Από τις ποιήτριες που ξεχωρίζω, είναι η Κική Δημουλά. Ιδιαίτερα για το σαρκαστικό παιχνίδι των λέξεων, το περίεργο πάντρεμα ουσιαστικών και επιθέτων, αλλά και για την επικριτική και ταυτόχρονα αναστοχαστική ματιά των στίχων της.
Όπως ανακοινώθηκε από την Ιερά Σύνοδο, καλεί σε στήριξη των μέτρων που έχουν ανακοινωθεί. Προτρέπει να τηρηθούν οι κατευθύνσεις που δίνουν οι επιστήμονες.
Σ' ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό τριών επεισοδίων, κάνοντας αρχή από την Ιερουσαλήμ, την έρημο της Ιεριχούς, τον Ιορδάνη ποταμό και τη Βηθανία... και προχωρώντας μέχρι και στα άδυτα του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου.
Οι πρόγονοί μας πριν από τον ερχομό του Χριστού με τη μεγάλη σοφία τους προσπάθησαν να απαντήσουν σε βασικά ερωτήματα και να αντιμετωπίσουν δυσεπίλυτα προβλήματα που τους απασχολούσαν. Ανάμεσα σε αυτά ήταν το σχετικό με τη δημιουργία του κόσμου και την έννοια της ιστορίας ερώτημα.
Κύριε, Μέγα Σάββατο βράδυ κι εγώ περιμένω, όπως κι όλοι οι άλλοι χριστιανοί την Ανάστασή Σου. Δεν αγωνιώ. Μόνο περιμένω. Ξέρω πως απόψε Ανασταίνεσαι. Ξέρω πως απόψε τελειώνει η Μεγάλη Εβδομάδα με την άδικη καταδίκη, τα Πάθη, τη Σταύρωση, την Κάθοδό Σου στον Άδη. Απόψε Ανασταίνεσαι Θριαμβευτής.
Από όλα τα ιερά κείμενα, αποστόλων ευαγγελίων και προφητειών, επιλέγω ένα λόγο που είπε ο Χριστός την τελευταία νύκτα της επιγείου ζωής του στον κήπο της Γεθσημανή. Οι ρωμαίοι στρατιώτες μαζί με τον Ιούδα, έρχονται να τον συλλάβουν· ο θάνατος πλησίαζε με βήματα γοργά· το πικρό «ποτήριον» φαινόταν στο βάθος του ορίζοντα. Τότε ο Κύριος στρέφεται στους μαθητές του και τους λέει: «περίλυπός ἔστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου» (Ματθ.26,38).