Μια φωτογραφία σου απ' τα ξένα... (Μ. Λοΐζος)
Πως να παρουσιάσω μια μοναδική, ερωτική «επιστολή», σαν προσευχής ποίημα, εμπνευσμένη από μια φωτογραφία, από τον θεολόγο Γρηγόρη Τζιβελέκη; Δεν έχω λόγια να την περιγράψω... απλά διαβάστε την και ας αφήσουμε τον χρόνο να την αναδείξει ως παράδειγμα ήθους, συζυγίας και συντροφικότητας. (Σ. Ντρέκου)
Είσαι η γυναίκα μου, ο άνθρωπος μου.
«Αγάπη μου, ως ιερό Σκήνωμα φιλώ το ταλαιπωρημένο σου κορμί. Αυτό το κορμί που περικλείει η ψυχή σου, γεμάτη ελπίδα για ζωή! Είσαι η γυναίκα μου, ο άνθρωπος μου. Η φωνή μου, τα μάτια μου, η αέρινη σιωπή που ειρηνεύει τις ρυτίδες της ψυχής μου..., η πρώτη ανάσα ενός μωρού που έρχεται στη ζωή! Αγάπη μου, η ομορφιά σου ήταν αυτή που με έκανε να στραφώ κοντά σου, ξεθώριασε για λίγο μα μη φοβάσαι, όλα θα πάνε καλά. Να ξέρεις πως μου αρέσεις ακόμα, πως σε αγαπώ, πως σε θέλω! Είσαι η γυναίκα μου. Αγάπη μου, πλέον δε σε αγαπώ μονάχα, μα και σε σέβομαι!
- Ο άντρας σου.»
- Δείτε και την εργασία: ΓΑΜΟΣ: Κοινωνικός θεσμός ή υπερβατική πορεία προς την Αιωνιότητα;!
Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία 19 Ιουνίου
Σοφία Ντρέκου 19 Ιουνίου 2015
Αέναη επΑνάσταση 19 Ιουνίου 2015
2 σχόλια:
Πόση αγάπη!!!
Σ' ευχαριστώ Σοφία για την υπέροχη ανάρτηση!!!
Βούλα, συγκίνηση και παράδειγμα ήθους και Χριστιανικής αγωγής.
Επίσης ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου