»! Ποῦ λοιπόν ἡ ταπείνωσις;

Παραιτήσου από το δικό σου θέλημα, για να βρεις ειρήνη ψυχής. Γιατί το θέλημα του ανθρώπου, έχει γίνει χάλκινο τείχος και εμποδίζει το φωτισμό και την ειρήνη.

Τίποτε άλλο δε μισεί τόσο ο Θεός, όσο την παράνομη ηδονική ακαθαρσία του σώματος.

Ἐσύ νομίζεις ὅτι δέν ἔφθασεν ἡ φωνή σου εἰς τούς Ἁγίους, εἰς τήν Παναγίαν μας, εἰς τόν Χριστόν. Μά, προτοῦ ἐσύ φωνάξης, οἱ Ἅγιοι ἔσπευσαν εἰς βοήθειαν σου γνωρίζοντες ὅτι θά τούς ἐπικαλεσθῇς καί θά ζητήσῇς τήν ἐκ Θεοῦ προστασίαν τους. Ὅμως ἐσύ μή βλέπων πέραν αὑτῶν ὅπου φαίνονται καί μή γνωρίζων τό πῶς ὁ Θεός κυβερνᾶ τόν κόσμον θέλεις εὐθύς ὡς ἀστραπή νά γίνεται τό αἴτημά σου. Ὅμως δέν εἷναι ἔτσι. Ὁ Κύριος ζητεῖ τήν ὑπομονήν. Θέλει νά δείξεις τήν πίστην σου. Δέν εἷναι μόνη ἡ προσευχή ὅπου νά λέγη κανείς ὡσάν παπαγάλος…

Δεν υπάρχει άλλη θυσία τόσο ευώδης προς το Θεό, όσο η αγνότητα του σώματος.

Ο ζητών Χάριν παρά Θεού, 
οφείλει να υπομένη 
τους πειρασμούς 
και τες θλίψεις 
εξ οιουδήποτε 
τρόπου μας έλθουν.
Δεν υπομένεις τους πειρασμούς;
Μηδέ Χάριν να ζητής.
Δεν θα σοι δοθή ποτέ.
Η Χάρις δίδεται πάντοτε, 
κατ’ αναλογίαν των πειρασμών.
Υπόμεινον, διά να λάβης…

Προς το παρόν μένω σε μία σπηλιά. Έχω θαυμάσια ησυχία. Είμαι ο ευτυχέστερος των ανθρώπων, διότι ζω αμέριμνος και απολαμβάνω το μέλι της ησυχίας χωρίς καμιά διακοπή. Και μόλις για λίγο αναχωρήσει η Χάρη, έρχεται ως άλλη Χάρη η ησυχία και με υποθάλπει στους κόλπους της. Έτσι φαίνονται μικρότερες οι οδύνες και οι λύπες της πονηρής και μοχθηρής βιοτής. Πάντα ανακατεμένα έρχονται οι λύπες και οι χαρές στην παρούσα ζωή μέχρι τελευταίας πνοής.

Πρέπει νά γίνῃς γενναιότερος. Νά παραταχθῇς στῆθος πρός στῆθος πρός αὐτούς τούς ἀσάρκους. Μήν τούς φοβῆσαι. Ἐσύ δέν βλέπεις με κάθε εἐχήν, ὅπου λέγεις, πόσοι πίπτουν, πόσοι στρέφουν τά νῶτα. Σύ μόνον βλέπεις ποσόν ἐσύ πληγώνεσαι. Ἀλλά καί αὐτοί δέρνονται. Καί αὐτοί φεύγουν. Εἰς κάθε ὑπομονήν, ὅπου κάμνομεν, φεύγουν ἁλματωδῶς, καί είς κάθε εὐχήν πληγώνονται σοβαρῶς. Λοιπόν μή θέλῃς ἐν καιρῷ πολέμου νά ρίπτῃς ἐσύ σφαῖρες καί βόλια καί αύτοί νά σοῦ ρίχνουν λουκούμια καί σοκολάτες.

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής.

Βιντεο/αφιέρωμα για τον Άγιο Γέροντα Ιωσήφ 

Βίντεο: Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Πειραϊκής Εκκλησίας αφιέρωσε 29 εκπομπές στην ανάγνωση του βιβλίου «Έκφραση Μοναχικής Εμπειρίας» του μακαριστού γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή. Προβολή πλήρους playlist (29 βίντεο)

Δεκαεννέα ετών ήμουν, ενθυμούμαι, όταν επήρα τον δρόμον δια το Περιβόλι της Παναγίας μας, το Άγιον Όρος. Τον δρόμον αυτόν προς τον Μοναχικόν βίον μου τον υπέδειξεν η ενάρετος και φιλομόναχος μητέρα μου - νυν Μοναχή Θεοφανώ.

Εις τα πρώτα έτη της δυστυχίας της Κατοχής, όταν είχα διακόψει χάριν εργασίας το Γυμνάσιον, ήλθε σε μίαν από τις δύο εκκλησίες των Παλαιοημερολογιτών εις τον Βόλον ένας ιερομόναχος Αγιορείτης ως εφημέριος. Αυτός ήτον καλογέρι του Γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστού, καθώς τον έλεγεν. Αυτός ο Αγιορείτης ιερομόναχος εστάθηκε δι' εμένα εκείνον τον καιρόν πολύτιμος σύμβουλος και βοηθός εις την πνευματικήν μου πορείαν. Τον έκαμα Πνευματικόν και με τις διηγήσεις του και τις συμβουλές του εις ολίγον καιρόν άρχισα να αισθάνωμαι την καρδίαν μου να ξεμακραίνη από τον κόσμον και να προσκολλάται προς το Άγιον Όρος. Μάλιστα, όταν μου ωμιλούσε δια την ζωήν του Γέροντος Ιωσήφ, κάτι εφλέγετο μέσα μου, και διάπυρος εγένετο η ευχή και ο πόθος μου, πότε να τον γνωρίσω. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης) 

Το διαβάζετε ή το κατεβάζετε εδώ: 
[PDF] Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας

Έκφρασις μοναχικής εμπειρίας
Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού

«Δεν είχε σπουδάσει ο Γέροντας θεολογίαν. Όμως εθεολόγει με πολλήν βαθύτητα. Γράφει εις μίαν από τις επιστολές του’ ‘ο αληθής Μοναχός, όταν εν τη υπακοή και τη ησυχία καθαρίση τας αισθήσεις και γαληνιάση ο νούς και καθαρισθή η καρδία του, τότε λαμβάνει χάριν και φωτισμόν γνώσεως και γίνεται όλος φως, όλος νούς, όλος διάυγεια.. Και αρπάζεται ο νούς εις την θεωρίαν, και γίνεται σύγκρασις, και μετουσιούται ο άνθρωπος, και γίνεται ένα με τον Θεόν, ώστε να μη γνωρίζη ή να χωρίζη τον εαυτόν του καθώς ο σίδηρος εις το πύρ όταν ανάψη και αφομοιωθή εις το πύρ’.  

Από τα λόγια του αυτά φαίνεται ότι ο θείος γνόφος, τον οποίον καταυγάζει το άκτιστον φως, δεν του ήτο άγνωστος και απρόσιτος περιοχή, αλλά τον εγνώριζεν ως χώρον και τρόπον παρουσίας του Θεού’ ως μυστήριον απορρητον, ως φώς υπέρλαμπρον και υπερφανέστατον».

Γέροντος Ιωσήφ
Εκδόσεις Ι.Μ. Φιλοθέου, Άγιον Όρος

Βίντεο: Ρώσοι προσκυνητές στο κελλί και το εκκλησάκι του οσίου γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή, στις σπηλιές της Αγίας Άννας στο Αγιονόρος χώροι αλλεπάλληλων Θεοφανειών τόποι που μαρτυρούν σιωπηλά την ύπαρξη του Αναστημένου Χριστού.


