Έρευνα, Σοφία Ντρέκου Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)
Όπως δεν υπήρχε πόλεμος,
δεν υπήρχε αντίσταση.
Όπως δεν υπήρχαν μάχες,
δεν υπήρχαν θυσίες.
ακόμα και προδοσίες.
Όμως υπήρχαν ιδεολογίες
ακόμα και του κενού.
Τότε ο λαός μας έμαθε
τι σημαίνει.*
Μία γενοκτονία υπάρχει, όχι επειδή υπάρχει, επειδή αναγνωρίζεται. Κατά συνέπεια, οι γενοκτονίες υπάρχουν μόνο μετά το 1948. Aυτό είναι το Διεθνές Δίκαιο. Το Διεθνές Δίκαιο έχει αποκτήσει εργαλεία που του επιτρέπουν να καταπολεμήσει τις γενοκτονίες.
Όμως αυτά τα εργαλεία δεν τα εφοδιάζει με ζητήματα που προϋπάρχουν και εμφανίζονται πριν από τη λεγόμενη γενοκτονία η οποία αναλύεται σε οχτώ φάσεις, όπως λέει και ο ειδικός Stanton. Σε αυτή τη φάση έχουμε την πόλωση. Θα εξηγήσω βέβαια το πλαίσιο για να καταλάβετε πώς εμφανίζεται με το βιβλίο της ιστορίας.
Η ιδέα είναι ότι δεν μπορείτε να κάνετε μία γενοκτονία ex nihilo ούτε με tabula rasa. Δεν γίνεται αυτό, σας χρειάζεται ένα υπόβαθρο. Για να δημιουργήσετε λοιπόν αυτό το υπόβαθρο, προετοιμάζετε το έδαφος. Το έδαφος έχει προετοιμαστεί εδώ, έχει προετοιμαστεί στα πανεπιστήμια. Όχι σε όλα, όχι με τον ίδιο τρόπο, άλλωστε το δίκτυο υπάρχει. Μετά ποια είναι η επόμενη φάση; Είναι η εφαρμογή της πόλωσης που έχει γίνει. Η εφαρμογή, εδώ αναφέρομαι συγκεκριμένα στο βιβλίο της ιστορίας, είναι στην ουσία μια νέα μορφή παιδομαζώματος. Δηλαδή εσείς όλοι έχετε παιδιά αλλά δεν αντιλαμβάνεστε πόσο κινδυνεύετε και θα μου πείτε: γιατί να κάνουμε πόλεμο; Δεν υπάρχει λόγος να κάνετε τίποτα.
Είναι πράγματα που τα γνωρίζουμε μόνο εκ των υστέρων. Ποιος ήξερε ότι θα γίνει κάτι ακριβώς το ’15, το ’18, το ’22, το ’23, το ’55, το ’64, το ’74; Το πρόβλημα με αυτές τις ημερομηνίες είναι ότι υπάρχουν, θέλετε δεν θέλετε, θέλετε δεν θέλουν. Υπάρχουν και θα υπάρξουν κι άλλες. Και αν δεν είστε προετοιμασμένοι, γιατί δεν έχετε ασχοληθεί με το θέμα, θα είστε επιπλέον συνεργάτες της επόμενης ύπαρξης.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν είστε εφοδιασμένοι με ένα εργαλείο αντίστασης εφόσον αυτό το εργαλείο σάς το έχουν αφαιρέσει. Τώρα πια το μόνο εργαλείο είναι το βιβλίο της ιστορίας. Το βιβλίο της ιστορίας, όμως ποιας ιστορίας; Της ιστορίας της γενοκτονίας της μνήμης ! Αυτή είναι η νέα απόπειρα που γίνεται τώρα. Δεν είναι πια μια γενοκτονία με θύματα που βλέπουμε.
Για όσους από μας που ασχολούνται πραγματικά με γενοκτονίες, το πρόβλημά μας ξέρετε ποιο είναι; Είναι ότι δεν φαίνονται οι γενοκτονίες. Όλο το σύστημα χρησιμοποιεί το αδρανειακό σύστημα που έχουμε όλοι μας, το οποίο είναι ότι στην ουσία πιστεύουμε ότι δεν γίνεται.
Στο ολοκαύτωμα είναι πολλοί που καταλάβαιναν ότι γινόταν κάτι, προσπαθούσαν να το εξηγήσουν σε άλλους μα δεν το κατανοούσαν, όχι επειδή δεν ήταν έξυπνοι, επειδή δεν το είχαν επινοήσει. Γιατί η επινόηση πρέπει να έρθει πριν την κατανόηση, αλλιώς δεν έρχεται ποτέ η κατανόηση. Εδώ πρέπει να επινοήσετε ότι αυτό το βιβλίο της ιστορίας είναι ένα δογματικό εργαλείο που χτυπάει το σύστημά σας, έτσι ώστε να μην εμφανιστεί οποιαδήποτε αντίσταση από εσάς γιατί θα λειτουργείτε με αυτό το δόγμα, θα σκέφτεστε με αυτό το βιβλίο.
Από τους Μάρτυρες και τους Ήρωες του Ολοκαυτώματος, στα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας - Video by N. Lygeros
Βέβαια, εδώ έκαναν πάλι το ίδιο λάθος που ευτυχώς μας έτυχε και στην Κύπρο. Θεώρησαν ότι όλοι εμείς εδώ είμαστε ηλίθιοι. Και ότι στη συνέχεια ό,τι και να μας δώσουν δεν θα υπάρχει καμία αντίσταση από μας. Με το σχέδιο που πρότειναν στην Κύπρο, θεώρησαν ότι ψυχολογικά οι Κύπριοι ήταν ετοιμασμένοι να δεχτούν ό,τι να ’ναι.
Εδώ ψυχολογικά οι Έλληνες είναι ετοιμασμένοι να δεχτούν ό,τι να ’ναι για την ιστορία τους. Δηλαδή έχουμε ξεπεράσει το σύστημα της διπλωματίας που λέει δεν πρέπει να αναφερθούμε στο casus beli, δεν πρέπει να φαίνεται ότι έχουμε προβλήματα, ούτε στο Αιγαίο, ούτε στην Κύπρο, ούτε στη Θράκη. Αυτό είναι που λέει η διπλωματία. Η διπλωματία όμως διαγράφεται όταν δεν καταγράφεται.
Η γενοκτονία δεν είναι απλώς μια εξόντωση, δεν είναι απλώς ένα έγκλημα, είναι ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας, είναι και ένα έγκλημα πολέμου σε μερικές φάσεις, όχι όμως εδώ. Εδώ τώρα για πρώτη φορά έχουμε μια μεταμοντέρνα έννοια, έχουμε ένα έγκλημα ειρήνης. Το καταλαβαίνετε αυτό; Δηλαδή ενώ τώρα βρισκόμαστε μέσα στην απόλυτη ειρήνη, θεωρούμε ότι δεν υπάρχει λόγος να αντισταθούμε. Έχετε ξανασκεφτεί αυτόν τον προβληματισμό πολεμολογικά; Σε ποια περίοδο προετοιμάζουμε τον πόλεμο; Σε περίοδο ειρήνης. Πάντα! Άρα εδώ για να μην υπάρχει πόλεμος, για να μην υπάρχει αντίσταση, το έδαφος είναι προετοιμασμένο. Και ξέρετε στρατηγικά όταν έχετε προετοιμάσει το έδαφος ό,τι και να κάνει ο άλλος είναι ήδη τετελεσμένο, είναι ήδη δεδικασμένο, είναι δεδομένο.
Εδώ το πρόβλημα είναι ότι θεώρησαν ότι είμαστε όλοι δεδομένοι, ότι όλοι στην ουσία θα συνεργαστούμε, ότι εσείς θα είστε τα άτομα που θα διδάξουν στα παιδιά σας για να βοηθήσουν τον δάσκαλο, για λόγους παιδαγωγικούς. Μα αυτό σημαίνει λήθη! Αυτό σημαίνει να μην υπάρχετε! Θεωρούν ότι δεν θα αντισταθείτε σε αυτό το πράγμα και θα το προωθήσετε. Αυτό είναι το συνεργατικό πλαίσιο που προωθούν τώρα.
Βέβαια, το πρόβλημα είναι ότι ευτυχώς εμείς γεράσαμε κι έχουμε φάει ξύλο. Βρεθήκαμε μερικοί σήμερα στην ομιλία και γι’ αυτόν τον λόγο. Έχουμε συνειδητά αντανακλαστικά. Τα παιδιά όμως που είναι στην ΣΤ' δημοτικού ξέρετε πόσων χρονών είναι; Έχετε υπολογίσει πως όλα αυτά που γνωρίζουν είναι από εσάς και από το βιβλίο της ιστορίας; Δεν έχουν τίποτε άλλο. Όμως όταν έρχεται ένα βιβλίο ιστορίας που ανατρέπει όλα αυτά που εσείς έχετε ζήσει, που τα παιδιά σας δεν έζησαν ποτέ, τότε τι μένει να κάνουν στα παιδιά;
Tα παιδιά θα γίνουν απλώς, ξέρετε τι; Oι επόμενοι γενίτσαροι*, οι δικοί σας! Γιατί θα αντισταθούν σε αυτά που θα τους λέτε, σε αυτά που θα τους λένε οι βουλευτές, οι υπουργοί. Θα λένε ούτως ή άλλως αυτοί είναι ξεπεσμένοι, το βιβλίο της ιστορίας το εξηγεί. Αυτοί φταίνε για όλα, εμείς είμαστε αθώοι. Ναι, αλλά εδώ έχουμε μια αθωότητα που τείνει στην απλοϊκότητα και παράγει θύματα. Εσείς θα είστε τα επόμενα θύματα! Γιατί τα παιδιά σας δεν μπορεί να είναι θύματα γιατί δεν έχουν μάθει ακόμα αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσουν.
Μην ξεχνάτε το ίδιο έγινε και στην Κύπρο όπου υπάρχει ένα σύμβολο «Δεν Ξεχνώ». Πολλά παιδιά δεν ξέρουν τι σημαίνει «Δεν ξεχνώ». Ξέρουν μόνο ότι δεν πρέπει να ξεχάσουν, αλλά δεν ξέρουν σε τι αναφέρεται. Εμείς εδώ έχουμε καταντήσει να έχουμε ένα βιβλίο ιστορίας για να μας υπενθυμίζει ότι είχαμε μια ιστορία. Η ιστορία είστε εσείς. Το τίποτα. Γιατί δεν υπήρχαν οι Έλληνες. Γιατί δεν αντιστάθηκαν. Δεν ήταν ήρωες. Δεν ήταν αγωνιστές. Ε, τότε τι είμαστε; Είμαστε η κυριαρχία του τίποτα.
Ένα λαός χωρίς ιδιαίτερα στοιχεία που δεν μπορεί να επηρεάσει τίποτα. Το πρόβλημα είναι ότι εσείς τώρα πρέπει να το αποδείξετε ότι δεν είστε αυτό το τίποτα, γιατί αυτό υπονοεί το βιβλίο της ιστορίας. Και η αντίσταση σας θα είναι η αξία σας, η αξία του ελληνικού λαού. Ευχαριστώ.
Οι οκτώ φάσεις του Stanton
Η ανάλυση του Stanton έχει στόχο την εμβάθυνση της έννοιας της γενοκτονίας. Οι οκτώ φάσεις του Stanton δίνουν μία δυναμική εικόνα της γενοκτονίας και η τελευταία γίνεται πιο κατανοητή. Η ορολογία που χρησιμοποιεί είναι η εξής: Classification, Symbolization, Dehumanization, Organization, Polarization, Preperation, Extermination, Denial.
Το γενικό πλαίσιο αυτής της θεωρίας δημιουργεί συνθήκες διαχρονικότητας. Κατά κάποιο τρόπο εξηγεί ότι μία γενοκτονία δεν μπορεί να γίνει σε μία-δύο μέρες. Χρειάζεται χρόνο για να οργανωθεί, για να γίνει σύστημα. Διότι η γενοκτονία δεν είναι μόνο ένα έγκλημα μερικών δεκάδων ανθρώπων, είναι ένα συστηματικό έγκλημα, ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Επομένως, η φάση της ομαδοποίησης είναι χρονοβόρα.
Η φάση του στιγματισμού χρειάζεται ειδικές συνθήκες που προκαλούν έμμεσα το μίσος ενώ δεν υπάρχει λόγος. Με άλλα λόγια, συνεπάγεται η δημιουργία δόγματος που προετοιμάζει και τη φάση απανθρωποποίησης.
Η ιδέα των φανατικών είναι ότι τα θύματα δεν είναι άνθρωποι, μα ζώα, και έτσι έχουν κάθε δικαίωμα να τα εξοντώσουν. Η ίδια η οργάνωση της γενοκτονίας έχει όλα τα χαρακτηριστικά του σχεδιασμού μίας στρατηγικής, της συντονισμένης τακτικής και της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Η γενοκτονία δεν είναι μόνο μία πράξη πάθους, έχει μια καταστροφική δομή. Η πόλωση αναδεικνύει το πλαίσιο της φυλετικής διάκρισης μέσω του εργαλείου της προπαγάνδας και της φημολογίας. Για όλα φταίνε τα θύματα. Ενώ οι βάρβαροι πρέπει να κάνουν το καθήκον τους.
Η προετοιμασία είναι πολύ σκληρή διότι είναι η πρακτική εφαρμογή του στρατηγικού δόγματος. Σε αυτήν τη φάση συνήθως εμπλέκεται και ο κρατικός ή θεσμικός φορέας. Και εδώ παρουσιάζεται το πρακτικό σύστημα με την ανάλογη νομολογία του. Το αποκορύφωμα όλου αυτού του σχεδιασμού είναι η εξολόθρευση. Έχει τα χαρακτηριστικά της ανώνυμης μάζας. Η διάπραξη του εγκλήματος, όμως, δεν είναι τυχαία. Το έγκλημα χτυπά με βάρβαρο τρόπο κάθε κλειδωμένο στόχο.
Οι άνθρωποι δεν είναι πια άτομα, ζώα, θύματα. Είναι απλώς και μόνο στόχοι. Και η εξολόθρευση, μια αποστολή. Όποιος αντιστέκεται να την εκτελέσει είναι εναντίον του συστήματος. Η εκτέλεση των ανθρώπων στη φάση της εξολόθρευσης είναι εκτέλεση αποστολής. Δεν είναι, λοιπόν, μία αυθόρμητη κίνηση σε φάση οργής. Και δεν αφορά μόνο περιουσιακά στοιχεία. Ο στόχος είναι ο άνθρωπος. Το έργο είναι η ανθρωποκτονία. Το έγκλημα είναι εναντίον της ανθρωπότητας.
Η τελευταία φάση της ταξινόμησης του Stanton είναι η άρνηση ενοχής. Η άρνηση ενοχής είναι η φυσιολογική συνέχεια της όλης διαδικασίας. Και αυτήν τη φάση μπορούμε να την αποκαλέσουμε γενοκτονία της μνήμης.
Η αντίσταση των θυμάτων μέσω την επιζώντων προκαλεί παρενέργειες σε όλο το σύστημα. Κατά συνέπεια, το σύστημα οργανώνεται και πάλι για να μην αναγνωρίσει τα εγκλήματά του.
Η μνήμη είναι η μόνη που μπορεί να υπερβεί τον θάνατο. Και έτσι γίνεται ο επόμενος στόχος του συστήματος.
Οι οκτώ φάσεις του Stanton αποδεικνύουν ότι ο όρος «γενοκτονία» δεν μπορεί να εφαρμοστεί εκεί που θέλουμε, αλλά εκεί που πρέπει.
Συνέντευξη Ν. Λυγερός: Στρατηγική ανάλυση των γενοκτονιών (Βίντεο)
Γενοκτονίες και στρατηγική - Ν. Λυγερός
Οι γενοκτονίες ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας απαιτούν μια οργάνωση για να υλοποιήσουν μια συστηματική καταστροφή, καθώς το όρισε ο Raphael Lemkin με την επινόησή του. Αυτός ο δομικός χαρακτηρισμός, που αποτελεί από μόνος του μια στρατηγική ένδειξη, δεν χρησιμοποιείται επαρκώς από τους μαχητές της ειρήνης, που παλεύουν για την αναγνώριση των γενοκτονιών.
Οι γενοκτονίες ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας απαιτούν μια οργάνωση για να υλοποιήσουν μια συστηματική καταστροφή, καθώς το όρισε ο Raphael Lemkin με την επινόησή του. Αυτός ο δομικός χαρακτηρισμός, που αποτελεί από μόνος του μια στρατηγική ένδειξη, δεν χρησιμοποιείται επαρκώς από τους μαχητές της ειρήνης, που παλεύουν για την αναγνώριση των γενοκτονιών.
Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης στον ψυχολογικό τομέα, η αδιαφορία της κοινωνίας κι η αναποτελεσματικότητα του εθελοντισμού συμβάλλουν στη μη στρατηγική αντιμετώπιση των γενοκτονιών. Επιπλέον, ο γλωσσολογικός εκφυλισμός δεν διευκολύνει τον αγώνα. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη ειδικού λεξιλογίου αποτελεί στρατηγικό λάθος, ενώ η επινόηση της λέξης γενοκτονία από τον Lemkin έδειχνε το δρόμο, που πρέπει να ακολουθηθεί.
Οι μεμονωμένες προσπάθειες βοηθούν όχι μόνο τους γενοκτόνους αλλά και τους γενοκτόνους της μνήμης. Τα θύματα δεν υπάρχουν πια, οι επιζήσαντες δεν είναι οργανωμένοι κι οι δίκαιοι είναι σπάνιοι. Ενώ το αντίπαλο καθεστώς σε κάθε περίπτωση οργανώνεται ήδη από την τελική φάση της γενοκτονίας, καθώς ορίζεται από τον Stanton.
Ως επιζήσαντες και δίκαιοι έχουμε την τάση να χρησιμοποιούμε ένα συμβατικό λεξιλόγιο, δίχως να αντιληφθούμε ότι αυτό συμβάλλει στον αγώνα των γενοκτονιών, για να κρύψουν την αλήθεια.
Το διεθνές νομικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρο: η καταγγελία βασίζεται μόνο και μόνο πάνω στη λέξη γενοκτονία. Όλες οι άλλες είναι κοινωνικές ή πολιτιστικές, δεν έχουν, όμως, νομική ισχύ. Γι’ αυτό το λόγο δεν φοβούνται οι γενοκτόνοι να μιλήσουν για θύματα και μακελειό. Ακόμα και τα ρήματά μας παραμένουν ουδέτερα και δεν αποτελούν στρατηγικά εργαλεία. Τα θύματα μιας γενοκτονίας δεν εκτελέστηκαν, δεν δολοφονήθηκαν, αλλά γενοκτονήθηκαν.
Καμμιά άλλη λέξη δεν μπορεί να αποδώσει την πραγματικότητα της γενοκτονίας και τη βαρβαρότητά της. Είναι στρατηγικά σημαντικό να κάνουμε χρήση όλων των δυνατοτήτων του λεξιλογίου. Κι αν δεν υπάρχουν, πρέπει να τις κατασκευάσουμε.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να έχουμε στο αγωνιστικό μας οπλοστάσιο τις λέξεις: γενοκτονία, γενοκτονημένοι και το ρήμα γενοκτονώ στην παθητική και την ενεργητική διάθεση. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι φράσεις γίνονται βαρυσήμαντες με ελάχιστες λέξεις:
Όμως το πραγματικό έργο έπεται. Διότι με αυτό το λεξιλόγιο, η σκέψη μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα κι αποτελεσματικά. Έτσι μπορούμε πλέον να κατανοήσουμε βαθύτερα τους λόγους των γενοκτονιών και της ύπαρξης γενοκτονίας. Διότι στην ουσία η μελέτη των γενοκτονιών είναι: γενοκτονώ, άρα υπάρχω.
Με αυτούς που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο έχουμε να κάνουμε στον αγώνα των γενοκτονιών. Δεν φοβούνται μόνο για την ποινικοποίηση και τις επιπτώσεις της, αλλά για την ίδια τους την ύπαρξη, διότι αγγίζουμε τα θεμέλια του κράτους και για αυτό είναι τόσο φανατικοί εναντίον των γενοκτονημένων.
Π.χ. Οι Αρμένιοι γενοκτονήθηκαν από τους Τούρκους.
Οι Εβραίοι ως γενοκτονημένοι των Ναζί.
Οι Πόντιοι δεν πέθαιναν στο κρύο, γενοκτονήθηκαν.
Οι Ουκρανοί δεν πέθαναν από πείνα, γενοκτονήθηκαν.
Όμως το πραγματικό έργο έπεται. Διότι με αυτό το λεξιλόγιο, η σκέψη μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα κι αποτελεσματικά. Έτσι μπορούμε πλέον να κατανοήσουμε βαθύτερα τους λόγους των γενοκτονιών και της ύπαρξης γενοκτονίας. Διότι στην ουσία η μελέτη των γενοκτονιών είναι: γενοκτονώ, άρα υπάρχω.
Με αυτούς που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο έχουμε να κάνουμε στον αγώνα των γενοκτονιών. Δεν φοβούνται μόνο για την ποινικοποίηση και τις επιπτώσεις της, αλλά για την ίδια τους την ύπαρξη, διότι αγγίζουμε τα θεμέλια του κράτους και για αυτό είναι τόσο φανατικοί εναντίον των γενοκτονημένων.
Η ανταλλαγή είναι το επόμενο βήμα της γενοκτονίας
Οι οδυνηρές εικόνες από το όρος Λίβανος καθώς
ο θάνατος κυνηγούσε στους δρόμους το 1915**
Αν συνεχίζεις τον αγώνα της απελευθέρωσης, ξέρεις ότι η ανταλλαγή πληθυσμών δεν είναι μόνο έγκλημα ειρήνης και καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά επί της ουσίας το επόμενο βήμα της γενοκτονίας.
Είναι το στάδιο που δεν προέβλεψαν ούτε οι ειδικοί της γενοκτονίας. Δεν είναι μόνο ότι δεν σκέφτηκαν την έννοια της χρονοκτονίας που εξηγεί την πράξη βαρβαρότητας, αλλά δεν είχαν ποτέ φανταστεί ότι οι πιο επίσημοι φορείς που κανονικά έπρεπε να προστατέψουν τα θύματα, πήραν την πρωτοβουλία να συμφωνήσουν με τους γενοκτόνους και τους συνεχιστές τους, για να προσπαθήσουν να παρακάμψουν την ύπαρξη της γενοκτονίας.
Έτσι αν πραγματικά παλεύεις για τον Ελληνισμό πρέπει να συνειδητοποιήσεις την πράξη βαρβαρότητας που αποτελεί η ανταλλαγή των πληθυσμών. Διότι είναι η καταπάτηση της ιστορίας.
N. Λυγερός: Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών το 1923 και το δράμα των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής Τοποστρατηγική προσέγγιση. ΕΔΩ
Αντίσκηνα Προσφύγων έξω από το Θησείο στα 1922 Καταυλισμός
Φωτογραφία από το National Geographic, τον Νοέμβριο του 1925
Ενάντια στο έγκλημα ειρήνης
Η ανταλλαγή πληθυσμών δεν μπορεί να είναι μια διόρθωση αλλά το επόμενο βήμα της γενοκτονίας. Έτσι οι μαχητές του Χρόνου πρέπει να την καταδικάσουν διότι δεν είναι απλώς η περιγραφή μιας πραγματικότητας αλλά ένα έγκλημα που πρέπει να καταπολεμήσουν μέσω της επαναφοράς της μνήμης.
Οι λαοί πρέπει να είναι ελεύθεροι να επιλέξουν πού θέλουν να ζήσουν και να μπορούν να πάνε εκεί που ήταν οι πρόγονοί τους διότι δεν θέλουν να είναι θύματα ενός συστήματος της βαρβαρότητας επειδή είναι της Ανθρωπότητας.
Σημειώσεις
Έγκλημα ειρήνης ή κατά της ανθρωπότητας
Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι ορισμένες πράξεις που διαπράττονται σκόπιμα ως μέρος μιας συστηματικής πολιτικής, που στρέφεται κατά αμάχων μειονοτήτων, θρησκευτικών ή εθνικών, σε περιόδους πολέμου ή ειρήνης. Διαφέρουν από τα εγκλήματα πολέμου επειδή δεν είναι μεμονωμένα ή σποραδικά γεγονότα που διαπράττονται από μερίδα του στρατεύματος, αλλά είναι πράξεις κατά την εκτέλεση μιας πολιτικής. Αποτελούν μέρος είτε μιας κυβερνητικής πολιτικής (παρόλο που οι δράστες δεν χρειάζεται να ταυτιστούν με αυτήν την πολιτική), είτε μιας ευρείας πρακτικής θηριωδών που ανέχεται ή προωθείται από μια κυβέρνηση ή μια de facto αρχή.
Η πρώτη δίωξη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ασκήθηκε στη Δίκη της Νυρεμβέργης. Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας έκτοτε διώκονται από άλλα διεθνή δικαστήρια (για παράδειγμα, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τη Ρουάντα), καθώς και σε εσωτερικές διώξεις.
Είναι ο ιδρυτής και πρόεδρος του οργανισμού Genocide Watch, και ο ιδρυτής και διευθυντής του Cambodian Genocide Project. Κατά την περίοδο 2007-2009 διετέλεσε πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονιών.
Υπήρξε καθηγητής και μελετητής γενοκτονιών σε διάφορα αμερικανικά πανεπιστήμια, ενώ το 1981 ίδρυσε το εγχείρημα Cambodian Genocide Project στο πανεπιστήμιο του Γέιλ με θέμα τη γενοκτονία της Καμπότζης που τελέστηκε από τους Ερυθρούς Χμερ.
Κατά το 1992 με 1999 υπηρέτησε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ της κυβέρνησης των ΗΠΑ στην αποστολή στον ΟΗΕ όπου συνέταξε τα προσχέδια των αποφάσεων του οργανισμού σχετικά με τη γενοκτονία στη Ρουάντα καθώς και άλλων συγκρούσεων στην Αφρική.
Γενίτσαροι σημαίνει «νέος στρατιώτης») που ήταν επίλεκτα σώματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αρχικά συγκροτούνταν από αιχμαλώτους πολέμου και παιδιά χριστιανικών οικογενειών που εξαναγκάζονταν από μικρή ηλικία σε στρατιωτική υπηρεσία. Για τέσσερις αιώνες αποτέλεσαν την αιχμή της πολεμικής μηχανής της Αυτοκρατορίας και των σουλτάνων. Με τον καιρό εξελίχθηκαν σε παραστρατιωτικό κέντρο εξουσίας σε εσωτερικούς πολιτικούς και οικονομικούς αγώνες, πολλές φορές και κατά των ίδιων των σουλτάνων, μέχρι τις 15 Ιουνίου του 1826, οπότε και διατάχθηκε ο ολοκληρωτικός διωγμός τους, ο αποκαλούμενος Βακάι-ι-Χαϊριγιέ (Vakay-i-Hayriye) από τον σουλτάνο Μαχμούτ Β', διατάζοντας τους πιστούς σπαχήδες του (Σπαχήδες: Οι Οθωμανοί ιππείς του ολέθρου, σφαγείς των Χριστιανών) να τους σφαγιάσουν στους κοιτώνες τους.
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο όμηροι εκφράζουν συμπάθεια και συμπόνοια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους, μερικές φορές σε σημείο που να υπερασπίζονται και ταυτίζονται με τους απαγωγείς. Αυτά τα συναισθήματα γενικά θεωρούνται παράλογα μέσα από το πρίσμα του κινδύνου ή του ρίσκου που υπέστησαν τα θύματα, τα οποία θεωρούν ουσιαστικά την έλλειψη κακοποίησης από τους απαγωγείς ως μια πράξη καλοσύνης. Το Σύστημα Βάσεων Δεδομένων Ομήρων του FBI δείχνει ότι περίπου 8 τοις εκατό των θυμάτων παρουσιάζουν ενδείξεις συνδρόμου της Στοκχόλμης.
Bιβλιογραφία
• 2545 - Έγκλημα ειρήνης - N. Lygeros, May 13, 2012
• 2552 - Γενοκτονία μνήμης και έγκλημα ειρήνης Ν. Λυγερός May 13, 2012
• Διάλεξη του Νίκου Λυγερού σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη στις 12/02/2007
• 2494 - Οι οκτώ φάσεις του Stanton - N. Λυγερός, May 13, 2012
• Έγκλημα ειρήνης ή κατά της ανθρωπότητας: Από το βιβλίο της Ολλανδής δικηγόρου, νομικός εμπειρογνώμονας και καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, Prof. Liesbeth Zegveld (Λίσμπεθ Ζέγκβελντ), Accountability of armed opposition groups in international law. σελ. 107. Publisher: Cambridge University Press, 2002. el.wikipedia.org
• Biography George Mason: Πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισον (George Mason University)
• «Stanton Leaves After Six Years As Professor of Human Rights». University of Mary Washington. 9 Απριλίου 2009. Πανεπιστήμιο Τζωρτζ Μέισον στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ.
• 4741 - Γενοκτονίες και στρατηγική - Ν. Λυγερός, June 2, 2012
• **Οι οδυνηρές εικόνες από το όρος Λίβανος καθώς ο θάνατος κυνηγούσε στους δρόμους το 1915. Ευγενική παραχώρηση Αρχείων και Ειδικών Συλλογών, Βιβλιοθήκη Jafet, AUB. Φωτογραφία επιζώντων της γενοκτονίας των Αρμενίων. Μια λιβανέζικη οικογένεια στην πείνα του 1917. Lebanon’s dark days of hunger: The Great Famine of 1915-18. Long forgotten, the great famine on Mountain Lebanon began 100 years ago this month, claiming half a million lives. (Photos)
• 53695 - Η ανταλλαγή είναι το επόμενο βήμα της γενοκτονίας, Ν. Λυγερός. August 6, 2020• **Οι οδυνηρές εικόνες από το όρος Λίβανος καθώς ο θάνατος κυνηγούσε στους δρόμους το 1915. Ευγενική παραχώρηση Αρχείων και Ειδικών Συλλογών, Βιβλιοθήκη Jafet, AUB. Φωτογραφία επιζώντων της γενοκτονίας των Αρμενίων. Μια λιβανέζικη οικογένεια στην πείνα του 1917. Lebanon’s dark days of hunger: The Great Famine of 1915-18. Long forgotten, the great famine on Mountain Lebanon began 100 years ago this month, claiming half a million lives. (Photos)
• 53783 - Ενάντια στο έγκλημα ειρήνης. Ν. Λυγερός. August 11, 2020
FaceBook Κόραβος Αχιλλέας: Εξαιρετικό άρθρο και βέβαια
πόσο επίκαιρα και ταυτόχρονα τραγικά για εμάς είναι όλα αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου