Ο πίνακας της Περσεφόνης και του Άδη από την Αρχαία Λοκρίδα (Στερεά Ελλάδα),
που εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Μεγάλης Ελλάδας στο Ρέτζιο Καλαβρίας,
θυμίζει την αρχέγονη σχέση ζωής, γης και μνήμης – όπως το ψωμί της Ζέας.
Persephone and Hades from Locri. Reggio Calabria, National Museum of della Magna Graecia.
Ζεόλιθος και Μνήμη✍️ Ανάλυση και σχολιασμοί: Σοφία Ντρέκου● Περιεχόμενα• Η Παγκόσμια Ημέρα Άρτου – Σημασία & Προτροπή
• Το ψωμί ως διαχρονικό σύμβολο
• Η υποβάθμιση της κατανάλωσης ψωμιού στην Ελλάδα
• Το ζεόψωμο ως πράξη τιμής και νοητικής αντίστασης
• Ο ελληνικός ζεόλιθος και η σημασία του
• Η ιστορία και επιστροφή της Ζέας
• Η συνταγή του ζεόψωμου με αλεύρι Ζέας (Άκης Πετρετζίκης)
•Τοποστρατηγική & Ζεόψωμο – Οπτική τεκμηρίωση από Masterclass
Πώς το ζεόψωμο γίνεται
σύμβολο μνήμης, αντίστασης και
στρατηγικής σκέψης: από την αρχαία Ζειά έως τη σύγχρονη διατροφή και τον
ελληνικό ζεόλιθο – με αποσπάσματα Ν. Λυγερού, ιστορική ανάλυση, διατροφικά στοιχεία και συνταγή με αλεύρι Ζέας.
Η ζεια ή ζειά ή ζέα είναι δημητριακό που αναφέρεται κυρίως σε αρχαία κείμενα, και
καλλιεργήθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Ήδη από τον
2ο αιώνα μ.Χ., παρατηρείται σύγχυση για την ταυτότητά της. Η ζειά δεν έχει αποδεδειγμένη συσχέτιση με κανένα σημερινό είδος σιταριού.
🟣 Εισαγωγή - Το ψωμί της Μνήμης δεν είναι διατροφή... είναι πίστη, παράδοση και Ανθρωπιά.
Το ζεόψωμο, φτιαγμένο από αλεύρι Ζέας και εμπλουτισμένο με ζεόλιθο, δεν είναι απλώς ένα υγιεινό ψωμί. Είναι μια
συμβολική και ιστορική τροφή, με βαθιές ρίζες στην
αρχαία Ελλάδα, τη
χριστιανική παράδοση και τη μνήμη των δύσκολων εποχών.
Σε αυτό το άρθρο, αναλύεται η διαχρονική αξία του ζεόψωμου μέσα από αποσπάσματα του Νίκου Λυγερού, επιστημονική τεκμηρίωση για τη Ζειά και τον ελληνικό ζεόλιθο, ιστορικά δεδομένα και τη σύνδεσή του με τη στρατηγική σκέψη. Το άρθρο περιλαμβάνει επίσης πρακτική συνταγή με αλεύρι Ζέας, μετατρέποντας μια αρχέγονη τροφή σε πράξη νοητικής και υπαρξιακής αντίστασης. Το ψωμί γίνεται φορέας νοήματος, πίστης και ευθύνης απέναντι στην Ιστορία και την Ανθρωπότητα.
🍞 Ζεόψωμο – όταν η τροφή γίνεται έργο, και το ζύμωμα φέρει φως από την Ιστορία...
(Η εισαγωγική αυτή ενότητα τοποθετεί το θέμα μέσα στο παγκόσμιο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Άρτου (16 Οκτωβρίου), αναφέροντας την πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Αρτοποιών και το σύνθημα υπέρ της τοπικής παρασκευής ή αγοράς ψωμιού. Δημιουργεί αμέσως θεματικό και πολιτισμικό περιβάλλον. Αναδεικνύεται η παγκόσμια σημασία του ψωμιού ως βασικού διατροφικού στοιχείου, αλλά και ως πολιτισμικού συμβόλου. Τονίζεται η παρουσία του σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή. Η παράγραφος λειτουργεί φιλοσοφικά και ιστορικά, προετοιμάζοντας το έδαφος για την ελληνική και την ορθόδοξη προσέγγιση. Επικεντρώνεται στην ελληνική διατροφική πραγματικότητα, με αναφορά στη σημαντική μείωση της κατανάλωσης ψωμιού τις τελευταίες δεκαετίες. Παρουσιάζει το παράδοξο της εγκατάλειψης του ψωμιού, ενώ αποτελεί θεμέλιο της μεσογειακής διατροφής. Εδώ αρχίζει να διαφαίνεται και η αναζήτηση για επιστροφή σε πιο υγιεινές μορφές.)
🍞 16 Οκτωβρίου Παγκόσμια Ημέρα ΆρτουΗ Παγκόσμια Ημέρα Άρτου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 16 Οκτωβρίου με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Αρτοποιών και Ζαχαροπλαστών (UIB), με κεντρικό σύνθημα «Φτιάξτε ψωμί μόνοι σας ή αγοράστε το από τον φούρνο της γειτονιάς σας».
Το ψωμί ως διαχρονικό παγκόσμιο σύμβολοΤο ψωμί είναι το κατ' εξοχήν παγκόσμιο προϊόν διατροφής. Διαχρονικό, διατοπικό και γεμάτο θρεπτικά συστατικά, το συναντάμε σε κάθε γωνιά της Γης, σε κάθε πολιτισμό, σε όλες τις περιόδους της ανθρώπινης διαδρομής.
Η κατανάλωση ψωμιού στην Ελλάδα και η διατροφική του υποβάθμισηΣτη χώρα μας η κατανάλωση ψωμιού (όλων των ειδών και τύπων) ήταν 6,7 κιλά το μήνα το 1974 και μειώθηκε στα 4,2 κιλά το 2004-5 (μείωση 59,3%), παρότι το ψωμί αποτελεί βασικό συστατικό της μεσογειακής διατροφής.
🍞 Το ζεόψωμο ως πράξη τιμής και νοητικής αντίστασης
(Σε αυτό το βαθιά στοχαστικό και συμβολικό ποίημα-σχόλιο του Νίκου Λυγερού, παρουσιάζεται το ζεόψωμο όχι απλώς ως τρόφιμο, αλλά ως νοητικό και ηθικό σχήμα. Η κατανάλωσή του συνδέεται με την αντίσταση των προγόνων μας σε περιόδους φτώχειας, πολέμου και πείνας, όταν έτρωγαν ακόμα και πέτρες για να επιβιώσουν. Το ζεόψωμο με ζεόλιθο γίνεται σήμερα συμβολική γέφυρα με το παρελθόν, ένα ψωμί τιμής, όπως το ψωμί της Χριστιανοσύνης. Μια πράξη σύνδεσης μνήμης και μέλλοντος.)
Η αξία του ζεόψωμου
δεν οφείλεται μόνο στην ουσία
τον άνθρωπο από κακουχίες
λόγω βαρέων μετάλλων,
ελεύθερων ριζών και τοξινών
αλλά στο νοητικό σχήμα
ότι οι πρόγονοί μας
έφαγαν ακόμα και πέτρες
για να παραμείνουν Έλληνες
ενάντια στους βαρβάρους
και τώρα προς τιμή του όπως κάνουμε
με το ψωμί της Χριστιανοσύνης
τρώμε κι εμείς το ίδιο μας
το ζεόψωμο για να δείξουμε
πώς το μέλλον συνεχίζει το έργο
του παρελθόντος με το σώμα μας.
🟣 Ο ελληνικός ζεόλιθος ως στρατηγικός πόρος και παρεξηγημένη υπόθεση
(Ο Νίκος Λυγερός ξεκαθαρίζει πως ο ελληνικός ζεόλιθος δεν είναι μια τυπική ή αδιάφορη νομική υπόθεση, αλλά ένα στρατηγικό εθνικό ζήτημα. Αναλύει πώς η ουδετερότητα σε τέτοια θέματα ισοδυναμεί με σιωπηλή συνενοχή, και πώς η γραφειοκρατία καθυστέρησε για χρόνια την αξιοποίηση του πόρου. Τώρα όμως, το νομικό σκέλος έχει λήξει και απαιτείται πρακτική δράση και στρατηγική απόφαση. Η ενότητα καταγγέλλει την αδράνεια και ζητά ευθύνη και λύσεις.)
Ο ελληνικός ζεόλιθος δεν είναι μια νομικίστικη υπόθεσηΟ ελληνικός ζεόλιθος δεν είναι μια νομικίστικη υπόθεση, όπως θεωρούν μερικοί που θέλουν να παραμείνουν ουδέτεροι για ένα θέμα που δεν γνωρίζουν. Ξεχνούν βέβαια ότι όταν παραμένεις ουδέτερος μεταξύ του θύτη και του θύματος, είσαι πάντα με το μέρος του θύτη, γιατί τον αφήνεις να καταπατά τα δικαιώματα του θύματος.
Ο
ελληνικός ζεόλιθος μπορεί να ήταν
θύμα μιας γραφειοκρατίας που προστάτευε συμφέροντα, αλλά το θέμα αυτό έχει λήξει δικαστικά και δεν μας αφορά πια για το μέλλον. Οι δικαστικές αποφάσεις είναι φτιαγμένες για να ξεκαθαρίζουν το πλαίσιο, αλλά μετά πρέπει να έρθει και το πεδίο δράσης, για να υπάρξει μια εποικοδομητική επίλυση του προβλήματος που είχε δημιουργηθεί.
Η πατρίδα μας χρειάζεται
λύσεις στρατηγικές και πρακτικές για να βοηθηθεί και ο ελληνικός ζεόλιθος ανήκει σε αυτές. Είναι ένας στρατηγικός ορυκτός πλούτος για την Ελλάδα και πρέπει να προωθηθεί με προτεραιότητα. Δεν είναι ανάγκη να κάνουμε δήθεν ότι προσπαθούμε να βρούμε λύσεις για την οικονομία μας, την ώρα που καθυστερούμε για την έναρξη της εξόρυξης του ζεόλιθου στη Θράκη μας, γιατί δεν έχουμε τα κότσια να ξεπεράσουμε τα εμπόδια.
Ο ελληνικός ζεόλιθος δεν είναι μόνο απαραίτητος για οικονομικούς λόγους.Ο ελληνικός ζεόλιθος είναι αναγκαίος για τη γεωργία μας, την κτηνοτροφία μας, τους δικούς μας, όπου και να βρίσκονται στην πατρίδα μας. Και αυτό το ξέρει ο λαός μας. Έχουν μαζευτεί ήδη έξι χιλιάδες υπογραφές για την ανάδειξη της αναγκαιότητας του ελληνικού ζεόλιθου. Δεν είναι πια ένα θέμα που είναι γνωστό μόνο από μερικούς ειδικούς κι άλλους που έχουν αναμειχθεί στην υπόθεση αυτή.
Στην Ελλάδα φέρνουμε ήδη ζεόλιθο από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία, τη Σερβία και την Τουρκία. Γιατί να ξοδεύουμε τις δυνάμεις μας και να σκορπάμε τα χρήματα του ελληνικού λαού, ενώ θα μπορούσαμε άνετα να βοηθάμε ο ένας τον άλλο και συνολικά να βοηθάμε όλοι μαζί την πατρίδα μας.
Ο ελληνικός ζεόλιθος είναι
γνωστός από τους επιστήμονες, τους τεχνικούς, τους γεωπόνους, τους αγρότες και αυτοί γίνονται όλο και περισσότεροι. Κατά συνέπεια είναι πλέον θέμα πολιτικής απόφασης να αρχίσει η αξιοποίηση του ελληνικού ζεόλιθου.
Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από τεχνάσματα και δικαιολογίες και ας πάρουμε μια στρατηγική απόφαση για να ξεκινήσουν όλες οι διαδικασίες σε πρακτικό επίπεδο. Μόνο έτσι θα αλλάξουμε τα δεδομένα της οικονομικής κατάστασης κι όχι περιμένοντας από άλλους και άλλους να κάνουν κινήσεις για μας.
Το πλαίσιο είναι πλέον ξεκάθαρο και κάθε πολιτικός που παραμένει ουδέτερος δεν εξασφαλίζει τίποτα εκτός από το πολιτικό κόστος του, διότι δεν μπορούμε να κρυφτούμε πίσω από την πραγματικότητα.
Υπάρχει
ανάγκη να βοηθήσουμε την πατρίδα μας, για να αντέξει τις πιέσεις και για να πάει μπροστά. Η Ελλάδα έχει μέλλον, απλώς τώρα πρέπει να αναδείξουμε και να αποδείξουμε ποια είναι η Ελλάδα του μέλλοντος.
Η πατρίδα μας θέλει ζεόλιθο και δεν θα περιμένει άλλο
Ο Ελληνικός Ζεόλιθος και η καινοτομία του Ζεόλιθου
[Nikos Lygeros Zéolithe] Διαβάστε περισσότερα »
Δείτε: Όταν χιόνισε πέτρα και γεννήθηκε η ζεομορφιά ζήσαν αυτοί χαρούμενοι κι εμείς... - Ν. Λυγερός
🟣 Η ιστορία και η επιστροφή του αλευριού Ζέας – Από τη Ζειά στη σύγχρονη καλλιέργεια
(Σε αυτό το μεγάλο και καλογραμμένο ιστορικοεπιστημονικό απόσπασμα του Dr. Νίκου Κατσαρού, αναπτύσσεται η ιστορική καταγωγή της Ζέας, οι παρανοήσεις γύρω από την απαγόρευσή της, αλλά και η σύγχρονη πραγματικότητα της καλλιέργειάς της. Ο συγγραφέας αποκαθιστά μύθους, συνδέει την καλλιέργεια με την αρχαιότητα, την Παλαιά Διαθήκη, την ελληνική ιατρική παράδοση (Γαληνός, Θεόφραστος, Διοσκουρίδης), μέχρι τον Μέγα Αλέξανδρο. Η ενότητα κλείνει με μια σύνδεση παρελθόντος και παρόντος, καθώς το στάρι Ζέας ξαναμπαίνει στη διατροφή του σύγχρονου Έλληνα ως ποιοτική επιλογή με ιστορικό βάθος)
Καλλιέργεια σταριού Ζέας - Μια εικόνα από το παρελθόν που επιστρέφει,
με ευγνωμοσύνη στη Γη και στην παράδοση.
Ψωμί από αλεύρι ζέας
Γράφει ο πρώην πρόεδρος ΕΦΕΤ (Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων) Dr. Νίκος Κατσαρός και Επιστημονικός Συνεργάτης ΣΑΑΠΠ [Συντεχνία Αρτοποιών Αθηνών, Προαστίων & Περιχώρων] → Bakers Association of Greater Athens
Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι φούρνοι παράγουν ψωμί από αλεύρι ζέας σε σχέση με το παρελθόν. Ας πούμε λοιπόν ορισμένες πραγματικότητες για το αλεύρι ζέας. που παράγεται οχι μόνο ψωμί αλλά και παξιμάδια, κουλούρια, ζυμαρικά κλπ.
Η Ζειά ή Ζέα προέρχεται από τη λέξη «
Ζείδωρος» (αυτός που δωρίζει ζωή) και προέρχεται από το δημητριακό ζέα.
Η
πόλη της Αθήνας ονομαζόταν Ζείδωρος γιατί τα εδάφη της χάριζαν στους κατοίκους το ντόπιο δημητριακό. Ακόμα, η μαρίνα της Ζέας στον Πειραιά ονομάστηκε έτσι επειδή από εκεί γινόταν η διακίνηση της ζέας προς τα άλλα λιμάνια.
Η Ζέα (Triticum dicoccum) είναι ένα από τα αρχαιότερα δημητριακά γνωστά στον άνθρωπο. Αναφέρεται και ως Ζειά και ορισμένες φορές μπλέκεται με το γερμανικό Dinkel ή την σίκαλη, ακόμα και με το καλαμπόκι, αφού ή λέξη ζέα (Zea mais) είναι η επιστημονική ονομασία του αραβοσίτου. Το δίκοκκο σιτάρι (Triticum dicoccum) ή ζέα δηλαδή παρέμενε για χιλιάδες χρόνια και το κυριότερο δημητριακό για τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής όπου ονομαζόταν aja ή Emmer και χρησιμοποιούνταν και ως ζωοτροφή.
Αναφορά στην καλλιέργεια αυτού του δημητριακού στην Λακωνία κάνει ο
Όμηρος «…ζειαί τ’ ηδ’ ευρυφανές κρι λευκόν» αλλά και στην
Παλαιά Διαθήκη γίνεται αναφορά 32 «ο σίτος όμως και η ζέα δεν εκτυπήθησαν διότι ήταν όψιμα» [έξοδος 9: 32,32]. Ο
Ηρόδοτος (5ος αιώνας π.χ.) ο γιατρός
Γαληνός (2ος αιώνας π.χ.), ο
Θεόφραστος (4ος αιώνας π.χ.) αλλά και ο
Διοσκουρίδης (1ος αιώνας μ.χ.) αναφέρονταν στην κατανάλωση της ζέας από Έλληνες, Αιγύπτιους, Ρωμαίους και την χρήση της ως ζωοτροφή. Ακόμη αναφέρεται και ότι ο
Μ. Αλέξανδρος έδινε στους στρατιώτες του ψωμί από αλεύρι ζέας.
Παρά την εκτεταμένη καλλιέργεια του στο παρελθόν η συστηματική του καλλιέργειά άρχισε να περιορίζεται σταδιακά από τις αρχές του
1900 και μετά διότι άρχισαν να καλλιεργούνται ποικιλίες σταριού με μεγαλύτερη στρεμματική απόδοση, λιγότερο πότισμα, ευκολότερη συγκομιδή και άλεσή του για την παραγωγή αλεύρου. Παρά τις ιστορικές αναφορές ότι το
1928 απαγορεύθηκε με Νόμο επί πρωθυπουργίας
Ε. Βενιζέλου η καλλιέργεια ζέας, πουθενά δεν τεκμηριώνεται κάτι τέτοιο. Όσο και αν αναζήτησα πουθενά δεν βρήκα ΦΕΚ που να αναφέρεται σε αυτό. Το βέβαιο είναι ότι σταδιακά εγκαταλείφτηκε έναντι άλλων συμφεροτέρων ποικιλιών σταριού. Το ότι απαγορεύτηκε να αναφέρεται ακόμη και στα λεξικά της εποχής επίσης δεν ισχύει.
Τα
θρεπτικά συστατικά του αλευριού ζέας δεν διαφέρουν από τα άλλα είδη αλεύρων σίτου εκτός του ότι περιέχουν μικρότερες ποσότητες γλουτένης, μεγαλύτερες ποσότητες λυσίνης (βασικού αμινοξέος, συστατικού πρωτεϊνών) και μεγαλύτερες ποσότητες του ιχνοστοιχείου μαγνήσιο. Τόσο το μαγνήσιο όσο και το αμινοξύ λυσίνη μπορεί να ληφθούν άνετα από το νερό, το κρέας και τα γαλακτοκομικά. Όσον αφορά την γλουτένη ναι μεν η ζέα περιέχει μικρότερες ποσότητες γλουτένης αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι με αλλεργία στην γλουτένη επηρεάζονται ακόμα και με πολύ μικρές ποσότητες γλουτένης.
Η
κοιλιοκάκη είναι αυτοάνοσο κληρονομικό νόσημα που προέρχεται από την έλλειψη ενός ενζύμου σε ορισμένα άτομα και προκαλεί πόνους στην κοιλιά, δυσπεψία, πονοκεφάλους, ζαλάδες, εμετούς, πεπτικές διαταραχές, κλπ. Αλλά ούτε και η μειωμένη παρουσία γλουτένης δίνει κάποια ιδιαίτερα θρεπτικά χαρακτηριστικά στο ψωμί. Γλουτένη περιέχουν το σιτάρι, το κριθάρι, η σίκαλη και η βρόμη. Δεν υπάρχει φάρμακο, εμβόλιο κλπ. για την κοιλιοκάκη παρά μόνον η συστηματική αποφυγή προϊόντων που περιέχουν γλουτένη έστω και σε ελάχιστες ποσότητες.
Επίσης η ζέα περιέχει φυτικές ίνες όπως και άλλα είδη αλεύρων που οπωσδήποτε διευκολύνουν την λειτουργία του παχέως εντέρου γενικά αλλά επίσης φυτικές ίνες συνιστώνται και στους διαβητικούς.
Το αλεύρι ζέας περιέχει βιταμίνη Α, θειαμίνη και βιταμίνες της ομάδας Β, [ριμποφλαβίνη, (Β2), νιασίνη(Β3), παντοθενικό οξύ(Β5), βιταμίνη (Β6)], φολικό οξύ, βιταμίνη Ε, και βιταμίνης Κ. Αυτές τις βιταμίνες μπορούμε επίσης να τις πάρουμε από το κρέας, τα γαλακτοκομικά, αυγά, κλπ.
Τα ιχνοστοιχεία που υπάρχουν στην ζέα εκτός του μαγνησίου είναι ο σίδηρος, ο φώσφορος, το κάλιο, το νάτριο, ο ψευδάργυρος και το μαγγάνιο που επίσης παίρνουμε από μια απλή υγιεινή διατροφή, νερό, γαλακτοκομικά, κρέας, αυγά, κλπ.
Κάποιες
θαυματουργές ιδιότητες που αναφέρονται όπως: μείωση της χοληστερίνης, πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων, πρόληψη καρκίνου, διαβήτη, απώλεια βάρους, ομαλή εμμηνόπαυση, καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος κλπ. δεν έχουν καμία επιστημονική τεκμηρίωση.
Επίσης αναφέρεται ότι η ζέα συμβάλλει στην καταπολέμηση χρόνιων φλεγμονών καθώς και ότι συμβάλλει στην προστασία από μετάσταση διαφόρων μορφών καρκίνου, χωρίς να υπάρχει καμία επιστημονική τεκμηρίωση.
Αναφέρεται επίσης ότι είναι ιδιαίτερα ευεργετικό για την λειτουργία του εγκεφάλου, εντελώς αυθαίρετα και χωρίς έστω επιστημονικές ενδείξεις.
Τέλος αναφέρεται ότι
δύο Γερμανοί γιατροί ήλθαν στην Ελλάδα το
1926 και κατόπιν μελετών στην Βόρεια Ελλάδα διαπίστωσαν ότι οι ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες των Βόρειο Ελλαδιτών οφείλονταν στην κατανάλωση αλεύρου ζέας και κατόπιν αυτού εισηγήθηκαν στην Γερμανική Κυβέρνηση να απαγορεύσει την κατανάλωση ψωμιού από ζέα που επεβλήθη δια νόμου από τον
Ελευθέριο Βενιζέλο. Τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια.
Το δημητριακό ζέα έχει τις ίδιες θερμίδες με τις υπόλοιπες ποικιλίες σιταριού, παρά τις όποιες διαφορές σε θρεπτικά συστατικά. Από το αλεύρι ζέας βέβαια δεν παρασκευάζεται μόνο ψωμί, αλλά και κουλούρια, παξιμάδια, μακαρόνια και όπου αλλού χρησιμοποιείται αλεύρι .
Το σιτάρι ζέας που
εγκαταλείφθηκε από εμάς σταδιακά από την δεκαετία του ’20 επανέρχεται σήμερα ως εισαγόμενο στάρι ζέας κυρίως από την Γερμανία. Τα πέντε τελευταία χρόνια άρχισε ν’ ανθίζει η καλλιέργεια σπόρων ζέας στην Πελοπόννησο, την Θεσσαλία, την Β. Ελλάδα και αλλού. Χρειάζεται βέβαια πολύ νερό και προσοχή στο άλεσμα αλλά οι καλλιεργητές είναι μέχρι σήμερα ικανοποιημένοι.
Το στάρι ζέας πέρα από όσα αναφέρθηκαν έχει πολύ καλή γεύση και είναι
εύπεπτο. Ο καταναλωτής αναζητά ποιοτικά προϊόντα και το αλεύρι ζέας παράγει ένα εξαιρετικά εύγευστο και εύπεπτο προϊόν, γι’ αυτό και κερδίζει συνεχώς στην ελληνική αγορά. Με την αύξηση της κατανάλωσης του αλεύρου ζέας και της καλλιέργειας της ζέας μειώνονται ήδη και οι τιμές του.
🍞 Ζεόψωμο – όταν η τροφή γίνεται έργο,
και το ζύμωμα φέρει φως από την Ιστορία...
💜 Ζυμώστε Ψωμί με Αλεύρι Ζέας – Η Συνταγή του Άκη Πετρετζίκη
(Η ανάρτηση κλείνει με μια δοκιμασμένη, λεπτομερή και ευέλικτη συνταγή του Άκη Πετρετζίκη για ψωμί από αλεύρι Ζέας. Περιλαμβάνει αναλυτικές οδηγίες για την προετοιμασία, το ζύμωμα, την ξεκούραση και το ψήσιμο, μαζί με προτάσεις για το σερβίρισμα. Είναι μια πράξη επιστροφής στις ρίζες, που συνδυάζει τη θεωρητική, ιστορική και υπαρξιακή προσέγγιση του ζεόψωμου με την καθημερινή πράξη στο σπίτι, τιμώντας τη μνήμη και ανανεώνοντας τη διατροφική παράδοση.)
Ο Άκης Πετρετζίκης παρουσιάζει ψωμί Ζέας – μια σύγχρονη εκδοχή
του ζεόψωμου που ενώνει γεύση, υγεία και ιστορία.
Ζυμώστε Ψωμί με αλεύρι ζέας• Ρίχνουμε στον κάδο του μίξερ 100 γρ. νερό, τη μαγιά, το μέλι και 50 γρ. από το αλεύρι.
• Ανακατεύουμε με ένα σύρμα χειρός και αφήνουμε τoν κάδο στην άκρη, σε θερμοκρασία δωματίου, για 5 λεπτά να ενεργοποιηθεί η μαγιά.
•Χτυπάμε το μείγμα με τον γάντζο στη μεσαία ταχύτητα και προσθέτουμε σε δόσεις το υπόλοιπο αλεύρι και νερό, το ελαιόλαδο, το θυμάρι και το αλάτι.
•Χτυπάμε για 3-4 λεπτά μέχρι να έχουμε ένα ομοιόμορφο ζυμάρι.
• Αποσύρουμε τον κάδο από το μίξερ και μεταφέρουμε το ζυμάρι σε ένα ελαφρώς λαδωμένο μπολ.
• Σκεπάζουμε το μπολ με διαφανή μεμβράνη και αφήνουμε σε θερμοκρασία δωματίου για 1 ώρα και 30 λεπτά μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο το ζυμάρι.
• Μεταφέρουμε το ζυμάρι στον πάγκο εργασίας και το πλάθουμε σε καρβελάκι. Αν χρειαστεί, πασπαλίζουμε με λίγο αλεύρι τον πάγκο εργασίας για να πλάσουμε πιο εύκολα το καρβέλι.
• Μεταφέρουμε το καρβέλι σε ένα ταψί στρωμένο με λαδόκολλα, σκεπάζουμε με μια πετσέτα, και αφήνουμε για 40 λεπτά να φουσκώσει και πάλι το ζυμάρι.
• Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200οC στον αέρα.
Βάζουμε το ταψί στον φούρνο και ψήνουμε για 35-40 λεπτά.
• Αφαιρούμε το ταψί από τον φούρνο και μεταφέρουμε το ψωμί πάνω σε μια σχάρα για 20 λεπτά να κρυώσει.
• Κόβουμε σε φέτες και σερβίρουμε, προαιρετικά, με λίγες ελιές, λίγο ελαιόλαδο ανακατεμένο με μερικές σταγόνες ξίδι βαλσάμικο, και πασπαλίζουμε με φρέσκο θυμάρι.
🟣 Το ζεόψωμο ως σημείο αναφοράς της στρατηγικής σκέψης – Masterclass Τοποστρατηγικής
(Η τελική ενότητα εμπλουτίζει την ανάρτηση με οπτικό υλικό από το 3ο Masterclass Τοποστρατηγικής στην Κέρκυρα (30 Αυγούστου 2013), συνδέοντας θεματικά το ζεόψωμο, τον ζεόλιθο και τη γεωπολιτική σκέψη του Νίκου Λυγερού. Η φωτογραφική τεκμηρίωση προσδίδουν αυθεντία, ιστορικότητα και κοινωνική διάσταση, ενισχύοντας την ιδέα του ζεόψωμου ως πολιτισμικής πράξης αντίστασης και αφύπνισης.)
Φωτογραφίες από το 3ο Masterclass Τοποστρατηγικής
ΑΟΖ και Ζεόλιθου. Κέρκυρα 30 / 08 / 2013. Πηγή
ΕΔΩ
🍞 Το Ψωμί ως Αντίσταση Μνήμης και Ανθρωπιάς
Σε εποχές όπου η Ιστορία διαγράφεται και η καθημερινότητα εξευτελίζεται σε fast-food πολιτισμού, το ζεόψωμο γίνεται πράξη αντίστασης. Όχι μόνο ως υγιεινή επιλογή ή επιστροφή στις ρίζες, αλλά ως
συμβολική επανάκτηση του νοήματος. Όταν ο πολίτης ζυμώνει Ζέα και ζεόλιθο, ζυμώνει τη Μνήμη με τη Γη του. Επανασυνδέεται με την αγωνία του παρελθόντος, τη σοφία των προγόνων και την ευθύνη για το αύριο. Είναι μια πράξη
σιωπηρής γεωπολιτικής ενσυναίσθησης: να επιλέγεις το δικό σου σιτάρι, το δικό σου ορυκτό, τη δική σου ταυτότητα. Γιατί το ψωμί που φτιάχνεις εσύ – όχι που σου δίνουν – είναι ο πρώτος κρίκος μιας
αλυσίδας νοήματος, αυτογνωσίας και ελευθερίας.
Πηγές: Απόσπασμα από το
3ο Masterclass Τοποστρατηγικής ΑΟΖ και Ζεόλιθου. Κέρκυρα 30/08/2013 •
13330 - Η αξία του ζεόψωμου - Ν. Λυγερός, September 2, 2013
• Λυγερισμοί - Lygerismes: Ζεόψωμο 2013 •
12565 - Ο ελληνικός ζεόλιθος δεν είναι μια νομικίστικη υπόθεση - Ν. Λυγερός - Post published: July 5, 2013. • Ψωμί με αλεύρι ζέας - Άκης Πετρετζίκης,
akispetretzikis.com
Οι Αναγνώστες και Αναγνώστριες σχολιάζουν στο Facebookfacebook / Van Gel Span: Το σιτάρι είναι από τα πρώτα εξημερωθέντα είδη, από τροφοσυλλέκτες homo ακόμη στην Ευρασία. Με την τεχνητή επιλογή των παραγωγικότερη στάχυων αναπτύχθηκε η καλλιέργεια του σε μεγάλες εκτάσεις εκτοπίζοντας την άγρια χλωρίδα. Το ψωμί σαν προϊόν ενζυμικής δράσης των άλευρων του σίτου είναι η πλεονεκτικότερη βασική διατροφή, πάντα ως χρήση κι όχι κατάχρηση. Σημαντικά εδώ το ζεόψωμο και το από άλευρο του αρχαίου μονόκοκκου σίτου.
Στην θρησκεία μας είναι ένα εκ των 2 ενζυμικών (με ανθρώπινη επέμβαση δηλ.) συστατικών της Θείας Ευχαριστίας που κατ' ουσίαν μετατρέπονται σε σώμα και αίμα του Κυρίου (βλ.
θαύμα στο Lonzano Ιταλίας από 8ο μ.Χ. αιώνα, όπως το πιστοποίησε ο Π.Ο.Υ. στην δεκαετία 70, και είναι αναρτημένο και στην ιστοσελίδα του Ο.Ο.Δ.Ε.).
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θεάνθρωπος γεννήθηκε στον "Οίκο του Άρτου" = Bethlehem και επικαιροποιείται σήμερα με την παραβολή του
καλού σπορέως, συσχετιζόμενο, με τον Λόγο του Κυρίου. Δεν θα επεκταθώ στην κβαντική φύση της δράσης των ενζύμων, στις ενζυμικές τροφές : άρτο και οίνο, που ξεφεύγει από την κοινή γνώση και λογική (βλ. «Η ζωή στην κόψη» Jim Al Khalili εκδ. Τροχαλία). Τα προϊόντα ενζυμικής δράσης άρτος και οίνος, που εμπεριέχουν ανθρώπινη δράση είναι τα «σα εκ των σων», δηλ. των σίτου και αμπέλου του Θεού και είναι τροφές ζωντανές, όπως Ζων είναι ο Χριστός, ως σώμα και αίμα, κατόπιν της ευχής του ιερέα.
16 Οκτ 2021• Η Ρωμιοσύνη στη Νότια Ιταλία - Ελληνο-ορθόδοξη - βυζαντινή παράδοση της Κ. Ιταλίας (Καλαβρίας - Σικελίας) του Παναγιώτη Σ. Μαρτίνη, Δρ. θ., τ. Σχολ. Συμβούλου ►
oode/ierapostoli• Σάρκα και Αίμα στη Θεία Ευχαριστία πριν το Σχίσμα, του Patricio Caini. Το θαύμα της Θείας Ευχαριστίας του Lanciano. Μια σπαζοκεφαλιά ανάμεσα σε πίστη, λογική και επιστήμη. Πηγή: Περιοδικό Archeomisteri, τεύχος 15, έτος 3, διμηνιαίο, Μάιος –Ιούνιος 2004, σελίδα 44 ► https://www.oodegr.com/oode/asynithista/sarka1.htm
