Η Μονή Σινά στο όρος Χωρήβ
Δικαστική απόφαση της Αιγύπτου για την Μονή Σινά: Αντιδράσεις και επιπτώσεις στο αρχαιότερο χριστιανικό μοναστήρι
Επιμέλεια, της Σοφίας Ντρέκου
(Sophia Drekou) Αρθρογράφος
Ενότητες:
Ενότητες:
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιοι Τόποι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιοι Τόποι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Μονή Σινά: Το αρχαιότερο χριστιανικό μοναστήρι της ανθρωπότητας καταπατάται με δικαστική απόφαση της Αιγύπτου
Δικαστική απόφαση της Αιγύπτου για την Μονή Σινά: Αντιδράσεις και επιπτώσεις στο αρχαιότερο χριστιανικό μοναστήρι
Μεταμορφώνοντας τα πάθη 🕯️ Ζούμε στο σκοτάδι του φωτός μας
Πίνακας ζωγραφικής: Η οσία Μαρία Αιγυπτία, Γιώργος Κόρδης, 2024
Το παράδειγμα της Όσιας Μαρίας Αιγυπτίας...
Το παράδειγμα της όσιας Μαρίας Αιγυπτίας, μας φανερώνει ότι στην πορεία προς την συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό, τα πάθη δεν εξαφανίζονται αλλά μεταμορφώνονται. Δηλαδή σκοπός δεν είναι να αλλάξω αυτό που είμαι, την φύση μου, αλλά την βούληση και ελευθερία μου.
Βίος και Ύμνος στην μεγίστη των Ασκητών οσία Μαρία την Αιγυπτία
Η οσία Μαρία η Αιγυπτία
η μεγίστη των Ασκητών
η μεγίστη των Ασκητών
Εορτάζει την 1η Απριλίου
και την Ε' Κυριακή των Νηστειών
Τον βίο της ξεχωριστής Οσίας έγραψε
ο άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης
Ιεροσολύμων (560 - 11 Μαρτίου 638 μ.Χ.)
Η ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ✟ ερμηνεία της βυζαντινής εικόνας Σταυρώσεως του Χριστού
The Crucifixion by Nun Olympias
Η αγιογράφος και μοναχή Ολυμπιάς -κατά κόσμον Θωμαΐς Βασιλάκη-
ανήκει στην αδελφότητα της Μονής «Ευαγγελισμός Μητρός Ηγαπημένου»
στην Πάτμο. Η στροφή της στην αγιογραφία οφείλεται σε παρότρυνση
του πνευματικού της αγίου π. Αμφιλοχίου Μακρή.
Η ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ
Στο βάθος της εικόνας φαίνεται το τείχος της Ιερουσαλήμ, γιατί ο Χριστός «ἔξω τῆς πύλης ἔπαθε» (Εβρ. ιγ' 12). Στο κέντρο της σύνθεσης ο Χριστός γυμνός πάνω στο Σταυρό, φέρει μόνο « περίζωμα περὶ τὴν ὀσφύν », δηλ. ένα άσπρο, συνήθως, πανί τυλιγμένο στη μέση Του. Νεκρός, με κλειστούς οφθαλμούς και γυρτό ελαφρά το κεφάλι προς τα δεξιά.
Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού - Ιστορία, Θεολογία και Σύγχρονα Μηνύματα | Αέναη επΑνάσταση
Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στο Μηνολόγιο Βασιλείου Β΄ (11ος αιώνας)
Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Μηνολόγιο Βασιλείου Β'. Πρώτο
τέταρτο 11ου αιώνα. Ρώμη, Αποστολική Βιβλιοθήκη του Βατικανού.
The Elevation of the Holy Cross. Menologion of Basil II. First
quarter of 11th century. Rome, Biblioteca Apostolica Vaticana.
Αφιέρωμα στη μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας στις 14 Σεπτεμβρίου: Ιστορία, παραδόσεις, θεολογικό νόημα και κοσμολογική προοπτική του Σταυρού.
✞ Ο Σταυρός Του Χριστού, είναι η αέναη επΑνάσταση της
Ορθοδοξίας και του Πολιτισμού ...ΕΙΝΑΙ το Πολίτευμα μας ✞
Το Όραμα του Σταυρού: παλαιές ιστορικές μαρτυρίες για το σημείο του Τιμίου Σταυρού που φάνηκε στα Ιεροσόλυμα το 346 μ.Χ.
Λεπτομέρεια από τη νωπογραφία «Το Όραμα του Σταυρού», έργο
βοηθών του Ραφαήλ, που δείχνει το όραμα του Μ. Κωνσταντίνου,
με την επιγραφή «Ἐν τούτῳ νίκα» στα ελληνικά. [βλ. λεπτ. στο τέλος]
7 Μαΐου Ανάμνηση του εν τω ουρανώ φανέντος
σημείου του Τιμίου Σταυρού επί Κωνσταντίου Β'
Ο τόπος του Λαζάρου και το ταφικό μνημείο από την ανάσταση του στην Βηθανία της Ιερουσαλήμ
Judaica Palestine Old Postcard Tomb of Lazarus
Bethania french Levant, post 1906 (βλ. στο τέλος)
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
Η ανάσταση του Λαζάρου είναι το μεγαλύτερο θαύμα
πού έκανε ο Χριστός πριν από την Ανάσταση Του.
Άγνωστο Θαύμα του αγίου Ανδρέα σε μάνα που βρίσκει τον χαμένο γιο της ως Τούρκο δερβίση το 1912 - Ιστορικά έγγραφα ντοκουμέντα
Εορτάζει στις 30 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Ἀντίστροφον σταύρωσιν Ἀνδρέας φέρει,
Φανεὶς ἀληθῶς οὐ σκιώδης ἀντίπους.
Σταυρὸν κακκεφαλῆς τριακοστῇ Ἀνδρέας ἔτλη.
Απόσπασμα από τη μελέτη
«Ανεύρεσις απολεσθέντος υιού». Στην εφημερίδα Φωνή της Kύπρου της 24/6.4.1912 (η διπλή ημερομηνία δηλώνει παλαιό και νέο ημερολόγιο) διαβάζουμε την ακόλουθη εντυπωσιακή είδηση:
Tην παρελθούσαν εβδομάδα, κατά τον μεταξύ Mερσίνης και Kύπρου πλουν, έλαβε χώραν εν τω ατμοπλοίω, εν ώ εταξίδευον και ημέτεροι συμπατριώται εκ Kαϊμακλίου επιστρέφοντες εκ Mερσίνας εις Kύπρον, συγκινητικώτατον δράμα οφειλόμενον εις θαύμα προνοίας Θείας μάλλον ή εις τυχαίαν σύμπτωσιν, όπερ εν λεπτομερείαις έχει ως εξής:
Γυνή τις εξ Aλλαγιάς, Eλληνίς Oρθόδοξος, προ δεκαεξαετίας απώλεσε τον δωδεκαετή υιόν της, εις μάτην δε επί έτη πολλά αναζητούσα αυτόν ουκ έπαυσε θρηνούσα την συμφοράν της μηδεμίαν ανακούφισιν και παρηγορίαν ευρίσκουσα εν τω κόσμω. Eις τοιαύτην ευρίσκετο κατάστασιν, ότε, προ ολίγων εβδομάδων, είδε καθ’ ύπνους άνθρωπόν τινα ονόματι Aνδρέαν, όστις διεβεβαίου αυτήν ότι θα ανεύρη τον απολεσθέντα υιόν.
Φιλόθρησκος και ευσεβής μετά πίστεως απέβλεψεν εις τον καθ’ ύπνους παρουσιασθέντα Ανδρέαν, ως τον Aπόστολον Aνδρέαν, εφ ώ και ήρχετο εις Kύπρον την παρελθούσαν εβδομάδα διά προσκύνημα εις την Mονήν του Aποστόλου Aνδρέου μετά πίστεως ότι θα ανεύρισκε τον απολεσθέντα υιόν, ότε κατά τον πλουν, μετά θρήνων διηγείτο εις τους διερωτώντας αυτήν τα κατά την συμφοράν της και το όνειρον.
Mεταξύ των επιβατών ήσαν και τινές Δερβίσαι*, ών είς μετά πολλού ενδιαφέροντος και παθητικοτάτης στάσεως παρηκολούθει την δυστυχή γυναίκα, ήν και πλησιάσας ιδιαιτέρως και λεπτομερέστερον μαθών τα κατ’ αυτήν ανεγνώρισεν αυτήν ως μητέρα του και εαυτόν ως υιόν της επιδείξας και το γνωστόν τη μητρί αυτού επί του προσώπου σημείον, εξ ού η μήτηρ εβεβαιώθη ότι είχεν ενώπιόν της τον προσφιλή υιόν της.
H συγκινητική σκηνή της αναγνωρίσεως βεβαίως δεν περιγράφεται διά λόγων, αλλά ούτε επί νεκραναστάσει δύναται να υπάρξη τόση χαρά, θερμότατοι δε και διαρκείς υπήρξαν οι ασπασμοί και αι περιπτύξεις, καθ’ άς και εξηγήθη η απώλεια του αρπαχθέντος υπό Tούρκων εξισλαμισθέντος και εκπαιδευθέντος εις Tουρκικόν Iεροσπουδαστήριον.
O φιλόστοργος υιός αμέσως απέβαλε το δερβισικόν της κεφαλής κάλυμμα, καθώς και την ενδυμασίαν, ξυρισθείς υπό ενός των ημετέρων συμπατριωτών, οίτινες παρόντες εις την συγκινητικήν σκηνήν μετέσχον της χαράς και εκοινώνησαν του ενθουσιασμού, εξεδήλωσε δε εαυτόν χριστιανόν, πιστόν της μητρός του τέκνον και περιεβλήθη χριστιανικήν ενδυμασίαν. Ήδη ευρίσκεται εις Kύπρον μετά της μητρός του εις την Mονήν του Aποστόλου Aνδρέα, όθεν βραδύτερον θα διέλθωσιν εκ Λευκωσίας διά να μεταβώσιν εις Kύκκον.
Ένα άγνωστο μεγάλο θαύμα του του Αγίου Ανδρέου το 1912
Δερβίσηδες του τάγματος των Σούφι Μεβλεβή σε τμήμα της Σεμά,
Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1870. (Dervixes da Ordem Sufi Mevlevi
em uma seção de Sema, Império Otomano, 1870.) Wikimedia
Ένα μεγάλο θαύμα του Αποστόλου Ανδρέου,
που έγινε το 1912, στην Καρπασία της Κύπρου,
όπως καταγράφεται μέσα σε ιστορικά
ντοκουμέντα και κείμενα, που ίσως
λίγοι Έλληνες γνωρίζουν!
(α. περιγραφή)
Την 10ην Αυγούστου 1912 γίνεται μέγα και πρωτάκουστον θαύμα. Ακούσατε με πολλή προσοχή να θαυμάσετε και να δοξάσετε τον πανεύφημον θαυματουργόν Απ. Ανδρέαν. Από την πόλιν Αλλαγίαν της Μικράς Ασίας ήταν μια γυναίκα Ελληνίδα ονόματι Μαρία, που είχε έναν υιόν 13 ετών, τον Παντελή.
Μίαν ημέραν ενώ είχε βγη έξω ο Παντελής, τον επήραν οι Τούρκοι και τον έφεραν κρυφά στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί τον εσπούδασαν, παρά τη θέληση του, τα τούρκικα και τον έκαμαν δερβίσην. Φανερά ήταν δερβίσης*, αλλά εις το κρυπτόν ήτο ορθόδοξος Χριστιανός και έκρυπτε πολύ μυστικά μέσα στα ενδύματα του ένα εικόνισμα της Παναγίας της Ευαγγελίστριας, το οποίον προσκυνούσε τακτικά.
Η δυστυχής μητέρα, που δεν εγνώριζε πού ευρίσκετο ο υιός της και αν ήταν ζωντανός ή πεθαμένος, έκλαιε απαρηγόρητα ημέρα και νύκτα. Εγονάτιζε και παρακαλούσε θερμά το Θεό και όλους τους Αγίους δια να της φανερώσουν πού βρίσκεται ο υιός της, αν ζη ή απέθανε δια να υπάγη να τον εύρη. Μια νύχτα ενώ ήταν γονατισμένη και έκλαιγε απαρηγόρητα παρακαλώντας το Θεό και τους Αγίους, απεκοιμήθη με συντροφιά τον πόνο. Ενώ εκοιμάτο είδε στο όνειρο της τον πολυθαύμαστον Απόστολον Ανδρέαν, ο οποίος της είπε:
- «Γρηά, γιατί κλαίεις απαρηγόρητα;» Κι’ αυτή του αποκρίνεται:
- «Έχασα το γιο μου 20 χρόνια τώρα, εγύρισα πόλεις και χωριά πολλά, μα δεν άκουσα πουθενά αν ζη ή απέθανε».
Και τότε ο Άγιος με τη χάρη του Θεού, της λέγει:
- «Ακουσε γρηά να σε καθοδηγήσω για να βρης το γιο σου. Να υπάγης την τάδε ημέρα του τάδε μηνός με ένα Αυστριακό καράβι, που πηγαίνει στην Κύπρο και εκεί θα βρης το γιο σου, ο οποίος ζη και είναι καλά. Να επιστρέψης με το ίδιο πλοίο. Να σημειώσης την ημερομηνία κατά την οποίαν θα υπάγης στο λιμένα της Μερσίνας και θα εύρης το πλοίο. Θα παρακαλέσης τον Καπετάνιο και θα του πης όλα τα συμβάντα».
Πραγματικώς όταν κατέβη η γρηά στο λιμένα την ημέρα που της είπεν ο άγιος, ήταν το πλοίο έτοιμο για το ταξείδι του. Το καράβι ανεχώρησε για την Κύπρο. Κάποτε εφάνησαν τα παράλια της και στο βάθος πρόβαλλε η Εκκλησία του Αποστόλου Ανδρέου. Οι Κύπριοι επιβάται όταν την είδαν, έκαμαν το σταυρό τους λέγοντας: Να, η Εκκλησία του Αποστόλου Ανδρέου.
Σε μια στιγμή την πλησιάζει και ένας δερβίσης (ο υιός της), που είχε την ίδια επιθυμία, δηλ. να ανταμωθή με τους γονείς του και να απαλλαγή από αυτή τη μισητή ζωή. Ο δερβίσης, λοιπόν, που ήταν μορφωμένος και φορούσε τούρκικο σαρίκι και μεγάλο γένι, λέγει της γρηάς:
- Γιατί, κυρά μου, κλαίεις έτσι απαρηγόρητα; Τι έχεις;
Η γρηά βλέποντας και ακούοντας έναν τούρκο, του λέγει:
-Αφέντη, αφού τόσον επιμένεις και θέλεις να μάθης τους πόνους μου, άκουσε. Προ 20 ετών εχάθη ο υιός μου πηγαίνοντας σχολείο και από τότε δεν ηκούσθη τίποτε πού βρίσκεται. Μετά, όμως, από πολλάς δεήσεις που έκαμα εις τον Θεόν και τους αγίους, με ωραμάτισεν ο Απόστολος Ανδρέας να υπάγω στην Κύπρο όπου είναι η Εκκλησία του για να προσκυνήσω. Τότε, Θεού οικονομία και του Αγίου ενεργεία, ο δερβίσης εγύριζε κι αυτός να βρη τους γονείς του. Λέγει, λοιπόν, προς αυτήν:
- Άκουσε γρηά, να σου ειπώ κάτι γι’ αυτά που ζητάς vα μάθης. Πες μου, ο σύζυγος σου ζη ακόμη και πώς ονομάζεται; Η γρηά του λέγει:
-Έχει καιρόν που απέθανεν ο άνδρας μου και ωνομάζετο Δημήτριος.
-Έχεις και άλλον υιόν;
- Μάλιστα.
- Πες μου, εσύ πώς ονομάζεσαι;
- Μαρία, του λέγει εκείνη.
- Και το όνομα του υιού σου, που εχάθηκε;
- Παντελής, του λέγει η γρηά.
Ο δερβίσης όταν άκουσε το όνομα του πατέρα του, της μητέρας του, του αδελφού του, το δικό του, συνεκινήθη πολύ, αλλά εβάσταξε ακόμη την τελευταίαν και σπουδαιοτέραν απόδειξιν, που είχε για τον εαυτό του, δηλαδή το σημάδι που είχεν εκ γενετής πάνω του, μια εληά κάτω από το μάγουλο.
- Γρηά, θα σε ερωτήσω ακόμη κάτι. Ενθυμείσαι αν ο υιός σου είχε κανένα σημάδι πάνω του; Τότε η γρηά συγκινήθηκε γιατί κατάλαβε ότι κάτι ήξευρεν ο δερβίσης για το γιο της και του λέγει: – Μάλιστα, είχε μίαν εληά κάτω από το μάγουλο.
Ο δερβίσης με τρεμάμενο χέρι σηκώνει το μεγάλο του γένι, το υψώνει και παρουσιάζεται η εληά, στο ίδιο σημείο που την είχεν ο υιός της ο Παντελής.
Η γρηά βλέποντας την ελιποθύμησε, έπεσε κάτω. Αμέσως ο δερβίσης και οι άλλοι επιβάται έχυσαν νερό στη γρηά και την συνέφεραν. Τότε αναστέναξε βαθειά και φώναξε άγρια:
- Αχ Θεέ μου και Απόστολε Ανδρέα, αυτός είναι ο χαμένος γιος μου που τον ζητώ 20 χρόνια.
Όλη δε η Κύπρος εχάρη δια το θαύμα του Απ. Ανδρέου.
Διαβάστε τον βίο του Αγίου Ανδρέα
Ο απαχθείς Παντελής Χατζηγεώργης, πρώην Τούρκος Δερβίσης, με την
μητέρα του, μετά την θαυματουργική, από τον Άγιο Ανδρέα, επιστροφή του.
(β. περιγραφή)
Την περίοδο της ηγουμενίας του Οικονόμου Χριστόφορου Κυκκώτη συνέβηκε ένα θαυμαστό γεγονός, που συγκλόνισε τους κατοίκους της Κύπρου και αύξησε το σεβασμό και την αγάπη τους προς τον Απόστολο Ανδρέα και το μοναστήρι* του. Συγκεκριμένα γύρω στο 1896, οι Τούρκοι είχαν απαγάγει στην πόλη Αλλαγιά της Μικράς Ασίας το μοναχογιό μιας φτωχής Ελληνίδας της Μαρίας. Παρά τις προσπάθειες της γυναίκας να επανεύρει το γιο της, τούτο δυστυχώς δεν κατέστη δυνατό.
Ο μικρός Παντελής Χατζηγεώργη είχε οδηγηθεί από τους απαγωγείς του στις στρατιωτικές σχολές του κατακτητή και τα ισλαμικά τάγματα ώστε, μετά την αποφοίτησή του, να υπηρετήσει το Σουλτάνο και το Μωάμεθ. Έκτοτε η μητέρα του εναπόθεσε στο Θεό τις ελπίδες της για την ανεύρεσή του και με καθημερινές και συνεχείς προσευχές Τον ικέτευε να την ελεήσει.
Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1912, είδε στον ύπνο της κάποιον Ανδρέα, και της ανακοίνωσε ότι σύντομα θα συναντούσε το χαμένο γιο της. Η μάνα πεπεισμένη ότι ο επισκέπτης της δεν ήταν άλλος από το πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού, αναχώρησε αμέσως με το αυστριακό ατμόπλοιο που εκτελούσε το δρομολόγιο Σμύρνης – Λάρνακας για προσκύνημα στο μοναστήρι του Αγίου, στην Κύπρο.
Cyprus north Apostolos Andreas Monastery 2010.
Το ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα σήμερα,
έρημο και μόνο, στην κατεχόμενη από Τούρκους, Καρπασία.
Με το ίδιο καράβι ταξίδευαν επίσης πολλοί Κύπριοι – άνδρες και γυναίκες – οι οποίοι εργάζονταν στη Μερσίνα και στα Άδανα ως υπάλληλοι γερμανικής εταιρίας που κατασκεύαζε τα μεγάλα σιδηροδρομικά έργα της Ανατολής. Στο καράβι υπήρχε επίσης και μια μικρή ομάδα από δερβίσηδες*, που επισκέπτονταν την Κύπρο για να διευθετήσουν διάφορες οικονομικές εκκρεμότητες των τεκέδων του νησιού.
Σε κάποια στιγμή, η Μαρία διηγήθηκε τα συμβάντα στις άλλες γυναίκες που συνταξίδευαν μαζί της και εξέφρασε τη βαθιά της πεποίθηση πως με τη βοήθεια του Αγίου θα επανεύρισκε το γιο της. Τη διήγησή της ακροαζόταν με πολύ ενδιαφέρον ένας από τους Δερβίσηδες, ο οποίος και παρατηρούσε προσεχτικά τη γυναίκα.
Τελικά την πλησίασε και της απηύθυνε το λόγο, διαπιστώνοντας ότι ήταν η μητέρα του, αφού όπως φαίνεται, παρά την πολύχρονη παραμονή του στα τουρκικά ιεροδιδασκαλεία, εξακολουθούσε να διατηρεί ενθυμήσεις από την παιδική του ζωή. Αφαίρεσε τότε το κάλυμμα της κεφαλής και αφού ντύθηκε με ελληνικά ρούχα, ομολόγησε την χριστιανική του πίστη.
Η χαρά και των δύο, όπως και όσον άλλων Χριστιανών ταξίδευαν μαζί τους, ήταν πολύ μεγάλη και ξεπερνούσε τα όρια της συγκίνησης. Μόλις δε το καράβι προσάραξε στη Λάρνακα, μητέρα και γιος έτρεξαν στο ναό του Αγίου Λαζάρου, όπου προσευχήθηκαν θερμά και ευχαρίστησαν τον Απόστολο Ανδρέα.
Στη συνέχεια ο Παντελής ομολόγησε για δεύτερη φορά, μπροστά στον ιερέα του ναού παπά Ιωάννη Μακούλη, πίστη στο Τριαδικό Θεό. Ο παπά Ιωάννης σφράγισε την επάνοδο του Παντελή στο Χριστιανισμό με την τέλεση του μυστηρίου του χρίσματος. Ακολούθως αφού επισκέφθηκαν το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, όπου προσκύνησαν τον Άγιο και τον ευχαρίστησαν για τη θαυμαστή βοήθειά του, μετέβησαν στο μοναστήρι του Κύκκου στο οποίον παρέμειναν για λίγες μέρες.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ» 14/2/1999
by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε το λαϊκό ποίημα που
γράφτηκε για το θαύμα αυτό. Το ποίημα γράφτηκε από τον
αείμνηστο λαϊκό ποιητή μας Ανδρέα Π. Μαππούραν το 1973.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε το λαϊκό ποίημα που
γράφτηκε για το θαύμα αυτό. Το ποίημα γράφτηκε από τον
αείμνηστο λαϊκό ποιητή μας Ανδρέα Π. Μαππούραν το 1973.
Σημειώσεις:
*Η Μονή Αποστόλου Ανδρέα (τουρκικά: Apostolos Andreas Manastırı) είναι μοναστήρι το οποίο βρίσκεται λίγο νότια από το ακρωτήριο Αποστόλου Ανδρέα, το βορειοανατολικό άκρο της Κύπρου. Είναι αφιερωμένη στον απόστολο Ανδρέα είναι ένας από τους σημαντικότερους θρησκευτικούς χώρους της Κύπρου και θεωρείται ιερό τόσο από τους Ελληνοκύπριους όσο και τους Τουρκοκύπριους.
Για την ίδρυση του φημισμένου Μοναστηριού του Αποστόλου Ανδρέα, που βρίσκεται στο ομώνυμο ακρωτήρι στην κατεχόμενη Καρπασία, ελάχιστα είναι γνωστά. Η παράδοση φέρει τον Απόστολο Ανδρέα να έχει περάσει από το μέρος εκείνο, τον 1ο αιώνα μ.Χ., όταν το καράβι με το οποίο ταξίδευε έμεινε αγκυροβολημένο για τρεις ημέρες σε παρακείμενο λιμανάκι λόγω νηνεμίας.
Εκεί ο Απόστολος δημιούργησε μια πηγή στο βράχο από όπου άρχισε να αναβλύζει άφθονο νερό, «που τρέχει από τότε στον λάκκο της Παλαιάς Εκκλησίας και από εκεί βγαίνει σαν Αγίασμα από βρύση κοντά στη θάλασσα» (Ι. Τσικνοπούλλου «Ο Απόστολος Ανδρέας», 1967, σ. 21). Αυτό θεράπευσε και το τυφλό παιδί του καπετάνιου του καραβιού, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, έκτισε στην ίδια τοποθεσία ναό αφιερωμένο στον πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού.
Εκεί ο Απόστολος δημιούργησε μια πηγή στο βράχο από όπου άρχισε να αναβλύζει άφθονο νερό, «που τρέχει από τότε στον λάκκο της Παλαιάς Εκκλησίας και από εκεί βγαίνει σαν Αγίασμα από βρύση κοντά στη θάλασσα» (Ι. Τσικνοπούλλου «Ο Απόστολος Ανδρέας», 1967, σ. 21). Αυτό θεράπευσε και το τυφλό παιδί του καπετάνιου του καραβιού, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, έκτισε στην ίδια τοποθεσία ναό αφιερωμένο στον πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού.
Η παραδοσιακή ιστορία της ίδρυσης του μοναστηριού λέει ότι, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στους Αγίους Τόπους, το πλοίο που μετέφερε τον Άγιο Ανδρέα έφυγε από την πορεία του και χτύπησε βράχους στο ακρωτήριο. Όταν έφτασε στην ξηρά, ο Ανδρέας χτύπησε τα βράχια με το ραβδί του, οπότε και ξεπήδησε μια πηγή. Τα νερά αποδείχτηκε ότι είχαν θεραπευτικές δυνάμεις και αποκατέστησαν την όραση του καπετάνιου του πλοίου που είχε τυφλωθεί από το ένα μάτι.
Στη συνέχεια, ο χώρος έγινε χώρος προσκυνήματος. Ένα οχυρωμένο μοναστήρι βρισκόταν εδώ τον 12ο αιώνα, από το οποίο ο Ισαάκ Κομνηνός διαπραγματεύτηκε την παράδοσή του στον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο. Τον 15ο αιώνα, ένα μικρό εκκλησάκι χτίστηκε κοντά στην ακτή. Η εκκλησία του κύριου μοναστηριού χρονολογείται στον 18ο αιώνα, ενώ τα κύρια κτίρια κτίστηκαν 100 χρόνια αργότερα.
Το μαζικό προσκύνημα, ωστόσο, είναι συγκριτικά πρόσφατο, και χρονολογείται από τον 20ο αιώνα. Η ιστορία λέγεται ότι το 1895 απήχθη ο γιος της Μαρίας Γεωργίου. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, ο Άγιος Ανδρέας εμφανίστηκε σε ένα όνειρο, της είπε να προσευχηθεί για την επιστροφή του γιου της στο μοναστήρι. Ζώντας στην Ανατολία, ξεκίνησε την πορεία προς την Κύπρο σε ένα πολύ γεμάτο σκάφος. Λέγοντας την ιστορία της κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ένας από τους επιβάτες, ένας νεαρός δερβίσης έγινε όλο και περισσότερο ενδιαφερόμενος. Ρωτώντας εάν ο γιος της είχε διακριτικά σημάδια, και όταν άκουσε ένα ζευγάρι σημάδια, αφαίρεσε τα ρούχα του για να αποκαλύψει τα ίδια σημάδια και η μητέρα και ο γιος επανενώθηκαν.
Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, ο αριθμός των προσκυνητών στο μοναστήρι μειώθηκε, αλλά με το άνοιγμα των σημείων διέλευσης το 2004 περισσότεροι προσκυνητές έχουν αρχίσει να επισκέπτονται το μοναστήρι. Το μοναστήρι έχει καταστραφεί τα τελευταία χρόνια, και υπάρχει χρηματοδότηση από τον ΟΗΕ για την κάλυψη της ανακαίνισης.
«Apostolos Andreas Monastery, Karpaz, North Cyprus». www.whatson-northcyprus.com.
Το Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα γιορτάζει κανονικά στις 30 Νοεμβρίου, όμως επειδή κατά την ημερομηνία αυτή ο καιρός είναι συνήθως χειμωνιάτικος και οι προσκυνητές ταλαιπωρούνταν σε μεγάλο βαθμό, και αφού σε παλαιότερες εποχές το προσκύνημα στο μοναστήρι απαιτούσε ταξίδι πολλών ημερών, καθιερώθηκε η 15η Αυγούστου – ημέρα που εγκαινιάστηκε ο νέος ναός το 1867 – ως ημέρα γιορτής για το μοναστήρι.
The Mevlevis, a mystical sect of Anatolia
Περιστρεφόμενοι δερβίσηδες στη σύγχρονη Τουρκία (Ικόνιο).
*Οι Μεβλεβήδες ή Μεβλεβίτες δερβίσηδες (Mevlevi derviş, Μεβλεβί Ντερβίς) είναι ένα σουφικό τάγμα. Με τον όρο σούφι εννοούμε εκείνες τις πρώτες ασκητικές κοινότητες του Ισλάμ οι οποίες εγκατέλειψαν τα εγκόσμια, πρεσβεύοντας ότι το ανθρώπινο πεπρωμένο εξαρτάται από την ανεξιχνίαστη θέληση του Θεού.
Σε αυτές τις κοινότητες επικράτησε αρχικά το ασκητικό στοιχείο του μυστικισμού, ενώ με την πάροδο του χρόνου ο ασκητισμός θεωρήθηκε ως προκαταρκτικό στάδιο για την επίτευξη της πνευματικής ζωής. Ο μυστικισμός πήρε την θέση του ασκητισμού ως στόχος και επιδίωξη.
Οι κοινότητες των σούφι επηρεάστηκαν άμεσα από τις αρχαιότερες παραδόσεις και φιλοσοφίες της Ανατολής και της λεκάνης της Μεσογείου, όπως ο νεοπλατωνισμός, ο γνωστικισμός, ο βουδισμός και ο χριστιανισμός.
Όλες αυτές οι διδασκαλίες έπαιξαν το ρόλο τους στην τελική διαμόρφωση της σουφικής διδασκαλίας, αφού σύμφωνα με τους σούφι «όλες οι Παραδόσεις οδηγούν στην μια και μόνη αλήθεια».
Η φιλοσοφία των σούφι μαζί με το σιιτικό Ισλάμ, αλλά και την Ορθοδοξία, επηρέασε βαθιά το θρησκευτικό ρεύμα του Αλεβιτισμού.
Από το βιβλίο: Κωνσταντίνος Τσοπάνης. Ο μυστικισμός στις
θρησκείες του κόσμου. Αθήνα: Ιάμβλιχος, 2005. Σελίδες: 279
Από το βιβλίο: Κωνσταντίνος Τσοπάνης. Ο μυστικισμός στις
θρησκείες του κόσμου. Αθήνα: Ιάμβλιχος, 2005. Σελίδες: 279
Απόσπασμα από το αφιέρωμά στον Απόστολο Ανδρέα ΕΔΩ
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
Περισσότερα από τον θεολόγο Θεόδωρο Ρηγινιώτη
Τῌ Λ' ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Μνήμη τοῦ ἁγίου καὶ ἐνδόξου Ἀποστόλου
Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου. Ἀκολουθία ἐδῶ.
Κοντάκιον Ἁγίου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου
+Πατρῶν Νικοδήμου - Ἦχος β'
Προστασίαν οἱ πιστοὶ ἐξαιτοῦμεν, Ἀπόστολε, λυτρωθῆναι ἀπὸ συμφορῶν ταῖς πρεσβίαις σου. Μὴ παρίδης τῶν προστρεχομένων σοι δεήσεις ταπεινάς, ἀλλὰ πρόφθασον ὡς εὐμενής, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ κινδύνων ἀπάλλαξον. Σὺ γὰρ Χριστῶ προσῆξας, ὅμιλον τῶν Ἑλλήνων, καὶ τὰ αἰτήματα ἡμῶν Αὐτῶ προσάγαγε Πρωτόκλητε.
Διαβάστε τον βίο του Αγίου Ανδρέα
http://www.sophia-ntrekou.gr/2016/11/Andreas.apostolos.anakata.mallia.html
Τύχων Αγιορείτης: η χειρόγραφη προσευχή του παπα-Τύχωνα Καρουλιώτη - του αγίου γέροντα Παϊσίου Αγιορείτου
Την είχε γράψει με πόνο και πολλά δάκρυα. Την έστελνε στις πονεμένες ψυχές της Ρωσίας σαν βάλσαμο από το Περιβόλι της Παναγίας, μάς γράφει ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης στο βιβλίο του «Άγιορείται Πατέρες καί Αγιορείτικα» Γέροντας Τύχων ο Αγιορείτης (1884 - 23 Σεπ 1968)
Το ακριβές σημείο της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού στο Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα ✟ η επαναφορά Του από τον αυτοκράτορα Ηράκλειο
η εύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη, του Ιωάννη Γούλα,
με το Αναγεννησιακό ύφος ενός δασκάλου, και το αυστηρά
Βυζαντινό του άλλου, διαμόρφωσαν ως αγιογράφο καλλιτέχνη
21 Μαρτίου 630: Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος επανέφερε τον Τίμιο Σταυρό στην Ιερουσαλήμ. Το 614, ο Χοσρόης Β’ της Περσίας έκλεψε τον Τίμιο Σταυρό από την Ιερουσαλήμ ως τρόπαιο, αφού κατέλαβε την πόλη.
Η Τελετή Αφής του ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ στα Ιεροσόλυμα Κεκλεισμένων των Θυρών (video αφιέρωμα 2020)
Ανάσταση 2020 στον Πανάγιο Τάφο
Η πρωτόγνωρη Τελετή του Αγίου Φωτός
18 Απριλίου 2020 στον Πανάγιο Τάφο
στα Ιεροσόλυμα Κεκλεισμένων των Θυρών
Ιστορικό Ευρέσεως Τιμίου Σταυρού μετά των Τιμίων Ήλων υπό της Αγίας Ελένης
Τοιχογραφία Παρεκκλήσι του Ιερού Ναού, Santa Croce, Φλωρεντία
της Σοφίας Ντρέκου
εικ.: Ανάκτηση και αναγνώριση των Τριών Σταυρών 1385-87
Τοιχογραφία Παρεκκλήσι του Ιερού Ναού, Santa Croce, Φλωρεντία
Μετά τη νίκη του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου επί του αντιπάλου του Μαξέντιου, η μητέρα του Κωνσταντίνου, Ελένη, κατευθύνεται στην Ιερουσαλήμ για να αναζητήσει τον Τίμιο Σταυρό.
Στα Βήματα του Χριστού: Οδοιπορικό σε μονές, στο πατριαρχείο Ιεροσολύμων, μονή Αγίου Γερασίμου Ιορδανίτη ⛪ video 24 ΩΡΕΣ ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ
ζωγραφική απεικόνιση του αγίου Γεράσιμου του Ιορδανίτη
Σ' ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό τριών επεισοδίων, κάνοντας αρχή από την Ιερουσαλήμ, την έρημο της Ιεριχούς, τον Ιορδάνη ποταμό και τη Βηθανία... και προχωρώντας μέχρι και στα άδυτα του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου.
Ιεροσόλυμα ❈ Αέναη Πόλη
Ευχαριστώ τον φίλο απ' τα Ιεροσόλυμα για την φωτοσύνθεση
Αέναη Πόλη
Τα τείχη της παλιάς πόλης βάφονται χρυσά.
Αέναη Πόλη κέντρο του σύμπαντος κόσμου,
Πόλη της πίστης, Θεού Κατοικητήριο.
Εικόνα της Παναγίας Τριών Ετών στην Ιερουσαλήμ - Εισόδια Θεοτόκου στη Λαογραφία και στην Ορθόδοξη Εικόνα | Αέναη επΑνάσταση
Φωτογραφία: «Η Κυρία Θεοτόκος Τριών Ετών». Η μικρή χάρτινη εικόνα
βρίσκεται στην Γυναικεία Ι. Μονή της Αγίας Άννης ή Σεϊδανάγια
(=της Αγίας Δεσποίνης) στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ.
🟠 Τα Εισόδια της Θεοτόκου
✍🏻 Σοφία Ντρέκου
Η είσοδος της μικρής Θεοτόκου εις τον Ναό, μάς καλεί σαν παιδιά που είμαστε όλοι στην ψυχή, να μπούμε στον Ναό και να προετοιμαστούμε με ταπεινότητα και ελπίδα για το χαρμόσυνο γεγονός.
Η είσοδος της μικρής Θεοτόκου εις τον Ναό, μάς καλεί σαν παιδιά που είμαστε όλοι στην ψυχή, να μπούμε στον Ναό και να προετοιμαστούμε με ταπεινότητα και ελπίδα για το χαρμόσυνο γεγονός.
Ρόδον το Αμάραντον: Το Ρόδο της Ιεριχούς, το Ρόδο της Παναγίας 🌹
εικόνα: «Ρόδον το Αμάραντον» βρίσκεται στους Αγίους Τόπους,
στο Παρεκκλήσιο της Μαρίας της Μαγδαληνής (ή Mη Μου Άπτου).
της Σοφίας Ντρέκου
Εσύ, ο έσω αμόλυντος άνεμος
Εσύ, των εποχών το ποθητό συνονθύλευμα
Εσύ, η του φωτός άμορφη περιέλιξη
Ο έσχατος ασπασμός της αγάπης
Η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου του
Αμαράντου Ρόδου εορτάζει 3 Απριλίου
Εἱρμός Α' Ὠδῆς Κανόνος Ἀκαθίστου Ὕμνου:
Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ
ψαυέτω μηδαμῶς χεὶρ ἀμυήτων·
χείλη δὲ πιστῶν τὴ Θεοτόκῳ ἀσιγήτως
φωνὴν τοῦ ἀγγέλου ἀναμέλποντα,
ἐν ἀγαλλιάσει βοάτω·
Ὄντως ἀνωτέρα πάντων ὑπάρχεις,
Παρθένε ἁγνή.[1]
🌹
Μεταγραφή από τον Φώτη Κόντογλου:
Ἐσένα πού εἶσαι ζωντανὴ κιβωτός τοῦ Θεοῦ,
ἂς μή σέ ἀγγίζει ὁλότελα χέρι ἄπιστο,
ἀλλά χείλια πιστά ἂς ψάλλουνε δίχως νά σωπάσουνε
τή φωνὴ τοῦ ἀγγέλου κι ἂς κράζουνε:
«Ἀληθινά, εἶσαι ἀνώτερη ἀπ' ὅλα
Παρθένε ἁγνή.[2]
«Ῥόδον τὸ ἀμάραντον, χαῖρε, ἡ μόνη βλαστήσασα·
τὸ μῆλον τὸ εὔοσμον, χαῖρε ἡ τέξασα·
τὸ ὀσφράδιον, τοῦ πάντων Βασιλέως·
Χαῖρε ἀπειρόγαμε, κόσμου διάσωσμα».
🌹
Χαῖρε σύ πού ἀπὸ τή θεοχώρητη σάρκα σου βλάστησε
τὸ ῥόδο πού δέν μαραίνεται·
ποὺ γέννησες τὸ μῆλο πού μοσχοβολά·
ἡ μυρωδιὰ τοῦ Βασιλέως τῶν ὅλων.
Χαῖρε Σύ, ποὺ ἔγινες μητέρα, χωρὶς νά γνωρίσεις γάμο,
Σύ πού εἶσαι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου.
Σύ πού εἶσαι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου.
🌷Δικό μας είναι το Ρόδον το Αμάραντον
Στα πέλαγα ταξιδεύουνε λογής-λογής καράβια και καΐκια πώχουνε γραμμένο απάνω στο μάγουλο τους το γλυκύτατο τ' όνομα της. Ω! Αληθινά δική μας είναι η Παναγία, δικό μας είναι το Ρόδον το Αμάραντον! Ποιος θα μπορούσε να την υμνήσει όπως την υμνολογήσανε οι υμνωδοί της Εκκλησίας μας; Αρχαγγελικές σάλπιγγες θαρρείς πώς ακούγονται παντού, με ύψος και με σεμνότητα, μ' ένα κάλλος πνευματικό που βρίσκεται μονάχα στην Ορθοδοξία. Στον Εσπερινό της παραμονής ψέλνουνε τούτα τα τροπάρια που γεμίζουνε την ψυχή μας με κάποιον αγιασμένον ενθουσιασμό:
- «Ω του παραδόξου θαύματος! Η πηγή της ζωής εν μνημείω τίθεται, και κλίμαξ προς ουρανόν ο τάφος γίνεται. Ευφραίνου, Γεσθημανή, της Θεοτόκου το άγιον τέμενος. Βοήσωμεν οι πιστοί, τον Γαβριήλ κεκτημένοι ταξίαρχον Κεχαριτωμένη χαίρε, μετά σου ο Κύριος, ο παρέχων τω κοσμώ δια σου το μέγα έλεος.»[3]
[...] τι να πει κανείς, ή τι να πρωτοπεί και πώς να το πει, χωρίς τον κίνδυνο μην είναι λίγο ή λειψό ή άπρεπα ειπωμένο· γιατί ο Σίμων Kαράς δεν είναι βουνό να τ' ανεβείς και να το περπατήσεις, μήτε πέλαγος να το διαβείς και να το περιπλεύσεις, μήτε στοιχειό μήτε άνθρωπος σαν κι εμάς να πας κοντά και ν' αναμετρηθείς μαζί του, να τον γνωρίσεις απ' την καλή και να το μολογήσεις. O Σίμων Kαράς είν' άλλος άνθρωπος· αλλοιώς ψηλός κι αλλοιώς πλατύς κι αλλοιώς καλός κι ωραίος'!»[4]
🎞️ Ρόδον το αμάραντον, ήχος τέταρτος σε μέλος Βαλασίου ιερέως και νομοφύλακος (έζησε στο β' μισό του 17ου αιώνα). Ψάλλουν Σίμων Καράς - βυζαντινός χορός «Τρόπος» ▶️
🌹ΠΑΝΑΓΙΑ ΡΟΔΟΝ ΤΟ ΑΜΑΡΑΝΤΟΝ - «Ρόδον το αμάραντον, χαίρε, η μόνη βλαστήσασα»
Ο ύμνος αυτός των Χαιρετισμών χρησιμοποιεί σαν εικόνα ένα λουλούδι με το ωραιότερο άρωμα: Το ρόδο, δηλ. την τριανταφυλλιά. Η Παναγία είναι η Τριανταφυλλιά, απ’ όπου βλάστησε το Τριαντάφυλλο που λέγεται Χριστός.
Ο Χριστός είναι «Το Ρόδον Το Αμάραντον». Όποιος πλησιάζει τον Χριστό αισθάνεται μία ουράνια ευωδία. Το λέει ο απόστολος Παύλος: «Χριστού ευωδία εσμέν τω Θεώ εν τοις σωζομένοις» (Β’ Κορ. 2,15). Ιησούς! Το ρόδον της σωτηρίας. Βλάστησε στη στείρα γη. Ο Χριστός είναι ρόδο, τριαντάφυλλο, εκ Παρθένου. Και τα ωραιότερα λουλούδια της γης είναι μολυσμένα από το μόλυσμα της αμαρτίας. Ένα λουλούδι είναι απόλυτα αμόλυντο: Ο Ιησούς Χριστός. Και αυτό γιατί γεννήθηκε από Παρθένο, χωρίς το κληρονομικό μόλυσμα του προπατορικού αμαρτήματος.
Και η Παρθένος Μητέρα είναι «Ρόδον το Αμάραντον», που φανερώνει το Αμόλυντον και καθαρόν της Παρθένου. Ο Θεός έψαχνε να βρει ευωδία στον κόσμο, μα πουθενά. Παντού η δυσοσμία της αμαρτίας. Και ξαφνικά, να, βρίσκει ένα λουλούδι. Είναι μοναδικό. Μοσχοβολά. Ήταν η Μαρία η Παρθένος. Μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο χωρίς μολυσμό, πεντακάθαρη. Παναγία. Ρόδο, τριαντάφυλλο, φυτρωμένο στο βράχο, από τη στείρα Άννα.
Την είδε ο Θεός και οσφράνθηκε το άρωμα της αρετής της. Γι’ αυτό λέγεται «το οσφράδιον του πάντων Βασιλέως». Όλα τα λουλούδια κάποτε μαραίνονται. Και μάλιστα γρήγορα. Και η ζωή του ανθρώπου ένα λουλούδι είναι που μαραίνεται. Ένα λουλούδι δύο χιλιάδες τώρα χρόνια παραμένει αμάραντο και θα παραμένει στους αιώνες: Η αειπάρθενος Παναγία. Ούτε ο χρόνος μπορεί να την μαράνει. Ούτε οι βλασφημίες των άσεβων μπορούν να την μολύνουν.
Ο κάθε πιστός μπορεί να γίνει Ρόδο. Η περίοδος του δεκαπενταυγούστου αποβλέπει στο να ευωδιάσουμε. Πώς; Με τη μετάνοια και τη νηστεία. Ο ιερός Χρυσόστομος ονομάζει μύρο τη νηστεία: «Στήθι εγγύς του νηστεύοντος και μετέλαβες αυτού ευθέως της ευωδίας· μύρον γαρ έστιν ο νηστεύων πνευματικόν, και διά των οφθαλμών, και διά της γλώττης, και διά πάντων εμφαίνων την της ψυχής ευταξίαν».
Ας απολαύσουμε τα ρόδα της χάριτος της Παρθένου Παναγίας, του Θεανθρώπου γλυκύτατου Ιησού και της γλυκείας ζωής της Εκκλησίας. Για να φθάσουμε στο γλυκύ παράδεισο.
- H Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου του Αμαράντου Ρόδου, εορτάζει στις 3 Απριλίου εκάστου έτους. «Ρόδον το αμάραντον, χαίρε, η μόνη βλαστήσασα…»[5]
🌹ΘΕΟΤΟΚΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ - Το Δογματικὸν - Ἦχος πλ. δ'
εικ. Ρόδον Το Αμάραντον, Ρωσικής τεχνοτροπίας
Πῶς σε μακαρίσωμεν Θεοτόκε; πῶς δὲ ἀνυμνήσωμεν ὑπερευλογημένη, τὸ ἀκατάληπτον μυστήριον τῆς κυοφορίας σου; Τῶν αἰώνων γὰρ ὁ ποιητής, καὶ τῆς ἡμετέρας δημιουργός φύσεως; τὴν ἰδίαν εἰκόνα οἰκτείρας, καθῆκεν ἑαυτόν, εἰς κένωσιν τὴν ἀνεξιχνίαστον, ὁ ὢν ἐν τοῖς ἀΰλοις κόλποις τοῦ Πατρός, ἐν μήτρᾳ σου ἁγνὴ κατεσκήνωσε, καὶ σάρξ ἀτρέπτως ἐγένετο ἐκ σοῦ, ἀπειρόγαμε, μείνας, ὅπερ ὑπῆρχε φύσει, Θεός.
Διὸ αὐτὸν προσκυνοῦμεν, Θεὸν τέλειον, καὶ ἄνθρωπον τέλειον, τὸν αὐτὸν ἐν ἑκατέρᾳ μορφῇ· ἑκατέρα γὰρ φύσις ἐστὶν ἐν αὐτῷ ἀληθῶς, διπλᾶ δὲ πάντα κηρύττομεν, τὰ φυσικὰ αὐτοῦ ἰδιώματα, κατὰ τὴν διπλόην τῶν οὐσιῶν, δύο σέβοντες τάς ἐνεργείας, καὶ τὰ θελήματα.
Ὁμοούσιος γὰρ ὢν τῷ Θεῷ καὶ Πατρί, αὐτεξουσίως θέλει, καὶ ἐνεργεῖ ὡς ἄνθρωπος. Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ παμμακάριστε, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.[6]
τῶν ἐπί γῆς ἀνθρώπων, κραταιά προστασία,
ἄχραντε Παρθένε, σῶσον ἡμᾶς,
τούς εἰς σέ καταφεύγοντας,
ὅτι ἐν σοί τάς ἐλπίδας μετά Θεόν,
Θεοτόκε ἀνεθέμεθα. [7]
Θεοτόκε ἀνεθέμεθα. [7]
Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Στ’ ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο...[8]
Δείτε: Οδυσσέας Ελύτης: Έζησα το θαύμα της
Αλβανίας στο Αλβανικό Μέτωπο - Άξιον Εστί
🌷 Παναγία Αμαράντου Ρόδου στη Μόσχα, στο Βορονέζ
🌷 Ένας μύθος για το «Ρόδο της Ιεριχούς
Το Ρόδο της Ιεριχούς, γνωστό και Φυτό της Νεκρανάστασης ή «Ρόδο της Παναγίας», πρωτοήλθε στην Ευρώπη πριν από 1.000 περίπου χρόνια με τους Σταυροφόρους από την έρημου του Ισραήλ και της Ιορδανίας.
Το εν λόγω φυτό, όταν οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες για να ευδοκιμήσει, μαζεύει τις ρίζες του και τα κλαδιά του και γίνεται μια ξερή καφετιά μπάλα που αφήνεται στην άνεμο. Μόλις πάλι βρεθεί σε υγρό περιβάλλον και συγκεκριμένα μόλις βρει έστω και ελάχιστο νερό μεταμορφώνεται σε ένα καταπράσινο και εντυπωσιακό φυτό που διατηρείται για αρκετό χρόνο«τριαντάφυλλο» πράσινου χρώματος. Όταν το νερό τελειώσει, το φυτό «μαζεύεται» ξανά και ξεραίνεται, φτάνοντας πάλι στην πρότερη μορφή του.
Ένα παράδοξο φυτό που δεν «πεθαίνει» ποτέ! Όταν ο Χριστός από την έρημο πήγε στην πόλη της Ιεριχούς κουρασμένος και διψασμένος καθώς ήταν βλέποντας τα τοίχοι της Ιεριχώ από μακριά κάθισε σε έναν βράχο να ξεκουραστεί. Ο καυτός αέρας της ερήμου πέρασε στα πόδια του ένα ξηρό φυτό. Το φυτό καθώς άγγιξε τα πόδια του χριστού ξεραμένο καθώς ήταν ήρθε στην ζωή, πρασίνισε και πάνω στα φύλλα του έβγαλε μερικές δροσοσταλιές.
Ο μύθος θέλει τον Χριστό να παίρνει στα χέρια Του αυτές της δροσοσταλιές και να βρέχει τα Ξεραμένα από την ζέστη χείλι Του δίνοντας την ευλογία Του σε αυτό το φυτό για λίγες στιγμές δροσιάς που του πρόσφερε.
Έκτοτε οι Βεδουίνοι και πολλοί άλλοι άνθρωποι ψάχνουν και βρίσκουν το Ρόδο της Ιεριχώ για τις πολλαπλές μεταφυσικές ιδιότητες του. Πολλές γυναίκες το χρησιμοποιούν για γονιμότητα.[9]
H Ιεριχώ είναι αραβική πόλη κοντά στον Ιορδάνη στη Δυτική Όχθη των Παλαιστινιακών περιοχών. Έχει καταληφθεί από το Ισραήλ από το 1967. Είναι πρωτεύουσα της Επαρχίας Ιεριχούς και είχε πληθυσμό το 2007, 18.346 κάτοικους. Ευρισκόμενη αρκετά κάτω από το επίπεδο της θάλασσας (περίπου 260 μέτρα) 16 χλμ βορείως της Νεκράς Θάλασσας, η Ιεριχώ είναι το χαμηλότερο σημείο του πλανήτη με μόνιμους κάτοικους. Πιστεύεται επίσης ότι είναι μία από τις παλαιότερες συνεχώς κατοικούμενες πόλεις του κόσμου. Αρχαιολογικές έρευνες έχουν ανακαλύψει τα κατάλοιπα πάνω από 20 διαδοχικών εγκαταστάσεων στην Ιεριχώ, η πρώτη από τις οποίες είναι 11.000 ετών (9000 ΠΚΕ), σχεδόν στην αρχή του Ολόκαινου. Είναι επίσης η παλαιότερη γνωστή τειχισμένη πόλη.
Στην Παλαιά Διαθήκη περιγράφεται ως «Πόλη των Φοινικόδεντρων», ενώ άφθονες πηγές και μέσα και γύρω από την Ιεριχώ την κατέστησαν προσφιλή τόπο για εγκατάσταση ανθρώπων για χιλιάδες χρόνια. Στην ιουδαιοχριστιανική παράδοση είναι γνωστή ως ο τόπος επιστροφής των Ισραηλιτών μετά τη φυγή από την Αίγυπτο, οδηγούμενοι από τον Ιησού του Ναυή, διάδοχο του Μωυσή.[10]
Δείτε: Τα Ιερά Κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης (Διαβάστε και τα 49 βιβλία)
🎬 Ακολουθία Θεομητορικής Εικόνας «Ρόδον το Αμάραντον»
Στις 20 Μαρτίου 1990 αποκαλύφθηκε με θαυμαστό τρόπο η Θεομητορική Εικόνα «Ρόδον το Αμάραντον», η οποία έως τότε ήταν αφανώς εφαπτόμενη σε φορητή Εικόνα της Παναγίας στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στις Βρύσες Χανίων στην Κρήτη. Ο τότε Εφημέριος του Ναού, π. Απόστολος Διαμαντούδης, έγραψε Ακολουθία προς τιμήν της παλαιάς Εικόνας που αποκαλύφθηκε και είχε την ευλογία να συνεργαστεί μετον Υμνογράφο π. Αθανάσιο Σιμωνοπετρίτη. Η υποδοχή της Εικόνας - από την Αρχαιολογική Υπηρεσία στον Ναό - έγινε με τη συμμετοχή Κλήρου και Λαού την ημέρα του Ακαθίστου Ύμνου το 1990 προεξάρχοντος του τότε Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου και νυν Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου. Από τότε ο Ι. Ν. Αγίου Νικολάου στις Βρύσες Χανίων πανηγυρίζει και την εύρεση της Εικόνας στις 20 Μαΐου.
Η ηχογράφηση έγινε στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου (Ακριτοχώρι Σερρών), όπου έψαλε την Ακολουθία Χορός Μοναζουσών. Η παραγωγή του βίντεο και η ανάρτησή του στο διαδίκτυο έγινε για την Εκκλησία και την Ιστορία. Όπως κάθε προσωπική μου παραγωγή, δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα και δεν επιτρέπεται η παρουσίαση μέρους ή όλου του βίντεο σαν παραγωγή άλλου, εκτός αν έχει προηγηθεί συνεννόηση (γραπτή ή προφορική) με την παραγωγό ή αν αναφέρεται η πηγή. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου τόσο στον πατέρα Απόστολο (άξιο επίσης στην Αγιογραφία, την Ψαλτική και τη σύνθεση κρητικών μαντινάδων) όσο και στην Πρεσβυτέρα Ευαγγελία για την αλησμόνητη φιλοξενία που πρόσφεραν σε όλη τη φοιτητική μας συντροφιά κατά τη διάρκεια των σπουδών μας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Εύχομαι να είναι άξιος και στη σημερινή Ενορία του και εις έτη πολλά!
Βιβλιογραφία:
1. Α' Ὠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου. (Απόσπασμα από το αφιέρωμα ΕΔΩ)
2. Μεταγραφή του Φώτη Κόντογλου - «Ἐπὶ σοὶ Χαίρει, Κεχαριτωμένη. Πᾶσα ἡ κτίσις» (Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου). Ἀπό τὸ περιοδικὸ «Ἑλληνικὴ Δημιουργία», τ. 37, 1949.
3. Απόσπασμα από το κείμενο με τίτλο: «Η Παναγία και ο Λαός» του Φώτη Κόντογλου. Από το βιβλίο «Παναγία και Υπεραγία» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ.
4. «Σίμων Καράς - O τελευταίος των μεγάλων δασκάλων του Γένους, ο τελευταίος των Bυζαντινών» Νίκος Διονυσόπουλος, Περιοδικό, Δίφωνο, 1999.
5. Μέγας συναξαριστής www.synaxarion.gr
6. Από τον όρθρο και την θεια λειτουργία Κυριακής αγίων πάντων.
7. Θεοτοκίον Ήχος α', Απόστιχο Εσπερινού της Δευτέρας.
8. Από το ποίημα «Το Άξιον Εστί» Ι' (1949) Γράφτηκε από τον Οδυσσέα Ελύτη το 1959 και εκδόθηκε έναν χρόνο αργότερα, ενώ εν πολλοίς ήταν αυτό που χάρισε στον δημιουργό του το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979, αφιέρωμα εδώ: www.sophia-ntrekou.gr
9. Ένας μύθος λέει για το «Ρόδο της Ιεριχούς» www.diakonima.gr
10. H Ιεριχώ, wikipedia.org, από την εγκυκλοπαίδεια Βικιπαίδεια
11. Το οπτικοακουστικό υλικό (Βίντεο) από www.YouTube, της Google.
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia Ntrekou.gr
Επιλεκτικά Βίντεο:
ΡΟΔΟΝ ΤΟ ΑΜΑΡΑΝΤΟΝ: ΚΑΛΟΦΩΝΙΚΟΣ
ΕΙΡΜΟΣ ΗΧΟΣ Δ' ΑΓΙΑ - ΜΕΛΟΣ ΜΠΑΛΑΣΙΟΥ
ΙΕΡΕΩΣ. ΨΑΛΛΕΙ Ο ΚΩΝ. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ 'ΤΡΟΠΟΣ'
Της Αγάπης Αίματα: Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης, Μουσική:
Μίκης Θεοδωράκης, Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Εισήγηση των μαθητών του Γυμνασίου
Κρηνίδων στο 3ο Μαθητικό Θεολογικό
Συνέδριο που διοργανώθηκε στην Ξάνθη.
4:30 Υποδοχή και ενθρόνιση της
εικόνας της Παναγίας Ρόδον το
Αμάραντον στο ναό των 12 Αποστόλων
Καλοφωνικός ειρμός σε σύνθεση του Μπαλασίου Ιερέως και Νομοφύλακος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας(ιζ' αι.) Ήχος δ'. Ψάλλει ο Διδάσκαλος της Ελληνικής Μουσικής Σίμων Καράς † 1999. Ηχογράφηση: Αθήνα 1972
«Της αγάπης αίματα» Στίχοι: Οδυσσέας
Ελύτης, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης.
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης και η
Μικτή Χορωδία της Θάλειας Βυζαντίου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)