Εσπερίδα αφιερωμένη στον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή

Τετάρτη 1η Ιουνίου 2016 στο πλαίσιο των ΚΒ' Παυλείων διοργανώθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας εσπερίδα στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο Βεροίας αφιερωμένη στον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή στη σειρά των Σ’υγχρονων μορφών της Εκκλησίας. www.diakonima.gr

Στην αρχή εψάλησαν βυζαντινοί ύμνοι από χορό ιεροψαλτών υπό τη διεύθυνση τουπρωτοψάλτη Ιωάννη Χασανίδη και στη συνέχεια απηύθυνε χαιρετισμό ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων. Ακολούθησαν οι εισηγήσεις:

α) «Οἱ βασικές ἀρχές τῆς μοναχικῆς ἀσκήσεως κατά τή διδασκαλία τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ βάσει τῶν προφορικῶν παραδόσεων τῶν μαθητῶν του», από τον Σεβ. Μητροπολίτη Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιο, β) «Ὁ Γερών Ἰωσήφ ὁ Βατοπαιδινός ὡς ὑποτακτικός τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ»,από τον Ἀρχιμ. Ἐφραίμ Καθηγούμενο Ι.Μ. Βατοπαιδίου,
γ) «Κοινά στοιχεῖα τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ Ἡσυχαστού καί Γέροντος Αἰμιλιανού γιά τή νοερά προσευχή», από τον Ἀρχιμ. Ἐλισσαίο Καθηγούμενς Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας και δ) «Τό αὐστηρό καί τό φιλόστοργο τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ», από τον Ἀρχιμανδρίτη τοῦ Οἰκ. Θρόνου Χρυσόστομο Παπαδάκη, – Ἱεροκήρυκα Ι.Μ. Βεροίας. Στο διάλλειμα προβλήθηκε ένα απόσπασμα από τον Γέροντα Εφραίμ – υποτακτικό του Γέροντος Ιωσήφ, ο οποίος περιγράφει πως έζησε την κοίμηση του Γέροντος.

Η μαγνητοσκόπηση έγινε στην Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου Αριζόνας κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος και συνεργατών του στις ΗΠΑ. Έχουν καταγραφεί σπάνιες περιγραφές από τους πνευματικούς αγώνες του Γέροντος Εφραίμ που θα δημοσιοποιηθούν εν καιρώ ευθέτω. Την εκδήλωση παρουσίασε με επιτυχία ο αρχιμ. Ιερεμίας Γεωργαλής

Ο χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου: Ἔχουν περάσει ἤδη ἀρκετά χρόνια ἀπό τότε πού ἡ Ἱερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας ἀποφάσισε νά προβάλλει στό πλαίσιο τῶν Παυλείων, τῶν καθιερωμένων ἐτησίων ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων πρός τιμήν τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν καί ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, σύγχρονες μορφές τῆς Ἐκκλησίας μας, πατέρες πνευματοφόρους πού μέ τή ζωή, μέ τόν λόγο καί μέ τή σιωπή τους ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ σπόρος πού ἔσπειρε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν Ἑλλάδα καί πότισαν μέ τό αἷμα τους, μέ τούς ἀσκητικούς τους πόνους, μέ τά δάκρυα καί τούς ἱδρῶτες τους χιλιάδες μαρτύρων, ἁγίων, ἱεραρχῶν, πατέρων καί ἀσκητῶν, συνεχίζει καί στίς ἡμέρες μας νά ἀποδίδει μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καρπούς πνευματικούς καί νά ἀναδεικνύει ἁγίους οἱ ὁποῖοι μέ τήν προσευχή τους καί μέ τήν παρουσία τους στηρίζουν τόν κόσμο καί παρηγοροῦν τίς ψυχές μας.

Στήν ἱερή αὐτή χορεία τῶν φίλων τοῦ Θεοῦ στούς ὁποίους ἀφιερώσαμε τίς ὀκτώ Ἡμερίδες πού διοργάνωσε καί πραγματοποίησε ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας, θελήσαμε νά προσθέσουμε ἕνα ἀκόμη ἐπίλεκτο μέλος. Ἐπίλεκτο ὄχι κατά τή δική μας ταπεινή κρίση, ἀλλά κατά τή συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, κατά τή συνείδηση τῶν πιό ἀσκητικῶν πατέρων τῆς Ἀθωνικῆς ἐρήμου οἱ ὁποῖοι μαρτυροῦν γιά τόν ὑψιπέτη ἀετό πού φώλιαζε στούς ἀπόκρημνους βράχους τῆς Μικρῆς Ἁγίας Ἄννης, γιά τόν ἔνσαρκο ἄγγελο πού φτερούγιζε ἀνάμεσα στίς καλύβες τῆς Νέας Σκήτης, γιά τόν ἀκαταπόνητο ἐργάτη τῆς ἡσυχίας καί τῆς νοερᾶς προσευχῆς.

Καί αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τόν μακαριστό Γέροντα Ἰωσήφ τόν Ἡσυχαστή, τήν ἁγιασμένη αὐτή μορφή πού ἔζησε μεταξύ οὐρανοῦ καί γῆς χάρη στήν ὑπακοή καί τήν ὑπομονή του καί κατέστη ἀπλανής ὁδηγός πολλῶν ψυχῶν πρός τόν οὐρανό μέ τήν πλούσια χάρη πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό.

«Τελειωθείς ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσεν χρόνους μακρούς, ἀρεστή γάρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχή αὐτοῦ», θά μποροῦσε νά ἐπαναλάβει κανείς τούς λόγους τοῦ σοφοῦ Σειράχ γιά τόν μακαριστό Γέροντα Ἰωσήφ τόν Ἡσυχαστή, πού ὁ Θεός κάλεσε τό 1959, σέ ἡλικία μόλις 61 ἐτῶν στόν οὐρανό. Τόν κάλεσε γιά νά ἀπολαύσει τήν πληρότητα τῆς ἡδονῆς τῶν καθορώντων τό ἄρρητο κάλλος τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου, τό ὁποῖο τόσο ἀγάπησε ἀπό τῆς νεότητός του καί στό φῶς τοῦ ὁποίου ἀξιώθηκε νά ζήσει καί ἐν σώματι στήν ἡσυχία καί τήν ἔνθεη σιωπή τῆς Ἁγιορειτικῆς ἐρήμου.

Ἐάν ὁ μοναχισμός ὀνομάζεται καί εἶναι φιλόσοφος βίος, ἡ πνευματική ἡσυχία τήν ὁποία ἔζησε ὁ μακαριστός Γέρων Ἰωσήφ εἶναι ὁ κατ᾽ ἐξοχήν φιλόσοφος βίος. Διότι ὁ ἡσυχαστής ζεῖ «μόνος μόνῳ Θεῷ» καί ἐντρυφᾶ νυχθημερόν «εἰς τό μυστήριον τοῦ Θεοῦ καί πατρός καί τοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ εἰσιν πάντες οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι». Ἐντρυφᾶ, δηλαδή, εἰς τήν ὄντως Σοφία, τήν ἀληθῆ καί ὑπέρτατη Σοφία, εἰς τόν ἴδιο τόν Θεό, καί κοινωνεῖ αὐτῆς τῆς θείας Σοφίας καί τέρπεται ἐξ αὐτῆς, ὥστε νά θεωρεῖ σκύβαλα τούς θησαυρούς τοῦ παρόντος κόσμου ἐν συγκρίσει μέ τό «βάθος τοῦ πλούτου καί τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ».

Καί δέν γίνεται μέ τόν τρόπο αὐτό μόνο φιλόσοφος ἀλλά καί φίλος τοῦ Θεοῦ, καθώς δέν ἀγαπᾶ μόνον ἐκεῖνος τόν Θεό ἀλλά καί ἀγαπᾶται ὑπό τοῦ Θεοῦ ὡς τηρῶν τίς ἐντολές του κατά τήν διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου: «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δέ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπό τοῦ πατρός μου, κἀγώ ἀγαπήσω αὐτόν καί ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν».

Αὐτή τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέχθηκε καί ὁ μακαριστός Γέρων Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος τόσο ἀγαπήθηκε ἀπό τόν Θεό, ὥστε ἐνεφάνισε αὐτῷ ἑαυτόν γιά νά τόν καλέσει στήν στενή καί τεθλιμμένη ἀλλ᾽ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωή ὁδό τῆς μοναχικῆς καί ἰσαγγέλου πολιτείας.
Ἀφηγεῖται ὁ ἴδιος ὁ μακαριστός Γέροντας: «Ἕνα βράδυ εἶδα εἰς τόν ὕπνο μου ὅτι περνοῦσα ἔξω ἀπό τά ἀνάκτορα καί ἀμέσως μέ ἐπῆραν δύο ἀξιωματικοί τῆς ἀνακτορικῆς φρουρᾶς καί μέ ἀνέβασαν εἰς τό παλάτι. Δέν ἐκατάλαβα τόν λόγον καί διά τοῦτο διαμαρτυρήθηκα. Τότε μοῦ ἀποκρίθηκαν μέ καλωσύνη νά μή φοβοῦμαι, ἀλλά νά ἀνέβω, διατί εἶναι θέλημα τοῦ Βασιλέως. Ἀνεβήκαμε σέ ἕνα πολύ ὑπέροχον ἀνάκτορον, ἀνώτερον ἀπό κάθε ἐπίγειον, μοῦ ἐφόρεσαν μιά ὁλόλευκη καί πολύτιμη στολή καί μοῦ εἶπαν «ἀπό ἐδῶ καί ἐμπρός θά ὑπηρετεῖς ἐδῶ». Καί μετά μέ ἐπῆγαν νά προσκυνήσω τόν Βασιλέα.

Ξύπνησα ἀμέσως καί αὐτά πού εἶδα καί ἄκουσα χαράχθηκαν τόσο πολύ μέσα μου, ὥστε δέν μποροῦσα νά κάνω ἤ νά σκεφθῶ τίποτε ἄλλο … Ὅλη μου ἡ κατάσταση ἐσωτερικά καί ἐξωτερικά ἄλλαξε». Ἔτσι πῆρε τήν ἀπόφαση καί ἔφυγε γιά τό Ἅγιο Ὄρος.

Σέ αὐτή τήν ἀπόφαση, σέ αὐτόν τόν σταθμό τῆς ζωῆς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἰωσήφ, πού ἦταν σταθμός στήν πορεία του πρός τόν οὐρανό, θά σταματήσω καί ἐγώ, γιατί οἱ ἐκλεκτοί ὁμιλητές μας θά μᾶς ποῦν πολλά καί θά σκιαγραφήσουν μέσα ἀπό τίς εἰσηγήσεις τους, μέ τή γνώση καί τήν ἐμπειρία τους, τήν ἱερή μορφή του καί τή ζωή του στό στενό σπήλαιο τῆς Ἀθωνικῆς πολιτείας ἀπό ὅπου ἀπολάμβανε ἐν σώματι τήν εὐρυχωρία τοῦ οὐρανοῦ.

Γι᾽ αὐτό καί θά ἤθελα νά τούς εὐχαριστήσω ὅλους ἀπό καρδίας γιά τήν ἀνταπόκρισή τους στήν πρόσκληση τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως καί τήν καλωσύνη τους νά ὑποβληθοῦν στόν κόπο τοῦ ταξιδίου προκειμένου νά εἶναι σήμερα μαζί μας, στήν πρώτη Ἡμερίδα τῶν ΚΒ´ Παυλείων, τά ὁποῖα ἔχουν ὡς θέμα τή σχέση τοῦ ἀποστόλου Παύλου μέ τούς φιλοσόφους μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως 2400 ἐτῶν ἀπό τή γέννηση τοῦ Ἀριστοτέλη, γιά νά μᾶς μιλήσουν γιά ἕναν ἀληθινό φιλόσοφο, γιά μία ὑπέροχη σύγχρονη μορφή τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Γέροντα Ἰωσήφ τόν Ἡσυχαστή, γιά τούς πνευματικούς ἀγῶνες καί τήν ὁσιότητα τοῦ ὁποίου ἄκουσα γιά πρώτη φορά πρό πολλῶν ἐτῶν, ὅταν μαθητής τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς ἐπισκέφθηκα τήν Ἁγιορειτική ἔρημο καί συνεδέθην πνευματικά μέ τήν Ἱερά Σκήτη τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, στήν ὁποία εἶχε ἐγκαταβιώσει γιά ἀρκετά χρόνια καί ὁ μακαριστός Γέρων Ἰωσήφ.

Καλωσορίζω, λοιπόν, καί εὐχαριστῶ θερμά τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λεμεσοῦ κύριο Ἀθανάσιο, τόν πανοσιολογιώτατο καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπεδίου, ἀρχιμανδρίτη π. Ἐφραίμ, πνευματικούς ἐγγόνους καί τούς δύο τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἰωσήφ, τόν πανοσιολογιώτατο καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας, ἀρχιμανδρίτη π. Ἐλισσαῖο, καί τόν πανοσιολογιώτατο ἀρχιμανδρίτη π. Χρυσόστομο Παπαδάκη, ἱεροκήρυκα, καί παρακαλῶ τόν Σεβασμιώτατο Ἅγιο Λεμεσοῦ νά ἔρθει στό βῆμα καί νά λάβει τόν λόγο.

Δείτε το βίντεο:



Βιβλιογραφία:
• Διήγηση του π. Πορφυρίου Σιμωνοπετρίτου, νυν ηγουμένου της σκήτης της Βεροίας. Ο τίτλος είναι του αντιγραφέως (misha), ερανισθείς από ποίημα τού Μιχάλη Κατσαρού.
• Εκ της εκδόσεως: Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής, έργον Ι. Μ. Καρακάλλου Αγίου Όρους, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη. Τὸ παρὸν φυλλάδιον εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ εὐρυτέραν ἐργασίαν περὶ τοῦ Γέροντος Ἰωσὴφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ. Διανέμεται δωρεάν, τὴν δὲ δαπάνην ἀνέλαβε ἡ φιλόθεος προαίρεσις τοῦ ἀδελφοῦ Γεωργίου εἰς τὸν ὁποῖον ἀναλογεῖ καὶ ὁ μισθὸς ἀπὸ τὴν ὠφέλειαν ποὺ θὰ πρόκυψη ἐκ τῆς ἀναγνώσεως. nektar.gr
• Τα Βίντεο από το www.youtube.com, την εταιρεία της Google.
• In English Elder Joseph the Hesychast (βλ. παρακάτω)
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Περισσότερα: Άγιον Όρος


Δείτε την ταινίαΙωσήφ ο Ησυχαστής που πήρε 5 βραβεία στο φεστιβάλ του Λονδίνου

9 επιστολές του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή
από το βιβλίο «Έκφραση Μοναχικής Εμπειρίας»






Βίντεο: Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός μιλά για την υπόσχεση του γέροντά του Ιωσήφ του ησυχαστή και περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο η συνοδεία του πήγε στην Ιερά Μονή του Βατοπαιδίου.


Some Teachings of Elder Joseph the Hesychast 
about the Mother of God - By Elder Joseph the Hesychast


- Our Panagia hastens everywhere. She bestows her grace abundantly upon anyone who fervently cries out to her. She is a mediatress to Christ for everyone, because she was deemed worthy to give birth to the Lord and to become the Mother of God. She carries Him in her arms and continuously entreats Him. Since we sinners do not have the boldness to run directly to God from the start, we cry out to His Mother. She regenerates us; she intercedes; she anticipates all our afflictions. She is our protectress and helper, more honorable than all the angels, beyond compare more glorious than the Cherubim and Seraphim, second in rank only to the Holy Trinity. Oh, but she is so good, so sweet, that you want to embrace her at every moment and obtain consoling grace. The more you love, the more you are loved.

- When the Divine Liturgy is being celebrated, our sweet Mother gives the Baby, Who is sacrificed for us. And when we commune worthily, through prior fasting, voluntary vigil, and compunctious prayer, we eat the Body of Jesus and the Blood that He received from the Most Immaculate Blood of the Panagia. What is more, in eating the Body of Christ, we ever suckle the milk of the Panagia, whereupon what happens to us? We become genuine children of the Panagia, brethren of Christ, and sons and children of God by Grace. And when we mysteriously contain Christ in our souls and bodies “inessentially” [not in essence, but by Grace] — because He is indivisibly with the Father —, we also have the Father together with the Holy Spirit!

This is the extraordinary kinship we have received from our sweet Mother and Panagia!

Do you see what gift our sweet Mother has vouchsafed us? Do you see how much we ought to love her? This is why we must unceasingly draw near and frequently receive her divine breast to suckle as her innocent children. Every time we are going to commune, we should noetically receive her breast to suckle, and the sweet little Jesus in her arms yields to us and permits us. He is not jealous of the profuse distribution by His Mother, but rather rejoices and invites us: Wrap yourselves as babes in our Mother’s dress and be filled with chastity by the Divine and virginal body. Become fragrant from her! I know of nothing else that pleases the Panagia so much as chastity. May whosoever wishes to acquire her great love take care to purify himself, and she will always take tender care of him and grant him every heavenly thing.

- I cannot describe to you how much our Panagia likes chastity and purity. Since she is the only pure Virgin, she wants and loves everyone to be like that. As soon as we cry out to her she rushes to our help. You don’t even finish saying, “All Holy Theotokos, help me!” and at once, like lightning, she shines through the nous and fills the heart with illumination. She draws the nous to prayer and the heart to love. Many times the entire night passes in tears and sweet cries, singing praises to her and especially to Him Whom she carried.

- Embrace in your arms the icon of the Panagia as if she were alive, as you embraced your dear mother when you were little. Tell her all your pain, wet her icon with your pure tears, then you will derive consistent consolation. She will intercede with her Son, Who is so good, Who loves the good, has mercy on the bad, and forgives repenting sinners. He will open the noetic eyes of your soul and fill your heart with love and divine eros. And then your eyes will become two fountains of tears.

- All the saints wrote many praises to our Panagia. But I, the poor one, have found no words more elegant or sweet to describe her, than to cry out to her at every moment: "My dear Mother! My dear, sweet Mother! When my soul departs may it come into your hands, and through them may it be given to its Creator, your Only-begotten Son."

From the Letters of Elder Joseph the Hesychast

A Letter of Elder Joseph the Hesychast to a Seminarian 
of Holy Cross School of Theology in Brookline


To John,
student of the Theological School
Holy Cross, Brookline of Boston
Mount Athos, on 06/05/1959.

To my beloved John,

I pray you have long health and illumination from God, that His good Spirit may open your nous, just as He sent to His holy disciples.

Well, good son, fear God and do His commandments and all will be accomplished.

I received your letter today and saw what you enclosed, and I rejoiced greatly that you asked for nourishment for your soul. Hurry therefore, my good child, and first of all say the Prayer. Remember the name of God, that God may also remember you in times of temptation.

Whatever you do in your mind and thoughts, say at every moment: "John, take care for God sees you; He is present, He is next to you. He sees everything and beyond; do not allow yourself to entirely forget Him in anything. You are a worm next to Him, an ant."

For God is a God of many eyes, from which He sees everything. Before your mind moves to form a thought, God knows it. Why, therefore, do you not see it? The vision of God is the knowledge of God.

Therefore, when you don't sin, don't deceive, don't condemn, don't scheme against your neighbor, then you have fear of God. Then you are wise and understand God, and so as not to sadden Him you do not sin. This also is the vision of God, and God, Who sees all things, will cover you from the traps of Satan.

Behold the way in which you should protect yourself, my beloved son, from the traps of Satan. This suffices for the moment. I pray for you.

The humble Fr. Joseph

Περισσότερα: Άγιον Όρος


Σχετικά θέματα: