Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Ανάσταση. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Ανάσταση. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΔΙΑΛΟΓΟΣ με την ΠΟΙΗΣΗ του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ την Μεγάλη Εβδομάδα, και το Πάσχα ενός αθέατου Απριλίου


ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ
ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ την Μεγάλη Εβδομάδα
και στο Πάσχα ενός αθέατου Απριλίου

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)

Ο Οδυσσέας Ελύτης θα μας κάνει την έκπληξη, ανατρέποντας τα μέχρι τώρα παραδοσιακώς αποδεκτά. Συνηθίζουμε να γιορτάζουμε το Πάσχα ως νίκη της ζωής, επειδή ο Ιησούς «θανάτω θάνατον πατήσας» Ανέστη. Αλλά ο ποιητής δουλεύει με κάτι παραπλήσιο, πλην όμως όχι και τόσο ευχάριστο φαινομενικώς.

Ψυχοσάββατο: Αυτή είναι η αιώνιος ζωή. Όταν σε θυμάται ο Θεός

Orphan on mother's grave Ο Σέρβος Ρεαλιστής ζωγράφος Ούρος Πρέντιτς (Uroš Predić 1857-1953)
«Ορφανό στον τάφο της μητέρας», 1888. Orphan on mother's grave
Ο Σέρβος Ρεαλιστής ζωγράφος Ούρος Πρέντιτς (Uroš Predić 1857-1953) είναι
πιο γνωστός για τα πρώτα του έργα, που απεικονίζουν απλούς ανθρώπους.

Αυτή είναι η αιώνιος ζωή... (π. Λίβυος

Ψυχοσάββατο και σκέφτηκα να πούμε λίγα πράγματα για αυτή την περίφημη «μετά θάνατον ζωή». Σίγουρα για να μιλήσω γι' αυτά τα θέματα θα ήταν σωστό να χρησιμοποιήσω αγιογραφικά και πατερικά χωρία, ορολογίες και έννοιες. Όμως αυτά δεν είναι για το facebook και θα βαρύνει πολύ το κλίμα. Γι’ αυτό θα σας πω την ουσία της Ορθόδοξης Χριστιανικής διδασκαλίας περί του θέματος, αποφεύγοντας βαριές έννοιες και αναλύσεις.

Των Μυροφόρων ~ Κυριακή κατά της γυναικοκτονίας ~ Τί είναι η Γυναικοκτονία;

Myrofores, Iconographer George Kordis / Γιώργος
Κόρδης, Θεολόγος, αγιογράφος και ζωγράφος

«Κυριακή κατά της γυναικοκτονίας»

Για την διαπάλη μεταξύ γυναικείας παρουσίας
και γυναικείου παραγκωνισμού, με αφορμή
την Κυριακή των Μυροφόρων.

Σάββατο του Λαζάρου: Τα ήθη και τα έθιμα στην Κύπρο με το τραούδιν του


Η Κύπρος και Άγιος Λάζαρος είναι στενά συνδεδεμένοι. Σύμφωνα με τη παράδοση ο Άγιος Λάζαρος μετά την ανάσταση του από τους νεκρούς που έκανε ο Ιησούς, και μετά από τη σταύρωση του Χριστού, έφυγε από τη Βηθανία, και ήρθε στη Κύπρο, όπου έγινε τελικά ο πρώτος επίσκοπος Κιτίου, της πόλης που αποκαλείται σήμερα Λάρνακα. 

Μυροφόρων... οι Αγίες Μαθήτριες Του Χριστού (αφιέρωμα)

Manuscript Illumination, from an Antiphonary, ca. 1320, Nerius Italian, Bolognese
Manuscript Illumination, from an Antiphonary,
ca. 1320, Nerius Italian, Bolognese

Κυριακή των Αγίων ενδόξων Μαθητριών του Χριστού,
των Αγίων Μυροφόρων γυναικών, 
έτι δε Ιωσήφ του εξ Αριμαθαίας 
και του νυκτερινού μαθητού Νικοδήμου

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος για την Μεγάλη Παρασκευή και την σημασία της (video)


Νικηφόρος Βρεττάκος: «Κάθε Μεγάλη Παρασκευή συμμετέχω στο θείο δράμα, που το βλέπω σαν το καθολικό δράμα της ίδιας της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς αντιπροσωπεύει όλους όσοι πόνεσαν: τους μάρτυρες, τους αδικημένους, τους πεφορτισμένους. 

Στο σπίτι του Λαζάρου με Χριστοκεντρικές εμπειρίες ενός ερημίτου - Αγίου Νικόδημου Αγιορείτου

Άγιος και Δίκαιος Λάζαρος ο φίλος του Χριστού

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Άγιος και Δίκαιος Λάζαρος ο φίλος του Χριστού
Εορτάζει στις 17 Μαρτίου και Το Σάββατο του Λαζάρου

Τη μνήμη του αναφέρουν ο Συναξαριστής του Delehaye* και ο Λαυριωτικός Κώδικας Ι 70. Στον ανωτέρω Κώδικα αναφέρεται το εξής: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἀνάστασις τοῦ ἁγίου καὶ δικαίου Λαζάρου τοῦ φίλου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὃν ἐκ νεκρῶν ἤγειρεν ἐν τῇ πόλει Βηθανίᾳ πλησίον Ἱεροσολύμων, ὅτε σαρκὶ περιεπολεύετο ἐν τῇ γῇ ὁ ἀγαθὸς Θεὸς ἡμῶν διὰ τὴν σωτηρίαν».

Ανακομιδή και Κατάθεση του Ιερού Λειψάνου του Αγίου 
και Δικαίου Λαζάρου στην Κωνσταντινούπολη 17 Οκτωβρίου

Αἴρουσα Χριστοῦ τῷ φίλῳ Πόλις πύλας,
«Λάζαρε δεῦρο» χριστομιμήτως λέγει.

Όπως γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη ήταν ο φίλος του Χριστού και τον οποίο ανάστησε. (Βλ. εδώ) Αυτός λοιπόν πήγε στην Κύπρο, όπου χειροτονήθηκε από τους Αγίους Αποστόλους, επίσκοπος Κιτίου και δίδασκε το λόγο του Θεού. Αφού επί πολλά χρόνια ποίμανε θεάρεστα το ποίμνιο του Χριστού, απεβίωσε ειρηνικά, κάνοντας πολλά θαύματα.

Μετά από πολλά χρόνια, το 890 μ.Χ., ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ο ΣΤ', αφού έκτισε μεγαλόπρεπο Ναό και Μοναστήρι στο όνομα του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου, έδωσε διαταγή και ανακομίστηκε το Ιερό λείψανο του Αγίου, από την πόλη των Κιτιαίων, στον προαναφερθέντα Ναό στην Κωνσταντινούπολη

Δείτε: Ανάσταση Λαζάρου βλ. κατά Ιωάννην Εύαγγέλιον, κεφ. ΙΑ' στ. 1-44 (ΕΔΩ)

Στο σπίτι του Λαζάρου: Χριστοκεντρικές εμπειρίες ενός ερημίτου

Στο σπίτι του Λαζάρου: Χριστοκεντρικές εμπειρίες ενός ερημίτου

Έστρωσαν δείπνο με τον Λάζαρο δίπλα Σου, Θεέ μου και Κύριέ μου·
Εσύ, που είσαι η Ανάσταση και η Ζωή! 
Ποιός να Σέ ’βλεπε εκεί 
και να μην φλεγόταν από θαυμασμό, αγάπη, ευγνωμοσύνη και δοξολογία; 

Και, τί, τάχα, θα έλεγες, όταν η Μαρία, σε μια θεία παραφορά και σ’ ένα ξέσπασμα ευχαριστίας, που της ανέστησες τον τετραήμερο νεκρό αδελφό της, «λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας Σου καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς…»;

Τί, θα έλεγες, Ιησού μου, που οι ευαγγελιστές Σου απεσιώπησαν; 


Τί παραδείσια εικόνα παρουσίαζε το σπίτι του φίλου Σου Λαζάρου, όταν «πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα», πήγες στο σπίτι της νεκραναστάσεως! 

Αλλά, όταν «ἡ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου», και οι ψυχές συνεπαρμένες από ένθεες αλλοιώσεις που ενεργούσε η θεϊκή μυροβλυσία Σου, ακούστηκε η «φιλόπτωχη» φωνή του Ιούδα.

Ακούστηκε σαν απαίσια ηχώ που έβγαινε μέσα από τις ερεβώδεις αβύσσους της κολάσεως.


Τί, τραγική αντίθεση που δημιουργούσε η δαιμονοποιημένη σιδερένια καρδιά!


Αν, Χριστέ μου, ο νους ήταν φωτεινός και η καρδιά ελεύθερη από τα ψεκτά πάθη, ώστε να αλλοιώνονται θείως από την φλόγα και το φως της θείας παρουσίας Σου, θα μπορούσαν να αναδυθούν χωματένιοι λογισμοί, φτωχοί, ανάξιοι της στιγμής και του αφάτου μεγαλείου Σου;


Μήπως κάπως έτσι δεν υφαίνεται η τραγωδία της άθεης ζωής και της εν αποστασία ανθρώπινης ιστορίας του ανθρώπου; 


Και μετά την ανάσταση, με τον δεσποτικό λόγο Σου, του τετραήμερου Λαζάρου, φούντωσε τόσο πολύ ο φθόνος των αρχιερέων, ώστε «ἐβουλεύσαντο ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν…»!

Ω, Κύριε και Θεέ της αγάπης! Τί, απίστευτη κατάπτωση!
Τί, παφλασμοί κακίας και φθόνου! Πόσος δαιμονισμός ιερωμένων!

Αλλά, Συ, Ιησού μου γλυκύτατε, πορευόσουν προς το εκούσιο Πάθος, θυσιαζόμενος για την σωτηρία όλου του κόσμου, όσο κι αν η ψυχή Σου εταράχθη, σαν άνθρωπος, από την αγνωμοσύνη και τις φονικές προθέσεις των αρχόντων του λαού.


πηγή Sophia Ntrekou.gr Ευχαριστούμε τον π. Δαμιανό Σαράντη για την πληκτρολόγηση του κειμένου: «Χριστοκεντρικές εμπειρίες ενός ερημίτου» για την «Αέναη επΑνάσταση». Συγγραφέας: Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης. Μετάφραση Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, §40–§42, σελ. 74–76, εκδόσεις «Αστέρος», Αθήνα 1991.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (6 Ιουνίου 1749 - 14 Ιουλίου 1809) είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και υπήρξε από τις σημαντικότερες ασκητικές μορφές της σύγχρονης ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Είναι και ο συγγραφέας του Πηδαλίου, της Φιλοκαλίας και του Ευεργετινού.

Δείτε: Αφιέρωμα στον Όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη τον σοφό διδάσκαλο (14 Ιουλίου)

*Ο κώδικας Delehaye Η αναφορά στον κώδικα Delehaye αφορά αναφορά στο βιβλίο Synaxarium ecclesiae Constantinopolitanae e codice Sirmondiano (Brussels, 1902) του Βέλγου Ιησουίτη Hippolyte Delehaye (Antwerp August 19, 1859 - Brussels April 1, 1941). Δείτε σχετικά στην wikipedia. Είναι από τα πλέον πλήρη αρχικά συναξάρια και αποτελεί αναφορά πολλών άλλων μεταγενέστερων. Στην Ελλάδα τώρα αρχίζουμε δειλά να ξεκινάμε να εμπλουτίσουμε την βιβλιογραφία μας σε επίπεδο συναξαριστή με πλήρεις βιογραφίες είτε σαν Αποστολική Διακονία είτε σαν εκδόσεις Ινδικτος κλπ. Παραμένει βέβαια πάντα επίκαιρο το βιβλίο "Εορτολόγιον" - Κων. Πλατανίτη, εκδ. Αποστολική Διακονία και το "Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας" - Μητροπολίτου Σωφρόνιου Ευστρατιάδη, εκδ. Αποστολική Διακονία.

πηγήΑέναη επΑνάσταση | Sophia Ntrekou.gr

Περισσότερα: Λαζάρου και Βαΐων


Του Λαζάρου - Κική Δημουλά, Ενός λεπτού μαζί

Του Λαζάρου - Κική Δημουλά, Ενός λεπτού μαζί

της Σοφίας Ντρέκου

Από τις ποιήτριες που ξεχωρίζω, είναι η Κική Δημουλά. Ιδιαίτερα για το σαρκαστικό παιχνίδι των λέξεων, το περίεργο πάντρεμα ουσιαστικών και επιθέτων, αλλά και για την επικριτική και ταυτόχρονα αναστοχαστική ματιά των στίχων της.

Ό,τι καλύτερο, σφριγηλότερο 
και ανθρωπινότερο 
έχει να παρουσιάσει 
η νεότερη ελληνική ποίηση.

Γράφει κάπου για τη θλίψη των ημερών:

ΑΝΑΣΤΑΣΗ και ΠΑΣΧΑ 2020 Κεκλεισμένων των θυρών. ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΈΣΤΗ Τελετή Αγίου Φωτός στον Πανάγιο Τάφο, Ιεροσόλυμα


Πάσχα 2020 «Κεκλεισμένων των θυρών»

Στο πρώτο μας Πάσχα «κεκλεισμένων των θυρών», Σε θυμηθήκαμε αμέσως, Κύριε. Θυμηθήκαμε τα παραπονεμένα Σου λόγια: «Πάντες σκορπισθήσεσθε, εμέ λιπόντες». Για πρώτη φορά Σε προσέξαμε να διαβαίνεις τον τραχύ σου δρόμο μόνος. Και μόνος να πίνεις, σταλαματιά-σταλαματιά, και το ποτήριον του Πάθους Σου, από τον χείμαρρο των Κέδρων μέχρι τον φριχτό Γολγοθά.