Το ακριβές σημείο της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού στο Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα ✟ η επαναφορά Του από τον αυτοκράτορα Ηράκλειο

Ιστορίες του Αληθούς Σταυρού, 1487: Μάχη μεταξύ Ηρακλείου και 

Χοσρόη, Αρέτσο, San Francesco. Ζωγράφος Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα

Ο Ηράκλειος επιστρέφει τον Τίμιο Σταυρό στην Ιερουσαλήμ συνοδευόμενος

από την αγία Ελένη, ελαιογραφία, 15 ος αι., Μουσείο της Σαραγόσα

21 Μαρτίου 630: Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος επανέφερε τον Τίμιο Σταυρό στην Ιερουσαλήμ. Το 614, ο Χοσρόης Β’ της Περσίας έκλεψε τον Τίμιο Σταυρό από την Ιερουσαλήμ ως τρόπαιο, αφού κατέλαβε την πόλη.

Το 628, ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ηράκλειος τον κατατρόπωσε και πήρε πίσω το ιερό κειμήλιο. Στην αρχή το τοποθέτησε στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα, στις 21 Μαρτίου 630, στην Ιερουσαλήμ.

Μερικοί μελετητές αναφέρουν ότι η ανάκτηση του Τίμιου Σταυρού από τους Πέρσες ήταν ένα κόλπο που εξυπηρετούσε πολιτικές σκοπιμότητες, καθώς μάλλον, έξι αιώνες μετά τη σταύρωση, είχε χαθεί.

Ιεροσόλυμα Ναός Αναστάσεως: το ακριβές

σημείο ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού

Κατεβαίνοντας 29 πέτρινα σκαλιά βρισκόμαστε στην ιερή στοά και βλέπουμε μπροστά μας τον τετράγωνο ναΐσκο αφιερωμένο στην Αγία Ελένη ο οποίος φέρει τρούλο και περίτεχνο ψηφιδωτό δάπεδο.

Κατεβαίνοντας ακόμα 13 πέτρινα σκαλιά από το άνοιγμα που υπάρχει στο παρεκκλήσι, βρισκόμαστε στο χώρο εύρεσης του Τιμίου Σταυρού. Στο δεξιό μέρος πάνω στο έδαφος βρίσκεται πορφυρόλευκο μάρμαρο με χαραγμένο το Σταυρό που ανήκει στους Ορθοδόξους. Στην επιγραφή διαβάζουμε: «Ιησούς Χριστός Νικά». Στο σημείο αυτό η Αγία Ελένη βρήκε το ζωοποιό Σταυρό, τα Καρφιά καθώς και τους σταυρούς των ληστών.

Ο Πανίερος Ναός τής Αναστάσεως

Ιστορικές επισημάνσεις

Όπως είναι γνωστό από τα Ευαγγέλια, ο Χριστός σταυρώθηκε στον λόφο του Γολγοθά, έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Στο δυτικό τμήμα του βράχου του Γολγοθά, ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας είχε λαξεύσει δύο τάφους, τον πρώτο διπλό για την οικογένεια του και τον δεύτερο για τον ίδιο. Στον τάφο αυτό έγινε η ταφή του Ιησού, με πρόχειρο και μάλλον βιαστικό τρόπο λόγω της ημέρας του Σαββάτου και της μεγάλης ιουδαϊκής εορτής του Πάσχα που ερχόταν, και εκεί κοντά, με σπουδή επίσης, πέταξαν τον Τίμιο Σταυρό και τα υπόλοιπα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν στη Σταύρωση.

Ένα από τα καρφιά Του Χριστού βρίσκεται στην πόλη 

Τίερ τής Γερμανίας, στο Ναό του Αγίου Πέτρου...

Μετά την Ανάσταση του Κυρίου και την θαυματουργική ίδρυση της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, οι πρώτοι πιστοί της πόλης, μέσω της προφορικής παράδοσης, διέδωσαν από γενιά σε γενιά την ακριβή τοποθεσία των γεγονότων, και έρχονταν εδώ, τις περισσότερες φορές κρυφά, για να προσευχηθούν και να ανανεώσουν την πίστη τους.

Το 135 ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός ξανάχτισε τα Ιεροσόλυμα, που είχαν καταστραφεί ολοσχερώς από τους στρατιώτες του Τίτου, το 70, και στη νέα πόλη έδωσε το όνομα «Αιλία Καπιτωλίνα». Κατά τη διάρκεια των εργασιών ανοικοδόμησης η περιοχή επιχωματώθηκε, και κτίστηκαν, με αυτοκρατορική εντολή, δυο ειδωλολατρικά ιερά αφιερωμένα στην Αφροδίτη, πάνω στον Πανάγιο Τάφο, και στον Δία, πάνω στον Γολγοθά. Με την πράξη όμως αυτή, η προφορική παράδοση και η συλλογική μνήμη των χριστιανών των Ιεροσολύμων απέκτησαν πλέον και υλικά σημεία εντοπισμού, ώστε να διαδίδονται ευκολότερα κατά την διαδοχή των χρόνων και των γενεών. 

Για τους λόγους αυτούς, το έργο της Αγίας Ελένης, που ήρθε στην Αγία Πόλη σταλμένη από τον γιό της, αυτοκράτορα Μεγ. Κωνσταντίνο για να ανακαλύψει και να αναδείξει τις τοποθεσίες των γεγονότων του Πάθους και της Αναστάσεως του Χριστού, διευκολύνθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να εντοπίσει τόσο τον φρικτό Γολγοθά όσο και τον Πανάγιο Τάφο, αλλά και να βρει τον Τίμιο Σταυρό. Στο σημείο εκείνο, με αυτοκρατορική εντολή και χορηγία, χτίστηκε, σύμφωνα με τις πηγές που διαθέτουμε, πολυτελής και πλούσια βασιλική, στο κέντρο της οποίας υπήρχε ο Τάφος, ως στρογγυλός μικρός ναός με ανοιχτή αυλή, καθώς στις τρεις πλευρές του περιβαλλόταν από σχηματισμό έξι πεσσών και δώδεκα κιόνων.

Δείτε την Τελετή Αφής ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ 2020 (βίντεο)

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στη διάρκεια των εργασιών λαξεύθηκε ο βράχος του λόφου ώστε να αναδειχθεί ο Τάφος, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα την διαμόρφωση του χώρου στην γενική τοπογραφική μορφή που έκτοτε παρουσιάζει, ώστε ο Τάφος να μη φαίνεται πλέον όπως αρχικά ήταν, δηλαδή ως λαξευμένος χώρος στο βραχώδες πρανές του λόφου, αλλά ως αυτόνομο φυσικό «ναΰδριο (εκκλησάκι)». Αυτό πρέπει να το είχε πάντοτε υπόψιν ο προσκυνητής που θα θελήσει να πραγματοποιήσει το προσκύνημά του με βάση και οδηγό τις αντίστοιχες περιγραφές της Καινής Διαθήκης.

Το άγαλμα της Αγίας Ελένης που κρατά τον Τίμιο Σταυρό 

στο Σπήλαιο της Εύρεσης του Τιμίου Σταυρού στον Ναό 

της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα. Εδώ βρέθηκε ο 

Τίμιος Σταυρός και εκείνοι των ληστών.

Αριστερά ο καθολικός θρόνος, δεξιά ο ορθόδοξος.

Το 325-335, στο σημείο που βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός, χτίστηκε μία κωνσταντίνεια βασιλική γνωστή στις πηγές ως «Μεγάλη Εκκλησία», ενώ την ίδια περίοδο ο Πανάγιος Τάφος στεγάσθηκε με κυκλικό οικοδόμημα, γνωστό ως «Ροτόντα» ή «Ανάσταση» και ιδιαίτερος ναός χτίστηκε πάνω στον Γολγοθά. Ο μεταξύ Ροτόντας και βασιλικής χώρος διαμορφώθηκε έτσι, ώστε να πάρει τη μορφή περίκλειστης εσωτερικής αυλής, που είχε κιονοστοιχίες προς βορρά, ανατολή και νότο, ενώ την δυτική της πλευρά αποτελούσε η πρόσοψη του Πανάγιου Τάφου. Μπροστά πάλι στη βασιλική υπήρχε αίθριο, που κατεύθυνε τον προσκυνητή προς την τότε κύρια οδό των Ιεροσολύμων.

Σύμφωνα με τις πηγές μας, την βασιλική έχτισε ο αρχιτέκτονας Ζηνόβιος, με την επιστασία του εδικού αυτοκρατορικού εκπροσώπου Ευσταθίου, και τα εγκαίνια τελέσθηκαν το 336, με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα. Για την διάρθρωση μάλιστα του χώρου, κατατοπιστικές είναι οι περιγραφές της μοναχής Αιθερίας, που πραγματοποίησε προσκύνημα το 381-384, καταγράφοντας όσα είδε, αλλά και τις εντυπώσεις της.

Το 614 οι Πέρσες εισέβαλαν στη βυζαντινή επικράτεια, κατέλαβαν και λεηλάτησαν τα Ιεροσόλυμα και κατέστρεψαν σχεδόν όλα τα προσκυνήματα της Αγίας Γης. Στο πλαίσιο αυτό έκαψαν και γκρέμισαν το Ναό της Αναστάσεως, μαζί με ολόκληρο το συγκρότημα που είχε ανοικοδομήσει ο Μέγας Κωνσταντίνος, και άρπαξαν όλα τα αφιερώματα που είχαν προσφέρει εδώ, ενώ πήραν μαζί τους ακόμη και την χρυσή θήκη όπου είχε τοποθετηθεί ο Τίμιος Σταυρός, τον οποίο τελικά οδήγησαν στην Κτησιφώντα, την πρωτεύουσά τους. Το 626, με τη φροντίδα του τοποτηρητή του πατριαρχικού θρόνου Μοδέστου, έγινε η αποκατάσταση του Ναού, χωρίς ωστόσο να επιτευχθεί η παλαιά του μεγαλοπρέπεια και πολυτέλεια, και στο Ναό αυτό, το 629, έγινε η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στον Γολγοθά, από τον αυτοκράτορα Ηράκλειο, που στο μεταξύ είχε νικήσει τους Πέρσες και είχε ανακτήσει το ιερό παλλάδιο της Χριστιανοσύνης.

Δείτε: Η αγιότητα του Μεγάλου Κωνσταντίνου

Λίγα χρόνια αργότερα, το 637, τα Ιεροσόλυμα κατελήφθησαν από τους Άραβες, ωστόσο ο χαλίφης Ομάρ Χαττάπ, με ειδικό διάταγμά του (αχτιναμέ) προφύλαξε το Ναό από την καταστροφή. Ωστόσο η ειρηνική ύπαρξη του Ναού δεν συνεχίστηκε επ' άπειρον, αφού την Κυριακή των Βαΐων του 937 ο εξαγριωμένος αραβικός όχλος έκαψε και κατέστρεψε την βασιλική, ενώ σύλησε και τα ιερά σκεύη του Ναού.

Και ενώ οι ζημιές αποκαταστάθηκαν, με την άδεια του χαλίφη Ελ Ραμπ, το 966 η εκστρατεία του Νικηφόρου Φωκά εναντίον των Αράβων έδωσε αφορμή σε νέες πυρπολήσεις και λεηλασίες του Ναού, που πάλι ανακαινίστηκε από τον Πατριάρχη Χριστόδουλο και τους διαδόχους του Θωμά Β’, Ιωσήφ Β' και Ορέστη. Μόλις όμως είχε τελειώσει η πολύχρονη εκείνη επισκευή, το 1009, ο χαλίφης Αλ Χακήμ διέταξε να κατεδαφιστούν μέχρις θεμελίων όλα τα κτήρια που μόλις είχαν ολοκληρωθεί, με αποτέλεσμα ο χώρος να αλλάξει και πάλι μορφολογία, κατά την εύστοχη διατύπωση του καθηγητή Νικ. Ολυμπίου: «Μετά την καταστροφή ο Πανάγιος Τάφος έπαυσε να αποτελεί μνήμα σε λαξευμένο βράχο και επιστέφθηκε με λιθόκτιστη πλάκα».

Νέα οικοδομική φάση ξεκίνησε για τον Πανάγιο Τάφο και το Ναό της Αναστάσεως το 1024-1048, οπότε και ολοκληρώθηκε η σταδιακή αποκατάσταση του συγκροτήματος: ανοικοδομήθηκαν το ιερό Κουβούκλιο της Ροτόντα, όχι όμως και η βασιλική, ενώ ανατολικά της Ροτόντας χτίστηκε νέος μικρός ναός. 

Συνεχίστηκε έτσι, με κάποιες τροποποιήσεις, το κωνσταντίνειο σχέδιο οργάνωσης του ιερού χώρου, ενώ τις επισκευές συνέχισαν και οι Σταυροφόροι, που κατέκτησαν τα Ιεροσόλυμα το 1099. Στην οικοδομική δραστηριότητα τους οφείλεται η ανοικοδόμηση ενός ψηλού θολοσκέπαστου κτηρίου, το οποίο περιέλαβε τον φρικτό Γολγοθά, τον Πανάγιο Τάφο, το σημείο της Ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού και τα υπόλοιπα μικρότερα υπέργεια και υπόγεια παρεκκλήσια του συγκροτήματος. Με τον τρόπο αυτό το όλο συγκρότημα έλαβε την εξωτερική μορφή και την εσωτερική διάρθρωση που περίπου έχει ως σήμερα.

Την Ανάμνηση των Εγκαινίων του Ιερού Ναού της Αναστάσεως εορτάζει η Ορθόδοξη Εκκλησία στις 13 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο.

Πηγή: Απόσπασμα και η βιβλιογραφία από στο ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Ύψωση Τιμίου Σταυρού: το ιστορικό της εορτής και η περιγραφή της εικόνας

Το ταπεινωτικό τέλος του αυτοκράτορα Ηράκλειου,

που είχε δοξάσει το Βυζάντιο με μεγάλες νίκες

Μάχη μεταξύ του στρατού του Ηρακλείου και των Περσών υπό τον 

Χοσρόη Β΄. Τοιχογραφία του Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα, 1452

Piero della Francesca, Battle between Heraclius and Chosroes,

c. 1466, fresco, 329 x 747 cm, San Francesco, Arezzo, Italy.

Ο Φλάβιος Ἡράκλειος (575 - 11 Φεβρουαρίου 641) ήταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το 610 έως το θάνατό του το 641. Κατά τη βασιλεία του η ελληνική γλώσσα έγινε η επίσημη γλώσσα του βυζαντινού κράτους. 

Η άνοδος στην εξουσία άρχισε το 608, όταν ο ίδιος και ο πατέρας του, ο Ηράκλειος ο Πρεσβύτερος, οδήγησαν σε εξέγερση ενάντια στον μη δημοφιλή Αυτοκράτορα Φωκά.

Heraclius I and Constantine III Heraclius, Roman Emperors, 7th century

Ηράκλειος, Αυτοκράτορας των Ρωμαίων. Σόλιδος

τού Ηρακλείου με τον γιο του Ηράκλειο Κωνσταντίνο Γ΄.

Επιγραφή DDNN HERACLIUS ET HERA. CONST. PP AV.

συγγραφέας Γιάννης Κωτσοκώστας
στην ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Στα τέλη του 640 μ.Χ. ο γερασμένος αυτοκράτορας Ηράκλειος, άρρωστος σωματικά και ψυχικά, κρυβόταν στο ανάκτορο της Ιέρειας, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη.

Παρόλες τις εκκλήσεις και τις πληροφορίες για συνωμοσία, έτρεμε να περάσει τον Βόσπορο καθώς είχε αναπτύξει μια παρανοϊκή φοβία για τη θάλασσα. Ο άνθρωπος που είχε κάποτε διαπλεύσει τη μισή Μεσόγειο, από την Καρχηδόνα μέχρι την Κωνσταντινούπολη, για να σώσει την αυτοκρατορία, τριάντα χρόνια αργότερα δεν τολμούσε να διασχίσει έναν στενό πορθμό για να σώσει τη δυναστεία του.

Αλληγορική αναπαράσταση της υποταγής του Χοσρόη στον Ηράκλειο,

επιχρυσωμένο και επισμαλτωμένο ορειχάλκινο πλακίδιο, 1160-1170, Λούβρο

Cherub and Heraclius receiving the submission of Khosrow II; plaque from

a cross (Champlevé enamel over gilt copper, 1160–1170, Paris, Louvre).

This is an allegory as Khosrow never submitted in person.

Κι όμως στην ακμή του ο Ηράκλειος δεν έμοιαζε καθόλου με αυτό το ράκος.

Απελευθέρωσε την αυτοκρατορία από την τυραννία του εγκληματικού και ανίκανου Φωκά, αναδιοργάνωσε τον στρατό, θέτοντας τις βάσεις για την στρατιωτική/πολιτική διαίρεση της αυτοκρατορίας σε θέματα.

Ένα σύστημα που εξασφάλισε την επάνδρωση των στρατιών που για τους επόμενους πέντε αιώνες θα υπεράσπιζαν την αυτοκρατορία και θα πραγματοποιούσαν την εποποιία του 10ου αιώνα.

Στη συνέχεια εξαπέλυσε τον πρώτο ιερό πόλεμο της Χριστιανοσύνης εναντίον των Περσών και, επιδεικνύοντας γενναιότητα και στρατηγική ευφυΐα, οδήγησε προσωπικά το στρατό σε έναν μακροχρόνιο και σκληρό αγώνα ενάντια στους Σασσανίδες που στεκόταν ισάξια απέναντι στους Ρωμαίους για τετρακόσια χρόνια.

Η τελική νίκη τον ανέδειξε σε ήρωα, είχε υποτάξει μια αυτοκρατορία, είχε ανακτήσει όλα τα χαμένα εδάφη και είχε γνωρίσει τον θρίαμβο στην Κωνσταντινούπολη και την Ιερουσαλήμ, όπου αναστήλωσε μέσα σε αποθέωση τον Τίμιο Σταυρό που είχε ανακτήσει από τους Πέρσες.

Παράλληλα έκανε σημαντικά βήματα για τον εκσυγχρονισμό του κράτους και τον εξοβελισμό των παρωχημένων στοιχείων που βάρυναν τις λειτουργίες του, με κυριότερο την καθιέρωση της ελληνικής ως επίσημης γλώσσας της διοίκησης και του στρατού.

Αυτές ήταν οι επιτυχίες του.

Η μάχη της Νινευί μεταξύ του Ηρακλείου και του Χοσρόη,

νωπογραφία του Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα, μέσα 15 ου αι.,

Βασιλική Αγίου Φραγκίσκου, Αρέτσο.

Από εκεί και πέρα τη βασιλεία του βάρυναν πολλά σύννεφα, που οφείλονταν στην εκκλησιαστική πολιτική του και τις οικογενειακές του υποθέσεις.

Η επικράτηση του δόγματος του Μονοφυσιτισμού μεταξύ των πληθυσμών της Συρίας και της Αιγύπτου είχε δημιουργήσει ένα βαθύ πνευματικό χάσμα μεταξύ αυτών και της Κωνσταντινούπολης που προωθούσε το δόγμα της Χαλκηδόνας, ένα χάσμα που είχε διευκολύνει προηγούμενα την διείσδυση των Περσών σε αυτές τις επαρχίες.

Ο Ηράκλειος, σε συνεργασία με τον εξίσου σπουδαίο πατριάρχη Σέργιο, προσπάθησε να αντιμετωπίσει την κατάσταση με την εισαγωγή του συμβιβαστικού δόγματος του Μονοθελητισμού. Ωστόσο ο τεχνητός αυτός συμβιβασμός δεν ικανοποιούσε καμιά από τις δύο πλευρές και έμεινε κενό γράμμα παρά τις προσπάθειες του αυτοκράτορα.

Στην προσωπική του ζωή ο Ηράκλειος έκανε μια επιλογή που αποδείχτηκε ολέθρια, παίρνοντας ως δεύτερη σύζυγό του την κόρη της αδελφής του Μαρτίνα, περιφρονώντας τη νομοθεσία και τους εκκλησιαστικούς κανόνες. Η ένωση αυτή προκάλεσε γενική δυσαρέσκεια και αποστροφή, που έμεναν ωστόσο χωρίς αντίκρισμα όσο ο αυτοκράτορας ήταν ισχυρός.

Η μοίρα επεφύλασσε ένα συντριπτικό χτύπημα στον ηρωικό, μετριοπαθή, δραστήριο και δημιουργικό αυτοκράτορα. Πέντε μόλις χρόνια μετά τη συντριβή των Περσών οι Άραβες, που είχαν μόλις ολοκληρώσει την πολιτική τους ένωση, εισέβαλαν στα εδάφη της αυτοκρατορίας.

Ο Ηράκλειος συγκέντρωσε ένα μεγάλο στράτευμα για να τους αντιμετωπίσει, όμως, έχοντας περάσει πια τα εξήντα, δεν το οδήγησε προσωπικά στη μάχη, όπως εναντίον των Περσών. Ο αυτοκρατορικός στρατός ηττήθηκε και διαλύθηκε στην επική μάχη του Ιερομίακα (Jarmuk) στις 20 Αυγούστου του 636, γεγονός που σήμανε την απώλεια της Συρίας και την αποκοπή της Αιγύπτου. Ο αυτοκράτορας βλέποντας τους κόπους της ζωής του να πηγαίνουν χαμένοι, εξουθενωμένος και άρρωστος, πήρε τον δρόμο της επιστροφής, καταλήγοντας στην Ιέρεια.

Ο Ηράκλειος επιστρέφει τον Τίμιο Σταυρό στην Ιερουσαλήμ συνοδευόμενος

από την αγία Ελένη, ελαιογραφία, 15 ος αι., Μουσείο της Σαραγόσα. Ζωγράφος 

ο Ιταλός Πιέρο ντελα Φραντσέσκα (Piero della Francesca,♱ 12 Οκτ 1492) 

English: Altarpiece of the Holy Cross (Retablo de la Santa Cruz); Church of Blesa, Aragon, Spain. This panel shows Saint Helena and, anachronistically, Byzantine Emperor Heraclius taking the True Cross to Jerusalem. Helena wears a trigregnum, symbolizing that she represents the Catholic Church in her veneration of the True Cross. Spanish-gothic style; oil on wood, c.1481-1487.

Τελικά μπόρεσε να διασχίσει τον Βόσπορο, αν και χρειάστηκε ένα επίτευγμα τεχνικής και μηχανικής, μια πλωτή γέφυρα, με άμμο στο κατάστρωμα και κλαδιά δέντρων στα παραπέτα. Πάνω σε αυτή ίππευσε ο αλλοτινός ήρωας αυτοκράτορας μέχρι την πρωτεύουσά του, χωρίς να αντικρίζει τη θάλασσα. 

Πέθανε λίγους μήνες αργότερα, στις 11 Φεβρουαρίου του 641, αφού υπέφερε μέχρι την τελευταία στιγμή. Σύμφωνα με τη διαθήκη του η σαρκοφάγος του έμεινε ανοικτή και φρουρούμενη για τρεις μέρες, από τον φόβο του να μην θαφτεί ζωντανός.

Η κληρονομιά του ήταν και αυτή πικρή. Η αγαπημένη του σύζυγος και ο γιος τους, εστεμμένος συναυτοκράτορας, ταπεινώθηκαν, ακρωτηριάστηκαν και εξορίστηκαν. Τα κατορθώματά του έσβησαν, αφού αποδείχτηκαν εφήμερα. Ο ίδιος στιγματίστηκε από τους επιγόνους του ως αιρετικός και αμαρτωλός. 

Στη συλλογική μνήμη της Δύσης αντίθετα καθιερώθηκε και τιμήθηκε, χάρη στον αγώνα του για τον Τίμιο Σταυρό, ως ο «πρώτος σταυροφόρος». Άλλα ούτε αυτή η αναπάντεχη τιμή ήταν αρκετή. Σαν να μην είχε βασανιστεί αρκετά αυτός ο άτυχος, έμελλε να υποστεί μια τελευταία ταπείνωση, εξακόσια χρόνια μετά τον θάνατό του. 

Κατά την Άλωση του 1204 οι έξαλλοι σταυροφόροι λεηλατώντας τον ναό των Αγίων Αποστόλων, παραβίασαν τον τάφο του πρώτου του είδους τους. Πάνω στην έξαψή τους να τραβήξουν το χρυσό στέμμα του Ηρακλείου, ξερίζωσαν και τα μαλλιά του.

Ο Γιάννης Κωτσοκώστας γεννήθηκε στη Ρόδο το 1978 και κατάγεται από τα Τζουμέρκα. Έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Αρχαιολογία (2001) και Ιστορία (2015). Ζει στην Άρτα, όπου και εργάζεται ως αρχαιολόγος. 


Περισσότερα: Σταυρός, Άγιοι Τόποι - Ιεροσόλυμα

Πηγή: www.Sophia-Ntrekou.gr

Στα Ιεροσόλυμα: Αέναη Πόλη (ποίημα Σοφία Ντρέκου)




Σχόλια

Van Gel Span: Την εποχή του Ηρακλείου είχε σωθεί ένα όχι ευκαταφρόνητο τμήμα του 5m μήκους αρχικού (κι εδώ η ταινία του Μελ Γκίμπσον άλλη μια φορά ρεαλιστικά αποτυπώνει την πτώση ενός δακρύου του Ιησού από αυτό το ύψος. Άλλωστε σκοπός της εκ μακρόθεν παραδειγματισμού σταυρώσεως ήταν το γενικό θέαμα που συμβόλιζε την δύναμη επιβολής του νόμου), το οποίο κουβάλησε ο ίδιος ο νεαρώτερος Ηράκλειος στον ώμο του, όταν εισήλθε στον Πανάγιο Τάφο. Η πύλη ωστόσο σφραγίστηκε έως σήμερα από τους Άραβες γιατί θύμιζε τον περιστασιακό αντίπαλό τους, ενώ και σε εκείνη που απέμεινε τα κλειδιά κρατεί παραδοσιακά Παλαιστίνιος μουσουλμάνος...

Van Gel Span: Και κάτι επιπλέον για τον Ηράκλειο: πρόκειται για τον 2ο ελληνόφωνο μονάρχη του Οικουμενικού Ελληνισμού (Ανατολική Ρωμαϊκή/Βυζάντιο και Ελληνιστικά βασίλεια) που διασώζεται στους θρύλους της πιο διαδεδομένης γλώσσας της Ανατολικής Αφρικής: τα Σουαχίλι. Πηγή διάδοσης πάλι οι Άραβες, οι οποίοι θαύμαζαν τον νεαρώτερο Ηράκλειο, ο οποίος όντας σε μια θρησκεία Βίβλου, κατανίκησε τους αντιπάλους τους εντός του κοινού τους άλλοτε Παρθικού Βασιλείου και όχι μόνον, αλλά και ειδωλολατρικούς ζωροάστρες Πέρσες, εναντίον των οποίων ο Προφήτης δικαιολογούσε άμεση σφαγή εν αντιθέσει με το σεβασμό στους λαούς της Βίβλου. Εδώ που τα λέμε η σκύλευση των νεκρών των αρχαίων Περσών προκαλεί απέχθεια όχι μόνο σε βιβλικούς λαούς...

Τις πηγές Νείλου και το Κενυάτικο Κιλιμάντζαρο οι Άραβες παρέκαμψαν δια θαλάσσης στη σημερινή Τανζανία όπου η πρωτεύουσα - λιμάνι λέγεται Νταρ Ες Σαλάμ, αλλά και το νησί Ζαν Ζι μπαρ/Ζανζιβάρη αραβικό όνομα έχει (Τανζανία= Ταγκανίκα+ Ζανζιβάρη).

Ο 1ος Ρουμ καλίφ των Αράβων (Ρωμιός/Έλληνας μονάρχης) εννοείται ότι είναι ο Ισκαντάρ/Αλέξανδρος ο Προφήτης με την έννοια πρόδρομος του Ισλάμ με μια σουρία (κατά μειοψηφική γλωσσολογική άποψη από: σωρός σοφίας) αφιερωμένη σε αυτόν.

Οι Άραβες ως πραγματιστές ήταν αριστοτελικοί εν αντιθέσει με τους νεοπλατωνικούς ιδεαλιστές χριστιανούς, εφευρέτες αντλίας αντιβάρου που αξιοποίησαν για νερό κι αργότερα πετρέλαιο, λάτρεις μαθηματικών (έχουν συμβολική γλώσσα σαν τη γραφή τους των αραβουργημάτων- Κιτάμπ Αλ Ζέμπρ/Βιβλίο υπολογισμών/Άλγεβρα) χημείας (Αλ κέμια) και της αστρονομίας (ζενίθ, ναδίρ,Αλτεμπαράν κτλ) και τραπεζικής οικονομίας/επιταγών (Αλ τσεκ) πλην τόκου σε απίστους εννοείται...

Οπλοφόροι ορθόδοξοι των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων Ανατολικής Αφρικής, πέραν από το ύψος τους και τις επιδόσεις σε δρόμους αντοχής γνωρίζουν και τον Ηράκλειο και την ανύψωση του Τιμίου Σταυρού, εμείς τους αγνοούμε, ώστε σε πιέσεις τουρκοαγγλοσαξώνων να παραδίδουν τον ευγενή προστατευόμενο μας Μήδο/Κούρδο ηγέτη Οτσαλάν. Ο γενναίος Ηράκλειος τους πέρασε το μήνυμα ότι ο Έλληνας με λίγη επιμονή στο τέλος κιοτεύει, μα θέλει πάντα προσοχή γιατί έχει και τον ήρωα μέσα του...

Facebook / Van Gel Span: Επίσης αφήνω ασχολίαστη μια βυζαντινή συνομωσιολογική εκδοχή, που θέλει βυζαντινούς λόγιους να γράφουν τις πηγές του Κορανίου σε ένα χριστιανοϊουδαϊκό θεολογικό συγκρητισμό προφυλάσσοντας τες σε σπηλιά σε ένα ουάντι/φαράγγι ερήμου μεταξύ εμπολέμων Μέκκας και Μντίνας/Μεδίνας. Οι λόγιοι ήταν σύμβουλοι των μέτριων πολεμικά προκατόχων Ηρακλείου: Μαυρικίου και Φωκά. Η θεωρία αυτή θυμίζει λίγο σύγχρονες που θεωρούν ότι η οικονομική θεωρία του Μαρξ προέρχεται από τους Ροθτσίλντ.