Ένας ταξιδιωτικός οδηγός για Πάσχα στην Ελλάδα, γραμμένος με «Κοντόγλειο» τρόπο. Απευθύνεται βέβαια σε «κάποιους που έχουνε τα δικά μας αισθήματα», δηλαδή κάποιους που αγαπούν πραγματικά την Ορθοδοξία και την Ελλάδα, φθάνει να μην είναι «κοιλιόδουλοι και μαλθακοί».
Η ανάσταση του Λαζάρου είναι ένα από τα πλέον αμφισβητούμενα επεισόδια των ευαγγελικών διηγήσεων. Φυσικά, όλα τα σημεία των ευαγγελίων που περιέχουν υπερφυσικό στοιχείο απορρίπτονται από εκείνους που θεωρούν τον εαυτό τους αντίθετο προς το χριστιανισμό.
Η Κυριακή των Αγίων Πάντων είναι η αμέσως επόμενη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Γιατί όμως εορτάζονται μια σειρά από πολύ σημαντικούς Αγίους εκείνη την ημέρα;
Christ and myrrhbearers, icon made by Ivanka Demchuk
Οι Μυροφόρες, που είναι αγίες, ας ευλογούν κάθε Γυναίκα
και όλους τους ανθρώπους γενικά. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ...!
Γιατί ο Χριστός εμφανίζεται σε γυναίκες και δίνει το μήνυμα της Αναστάσεως; Πως το πιο σημαντικό γεγονός, το μεγαλύτερο δόγμα της Χριστιανικής πίστεως, το εμπιστεύεται σε γυναίκες σε μια βαθιά ανδροκρατούμενη εποχή που τις υποτιμούσε βάναυσα και ακυρωτικά;
Πάνε πολλές δεκάδες αιώνων όταν στην ανθρώπινη ιστορία κυριάρχησε το πατριαρχικό ανθρωπολογικό πρότυπο. Πριν απ’ αυτό, εξ όσων αποδεικνύουν οι ανθρωπολόγοι, κυριάρχησε η γυναίκα. Το σύστημα ήταν μητριαρχικό αφού στα τότε πρωτόλεια κοινόβια σ’ αυτήν σε πρώτο επίπεδο και στο κοινόβιο σε δεύτερο αναγνωρίζονταν τα παιδιά.
Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι στην ζωή μας, λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι σε οιαδήποτε αδικία, συκοφαντία, ελέγχους των άλλων, αλλά όμως, χρειάζεται πίστη και πολύ υπομονή που φέρνει και την προσωπική μας ταπείνωση.
Νικηφόρος Βρεττάκος: «Κάθε Μεγάλη Παρασκευή συμμετέχω στο θείο δράμα, που το βλέπω σαν το καθολικό δράμα της ίδιας της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς αντιπροσωπεύει όλους όσοι πόνεσαν: τους μάρτυρες, τους αδικημένους, τους πεφορτισμένους.
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο «Ο βίος του πρωτόπαπα Αββακούμ», από τις εκδόσεις «Kέδρος». Το είχα διαβάσει πριν χρόνια, όταν πρωτοεκδόθηκε και θέλησα να το ξαναδιαβάσω. Έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν κάποια κοινά στοιχεία με την κατάσταση που ζούμε στον εκκλησιαστικό χώρο και ιδιαίτερα με την αναστάτωση που έφερε ο COVID 19.