Το Φως της Μεταμορφώσεως και η σκοτεινή λάμψη της Χιροσίμα - Θεία Δόξα και ανθρώπινη φρίκη

Light Drips From Trees. Photo By Vitor Schietti*

Η πυρηνική έκρηξη της Χιροσίμα –

η σκοτεινή λάμψη της ανθρώπινης πτώσης.

Η υπερουράνια λάμψη του Θαβωρείου Φωτός

και το πυρηνικό μανιτάρι της Χιροσίμα.

Η Μεταμόρφωση του Χριστού στο Όρος Θαβώρ και η έκρηξη στη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου συνδέονται σε μια μοναδική ημερολογιακή και υπαρξιακή σύμπτωση. Το Θαβώρειο Φως, η Θεία Μεταμόρφωση, το άκτιστο Φως της Δόξας του Χριστού αντιπαρατίθεται με το φονικό φως της ατομικής βόμβας και την καταστροφή της Χιροσίμα. Μια θεολογική και φιλοσοφική αντιπαραβολή ανάμεσα στο φως της σωτηρίας και στο φως της αφάνειας. Στοχασμός για την ανθρώπινη ελευθερία, την τεχνολογία, τη μετάνοια και την ελπίδα.

Μεταμορφώσεως: η θεολογία, η ερμηνεία της εικόνας και τα έθιμα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Χριστού (αφιέρωμα)

Μωσαϊκό του 11ου αιώνα. Ψηφιδωτό στην Ιερά Μονή Δαφνίου

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος Ιησού Χριστού (6 Αυγούστου)

Εορτάζουν ο Σωτήρης, η Σωτηρία, η Ευμορφία και η Μόρφω.

Η εικόνα της Μεταμόρφωσης αποτελεί το κλειδί

της ορθόδοξης θεολογίας για τη θέα του Θεού.

Εργασία της Σοφίας Ντρέκου

Περιεχόμενα:

Μεταμόρφωση: Το ανέσπερο Φως και η σκοτεινή λάμψη - Το Φως που σώζει και το φως που καταστρέφει

Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού του 1600, Μουσείο Μπενάκη 

και η φονική λάμψη της Χιροσίμα , 6 Αυγούστου 1945 

το πυρηνικό «μανιτάρι» που σχηματίστηκε μετά την έκρηξη.

Η πυρηνική έκρηξη της Χιροσίμα –

η σκοτεινή λάμψη της ανθρώπινης πτώσης.

« Ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε »: το Φως της

Μεταμορφώσεως και η έκρηξη της Χιροσίμα !

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Στις 6 Αυγούστου, κάθε χρόνο, οι ορθόδοξοι χριστιανοί ανά τον κόσμο γιορτάζουμε την κατ' εξοχήν εορτή του Φωτός· δεν πρόκειται για το ηλιακό φως ή κάποιο ανθρώπινο διανοητικό φως, αλλά για το θείο, αιώνιο και άκτιστο Φως , το οποίο αποκάλυψε ο Θεός στον άνθρωπο μέσα από ένα περιστατικό της ζωής του Ιησού Χριστού, τη «Μεταμόρφωση του Σωτήρος»:

Μαξ Φάκτορ (Max Factor) 💄 Η ιστορία και η εφεύρεση του πατέρα του σύγχρονου μακιγιάζ | Αέναη επΑνάσταση

Η πιο διάσημη μεταμόρφωση της ιστορίας: η Νόρμα Τζην γίνεται

Μέριλιν Μονρόε με τη δύναμη του μακιγιάζ του Μαξ Φάκτορ.

H Μerilin Μonroe αριστερά όπως μπήκε στο studio

του Max Factor ως Νόρμα και δεξιά όπως έφυγε.

Η ιστορία και η εφεύρεση του Μαξ Φάκτορ, πατέρα του σύγχρονου

μακιγιάζ 💋 Video Max Factor Studio Behind the Scenes 1935 Film

✞ 30 Αυγούστου 1938 🕯 έφυγε από τη ζωή ο Μαξ Φάκτορ, ο άνθρωπος που χάρισε στην ομορφιά μια νέα γλώσσα και μια νέα δύναμη. Από το Χόλυγουντ μέχρι τον καθρέφτη κάθε γυναίκας, η κληρονομιά του συνεχίζει να φωτίζει τον κόσμο του μακιγιάζ.

Από την αρχαιότητα στην επανάσταση της βιομηχανίας ομορφιάς: Η ζωή, οι καινοτομίες και η κληρονομιά του Μαξ Φάκτορ που άλλαξε για πάντα τον κόσμο του μακιγιάζ.

Η αγάπη προς τους εχθρούς - Άγιοι Σωφρόνιος Σαχάρωφ και Σιλουανός ο Αθωνίτης για τη ριζοσπαστική εντολή του Χριστού | Αέναη επΑνάσταση

Άσμα Αναβαθμών - Η αγκαλιά του ουρανού στην ανθρώπινη θλίψη. Σύγχρονο έργο 

της Anna Ermolaeva (Ερμολάεβα), μεικτής τεχνικής, με έντονες βυζαντινές αναφορές.

🟣 Η εικόνα σε λυρική απόδοση

Όταν αγαπάς τους εχθρούς σου, δεν είσαι μόνος. Η συγχωρητική καρδιά γίνεται τόπος επίσκεψης του Ουρανού. Όποιος ξεπερνά τον εγωισμό και απαντά στο μίσος με αγάπη, έχει σύμμαχο τον ίδιο τον Φύλακα Άγγελό του.

Το Κάλεσμα της Μεγάλης Ψαριάς 🐟 Η Οικουμενικότητα του Ανθρώπινου Προσώπου και η Υπέρβαση του Εαυτού | Αέναη επΑνάσταση

Ο Χριστός στο κέντρο της βάρκας καλεί τους Πέτρο και Ανδρέα σε

βαθύτερη πνευματική αλιεία, με φόντο το θαύμα της μεγάλης ψαριάς.

Ο Ευαγγελικός λόγος της Κυριακής Α’ Λουκά. (Λουκ. 5, 1-11) φανερώνει τη θεϊκή υπέρβαση του ορατού, το κάλεσμα των πρώτων μαθητών, την καρποφόρα υπακοή και την ανατροπή της απελπισίας σε αποστολή ζωής.

Η διαδρομή από Ουρανούπολη στην κορυφή του Αγίου Όρους - Οδοιπορικό στον Άθω της Μεταμορφώσεως | Αέναη επΑνάσταση

Η Ουρανούπολη, πύλη για το Αγιον Όρος και την ιερή διαδρομή προς τον Άθω

Ένα συγκλονιστικό ταξίδι από την Ουρανούπολη μέχρι την κορυφή του Άθω, με τον Χάρτη της Google Map, εικόνες, βίντεο και πνευματική εμπειρία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Χριστού.

Το Ευαγγέλιο της Υπέρβασης - Η ριζοσπαστική αγάπη του Χριστού και η μεταμόρφωση του κόσμου | Αέναη επΑνάσταση

🎨 Γιώργος Σιούντας (1937-2011) Μήνυμα Ειρήνης (λάδι σε καμβά).

Η αντίθεση πολεμιστή και περιστεριού μεταφράζει εικαστικά την αγάπη

προς τον εχθρό, μέσα από τον συμβολισμό της ειρήνης και της υπέρβασης.

Ερμηνευτική προσέγγιση στο Ευαγγέλιο Κυριακή Β' Λουκά, Λουκ. στ' 31-36, με θεολογικό, ψυχαναλυτικό και κοινωνικό βάθος. Η εντολή της αγάπης προς τον εχθρό ως απελευθερωτική πράξη και ως πρόταση για έναν νέο τρόπο ύπαρξης.

Αύγουστος - Ο μήνας της μνήμης και του φωτός στην Ιστορία, την Επιστήμη και τη Θεολογία

Σταθόπουλος Γιώργος, Ζευγάρι στην πανσέληνο του Αυγούστου

Παναγία, παράδοση και ανθρώπινη 

αναζήτηση σε ένα καλοκαίρι μνήμης.

Εργασία – Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου

Αρθρογράφος – Columnist (Sophia Drekou)

Αύγουστος: Ο πιο συμβολικός μήνας του έτους ως μήνας φωτός, στην ιστορία, τη θεολογία, τις επιστήμες και τις τέχνες. Από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Οκταβιανό έως την Παναγία και το Δεκαπενταύγουστο.

Ανάβαση στην κορυφή του Άθω - Ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης και η Μεταμόρφωση στο Άγιον Όρος... Υπεράνω των νεφελών !

Ο λογοτέχνης Αλέξανδρος Μωραϊτίδης προσκυνητής στο Άγιον Όρος

Ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης και η ανάβαση στην κορυφή του Άθω

Το πετρόκτιστο εκκλησάκι στην κορυφή του Άθω, είναι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και στην κορυφή του βράχου (υψόμετρο 2.033μ.) δεσπόζει ο σιδερένιος σταυρός, που εγκατέστησαν Ρώσοι μοναχοί το 1927. Φυλαχτό του τόπου μας, αποκαλούν οι μοναχοί το Άγιο Όρος...κι από εδώ την κορυφή του νοιώθεις ότι σκεπάζει όλη την Ελλάδα…

Βυζαντινή Κοσμική Ποίηση 🌳Το «Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ» και ο Χριστόδουλος Χάλαρης (Βυζαντινή ποίηση από χειρόγραφο της Μονής Ιβήρων)

Ερωτικό τραγούδι: Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ καὶ κάτω στὸ πηγάδι.

Από τον έρωτα και τον μύθο στη βυζαντινή μουσική παράδοση – Ανάλυση, ιστορικό πλαίσιο και πολιτισμική σημασία του ερωτικού άσματος «Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ» και η συμβολή του Χριστόδουλου Χάλαρη στην ανασύσταση της ελληνικής μουσικής μνήμης.

🔴 Βυζαντινή κοσμική ποίηση – Ένα παράθυρο στον έρωτα

Η βυζαντινή ποίηση δεν ήταν μόνο υμνογραφία και θεολογία∙ υπήρξε και κοσμική, ερωτική, τρυφερή. Το τραγούδι «Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ» αποτελεί σπάνιο δείγμα αυτής της πλευράς του Βυζαντίου. Διασώθηκε σε χειρόγραφο (κώδικας 1203) της μονής Ιβήρων  Άγιον Όρος, από τον 17ο αιώνα, και δείχνει ότι ακόμη και μέσα στον αυστηρό κόσμο της βυζαντινής παράδοσης, ο άνθρωπος συνέχιζε να τραγουδά τον έρωτα και τη ζωή.

🔴 Το ποίημα «Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ»

«Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ καί κάτω 'ς κρύο πηγάδι, 

κόρη ἔσκυψε νά πιῇ νερόν, νά πιῇ και νά γεμώσῃ. 

Φωνήν ἀκού, λαλιάν ἀκού, φωνήν καί δράκου στόμα: 

Στάμα ξανθή, στάμα σγουρή, στάμα, μηδέν γεμίσεις, 

γιατί ἐδῶ στόν τόπο μας καί τό νερό πουλιέται. 

Μηδέ γιά χίλια τό πουλοῦν μηδέ γιά δυό χιλιάδες, 

μόνο γιά κόρης φίλημα καί δῶς μας κι ἔπαρέ το».

Το μοτίβο του «δράκου που ζητά φίλημα» θυμίζει αρχαϊκά λαϊκά τραγούδια και μυθικές αφηγήσεις. Η κόρη, σύμβολο καθαρότητας και ζωής, συναντά τη δύναμη του πάθους και του κινδύνου. Το νερό, στοιχείο ζωογόνο και ιερό, γίνεται εδώ ανταλλάξιμο μόνο με την πράξη του έρωτα. Το ποίημα λειτουργεί αλληγορικά για τη μύηση στην ωριμότητα, τη μεταμόρφωση και τη συνάντηση του ανθρώπου με το άγνωστο.

Το ποίημα θεωρείται ένα από τα ελάχιστα τεκμήρια κοσμικού, δηλαδή μη θρησκευτικού, βυζαντινού τραγουδιού. Ανήκει στην παράδοση της προφορικής μουσικής και της δημοτικής ποίησης που επιβίωσε στα μοναστήρια και στα λαϊκά στρώματα. Ο Χριστόδουλος Χάλαρης έχει κάνει μια γνωστή απόδοση του τραγουδιού και αποτελεί εξαίσιο δείγμα τής βυζαντινής τραγουδοποιΐας.

🔴 Χριστόδουλος Χάλαρης - Ο αναστηλωτής της ελληνικής μουσικής μνήμης

Ο Χριστόδουλος Χάλαρης (1946 - 30 Ιαν 2019) αποτελεί κορυφαία μουσική φυσιογνωμία του τόπου μας με πολυδιάστατο κατατεθειμένο έργο στην ελληνική και διεθνή δισκογραφία βασισμένο είτε σε πρωτότυπες δικές του συνθέσεις (κυρίως στη δεκαετία του '70), είτε σε πολύχρονες έρευνες και μελέτες στην ελληνική μουσική ανά τους αιώνες επικεντρώνοντας κυρίως στη βυζαντινή και μεσαιωνική περίοδο. 

Συνδύασε βαθιά ιστορική γνώση, φιλοσοφία και καλλιτεχνικό όραμα. Μέσα από το έργο του προσπάθησε να αποδείξει τη συνεχή πορεία της ελληνικής μουσικής από την αρχαιότητα ως σήμερα.

Στη δεκαετία του 1970 ίδρυσε την Ορχήστρα Παλαιών Παραδοσιακών και Πρωτότυπων Οργάνων, ανακατασκευάζοντας με τα ίδια του τα χέρια πολλά αρχαία όργανα. Με αυτήν παρουσίασε στο εσωτερικό και το εξωτερικό έργα βυζαντινής, μεσαιωνικής και δημοτικής μουσικής, την «Κοσμική βυζαντινή μουσική».

Το τραγούδι «Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ» εντάσσεται στο έργο του Μονογραφίες, Μουσικές του Έρωτα, όπου το αποδίδει ο ψάλτης και τραγουδιστής Νίκος Κωνσταντινόπουλος. Προσωπικότητα της Ελληνικής Μουσικής και εν γένει του σύγχρονου Ελληνισμού, με τεράστια εθνική προσφορά. Έχει ηχογραφήσει δίσκους: βυζαντινής, μεταβυζαντινής, αρχαίας ελληνικής και ιδιωματικής δημοτικής μουσικής καθώς και μονογραφίες παραδοσιακής μουσικής.

🔴 Η ψυχή του τραγουδιού – Η ένωση του έρωτα και του ελληνικού λόγου

Αν αυτό το τραγούδι δεν σφυροκοπάει το

ριζικό εντός σας, τότε είμαι από άλλο κόσμο.

Γιατί σε κάθε στίχο, πίσω από τη λιτότητα των λέξεων, ανασαίνει ολόκληρη η ποιητική ψυχή του ελληνισμού: ο έρωτας, το νερό, η μοίρα, το μυστήριο. Η φράση συνοψίζει τη δύναμη του λαϊκού και βυζαντινού τραγουδιού: ότι δηλαδή η μουσική αυτή δεν είναι απλώς ήχος, αλλά μνήμη, ταυτότητα, και κάλεσμα στο βάθος του εαυτού.

🔴 «Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ» – Ανάλυση και συμβολισμοί

Το ερωτικό τραγούδι «Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ», που διασώζεται στον κώδικα 1203 της Μονής Ιβήρων (17ος αιώνας), αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό τεκμήριο της κοσμικής βυζαντινής ποίησης και της λαϊκής μουσικής παράδοσης. Η θεματολογία του περιστρέφεται γύρω από το μοτίβο της κόρης και του δράκου, ένα αρχέγονο σύμβολο που συναντάται ήδη στη λαϊκή προφορική παράδοση της αρχαιότητας και ανανεώνεται στη μεσαιωνική ποίηση.

Στο ποίημα, μια νέα γυναίκα σκύβει να πιει νερό σε μια πηγή· εκεί ακούει τη φωνή ενός δράκου που της απευθύνεται με ερωτική απαίτηση: το νερό – στοιχείο ζωής και καθαρμού – μπορεί να αποκτηθεί μόνο ως αντάλλαγμα ενός φιλήματος. Ο διάλογος αυτός μεταξύ του ανθρώπινου και του υπερφυσικού ενσαρκώνει την αιώνια σύγκρουση μεταξύ του έρωτα και του φόβου, της επιθυμίας και της απαγόρευσης.

Η αλληγορική ανάγνωση του ποιήματος αποκαλύπτει τον έρωτα ως δύναμη που διασχίζει τα όρια του φυσικού κόσμου και οδηγεί στη μύηση, στη μετάβαση από την αθωότητα στην εμπειρία. Η κόρη συμβολίζει την ψυχή που πλησιάζει το «νερό της γνώσης» και αναγκάζεται να αντιμετωπίσει το πάθος, τη δοκιμασία και τη μεταμόρφωση. Ο δράκος, μακράν του να είναι απλώς τέρας, λειτουργεί ως φύλακας της πηγής, δηλαδή του μυστηρίου της ζωής.

Η γλώσσα του τραγουδιού είναι δημοτική, λιτή και ρυθμική, με έντονη μουσικότητα και εικόνες φυσικού κάλλους. Το ύφος του προαναγγέλλει στοιχεία της μεταγενέστερης δημοτικής ποίησης, όπου η φύση λειτουργεί ως σκηνικό συναισθηματικών και μεταφυσικών εντάσεων.

Η επανεκτέλεση του έργου από τον Χριστόδουλο Χάλαρη, με ερμηνευτή τον Νίκο Κωνσταντινόπουλο, δεν αποτελεί απλώς μουσική αναβίωση, αλλά πράξη πολιτισμικής ανασύστασης: επιχειρεί να γεφυρώσει τον χρόνο και να αποδώσει τη συνέχεια της ελληνικής μουσικής έκφρασης, από τη βυζαντινή έως τη σύγχρονη εποχή.

Βυζαντινή κοσμική ποίηση

Η λιγότερο γνωστή όψη της βυζαντινής μουσικής

Όταν μιλάμε για βυζαντινή μουσική, ο νους πηγαίνει σχεδόν πάντα στους ύμνους, στις εκκλησιαστικές τελετές και στη βαθιά μυσταγωγία των ναών. Κι όμως, πίσω από αυτή τη λαμπρή πνευματική παράδοση υπήρχε και ένας άλλος, πιο γήινος κόσμος: η κοσμική βυζαντινή μουσική, η μουσική της καθημερινότητας, των εορτών, του έρωτα, του γλεντιού και του ανθρώπινου συναισθήματος.

Η βυζαντινή μουσική ταυτίζεται κατά κύριο λόγο με τη λειτουργική και υμνογραφική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ωστόσο, εκτός του εκκλησιαστικού πλαισίου, υπήρξε και μια κοσμική μουσική παραγωγή, που κάλυπτε τις ανάγκες της κοινωνικής και ιδιωτικής ζωής: εορτές, γάμους, συμπόσια, ακόμη και ερωτικά τραγούδια. Αυτή η μουσική, αν και αναπόσπαστο τμήμα του βυζαντινού πολιτισμού, παρέμεινε λιγότερο γνωστή, κυρίως λόγω της έλλειψης συστηματικής καταγραφής.

Αυτή η πλευρά του Βυζαντίου έμεινε σχεδόν άγνωστη, επειδή δεν συνδεόταν με το λατρευτικό τελετουργικό της Εκκλησίας και δεν υπήρχε λόγος να καταγραφεί σε εκκλησιαστικούς κώδικες.

Οι μαρτυρίες που διαθέτουμε προέρχονται κυρίως από χρονικά, αγιογραφικά κείμενα και τοιχογραφίες, όπου διακρίνονται σκηνές μουσικής και όργανα, σημάδια μιας πολιτισμικής ζωής που δεν έπαψε ποτέ να πάλλεται.

Επειδή δεν συνδεόταν με τη λατρεία, δεν διασώθηκε σε εκκλησιαστικούς κώδικες και ό,τι γνωρίζουμε προέρχεται από αποσπασματικά χειρόγραφα, λογοτεχνικές αναφορές και εικονιστικές παραστάσεις σε τοιχογραφίες ή μικρογραφίες, όπου απεικονίζονται μουσικά όργανα και σκηνές ψυχαγωγίας. Έτσι, όσα έργα διασώθηκαν έφτασαν σε εμάς αποσπασματικά, ή μεταφέρθηκαν προφορικά μέσα στους αιώνες, ως ψίθυροι της μνήμης.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Χριστόδουλος Χάλαρης (1946–2019) υπήρξε πρωτοπόρος ερευνητής και δημιουργός που ανέδειξε τη βυζαντινή και μεσαιωνική ελληνική μουσική μέσα από μεθοδική μελέτη και ανασύνθεση. Μελετώντας παλαιά μουσικά χειρόγραφα και ανακατασκευάζοντας παραδοσιακά όργανα, επιχείρησε να αποδώσει τη χαμένη κοσμική βυζαντινή μουσική, προσδίδοντάς της επιστημονικό κύρος και καλλιτεχνική υπόσταση.

Η εκκλησιαστική Βυζαντινή μουσική και Υμνογραφία διαμορφώθηκε σε ενιαίο σύστημα κατά τον 7ο αιώνα, με βασικούς εκπροσώπους τον Ρωμανό τον Μελωδό, τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό και τον Κοσμά (του αδελφού του), οι οποίοι συνέδεσαν την ελληνική θεωρητική παράδοση με τις ανατολικές μουσικές επιδράσεις. Και οι τρείς ήταν Σύριοι, από τη Δαμασκό.

Έγραψαν ύμνους και ταυτόχρονα τους μελοποιούσαν σύμφωνα, με μελωδίες που ακολουθούσαν την Πυθαγόρεια κλίμακα. Όλα αυτά τον 7ο αιώνα και μετά και κατόπιν της «πίεσης» που δέχτηκαν οι υμνογράφοι αυτοί από αντίστοιχους μιας Αρειανικής αίρεσης που «σαγήνευε» πιστούς με τη μουσική της.

Έτσι μέχρι και τον 6ο αιώνα στο Βυζάντιο ακούγονταν κυρίως εβραϊκή μουσική ή μουσική από την ευρύτερη περιοχή, εκτός από αρχαία ελληνική.

Πριν από αυτή την περίοδο, στο Βυζάντιο συνυπήρχαν εβραϊκά μέλη, μελωδίες της Ανατολής και στοιχεία αρχαίας ελληνικής μουσικής. Από τον 7ο αιώνα και εξής, η βυζαντινή μουσική επιβλήθηκε σαν επίσημη μουσική (απαγορευομένης όποιας άλλης) η Βυζαντινή εκκλησιαστικής τέχνης, ενώ η κοσμική της εκδοχή επιβίωσε στο περιθώριο, διατηρώντας όμως τη μαρτυρία μιας πολυεπίπεδης και ζωντανής μουσικής κουλτούρας.

This wonderful love song was discovered in manuscript No 1203 of the library of the Iviron monastery on Mounth Athos. It is an excellent example of byzantine song writing. Christodoulos Halaris has done a wonderful job of secular music.

In a green meadow

"In a green meadow, in a cold well

a girl bent to drink water and fill her face.

She hears a voice from the mouth of a dragon:

Stop blond, stop, young girl,

do not fill for here water is for sale.

It is nor sold for a thousand, or for two thousand

but for a girl's kiss; give us and take it".

Η βυζαντινή κοσμική μουσική, όπως αποκαλύπτεται μέσα από το «Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ», δεν αποτελεί μόνο ιστορικό τεκμήριο, αλλά μαρτυρία πολιτισμικής συνέχειας και συναισθηματικής ευφυΐας. Μέσα από τις απλές λέξεις και τις διατονικές μελωδίες της επιβιώνει το αρχέγονο μέτρο του ελληνικού αισθήματος∙ εκεί όπου η λογική και το πάθος δεν αντιμάχονται, αλλά συνυπάρχουν δημιουργικά.

Το έργο του Χριστόδουλου Χάλαρη ανέδειξε ότι η μουσική δεν είναι αναπαράσταση, αλλά μνήμη που αναπνέει — ένας τρόπος με τον οποίο ο ελληνικός πολιτισμός συνεχίζει να αφηγείται τον εαυτό του. Στην προέκτασή του, το «Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ» δεν είναι πια μόνο βυζαντινό άσμα, αλλά διάλογος ανάμεσα στον ήχο και στην ψυχή, ανάμεσα στο παρελθόν και στη ζώσα συγκίνηση του σήμερα.

Μετακατακλείδα

Η βυζαντινή κοσμική μουσική, όπως αποκαλύπτεται μέσα από το «Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ», δεν αποτελεί μόνο ιστορικό τεκμήριο, αλλά μαρτυρία πολιτισμικής συνέχειας και συναισθηματικής ευφυΐας. Μέσα από τις απλές λέξεις και τις διατονικές μελωδίες της επιβιώνει το αρχέγονο μέτρο του ελληνικού αισθήματος∙ εκεί όπου η λογική και το πάθος δεν αντιμάχονται, αλλά συνυπάρχουν δημιουργικά.

Το έργο του Χριστόδουλου Χάλαρη ανέδειξε ότι η μουσική δεν είναι αναπαράσταση, αλλά μνήμη που αναπνέει — ένας τρόπος με τον οποίο ο ελληνικός πολιτισμός συνεχίζει να αφηγείται τον εαυτό του. Στην προέκτασή του, το «Εἰς πρασινάδα λιβαδιοῦ» δεν είναι πια μόνο βυζαντινό άσμα, αλλά διάλογος ανάμεσα στον ήχο και στην ψυχή, ανάμεσα στο παρελθόν και στη ζώσα συγκίνηση του σήμερα. ✨

Πηγή: sophia-ntrekou.gr | Αέναη επΑνάσταση

Σχετικά θέματα:

• Ανατολή στην Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους

• Παναγία η Πορταΐτισσα [Αφιέρωμα] Μονή Ιβήρων

Gerasimos Papadopoulos · 10 Απριλίου 2022 ·Ένα πανέμορφο δημοτικό άσμα του 17ου αιώνα (που καταγράφεται σ' ένα μουσικό χειρόγραφο της εποχής), διασκευασμένο από μένα κι ερμηνευμένο μαζί με την Alexandra Papastergiopoulou και τον Stefanos Agiopoulos!

Ένα οικο-φρέντλυ τραγούδι και - όπως φαίνεται - κατά των ιδιωτικοποιήσεων (από τότε είχαν τέτοια προβλήματα μάλλον), μιας κι ένας δράκος αποτρέπει την ξανθιά και σγουρομάλα κόρη να γεμώσει την κανάτα της απ' το κρύο πηγάδι, καθότι "εδώ στον τόπον μας και το νερό πουλιέται..."

Για τους βυζαντινοκαμένους, ενδιαφέρον έχει το γεγονός πως το κομμάτι καταγράφεται ως ήχος τέταρτος (άγια), με τη δομή του να θυμίζει τα αργά Κεκραγάρια του Ιακώβου που έχουν βάση το Δι, αλλά καταλήγουν εντελώς και τελικώς στο Κε. Εδώ η παρτιτούρα σε παλιά γραφή και οι μεταγραφές της.

Υ.Γ. Η ηχογράφηση και η βιντεοσκόπηση αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου εγχειρήματος σε παραγωγή του Ωδείο, Σχολή Αγιογραφίας, Κατάρτιση, Σεμινάρια "φορμιγξ".

Εις πρασινάδα λιβαδιού (a 17th-century Greek folk song)

6:53 Εις πρασινάδα λιβαδιού (a 17th-century Greek folk song)

Η Ψυχολογία του Βάθους και το κουράγιο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

Icoana Sfintei Maria Egipteanca by Elena Murariu

Σκοπός της αναλυτικής ψυχολογίας είναι η κατανόηση και η ενσωμάτωση των ασυνείδητων δυνάμεων και των κινήτρων που θεμελιώνουν την ανθρώπινη συμπεριφορά μέσω της πρακτικής μιας συσσωρευτικής φαινομενολογίας για τη σημασία των ονείρων, της λαϊκής παράδοσης και της μυθολογίας.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης η κορυφή των κορυφών (άπαντα τα έργα του)

Όπου σας εύρει το κακό, 

όπου θολώνει ο νους σας...

μνημονεύετε...

Κυκλοφορούσε σαν αγρίμι στην έρημο η Οσία Μαρία η Αιγυπτία η μεγαλύτερη ασκήτρια όλων των αιώνων

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία έγινε η 

μεγαλύτερη ασκήτρια όλων των αιώνων!

Γέννηση: 344 μ.Χ., Αίγυπτος

Η Μαρία η Αιγυπτία (4ος ή 5ος αιώνας) είναι Αγία/Οσία της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, καθώς και των Προχαλκηδόνιων Εκκλησιών, όπως της Κοπτικής Εκκλησίας της Αιγύπτου. Θεωρείται προστάτιδα των μετανοούντων.

Άγιος Αυγουστίνος Επίσκοπος Ιππώνος ✧ Περί Αγιότητος Ιερού Αυγουστίνου (αφιέρωμα στον Ιερό Αυγουστίνο)

Αφιέρωμα στον Ιερό Αυγουστίνο Επίσκοπο Ιππώνος

 (354 - 430 μ.Χ.) τον ερευνητή της πίστης (15 Ιουνίου)

Ο κόσμος είναι ένα βιβλίο. Όσοι δεν ταξιδεύουν, 

διαβάζουν μόνο μια σελίδα του. Άγιος Αυγουστίνος

Εργασία της Σοφίας Ντρέκου

Περιεχόμενα

Η αίρεση αποτελεί πεδίο έρευνας και μελέτης 📖 Το μυστήριο και το φαινόμενο των αιρέσεων (video)

Υιούς φωτός και υιούς ημέρας αναδείξας

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος

Παύσον τα σχίσματα των εκκλησιών

σβέσον τα φρυάγματα των εθνών

Φθινόπωρο στην Αθήνα: βίντεο Autumn in Athens - χρώματα, περίπατοι, Ακρόπολη, Πλάκα | Αέναη επΑνάσταση

Φθινόπωρο στην Αθήνα: οι δρόμοι ησυχάζουν, τα χρώματα

ζεσταίνουν, η πόλη παίρνει ανάσα ανάμεσα σε φως και δροσιά.

Εθνικός Κήπος, Πλάκα και λόφοι της πόλης σε φθινοπωρινό μωσαϊκό∙ βίντεο με το «Dream a Little Dream of Me» και εικόνες που κάνουν την Αθήνα να λάμπει.

Η Αθήνα το φθινόπωρο αλλάζει ρυθμό: τα δέντρα χρυσώνουν, οι δρόμοι γαληνεύουν, και οι βόλτες στον Εθνικό Κήπο, την Πλάκα και τους λόφους της πόλης αποκτούν άλλο χρώμα. 

Η Ορθόδοξη νηπτική θεολογία της Εκκλησίας, ως μέθοδος θεραπείας

Βιβλιοπαρουσίαση Σοφία Ντρέκου

Μην νομίζουμε ότι, όταν μιλάμε για Νηπτική Θεολογία, ότι είναι σε άλλους χρόνους και καιρούς. ΟΧΙ αγαπητοί μου αναγνώστες της «Αέναης επΑνάστασης»... είναι σήμερα. Η αναλυτική θεώρηση του Μητροπολίτη Ιεροθέου Βλάχου, παρουσιάζει την Νηπτική Θεολογία της Ορθοδοξίας, (την αποφεύγει συνήθως η δύση) μέσα από την σύγχρονη θεραπευτική και με ΕΜΠΡΑΚΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ενός Σύγχρονου θεραπευμένου ανθρώπου. 

Η Παραβολή του Άφρονος Πλουσίου - Ερμηνεία, Συσσώρευση Πλούτου και το Σύγχρονο Μάθημα για μια Κοινωνία σε Κρίση

Η παραβολή του Άφρονος Πλουσίου στη γλώσσα του σήμερα: όταν το «ψυχή, 

έχεις πολλά αγαθά» παίρνει τη μορφή των πιο πολυτελών γιοτ του κόσμου.

Ποιο είναι το πραγματικό νόημα της παραβολής του Άφρονος Πλουσίου σήμερα; Πώς η απληστία, η συσσώρευση πλούτου και η πνευματική τύφλωση του ανθρώπου αντανακλούν τη δική μας εποχή οικονομικών κρίσεων, ανισοτήτων και υπαρξιακής αποξένωσης; Μια πλήρης ερμηνεία με πατερικά κείμενα, κοινωνικές προεκτάσεις και σύγχρονες αναγνώσεις.

Χρόνης Αηδονίδης - Ο ραψωδός της Ρωμιοσύνης, το αηδόνι της Θράκης | Αέναη επΑνάσταση

Ο Χρόνης Αηδονίδης στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της 

Αθήνας το 2004, τραγουδώντας το καθιστικό «Φίλοι μ’ καλωσορίσατε» 

και καλωσορίζοντας τον κόσμο με τη φωνή της Θράκης.

23 Οκτωβρίου 2023 ήταν όταν το «αηδόνι της Θράκης» όπως ήταν γνωστός ο Χρόνης Αηδονίδης, σίγησε για τον επίγειο κόσμο. Η φωνή του πλέον ηχεί στην αιωνιότητα.

Αφιέρωμα στον Άρχοντα Υμνωδό της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, τον μεγάλο δάσκαλο της βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής, Χρόνη Αηδονίδη. Η ζωή, το έργο, οι μαθητές και οι φίλοι που τον αποχαιρέτησαν με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη.