Αμβλώσεις, φτώχεια, βιασμοί. Ημέρα του αγέννητου παιδιού η πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα


Ημέρα κατά των εκτρώσεων καθιέρωσε η Ιερά Σύνοδος της 
Ελλάδος. Ονόμασε τον εορτασμό «Ημέρα του αγέννητου παιδιού». 

Ειδικότερα, όπως αναφέρεται σε σχετική εγκύκλιο, η απόφαση ελήφθη με στόχο την προστασία του παιδιού και για να αντιμετωπιστεί το δημογραφικό πρόβλημα. Ως ημέρα υπόμνησης της θέσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας κατά των εκτρώσεων επελέγη η πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα. Το σχετικό έγγραφο ΕΔΩ

Η 29η Δεκεμβρίου δεν είναι μόνο η έκτρωση βρεφοκτονία. Βρεφοκτονία είναι και τα οικονομικά μέτρα πού κρατούν έγκλειστα στην απελπισία τα μέλλοντα, οι απάνθρωπες πολιτικές, η νομιμοποίηση της παιδεραστίας ως «ασθένειας», τα παιδιά του πολέμου, ο καταναλωτισμός και οι διαφημίσεις με στόχο παιδιά, η παιδική μόδα, η παιδική παχυσαρκία, οι παιδοψυχολογίες με πειραματόζωα παιδιά, η σατανική τεχνοκρατική παιδεία, η συμπεριφορά ανάξιων γονέων, οι εχθρικές πόλεις για τα παιδιά και η ίδια η κοινωνία μας με τις περίφημες αρχές της, πού εξουθενώνει τους μικρούς και τους αδύναμους!

Η 26η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Αντισύλληψης, αφιερωμένη στο δικαίωμα της γυναίκας για τη στιγμή που θα αποφασίσει να αποκτήσει παιδί, αποφεύγοντας πιθανή ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες, με κυριότερη την έκτρωση.

Αμβλώσεις και φτώχεια

Απόσπασμα από ΕΔΩ

"«Οφείλουν όμως παράλληλα [σ.σ.: οι Ορθόδοξοι] να ενθυμούνται διαρκώς ότι μια ηθικώς συνεπής στάση απέναντι στην έκτρωση συνεπάγεται ταυτόχρονα και μια αμέριστη φροντίδα για τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων, πεινασμένων, ανεκπαίδευτων και ανεπιθύμητων παιδιών, τα οποία έρχονται στον κόσμο χωρίς καμιά διασφάλιση για αξιοπρεπή ζωή» («Ο ορθόδοξος γάμος», μτφ. εκδ. Ακρίτας, σελ. 170)."

Ένα από τα πιο πολυσυζητούμενα θέματα σε ορισμένους χριστιανικούς κύκλους, σε έντυπα θρησκευτικών αδελφοτήτων κ.ά. είναι οι αμβλώσεις- η ηθελημένη διακοπή μιας κύησης. Σε αντίθεση με άλλα ζητήματα που θέτουν παρόμοιοι κύκλοι και ανεξάρτητα από τα συμφραζόμενα ή πιθανές συμπαραδηλώσεις, το συγκεκριμένο θέμα είναι πράγματι καθ’ εαυτό ιδιαιτέρως σοβαρό και τίθεται από την εκκλησιαστική παράδοση σε ενιαία κατεύθυνση. Κάτι τέτοιο προκύπτει από την κορυφαία Πατερική γραμματεία(λ.χ. 2ος κανόνας Μ. Βασιλείου) ή το λεγόμενο εκκλησιαστικό Κανονικό Δίκαιο (λ.χ. 91ος Κανόνας Στ’ Οικουμενικής Συνόδου).

Η διαφοροποίηση που μπορεί να υπάρξει (πρώιμο ή προχωρημένο στάδιο κύησης- «εκμεμορφωμένο» ή Social soup kitchen in Athens «ανεξεικόνιστο» έμβρυο) δεν επηρεάζει το γεγονός ότι θεωρείται η άμβλωση ως ηθελημένη διακοπή ανθρώπινης ζωής, δηλαδή κάτι εφάμιλλο του φόνου. Αυτή η θέση εδράζεται σε μια άλλη θεμελιώδη εκκλησιαστική θέση, ότι η ζωή ξεκινάει με την μορφοποίηση του ζυγωτού, δηλαδή κατά την αρχή της κυοφορίας.

Έκπληξη προκαλεί βέβαια το γεγονός ότι, αν και η αποστέρηση του δίκαιου μισθού του εργάτη θεωρείται ως πράξη εφάμιλλη (ή χειρότερη)του φόνου από τις Οικουμενικές Συνόδους και μεγάλους Πατέρες, αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί τους εν λόγω ιεροκήρυκες και ρέκτες της Ορθοδοξίας.

Δεν είναι βέβαια μόνο αυτό που δεν απασχολεί τους ίδιους, αλλά και αυτό που αναφέρει χαρακτηριστικά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος κάπου: «ου το τεκνογονείν, αλλά το τεκνοτροφείν ποιεί τους γονέας». Ο αείμνηστος πρεσβύτερος Ιωάννης Μέγιεντορφ, σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους Ορθόδοξους συγγραφείς του 20ου αιώνα, γράφει τα εξής:

«Οφείλουν όμως παράλληλα [σ.σ.: οι Ορθόδοξοι] να ενθυμούνται διαρκώς ότι μια ηθικώς συνεπής στάση απέναντι στην έκτρωση συνεπάγεται ταυτόχρονα και μια αμέριστη φροντίδα για τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων, πεινασμένων, ανεκπαίδευτων και ανεπιθύμητων παιδιών, τα οποία έρχονται στον κόσμο χωρίς καμιά διασφάλιση για αξιοπρεπή ζωή» («Ο ορθόδοξος γάμος», μτφ. εκδ. Ακρίτας, σελ. 170).

Αυτές τις σκέψεις έρχεται να ενισχύσει μια παγκόσμια και μεγάλης κλίμακας μελέτη του ιατρικού περιοδικού Lancet η οποία σχολιάζεται από το ξενόγλωσσο χριστιανικό περιοδικό “Relevant” πρόσφατα(25/05/2016). Κύρια ευρήματα της μελέτης σύμφωνα με το άρθρο αυτό είναι τα εξής:

α) «Οι νόμοι κατά της άμβλωσης δεν φαίνεται να ελαττώνουν τους αριθμούς των αμβλώσεων»: δηλαδή, οι χώρες στις οποίες είναι εκτός νόμου οι αμβλώσεις δεν παρουσιάζουν χαμηλότερα(ούτε υψηλότερα) ποσοστά σε αυτές, εφόσον, παρά τους νομικούς περιορισμούς, οι εγκυμοσύνες τερματίζονταν από τις ενδιαφερόμενες γυναίκες,

β) «Το χρήμα παίζει ένα μεγάλο ρόλο στα ποσοστά των αμβλώσεων»: στις χώρες του λεγόμενου ανεπτυγμένου κόσμου, τα ποσοστά τους μειώθηκαν κατά τα τελευταία 15 χρόνια από 25 σε 14 ανά χίλιες γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του “Relevant”, «κοιτάζοντας το χάσμα μεταξύ των ανεπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών, είναι σαφές ότι ένας από τους κύριους συντελεστές των αμβλώσεων είναι η έλλειψη χρημάτων. Δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς γιατί: αυτή πιθανότατα έχει ως συνέπεια τη μειωμένη πρόσβαση σε μέσα αντισύλληψης, τη φτωχή ή ανύπαρκτη εκπαίδευση, την έλλειψη υλικών μέσων ανατροφής του παιδιού και πολλά άλλα συνεπακόλουθα».

Το άρθρο αυτό καταλήγει με τη διαπίστωση ότι «ένα από τα καθαρότερα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτή τη μελέτη είναι ότι οι αμβλώσεις, σε πολλά επίπεδα, είναι θέμα φτώχειας». Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι και κάποιοι αστοχριστιανοί θα μπορέσουν κάποτε να αναπροσαρμόσουν τις απόψεις τους, αν αλήθεια ενδιαφέρονται για τις νέες ζωές.

Σε ειδικές περιπτώσεις είναι αναγκαία.
Βιασμοί Ελληνοκυπρίων στην εισβολή


Κατά τη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974, Ελληνοκύπριες γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού από Τούρκους στρατιώτες. Ο αριθμός των βιασμών ήταν τόσο μεγάλος που ανάγκασε την συντηρητική Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου, προσωρινά, να επιτρέψει τις εκτρώσεις. Ο βιασμός χρησιμοποιήθηκε από τον Τουρκικό στρατό για να καθαρίσει περιοχές από αμάχους, αναγκάζοντάς τους να φύγουν.

Η Ευρωπαϊκή επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων με 12 ψήφους έναντι 1, αποδέχθηκε αποδείξεις από την Κυπριακή δημοκρατία, σχετικά με τους βιασμούς Ελληνοκυπρίων γυναικών από Τούρκους στρατιώτες και τα βασανιστήρια Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων κατά την διάρκεια της εισβολής.


Πηγή: Βιασμοί Ελληνοκυπρίων - Θηριωδίες και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας - Εναντίον Ελληνοκυπρίων - Grewal, Inderpal (1994). Scattered Hegemonies: Postmodernity and Transnational Feminist Practices. University of Minnesota Press. σελ. 65. wikipedia

H Μαρία και η Άννα, δύο θύματα βιασμού το 1974 στην Κύπρο, αφηγούνται την ιστορία τους «Κρυβόμασταν στο πατάρι του σπιτιού, αλλά μας έβρισκαν και μας τραβούσαν από τα μαλλιά. Συνέχισε αυτή η φρίκη μέχρι 2-3 μήνες». womantoc.gr

«Επιάσαν με εμένα και άλλες κορούδες και μας πήραν μέσα στα χωράφια, θεοσκότεινα. Μας τραβούσε η μάνα μου, αλλά την κτυπούσαν με το κοντάκι. Με τράβηξαν με το ζόρι έξω μακριά. Έφευγε ο ένας, ερχόταν ο άλλος και εγώ να αιμορραγώ, να παρακαλώ τον Θεό να με βοηθήσει, να φωνάζω, ένα μωρό 14 χρονών. Έκαναν το κέφι τους και μας έπαιρναν πίσω. Άκουγα τις γυναίκες που σκέφτονταν να αφήσουν το γκάζι της κουζίνας ανοικτό για να αυτοκτονήσουμε, να γλυτώσουμε από αυτό το μαρτύριο»...

by Sophia-Ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση

Περισσότερα Θέματα: ΑμβλώσειςΚοινωνία

Δεν υπάρχουν σχόλια: