«Ίσως και να είναι φυσικό. Ακριβώς όπως στον έρωτα. Στην αρχή, θέλεις τον ερωτευόμενο δικό σου, αποκλειστικά δικό σου. Μετά από λίγο όμως, -και εφόσον καταφέρεις να μετουσιώσεις τον προσωπικό σου έρωτα σε συμπαντικό-, θέλεις να τον κοινωνήσεις σε όλους. Αφού άξιζε τον έρωτά σου, σίγουρα αξίζει να γνωριστεί και από άλλους, όσο γίνεται περισσότερους.
Άλλο μεγάλο βουνό της ορθοδοξίας. Άλλη μεγάλη υπόθεση. Σπυρίδων και θαυματουργία ταυτίζονταν. Και ταυτίζονται. Αν και απέθανε ο άγιος Σπυρίδων, δεν έπαψε να θαυματουργεί.
της Σοφίας Ντρέκου (Sophia Drekou) Αρθρογράφος (BSc in Psychology)
Σε μια παιδεία που έχει χάσει τον προσανατολισμό της, που βηματίζει ανακυκλώνοντας σκόρπια δάνεια χωρίς να ξέρει το γιατί και το πως, που αναπαράγει άριστα τις κοινωνικές ανισότητες, που δε νοηματοδοτεί τις ζωές των παιδιών, γιορτάζουμε μια αχτίδα φωτός!
Νηστεία αρχίζει (15 Νοεμβρίου), συν Θεώ αγίω, αγαπητοί αναγνώστες, με την σαρακοστή των Χριστουγέννων. Μια σαρακοστή ήπια, μιάς πού περιλαμβάνει κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιχθυοφαγία. Η κατάλυση ιχθύος, η οποία προβλέπεται, μου δίνει την αφορμή να φιλοσοφήσω, πάνω σε αυτούς τους οποίους η καταναγκαστική νηστεία είναι καθημερινότητα και η ιχθυοφαγία, άπιαστο όνειρο.
Όταν κάποιος ξεκινάει ένα ταξείδι θα πρέπει να ξέρει που πηγαίνει. Το «Ταξείδι» του Τριωδίου, αρχίζει την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο. Είναι η πιο σημαντική εορτολογική περίοδος της Εκκλησίας μας, διότι μας δίνει την ευκαιρία να συναισθανθούμε τη λαθεμένη πορεία της ζωής μας, να την διορθώσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε την στάση μας απέναντι στο Θεό και τους συνανθρώπους μας.
H φυσική μας παρουσία ιδιαίτερα όταν πρόκειται για Ιερό Ναό είναι μοναδική, αναντικατάστατη και ανεπανάληπτη εμπειρία. Έστω όμως και με την χρήση της τεχνολογίας μπορούμε όμως να περιηγηθούμε εικονικά και να πάρουμε μια μικρή γεύση θαυμαστών πραγμάτων.