πάντα ήταν για μένα ένα σημαντικό σημείο
αναφοράς για τα επικοινωνιακά αδιέξοδα.
Αναστεναγμοί λεπτής ανεπαίσθητης πνοής
Αναστεναγμοί λεπτής ανεπαίσθητης πνοής
στα χείλη της θάλασσας
και στο αλμυρό άρωμά της,
και στο αλμυρό άρωμά της,
ξεχειλίζει τρυφερά ο πόνος της απουσίας
με θεραπευτική ροή
την ώρα που η άμμος αγγίζει
τον ουρανό με το φως
τον ουρανό με το φως
και ενώνεται η υδάτινη ουσία
της καρδιακής πέτρας
της καρδιακής πέτρας
ανάμεσα στα βότσαλα.
Σχετικά δοκίμια και ποιήματα:
FaceBook: 20 Μαρτίου 2015 στις 1:28 π.μ.
Ιφ. Γεωργιάδου, Σ. Ντρέκου: Οι μελαγχολικοί, υδάτινοι δρόμοι...
Σοφία Ντρέκου 19 Μαρτίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου