της Σοφίας Ντρέκου (Sophia Drekou)
Αρθρογράφος (BSc in Psychology)
Με βάση το Πάσχα, η Απόδοση του, εορτάζει 38 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα. Την Τετάρτη της έκτης εβδομάδας μετά το Πάσχα, εορτάζουμε την Απόδοση της εορτής του Πάσχα.
Αν και οι περισσότερες εορτές έχουν τη απόδοση τους την όγδοη ημέρα, η Απόδοση του Πάσχα εορτάζεται την 39η ημέρα. Επιτρέψτε μου, να μεταφράσω ελεύθερα τη λέξη απόδοση με τη λέξη κατευόδιο. Κατευοδώνουμε τη γιορτή κι ευχόμαστε πάλι, τον κατάλληλο χρόνο, να επιτρέψει ο Θεός να ξαναγιορτάσουμε. Η τελευταία ημέρα που λέμε: «Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη».
Περί της Αναστάσεως του Χριστού
Η έκφραση «Χριστός Ανέστη» που λέγεται από το Πάσχα, δηλαδή την εορτή της Ανάστασης του Χριστού, και για σαράντα ημέρες, δηλαδή μέχρι την απόδοση του Πάσχα, την Τετάρτη της παραμονής του εορτασμού της εορτής της Αναλήψεως... προέρχεται από ευαγγελική ρήση, αποτελεί και την αρχή του γνωστότερου αναστάσιμου τροπαρίου που λέγεται κατά την ίδια περίοδο: «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος.»
Στο κατά Ματθαίο ευαγγέλιο 28:5-7 διαβάζουμε τα εξής: «Αποκριθείς δε ο άγγελος είπε προς τις γυναίκες «Μη φοβείσθε σεις διότι εξεύρω ότι Ιησούν τον εσταυρωμένον ζητείτε, δεν είναι εδώ ΔΙΟΤΙ ΑΝΕΣΤΗ καθώς είπε, έλθετε και ίδετε το τόπο όπου εκείτο ο Κύριος και υπάγετε ταχέως και είπατε προς τους μαθητάς αυτού ότι ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ και θέλει πάει πρότερον υμών εις την Γαλιλαίαν, εκεί θέλετε ιδεί αυτόν, ιδού σας είπον».
Έτσι λοιπόν μαθαίνουμε από τον Λόγο του Θεού πως το «Χριστός Ανέστη» το είπε για πρώτη φορά ένας άγγελος του Θεού στις γυναίκες που πήγαιναν στον τάφο του Ιησού την πρώτη ημέρα της εβδομάδας που ειναι η σημερινή Κυριακή.
Ως χαιρετισμός καθιερώθηκε από τους πρώτους Χριστιανούς. Χαιρετούσαν ο ένας τον άλλον με αυτόν το χαιρετισμό τόσο για να θυμούνται οι ίδιοι τον θάνατο και την ανάσταση του Κυρίου τους όσο και για να δίνεται μια μαρτυρία σε αυτούς που δεν είχαν ακούσει ποτέ για τον Ιησού Χριστό ή δεν πίστευαν στην ανάσταση του Χριστού.
Απόδοση στην εκκλησιαστική γλώσσα σημαίνει την μετά πάροδο οκτώ συνήθως ημερών επανάληψη της εορτής που μ’ αυτόν τον τρόπο η διάρκειά της παρατείνεται μεθεορτίως μέχρις αυτή την ημέρα.
Αυτό σημαίνει ότι ο εορτασμός δεν είναι στιγμιαίος. Γιορτάσαμε ανήμερα και τελειώσαμε. Είναι τόσο μεγάλο το γεγονός που δεν γίνεται να το αφομοιώσουμε σε μία μόνο ημέρα. Σκεφτείτε ότι το Πάσχα το ζούμε για σαράντα ολόκληρες ημέρες. Αποδίδουμε, δηλαδή, την εορτή μετά από σαράντα ημέρες.
Ζήσαμε κι ευχαριστηθήκαμε και θυμηθήκαμε όλα αυτά τα γεγονότα για πολύ καιρό έτσι ώστε να τα εμπεδώσουμε. Κι έτσι είμαστε σε θέση να κατευοδώσουμε αυτό το γεγονός που γιορτάσαμε. Συνηθίζεται να τελείται νυκτερινή Θεία Λειτουργία το βράδυ της Τρίτης.
Επιτρέψτε μου, να μεταφράσω ελεύθερα τη λέξη απόδοση με τη λέξη κατευόδιο. Κατευοδώνουμε τη γιορτή κι ευχόμαστε πάλι, τον κατάλληλο χρόνο, να επιτρέψει ο Θεός να ξαναγιορτάσουμε.
Τί απέδωσε το Πάσχα;
«Ξαναγιορτάζοντας το Πάσχα, μετά από σαράντα μέρες, δηλώνουμε ότι το Πάσχα, η Ανάσταση, συνεχίζεται.
Τί μας αποδίδει το Πάσχα; Κάθε τι στη ζωή κρίνεται από την απόδοση του. Εξετάζουμε τί αποδίδει ένα μηχάνημα, ένας εργάτης, μια θεωρία! Τί αποδίδει ένα γεγονός! Το Πάσχα είναι ένα γεγονός. Τί, λοιπόν, κερδίζουμε απ’ αυτό;
Το πρώτο: Μας απέδωσε ζωντανό τον Ιησού. Χάθηκε για τρεις μέρες απ’ την επίγεια ζωή ο Χριστός.
Φάνηκε να τον καταπίνει ο θάνατος, όπως το κήτος κατάπιε τον Ιωνά. Τελικά το κήτος της θάλασσας απέδωσε ζωντανό τον Ιωνά. Έτσι κι ο θάνατος απέδωσε ζωντανό το Χριστό. «Ως εκ κήτους Ιωνάς εξανέστης του τάφου» (κανόνας του Πάσχα).Γιατί το θαλάσσιο εκείνο κήτος απέδωσε ζωντανό τον Ιωνά; Διότι δεν βρήκε στον Ιωνά κατάλληλη τροφή, τη συνηθισμένη του τροφή. Άγνωστη τροφή του φάνηκε ο άνθρωπος Ιωνάς, και γι’ αυτό δε μπόρεσε να τον κατασπαράξει και να τον χωνέψει. Αναγκάστηκε να τον αποβάλει ζωντανό.
Και το θηρίο, που λέγεται θάνατος, απέδωσε ζωντανό τον Κύριο, επειδή δεν βρήκε σ’ Αυτόν την τροφή που γνώριζε. Η τροφή του θανάτου είναι η αμαρτία. Ο Χριστός ήταν άσχετος με την αμαρτία. Άρα δεν έκανε για το στομάχι του θανάτου (Ε.Π.Ε. 31,294).
Με το Πάσχα αποδόθηκε ζωντανός ο Χριστός, που είναι ο ακρογωνιαίος και πολύτιμος λίθος. Όταν ένας άνθρωπος καταπιεί ένα λίθο, πρώτα μεν το στομάχι του προσπαθεί να τον διαλύσει με τα υγρά που διαθέτει. Να τον χωνέψει. Να τον αφομοιώσει. Να τον εξαφανίσει. Αν αυτό δεν είναι δυνατόν, τότε αποβάλλει το λίθο, μέσα σε φρικτούς πόνους.
Κάτι ανάλογο συνέβηκε με το θάνατο. Κατάπιε τον Ιησού Χριστό, που είναι ο λίθος ο «ακρογωνιαίος», ο «πολύτιμος». Δεν μπόρεσε να τον χωνέψει, να τον διαλύσει, να τον εξαφανίσει. Αναγκάστηκε να τον αποβάλει, μέσα σε φρικτούς πόνους.
Και αποβάλλοντας ο θάνατος το Θεάνθρωπο Ιησού, «εξέμεσε», «συνεξέμεσε» και όλη την τροφή που είχε μέσα στο τεράστιο στομάχι του. Όλη, δηλαδή, την ανθρώπινη φύση. Με την Ανάσταση του Χριστού συνανίσταται ολόκληρη η ανθρωπότητα (Ε.Π.Ε. 31,294-296).
Στη Παλαιά Διαθήκη έχουμε θαυμαστές γεννήσεις από στείρες γυναίκες, όπως η Σάρρα η μητέρα του Ισαάκ, η Ρεβέκκα η μητέρα του Ιακώβ, η Άννα η μητέρα του Σαμουήλ, η Ελισάβετ η μητέρα του Προδρόμου. Γέννησαν θαυματουργικά.
Γεγονότα, που συμβόλιζαν τη γέννηση του Θεανθρώπου όχι από στείρα, αλλά από Παρθένα.
Συμβόλιζαν τη γέννηση πλήθους παιδιών από τη στείρα, προ Χριστού, Εκκλησία.
Συμβόλιζαν την Ανάσταση από τη στείρα γη, από το στείρο τάφο.
Συμβόλιζαν τη στείρωση και του θανάτου.
Λέει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος: «Προηγήθηκαν οι στείρες, που γέννησαν θαυμαστά, για να βεβαιωθεί η γέννα της Παρθένου. Κι όχι μονάχα αυτό. Αν καλοεξετάσουμε, βλέπουμε προτυπούμενη τη στείρωση του θανάτου». (Ε.Π.Ε. 31,296).
Η γέννηση του Ισαάκ από τη στείρα Σάρρα συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού από τη στείρα γη. Όπως η γέννηση του Ισαάκ ήταν η δοκιμασία της πίστεως για τον Αβραάμ, έτσι η Ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι δοκιμασία της πίστεως για κάθε χριστιανό.
Και όπως απ’ τη θαυματουργική γέννηση του Ισαάκ ο Αβραάμ έγινε γενάρχης πολλών ανθρώπων και εθνών, έτσι ο Χριστός, με την Ανάστασή Του, έγινε γενάρχης πολλών χριστιανών. «Την γενεάν αυτού τις διηγήσεται;», λέει ο προφήτης Ησαΐας.
Αναστήθηκε ο Χριστός, για να στειρωθεί ο θάνατος. Αρκετά εκτρώματα του Άδη γέννησε η κοιλιά του θανάτου. Τώρα στειρώθηκε, νεκρώθηκε.
Το Πάσχα απέδωσε τη νέκρωση του θανάτου. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν» (ωδή ζ’ του κανόνα του Πάσχα).
Το Πάσχα απέδωσε την κατάργηση του φόβου του θανάτου.
Δεν ζούμε πια την τρομοκρατία του θανάτου. Δεν τον φοβόμαστε.
Το τρίτο: Η δική Του Ανάσταση αποτελεί την εγγύηση για τη δική μας ανάσταση.
Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Αφού πραγματικά πέθανε, αναστήθηκε. Γι’ αυτό και βρισκόταν με τους μαθητές Του σαράντα μέρες, για να τους πληροφορήσει και να τους δείξει πόσο λαμπρά θα είναι τα σώματα όλων των πιστών μετά την ανάσταση. (Ε.Π.Ε. 31,246)
Η Ανάσταση κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο (Θεολογικό σχόλιο)
Αν ο Χριστός είναι η κεφαλή κι εμείς το σώμα Του, είναι ποτέ δυνατόν ν’ αναστηθεί η κεφαλή και να παραμείνει νεκρό το σώμα;
Ανάσταση, λοιπόν, Χριστού σημαίνει απόδοση και των δικών μας αναστημένων σωμάτων. Αυτό έχει και μια προέκταση. Αφού θα αναστηθούμε, βλέπουμε με ελπίδα τη ζωή. Αντιμετωπίζουμε με θάρρος τις θλίψεις. «Στη παρούσα ζωή υποφέρουμε πολλά βάσανα. Αν, λοιπόν, δεν υπάρχει η ελπίδα για την άλλη ζωή, τότε ποιος άλλος είναι αθλιότερος από μας;» Έτσι τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος: (Ε.Π.Ε. 31,602,604).
Το τέταρτο: Το Πάσχα απέδωσε και κάτι άλλο, που κανένα έργο και κανένας αρχηγός δεν θα μπορούσε να αποδώσει. Είναι το ξανάνιωμα του ανθρώπου.
Ο κόσμος μας γερνάει. Ο Χριστός μας ξανανιώνει.
Αν μπορέσει κάποιος να μεταμορφώσει σε ρωμαλέο και όμορφο παλληκάρι είκοσι ετών, ένα φτωχό και άρρωστο γεροντάκι ογδόντα ετών, τί ευγνωμοσύνη θα του χρωστά το γεροντάκι;
Κάτι απείρως σπουδαιότερο συνέβηκε με την Ανάσταση. Ο Χριστός με την έγερσή Του από τον Τάφο πήρε εμάς, τους γερασμένους αμαρτωλούς και ετοιμοθάνατους, και μας έκανε νέους, πλούσιους, πρίγκιπες, βασιλείς. Μας χάρισε την αιώνια νεότητα.»[2]
Απόδοση του Πάσχα !
Συλλέγουμε κι απολαμβάνουμε τους γλυκύτατους καρπούς της Αναστάσεως. Μακάρι ν’ αποδώσει και το δέντρο της ζωής μας τους καρπούς της αρετής, ώστε να γευόμαστε τους καρπούς της Αναστάσεως:
♦ Τη νέκρωση του θανάτου.
♦ Την ελπίδα της αιώνιας ζωής.
♦ Τη ζωντανή παρουσία του Χριστού.
♦ Την άνοιξη της πνευματικής ζωής.
♦ Την αληθινή ειρήνη και την πραγματική χαρά.
► ΔΕΙΤΕ: Κι αν τελειώσει το Πάσχα... τί έχουμε;
Σημειώσεις:
1. Η Απόδοση του Πάσχα - Σοφία Ντρέκου. www.sophia-ntrekou.gr
2. Τί απέδωσε το Πάσχα; Από το βιβλίο του ο Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, «Πάσχα Κυρίου»
3. Οπτικοακουστικό υλικό (Βίντεο) από YouTube εταιρεία Google.
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση | Sophia Ntrekou.gr
Περισσότερα Θέματα: Ανάσταση, Πάσχα, Σ. Ντρέκου
Βίντεο με ομιλίες περί της Αποδόσεως
του Πάσχα και Αγρυπνία για την εορτή.
Η Ιερά Αγρυπνία της αποδόσεως της εορτής του Πάσχα ενώπιον του Ι. Λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας, ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου, Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας. Έψαλλαν οι Μοναχές της Ι.Μ. Παντοκράτορος Νταού Πεντέλης.
Βίντεο: Ομιλία πνευματικής οικοδομής του λαού, δόθηκε στον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Χριστού Βόλου, στο πλαίσιο του εβδομαδιαίου εορτασμού της μεγάλης Δεσποτικής εορτής της Αναλήψεως. Η ομιλία έλαβε χώρα την Τρίτη 19/5, μετά τον Εσπερινό της Αποδόσεως του Πάσχα, με ομιλητή τον Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη, Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Τί αποδίδει το Πάσχα;»
Την Τετάρτη, 2022-06-01, εορτάσθηκε η εορτή της Αποδόσεως του Πάσχα στο Καθολικό του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως, ως η τελευταία ημέρα της Πασχαλίου περιόδου του έτους αυτού.
31/5/2022 | Απόδοση της εορτής του Πάσχα. ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΖΩΝΤΑΝΑ LIVE. Από το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων που βρίσκεται στην δυτική πλευρά του λόφου Λυκαβηττού Αθηνών κτισμένο μέσα στο μεγαλύτερο σπήλαιο τού λόφου. Σύμφωνα με την παράδοση, το σπήλαιο αυτό ήταν χώρος ασκητικής ζωής των χριστιανών των πρώτων αιώνων.
1/6/2022 Από τον Ιερό Ναό των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού τον
Όρθρο και την Θεία λειτουργία της Αποδόσεως της εορτής του Πάσχα.
1/6/2022 ΕΝΑΤΗ ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. Άγιοι Ισίδωροι
Λυκαβηττού. Από τον Ιερό Ναό των Αγίων Ισιδώρων
Λυκαβηττού η Ενάτη Ώρα του Πάσχα.
3 σχόλια:
Τί σημαίνει Ε.Π.Ε.;
«Τί σημαίνει Ε.Π.Ε.;»
Αγαπητή μας αναγνώστρια «Ταίσια Ματβέυ», ή Δέσποινα, η συντομογραφία ΕΠΕ σημαίνει ότι είναι από την συλλογή των τόμων της σειράς «ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ».
Δείτε εδώ: http://www.orthodoxoslogos.gr/el/114__-
Σας ευχαριστώ και καλή δύναμη.
Many thanks.
Δημοσίευση σχολίου