5 Μαρτίου 1913 Η δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α’ και το
γερμανικό σχέδιο εξόντωσης του που έμεινε ανεξιχνίαστο...
Στις 21 Φεβρουαρίου 1913 τα Ιωάννινα ήταν πλέον ελεύθερα ύστερα από 480 χρόνια σκλαβιάς (πλήρες αφιέρωμα εδώ). Τον επόμενο μήνα δολοφονήθηκε ο Γεώργιος Α’ και ο διάδοχος Κωνσταντίνος ορκίστηκε Βασιλιάς της Ελλάδας.
Δείτε: Αφιέρωμα στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων μετά από 480 χρόνια σκλαβιάς
Το μέγιστο έγκλημα κατά του Ελληνισμού
που ανέκοψε την πορεία απελευθέρωσης
των αλύτρωτων πατρίδων προς όφελος
των γερμανικών επιδιώξεων στα Βαλκάνια.
Η δολοφονία του βασιλιά Γεώργιου του Α', τον Μάρτιο του 1913 στη Θεσσαλονίκη, αποτελεί κατά μία έννοια το ελληνικό αντίστοιχο της δολοφονίας του Αμερικανού προέδρου Τζ. Κένεντi, που συνέβη 50 χρόνια αργότερα στο Ντάλας των Η.Π.Α. Και στις δυο περιπτώσεις: το θύμα ήταν ο ανώτερος πολιτειακός παράγοντας της χώρας, οι αρχές υιοθέτησαν σχεδόν από την αρχή τη θεωρία του «μοναχικού δράστη» με προσωπικά κίνητρα, ο βασικός ύποπτος βγήκε από τη μέση προτού ολοκληρωθεί η ανάκριση, ενώ στο πέρασμα του χρόνου αναπτύχθηκαν ποικίλες θεωρίες για την πραγματική ταυτότητα των δραστών και τη συνωμοσία που κρυβόταν πίσω τους…
Η φρουρά των Αθηνών δίνει όρκο υπακοής στον βασιλέα Γεώργιο
Όταν στις 5 Οκτωβρίου του 1912, η Ελλάδα κήρυσσε τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μπαίνοντας στο πλευρό των -τότε- συμμάχων της Σέρβων και Βούλγαρων, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τρεις εβδομάδες αργότερα οι πολεμικές εξελίξεις θα υποχρέωναν την τουρκική φρουρά της Θεσσαλονίκης να παραδώσει την πόλη -η οποία αποτελούσε τον κύριο στόχο της εκστρατείας κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο- στον ελληνικό στρατό. Η πρωτεύουσα της Μακεδονίας ήταν πεδίο σύγκρουσης των ενδοβαλκανικών επιδιώξεων, που εκφράζονταν κυρίως από την πλευρά της Ελλάδας και της Βουλγαρίας, αλλά και των συμφερόντων των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής.
Στις 28 Οκτωβρίου, τα ελληνικά στρατεύματα εισήλθαν θριαμβευτικά στην πόλη και την επομένη ακολούθησε ο 68χρονος, τότε, βασιλιάς Γεώργιος Α’, τον οποίο συνόδευε ο διάδοχος Κωνσταντίνος, αρχιστράτηγος του ελληνικού στρατού.
Λόγω της εύθραυστης κατάστασης που επικρατούσε, ο Γεώργιος αποφάσισε να εγκατασταθεί στην πόλη, ώστε να επισημοποιήσει, αλλά κυρίως να εδραιώσει την εκεί ελληνική παρουσία. Στο διάστημα της παραμονής του, συνήθιζε, όπως και στην Αθήνα, να πραγματοποιεί καθημερινούς περιπάτους, χωρίς συνοδεία ή με ελάχιστη προστασία.
Το μεσημέρι της 5ης Μαρτίου 1913, ο Γεώργιος, συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του ταγματάρχη Φραγκούδη, κατέβηκε από το μέγαρο Χατζηλαζάρου, που χρησιμοποιούσε ως βασιλική κατοικία, στην αποβάθρα του Λευκού Πύργου προκειμένου να πραγματοποιήσει επίσκεψη εθιμοτυπίας στον Γερμανό ναύαρχο Γκόπφεν επί του πολεμικού πλοίου «Γκέμπεν», που βρισκόταν στο λιμάνι της πόλης.
«[…] Η Α. Μεγαλειότης, ομιλών εις τον υπασπιστήν του, εξέφραζε την μεγάλην του χαράν δια την πτώσιν των Ιωαννίνων (σ.σ.: στις 22 Φεβρουαρίου 1913), πλειστάκις τονίσας των νέον θρίαμβον των Ελληνικών όπλων» σημείωνε σε σχετικό ρεπορτάζ η εφημερίδα «Εμπρός» στις 7 Μαρτίου και συμπλήρωνε: «Η αυτή ευδιαθεσία του Βασιλέως εξηκολούθησε και μετά μίαν ώραν όταν η Α. Μ. ήρχισε να επιστρέφη εις το Ανάκτορον. Όταν διήρχετο προ του Λευκού Πύργου, εγγύτατα του πλήθους το οποίον περιεστοίχιζε την κατ’ εκείνην την ώραν παιανίζουσαν μουσικήν, επλησίασεν, ανεμίχθη μετά των πολιτών, ήκουσε μουσικήν και κατά την δημοκρατικήν του συνήθειαν, συνωμίλησε μετά των ανθρώπων του λαού οι οποίοι ευρίσκοντο εκεί. Μετά τούτο, εισήλθεν εις την λεωφόρον της Αγίας Τριάδας […]».
Στη συμβολή με την οδό Βασιλίσσης Όλγας, τον περίμενε από ώρα ο Σερραίος Αλέξανδρος Σχινάς. Γύρω στις 3, είδε τον Γεώργιο και τον υπασπιστή του να περνούν, τους πλησίασε και από μικρή απόσταση πυροβόλησε τον βασιλιά μία φορά, προκαλώντας, ωστόσο, καίριο τραύμα. Αμέσως μετά, επιχείρησε να πυροβολήσει και τον Φραγκούδη, αλλά αυτός πρόλαβε να τον αφοπλίσει και να τον παραδώσει σε δύο Κρητικούς χωροφύλακες, που είχαν προστρέξει στο σημείο της δολοφονίας.
Ο Γεώργιος μεταφέρθηκε στο ιατρείο του «Παπάφειου Ιδρύματος», αλλά οι γιατροί δεν μπόρεσαν να προσφέρουν καμιά βοήθεια, καθώς ο βασιλιάς ήταν ήδη νεκρός. Από το νοσοκομείο, η σορός του μεταφέρθηκε με ανοικτό αυτοκίνητο στο μέγαρο Χατζηλαζάρου, όπου το συνόδευσαν οι υπασπιστές του Πάλλης, Σκουμπουρδής και Φραγκούδης. Παράλληλα, ο Αλέξανδρος Σχινάς μετήχθη στο Αστυνομικό Τμήμα Φαλήρου Θεσσαλονίκης, όπου αμέσως άρχισαν οι ανακρίσεις από τον πρωτοδίκη Β. Κανταρέ και τον γραμματέα Γιαννιώτη.
Η πόλη τέθηκε σε κατάσταση επιφυλακής, τα εμπορικά καταστήματα έκλεισαν, ενώ μόλις νύχτωσε τα φώτα των δρόμων και των κατοικιών παρέμειναν σβηστά και άρχισαν οι πένθιμες κωδωνοκρουσίες από τις εκκλησίες. Στις 8 Μαρτίου, σε έκτακτη συνεδρίαση της Βουλής, ο Κωνσταντίνος ορκίστηκε ως νέος βασιλιάς, ενώ στις 12 Μαρτίου αναχώρησε με τη βασιλική θαλαμηγό «Αμφιτρίτη» για την Θεσσαλονίκη, με τη συνοδεία πλοίων του ελληνικού πολεμικού ναυτικού αλλά και των Μεγάλων Δυνάμεων!
Αφού εκτέθηκε για πολλές ημέρες σε λαϊκό προσκύνημα, η ταριχευμένη σωρός του Γεωργίου μεταφέρθηκε στον Πειραιά με την «Αμφιτρίτη», στην οποία επέβαιναν τα μέλη της οικογένειάς του και άλλοι αξιωματούχοι. Ακολούθως, και μέσα σε κλίμα μελαγχολικής μεγαλοπρέπειας, έφτασε στην Αθήνα, όπου στις 20 Μαρτίου τελέστηκε η κηδεία και κατόπιν ετάφη στο λόφο «Παλιόκαστρο» στα ανάκτορα του Τατοΐου.
Ο Αλέξανδρος Σχινάς συνελήφθη από την χωροφυλακή και ανακρίθηκε και βασανίστηκε. Στις 6 Μαΐου, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, αυτοκτόνησε πηδώντας από το παράθυρο του τμήματος της χωροφυλακής, όπου εκρατείτο. Το ανακριτικό υλικό της υπόθεσης αναφέρεται ότι κάηκε εντός του πλοίου που το μετέφερε.
Κατά τον δημοσιογράφο Σπύρο Κουζινόπουλο είχε τη τύχη του Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ. Ο ιστορικός Σωτήριος Ριζάς αναφέρει ότι η υπόθεση του θανάτου του Σχινά δεν έχει διαλευκανθεί.
Το αυτί και το χέρι του Σχινά διατηρούνται σε φορμόλη στο εγκληματολογικό μουσείο του Καποδιστριακού πανεπιστημίου.
Η είδηση της δολοφονίας είχε σημαντική απήχηση την Ευρώπη και ιδιαίτερα στους βασιλικούς οίκους, ενώ προκάλεσε και ζωηρή ανησυχία στους Έλληνες πολίτες, αλλά και την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας. Αρχικώς, σχηματίστηκε η εντύπωση πως ο δράστης ήταν Βούλγαρος, πιθανώς στρατιώτης του βουλγαρικού συντάγματος, το οποίο από τον προηγούμενο Οκτώβριο στρατοπέδευε στην πόλη.
Άλλωστε, το μακεδονικό ζήτημα ήταν, επί πολλές δεκαετίες, το κεντρικό εθνικό και πολιτικό αίτημα της Βουλγαρίας και επομένως η προσάρτηση της Θεσσαλονίκης, η οποία αποτελούσε κομβικό σημείο για ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων, ήταν πάγια επιδίωξη της βουλγαρικής πολιτικής.
Ο Γεώργιος Α’ εισέρχεται στην Θεσσαλονίκη στις 29 Οκτωβρίου 1912.
Δίπλα του, ο τότε διάδοχος Κωνσταντίνος Α΄ (2 Αυγ 1868 - 11 Ιαν 1923)
ήταν βασιλέας της Ελλάδας από το 1913 έως το 1922.
Λόγω της εύθραυστης κατάστασης που επικρατούσε, ο Γεώργιος αποφάσισε να εγκατασταθεί στην πόλη, ώστε να επισημοποιήσει, αλλά κυρίως να εδραιώσει την εκεί ελληνική παρουσία. Στο διάστημα της παραμονής του, συνήθιζε, όπως και στην Αθήνα, να πραγματοποιεί καθημερινούς περιπάτους, χωρίς συνοδεία ή με ελάχιστη προστασία.
Ο Γεώργιος Α’ και η βασίλισσα Όλγα σε έναν περίπατό τους στη Θεσσαλονίκη,
λίγο πριν τη δολοφονία του πρώτου. Πίσω τους, ο Κωνσταντίνος.
Το μεσημέρι της 5ης Μαρτίου 1913, ο Γεώργιος, συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του ταγματάρχη Φραγκούδη, κατέβηκε από το μέγαρο Χατζηλαζάρου, που χρησιμοποιούσε ως βασιλική κατοικία, στην αποβάθρα του Λευκού Πύργου προκειμένου να πραγματοποιήσει επίσκεψη εθιμοτυπίας στον Γερμανό ναύαρχο Γκόπφεν επί του πολεμικού πλοίου «Γκέμπεν», που βρισκόταν στο λιμάνι της πόλης.
«[…] Η Α. Μεγαλειότης, ομιλών εις τον υπασπιστήν του, εξέφραζε την μεγάλην του χαράν δια την πτώσιν των Ιωαννίνων (σ.σ.: στις 22 Φεβρουαρίου 1913), πλειστάκις τονίσας των νέον θρίαμβον των Ελληνικών όπλων» σημείωνε σε σχετικό ρεπορτάζ η εφημερίδα «Εμπρός» στις 7 Μαρτίου και συμπλήρωνε: «Η αυτή ευδιαθεσία του Βασιλέως εξηκολούθησε και μετά μίαν ώραν όταν η Α. Μ. ήρχισε να επιστρέφη εις το Ανάκτορον. Όταν διήρχετο προ του Λευκού Πύργου, εγγύτατα του πλήθους το οποίον περιεστοίχιζε την κατ’ εκείνην την ώραν παιανίζουσαν μουσικήν, επλησίασεν, ανεμίχθη μετά των πολιτών, ήκουσε μουσικήν και κατά την δημοκρατικήν του συνήθειαν, συνωμίλησε μετά των ανθρώπων του λαού οι οποίοι ευρίσκοντο εκεί. Μετά τούτο, εισήλθεν εις την λεωφόρον της Αγίας Τριάδας […]».
Στη συμβολή με την οδό Βασιλίσσης Όλγας, τον περίμενε από ώρα ο Σερραίος Αλέξανδρος Σχινάς. Γύρω στις 3, είδε τον Γεώργιο και τον υπασπιστή του να περνούν, τους πλησίασε και από μικρή απόσταση πυροβόλησε τον βασιλιά μία φορά, προκαλώντας, ωστόσο, καίριο τραύμα. Αμέσως μετά, επιχείρησε να πυροβολήσει και τον Φραγκούδη, αλλά αυτός πρόλαβε να τον αφοπλίσει και να τον παραδώσει σε δύο Κρητικούς χωροφύλακες, που είχαν προστρέξει στο σημείο της δολοφονίας.
Η σκηνή της δολοφονίας του Γεωργίου Α’,
σε λαϊκές εικόνες της εποχής.
Ο Γεώργιος μεταφέρθηκε στο ιατρείο του «Παπάφειου Ιδρύματος», αλλά οι γιατροί δεν μπόρεσαν να προσφέρουν καμιά βοήθεια, καθώς ο βασιλιάς ήταν ήδη νεκρός. Από το νοσοκομείο, η σορός του μεταφέρθηκε με ανοικτό αυτοκίνητο στο μέγαρο Χατζηλαζάρου, όπου το συνόδευσαν οι υπασπιστές του Πάλλης, Σκουμπουρδής και Φραγκούδης. Παράλληλα, ο Αλέξανδρος Σχινάς μετήχθη στο Αστυνομικό Τμήμα Φαλήρου Θεσσαλονίκης, όπου αμέσως άρχισαν οι ανακρίσεις από τον πρωτοδίκη Β. Κανταρέ και τον γραμματέα Γιαννιώτη.
Η πόλη τέθηκε σε κατάσταση επιφυλακής, τα εμπορικά καταστήματα έκλεισαν, ενώ μόλις νύχτωσε τα φώτα των δρόμων και των κατοικιών παρέμειναν σβηστά και άρχισαν οι πένθιμες κωδωνοκρουσίες από τις εκκλησίες. Στις 8 Μαρτίου, σε έκτακτη συνεδρίαση της Βουλής, ο Κωνσταντίνος ορκίστηκε ως νέος βασιλιάς, ενώ στις 12 Μαρτίου αναχώρησε με τη βασιλική θαλαμηγό «Αμφιτρίτη» για την Θεσσαλονίκη, με τη συνοδεία πλοίων του ελληνικού πολεμικού ναυτικού αλλά και των Μεγάλων Δυνάμεων!
Αφού εκτέθηκε για πολλές ημέρες σε λαϊκό προσκύνημα, η ταριχευμένη σωρός του Γεωργίου μεταφέρθηκε στον Πειραιά με την «Αμφιτρίτη», στην οποία επέβαιναν τα μέλη της οικογένειάς του και άλλοι αξιωματούχοι. Ακολούθως, και μέσα σε κλίμα μελαγχολικής μεγαλοπρέπειας, έφτασε στην Αθήνα, όπου στις 20 Μαρτίου τελέστηκε η κηδεία και κατόπιν ετάφη στο λόφο «Παλιόκαστρο» στα ανάκτορα του Τατοΐου.
Ο Αλέξανδρος Σχινάς συνελήφθη από την χωροφυλακή και ανακρίθηκε και βασανίστηκε. Στις 6 Μαΐου, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, αυτοκτόνησε πηδώντας από το παράθυρο του τμήματος της χωροφυλακής, όπου εκρατείτο. Το ανακριτικό υλικό της υπόθεσης αναφέρεται ότι κάηκε εντός του πλοίου που το μετέφερε.
Κατά τον δημοσιογράφο Σπύρο Κουζινόπουλο είχε τη τύχη του Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ. Ο ιστορικός Σωτήριος Ριζάς αναφέρει ότι η υπόθεση του θανάτου του Σχινά δεν έχει διαλευκανθεί.
Το αυτί και το χέρι του Σχινά διατηρούνται σε φορμόλη στο εγκληματολογικό μουσείο του Καποδιστριακού πανεπιστημίου.
Φωτογραφία του Αλέξανδρου Σχινά στην σύλληψη του.
Η εντύπωση για Βούλγαρο δράστη
Η είδηση της δολοφονίας είχε σημαντική απήχηση την Ευρώπη και ιδιαίτερα στους βασιλικούς οίκους, ενώ προκάλεσε και ζωηρή ανησυχία στους Έλληνες πολίτες, αλλά και την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας. Αρχικώς, σχηματίστηκε η εντύπωση πως ο δράστης ήταν Βούλγαρος, πιθανώς στρατιώτης του βουλγαρικού συντάγματος, το οποίο από τον προηγούμενο Οκτώβριο στρατοπέδευε στην πόλη.
Άλλωστε, το μακεδονικό ζήτημα ήταν, επί πολλές δεκαετίες, το κεντρικό εθνικό και πολιτικό αίτημα της Βουλγαρίας και επομένως η προσάρτηση της Θεσσαλονίκης, η οποία αποτελούσε κομβικό σημείο για ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων, ήταν πάγια επιδίωξη της βουλγαρικής πολιτικής.
Η είδηση της δολοφονίας, στην πρώτη σελίδα
της εφημερίδας «Νέα Αλήθεια» (7 Μαρτίου 1913).
Ο τότε στρατιωτικός διοικητής της πόλης πρίγκιπας Νικόλαος θα γράψει σχετικά στο ημερολόγιό του: «[…] Ο φόβος μήπως αυτό το φρικτόν έγκλημα χρησιμεύση ως σύνθημα για μια εθνική εξέγερσι εναντίον των Βουλγάρων, των οποίων η αυθάδεια, η κακοπιστία και ο ακράτητος εγωισμός είχον φθάσει τότε εις το κατακόρυφον με έκαμε και μπόρεσα να συγκρατήσω κάπως τον εαυτόν μου! Εκείνο που συνετέλεσεν επίσης εις τούτο ήτο, ότι όλοι σχεδόν όσοι ευρίσκοντο εκεί, και πρώτος ο Ρακτιβάν, ο οποίος ήτο αντιπρόσωπος της κυβερνήσεως (σ.σ.: ο Κ. Ρακτιβάν ήταν τότε υπουργός Δικαιοσύνης και γενικός διοικητής Μακεδονίας) τα είχαν χάσει κυριολεκτικώς! Όλοι ανεξαιρέτως, και εγώ πρώτος, είχαμε όχι μόνον την υποψίαν, αλλά σχεδόν την πεποίθησιν ότι το έγκλημα είχε εκτελεσθή από Βούλγαρον. Όταν επήγα εις το νοσοκομείον, όπου είχον μεταφέρει τον καϋμένον τον Βασιλέα, ήλθε ο Α. Μομφεράτος, ο τότε διευθυντής της αστυνομίας, να μου αναφέρη ότι εις την πόλιν επεκράτει τρομερός ερεθισμός και ότι οι πολίται και οι στρατιώται συνήρχοντο παντού με την πρόθεσιν να προβούν εις αντίποινα. Αυτή η είδησις με έκαμε να συνέλθω κομμάτι. Συλλογίσθηκα πως εάν δεν ελαμβάνετο αμέσως ένα μέτρον, μπορούσαν αν επέλθουν ανυπολόγιστοι καταστροφαί. Διέταξα, λοιπόν, αμέσως τον διευθυντήν της αστυνομίας και τον φρούραρχον συνταγματάρχην Δράκον να σπεύσουν εις την πόλιν και να διαδώσουν παντού ότι ο δολοφόνος ήτο Έλλην […] Την μεγαλυτέραν συγκίνησιν και ανησυχίαν από εμέ είχεν ο Ρακτιβάν. Όταν ήλθε κοντά μου και είδε τα χάλια μου, μου είπε: ‘Προσπαθήστε να κρατήσετε την ψυχραιμίαν σας, διότι εσείς έχετε αυτήν την στιγμήν την μεγαλυτέραν εξουσίαν και από σας εξαρτάται το παν!’».
Ο πρίγκιπας Νικόλαος (1872-1936) στρατιωτικός
διοικητής της Θεσσαλονίκης την εποχή της δολοφονίας.
Πράγματι, τις αμέσως επόμενες ώρες, η αστυνομία ανακοίνωσε το όνομα του δράστη και άρχισε να διαδίδει τη θεωρία του μοναδικού δολοφόνου. Ακόμα, άφησε να διαρρεύσει η πληροφορία πως ο δράστης ήταν αναρχικός και σχεδόν παράφρων, ο οποίος δολοφόνησε τον Γεώργιο Α’ από εκδίκηση, επειδή στο παρελθόν ο βασιλιάς είχε αρνηθεί να του χορηγήσει οικονομική βοήθεια, κάτι που είχε υποστηρίξει, αρχικώς, και ο ίδιος ο Αλέξανδρος Σχινάς. Ενδεικτική του κλίματος αυτού, είναι μια ανταπόκριση από την Θεσσαλονίκη (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εμπρός» στις 7 Μαρτίου), όπου, εκτός των άλλων, σκιαγραφείται και το «πορτραίτο» του δράστη.
Γερμανοαυστριακή συνομωσία
Οι περισσότεροι μελετητές θεωρούν πως είναι η επικρατέστερη εκδοχή. Άλλωστε, από τις πρώτες ημέρες μετά τη δολοφονία, είχαν αρχίσει να πληθαίνουν τα στοιχεία που οδηγούσαν προς αυτή την κατεύθυνση.Ο ίδιος ο Αλ. Σχινάς, αμέσως μόλις συνελήφθη φέρεται να δήλωσε στους αστυνομικούς πως «εάν δεν τον εσκότωνα, θα σκοτωνόταν από άλλους».
Εξάλλου, ο πρωτοδίκης Β. Κανταρές, έντεκα μήνες μετά τη δολοφονία, όταν συνάντησε τυχαίως στην Αθήνα τον συνάδελφό του Δ. Βακά ομολόγησε πως παρά το γεγονός ότι ο Κ. Ρακτιβάν και ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Αργυρόπουλος είχαν δηλώσει ότι δεν επρόκειτο για συνωμοσία, ο ίδιος πίστευε ότι «ο δολοφόνος ήταν βαλτός από τους Αυστριακούς». Την ίδια, ακριβώς, πληροφορία μετέφερε ο πρωτοδίκης και το 1938 σε μια συνομιλία που είχε με τον ιστορικό Γ. Κορδάτο. Γράφει ο Κορδάτος: «(Ο Β. Κανταρές) Είπε ότι στην αρχή, παρ’ όλο το ξύλο που έφαγε ο Σχινάς (σ.σ.: από τους αστυνομικούς), δεν έβγαλε τσιμουδιά, αλλά μια-δυο μέρες ύστερα, άρχισε να κάνει διάφορους υπαινιγμούς. Ενοχοποιούσε πράχτορες Γερμανούς και μάλιστα τον Γερμανό πρεσβευτή. Αλλά δεν προχωρούσε, αν και έλεγε πως υπάρχουν και άλλα πιο σπουδαία, πιο τρανά και πιο υψηλά πρόσωπα. […] Ο Σχινάς δεν ήταν μανιακός κι ανισόρροπος. Ίσα-ίσα τα είχε τετρακόσια και, όπως διαπιστώθηκε, έκανε ταξίδια στην Γερμανία και την Αυστρία. Η δολοφονία οργανώθηκε στο Βερολίνο ή στη Βιέννη» («Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας», 5ος τόμος, σελ. 314).
Ο στρατηγός Θ. Πάγκαλος, στα «Απομνημονεύματά» του, σημειώνει για το θέμα: «[…] Ο Βασιλεύς Γεώργιος ο Α' έτρεφε πραγματικήν αντιπάθειαν προς τον Γερμανόν Αυτοκράτορα και ήτο ένθερμος θιασώτης της Αγγλικής πολιτικής. […] Διεδόθη τότε ότι επρόκειτο (σ.σ.: ο Αλ. Σχινάς) περί αναρχικού και ανισόρροπου, αλλά φαίνεται ότι τούτο δεν ήτο αληθές…Ο διευθύνων τότε τας ανακρίσεις Β. Κανταρές, προσωπικός φίλος μου, μου εβεβαίωσεν επίσης την ακρίβειαν των ανωτέρω και μου εξέφρασε την πεποίθησί του ότι ο Σχινάς δεν ήτο ανισόρροπος ούτε αναρχικός, αλλ’ ότι υπήρξεν όργανον ανθρώπων οι οποίοι ενήργουν προς εξυπηρέτησιν των συμφερόντων ξένης δυνάμεως, η οποία είχε συμφέρον να θέση εκ ποδών τον αείμνηστον Βασιλέα Γεώργιον, ούτινος ήσαν γνωστά τα θερμά υπέρ της Αγγλίας αισθήματα. […] Ακολουθών το γνωστόν αστυνομικόν δόγμα ‘Ζήτησον τον ωφελούμενον του εγκλήματος’ και λαμβάνων υπόψη ότι μετά εν έτος εξ’ αφορμής μιας άλλης υπόπτου βασιλικής δολοφονίας (του Αρχιδουκός της Αυστρίας εν Βοσνία), εξερράγη ο Παγκόσμιος Πόλεμος, έχει το δικαίωμα πας τις να εξαγάγη το συμπέρασμα ότι ο αείμνηστος Βασιλεύς έπεσε θύμα των εν τη Βαλκανική βλέψεων της Γερμανίας» (σελ. 279-280).
Η κηδεία του Γεωργίου Α' στην Αθήνα.
Ζωγράφος Σωτήρης Χρηστίδης το 1913
Αλλά και η αφήγηση του στρατηγού Λ. Παρασκευόπουλου στις «Αναμνήσεις» του, σχετικά με μια συνάντηση που είχε, μετά τη δολοφονία, με τον πρίγκιπα Νικόλαο, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα: «Η θλίψις μου εκ της αναμνήσεως του θανόντος πατρός του» αναφέρει ο Λ. Παρακευόπουλος «ήτο ακόμα ζωηρά, όπως επίσης ζωηρά ήσαν τα κατά της Γερμανίας αισθήματά του, τα οποία συνεμερίζετο με τον πατέρα του. Εις τας πρώτας μου λέξεις, ας τους απηύθυνα ίνα τον συλλυπηθώ και αποδοκιμάσω τον, ως ενόμιζον αναρχικόν, δολοφόνον Σχινάν, δακρύων διεμαρτυρήθη ζωηρότατα και μου ετόνισεν ότι η δολοφονία του Βασιλέως δεν είναι έργον των αναρχικών, αλλ' έργον πολιτικών εξωτερικών συμφερόντων» (τόμος Α', σελ. 161).
Την άποψη αυτή ενισχύει και το γεγονός πως ο τότε πρόξενος της Αυστρίας στην Θεσσαλονίκη Κραλ φρόντιζε με παραπλανητικές πληροφορίες στον Τύπο να απομακρύνει κάθε υποψία για συμμετοχή της χώρας του στην υπόθεση, ενώ ως κρίσιμος κρίνεται και ο ρόλος του Γερμανού πρέσβη στην Ελλάδα φον Βάγκεν Χάιμ. Αποκαλυπτικά είναι τα όσα αναφέρει, σχετικά, ο Γ. Φιλάρετος στις «Σημειώσεις»: «Εις ‘Ελευθ. Βήμα’ (19 Μαρτ. 1927) εγράφησαν εκ πληροφοριών (ως βεβαιοί ο γράφων Α. Κ.) του πρώην υπουργού των Εξωτερικών Καλλέργη, όστις εγνώριζεν από τον Βασιλέα, (τα) περί των κατ’ αυτού ενεργειών του Γερμανού, Φον Βάγκεν Χάιμ. Και εν Κωνσταντινουπόλει βραδύτερον έμαθεν ότι η εκεί γερμανική πρεσβεία είχεν εργασθεί, εν εποχή, καθ’ ήν ο ίδιος υπηρέτει εν αυτή, περί της δολοφονίας του Γεωργίου. Εκ του δημοσιεύματος τούτου, λαβών αφορμή, έμαθον ότι ο Βάγκεν Χάιμ ήτο εν Αθήναις και βραδύτερον εν Κωνσταντινουπόλει πρέσβυς της Γερμανίας και ότι κατά την εδώ διαμονήν του είχεν την μεγάλην εμπιστοσύνην της Σοφίας, συζύγου του Κωνσταντίνου, ούτινος φίλοι τινές, πιστεύω εν αγνοία του, πολύ επόθουν να αντικατασταθεί όσον οιόν τε ταχύτερον ο Αγγλόφιλος πατήρ παρά του Γερμανόφιλου υιού του» (σελ. 619-620).
Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, ο Γερμανός πρέσβης είχε συναντηθεί, παλιότερα, με τον Αλέξανδρο Σχινά στην Κωνσταντινούπολη, ενώ το όπλο του φόνου (ένα μαυροβουνιώτικο περίστροφο) είχε δοθεί στον δράστη της δολοφονίας από φύλακα του αυστριακού προξενείου. Επομένως, είναι εξαιρετικά πιθανό Γερμανοί ή Αυστριακοί πράκτορες να είχαν στρατολογήσει τον Αλ. Σχινά, που βρισκόταν σε κατάσταση απόλυτης ένδειας, με την υπόσχεση ενός χρηματικού ποσού και να τον είχαν μετατρέψει σε πειθήνιο όργανό τους. Στο πλαίσιο αυτό, ίσως ταιριάζει η άποψη πως ο Αλ. Σχινάς συνοδευόταν, την ώρα της δολοφονίας, από κάποιον Γερμανό ή Αυστριακό αξιωματικό, ίσως τον Σχινάζι.
Την άποψη αυτή ενισχύει και το γεγονός πως ο τότε πρόξενος της Αυστρίας στην Θεσσαλονίκη Κραλ φρόντιζε με παραπλανητικές πληροφορίες στον Τύπο να απομακρύνει κάθε υποψία για συμμετοχή της χώρας του στην υπόθεση, ενώ ως κρίσιμος κρίνεται και ο ρόλος του Γερμανού πρέσβη στην Ελλάδα φον Βάγκεν Χάιμ. Αποκαλυπτικά είναι τα όσα αναφέρει, σχετικά, ο Γ. Φιλάρετος στις «Σημειώσεις»: «Εις ‘Ελευθ. Βήμα’ (19 Μαρτ. 1927) εγράφησαν εκ πληροφοριών (ως βεβαιοί ο γράφων Α. Κ.) του πρώην υπουργού των Εξωτερικών Καλλέργη, όστις εγνώριζεν από τον Βασιλέα, (τα) περί των κατ’ αυτού ενεργειών του Γερμανού, Φον Βάγκεν Χάιμ. Και εν Κωνσταντινουπόλει βραδύτερον έμαθεν ότι η εκεί γερμανική πρεσβεία είχεν εργασθεί, εν εποχή, καθ’ ήν ο ίδιος υπηρέτει εν αυτή, περί της δολοφονίας του Γεωργίου. Εκ του δημοσιεύματος τούτου, λαβών αφορμή, έμαθον ότι ο Βάγκεν Χάιμ ήτο εν Αθήναις και βραδύτερον εν Κωνσταντινουπόλει πρέσβυς της Γερμανίας και ότι κατά την εδώ διαμονήν του είχεν την μεγάλην εμπιστοσύνην της Σοφίας, συζύγου του Κωνσταντίνου, ούτινος φίλοι τινές, πιστεύω εν αγνοία του, πολύ επόθουν να αντικατασταθεί όσον οιόν τε ταχύτερον ο Αγγλόφιλος πατήρ παρά του Γερμανόφιλου υιού του» (σελ. 619-620).
Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, ο Γερμανός πρέσβης είχε συναντηθεί, παλιότερα, με τον Αλέξανδρο Σχινά στην Κωνσταντινούπολη, ενώ το όπλο του φόνου (ένα μαυροβουνιώτικο περίστροφο) είχε δοθεί στον δράστη της δολοφονίας από φύλακα του αυστριακού προξενείου. Επομένως, είναι εξαιρετικά πιθανό Γερμανοί ή Αυστριακοί πράκτορες να είχαν στρατολογήσει τον Αλ. Σχινά, που βρισκόταν σε κατάσταση απόλυτης ένδειας, με την υπόσχεση ενός χρηματικού ποσού και να τον είχαν μετατρέψει σε πειθήνιο όργανό τους. Στο πλαίσιο αυτό, ίσως ταιριάζει η άποψη πως ο Αλ. Σχινάς συνοδευόταν, την ώρα της δολοφονίας, από κάποιον Γερμανό ή Αυστριακό αξιωματικό, ίσως τον Σχινάζι.
Η κηδεία του Γεωργίου Α’, σύμφωνα με πίνακα του Andreas Thejll
[Αντρέας Τεϊλ] (Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο). Το φέρετρό του
Η ιστορική συνέχεια, είναι γνωστή. Ο ανίκανος διάδοχος με τις ραδιουργίες των γερμανών πήρε την εξουσία και με την συνέργεια όλων των γερμανόδουλων δυνάμεων, οδήγησε την Ελλάδα στον όλεθρο. (Πηγή)
Η εκτενής βιβλιογραφία και οι πηγές, από το αφιέρωμά μας ΕΔΩ:
http://www.sophia-ntrekou.gr/2019/02/apeleutherosi-ioanninon.html
by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
30764 - Το κριτήριο της εφημερίδας Petit Journal - Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά. February 11, 2017
http://www.sophia-ntrekou.gr/2019/02/apeleutherosi-ioanninon.html
by Αέναη επΑνάσταση | Sophia-Ntrekou.gr
30764 - Το κριτήριο της εφημερίδας Petit Journal - Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά. February 11, 2017
Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε την σημασία μίας προσωπικότητας στην εποχή της γιατί ακόμα κι αν αυτή έχει κριθεί a posteriori σημαντική αυτό δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι ήταν κατά τη διάρκεια της ζωής της. Ένα κριτήριο πολύ ειδικό είναι αυτό της εφημερίδας Petit Journal.
Πράγματι, καθώς επρόκειτο για μια εικονογράφηση, έπρεπε απαραίτητα η επιλογή να είναι σημαντική ώστε να προσελκύει από τη μία πλευρά αγοραστές, αλλά να είναι οπτική από την άλλη πλευρά για τους γραφίστες.
Είναι φανερό επιπλέον ότι να είναι στην εφημερίδα Petit Journal αρκετές φορές αποτελεί μία απόδειξη αυτής της σημασίας. Αν επιπρόσθετα αυτή η προσωπικότητα δεν είναι γαλλική, αυτό το κριτήριο είναι ακόμα πιο σχετικό εφόσον η εφημερίδα Petit Journal έδινε μια προτίμηση σε γαλλικά θέματα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της χρήσης αυτού του κριτηρίου είναι αυτό του Βασιλιά Γεώργιου Α’ της Ελλάδας. Πράγματι μετράμε τουλάχιστον τέσσερα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας Petit Journal που ασχολούνται με τη ζωή του.
Αυτός ο βασιλιάς που κατέχει το ρεκόρ διάρκειας, εφόσον ήταν κυβερνήτης για μισό αιώνα στην Ελλάδα από το 1863 έως το 1913, αυτός ο Πρίγκιπας της Δανίας που έγινε Βασιλιάς της Ελλάδας είχε μία επιρροή στο σύνολο της Ευρώπης μέσω της θαρραλέας του διπλωματίας μέσα σε ένα πλαίσιο εξαιρετικά δύσκολο με την εξέλιξη της Ελλάδας και την απελευθέρωσή της σταδιακά, την αντιπαράθεση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία λόγω της ζώνης επαφής με την Ευρώπη και τέλος μέσω των απαρχών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μέσω των βαλκανικών πολέμων και αυτού στην Ανατολή.
Η παρουσία του στα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας Petit Journal δεν είναι λοιπόν μία έκπληξη αλλά μία επιβεβαίωση. Είναι φανερό ότι θα μάθουμε όλο και περισσότερα γι’ αυτόν μετά από περαιτέρω μελέτες πάνω στη βασιλεία του αλλά είναι ήδη από τώρα φανερό ότι το παράδειγμά του επεξηγεί το κριτήριο της εφημερίδας Petit Journal.
Η Εφημερίδα Le Petit Journal ήταν μια συντηρητική καθημερινή παρισινή εφημερίδα που ιδρύθηκε από τον Moïse Polydore Millaud. Δημοσίευε από το 1863 έως το 1944. Μαζί με τους Le Petit Parisien, Le Matin και Le Journal, ήταν μια από τις τέσσερις μεγάλες γαλλικές εφημερίδες.
Βιντεο/αφιέρωμα by Αέναη επΑνάσταση
Η πολυτάραχη ζωή και η μυστηριώδης
δολοφονία του βασιλιά Γεώργιου Α'.
Η πτώχευση, τα πολιτικά σκάνδαλα
και η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
Η «Μηχανή του Χρόνου» με τον Χρίστο Βασιλόπουλο αναλύει και παρουσιάζει τα σημαντικά γεγονότα των 50 χρόνων της βασιλείας του. Η πτώχευση, ο ατυχής πόλεμος με τους Τούρκους, ο διεθνής οικονομικός έλεγχος, η απόπειρα κατά της ζωής του στην Αθήνα, οι διορισμένοι πρωθυπουργοί, τα σκάνδαλα, οι εκλογές βίας και νοθείας, ο θρίαμβος των Βαλκανικών πολέμων, η επέκταση της Ελλάδος και το τραγικό τέλος του στη Θεσσαλονίκη.
Η έρευνα φωτίζει τις πολιτικές παρεμβάσεις του βασιλιά, με κορυφαία αυτή κατά του Χαρίλαου Τρικούπη που έγραψε το καταγγελτικό άρθρο «Τις πταίει». Το ασταθές πολιτικό περιβάλλον με την εναλλαγή αρεστών πρωθυπουργών, η κυβέρνηση Βούλγαρη που προέκυψε με εκλογές βίας και νοθείας και το σκάνδαλο των Λαυρεωτικών θόλωσαν σημαντικά την εικόνα του Γεωργίου, αλλά κατάφερε να ανακάμψει με μια τρομερή πολιτική αναδίπλωση διορίζοντας τον μέχρι τότε κατήγορό του Τρικούπη πρωθυπουργό. Έτσι ο ευέλικτος βασιλιάς εφτασε στο σημείο να αποδεχτεί και να εφαρμόσει την Αρχή της Δεδηλωμένης.
«Η Ελλάδα είναι μια περίεργη χώρα που το χειμώνα έχει βασιλεία και το καλοκαίρι δημοκρατία» έλεγαν οι ξένοι διπλωμάτες και οι ιστορικοί εξηγούν αυτή την πολιτική ιδιοτροπία: ο Γεώργιος Α’ είχε την συνήθεια να κάνει πολύμηνες θερινές διακοπές στο εξωτερικό.
Η εκπομπή περιγράφει πως δημιούργησε το κτήμα στο Τατόι, γιατί αρνήθηκε στον Τσίλερ την ανέγερση πολυτελούς ανακτόρου και επέμεινε στην δημιουργία αγροκτήματος που θα παρήγαγε τα πάντα.
Η Μηχανή του Χρόνου διερευνά την απόπειρα δολοφονίας του Γεωργίου στη σημερινή Λεωφόρο Συγγρού, εκεί όπου χτίστηκε ο ναός του Αγ. Σώστη για να θυμίζει το συμβάν. Οι δράστες συνελήφθησαν και ο βασιλιάς ως ικανός χειριστής του τύπου έδωσε μεγάλη δημοσιότητα και ενίσχυσε το λαβωμένο προφίλ του. Στο επόμενο μεγάλο ραντεβού με την ιστορία ο Γεώργιος δεν βγήκε νικητής.
Είχε μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη μετά την απελευθέρωσή της πόλης κατά την διάρκεια του Α Βαλκανικού πολέμου και η παρουσία του εκεί έδινε κύρος και ασφάλεια στον ελληνικό πληθυσμό. Η έρευνα της εκπομπής φωτίζει την τελευταία βόλτα του Γεωργίου στο Λευκό Πύργο και την δολοφονική επίθεση σε βάρος. Τα ερωτήματα για τα κίνητρα του δράστη, που αυτοκτόνησε ενώ ήταν υπό κράτηση, έμειναν αναπάντητα.
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: Ο Γουλιέλμος που έγινε ο Γεώργιος Α', βασιλεύς των Ελλήνων. Η ενθρόνιση σε ηλικία 18 ετών. Γιατί οι Έλληνες δεν μετείχαν στην εκλογή του, ούτε προσκλήθηκαν στον γάμο του με την Όλγα της δυναστείας των Ρομανόφ.
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: Τι κρύβεται πίσω από τη μυστηριώδη δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α’ στη Θεσσαλονίκη. Ο δράστης συνελήφθη, αλλά έπεσε από το παράθυρο της αστυνομίας.
Διαβάστε επίσης στη «ΜτΧ»: Ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης ευχαρίστησε -χωρίς να το ξέρει- τον δολοφόνο του έξω από την παλιά Βουλή! Ο δράστης ήταν άνθρωπος του υποκόσμου και του τζόγου (βίντεο). Γεώργιος Α - ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Σαν Σήμερα: Τα Γεγονότα της Ημέρας
Βίντεο: Η δολοφονία του Βασιλιά Γεωργίου του Α' στη Θεσσαλονίκη (Αληθινά σενάρια ΕΤ3): Εκατό χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου του Α', το Μάρτιο του 1913 στη Θεσσαλονίκη.
Τα «Αληθινά Σενάρια» κάνουν μία ιστορική αναδρομή σε εκείνη την εποχή και επιχειρούν να φωτίσουν άγνωστες πτυχές αυτού του γεγονότος, που υπήρξε αφετηρία για τις μετέπειτα κρίσιμες εξελίξεις. Ο άνθρωπος που πυροβόλησε το βασιλιά ήταν ένας άνεργος δάσκαλος, ο οποίος συνελήφθη, αλλά λίγες μέρες αργότερα σκοτώθηκε πέφτοντας από τον 3ο όροφο του Διοικητηρίου, όπου ανακρινόταν. Ο υπασπιστής του Γεωργίου Α' που είχε συλλάβει τον δράστη, μετατέθηκε αμέσως στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου κι αυτός βρήκε τραγικό θάνατο από ηλεκτροπληξία…
Όλο το ανακριτικό υλικό καταστράφηκε μυστηριωδώς ενώ μεταφερόταν στο υπουργείο Δικαιοσύνης! Έτσι, έναν αιώνα μετά, το ερώτημα παραμένει αναπάντητο.
Ποιοι ήταν πραγματικά οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας; Στο βίντεο υπάρχουνε δεκάδες σπάνιες φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης του περασμένου αιώνα.
Σχόλια FaceBook
Eleni Louloudi: O Διάδοχος τότε Κωνσταντίνος ήταν ανίκανος; Δηλαδή αυτή η ανάρτηση χωρίς αποδείξεις καταδικάζει τον Κωνσταντίνο που πολέμησε, πείνασε, ψείριασε, τον είπανε γερμανόφιλο και τόσα άλλα. Ο Κωνσταντίνος ήταν ο Διάδοχος και συνόδευσε τον πατέρα του στην θριαμβευτική είσοδο στην Θεσσαλονίκη. Πότε θα αποκατασταθεί η μνήμη του μαρτυρικού Βασιλιά Κωνσταντίνου; 1 ημέρα
Γιάννης Κιουλέκας: Eleni Louloudi, Μιλάτε προφανώς για τον βασιλιά Κων/νο που υπέγραψε τον Ιούνιο 1922 το βασιλικό διάταγμα που απειλούσε ΟΛΑ τα ελληνικά πλεούμενα με απειλή κατάσχεσης του πλεούμενου, να ΜΗΝ μεταφέρουν κανέναν πολίτη ξένης χώρας αν δεν είχε ελληνική υπηκοότητα, αφήνοντας έτσι τουλάχιστον 1.500.000 Έλληνες Μικρασιάτες στο έλεος του Κεμάλ να τους εξοντώσει όπως έκανε με το υπόλοιπο 1.000.000 ! Και όλα αυτά για να μην έλθουν εδώ & "δημιουργήσουν κοινωνικό πρόβλημα " !!! Δηλαδή να μην ψηφίσουν την Βενιζελική παράταξη & χάσει την εξουσία...
Για ρωτήστε & εμάς τούς Μικρασιάτες...
Σας παρακαλώ μόνο μην πείτε ότι είναι ψέματα γιατί εγώ δεσμεύομαι να παρουσιάσω το ψήφισμα που ήλθε στην επιφάνεια τα τελευταία χρόνια & Δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας!!!!
Για να μην μιλήσουμε για την περίφημη "ουδετερότητα" (1914 - 1917) του κουνιάδου του Κάιζερ που συμμάχησε μαζί του δηλαδή με την Βουλγαρία & κυρίως με την Τουρκία (σύμμαχοι των Γερμανών!) που μας έσφαζε από το 1914 εμάς τούς Μικρασιάτες!!!
Τον Κων/νο τον έχει καταδικάσει η ίδια η ιστορία για το "έργο" του...
Όσον αφορά την Θεσσαλονίκη, προφανώς δεν έχετε διαβάσει την επιστολή του Ε. Βενιζέλου να τρέξει όσο πιο γρήγορα μπορούσε να μπει πρώτος ο Ελληνικός στρατός στην Θεσ/κη μιας & ο "φωστήρας" διάδοχος ήθελε να συνεχίσει προς Μοναστήρι...
Επειδή τον απείλησε ο Βενιζέλος τελικά μπήκε με διάφορα λίγων ωρών από τους Βουλγάρους!!! Αν προλάβαιναν αυτοί τώρα η Θεσσαλονίκη θα ήταν βουλγαρική...
Μελετήστε λίγο την ιστορία...· 1 ημέρα
Eleni Louloudi: Τον πόλεμο στην Μ. Ασία ο Βενιζέλος τον κήρυξε παρ΄ όλο που οι Άγγλοι δεν υποσχέθηκαν να βοηθήσουν, μάλιστα και ο Μεταξάς του συνέστησε να μην τον κάνει. Ιδίαις δυνάμεις απάντησε εκείνος στους Άγγλους και μετά....· 21 ώρες
Γιάννης Κιουλέκας: Eleni Louloudi αν θέλετε απαντήστε αν είναι αλήθεια ότι ανέφερα προηγουμένως περί του Κωνσταντίνου & την ανθελληνική αντιΜικρασίτικη πολιτική του που δεν ήθελε τουλάχιστον 3.000.000 Έλληνες να ενσωματωθούν στο Εθνικό κράτος αδιαφορώντας για την Γενοκτονία που άρχισε να εφαρμόζεται από τους Τούρκους εθνικιστές από το 1913 ακόμη...
Τώρα, αυτά περί Ε. Βενιζέλου κάνετε λάθος.
Ο Ε.Β. είχε όραμα & υπήρξε η μεγαλύτερη πολιτική εθνική φυσιογνωμία της νεώτερης Ελλάδας. Αν δεν είχε να αντιμετωπίσει την ουσιώδη αντίδραση της αντιβενιζελικής, παλαιοκομματικής & αυλόδουλης παράταξης που είχε σαν δόγμα το : << μικρά & έντιμος Ελλάς>> τότε θα είχε εφαρμοσθεί η συνθήκη των Σεβρών Δηλαδή των 2 ηπείρων & των 5 θαλασσών!!! Δηλαδή θα είχαμε & την Ιωνία αλλά & την Α. Θράκη & πιθανότατα & την Κωνσταντινούπολη στο ελλαδικό κράτος & θα ήμασταν σήμερα εμείς μια περιφερειακή υπερδύναμη & η Τουρκία ένα κρατίδιο στα βάθη της Ασίας!!! Αυτό διδάσκει η ιστορία όπως την μελέτησαν όλοι οι Έλληνες πανεπιστημιακοί , ιστορικοί , πρέσβεις κλπ !
Φυσικά & είχε λάβει συγκεκριμένες διαβεβαιώσεις & συμφωνίες με την Αντάντ!!!
Άλλωστε η συνθήκη Σεβρών που υπεγράφη από όλες τις μεγάλες δυνάμεις τι ήταν;;; μαγειρική του... τσελεμεντέ;;;;
Ο δε Ι. Μεταξάς, γερμανόδουλος & μέγας ΑντιΜικρασιάτης είπε να μην πάμε στην Μ. Ασία γιατί αυτό συνέφερε την Γερμανία!!!
Τέλος το "μετά" που αναφέρετε, παραπέμπει στο διάστημα από τις εκλογές 1920 - 1922 ! Δηλ. όταν επανέφεραν τον Β. Κων/νο παρά τις υποδείξεις των Άγγλων/Γάλλων!!!
Ο λόγος που δεν τον ήθελαν ήταν επειδή την περίοδο 1915 - 1917 ήταν κατάσκοπος των γερμανών εις βάρος της Αντάντ!!!!
Μπορώ να υποδείξω παρά πολλά βιβλία επιστημονικά Ελλήνων & ξένων ιστορικών & όχι προπαγάνδας...· 15 ώρες
Τώρα, αυτά περί Ε. Βενιζέλου κάνετε λάθος.
Ο Ε.Β. είχε όραμα & υπήρξε η μεγαλύτερη πολιτική εθνική φυσιογνωμία της νεώτερης Ελλάδας. Αν δεν είχε να αντιμετωπίσει την ουσιώδη αντίδραση της αντιβενιζελικής, παλαιοκομματικής & αυλόδουλης παράταξης που είχε σαν δόγμα το : << μικρά & έντιμος Ελλάς>> τότε θα είχε εφαρμοσθεί η συνθήκη των Σεβρών Δηλαδή των 2 ηπείρων & των 5 θαλασσών!!! Δηλαδή θα είχαμε & την Ιωνία αλλά & την Α. Θράκη & πιθανότατα & την Κωνσταντινούπολη στο ελλαδικό κράτος & θα ήμασταν σήμερα εμείς μια περιφερειακή υπερδύναμη & η Τουρκία ένα κρατίδιο στα βάθη της Ασίας!!! Αυτό διδάσκει η ιστορία όπως την μελέτησαν όλοι οι Έλληνες πανεπιστημιακοί , ιστορικοί , πρέσβεις κλπ !
Φυσικά & είχε λάβει συγκεκριμένες διαβεβαιώσεις & συμφωνίες με την Αντάντ!!!
Άλλωστε η συνθήκη Σεβρών που υπεγράφη από όλες τις μεγάλες δυνάμεις τι ήταν;;; μαγειρική του... τσελεμεντέ;;;;
Ο δε Ι. Μεταξάς, γερμανόδουλος & μέγας ΑντιΜικρασιάτης είπε να μην πάμε στην Μ. Ασία γιατί αυτό συνέφερε την Γερμανία!!!
Τέλος το "μετά" που αναφέρετε, παραπέμπει στο διάστημα από τις εκλογές 1920 - 1922 ! Δηλ. όταν επανέφεραν τον Β. Κων/νο παρά τις υποδείξεις των Άγγλων/Γάλλων!!!
Ο λόγος που δεν τον ήθελαν ήταν επειδή την περίοδο 1915 - 1917 ήταν κατάσκοπος των γερμανών εις βάρος της Αντάντ!!!!
Μπορώ να υποδείξω παρά πολλά βιβλία επιστημονικά Ελλήνων & ξένων ιστορικών & όχι προπαγάνδας...· 15 ώρες
Eleni Louloudi: Η συνθήκη των Σεβρών περιελάμβανε και άλλες χώρες, όχι μόνο την Ελλάδα, όμως δεν εφαρμόσθηκε. Αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζετε την ιστορία της εποχής εκείνης δείχνει μια απεγνωσμένη μόνο προσπάθεια υπέρ του Βενιζέλου που λάθη του είχαν επισημάνει και δικοί του όπως ο Ζαβιτσιάνος. Δεν εξυπηρετεί την αλήθεια, απλά χώνουμε το κεφάλι μας πιο βαθειά στην άμμο· 4 ώρες
Eleni Louloudi: Εσύ που γελάς γέλα για τις δικές σου επιλογές· 4 ώρες
Γιάννης Κιουλέκας: Eleni Louloudi απεγνωσμένη η δική σου προσπάθεια να δικαιολογήσεις τον προδότη Κωνσταντίνο που τόσο πολύ θαυμάζεις ! & την κλίκα του... Χαίρομαι που στα επιχειρήματα μου δεν έχεις τίποτα να απαντήσεις γιατί δεν γνωρίζεις τίποτα από ιστορία. Η διαφορά στην πολιτική των 2 πολιτικών παρατάξεων κρίθηκε από τον λαό & την ιστορία. Για αυτό ανακήρυξε τον Ε. Βενιζέλο εθνάρχη (αν δεν ήταν αυτός ακόμη τα σύνορα μας θα ήταν στην Μελούνα λίγο έξω από την Λαμία) & τον Κωνσταντίνο με την κλίκα του (Γούναρης κλπ) προδότες που έγιναν αίτια να καταστραφούν τουλάχιστον 3.000.000 Έλληνες Μικρασιάτες !!!
Φυσικά & ο Ε. Βενιζέλος έκανε λάθη αλλά μπροστά στα εγκλήματα των άλλων ήταν αμελητέα!!!
Για να βγάλεις το κεφάλι σου από την άμμο χρειάζεται να μελετήσεις πραγματικά την ιστορία μέσα από εκατοντάδες βιβλία & όχι μέσω... εφημερίδων, βιβλία προπαγάνδας!!!
Εγώ γνωρίζω την ιστορία μου ... & άσε την συνθήκη Σεβρών ήσυχη γιατί λες ανοησίες... · 2 ώρες
Φυσικά & ο Ε. Βενιζέλος έκανε λάθη αλλά μπροστά στα εγκλήματα των άλλων ήταν αμελητέα!!!
Για να βγάλεις το κεφάλι σου από την άμμο χρειάζεται να μελετήσεις πραγματικά την ιστορία μέσα από εκατοντάδες βιβλία & όχι μέσω... εφημερίδων, βιβλία προπαγάνδας!!!
Εγώ γνωρίζω την ιστορία μου ... & άσε την συνθήκη Σεβρών ήσυχη γιατί λες ανοησίες... · 2 ώρες
Σοφία Ντρέκου: Η ανάρτηση είναι πλήρης αποδείξεων κα Eleni Louloudi με ιστορικούς εγκυκλοπαιδικούς συνδέσμους και βιβλιογραφία, με ιστορικά ντοκουμέντα σε βίντεο. Να διαβάζετε προσεκτικότερα πριν σχολιάσετε. Το έχετε κάνει και στο παρελθόν.
Σημ.: είναι ΤΕΩΣ ο Κωνσταντίνος και νυν Γκλύξμπουργκ. Με το Δημοψήφισμα του 1974 εξέπεσε οριστικά του αξιώματός του στην Ελλάδα, καθώς οι πολίτες επέλεξαν με ποσοστό 69,2% την Αβασίλευτη Δημοκρατία ως μορφή του πολιτεύματος.· 1 ημέρα
Eleni Louloudi: Εγώ είπα για τον Κωνσταντίνο τον Α' σε αυτόν αναφέρθηκα, τι δουλεία έχει ο τέως και δεν έχει επώνυμο, είναι απλά βασιλιάς των Ελλήνων, τέως όπως λέγεται, μεγαλωμένος με ελληνοθόρδοξα και αφού μιλάτε γι αυτόν, το δημοψήφισμα, ένα της χούντας και ένα του Κ. Καραμανλή έγιναν εν απουσία του,· 1 ημέρα
Σημ.: είναι ΤΕΩΣ ο Κωνσταντίνος και νυν Γκλύξμπουργκ. Με το Δημοψήφισμα του 1974 εξέπεσε οριστικά του αξιώματός του στην Ελλάδα, καθώς οι πολίτες επέλεξαν με ποσοστό 69,2% την Αβασίλευτη Δημοκρατία ως μορφή του πολιτεύματος.· 1 ημέρα
Eleni Louloudi: Εγώ είπα για τον Κωνσταντίνο τον Α' σε αυτόν αναφέρθηκα, τι δουλεία έχει ο τέως και δεν έχει επώνυμο, είναι απλά βασιλιάς των Ελλήνων, τέως όπως λέγεται, μεγαλωμένος με ελληνοθόρδοξα και αφού μιλάτε γι αυτόν, το δημοψήφισμα, ένα της χούντας και ένα του Κ. Καραμανλή έγιναν εν απουσία του,· 1 ημέρα
Σοφία Ντρέκου: Ο ΛΑΟΣ αποφάσισε ότι ΔΕΝ θέλει Μοναρχία είτε ήταν παρών είτε όχι. Είναι απλό. Και το επώνυμό του είναι Γκλύξμπουργκ. Αναλυτικότερα, ο Οίκος του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ (γερμανικά: Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg), (δανικά: Slesvig-Holsten-Sønderborg-Lyksborg), που είναι γνωστός ως Οίκος του Γκλύξμπουργκ, είναι γερμανικός δουκικός οίκος, ο οποίος περιλαμβάνει τους βασιλικούς οίκους της Δανίας και της Νορβηγίας, τον οίκο του έκπτωτου βασιλιά της Ελλάδας και ορισμένους από τους διαδόχους του θρόνου της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Ο Οίκος του Γκλύξμπουργκ αντικατέστησε τον Οίκο του Βίττελσμπαχ (γερμανικά: Wittelsbach) ο οποίος βασίλευσε μέχρι το 1862 την Ελλάδα.· 1 ημέρα
Eleni Louloudi: Ο Παππούς του πολέμησε για την πατρίδα όπως και οι πρίγκιπες. Ο Κωνσταντίνος μεγάλωσε να υπηρετεί την πατρίδα. Και οι υπέρμαχοι της ελευθερίας γιατί δεν τον ακολούθησαν όταν έκαμε το κίνημα κατά της Χούντας; Ή δεν είναι έτσι; Η μάννα του Α. Παπαντρέου ήταν Βουλγάρα. Η μάνα του Γιώργου Παπαντρέου ήταν Βουλγάρα, δεν έφερε κανείς αντίρρηση για να γίνουν πρωθυπουργοί.· 4 ώρες
Σοφία Ντρέκου: Κα Eleni Louloudi με εκπλήσουν πραγματικά εν έτει 2019 οι πολιτικοκοινωνικές σας τοποθετήσεις.· 9 λεπ.
Eleni Louloudi: Οι εκτελεσθέντες είναι οι έξ προφανώς, πλήρωσαν το τίμημα όχι ως προδότες, αλλά ότι καταχράσθηκαν χρήματα. Και ο Τσίπρας ψάχνει για ισορροπίες
